Ινδονησία Μπαλί : Οδοιπορικό στον Παράδεισο

[kalove]

Παράσταση Μπαρόγκ - Καταρράκτης Tegenungan - Πηγές Γκούνουνγκ Κάβι - Πουλιά Kokokan
Αλλη μία τελετουργική παράσταση παρακολουθήσαμε σήμερα. Στον ναό Πούρα Πούσεχ στο χωριό Μπατούαν, δίδονται παραστάσεις Μπαρόνγκ, ίσως τον πιό γνωστό χορό τού Μπαλί. Ενας τελετουργικός χορός πού συνοδεύεται με μουσική από παραδοσιακά όργανα, είναι μίγμα της ιστορίας καί της μυθολογίας τού νησιού. Αφηγείται τη μάχη μεταξύ Καλού καί Κακού.
Η ιστορία έχει ως εξής: Η Ράγκντα, μητέρα τού Ερλάνγκα, βασιλιά τού Μπαλί κατά τον δέκατο αιώνα, καταδικάστηκε από τον σύζυγό της καί πατέρα τού Ερλάνγκα, ως μάγισσα. Αφού έμεινε χήρα, επιστράτευσε όλα τα κακά πνεύματα καί τούς δαίμονες εναντίον τού Ερλάνγκα. Δόθηκε μία σκληρή μάχη αλλά οί δαιμονικές δυνάμεις της Ράγκντα υπερτερούσαν κάνοντας τούς στρατιώτες τού Ερλάνγκα να θέλουν να αυτοκτονήσουν με τα keris (τελετουργικά μαχαίρια). Τότε ο Ερλάνγκα αναγκάστηκε να ζητήσει την βοήθεια τού Μπαρόνγκ. Μετά από σκληρές μάχες, ο Μπαρόνγκ κερδίζει καί η Ράγκντα εξορίζεται.
Κάποιος μπορεί να τραυματιστεί σοβαρά με το κέρις κατά την διάρκεια της παράστασης. Αν η κατάρα της Ράγκντα είναι πολύ δυνατή, μπορεί ο ηθοποιός-στρατιώτης να τραυματιστεί παρά την βοήθεια τού Μπαρόνγκ.
Οί μάσκες πού χρησιμοποιούν γιά την Ράγκντα καί το Μπαρόνγκ θεωρούνται ιερές καί πριν από κάθε χρήση ένας ιερέας πρέπει να τις ευλογήσεις, να τις ραντίσει με αγιασμένο νερό από το όρος Αγκουνγκ καί να κάνει προσφορές.
Τα χρυσοποίκιλτα κουστούμια, οί περίτεχνες μάσκες, η στάση τού σώματος με τα λυγισμένα γόνατα, οί αδιάκοπες κινήσεις των δακτύλων πού λες καί δεν έχουν οστά, δημιουργούν ένα απόκοσμο καί πολύ εντυπωσιακό αποτέλεσμα.
Να διευκρινίσω δε ότι κάθε κίνηση καί κάθε βλέμμα «διαβάζεται». Είναι μία νοηματική γλώσσα.
Συνεχίσαμε με τού καταρράκτες Tegenungan στην ευρύτερη περιοχή τού Gianyar. Να αναφέρω εδώ ότι στο Μπαλί υπάρχουν πολλοί καταρράκτες οί περισσότεροι επισκέψιμοι αλλά λίγο δύσκολα προσβάσιμοι. Να υπολογίζετε από 300 έως 500 σκαλιά.
Επιλέξαμε τον καταρράκτη Tegenungan γιατί έχει μόνο 150 σκαλοπάτια. Αλλωστε είναι από τούς πιό όμορφους με εύκολη πρόσβαση από την Ουμπούντ.
Χωμένος μέσα στην ζούγκλα δημιουργεί μία λίμνη στην οποία μπορείτε να κολυμπήσετε ακόμη καί να περάσετε πίσω από τα νερά πού πέφτουν, στις μικρές σπηλιές πού υπάρχουν εκεί. Τον προσεγγίζεται μέσω ενός φαραγγιού, διασχίζοντας μικρές γέφυρες από μπαμπού.
Επόμενη επίσκεψη στον ναό πηγής Gunung Kawi, ένα από τα πιό όμορφα καί γαλήνια συγκροτήματα στο Μπαλί. Διαθέτει ένα μεγάλο καταπράσινο κήπο γύρω από τις λίμνες με τούς κυπρίνους καί τούς ανθισμένους λωτούς, πού τροφοδοτούνται από φυσικές πηγές. Γεμάτος με μικρά ιερά, αγάλματα, πηγές, αξίζει να τον περπατήσετε ή ακόμη καλύτερα να κολυμπήσετε στις πισίνες.
Νωρίς το απόγευμα καταλήξαμε στο χωριό Πετούλου γιά ένα συγκεκριμένο λόγο: να παρακολουθήσουμε την επιστροφή των πουλιών Kokokan. Αυτά τα πανέμορφα κιτρινόλευκα πουλιά με τα μακριά πόδια (ένα είδος ερωδιού) έχουν κάνει τα δέντρα τού χωριού κατοικία τους. Ολη την ημέρα λείπουν προς αναζήτηση τροφής καί κατά την ώρα τού ηλιοβασιλέματος επιστρέφουν στο χωριό καί φωλιάζουν πάνω στά δέντρα. Είναι απίστευτη η εικόνα πού παρουσιάζουν: ολόκληρα σμήνη σε διάταξη V να έρχονται από την μεριά τού ωκεανού καί να προσγειώνονται στα κλαδιά των δέντρων. Τι είναι αυτό πού τα οδηγεί πίσω στο συγκεκριμένο χωριό καί σε κανένα άλλο?
Η παράδοση λέει ότι οί κάτοικοι τού χωριού Πετούλου αναγκάζονταν να αναζητήσουν εργασία στα γύρω χωριά, γιατί τα δικά τους τα χωράφια έμεναν άκαρπα γιά έναν ανεξήγητο λόγο. Αφού συσκέφθηκαν καί συμβουλεύτηκαν τον ιερέα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα δεινά τους προέρχονται από την αμέλεια των θρησκευτικών τους καθηκόντων. Ετσι αποφάσισαν να κάνουν μεγάλη γιορτή με προσφορές στο ναό τού χωριού. Κατά την τέλεση της εορτής, παρουσιάστηκαν ξαφνικά τα πουλιά κοκοκάν καί έτσι θεώρησαν ότι ήταν το δώρο τού θεού στο χωριό τους. Από τότε τα χωράφια κάρπισαν καί έτσι επήλθε ευημερία. Τα πουλιά είναι υπό την προστασία τού χωριού καί μετά την επιστροφή τους το απόγευμα, σταματά οποιαδήποτε θορυβώδη δραστηριότητα, προκειμένου να τούς παρέχουν ασφάλεια καί γαλήνη.

