snow
Member
- Μηνύματα
- 61
- Likes
- 134
Ήταν Κυριακή πρωί περί ώρα 7.30. Είχα σχολάσει από τη βάρδια της προηγούμενης ημέρας και σκεφτόμουν τι θα κάνω σήμερα? Πως θα περάσει δημιουργικά η μέρα?
Αν και είχαν τελειώσει όλοι οι κοντινοί προορισμοί με το ARTEMIS άσε που σαλπάρει και στις 7.00 το είχα χάσει ήδη. Είχα πει ότι δε προλαβαίνω να πάω σε άλλο νησί. Επίσης ότι δε θα πάω Μύκονο. Όπως έπινα καφέ με το φίλο Γιώργο και συνάδελφο στη βεράντα με θέα την Αζόλιμνο έψαχνα καράβια στο ferryscanner. Μου βγάζει να φύγω στις 10.00 από Σύρο και επιστροφή στις 19.30 από Μύκονο. Το μόνο που βόλευε Κυριακάτικα και η ώρα ήδη 8.30. Δε το πολύ σκέφτηκα. -Γιώργο θα έρθεις? Πάμε με το μηχανάκι του λέω. -Άσε είμαι κουρασμένος δεν αντέχω μου λέει. -Καλά πάω να ετοιμαστώ. Δεν είχα κάνει έρευνα για το που να πάω και τι να δω στη Μύκονο. Είχα πάει πριν 24 χρόνια τι να θυμάμαι και τι να είναι το ίδιο?
Ετοιμάζομαι σφαίρα και 10 παρά έτοιμος να μπω στο Seajet Seajet2 με το ταίρι μου, το scooter μου σε όλα αυτά τα φετινά καλοκαιρινά ταξίδια, πιστός σύντροφος, δεν έβγαλε άχνα το κακόμοιρο . Η Μύκονος δεν είναι άγονη γραμμή οπότε για 40 λεπτά διαδρομή το εισιτήριο ήταν 22.70 ευρώ το άτομο και 15 ευρώ για το μηχανάκι και η επιστροφή ήταν με το Blue Star Mykonos λίγο ποιο οικονομικό 19 ευρώ και 8,5 ευρώ αντίστοιχα.
Μέσα στο καράβι παίρνω τηλέφωνο ένα φίλο και συνάδελφο που δούλευε πέρυσι όλο το καλοκαίρι Μύκονο να τον ρωτήσω που να πάω και τι να δω. Ταξιδιάρα ψυχή και αυτός θα με κατεύθυνε σωστά. Μου λέει λοιπόν. -Τι να κάνεις Μύκονο; Πήγαινε Δήλο να δεις πράγματα. Πώς δε το είχα σκεφτεί;
Φτάνοντας λοιπόν στη Μύκονο τα καράβια δένουν στο νέο λιμάνι στο Τούρλο. Για να πας στο παλιό λιμάνι που είναι τα αξιοθέατα, αν δεν έχεις μεταφορικό μέσο, εκτός από λεωφορείο, μπορείς να πάρεις καραβάκια, έχει συνέχεια με κόστος 2 ευρώ τα SEA BUS. Εκεί θα συναντήσεις μια περιοχή που είναι όλη πεζόδρομος, με τα στενά τις, τους Ανεμόμυλους, την Αλευκάντρα, τα ερείπια του κάστρου κτλ. Αφού πάρκαρα στο παρκινγκ πριν την είσοδο στο πεζόδρομο του παλαιού Λιμανιού, περπάτησα πηγαίνοντας κατευθείαν στην απέναντι μύτη να βγάλω εισιτήρια για Δήλο. Μόνο στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου του Αγέρα έκανα στάση και μπήκα μέσα ήταν ανοιχτή και πολύ όμορφη και στο Ναό Αγίου Νικολάου της Καδένας ανοιχτή και αυτή η μικρή εκκλησία. Το δρομολόγιο που με βόλευε ήταν 11.30 αναχώρηση και επιστροφή στις 15.00 από Δήλο.
