Γερμανία Μόναχο! Ενα ταξίδι στον μαγικό κόσμο της μπύρας και του φαγητού!

[Eleni P]

Χαιρετώ από την όμορφη, ζεστή, καλοκαιρινή μας Χαλκιδική. Το καλοκαίρι ξεκίνησε και ενώ βράζω στη μεσημεριανή μου βάρδια, ο νους τρέχει και βιάζεται θα έλεγα, για τις φθινοπωρινές διακοπές.
Είπα λοιπόν να αξιοποιήσω τον ελεύθερο χρόνο μου, μιας κ όλα τα πελατακια έχουν ξεχυθεί στις παραλίες, και να γράψω την ιστορία του τελευταίου φετινού τριημέρου λίγο πριν ξεκινήσει η σεζόν.

Πάμε όμως λίγο πίσω, στον περασμένο Σεπτέμβρη, εκεί που είχε αρχίσει να ψιλό τελειώνει η σεζόν και είχαμε χαλαρώσει όλοι περιμένοντας τις διακοπές μας.
Ερχεται που λέτε ένα απόγευμα η αδερφή μου μες την τρελή χαρά να με ενημερώσει ότι θα μας κλείσει εισιτήρια για μια συναυλία στο Μόναχο τον ερχόμενο Μάιο (του 2023) .
Πάντα ήθελα να επισκεφτώ το Μόναχο αλλά κάθε φορά κάτι άλλο προέκυπτε στο πλάνο και η υπέροχη αυτή πόλη έμπαινε στη λίστα αναμονής.
Αποφασίζουμε λοιπόν να ψάξουμε για ξενοδοχείο πρώτα, μιας κ λόγω της συναυλίας σίγουρα θα δυσκολευόμασταν να βρούμε κάτι προσιτό και κεντρικό.
Με μια πρώτη ματιά αντιλαμβάνομαι ότι δεν θα είναι εύκολο εγχείρημα, αφου ήταν όλα αρκετά τσιμπημενα και ο,τι πιο οικονομικό ήταν έξω από το κέντρο.

Έκλεισα λίγο βιαστικά ένα ξενοδοχείο, περίπου ένα τέταρτο με το Μετρό μακριά από το κέντρο, να το έχω καβατζα για να ψάξω με την ησυχία μου αργότερα (είχε δωρεάν ακύρωση χωρίς προπληρωμή, τα καλά της γνωστής πλατφόρμας).
Βρίσκει λοιπόν η σιστερ εισιτήρια για τη συναυλία, εδώ ξέχασα να αναφέρω ότι μιλάμε για συναυλία του Harry Styles , για όσους δεν γνωρίζουν (συμπεριλαμβανομουν κ εγώ σε αυτήν την κατηγορία), πρόκειται για πασίγνωστο Ποπ τραγουδιστή-performer-showman. Εντάξει ήξερα το όνομα αλλά δεν γνώριζα λεπτομέρειες, τραγούδια, κλπ.
Ευτυχώς την έπεισα (την απείλησα σχεδόν) να κλείσει εισιτήρια με θέσεις γιατι δεν έπαιζε το σενάριο να στριμωχτω με εκατοντάδες πιτσιρίκια, ΟΡΘΙΑ, τόσες ωρες.

Δεν με ενοχλησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι θα ήμουν σαν την μύγα μες το γάλα, πρώτη φορά σε συναυλία στο εξωτερικό σίγουρα θα ήταν μοναδική εμπειρία.
Άσε που ήταν και το ιδανικό σενάριο να φύγουμε για 3 μερουλες λίγο πριν ξεκινήσει η δουλειά , να φορτίσουμε μπαταρίες και να οπλιστούμε με δύναμη για την καλοκαιρινή σεζόν του 2023.

Εκεί γύρω στον Νοέμβρη βρήκαμε και μια καλή προσφορά με την Aegean, απευθείας πτήση με 130€ πήγαινε έλα. Οι αντίστοιχες ημερομηνίες με την Ryanair ηταν 110€ αλλά πετούσε στο Μεμιγκεν που είναι αρκετά μακριά. Κλείσαμε κ εμείς με την Aegean, τέλειες ώρες, φτάναμε 9 το πρωί και από εκεί φεύγαμε στις 8 το απόγευμα οπότε και η μέρα αναχώρησης ήταν όλη δική μας.

Μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων έπεσα και πάνω σε μια προσφορά για το Novotel στο κέντρο του Μονάχου οπότε και δεν έχασα ευκαιρία, το έκλεισα αμέσως και ακύρωσα αυτό που είχα κλείσει ως εναλλακτική.

Και αφού πέρασαν οι μήνες, έφτασε το πολυπόθητο τριήμερο στις 16 του Μαιου και έπειτα από αρκετή έρευνα για όλα, αξιοθέατα, μαγαζιά, μεταφορές, ήμασταν πανέτοιμες και φουλ ενθουσιασμένες!!
Και να μαστε στο υπέροχο αεροδρόμιο μας στη Θεσσαλονίκη, με πολύ καλό καιρό, έτοιμες για επιβίβαση.
Δυστυχώς ο υπέροχος καιρός της πόλης μας δεν θα μας ακολουθούσε και στη Γερμανία, η ανώτερη θερμοκρασία, 16-19 Μαϊου, θα ήταν 11 βαθμοί, και εκεί που ήμασταν με τα καλοκαιρινά, ξανά βγάλαμε στη φόρα τα μπουφάν.