 

[demie]

Ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη ιστορία σου! Βάλε κ φωτογραφίες αν μπορείς!

 

[kalove]

Πούρα Τάμαν Αγιουν - Νεκροταφείο Μαργκαράνα - Πούρα Τάναχ Λοτ
Ο ναός Πούρα Τάμαν Αγιουν (πού μεταφράζεται ως μεγάλος Κήπος) χτίστηκε το 1740 καί αναστηλώθηκε το 1937. Είναι ένας από τούς ιερότερους ινδουϊστικούς ναούς, περιβάλλεται από τάφρο καί συμβολίζει τον ινδουϊστικό κόσμο μέσα στην κοσμική θάλασσα. Διαβήκαμε την Τσάντι Μπένταρ (διαιρεμένη πύλη) καί κάναμε ένα γύρο τα τείχη τού κυρίως ναού, μιάς καί η Κόρι Αγκουνγκ (κεντρική πύλη) είναι κλειστή καί ανοίγει μόνο κατά τις τελετές. Τα περισσότερα «μέρου» είναι αφιερωμένα στούς θεούς των βουνών, τα δε «μπάλε» (ξύλινα περίπτερα) στηρίζονται σε βάσεις με υπέροχα ανάγλυφα. Αξιοπρόσεχτοι επίσης είναι οί εξωτερικοί τοίχοι με πλούσια διακόσμηση.
Δεν είναι τυχαία η θέση του στο χωριό Μένγκβι, μιάς καί κάποτε η πόλη αυτή υπήρξε έδρα τού σημαντικότερου βασιλείου τού δυτικού Μπαλί καί η εξουσία έφτανε να εκτείνεται μέχρι το ανατολικό τμήμα της Ιάβας.

Συνεχίσαμε προς το χωριό Μάργκα, σε έναν από τούς πιό ιερούς τόπους της σύγχρονης ιστορίας τού Μπαλί: το Μνημείο καί Νεκροταφείο Μαργκαράνα.
Εδώ τιμώνται οί 1468 ήρωες πού έπεσαν στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, κατά την δεκαετία τού 1940 - 1950.
Εξω από το νεκροταφείο υπάρχει μία μεγάλη μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματα των ηρώων.
Εσωτερικά, ένας γαλήνιος μεγάλος κήπος φιλοξενεί τούς τάφους σε σχήμα μέρου, όλοι ίδιοι, δημιουργώντας μιά απόκοσμη εικόνα.
Το κεντρικό μνημείο είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να «διαβάζεται» η ημερομηνία της Ανεξαρτησίας: 17 Αυγούστου 1945. Τα τέσσερα σκαλιά καί οί πέντε μικροί στύλοι συμβολίζουν το έτος (45), οί οκτώ στέγες τον μήνα (Αύγουστος) καί τό ύψος των δέκαεπτά μέτρων την ημερομηνία (17).
Εδώ νομίζω αξίζει να σας πώ δυό λόγια γιά τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας.
Το αντιγράφω ακριβώς όπως το αναφέρει ο οδηγός explorer.
«Το 1942 η Ιαπωνία εισέβαλε στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (Ινδονησία) καί τις κατέλαβε. Η επίταξη της σοδειάς οδήγησε σε πείνα. Οί μη Ινδονήσιοι φυλακίστηκαν ή εκδιώχθηκαν. Η κατοχή πυροδότησε τις εθνικιστικές δυνάμεις. Επικεφαλής των εθνικιστών ήταν ο Ιαβανέζος διανοούμενος Σουκάρνο, πού κήρυξε την ανεξαρτησία στις 17 Αυγούστου 1945, δύο ημέρες μετά την παράδοση της Ιαπωνίας.
Ωστόσο οί Ολλανδοί επέστρεψαν καί διεκδίκησαν τις αποικίες τους. Συνάντησαν όμως σκληρή αντίσταση. Στο Μπαλί βρήκαν στήριγμα μεταξύ των πρώην ευγενών. Οί φιλοδημοκρατικοί νέοι συνέχισαν το αντάρτικο μέχρι τον Νοέμβριο τού 1946, οπότε 94 μαχητές της ελευθερίας, με επικεφαλής τον Γκούστι Ενγκούραχ Ράι, σκοτώθηκαν σε πουπούταν στην Μάργκα. Παρά τη νίκη αυτή, οί Ολλανδοί δεν μπορούσαν πλέον να κρατήσουν τη θέση τους. Τρία χρόνια αργότερα αποσύρθηκαν από την Ινδονησία καί παρέδωσαν την εξουσία στις 27 Δεκεμβρίου 1949.>>
Ο Γκούστι Ενγκούραχ Ράι θεωρείται ένας από τούς μεγαλύτερους ήρωες τού Μπαλί καί το αεροδρόμιο της Ντενπασάρ φέρει το όνομά του.

Αφήσαμε γιά το τέλος έναν από τούς πιό αναγνωρίσιμους καί γραφικούς ναούς τού Μπαλί: τον Πούρα Τάναχ Λότ. Σε μιά μαγευτική τοποθεσία στο νοτιο δυτικό Μπαλί, χτισμένο σε ένα νησάκι περίπου εκατό μέτρα από την ακτή, είναι προσβάσιμο μόνο κατά την άμπωτη. Τα βράχια με τις φυσικές γέφυρες, τα μικρά ιερά πού είναι σκορπισμένα γύρω, τα άγρια κύματα τού ωκεανού πού σκάνε σε μεγάλο ύψος, η βόλτα γύρω από το φρύδι, ιδιαίτερα κατά την ώρα τού ηλιοβασιλέματος, είναι σκέτη μαγεία.

Μουσείο Τέχνης Νέκα - Χωριό Πελιάταν - Αγορά Σουκαβάτι - Αχαιολογικό Μουσείο Πουρμπακάλα

Τελευταία μας μέρα με βάση την Ουμπούντ, είπαμε να την αφιερώσουμε στην τέχνη καί στα ψώνια.
Στο χωριό Σανγκίκαν, ακριβώς έξω από την Ουμπούντ, επισκεφθήκαμε το Μουσείο Τέχνης Νέκα, το οποίο θεωρώ μακράαααααν το καλύτερο τού Μπαλί. Ιδρύθηκε το 1976 από τον συλλέκτη καί δάσκαλο Νέκα, ο οποίος έχει πάρει πολλές διακρίσεις, βραβεία καί επαίνους γιά το εξαιρετικό του έργο.
Στα επτά κτήρια πού φιλοξενούν τις ανεκτίμητες συλλογές, ξεχωρίζουν οί πίνακες σε στυλ βαγιάγκ, απίστευτης λεπτομέρειας καί καλλιτεχνικής αξίας αλλά καί οί εξαιρετικές ολοζώντανες προσωπογραφίες.
Πολύ μας εντυπωσίασαν τα ξυλόγλυπτα : ολόκληροι κορμοί δένδρων είχαν σμιλευτεί με πολύ φαντασία, διατηρώντας την φυσική τους φόρμα. Τα κλαδιά είχαν γίνει γοργόνες, άλογα, ελάφια, δράκοντες.
Αν είναι να δείτε ένα μόνο μουσείο στο Μπαλί, το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Συνεχίσαμε με το κοντινό χωριό Πελιάταν. Εδώ βρίσκονται άπειρα εργαστήρια καλλιτεχνών, όπου εκτός από αγορές βλέπεις καί τούς καλλιτέχνες επί τώ έργω.
Επισκεφθήκαμε αρκετά ατελιέ ζωγράφων καί θαυμάσαμε την υπομονή καί την προσήλωση των καλλιτεχνών.
Συνεχίσαμε σε εργαστήρια με ξυλόγλυπτα, υφάσματα μπατίκ, φιγούρες θεάτρου σκιών σε ξύλο καί δέρμα, γλυπτά σε πέτρα, καλλιτεχνήματα σε οστά αγελάδας. Ξετρελαθήκαμε με όλα αυτά τα αριστουργήματα. Αγοράσαμε ότι μας επέτρεπε η τσέπη μας καί συνεχίσαμε γιά την περίφημη αγορά Σουκαβάτι.
Αν σας αρέσει ο συνωστισμός, η φορτική συμπεριφορά των πωλητών, τα σκληρά παζάρια, τα μικρά σκοτεινά μαγαζάκια γεμάτα με φτηνοπράματα, εδώ να έρθετε. Αλλιώς, κρατηθείτε μακριά. Ιδίως οί πλανόδιοι πωλητές κολλάν απάνω σου σαν βδέλλα. Αν κάνεις το λάθος καί αγοράσεις κάτι, θα πεταχτούν άλλοι δέκα πού θα σε κυνηγάνε.
Στο χωριό Πέτζεγκ πήγαμε γιά ένα καί μόνο λόγο: να επισκεφθούμε το Αρχαιολογικό Μουσείο Πουρμπακάλα. Εδώ φιλοξενείται μία μοναδική συλλογή από σαρκοφάγους σε σχήμα χελώνας. Δεν έχουμε δεί πουθενά αλλόύ τέτοιες σαρκοφάγους. Ανάγονται στα προϊστορικά χρόνια καί είναι σε άριστη κατάσταση.

Επιστρέψαμε στην βίλα μας, μαζέψαμε τα μπαγκάζια μας, μιά τελευταία αποχαιρετιστήρια βουτιά στην πισίνα, γιατί αύριο πρωί φεύγουμε γιά την δεύτερη βάση μας, στην λίμνη Μπάτουρ.

Συνεχίζεται

 

[kalove]

Ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη ιστορία σου! Βάλε κ φωτογραφίες αν μπορείς!

Δυστυχώς δεν ξέρω να ανεβάζω φωτογραφίες. Οσο καί αν έχω προσπαθήσει να ακολουθήσω τις οδηγίες, δεν τα καταφέρνω. Δεν τα πάω καλά με την τεχνολογία καί οί ορολογίες μού φαίνενται κινέζικα. Ού γαρ έρχεται μόνον...

 

[vasnorth]

Δυστυχώς δεν ξέρω να ανεβάζω φωτογραφίες. Οσο καί αν έχω προσπαθήσει να ακολουθήσω τις οδηγίες, δεν τα καταφέρνω. Δεν τα πάω καλά με την τεχνολογία καί οί ορολογίες μού φαίνενται κινέζικα. Ού γαρ έρχεται μόνον...

Δεν πειράζει. Η περιγραφή που κάνεις είναι τόσο ζωντανή και καλογραμένη που είναι σαν να ''φωτογραφίζεις'' το κάθε μέρος που περιγράφεις.
Έχω επισκεφθεί δύο φορές το Μπαλι και το είχα καταευχαριστηθεί!
Βέβαια εμείς είχαμε μείνει στην τουριστική ευκολία της Nusa Dua, διαβάζοντας όμως την ιστορία σου και των άλλων μελών του forum νομίζω ότι το πραγματικό Μπάλι είναι στην ενδοχώρα, το οποίο και περιηγηθήκαμε με πολλές ημερήσιες εκδρομές. Αλλιώς όμως είναι και να διανυκτερεύεις εκεί.
Περιμένουμε τη συνέχεια με μεγάλο ενδιαφέρον.

 

[giannoula]

και γω αν μετανιώνω για κάτι είναι που δεν εμεινα Ubud αλλά έμεινα Kuta.. Μεγάλο λάθος.. Πολύ ωραία αφήγηση αλλά μου κάνει εντύπωση πως με πόση ευκολία θυμάσαι τις ονόματα των τοποθεσιών!!!!!!!!

 

[kalove]

και γω αν μετανιώνω για κάτι είναι που δεν εμεινα Ubud αλλά έμεινα Kuta.. Μεγάλο λάθος.. Πολύ ωραία αφήγηση αλλά μου κάνει εντύπωση πως με πόση ευκολία θυμάσαι τις ονόματα των τοποθεσιών!!!!!!!!

Πριν από κάθε ταξίδι κάνω ένα αναλυτικό καί εκτενές πρόγραμμα, για να ξέρω τι θα δώ.Γιά το συγκεκριμένο ταξίδι, καθότι καί πολυήμερο, μού πήρε πάνω από ένα μήνα γιά να το φτιάξω. Εχω λοιπόν τις σημειώσεις μου καί επί πλέον την βοήθεια των φωτογραφιών καί των τουριστικών οδηγών.

 

[kalove]

Πούρα Τίρτα Εμπουλ - Πούρα Ούλουν Ντάνου Μπάτουρ - Ηφαίστειο Γκούνουνγκ Μπάτουρ - Λίμνη Μπάτουρ
Στην διαδρομή μας προς το ηφαίστειο, κάναμε μία στάση στον ιερό ναό πηγής Πούρα Τίρτα Εμπουλ. Εδώ στις λιμνούλες , οί πιστοί κάνουν προσφορές καί πέφτουν στο αγιασμένο νερό. Σταματούν μπροστά σε κάθε κρήνη καί προσεύχονται.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι είδαμε καί «δυτικούς» να κάνουν αυτή την ιεροτελεστία.
Συνεχίσαμε προς το Γκούνουνγκ Μπάτουρ το πιό ενεργό ηφαίστειο τού Μπαλί. Τα τελευταία διακόσια χρόνια έχει προκαλέσει περισσότερες από είκοσι μεγάλες εκρήξεις, με μεγαλύτερη αυτή τού 1917. Περισσότεροι από 1000 άνθρωποι σκοτώθηκαν καί 2000 ναοί καταστράφηκαν. Η ροή της λάβας έχει καταστρέψει την όποια βλάστηση καί τα σημάδια της είναι ακόμα ορατά, δημιουργώντας ένα παράξενο καί εντυπωσιακό τοπίο.
Γιά την ανάβαση στο ηφαίστειο καί τούς τέσσερις κρατήρες, οργανώνονται πολλές πεζοπορικές εκδρομές, οί οποίες ξεκινούν χαράματα.
Στα πόδια του χρυσίζει η λίμνη Μπάτουρ, βασική πηγή άρδευσης των καλλιεργειών τού κεντρικού καί ανατολικού Μπαλί, μέσω ενός συστήματος υπόγειων πηγών.
Στην «κορδέλλα» πού σχηματίζει το φρύδι της καλντέρας θα δείτε τρία χωριουδάκια: το Κινταμάνι, το Πενελόκαν καί το Μπάτουρ. Καί τα τρία προσφέρουν θέα στο ηφαίστειο, πού προκαλεί δέος.
Εδώ επάνω, στο χείλος της καλντέρας, δεσπόζει ο Πούρα Ούλουν Ντάνου Μπάτουρ, ένας από τούς σημαντικότερους ναούς στο Μπαλί. Η έκρηξη τού 1917 άφησε αλώβητο τον ναό. Η λάβα, γιά ένα ανεξήγητο λόγο, σταμάτησε έξω από τα τείχη του.
Εδώ λατρεύεται η Ιντα Μπετάρι Ντέβι Ούλουν Ντάνου, θεά της λίμνης Μπάτουρ. Θα δείτε πολλούς πιστούς να φέρνουν προσφορές από φρούτα καί λουλούδια.
Η επίσκεψη στον ναό αξίζει καί μόνο γιά την θέα πού προσφέρει προς το ηφαίστειο (πίσω από τον ναό θα ακολουθήσετε ένα μικρό χωματόδρομο).
Πέραν τούτου, στον ναό θα δείτε εξαίσιες πύλες με χρυσοβαμμένες πόρτες καί υπέροχα ανάγλυφα.
Συνεχίσαμε προς την λίμνη, όπου το νέο μας κατάλυμα. Εδώ θα είχαμε τρείς διανυκτερεύσεις.
Την έκφραση «από δήμαρχος, κλητήρας» την ξέρετε? Ετσι νοιώσαμε όταν είδαμε το μικρό παραδοσιακό -υποτίθεται- ξενοδοχείο.