Πρώτη στάση Δήλος. Τα δρομολόγια για τα καραβάκια θα τα βρείτε εδώ έχει και ξεναγό αν θέλετε. https://www.delostours.gr/gr/κόστος το καράβι έχει και για τα δυο δρομολόγια 25 ευρώ και η είσοδος για τον αρχαιολογικό χώρο που είναι όλο το νησί έχει 8 ευρώ. Για φαγητό ούτε λόγος και νερό εκτός από τρεις αυτόματους πωλητές με μικρά νεράκια στην είσοδο και έναν στις τουαλέτες του μουσείου και τώρα αυτός ήταν εκτός λειτουργίας δεν υπάρχει κάτι άλλο. Επειδή είναι πολλές οι ώρες πάρτε μαζί σας κάτι για φαγητό και αρκετό νερό γιατί το να επιστρέψεις στην είσοδο ή στο μουσείο για να προμηθευτείς νερό και μόνο θα είναι κουραστικό και χάσιμο χρόνου.
Στην είσοδο θα παραλάβετε μαζί με το εισιτήριο και έναν κατατοπιστικό χάρτη με πληροφορίες της Δήλου, με νούμερα πάνω για κάθε κτήριο, καθώς και πορεία για 3 διαδρομές. Η πρώτη με μπλε είναι για μια και μισή ώρα, αν θέλεις κάνεις μαζί και την πράσινη και πας στις τρεις ώρες και τέλος προσθέτεις και την καφέ που φτάνεις συνολικά τις 5 ώρες. Εγώ αφιέρωσα 3 ώρες και έκανα μπλε, πράσινη και γρήγορα την κορυφή δηλαδή τη δεξιά πλευρά της καφέ γραμμής δεν πήγα δηλαδή το αριστερό κομμάτι. Θα ακολουθήσει φωτογραφία. Το μόνο που με στεναχώρησε ήταν ότι Έλληνες ούτε για δείγμα. Να πω εδώ ότι ο λόγος που η Μύκονος ξεκίνησε πρώτη τον ξέφρενο τουρισμό δεν ήταν άλλος ότι ήταν το μόνο μέρος που μπορούσες να πάρεις καράβι για τη Δήλο και οι τουρίστες από το εξωτερικό έφταναν χιλιάδες. Έτσι ξεκίνησε και η ανάπτυξη του νησιού χάρη στη Δήλο. Ολόκληρη η Δήλος είναι ένα αρχαιολογικό μουσείο δεν έχει δρόμους ούτε κάτι άλλο. Ούτε μπάνιο στη θάλασσα δεν επιτρέπεται να κάνεις.
Αφού πέρασε η ώρα και πήρα το καραβάκι της επιστροφής ήρθε η ώρα να δω τη δεύτερη στάση τη Χώρα της Μυκόνου. Περπάτησα πρώτα παραλιακά και έφτασα μέχρι τους ανεμόμυλους και μετά γύρισα προς τα πίσω ζικ ζακ όλα τα στενά και όλα τα μαγαζιά του κέντρου. Πολύς κόσμος και ας ήταν μέσα Οκτωβρίου. Ωραία μαγαζάκια αυτά κάτω στην παραλία και πίσω δηλαδή από το κάστρο μέχρι και την Αλευκάντρα (Μικρή Βενετία) για καφέ και φαγητό. Είχε πάει η ώρα τέσσερις και. Είχα περπατήσει πολλά χιλιόμετρα ήδη από το πρωί οπότε ώρα για scooter.
Τρίτη στάση παραλία Άγιος Στέφανος μια χαρά και κοντά στην Χώρα για αυτούς που δε θέλουν να τραβηχτούν μακριά.
Τέταρτη στάση ο φάρος Αρμενιστής στο βόρειο σημείο του νησιού με θέα τη Τήνο. Κλειστός δεν επιτρέπεται η είσοδος. Τεράστιος και επιβλητικός μια επίσκεψη επιβάλλεται.
Πέμπτη στάση παραλία Άγιος Σώστης, για να δω και λίγο ενδοχώρα στη πορεία. Στενά δρομάκια παντού μαντρότοιχοι καλή άσφαλτος γενικά ωραία σπίτια. Λογικό, στη Μύκονο βρίσκεσαι άλλωστε. Ωραία παραλία και στον Πάνορμο πριν τον Άγιο Σώστη. Με δυο τρία μεγάλα μαγαζιά στη πορεία ξεχώρισα το Principote και ένα άλλο με πολλούς φοίνικες στη παραλία αλλά δε θυμάμαι όνομα.