Το Boarding ξεκίνησε, βρήκαμε τις θέσεις μας, βολευτηκαμε και εδώ να πω ότι είχα χρόνια να πετάξω με Aegean, συνήθως με βολεύουν οι πτήσεις της Ryanair, και δεν θυμόμουν πόσο άνετη είναι. Μας έφεραν και καφεδάκι, πρωινό και γενικά θα είχαμε μια πολύ ωραία πτήση αν ο καιρός δεν ήταν χάλια. Μιάμιση ώρα μας τρέλανε στα κενά αέρος.

Με τα πολλά φτάσαμε στο αεροδρόμιο του Μονάχου, με συννεφιά, βροχή και κρύο!!
Μικρή πινελιά άνοιξης, τα καταπράσινα αυτά οικόπεδα που αχνοφαινονταν μέσα στη μουντιλα.

Αφού αποβιβαστηκαμε γρήγορα, ξυλιασαμε από το κρύο που μας υποδέχτηκε, βγάλαμε εισιτήρια για το s-bahn και σε περίπου 40 λεπτά θα ήμασταν στον σταθμό δίπλα στο ξενοδοχείο μας.
Τα εκδοτήρια και γενικά το να βγάλεις εισιτήρια για το Μετρό κ το τρένο στο Μόναχο (υποψιάζομαι ότι και σε άλλες πόλεις της Γερμανίας θα είναι κάπως έτσι), ήταν λιγάκι περίπλοκο. Το είχα ψάξει αρκετά γιατί με είχανε αγχωσει. Γενικά στο μετρό δεν έχουν μπάρες που βάζεις το εισιτήριο να ακυρωθεί κ μπορείς να περάσεις, όπως στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις. Βασίζονται στην καλή σου πρόθεση ότι θα κόψεις εισιτήρια για τα μεταφορικά μέσα. Για αυτό το λόγο έχει και πολλούς ελεγκτές, ντυμένους με πολιτικά ρούχα που κάνουν ξαφνικους ελέγχους στα περισσότερα δρομολόγια. Εμείς σε 3 μέρες τους πετύχαμε 4 φορές!
Για ανέπαφη έκδοση εισιτηρίου με κάρτα ή κινητό ούτε λόγος.
Η μόνη εναλλακτική είναι μια εφαρμογή σαν την DB Navigator όπου μπορείς να βάλεις την τοποθεσία σου, το που θέλεις να πας(όπως και στα εκδοτικά μηχανήματα) , να σου βγάλει τη διαδρομή, ποιο τρένο θα χρειαστείς, τις στάσεις και το πόσο θα κοστίσει και να προχωρήσεις στην αγορά του εισιτηρίου.
Εμείς την είχαμε κατεβάσει στην περίπτωση που δεν βγάζαμε εύκολα άκρη με τα μηχανήματα.
Ευτυχώς δεν ταλαιπωρηθηκαμε πολύ και γρήγορα ήμασταν στο τρένο για το κέντρο της πόλης.

Φτάσαμε στην ώρα μας και για καλή μας τύχη το δωμάτιο στο ξενοδοχείο ήταν έτοιμο, οπότε αφήσαμε τα πράγματα και βγήκαμε για την πρώτη βόλτα.
Ευτυχώς θα πω εδώ, που είχαμε πάρει μπουφάν μαζί μας. Μόλις βγήκαμε άρχισε να βρέχει με την θερμοκρασία στους 9 βαθμούς!! Εμείς όμως απτόητες, μείναμε στο πλάνο μας και κατευθυνθηκαμε στην Marienplatz.

Πηγαίνοντας προς την πλατεία, περάσαμε από το Isartor, μια από τις 4 κύριες πύλες των μεσαιωνικών τειχών της πόλης. Βρίσκεται κοντά στον ποταμό Isar από όπου πήρε και το όνομα της.

Λίγα λεπτά αργότερα φτάσαμε στην Μαριενπλατς, την κεντρική πλατεία της πόλης. Η βροχή είχε δυναμώσει οπότε και βγάλαμε γρήγορα κάποιες φωτογραφίες, όπως όπως και μπήκαμε στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου, ελπίζοντας πως μέχρι να την δούμε θα είχε χαλαρώσει και η βροχή.

Βγαίνοντας από το ναό η βροχή είχε όντως χαλαρώσει και εμείς συνεχίσαμε για την βικτουαλιενμαρκτ, μια μεγάλη ανοιχτή αγορά με διάφορα μαγαζάκια με σουβενίρ, μαγαζιά με τυριά, αλλαντικά, φρούτα και λαχανικά, μαγαζάκια για φαγητό και μπύρα καθώς και ένα μεγάλο beergarden. Δυστυχώς τα περισσότερα ήταν κλειστά λόγω βροχής. Προλάβαμε λίγο να εξερευνήσουμε την αγορά με την ελπίδα τις επόμενες ημέρες να έχει καλύτερο καιρό, αλλά η βροχή επέστρεψε πιο δυνατή.
Καθίσαμε κ εμείς σε ένα από τα λίγα ανοιχτά μαγαζάκια για τις πρώτες μπύρες κ φυσικά τα παραδοσιακά λουκάνικα και πρετσελ.

Η μπύρα ομολογώ ότι βοήθησε την κατάσταση κ για λίγο ξεχάσαμε τον τραγικό καιρό.
Επιστρέψαμε για λίγο στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε και να ξανά βγουμε αργότερα.