Αλλά η περιοχή δεν έχει πολλές επιλογές γιά διαμονή. Το χειρότερο, δεν έχει τρόπο να μετακινηθείς. Ευτυχώς πού κανονίσαμε με τον καλό μας Γιάνος, να έρθει να μας πάρει την τελευταία μέρα.
Συμβουλή: Αν δεν σκοπεύετε να κάνετε πρωϊνή ανάβαση στο ηφαίστειο ή δεν έχετε έντονο ενδιαφέρον γιά την αγροτική ζωή τού Μπαλί, δεν υφίσταται λόγος να διανυκτερεύσετε στην περιοχή, ιδίως αν δεν έχετε δικό σας μεταφορικό μέσον. Μία ημερήσια εκδρομή σας καλύπτει.
Οί δύο επόμενες μέρες πέρασαν με πεζοπορίες στα χωριά γύρω από την λίμνη. Μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε το αυθεντικό Μπαλί σε όλο του το μεγαλείο καί σε όλη του την φτώχια.
Χωριά με πλινθόκτιστα σπίτια, ψαράδες να απλώνουν τα δίχτυα τους στα νερά της λίμνης, καλλιέργειες πού δεν είχαμε δεί στο υπόλοιπο Μπαλί, όπως ντομάτες, κρεμμύδια, ακόμη καί κατιφέδες, μικρές στάνες με βοοειδή καί χοίρους, δέντρα παπάγιας, χωρικούς επί τώ έργω, γυναίκες καί παιδιά να λούζονται στα νερά της λίμνης καί όλα αυτά μέσα σε μιά απίστευτη φύση.
Η λίμνη «στριμωγμένη» ανάμεσα στο επιβλητικό γυμνό τοπίο τού ηφαιστείου από την μιά μεριά καί από την άλλη να ορθώνεται το καταπράσινο Γκούνουνγκ Αμπαγκ.
Τα ηλιοβασιλέματα εδώ ήταν ονειρεμένα. Το ηφαίστειο καί το βουνό χάνονταν μέσα στα σύννεφα πού κατέβαιναν σχεδόν μέχρι την λίμνη, ο ήλιος να βουτά στα νερά της καί να την κάνει κατακόκκινη, δίνοντας μιά μαγική, μιά απόκοσμη εικόνα.
Σε μιά τέτοια στιγμή είχαμε την ευκαιρία να δούμε μία τοπική θρησκευτική τελετή. Παρακολουθήσαμε την έξοδό τους από τον ναό. Μιά ατέλειωτη πομπή ανθρώπων, ντυμένοι με τα παραδοσιακα τους. Μπροστά οί μουσικοί με τα όργανα, πίσω οί άντρες με τα παιδιά καί τέλος οί γυναίκες με τις προσφορές στο κεφάλι. Πολύχρωμα καλάθια με φρούτα, καρπούς καί λουλούδια. Προχωρούσαν προς την κατεύθυνση τού ηφαιστείου. Καί τα σύννεφα χαμήλωναν, χαμήλωναν... Καί ο ήλιος να πέφτει, να πέφτει...
Οί αποστάσεις μεταξύ των χωριών δεν ήταν μικρές. Την δεύτερη μέρα αναγκαστήκαμε να κάνουμε μία απόσταση δέκα χιλιομέτρων. Στόχος μας ήταν να φτάσουμε στο χωριό Τρούνιαν, ένα απομονωμένο πολιτισμικά χωριό των Μπάλι Άγκα. Εδώ τα έθιμα πού ακολουθούν είναι ακόμη πιό αυστηρά καί δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στο Μπαλί. Τα πιό αξιοπερίεργα είναι τα ταφικά τους έθιμα καί το κοιμητήρι τους αποτελεί το βασικότερο αξιοθέατο, προσβάσιμο μόνο με πλοιάριο.
Στο χωριό φτάσαμε αλλά στο κοιμητήρι δεν πήγαμε. Κάτι μας εκνεύρισε το υπέρογκο ποσό πού μας ζήτησαν γιά την βάρκα καί άρχισαν μετά τα παζάρια, κάτι η κούραση καί η σκέψη της επιστροφής, αποφασίσαμε να μην το επισκεφθούμε.
Δε βαριέσαι. Είδαμε τελετή καύσης, σαρκοφάγους, νεκροταφείο. Δεν είναι καί γιά χόρταση....
Συνεχίζεται...

 

[hydronetta]

Δεν σας κυνηγήσανε με τα σουβενίρ εκεί στο ηφαίστειο; τέτοια κολιτσίδα Θεέ μου. Μέχρι τα χέρια τους μέσα από τα παράθυρα περνούσαν με το αμάξι αν κινήσει…
Αυτό με κούρασε αφάνταστα στο Μπαλί. Να μη θυμηθώ που έξω από ναό μου χώσανε κυριολεκτικά τη μπανάνα καθαρισμένη στο στόμα και ζητάγανε χρήματα μετά και άλλα ανάλογα συμβάματα. Μόνο αν βγεις από τις τουριστικές διαδρομές βιώνεις την αυθεντικότητα του νησιού κάτι που απαιτεί ημέρες. Οπουδήποτε αλλού ήταν δοκιμασία για τα νεύρα μας.

 

[kalove]

Οί πλανόδιοι πωλητές ήταν πράγματι ιδιαίτερα επίμονοι καί ενοχλητικοί αλλά ο Γιάνος "καθάριζε" γιά πάρτη μας. Τελικά η παρουσία ενός ντόπιου στην παρέα ήταν πολύ αποτελεσματική.

 

[kalove]

Σανούρ
Ο καλός μας Γιάνος ήρθε στην ώρα του. Πρωί πρωί φορτώσαμε βαλίτσες καί αναχωρήσαμε γιά το παραλιακό Σανούρ.
Τόσες μέρες «οργώσαμε» την ενδοχώρα τού Μπαλί, καιρός να βγούμε στα παράλια. Σε νησί είμαστε άλλωστε, βρε αδερφέ!
Είχαμε κλείσει πέντε διανυκτερεύσεις σε ένα πεντάστερο συγκρότημα, στη βόρεια πλευρά της Σανούρ. Στόχος μας να κάνουμε ρηλάξ.
Το ξενοδοχείο αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή. Μόνο γιά τούς κήπους του, χρειαστήκαμε μισή μέρα. Πλούσιο πρωινό σε μπουφέ καί η θέση του ακριβώς πάνω στην παραλία. Τιμή: 48 ευρώ το δίκλινο με πρωινό.
Η παραλία μαγευτική, με χρυσή άμμο, εκτείνεται σε τέσσερα χιλιόμετρα.
Βγάλαμε τα πέδιλα καί αφήσαμε τα πόδια μας να βυθιστούν στην ζεστή άμμο.
Κοιτάξαμε ένα γύρω. Το βλέμμα χάθηκε στον απέραντο τού ωκεανού. Αλλά πού είναι οί λουόμενοι? Κανείς μέσα στην θάλασσα. Κόσμος στην παραλία, αλλά κανείς ΜΕΣΑ στην θάλασσα. Κι’ όμως η Σανούρ θεωρείται η πιό ασφαλής παραλία στο Μπαλί γιά κολύμπι.
Ρωτήσαμε στην ρεσεψιόν καί μας διαβεβαίωσαν γι’ αυτό. Τολμήσαμε λοιπόν να κάνουμε την επανάστασή μας κόντρα στο ρεύμα καί βουτήξαμε. Σας διαβεβαιώ ότι στην Σαλαμίνα έχει ωραιότερες θάλασσες.
Μέσα όλο πέτρα καί ρηχά νερά. Ούτε να κολυμπήσεις μπορούσες ούτε να περπατήσεις. Αρκεστήκαμε λοιπόν καί μείς στις πισίνες τού ξενοδοχείου, όπως όλος ο κόσμος.
Τι μπορείς λοιπόν να κάνεις σε μιά τόσο ωραία παραλία, αν δεν μπορείς να κολυμπήσεις?
Πολλά. Να ξαπλώσεις κάτω από τα τροπικά δέντρα καί να αφεθείς στη μαγεία τού Ινδικού Ωκεανού. Να κάνεις ποδήλατο στο ειδικά διαμορφωμένο μονοπάτι. Να κάνεις μασάζ επί τόπου από τις μασέζ πού τριγυρίζουν καί ψαρεύουν πελάτες (με την καλή έννοια). Να πετάξεις χαρταετό. Να απολαύσεις τα ρομαντικά ηλιοβασιλέματα. Να γευτείς τις νοστιμιές στα παραθαλάσσια εστιατόρια. Να κάνεις γιόγκα καί διαλογισμό. Τέλος πάντων, να κάνεις οτιδήποτε άλλο, εκτός από κολύμπι.
Συμπέρασμα καί συμβουλή: Αν σκοπεύετε να έρθετε στο Μπαλί γιά τις ονειρεμένες θάλασσες καί μόνο ,πού βλέπετε στα διαφημιστικά φυλλάδια, αλλάξτε προορισμό. Εκτός αν σας ελκύουν οί θαλάσσιες δραστηριότητες με «τσιμπημένες» τιμές.