Επόμενη έκτη στάση Άνω Μερά. Εδώ να πω ότι ο κεντρικός δρόμος του νησιού είναι φαρδύς αλλά με πολλές στροφές και να πω ότι όλοι τρέχουν σα τρελοί… είδα και αρκετούς νέους σχετικά με μηχανές να τρέχουν να κάνουν σούζες και όλα αυτά χωρίς κράνος. Η Μύκονος έχει πολλά τροχαία το νου σας. Ανέβηκα στη πλατεία είχε αρκετά μαγαζάκια για φαγητό και οικονομικά θα το έλεγα βλέποντας τους τιμοκαταλόγους και ποιοτικά μου φάνηκαν όλα με αρκετό κόσμο. Στάση στην Μονή Παναγία η Τουρλιανή φανταστική εκκλησία αξίζει μια στάση. Κάτι άλλο δε πρόσεξα οπότε επιστροφή στο μηχανάκι και επόμενη στάση.
Έβδομη στάση παραλία καλό Λιβάδι. Το LOHAN ήταν στολισμένο με τους σερβιτόρους σε αναμονή κάποια εκδήλωση θα είχε. Ωραία παραλία και μαγαζιά και εδώ.
Όγδοη στάση παραλία Super Paradise και το ομώνυμο Beach Bar να θυμηθούμε τα νιάτα μας… μια χαρά και εδώ.
Ένατη στάση ο Ορνός και η τελευταία μιας και πλησίαζε η ώρα της επιστροφής, τον είχα παρατηρήσει από το καράβι της Δήλου το πρωί. Περιοχή με ζωή και κόσμο, στενό κομμάτι γης, από τη μία οργανωμένη η παραλία ο Ορνός και από την άλλη ερημική παραλία ανοργάνωτη με κάτι Surfers, η παραλία Κόρφος.
Δε πρόλαβα να πάω Paradise beach και Ψαρού να ανοίξω καμιά σαμπάνια και εγώ που τόσο πολύ τα βλέπω και ζηλεύω.
Αυτά τα ολίγα για μια Κυριακή που ξεκίνησε από το πουθενά και κατέληξε τόσο ωραία.
Καλές θάλασσες και καλά ταξίδια σε όλους σας.
Αν και είχαν τελειώσει όλοι οι κοντινοί προορισμοί με το ARTEMIS άσε που σαλπάρει και στις 7.00 το είχα χάσει ήδη. Είχα πει ότι δε προλαβαίνω να πάω σε άλλο νησί. Επίσης ότι δε θα πάω Μύκονο. Όπως έπινα καφέ με το φίλο Γιώργο και συνάδελφο στη βεράντα με θέα την Αζόλιμνο έψαχνα καράβια στο ferryscanner. Μου βγάζει να φύγω στις 10.00 από Σύρο και επιστροφή στις 19.30 από Μύκονο. Το μόνο που βόλευε Κυριακάτικα και η ώρα ήδη 8.30. Δε το πολύ σκέφτηκα. -Γιώργο θα έρθεις? Πάμε με το μηχανάκι του λέω. -Άσε είμαι κουρασμένος δεν αντέχω μου λέει. -Καλά πάω να ετοιμαστώ. Δεν είχα κάνει έρευνα για το που να πάω και τι να δω στη Μύκονο. Είχα πάει πριν 24 χρόνια τι να θυμάμαι και τι να είναι το ίδιο?
Ετοιμάζομαι σφαίρα και 10 παρά έτοιμος να μπω στο Seajet Seajet2 με το ταίρι μου, το scooter μου σε όλα αυτά τα φετινά καλοκαιρινά ταξίδια, πιστός σύντροφος, δεν έβγαλε άχνα το κακόμοιρο . Η Μύκονος δεν είναι άγονη γραμμή οπότε για 40 λεπτά διαδρομή το εισιτήριο ήταν 22.70 ευρώ το άτομο και 15 ευρώ για το μηχανάκι και η επιστροφή ήταν με το Blue Star Mykonos λίγο ποιο οικονομικό 19 ευρώ και 8,5 ευρώ αντίστοιχα.
