Περιεχόμενα
<<Μπαλώ>> ή <<Πάλλω>> στην ροδίτικη διάλεκτο σημαίνει προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις-παλεύω.
Ο τίτλος που χρησιμοποίησα για το ταξίδι μας αυτό είναι χαρακτηριστικός,γιατί όχι μόνο παλέψαμε για να κάνουμε το ταξίδι αυτό (ενν.οικονομία κλπ.) αλλά και άθελα μας από διακοπές χαλάρωσης το μετατρέψαμε σε έναν αγώνα ..πάλης και αντοχής με αντίπαλο τον ίδιο μας τον εαυτό(είμαστε fit τα έχουμε πει αυτά..
)Αρχικά να πω ότι το ταξίδι πραγματοποιήθηκε 15/12-05/01/2017. Το παρεόνι αυτή τη φορά ήταν διαφορετικό με σταθερό τον ήρωα-σύντροφο Ν. και στην παρέα άλλα δυο φιλικά ζευγάρια. Σύνολο λοιπόν 6 άτομα. Λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων οι μέρες δεν βόλευαν ώστε να πάμε όλοι μαζί οπότε μοιράσαμε τις διακοπές μας με 11 μέρες να είμαστε όλοι μαζί και τις άλλες 10 μόνοι
Αεροπορικά εισιτήρια είχαμε βρει στην τιμή των 1100ευρώ από Ρόδο με Qatar Airways περίπου 5 μήνες πριν το ταξίδι μας. Γενικά είμαστε ευχαριστημένοι με την εταιρεία,πέρα από το άπειρο κρύο που είχε κάποια στιγμη μέσα στην πτήση
Το πρόγραμμα φτιάχτηκε μετά από πολύ ψάξιμο στο φόρουμ και μετά από συζητήσεις με άτομα που είχαν ήδη επισκεφθεί το Μπαλί.
Έτσι μείναμε 10 βράδια στο Ubud,είχαμε υπολογίσει να μείνουμε 3 βράδια Lovina και τα υπόλοιπα Sanur.
Φτάνουμε λοιπόν στο Denpasar και είχαμε κανονίσει από το ξενοδοχείο μας στο Ubud,transfer αφού οι φίλοι μας ήταν ήδη εκεί.Πρώτη σφαλιάρα μόλις βγήκαμε από το αεροπλάνο η αφόρητη ζέστη και η μυρωδιά Ασίας,ναιιι φτάσαμεεε!!!
Προχωρώντας να βρούμε τον οδηγό μας, ένας αχθοφόρος αρπάζει τη βαλίτσα του Ν. και φεύγει με νάζι και μπρίο προς τα εμπρός(που πας αδερφέ...το μαγιό μουυυ
to Bali) αφού λύθηκε το θέμα με τη βοήθεια του οδηγού μας (να σημειώσω ότι ο οδηγός μας άνηκε στο team του ξενοδοχείου,επειδή τον αγαπήσαμε τον κρατήσαμε για όλες τις υπόλοιπες μέρες και τον λέγανε Didi)και αφού το φιλαράκι μας ο Π.είχε έρθει να μας προϋπαντήσει και να μας προσφέρει κρύες Bintang
φύγαμε για Ubud!!!To ξενοδοχείο μας ήταν το Pajar House and Villas Ubud,φοβερό ξενοδοχείο,καθαρό με το πιο φιλικό προσωπικό που έχουμε συναντήσει και ανθρώπους πρόθυμους να σε εξυπηρετήσουν κάθε στιγμή. Να τονίσω ότι βρισκόταν έξω από την πόλη και παρείχε δωρεάν transfer από και προς το κέντρο ό,τι ώρα ήθελες,μέχρι τις 10 το βράδυ. Αργότερα χρέωνε ένα μηδαμινό αντίτιμο. Για να ειδοποιείς τον οδηγό σου παρείχε ένα κινητό για να καλείς όταν βρισκόσουν στην πόλη.
Αφού πέρασε η πρώτη μέρα με ξεκούραση, την δεύτερη μέρα οι γυναίκες της παρέας πήγαν στην ρεσεψιον και έβγαλαν πρόγραμμα. Είχαμε ψάξει και μέσα στην πόλη, αλλά αποφασίσαμε να κλείσουμε τις εκδρομές μας από το ξενοδοχείο γιατί χρέωνε την εκδρομή ως σύνολο και όχι ατομικά,έτσι στα 6 άτομα το αντίτιμο για κάθε εκδρομή ήταν πολύ μικρό. Ακριβότερη από όλες ήταν το trekking στο Mont Batur το οποίο πληρώσαμε κατά άτομο γύρω στα 15 με 20ευρώ.
Ξεκινάμε λοιπόν με ράφτινγκ,γιατί είμαστε και των εξτρίμ σπορτς
.Εκεί που πιστέψαμε ότι θα μας πάρουν στε μια ακρούλα του ποταμού, θα μπούμε στη βαρκούλα και θα αρμενίζουμε στους ποταμούς του νησιού,κοιτώντας τα πουλάκια...μας φορτώνουν στον αγρότη με κουπιά,κράνη και εξάρτηση.. it's ok.. λέμε..Πάμε σε ένα risefield,με τους Μπαλινέζους που δούλευαν εκείνη την ώρα να μας χαμογελούν και να μας χαιρετούν (ήξεραν αυτοί γιατί γελούσαν..) Ποταμός γιοκ..εμείς να περπατάμε στα ρύζια και μια ξαφνική μπόρα να κάνει το τοπίο σαν από ταινία..
Μπαίνουμε σ'ενα δάσος και αρχίζει η κατηφόρα στους γκρεμούς...Κάτι Κινέζοι να'ρχονται από το πουθενά τρεχάτοι..-έλεος και εδώ μέσα στα δάση της Ινδονησίαςςςς- εμείς να κρατιόμαστε με νύχια και με δόντια μην πέσουμε στις λάσπες και φτάσουμε μια ώρα αρχύτερα στον ποταμό και αυτοί να κάνουν και προσπέραση.Με τα πολλά..μπήκαμε στην βαρκούλα με τη βοήθεια του οδηγού μας, ζήσαμε μια ανεπανάληπτη εμπειρία με τα φουσκωμένα νερά του ποταμού, να μας παρασύρουν,κάναμε και βουτιά στον ποταμό,γνωρίσαμε και ένα ζευγάρι Ινδούς και όλα καλά !!Την επόμενη μέρα είχαμε το trekking στο βουνό. Θα ξεκινήσουμε 2 το βράδυ λέει Didi,είναι μακριά.Πλήρης εμπιστοσύνη στον οδηγό και 2 τη νύχτα ξεκινάμε για να δούμε το ηφαίστειο. Ονειρευόμασταν ένα ψηλό βουνό,στο οποίο θα μας άφηναν σε μια κοντινή πλαγιά στην κορυφή και εμείς θα ανεβαίναμε σιγά σιγά για να απολαύσουμε το τοπίο και το ξημέρωμα..
Φτάνουμε στην πλαγιά,όπου και άλλα γκρουπ από διάφορες χώρες συναντούσαν τον οδηγό τους για το βουνό. Εμείς είχαμε ένα κυριούλη 65 ετών περίπου και την ανιψούλα του 18 ετών.Μα γιατί έχουν πάρει τόσο εξοπλισμό οι Γερμανοί ρε παιδιά,αναρωτιόμουν
Η ανάβαση ξεκίνησε,όταν καταλάβαμε τι μας περίμενε ήταν πλέον αργά..Ανεβαίναμε σε απότομα μονοπάτια μες το σκοτάδι,δεν βλέπαμε τη μύτη μας και ο δρόμος φάνταζε ατελείωτος. Μετά από κάποια ώρα.εμένα και τον φιλτατο Π. μας έπιασε και ανάγκη προς.. νερού μας..
Τώρα βρήκε;;; Όπως ήρθε,έφυγε στην σκέψη ότι ήμασταν μέσα στη μέση του πουθενά και σκαρφαλώναμε σε ηφαιστειογενείς γκρεμούς..
Μετά από 4 ώρες ανάβασης, φτάσαμε στην κορυφή, νιώθαμε στα πόδια μας το ζεστό αέριο που έβγαινε από κάποιες τρύπες στο χώμα, παλέψαμε με κάτι μαϊμούδες,που ήθελαν τα τοστάκια μας( 4 ώρες τα κουβαλούσα στην πλάτη-δεν τα παίρνεις ποτεεεε!!!
),είδαμε τον κρατήρα του ηφαιστείου στο όρος Batur και θαυμάσαμε την λίμνη από κάτω και το απέναντι ηφαίστειο! Η επιστροφή μας έγινε μέσα από τροπικό δάσος, με εμένα να τρώω μια ωραιότατη τούμπα στα τελευταία μέτρα και να αποκτώ σουβενίρ από το βουνό,μελανιά ουράνιο τόξο 
Άλλες 4 ώρες δρόμος η επιστροφή.Περιττό να πω ότι όλοι στο ξενοδοχείο γελούσαν όταν βγαίναμε από το αμάξι,σέρνοντας τα απομεινάρια του γυμνασμένου κορμιού μας...Massage pleaseeeee
Οι υπόλοιπες μέρες κύλησαν σε παρόμοιους ρυθμούς, με εκδρομές σε όλους τους ναούς, τα ricefields, σε χωριά αποτραβηγμένα από το τουριστικό Μπαλί και φυσικά καλό φαγητό και ξεκούραση. Χωρίσαμε τις εκδρομές μας με βάση την τοποθεσία των αξιοθέατων σε ανατολικό,δυτικό και νότιο Μπαλί. Θα αναφέρω επιγραμματικά Tanah Lot,Uluwatuh,Beasakih,Ulun Danu,Tirta Empul κ.α. άπειροι ναοί,καθένας με τη δική του ομορφιά. Φυσικά πήγαμε Tegalalang και Jatiluwih Rice Terraces και για Luwak καφέ.
φυτείες..ανανά!!Για φαγητό στο Ubud ανακαλύψαμε το ένα και μοναδικό Fair Warung, το οποίο σας προτείνω να επισκεφθείτε,γιατί συνδυάζει καλό φαγητό και καλό σκοπό,τα έσοδα του προσφέρονται για τον εμβολιασμό των παιδιών στα σχολεία. Επίσης φάγαμε στο Warung D'Atas καλό και αυτό. Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο Jungle Fish!! Φανταστική ανακάλυψη μέσα στη μέση του πουθενά, πισίνες μέσα στο δάσος,φοβερό φαγητό,μια καλή εναλλακτική για μια χαλαρή μέρα με μπανάκι και άραγμα.
Έτσι πέρασαν οι μέρες με τα φιλαράκια μας,με ωραίες στιγμές γεμάτες γέλιο και όμορφες αναμνήσεις!
Η ιστορία θα συνεχιστεί με το 2ο μέρος, στο οποίο ήμασταν μόνοι. To be continued
Επειδή την επόμενη μέρα ήταν Χριστούγεννα και δεν θέλαμε να τα περάσουμε με την γκαντεμιά να μας τριγυρίζει..πήραμε την μεγάλη και σωστή όπως αποδείχτηκε απόφαση.. Φύγαμε το πρωί της άλλης μέρας για Kuta!!!
.Επίσης πήγαμε στο μεγαλύτερο πάρκο του Μπαλί αφιερωμένο στον θεό Garuda Wisnu,αλλά και στο Waterblow.Φάγαμε ψάρι στην παραλία,μέσα στην άμμο στην Jimbaran bay και καλύψαμε ό,τι δεν είχαμε δει μέχρι τότε με τα υπόλοιπα παιδιά. 
, το ίδιο και οι μακαρονάδες του,αφού έχει μπροστά παγωτατζίδικο και πίσω ιταλικό. Λατρέψαμε το εναλλακτικό Casablanca και το πρωινό του Bali Buddha.Γενικότερα πάντως δεν μπορώ να πω ότι δεν μας άρεσε κάποιο εστιατόριο στην περιοχή.Οι επιλογές μας στην πλειονότητα μας δικαίωσαν.
