MChristinaK
Member
- Μηνύματα
- 11
- Likes
- 30
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ταξίδι στο διάστημα
Πρόσφατα πήγα ένα ταξίδι στα Επτάνησα. Έχοντας μια ημέρα διαθέσιμη στην Κέρκυρα, είχα την ιδέα να επισκεφτώ την Αλβανία σε μονοήμερη εκδρομή. Κοίταξα λίγο στο Ίντερνετ και βρήκα το γραφείο Ionian Cruises. Στο site ανέφεραν ότι η μονοήμερη εκδρομή περιλαμβάνει περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο του αρχαίου Βουθρωτού (σημερινό Butrint), μια σημαντική πόλη της αρχαιότητας που βρίσκεται σε μια περιοχή που θεωρείται πάρκο και προστατεύεται από την Unesco. Από αυτά που διάβασα στο The Albanian Archaeological city of Butrint μου φάνηκε ενδιαφέρον και δήλωσα συμμετοχή. Το κόστος ήταν 54 ευρώ και περιελάμβανε μεταφορά, ξενάγηση και μεσημεριανό.
Το καραβάκι αναχωρούσε από το νέο λιμάνι της πόλης. Είχε αλβανική σημαία και λεγόταν Sotiraqis. Κάποια μέλη του πληρώματος μιλούσαν ελληνικά. Οι επιβάτες είμαστε ~70 άτομα (3 Έλληνες)και υπήρχαν δύο ξεναγοί (η μια μιλούσε ελληνικά). Ταξιδεύοντας προς τους Αγίους Σαράντα (όπου θα έδενε το καραβάκι) μας έλεγαν από τα μεγάφωνα διάφορα ενημερωτικά για την Αλβανία και για τα μέρη που βλέπαμε. Το ταξίδι κράτησε 1.20 ώρες.
Πλησιάζοντας τους Αγίους Σαράντα, αντικρίσαμε μια παραλία γεμάτη με καινούριες πολυκατοικίες που έμοιαζε με ένα σύγχρονο Λουτράκι. Υπήρχε κόσμος που κολυμπούσε, ομπρέλες και δέντρα. Εκεί μας περίμεναν 2 πούλμαν, όπου μας πήγαν λίγο παραπάνω για καφέ σε μια αίθουσα εστιατορίου (χτισμένο για τα πούλμαν). Αντί για καφέ, κάναμε μια σύντομη βόλτα στην πόλη. Παλιά σπίτια δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα. Είδαμε μερικά μικρά εμπορικά μαγαζιά, μανάβικα, και μεσιτικά γραφεία. Όπως μας είπε η ξεναγός, θα κάναμε όλοι μαζί μια περιήγηση στην πόλη μετά το φαγητό, οπότε αναχωρήσαμε για τον αρχαιολογικό χώρο.
Η απόσταση είναι 25 χιλιόμετρα αλλά ο δρόμος έξω από την πόλη είναι χωματόδρομος υπό κατασκευή. Το μόνο χωριό που υπάρχει μέχρι το Butrint λέγεται Xamil, δηλαδή Εξαμίλι. Δεν σταματήσαμε αλλά το είδαμε από το πούλμαν. Έχει μια ορθόδοξη εκκλησία και ένα τζαμί. Σε όλη τη διαδρομή βλέπαμε μισογκρεμισμένους σκελετούς κτηρίων. Μας είπε η ξεναγός ότι είναι αυθαίρετα που τα καταστρέφει το κράτος, γκρεμίζοντας μια κολώνα ή τρυπώντας την πλάκα. Και ναι μεν δε γίνονται σπίτια αλλά το θέαμα είναι άθλιο. Μοιάζει σα να έχει γίνει πόλεμος. Ήταν, δε, πολλά, δηλαδή στα δέκα σπίτια τα 2-3. Επίσης δεν υπάρχει ρυμοτομία. Μοιάζει σα να χτίζει ο καθένας όπου θέλει (κάτι μας θυμίζει…). Τέλος, τους αρέσουν τα πολύ έντονα χρώματα για τους εξωτερικούς τοίχους.
Αφήσαμε πίσω μας το χωριό και μετά από λίγο είδαμε στα αριστερά μας μια μεγάλη καλλιεργημένη πεδιάδα με τη λίμνη της που εκβάλλει στο Ιόνιο. Στο βάθος φαινόντουσαν τα βουνά της Ηπείρου και οι στεριές της Κέρκυρας. Το Βουθρωτό είναι κτισμένο κοντά στις εκβολές, πάνω σε ένα κανάλι. Σταματήσαμε στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου και κατεβήκαμε από το λεωφορείο. Είδαμε μια πλατφόρμα που εκτελούσε χρέη γέφυρας και χωρούσε 4 οχήματα. Η κίνησή της γινόταν με συρματόσχοινα. Οι επισκέπτες ήταν πολλοί και από διάφορες χώρες. Ξεκινήσαμε την ξενάγηση και δε θα γράψω τις αρχαιολογικές λεπτομέρειες, όμως θέλω να αναφέρω ότι, ακόμα και αν δε σας ενδιαφέρουν οι «πέτρες», αξίζει να επισκεφθείτε το μέρος για τη φυσική ομορφιά του. Φανταστείτε ότι περπατάτε στον Εθνικό Κήπο της Αθήνας με αρχαία και νερά. Είμαστε συνεχώς κάτω από τη σκιά των δέντρων, όλα είναι καταπράσινα και, από ό, τι μας είπαν, δε συνεχίζουν τις ανασκαφές για να μην χαλάσουν τα δέντρα.
Είδαμε την αγορά, το θέατρο (που γίνονται ακόμα παραστάσεις), το βαπτιστήριο, τα τείχη, τη βασιλική και ανεβήκαμε στο κάστρο από το οποίο είχαμε εκπληκτική θέα σε όλη την περιοχή. Επίσης υπάρχει ένα μικρό αλλά ενδιαφέρον μουσείο, από όπου αγόρασα τον τουριστικό οδηγό στα ελληνικά. Σε όλον τον χώρο υπάρχουν κατατοπιστικές πινακίδες στα αγγλικά.
Αφού τελείωσε η ξενάγηση, πήραμε το δρόμο προς το εστιατόριο και το μεσημεριανό. Το μενού περιελάμβανε μύδια που τα καλλιεργούν στη λίμνη. Μετά κάναμε τη βόλτα στην πόλη που ήταν χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Έχουν πεζοδρομήσει την παραλιακή βόλτα που έχει εστιατόρια και καφετέριες. Στο τέλος καταλήξαμε να καθόμαστε στα παγκάκια ενός πεζόδρομου που είχε σκιά και δροσιά. Θα ήταν καλύτερα να είχαμε πάει να δούμε το κάστρο του Αλή Πασά στην κορυφή του λόφου ή να είχαμε πάει πρώτα στο αρχαιολογικό μουσείο (που είχε κλείσει στο μεταξύ).
Γενικά η εκδρομή άξιζε και την συστήνω, μόνο και μόνο για τη φυσική ομορφιά του Βουθρωτού και της λίμνης. Επίσης ήθελα να αναφέρω ότι οι περισσότεροι κάτοικοι καταλαβαίνουν ή μιλούν ελληνικά και ότι στις συναλλαγές παίρνουν ευρώ, κάτι που διευκόλυνε την επίσκεψή μας στην περιοχή.
Το καραβάκι αναχωρούσε από το νέο λιμάνι της πόλης. Είχε αλβανική σημαία και λεγόταν Sotiraqis. Κάποια μέλη του πληρώματος μιλούσαν ελληνικά. Οι επιβάτες είμαστε ~70 άτομα (3 Έλληνες)και υπήρχαν δύο ξεναγοί (η μια μιλούσε ελληνικά). Ταξιδεύοντας προς τους Αγίους Σαράντα (όπου θα έδενε το καραβάκι) μας έλεγαν από τα μεγάφωνα διάφορα ενημερωτικά για την Αλβανία και για τα μέρη που βλέπαμε. Το ταξίδι κράτησε 1.20 ώρες.
Πλησιάζοντας τους Αγίους Σαράντα, αντικρίσαμε μια παραλία γεμάτη με καινούριες πολυκατοικίες που έμοιαζε με ένα σύγχρονο Λουτράκι. Υπήρχε κόσμος που κολυμπούσε, ομπρέλες και δέντρα. Εκεί μας περίμεναν 2 πούλμαν, όπου μας πήγαν λίγο παραπάνω για καφέ σε μια αίθουσα εστιατορίου (χτισμένο για τα πούλμαν). Αντί για καφέ, κάναμε μια σύντομη βόλτα στην πόλη. Παλιά σπίτια δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα. Είδαμε μερικά μικρά εμπορικά μαγαζιά, μανάβικα, και μεσιτικά γραφεία. Όπως μας είπε η ξεναγός, θα κάναμε όλοι μαζί μια περιήγηση στην πόλη μετά το φαγητό, οπότε αναχωρήσαμε για τον αρχαιολογικό χώρο.
Η απόσταση είναι 25 χιλιόμετρα αλλά ο δρόμος έξω από την πόλη είναι χωματόδρομος υπό κατασκευή. Το μόνο χωριό που υπάρχει μέχρι το Butrint λέγεται Xamil, δηλαδή Εξαμίλι. Δεν σταματήσαμε αλλά το είδαμε από το πούλμαν. Έχει μια ορθόδοξη εκκλησία και ένα τζαμί. Σε όλη τη διαδρομή βλέπαμε μισογκρεμισμένους σκελετούς κτηρίων. Μας είπε η ξεναγός ότι είναι αυθαίρετα που τα καταστρέφει το κράτος, γκρεμίζοντας μια κολώνα ή τρυπώντας την πλάκα. Και ναι μεν δε γίνονται σπίτια αλλά το θέαμα είναι άθλιο. Μοιάζει σα να έχει γίνει πόλεμος. Ήταν, δε, πολλά, δηλαδή στα δέκα σπίτια τα 2-3. Επίσης δεν υπάρχει ρυμοτομία. Μοιάζει σα να χτίζει ο καθένας όπου θέλει (κάτι μας θυμίζει…). Τέλος, τους αρέσουν τα πολύ έντονα χρώματα για τους εξωτερικούς τοίχους.
Αφήσαμε πίσω μας το χωριό και μετά από λίγο είδαμε στα αριστερά μας μια μεγάλη καλλιεργημένη πεδιάδα με τη λίμνη της που εκβάλλει στο Ιόνιο. Στο βάθος φαινόντουσαν τα βουνά της Ηπείρου και οι στεριές της Κέρκυρας. Το Βουθρωτό είναι κτισμένο κοντά στις εκβολές, πάνω σε ένα κανάλι. Σταματήσαμε στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου και κατεβήκαμε από το λεωφορείο. Είδαμε μια πλατφόρμα που εκτελούσε χρέη γέφυρας και χωρούσε 4 οχήματα. Η κίνησή της γινόταν με συρματόσχοινα. Οι επισκέπτες ήταν πολλοί και από διάφορες χώρες. Ξεκινήσαμε την ξενάγηση και δε θα γράψω τις αρχαιολογικές λεπτομέρειες, όμως θέλω να αναφέρω ότι, ακόμα και αν δε σας ενδιαφέρουν οι «πέτρες», αξίζει να επισκεφθείτε το μέρος για τη φυσική ομορφιά του. Φανταστείτε ότι περπατάτε στον Εθνικό Κήπο της Αθήνας με αρχαία και νερά. Είμαστε συνεχώς κάτω από τη σκιά των δέντρων, όλα είναι καταπράσινα και, από ό, τι μας είπαν, δε συνεχίζουν τις ανασκαφές για να μην χαλάσουν τα δέντρα.
Είδαμε την αγορά, το θέατρο (που γίνονται ακόμα παραστάσεις), το βαπτιστήριο, τα τείχη, τη βασιλική και ανεβήκαμε στο κάστρο από το οποίο είχαμε εκπληκτική θέα σε όλη την περιοχή. Επίσης υπάρχει ένα μικρό αλλά ενδιαφέρον μουσείο, από όπου αγόρασα τον τουριστικό οδηγό στα ελληνικά. Σε όλον τον χώρο υπάρχουν κατατοπιστικές πινακίδες στα αγγλικά.
Αφού τελείωσε η ξενάγηση, πήραμε το δρόμο προς το εστιατόριο και το μεσημεριανό. Το μενού περιελάμβανε μύδια που τα καλλιεργούν στη λίμνη. Μετά κάναμε τη βόλτα στην πόλη που ήταν χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Έχουν πεζοδρομήσει την παραλιακή βόλτα που έχει εστιατόρια και καφετέριες. Στο τέλος καταλήξαμε να καθόμαστε στα παγκάκια ενός πεζόδρομου που είχε σκιά και δροσιά. Θα ήταν καλύτερα να είχαμε πάει να δούμε το κάστρο του Αλή Πασά στην κορυφή του λόφου ή να είχαμε πάει πρώτα στο αρχαιολογικό μουσείο (που είχε κλείσει στο μεταξύ).
Γενικά η εκδρομή άξιζε και την συστήνω, μόνο και μόνο για τη φυσική ομορφιά του Βουθρωτού και της λίμνης. Επίσης ήθελα να αναφέρω ότι οι περισσότεροι κάτοικοι καταλαβαίνουν ή μιλούν ελληνικά και ότι στις συναλλαγές παίρνουν ευρώ, κάτι που διευκόλυνε την επίσκεψή μας στην περιοχή.