Μέσα στο καράβι παίρνω τηλέφωνο ένα φίλο και συνάδελφο που δούλευε πέρυσι όλο το καλοκαίρι Μύκονο να τον ρωτήσω που να πάω και τι να δω. Ταξιδιάρα ψυχή και αυτός θα με κατεύθυνε σωστά. Μου λέει λοιπόν. -Τι να κάνεις Μύκονο; Πήγαινε Δήλο να δεις πράγματα. Πώς δε το είχα σκεφτεί;
Φτάνοντας λοιπόν στη Μύκονο τα καράβια δένουν στο νέο λιμάνι στο Τούρλο. Για να πας στο παλιό λιμάνι που είναι τα αξιοθέατα, αν δεν έχεις μεταφορικό μέσο, εκτός από λεωφορείο, μπορείς να πάρεις καραβάκια, έχει συνέχεια με κόστος 2 ευρώ τα SEA BUS. Εκεί θα συναντήσεις μια περιοχή που είναι όλη πεζόδρομος, με τα στενά τις, τους Ανεμόμυλους, την Αλευκάντρα, τα ερείπια του κάστρου κτλ. Αφού πάρκαρα στο παρκινγκ πριν την είσοδο στο πεζόδρομο του παλαιού Λιμανιού, περπάτησα πηγαίνοντας κατευθείαν στην απέναντι μύτη να βγάλω εισιτήρια για Δήλο. Μόνο στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου του Αγέρα έκανα στάση και μπήκα μέσα ήταν ανοιχτή και πολύ όμορφη και στο Ναό Αγίου Νικολάου της Καδένας ανοιχτή και αυτή η μικρή εκκλησία. Το δρομολόγιο που με βόλευε ήταν 11.30 αναχώρηση και επιστροφή στις 15.00 από Δήλο.
Πρώτη στάση Δήλος. Τα δρομολόγια για τα καραβάκια θα τα βρείτε εδώ έχει και ξεναγό αν θέλετε. https://www.delostours.gr/gr/κόστος το καράβι έχει και για τα δυο δρομολόγια 25 ευρώ και η είσοδος για τον αρχαιολογικό χώρο που είναι όλο το νησί έχει 8 ευρώ. Για φαγητό ούτε λόγος και νερό εκτός από τρεις αυτόματους πωλητές με μικρά νεράκια στην είσοδο και έναν στις τουαλέτες του μουσείου και τώρα αυτός ήταν εκτός λειτουργίας δεν υπάρχει κάτι άλλο. Επειδή είναι πολλές οι ώρες πάρτε μαζί σας κάτι για φαγητό και αρκετό νερό γιατί το να επιστρέψεις στην είσοδο ή στο μουσείο για να προμηθευτείς νερό και μόνο θα είναι κουραστικό και χάσιμο χρόνου.
Στην είσοδο θα παραλάβετε μαζί με το εισιτήριο και έναν κατατοπιστικό χάρτη με πληροφορίες της Δήλου, με νούμερα πάνω για κάθε κτήριο, καθώς και πορεία για 3 διαδρομές. Η πρώτη με μπλε είναι για μια και μισή ώρα, αν θέλεις κάνεις μαζί και την πράσινη και πας στις τρεις ώρες και τέλος προσθέτεις και την καφέ που φτάνεις συνολικά τις 5 ώρες. Εγώ αφιέρωσα 3 ώρες και έκανα μπλε, πράσινη και γρήγορα την κορυφή δηλαδή τη δεξιά πλευρά της καφέ γραμμής δεν πήγα δηλαδή το αριστερό κομμάτι. Θα ακολουθήσει φωτογραφία. Το μόνο που με στεναχώρησε ήταν ότι Έλληνες ούτε για δείγμα. Να πω εδώ ότι ο λόγος που η Μύκονος ξεκίνησε πρώτη τον ξέφρενο τουρισμό δεν ήταν άλλος ότι ήταν το μόνο μέρος που μπορούσες να πάρεις καράβι για τη Δήλο και οι τουρίστες από το εξωτερικό έφταναν χιλιάδες. Έτσι ξεκίνησε και η ανάπτυξη του νησιού χάρη στη Δήλο. Ολόκληρη η Δήλος είναι ένα αρχαιολογικό μουσείο δεν έχει δρόμους ούτε κάτι άλλο. Ούτε μπάνιο στη θάλασσα δεν επιτρέπεται να κάνεις.