Αργά το απόγευμα ήμασταν έτοιμες για τη δεύτερη απόπειρα και ευτυχώς ο καιρός μας έκανε την χάρη. Είχε μεν κρύο αλλά ευτυχώς δεν έβρεχε .
Βγήκαμε για τη βραδινή μας βόλτα με κατεύθυνση ένα κοκτέιλ μπαρ που είχε βρει η αδερφή μου (ειδικεύεται σε κάτι τέτοιες ανακαλύψεις). Φτάσαμε λοιπόν στο Pusser's , ένα μπαρ με αμερικανικές επιρροές, ιδιαίτερη διακόσμηση και ειδίκευση στο ρούμι. Διαθέτουν ρούμι δικής τους παραγωγής με το ομώνυμο όνομα και φημίζονται για το painkiller κοκτέιλ τους.
Ο μπάρμαν ήταν πολύ κατατοπιστικός και έτοιμος να σε βοηθήσει. Η αδερφή μου πήρε το painkiller αλλά εγώ έπρεπε να δοκιμάσω την παραλλαγή με ρούμι που είχανε σε Negroni .
Όπως ήταν αναμενόμενο και τα δύο ποτά ήταν τέλεια, ότι χρειαζόμασταν μετά την ταλαιπωρία με τον καιρό.

Μετά τα υπέροχα κοκτέιλ μας είχε έρθει η ώρα να πάμε για φαγητό.
Το Μόναχο έχει άπειρα μαγαζιά, και η Βαβαρικη κουζίνα έχει την τιμητική της. Δυστυχώς στα πιο γνωστά δεν γινόταν να κάνεις κράτηση. Εγώ είχα μια κράτηση σε ένα μαγαζί λίγο πιο έξω από το κέντρο σαν εναλλακτική (είχε περιθώριο ακύρωσης ένα τέταρτο από την ώρα προσέλευσης). Προσπαθήσαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας σε ένα από τα γνωστά που είχαμε σημειώσει. Άδικος κόπος. Οι Γερμανοί ακόμη και τις καθημερινές (ήταν Τρίτη) τρώνε έξω και μάλιστα σε προχωρημένες για τα δεδομένα τους ώρες. Οπότε σε όποιο κ αν δοκιμάσαμε δεν μπορέσαμε να βρούμε τραπέζι.
Είχε περάσει κ η ώρα κ αποφασίσαμε να πάμε στο μαγαζί που είχαμε κλείσει. Ήταν κ ένα 20αλεπτο περπάτημα οπότε θα φτάναμε στην ώρα μας.
Μόλις φτάσαμε στο Tattenbach Wirsthaus διαπιστώσαμε για καλή μας τύχη ότι δεν είχε ουρά αναμονής.
Μπήκαμε μέσα και μας καλωσόρισαν με χαμόγελο και παραδοσιακές στολές.
Το μαγαζί ήταν πολύ όμορφο, κλασσικό Βαβαρικο.
Ήρθαν οι πρώτες μπύρες μας και παραγγείλαμε και τα φαγητά μας.
Πήραμε ένα παραδοσιακό τυρί που έχουν, λέγεται Obazda και συνοδεύεται με κρεμμύδια πρετσελ και διάφορα ψωμιά.
Πήραμε ένα παραδοσιακό πιάτο με κεφτέδες και συνοδευτικά σπετσλε (γερμανικά ζυμαρικά) και άλλο ένα τοπικό, σπετσλε με τυριά.
Η γερμανική, Βαβαρικη κουζίνα στα καλύτερα της!!
Όλα ήταν πεντανόστιμα και φυσικά είχαν τεράστιες μερίδες.
Οι τιμές νορμάλ για Μόναχο, γύρω στα 25€ το άτομο με ποτό.

Φυσικά πήραμε και μια δεύτερη γύρα μπύρες, έτσι για να κλείσει ωραία το βράδυ!
Ο καιρός είχε μαλακώσει και εμείς πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο ολοκληρώνοντας την πρώτη μας μέρα στο υπέροχο Μόναχο!

 

• 1
• 2
• 3
• 4

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 4

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[gioannis13]

Κακή συναναστροφή για δίαιτα είσαι ..... σούπερ κείμενο & φωτογραφίες.

 

[Eleni P]

Κακή συναναστροφή για δίαιτα είσαι ..... σούπερ κείμενο & φωτογραφίες.

Άσε εκεί η δίαιτα είναι άγνωστη λέξη

Σε ευχαριστώ!
Ελπίζω να βρω χρόνο να συνεχίσω την ιστορία σήμερα - αύριο!

 

[Eleni P]

Η επόμενη μέρα μας ξεκίνησε με έναν υπέροχο καιρό, λες και δεν έβρεξε ποτέ, είχε βέβαια το κρυουλακι του αλλά ο ήλιος έλαμπε!!
Κατεβήκαμε για πρωινό νωρίς νωρίς για να μην χάσουμε τη μέρα.


Ξεκινήσαμε από το κέντρο και την Φραουενκιρχε, εκκλησία που αποτελεί καθεδρικό ναό της αρχιεπισκοπής του Μονάχου και σύμβολο της Βαβαρικης πρωτεύουσας.
Πρόκειται όντως για ένα πολύ επιβλητικό ναό, με δύο πολύ ψηλά καμπαναριά.
Στο εσωτερικό του ήταν πιο απλός από ότι περιμέναμε, όπως και οι περισσότερες εκκλησίες στο εξωτερικό, αλλά μπορούσες να ανέβεις στο καμπαναριό και να δεις τη θέα. Εννοείται πως ανεβήκαμε, ήταν ευκαιρία να βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες γιατί ποιός ξέρει πως θα εξελισσόταν ο καιρός.
Η θέα μας αποζημίωσε!!

Συνεχίσαμε προς την πλατεία Οντεόν όπου βρίσκεται και το βασιλικό ανάκτορο, με σκοπό να κατευθυνθούμε στον Αγγλικό κήπο όσο ο καιρός ήταν ακόμη καλός.

Ο Αγγλικός κήπος είναι τεράστιος και φυσικά δεν θα τον βλέπαμε όλο, αλλά τριγυρησαμε ένα μεγάλο κομμάτι και βγάλαμε όμορφες φωτογραφίες.

Αποφασίσαμε να γυρίσουμε προς το κέντρο, είχαμε σταμπαρει ένα καφέ στον πεζόδρομο και ήταν ότι έπρεπε.
Φυσικά δεν παραλείψαμε και το γλυκάκι.

Είχε μεσημεριασει και ο κόσμος είχε αρχίσει να κινείται στο κέντρο. Τουρίστες δεν είχε πολλούς, κυρίως εσωτερικό τουρισμό. Οι ντόπιοι όμως είχαν τελειώσει με τις δουλειές τους και βγηκανε για τη μεσημεριανή τους μπύρα.

Αφού κάναμε λίγα ψώνια, είχε φτάσει πια 5 η ώρα, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση και ανανέωση για κανένα δίωρο, με σκοπό να βγούμε σχετικά νωρίς το βραδάκι. Δεν είχαμε κράτηση σε εστιατόριο και επειδή είχαμε σημειώσει 2-3 είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας.

Εκεί κατά τις 8 παρά κάναμε την πρώτη απόπειρα, να βρούμε το πρώτο σημειωμένο μαγαζί. Εννοείται πως φάγαμε άκυρο γιατί, ενώ δούλευε κανονικά μέχρι εκείνη την μέρα το μεσημέρι (το είδα από τις κριτικές στο Google), αποφάσισε το απόγευμα να κλείσει για ανακαίνιση για 2 εβδομάδες

Συνεχίσαμε στη δεύτερη κατά σειρά επιλογή, όπου και μας έβαλαν σε ένα "τραπέζι", έπειτα από αναμονή, της κακιάς ώρας, καταχωνιασμενο σε μια γωνία, στριμωγμένο ανάμεσα σε δύο μεγάλα Σταντ.
Εννοείται και φύγαμε
Τρίτη απόπειρα ήταν η μπυραρία Χοφμπραουχαους (θα επανέλθω αργότερα με λεπτομέρειες και φωτογραφίες), όπου δεν μπήκαμε καν. Εκτός του ότι έξω είχε τουλάχιστον 45 λεπτά αναμονή, με το που άνοιγε η πόρτα άκουγες έναν χαμό. Βγαίνει και ένας Έλληνας κυριουλης εκείνη την ώρα μες την απογοήτευση, φωνάζοντας στους φίλους του που τον περίμεναν "ΑΠΑ ΠΑ ΠΑ ΠΑ"

Εκεί καταλάβαμε ότι δεν υπάρχει σωτηρία.
Γυρίσαμε στην Μαριενπλατς με την ελπίδα να είναι πιο χαλαρά. Προς έκπληξη μας ήταν όντως καλύτερη η κατάσταση.
Καταλήξαμε στο Donisl όπου η κατάσταση ήταν ανθρώπινη.
Παραγγείλαμε τις πρώτες μπύρες μας φουλ διψασμένες και αγανακτισμένες από όλη την ταλαιπωρία.

Γνωρίζοντας καλά τη γερμανική κουζίνα, ήταν ώρα για σνίτσελ και Schweinbraten με Knödel (χοιρινό ψητό με σάλτσα και ένα στρογγυλό"νταμπλινγκ" από ψωμί και διάφορα μυρωδικά).
Πήραμε και ένα τοπικό τυράκι και φυσικά μας έφεραν ψωμί και το καθιερωμένο πρετσελ

Μιας κ δεν είχαμε κουράγιο για περαιτέρω περπάτημα αποφασίσαμε να μείνουμε εκεί, να συνεχίσουμε τις μπύρες μας και να κλείσουμε τη μέρα μας χαλαρές και γεμάτες από όλα!

 

[Eleni P]

Τρίτη μέρα στο Μόναχο, η μέρα της συναυλίας!!
Είχαμε πει να είμαστε λιγάκι χαλαρά μέχρι την ώρα που θα φεύγαμε για το Ολυμπιακό στάδιο, οπότε είπαμε να πάμε για ψώνια.
Είχαμε εντοπίσει που έχει Primark, ήταν σε ένα εμπορικό κανένα τέταρτο με το S-bahn.
Κάναμε χαλαρές πρωινό και πήγαμε να πάρουμε το τραίνο.
Φτάνουμε στο εμπορικό και βγαίνοντας από το σταθμό διαπιστώνουμε ότι είχε μια περίεργη ησυχία. Στην αρχή σκέφτηκα ότι επειδή είναι σχετικά νωρίς (ήταν 10 παρά τέταρτο), ίσως δεν έχει αρκετό κόσμο.
Εσύ είσαι που το λες? Όλα κλειστά θεοκλειστα!! Δεν είχε ψυχή!!
Ψάχνουμε λίγο στο ίντερνετ κ βλέπουμε ότι ήταν εθνική αργία στη Γερμανία (της Αναλήψεως νομίζω) οπότε δεν έπαιζε μαγαζί ανοιχτό ούτε για πλάκα.
Μας έπιασε μια απογοήτευση, όχι τόσο για τα ψώνια, όσο για το τι θα κάναμε όλη μέρα μέχρι να φύγουμε για τη συναυλία. Είχαμε κάτσει σε ένα παγκάκι μέχρι να συντονιστούμε, σαν τις καημένες
Με τα πολλά πήραμε πάλι το S-bahn και επιστρέψαμε στο κέντρο.
Είχε ανοιχτά μόνο καφέ, μπυραρίες, κλπ.. από εμπορικά μαγαζιά.. ούτε περίπτερα

Αφού το σκεφτήκαμε λίγο και αφού από βασικά αξιοθέατα είχαμε δει τα περισσότερα, αποφασίσαμε να πάρουμε τραμ και να πάμε στο παλάτι Νιμφενμπουργκ που ήταν λίγο έξω από το κέντρο του Μονάχου, περίπου 12 στάσεις με το τραμ.
Δεν το είχαμε στο πλάνο αλλά έπρεπε κάπως να σκοτώσουμε λίγες ώρες.

Φτάσαμε στο παλάτι, είχε αρκετό κόσμο που έκανε βόλτα, άλλοι με τα παιδιά τους, πολλοί με τους σκύλους τους. Ήταν ωραία αν ήθελες να περάσεις μια χαλαρή μέρα με βόλτα και καλό καιρό.
Δυστυχώς όμως ο καιρός δεν βοηθούσε. Είχε αρκετή συννεφιά και κρύο. Οπότε αρκεστηκαμε στο να κάνουμε μια σύντομη βόλτα και να βγάλουμε φωτογραφίες.

Επιστρέψαμε στη στάση του τραμ και γυρίσαμε στο κέντρο.
Αμέσως αμέσως καταλάβαμε ότι η μέρα θα ήταν δύσκολη, είχε υπερβολικά πολύ κόσμο.
Εντάξει είπαμε είναι αργία και ξεχυθηκανε όλοι στους δρόμους αλλά τόσος κόσμος (και πιο συγκεκριμένα περισσότεροι άντρες) δεν δικαιολογείται.
Δεν έφτανε η εθνική αργία, ήταν παράλληλα και η μέρα του πατέρα αλλά πιο σημαντικό ήταν επίσης και η μέρα του άντρα. Ναι έχουν και Men day και εννοείται έπεσε εκείνη την μέρα μαζί με όλα τα άλλα
Μέχρι να πούμε κύμινο γινόταν το αδιαχώρητο.
Σε κάθε μπυραρία είχε άπειρο κόσμο, μέσα και έξω και κάθε μία είχε τη δική της παραδοσιακή μπάντα με μουσική, ή διάφορες φιλαρμονικές παντού στους δρόμους.
Για να πιείς μια μπύρα σαν άνθρωπος ούτε λόγος!
Είπαμε λοιπόν να γυρίσουμε προς το ξενοδοχείο, είχε μεσημεριασει κιόλας, και να κάτσουμε σε ένα ιταλικό κοντά στο ξενοδοχείο.
Ευτυχώς ήταν χαλαρά.
Η μέρα μας ήταν μέσα στις εκπλήξεις από το πρωί και τις "αναποδιες" αλλά τι να κάνουμε συμβαίνουν αυτά. Μιας και ήμασταν σε ιταλικό, χτυπήσαμε και δύο Απερολ σπριτς να συνέλθουμε, φάγαμε και τα ζυμαρικά μας και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο να ετοιμαστούμε για τη συναυλία.

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και ίσα που χαλαρωσαμε καμιά ώρα, η σιστερ είχε πάθει παρακρουση και με σήκωσε κακήν κακώς να ξεκινήσουμε να ετοιμαζόμαστε.
Φύγαμε για το Ολυμπιακό στάδιο κανένα 45αλεπτο νωρίτερα από όσο υπολογιζαμε και κάναμε καλά γιατί με το που φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό να πάρουμε το τραίνο για το στάδιο, ξεκίνησε η παράνοια.
ΑΠΕΙΡΑ πιτσιρίκια ντυμένα κατάλληλα για τη συγκεκριμένη συναυλία, με χρώματα, γκλιτερ, στρας και ότι μπορεοςυνα φανταστείς. Γονείς που συνόδευαν τα ανήλικα παιδιά τους και που ήταν και οι ίδιοι ντυμένοι ανάλογα, κάποια στιγμή πήρε το μάτι μου έναν μπαμπά με την κόρη του(που τελικά στο στάδιο κάθονταν δίπλα μας) που του είχε βάλει του καψερου στρασακια γύρω από τα μάτια.
3 ζευγάρια ηλικιωμένων που ήταν επίσης ντυμένοι ανάλογα. Κάθε λογής ηλικία. Εκεί όπως καταλαβαίνετε αναθαρεψα λίγο, λέω δεν θα είμαι η μόνη παραφωνία
Περιττό να αναφέρω πως όσα τραίνα έφευγαν ήταν γεμάτα ασφυκτικά και μόνο με ετοιμοπόλεμους φαν του Harry Styles .
Φτάσαμε στο Ολυμπιακό στάδιο, έβλεπες μια πανδαισία χρωμάτων από ροζ πούπουλα, καπέλα ροζ-στραφταλιζε επίσης με πούπουλα, πολύχρωμα σακάκια, και ο,τι μπορείς να φανταστείς!! Ήταν ένα πολύ όμορφο θέαμα και όπως ενημερώθηκα από την αδερφή μου, ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης υποστηρίζει τη διαφορετικότητα, το δικαίωμα του να είσαι και να ντύνεσαι όπως θες, σε όλα του τα τουρ επικρατεί θετική ενέργεια, χρώμα, χαρά και σεβασμός πάνω από όλα.

Το κλίμα ήταν πολύ όμορφο.
Φυσικά σπεύσαμε να αγοράσει η σιστερ τα ανάλογα μπλουζάκια, μπρελόκ κ δεν ξέρω εγώ τι άλλο.
Πήραμε και τα ποτά μας και πήγαμε να βρούμε τις θέσεις μας.
Ακόμη δεν είχε αρκετή προσέλευση, πήγαμε κ εμείς αρκετά νωρίς οπότε είχαμε αρκετό χρόνο.

Βρήκαμε τις θέσεις μας, εντάξει ομολογώ ότι έκλεισε πολύ ωραίο σημείο, στην 15η σειρά από κάτω, σχεδόν στη μέση οπότε είχαμε αρκετή ορατότητα.
Με το κρύο που είχε, τα μπουφάν τα βαγλαμε μόνο για τη φωτογραφία

Καλά η αδερφή μου (στα αριστερά) φαίνεται ότι ζει το όνειρο της!!!
Σύντομα το στάδιο άρχισε να γεμίζει.

Στην αρχή ξεκίνησε μια μικρή μπάντα με νέους καλλιτέχνες που μόλις είχαν ξεκινήσει το τουρ μαζί του και ήταν πολύ ωραίοι.
Και είχε έρθει η στιγμή να βγεί ο Harry Styles, και φυσικά έγινε χαμός!
Εδώ να πω ότι αν και δεν ήμουν φαν, πέρασα σούπερ, ήταν πραγματικά υπέροχη συναυλία. Ο τύπος είναι αληθινός περφομερ, φαίνεται ότι ζει για αυτό που κάνει και έχει τρελή αλληλεπίδραση με τον κόσμο!!
Άξιζε πραγματικά!!

Τραγούδησε για περίπου 3 ώρες και ήταν φοβερός!

Φυσικά θα πω μπράβο στους Γερμανούς που είναι οργανωμένοι, 65.000 άνθρωποι φύγαμε από το στάδιο ταυτόχρονα και δεν υπήρξε η παραμικρή καθυστέρηση ή δυσκολία. Υπήρχαν έξτρα τραίνα που περίμεναν και φύγαμε γρήγορα χωρίς καμία ταλαιπωρία.

Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο είδαμε και τους τελευταίους ξεχασμένους εορτάζοντες να επιστρέφουν σπίτια τους (αν τα βρήκαν δηλαδή), εμφανώς ζάντα από τους εορτασμούς

Γυρίσαμε κ εμείς, κατά ευχαριστημένες από την τρελή αυτή εμπειρία της συναυλίας, πτώματα από την κούραση. Την επόμενη μέρα θα φεύγαμε αλλά είχαμε όλη τη μέρα δική μας μέχρι το βράδυ που πετουσαμε.
Η συνέχεια (και το τέλος) της ιστορίας σύντομα!!!

 

[Eleni P]

Η μέρα της αναχώρησης από το όμορφο Μόναχο είχε φτάσει αλλά ευτυχώς είχαμε αρκετές ώρες μπροστά μας.
Κάναμε πρωινό και βγήκαμε νωρίς.
Πρωτίστως όμως φρόντισε η κοπέλα στη ρεσεψιόν να μας ενημερώσει ότι εκείνη τη μέρα είχαν απεργία τα μεταφορικά μέσα, πλην του τραίνου που πηγαίνει αεροδρόμιο.

Όπως καταλαβαίνετε δεν ήταν να απομακρυνθούμε από το κέντρο, όχι ότι είχαμε σκοπό δηλαδή.

Ξεκινήσαμε από το βικτουαλιενμαρκτ που επιτέλους μπορούσαμε να το εξερευνήσουμε με την ησυχία μας, αφού ο καιρός ήταν καλός.
Είχαμε σταμπαρει διάφορα τζιντζιρι μιτζιρι που θέλαμε να πάρουμε για δωράκια κλπ.
Εντάξει οι τιμές δεν ήταν πολύ χαμηλές αλλά για δωράκια παραδοσιακά, τοπικά είχε πολλά πραγματακια!
Κάναμε τις αγορές μας και συνεχίσαμε προς τη μπυραρία Χοφμπροϊχαους.
Για όσους δεν γνωρίζουν, πρόκειται για την πιο γνωστή μπυραρία- ζυθοποιείο, που ανήκει στη Βαβαρικη κρατική κυβέρνηση.


Η ιστορία του χρονολογείται πριν από 500 χρόνια. Στην πορεία, η μπυραρία είχε αξιόλογους και διάσημους θαμώνες.
Το Χοφμπροϊχαους έχει επίσης βιώσει αρκετά ιστορικά γεγονότα.

Το 1516, Βαυαροί ευγενείς δημιούργησαν έναν νόμο που όριζε ότι μόνο νερό, κριθάρι και λυκίσκος μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή μπύρας. Ονομαστηκε νόμος της αγνότητας, και είχε ως σκοπό να αποφευχθεί η σπατάλη των καλλιεργειών κατά την παραγωγή και φυσικά να εξασφαλίσει ότι μόνο τα εκλεκτά συστατικά θα χρησιμοποιούνται στη Γερμανική μπύρα.
Οι ζυθοποιοί που παρεβαιναν τον νόμο, θα έχαναν τα βαρέλια τους χωρίς αποζημίωση.

Το Χοφμπροϊχαους έπαιξε ρόλο στον νόμο της αγνότητας. Βάσει νόμου, η μπύρα σίτου απαγορεύτηκε στη Βαυαρία. Το σιτάρι προοριζόταν αποκλειστικά για την παρασκευή ψωμιού. Παρά την απαγόρευση, ο δούκας Μαξιμιλιανός Α', κληρονόμος του Γουλιέλμου Ε', διατήρησε το δικαίωμα να παρασκευάζει μπύρα σίτου (Weißbier).
Ο δούκας μετέτρεψε την απαγόρευση σε επικερδές κρατικό μονοπώλιο. Το 1602, προσλήφθηκε ως ειδικός της Weißbier στο Χοφμπροϊχαους. Το ζυθοποιείο παρήγαγε μπύρα σίτου, αποφέροντας στον δούκα ένα σημαντικό κέρδος.

Υπάρχει όμως και η σκοτεινή ιστορία της μπυραρίας.
Τον Φεβρουάριο του 1920, αποτέλεσε τον τόπο της πρώτης συνάντησης μεταξύ του Αδόλφου Χίτλερ και του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος, γνωστό και ως Ναζιστικό Κόμμα.

Το Χοφμπροϊχαους έγινε η σκηνή όπου ο Χίτλερ έδωσε την περιβόητη ομιλία του «Γιατί είμαστε αντισημιτικοί», με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί ως το μέρος όπου κατήγγειλε δημόσια την εβραϊκή θρησκεία.
Σύμφωνα με τη συγγραφέα Sue Kovach Shuman, πιστεύεται ότι οι πρώτες βίαιες επιθέσεις κατά των Εβραίων έγιναν στην μπυραρία.

Οι βομβαρδισμοί του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κατέστρεψαν το Χοφμπροϊχαους. Μόνο ένα δωμάτιο στην ιστορική μπυραρία (το «Schwemme») σώθηκε. Μετά το τέλος του πολέμου άρχισαν οι εργασίες για την ανοικοδόμηση του κτιρίου. Τελικά άνοιξε ξανά το 1958.

Σήμερα κατακλύζεται από τουρίστες και ντόπιους, σε οποιαδήποτε ώρα της μέρας, που σπεύδουν να απολαύσουν την μπύρα τους.
Έχει σχεδόν πάντα ουρά από έξω καθώς υπάρχει κ ένα gift shop με διάφορα αναμνηστικά, δώρα, κλπ. με το λογότυπο της μπυραρίας.

Εμείς δεν επιχειρήσαμε να κάτσουμε, βγάλαμε φυσικά τις φωτογραφίες μας και συνεχίσαμε.

Επιστρέψαμε στο βικτουαλιενμαρκτ, ήταν η ώρα να τσιμπήσουμε κάτι. Στη Γερμανία θα βρείτε στα περισσότερα κρεοπωλεία το γνωστό Λεμπερκεσε. Συνήθως το βρίσκεις σε αλουμινένιες φόρμες, έτοιμο για ψήσιμο, ή ψημένο, κομμένο σε φέτες, σερβιρισμενο σε ψωμάκι με μουστάρδα.
Ξέρω το όνομα του παραπέμπει σε συκώτι, αλλά στην πραγματικότητα υποδεικνύει το σχήμα του που θυμίζει ρόλο (meatloaf).
Στην πραγματικότητα φτιάχνεται από μοσχάρι, χοιρινό κ μπέικον και διάφορα μυρωδικά και ψήνεται στο σχήμα φρατζολας.
Τα κρεοπωλεία λοιπόν, ειδικά σε μεγάλες αγορές όπως η βικτουαλιενμαρκτ, ψήνουν το δικό τους Λεμπερκεσε και το πουλάνε σε ζεστό ψωμάκι.
Εννοείται ότι δοκιμάσαμε
Και εννοείται πως ήταν τέλειο!!!
Η τιμή του στα 3€

Αφού φάγαμε στο όρθιο, θυμηθηκαμε ότι δεν πήραμε την καθιερωμένη κούπα μας από Starbucks ή Hard Rock (ανάλογα τι βρίσκουμε πιο εύκολα), ναι παίρνουμε από κάθε πόλη (σε λίγο δεν θα χωραμε εμείς στο σπίτι κ θα μείνουν οι κούπες μόνες τους)!
Γυρίσαμε στο Hard Rock cafe, βρήκαμε και την κούπα, πάει κ αυτό!!

Είχαμε κάτι λιγότερο από 2 ώρες μέχρι να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο να πάρουμε τα πράγματα μας και να φύγουμε για το αεροδρόμιο οπότε είπαμε να πιούμε κ έναν καφέ, μαζί με αποχαιρετιστήριο γλυκάκι

Το γλυκό λέγεται Kaiserschmarrn και είναι Αυστριακής προέλευσης.
Πρόκειται για μια "θρυμματισμένη" ζεστή τηγανιτα με σταφίδες και ζάχαρη άχνη, σερβιρισμενη με μαρμελάδα δαμάσκηνο.

Λέγεται πως το επιδόρπιο φτιάχτηκε για πρώτη φορά για τον Αυστριακό αυτοκράτορα Φραγκίσκο Ιωσήφ τον 1ο.

Επικρατέστερος μύθος θέλει τη γυναίκα του αυτοκράτορα, την Ελισάβετ της Βαυαρίας, με εμμονές με τη λεπτή της μέση, να είχε δώσει εντολή στο μάγειρα του παλατιού να σερβίρει μόνο ελαφρά γλυκά, προς απογοήτευση του καλοφαγά συζύγου της.

Η αυτοκράτειρα βρήκε τη συνταγή πολύ πλούσια σε υλικά και αρνήθηκε να φάει. Στον αυτοκράτορα όμως άρεσε τόσο που έφαγε και τη μερίδα της γυναίκας του.

Γεγονός είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ νόστιμο επιδόρπιο, και κυρίως γεύμα θα μπορούσες να το πεις, αφού είναι υπέρ αρκετό για 2 άτομα.

Κλείνοντας με αυτή τη γλυκιά νότα, η σύντομη επίσκεψη μας στο Μόναχο έφτανε στο τέλος της.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο να πάρουμε τα πράγματα μας και αμέσως στον σταθμό για το τραίνο του αεροδρομίου.

Καλά περιττό να σας πω, πως έχοντας άνεση πως είμαστε άνετα με το χρόνο και πετάμε αργά, φτάσαμε τσιμα τσιμα για επιβίβαση, πράγμα που δεν συμβαίνει ποτέ γιατί πάντα είμαστε στην ώρα μας.

Το αεροπλάνο ήταν ασφυκτικά γεμάτο, κυρίως με ηλικιωμένους που επέστρεφαν στην Ελλάδα για να ψηφίσουν (γυρνούσαμε μια μέρα πριν τις εκλογές του Μαίου).
Ευτυχώς η επιβίβαση ολοκληρώθηκε γρήγορα και η αναχώρηση μας ήταν πλέον γεγονός.

Αφήσαμε το υπέροχο Μόναχο(και τη συννεφιά) με δεδομένο όμως ότι θα επιστρέψουμε σύντομα μιας και ήταν από τις πιο όμορφες πόλεις που έχουμε επισκεφθεί.

Η επιστροφή μας σήμαινε και την έναρξη της καλοκαιρινής σεζόν, οπότε.. τα κεφάλια μέσα!!

Η Θεσσαλονίκη μας, μας περίμενε πανέμορφης και φωτισμένη!

Ολοκληρώνοντας την ιστορία θα ευχηθώ σε όλους να έχετε ένα υπέροχο καλοκαίρι και στους συμπασχοντες να έχουμε μια φυσιολογική σεζόν (χωρίς πολλά παρατράγουδα) και φυσικά να συνεχίσουμε να ταξιδεύουμε και να γεμίζουμε εμπειρίες, εικόνες και όμορφες αναμνήσεις!!
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε ολους

 

[gioannis13]

Εύγε σας ! και στο επόμενο.

 

[psilos3]

Ακόμη μια πολύ ωραια ιστορια από την οποία κράτησα χρήσιμες σημειώσεις, μιας και πρόκειται για μια πόλη που θέλω να επισκεφτώ με την πρώτη ευκαιρία, μόλις βρω κάποια προσφορά σε εισιτήρια όπως εσείς.
Με το καλό και στα επόμενα εύχομαι με υγεία!

 

[Eleni P]

Εύγε σας ! και στο επόμενο.

Ευχαριστούμε

 

[Eleni P]

Ακόμη μια πολύ ωραια ιστορια από την οποία κράτησα χρήσιμες σημειώσεις, μιας και πρόκειται για μια πόλη που θέλω να επισκεφτώ με την πρώτη ευκαιρία, μόλις βρω κάποια προσφορά σε εισιτήρια όπως εσείς.
Με το καλό και στα επόμενα εύχομαι με υγεία!

Σε ευχαριστούμε @psilos3
Έχε το νου σου για προσφορές της Aegean, τελικά πολλές φορές αξίζει περισσότερο!
Καλό καλοκαίρι να έχουμε με υγεία και καινούργιους προορισμούς!!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[i love travels]

Καλησπέρα σας, θα επισκεφθούμε το Μόναχο οικογενειακώς (2+2πειρατες) τέλη Ιουλίου. Ψάχνουμε να δούμε τι συμφέρει για τις μεταφορές μας... Διάβασα σε διάφορα μέρη ότι είναι δύσκολη η έκδοση εισιτηρίων από το αεροδρόμιο και έχει ουρές άρα θέλει χρόνο κλπ. Εμείς θα φτάσουμε στο Strauss στο terminal 2. Δώστε μου τα φώτα σας παρακαλώ...
Από το αεροδρόμιο το Uber είναι περίπου 50€ απ' ότι είδαμε, αξίζει; Συνήθως πάμε με τρένο από αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο. Τι αξίζει;
Υπάρχει κάποια κάρτα για να αποφύγουμε την συνεχή αγορά εισιτηρίων;