Δύο από αυτές κάναμε καί μείς πού ομολογώ ήταν πρωτόγνωρες γιά μας καί άκρως διασκεδαστικές.
Την μία μέρα κολυμπήσαμε με δελφίνια (τιμή 110 ευρώ συν οι υποχρεωτικές φωτογραφίες). Μην φανταστείτε ένα ελεύθερο κολύμπι μ’ αυτά τα αξιαγάπητα πλάσματα. Μας βάλανε σε μιά πισίνα σε μία ομάδα έξι ατόμων καί δύο εκπαιδευμένα δελφίνια. Εναλλάξ λοιπόν καί με εντολή-σφύριγμα τού εκπαιδευτή έρχονταν καί σε φιλούσαν, σού έκαναν «μασάζ» στα πέλματα, τα κρατούσες στην αγκαλιά σου, τα έπιανες από τα πτερύγια καί σε στροβίλιζαν, πηδούσαν από πάνω σου καί έκαναν ένα σωρό παιγνίδια πού μας ξετρέλαναν. Το όλο «σόου» κρατάει σαράντα λεπτά συνολικά γιά όλη την ομάδα. Οσο λίγο καί αν ακούγεται, είναι μοναδική η αίσθηση της συνύπαρξης μ’ αυτά τα υπέροχα πλάσματα.
Η δεύτερη εμπειρία πού είχαμε την επόμενη μέρα, ήταν το «sea walking>>.
(90 ευρώ συν 40 ευρώ τα δύο άτομα γιά τις υποχρεωτικές φωτογραφίες).
Μας πήραν με αυτοκίνητο από το ξενοδοχείο καί κατευθυνθήκαμε στην περιοχή της Νούσα Ντούα διασχίζοντας την πόλη της Κούτα. Από ότι είχαμε δεί ως τώρα στο Μπαλί, η Κούτα μού φάνηκε ότι πιό άσχημο έχει να επιδείξει το νησί. Μία άσχημη καί πολύβουη πόλη, πού προφανώς μόνο η έντονη νυχτερινή ζωή την κάνει τόσο διάσημη.
Αφού φτάσαμε στο κέντρο θαλάσσιων σπόρ στην Νούσα Ντούα, μας έδωσαν καί φορέσαμε στολή δύτη, μας παρέδωσαν καί μία υποβρύχια κάμερα καί επιβιβαστήκαμε σε βάρκα πού μας πήγε σε μία εξέδρα απ’ όπου θα γινόταν η κατάδυση. Φορέσαμε καί κατάλληλα παπουτσάκια καί αρχίσαμε να κατεβαίνουμε την σκάλα. Οταν το νερό έφτασε στο ύψος τού λαιμού, μας φόρεσαν μία κάσκα, σαν τού αστροναύτη, άβολη καί βαριά πρέπει να ομολογήσω, στην οποία παρείχαν αέρα μέσω μία σωλήνας. Μαζί μας κατέβηκε καί ο «κάμεραν μαν» πού θα αποθανάτιζε τις «γοργόνες» τού ωκεανού. Μας βοήθησε καί μας καθοδήγησε να πιαστούμε από τα σίδερα της οριοθετημένης περιοχής καί μας έδωσε ψωμάκια γιά να «τραβήξουμε» τα ψαράκια. Πράγματι, μπροστά από την κάσκα άρχισαν να μαζεύονται πολύχρωμα ψαράκια, δημιουργώντας ένα πολύ όμορφο θέαμα, αλλά λιγότερο εντυπωσιακό από ότι περιμέναμε. Τα κοράλλια καί τα φυτά τού βυθού ήταν ελάχιστα στην περιοχή πού μας επιτρεπόταν να κινηθούμε καί η όλη παραμονή μας στον βυθό δεν ξεπέρασε τα δεκαπέντε λεπτά.
Παρ’ ότι το αποτέλεσμα ήταν κατώτερο των προσδοκιών μας, η όλη εμπειρία ήταν μοναδική.
Η όλη εμπειρία τού ταξιδιού στο Μπαλί θεωρώ ότι είναι μοναδική. Είναι από αυτά πού αποκαλούμε «ταξίδια ζωής». Μιάς ζωής διαφορετικής, αλλιώτικης, μαγικής, σαγηνευτικής. Πού θα δείς, θα ακούσεις, θα γευτείς, θα βιώσεις, θα νοιώσεις έναν άλλο κόσμο, τόσο μακρινό στον χάρτη καί τόσο κοντινό στην καρδιά σου!!!

ΤΕΛΟΣ

 

[KIKI]

τι ωραιο ταξιδι και τι ωραια ιστορία , τωρα το βρηκα και το διαβασα μονορουφι .