Αφού πέρασε η ώρα και πήρα το καραβάκι της επιστροφής ήρθε η ώρα να δω τη δεύτερη στάση τη Χώρα της Μυκόνου. Περπάτησα πρώτα παραλιακά και έφτασα μέχρι τους ανεμόμυλους και μετά γύρισα προς τα πίσω ζικ ζακ όλα τα στενά και όλα τα μαγαζιά του κέντρου. Πολύς κόσμος και ας ήταν μέσα Οκτωβρίου. Ωραία μαγαζάκια αυτά κάτω στην παραλία και πίσω δηλαδή από το κάστρο μέχρι και την Αλευκάντρα (Μικρή Βενετία) για καφέ και φαγητό. Είχε πάει η ώρα τέσσερις και. Είχα περπατήσει πολλά χιλιόμετρα ήδη από το πρωί οπότε ώρα για scooter.
Τρίτη στάση παραλία Άγιος Στέφανος μια χαρά και κοντά στην Χώρα για αυτούς που δε θέλουν να τραβηχτούν μακριά.
Τέταρτη στάση ο φάρος Αρμενιστής στο βόρειο σημείο του νησιού με θέα τη Τήνο. Κλειστός δεν επιτρέπεται η είσοδος. Τεράστιος και επιβλητικός μια επίσκεψη επιβάλλεται.
Πέμπτη στάση παραλία Άγιος Σώστης, για να δω και λίγο ενδοχώρα στη πορεία. Στενά δρομάκια παντού μαντρότοιχοι καλή άσφαλτος γενικά ωραία σπίτια. Λογικό, στη Μύκονο βρίσκεσαι άλλωστε. Ωραία παραλία και στον Πάνορμο πριν τον Άγιο Σώστη. Με δυο τρία μεγάλα μαγαζιά στη πορεία ξεχώρισα το Principote και ένα άλλο με πολλούς φοίνικες στη παραλία αλλά δε θυμάμαι όνομα.
Επόμενη έκτη στάση Άνω Μερά. Εδώ να πω ότι ο κεντρικός δρόμος του νησιού είναι φαρδύς αλλά με πολλές στροφές και να πω ότι όλοι τρέχουν σα τρελοί… είδα και αρκετούς νέους σχετικά με μηχανές να τρέχουν να κάνουν σούζες και όλα αυτά χωρίς κράνος. Η Μύκονος έχει πολλά τροχαία το νου σας. Ανέβηκα στη πλατεία είχε αρκετά μαγαζάκια για φαγητό και οικονομικά θα το έλεγα βλέποντας τους τιμοκαταλόγους και ποιοτικά μου φάνηκαν όλα με αρκετό κόσμο. Στάση στην Μονή Παναγία η Τουρλιανή φανταστική εκκλησία αξίζει μια στάση. Κάτι άλλο δε πρόσεξα οπότε επιστροφή στο μηχανάκι και επόμενη στάση.
Έβδομη στάση παραλία καλό Λιβάδι. Το LOHAN ήταν στολισμένο με τους σερβιτόρους σε αναμονή κάποια εκδήλωση θα είχε. Ωραία παραλία και μαγαζιά και εδώ.
Όγδοη στάση παραλία Super Paradise και το ομώνυμο Beach Bar να θυμηθούμε τα νιάτα μας… μια χαρά και εδώ.
Ένατη στάση ο Ορνός και η τελευταία μιας και πλησίαζε η ώρα της επιστροφής, τον είχα παρατηρήσει από το καράβι της Δήλου το πρωί. Περιοχή με ζωή και κόσμο, στενό κομμάτι γης, από τη μία οργανωμένη η παραλία ο Ορνός και από την άλλη ερημική παραλία ανοργάνωτη με κάτι Surfers, η παραλία Κόρφος.
Δε πρόλαβα να πάω Paradise beach και Ψαρού να ανοίξω καμιά σαμπάνια και εγώ που τόσο πολύ τα βλέπω και ζηλεύω.
Αυτά τα ολίγα για μια Κυριακή που ξεκίνησε από το πουθενά και κατέληξε τόσο ωραία.
Καλές θάλασσες και καλά ταξίδια σε όλους σας.
Last edited:
