NIKOLETA05
Member
Γεια σας απο τη Ζυριχη που φτασαμε χτες τα χαραματα μετα απο μια υπεροχη πτηση με τη swiss. Ο καιρος ηταν κανονικος οπως και στη Βορεια Ελλαδα απο οπου ξεκινησαμε προς μεγαλη μας χαρα γιατι περιμεναμε πολυ κρυο. Δεν χρειαστηκα καν τη μπλουζα-παπλωμα που ειχα στη χειραποσκευη για την μετα προσγειωση περιοδο...
Φτασαμε στο ξενοδοχειο πολυ νωρις και γι αυτο κατεβηκαμε με το τραμ που περναει ακριβως απο κατω στην παλια πολη για μια πρωτη γνωριμια με την πολη.
Ειπα να δουμε για αρχη τους πιο γνωστους ναους Peterkirche-Fraumunster-Grossmunster. Απο καμπαναρια σκιζουν.Εσωτερικα με αριστα το δεκα θα εβαζα μειον δωδεκα. Με επιασε καταθλιψη...Αν δεν ηξερα που ημουν θα νομιζα οτι ημουν στα Τίρανα. Αβαφοι,μόνο σοβά είχαν,χωρις τοιχογραφιες,αγαλματα,εικονες,τεμπλο,κατι εστω. Καμια σχεση με ναους της Ρωμης,του Παρισιου,της Βιενης που δεν σταματαγα να τραβαω φωτος. Α ενας ειχε κατι βιτρω ανάξια προσοχης. Σταθηκαμε ενα λεπτο για την ιστορια και φυγαμε.
Εβρεχε συνεχεια και μετα απο μια περιπλανηση στην συμπαθητικη αλλα οχι κατι ιδιαιτερο παλια πολη γυρισαμε στο ξενοδοχειο.
Το απογευμα κατεβηκαμε στην bahnofstrasse με τα πανακριβα μαγαζια οπου νιωθαμε σαν φαντασματα.Εμεις και τα τραμ κυκλοφορουσαμε.
Η σημερινη μερα ηταν καλυτερη.Μουντη βεβαια οπως και η χτεσινη,τοσο γκριζο δεν εχω ξαναδει ποτε μου. Ολες οι φωτο βγηκαν θεοσκοτεινες σαν να ηταν σουρουπο και ηταν δεκα το πρωι...ΑΛΛΑ δεν εβρεχε.
Πηγαμε στη λιμνη.Ωραιο τοπιο αλλα εχω δει και καλυτερα...Τιποτα ιδιαιτερο.Γκριζο,γκριζο,γκριζο.Ομορφα προς μετρια κτιρια αριστερα δεξια απο το ποταμι.Αυτο.
Περιπλανηθηκαμε στην παλια πολη με τα γραφικα κτιρια και στη συνεχεια πηραμε το τρενο για το λοφο Uetliberg οπου επιτελους ειδαμε μια ασπρη μερα. Κι αυτο γιατι ειχε χιονισει.
Η περιφημη θεα δεν υπηρχε γιατι με τοσο γκριζο η Ζυριχη μολις που αχνοφαινοταν.Ωστοσο ηταν ομορφα τα χιονισμενα ελατα.
Φαγαμε σε ενα ρεστοραν δεκα λεπτα απο το σταθμο του τρενου.Πανακριβο οπως τα παντα στη Ζυριχη.80 φραγκα για ενα σνιτσελ ενα λουκανικο και μια σαλατα..Γυρισαμε στο ξενοδοχειο και το βραδυ θα παμε για ποτο στο κεντρο ξανα.
Αυριο θα παμε στη Λουκερνη.Ελπιζω να ειναι εκπληκτικη οπως εχω ακουσει...
Τα λεμε αυριο λοιπον.
Mόλις επιστρέψαμε από την υπέροχη Λουκέρνη.
Με το που βγήκαμε απο το σταθμο ενιωσα οτι αυτη την πολη θα την ερωτευομουν σφοδρα. Η πρωτη εντυπωση ηταν μια πολη βγαλμενη απο τα παραμυθια. Ευτυχως που εφευρεθηκαν οι ψηφιακες μηψανες γιατι διαφορετικα θα χρειαζομαστε χιλιομετρα φιλμ γι αυτη την ομορφια σκεφτηκα...
Αρχικα περπατησαμε κατα μηκος της μια οχθης του ποταμου,διασχισαμε την Kappelbrucke,απολαυσαμε το τοπιο απο εκει και ενιωσα οτι χρειαζονται πολλα ζευγαρια μάτια για να πεις οτι χορτασες αυτη την πολη.
Απο παντου ξεφυτρωναν παραμυθενια μεσαιωνικα κτιρια με πυργους και υπεροχες αρχιτεκτονικες. Νομιζα οτι απο καπου θα πεταγοταν οι πριγκιπισσες του Ντισνευ... Η λιμνη ηταν ακομα πιο μαγικη.Με τις Αλπεις να την πλαισιωνουν σαν στέμα αφου ειναι η βασιλισσα της πολης και κυκνους να κανουν το σκηνικο ακομα πιο μαγικο.
Βολταραμε 5 ωρες γυρω απο το ποταμι και τη λιμνη και δεν τη χορτασα. Την επομενη φορα θα μεινω Λουκερνη και θα ερθω καλοκαιρι μου το υποσχεθηκα,γιατι υποθετω οτι θα ειναι ακομα πιο ομορφα με ηλιοφανεια...
Μετα μπηκαμε σε εναν πεζοδρομο με υπεροχα παλι μεσαιωνικα κτιρια και παρα πολυ κοσμο. Δεν σταματησαμε να φωτογραφιζουμε καθε γωνια...
Καθησαμε σε ενα υπεροχο καφε μετα απο πολλες ωρες ποδαροδρομου και με λυπη αφησαμε πισω την πανεμορφη Λουκερνη για να επιστρεψουμε πισω στη βαση μας.
Συνεχεια αυριο απο Σαφχαουζεν.
Mέρα τέταρτη και το προγραμμα ελεγε Σαφχαουζεν Καταρρακτες Ρηνου και Στάιν αμ Ράιν. Φτάνουμε στο Σαφχαουζεν μετα απο 45 λεπτων ταξιδι με το τρενο.Ειναι Κυριακη ψιλοβρεχει και δεν κυκλοφορει ψυχη. Επιμενουμε να τριγυρναμε στα σοκακια της μικρης γραφικης αυτης πολης που νομιζω οτι της παει η βροχη... Μια μικρη πολη της ελβετικης επαρχίας με μεσαιωνικα κομψα κτιρια,που αξιζει ενα περασμα...
Σε ενα τουριστικο περιπτερο βλεπω ενα καστρο και μου κεντριζει το ενδιαφερον.Βλεπω οτι λεγεται καστρο Munot και καθε φορα που παω να ρωτησω καποιον πως θα παμε εκει με πιανουν τρελά γελια γιατι ο συνειρμος με την ελληνικη λεξη ειναι εντονος...με κοιτανε σαν χαζη αλλα επιμενω... τελικα βρηκαμε τη διαδρομη σε ενα υπαιθριο χαρτη που εδιχνε το δρομο. Σε ολα οργανωμενοι αυτοι οι Ελβετοι...
Μολις ειδα τα σκαλια που επρεπε να ανεβουμε ως εκει πανω ειπα να μην παω,αλλα τελικα πηρα μια ανασα και το εκανα το τεστ κοπωσεως. Η θεα απο εκει μας αποζημιωσε... Απλα εκπληκτικη.Ολο το Σαφχαουζεν στα ποδια μας με το ποταμι να χωριζει την καταπρασινη φυση στα δυο...εμοιαζε σαν καρτποσταλ.
Στη συνεχεια πηραμε το δρομο για το σταθμο μετα απο μια απαραιτητη σταση στα Μακ Ντοναλντς (μετα απο 3 απλουστατα γευματα των 100 ευρω εκαστο το κοψαμε το φλερτ με τα ελβετικα εστιατορια και επιστρεψαμε στη σταθερη αξια καθε πονεμενης τσεπης τουριστα) οπου η συμπαθεστατη εκει κυρια εκανε ΤΗΝ γκαφα και εγω τη διογκωσα πιστευοντας την...Ενω ειχα διαβασει εδω οτι η καλυτερη θεα ειναι απο το καστρο Σλος Λαουφεν και πηγαινεις με το τρενο η κυρια λοιπον μας ειπε οτι ο μονος τροπος να παμε εκει ηταν με το λεωφορειο....
Μετα απο περπατημα πεντε λεπτων περιπου λοιπον,φτανουμε στην αντιθετη οχθη απο το καστρο.Κοιταω και βλεπω το τρενο να σταματα εκει....Τα νευρα μου....Συμπερασμα?Να ακουτε το φορουμ.....
Το θεαμα εστω και απο εκει ηταν εκθαμβωτικο. Ισως ειναι και θεμα χαρακτηρα,αλλα εμενα προσωπικα απο ολο το ταξιδι στην Ελβετια αυτο ηταν εκεινο που με εκανε να πω "ευχαριστω Θεε μου που με αξιωσες να το δω αυτο". Η ηρεμια του τοπιου,καταχειμωνο διχως τις ορδες των τουριστων να τιτιβιζουν και να σπρωχνουν για να βγουν φωτογραφιες στο μικροσκοπικουλι μπαλκονακι με την καλυτερη θεα,με ηχητικη υποκρουση των ηχο απο το νερο που εσκαγε με παταγο...ηταν μια εξαισια συμφωνια ηχου και χρωματων...
Δεν ξερω ποση ωρα εμεινα εκει ξερω πως οταν νυχτωσε και μας εδιωξαν γιατι ειχαμε μεινει τελευταιοι απο το καφε με την τεραστια τζαμαρια με θεα τους καταρρακτες για να κλεισουν,ειπα την κορυφαια ατακα για την οποια ακομα με δουλευει ο συζυγος "καλα και θα αφησουμε τους καταρραχτες να τρεχουν μονοι τους χωρις εναν ανθρωπο να τους βλεπει τη νυχτα?"....
Αισθανομαι πως ενα κομματι μου εμεινε εκει...
Μερα πεμπτη και τελευταια. Που να παμε μεχρι τις δεκα το βραδυ που πετουσαμε?
Με βαρια καρδια πηγαμε στο ζωολογικο κηπο οπου περιμενα απλα να σκοτωσουμε λιγη ωρα μεχρι να πεταξουμε. Τελικα χρειαστηκαμε 5 ωρες για να τον γυρισουμε ολο και ηταν παρα πολυ χρησιμη και μοναδικη εμπειρια. Εχει ζωα απο ολες τις ηπειρους με κορυφαιο μερος το Μασοαλα παρκ που τα ζωα ειναι σε συνθηκες Μαδαγασκαρης.Εκει εριξα κι ενα στριπτιζ γιατι ντυμενη σαν αρκουδα οπως ημουν εσκασα απο τη ζεστη....
Επισης ωραια ηταν η παρελαση των πιγκουινων που γινεται στις μια και μιση καθε μερα μονο οταν η θερμοκρασια ειναι κατω απο δεκα βαθμους ομως....
Γυρισαμε στο κεντρο εξουθενωμενοι απο τον ποδαροδρομο.
Αγορασαμε σοκολατακια απο τον mercur 120 ευρω το κιλο παρακαλω....τα οποια δεν μπορω να πω οτι τα βρηκα κατι το εξαιρετικο.Παρομοια και ισως καλυτερα εχω φαει στον Αγαπητο στη Θεσ/νικη....
Ειχα μια φαεινη ιδεα να περπατησουμε κι αλλο...αλλα τα ποδια μου με προδωσαν και την πεσαμε στο σαλονι του ξενοδοχειου φορτωντας τις αποσκευες μας με αναμνησεις και ονειρα για επιστροφη στην ελβετικη επαρχια αυτη τη φορα.
Αυτο ηταν το δικο μας ταξιδι στην Ελβετια.
Φτασαμε στο ξενοδοχειο πολυ νωρις και γι αυτο κατεβηκαμε με το τραμ που περναει ακριβως απο κατω στην παλια πολη για μια πρωτη γνωριμια με την πολη.
Ειπα να δουμε για αρχη τους πιο γνωστους ναους Peterkirche-Fraumunster-Grossmunster. Απο καμπαναρια σκιζουν.Εσωτερικα με αριστα το δεκα θα εβαζα μειον δωδεκα. Με επιασε καταθλιψη...Αν δεν ηξερα που ημουν θα νομιζα οτι ημουν στα Τίρανα. Αβαφοι,μόνο σοβά είχαν,χωρις τοιχογραφιες,αγαλματα,εικονες,τεμπλο,κατι εστω. Καμια σχεση με ναους της Ρωμης,του Παρισιου,της Βιενης που δεν σταματαγα να τραβαω φωτος. Α ενας ειχε κατι βιτρω ανάξια προσοχης. Σταθηκαμε ενα λεπτο για την ιστορια και φυγαμε.
Εβρεχε συνεχεια και μετα απο μια περιπλανηση στην συμπαθητικη αλλα οχι κατι ιδιαιτερο παλια πολη γυρισαμε στο ξενοδοχειο.
Το απογευμα κατεβηκαμε στην bahnofstrasse με τα πανακριβα μαγαζια οπου νιωθαμε σαν φαντασματα.Εμεις και τα τραμ κυκλοφορουσαμε.
Η σημερινη μερα ηταν καλυτερη.Μουντη βεβαια οπως και η χτεσινη,τοσο γκριζο δεν εχω ξαναδει ποτε μου. Ολες οι φωτο βγηκαν θεοσκοτεινες σαν να ηταν σουρουπο και ηταν δεκα το πρωι...ΑΛΛΑ δεν εβρεχε.
Πηγαμε στη λιμνη.Ωραιο τοπιο αλλα εχω δει και καλυτερα...Τιποτα ιδιαιτερο.Γκριζο,γκριζο,γκριζο.Ομορφα προς μετρια κτιρια αριστερα δεξια απο το ποταμι.Αυτο.
Περιπλανηθηκαμε στην παλια πολη με τα γραφικα κτιρια και στη συνεχεια πηραμε το τρενο για το λοφο Uetliberg οπου επιτελους ειδαμε μια ασπρη μερα. Κι αυτο γιατι ειχε χιονισει.
Η περιφημη θεα δεν υπηρχε γιατι με τοσο γκριζο η Ζυριχη μολις που αχνοφαινοταν.Ωστοσο ηταν ομορφα τα χιονισμενα ελατα.
Φαγαμε σε ενα ρεστοραν δεκα λεπτα απο το σταθμο του τρενου.Πανακριβο οπως τα παντα στη Ζυριχη.80 φραγκα για ενα σνιτσελ ενα λουκανικο και μια σαλατα..Γυρισαμε στο ξενοδοχειο και το βραδυ θα παμε για ποτο στο κεντρο ξανα.
Αυριο θα παμε στη Λουκερνη.Ελπιζω να ειναι εκπληκτικη οπως εχω ακουσει...
Τα λεμε αυριο λοιπον.
Mόλις επιστρέψαμε από την υπέροχη Λουκέρνη.
Με το που βγήκαμε απο το σταθμο ενιωσα οτι αυτη την πολη θα την ερωτευομουν σφοδρα. Η πρωτη εντυπωση ηταν μια πολη βγαλμενη απο τα παραμυθια. Ευτυχως που εφευρεθηκαν οι ψηφιακες μηψανες γιατι διαφορετικα θα χρειαζομαστε χιλιομετρα φιλμ γι αυτη την ομορφια σκεφτηκα...
Αρχικα περπατησαμε κατα μηκος της μια οχθης του ποταμου,διασχισαμε την Kappelbrucke,απολαυσαμε το τοπιο απο εκει και ενιωσα οτι χρειαζονται πολλα ζευγαρια μάτια για να πεις οτι χορτασες αυτη την πολη.
Απο παντου ξεφυτρωναν παραμυθενια μεσαιωνικα κτιρια με πυργους και υπεροχες αρχιτεκτονικες. Νομιζα οτι απο καπου θα πεταγοταν οι πριγκιπισσες του Ντισνευ... Η λιμνη ηταν ακομα πιο μαγικη.Με τις Αλπεις να την πλαισιωνουν σαν στέμα αφου ειναι η βασιλισσα της πολης και κυκνους να κανουν το σκηνικο ακομα πιο μαγικο.
Βολταραμε 5 ωρες γυρω απο το ποταμι και τη λιμνη και δεν τη χορτασα. Την επομενη φορα θα μεινω Λουκερνη και θα ερθω καλοκαιρι μου το υποσχεθηκα,γιατι υποθετω οτι θα ειναι ακομα πιο ομορφα με ηλιοφανεια...
Μετα μπηκαμε σε εναν πεζοδρομο με υπεροχα παλι μεσαιωνικα κτιρια και παρα πολυ κοσμο. Δεν σταματησαμε να φωτογραφιζουμε καθε γωνια...
Καθησαμε σε ενα υπεροχο καφε μετα απο πολλες ωρες ποδαροδρομου και με λυπη αφησαμε πισω την πανεμορφη Λουκερνη για να επιστρεψουμε πισω στη βαση μας.
Συνεχεια αυριο απο Σαφχαουζεν.
Mέρα τέταρτη και το προγραμμα ελεγε Σαφχαουζεν Καταρρακτες Ρηνου και Στάιν αμ Ράιν. Φτάνουμε στο Σαφχαουζεν μετα απο 45 λεπτων ταξιδι με το τρενο.Ειναι Κυριακη ψιλοβρεχει και δεν κυκλοφορει ψυχη. Επιμενουμε να τριγυρναμε στα σοκακια της μικρης γραφικης αυτης πολης που νομιζω οτι της παει η βροχη... Μια μικρη πολη της ελβετικης επαρχίας με μεσαιωνικα κομψα κτιρια,που αξιζει ενα περασμα...
Σε ενα τουριστικο περιπτερο βλεπω ενα καστρο και μου κεντριζει το ενδιαφερον.Βλεπω οτι λεγεται καστρο Munot και καθε φορα που παω να ρωτησω καποιον πως θα παμε εκει με πιανουν τρελά γελια γιατι ο συνειρμος με την ελληνικη λεξη ειναι εντονος...με κοιτανε σαν χαζη αλλα επιμενω... τελικα βρηκαμε τη διαδρομη σε ενα υπαιθριο χαρτη που εδιχνε το δρομο. Σε ολα οργανωμενοι αυτοι οι Ελβετοι...
Μολις ειδα τα σκαλια που επρεπε να ανεβουμε ως εκει πανω ειπα να μην παω,αλλα τελικα πηρα μια ανασα και το εκανα το τεστ κοπωσεως. Η θεα απο εκει μας αποζημιωσε... Απλα εκπληκτικη.Ολο το Σαφχαουζεν στα ποδια μας με το ποταμι να χωριζει την καταπρασινη φυση στα δυο...εμοιαζε σαν καρτποσταλ.
Στη συνεχεια πηραμε το δρομο για το σταθμο μετα απο μια απαραιτητη σταση στα Μακ Ντοναλντς (μετα απο 3 απλουστατα γευματα των 100 ευρω εκαστο το κοψαμε το φλερτ με τα ελβετικα εστιατορια και επιστρεψαμε στη σταθερη αξια καθε πονεμενης τσεπης τουριστα) οπου η συμπαθεστατη εκει κυρια εκανε ΤΗΝ γκαφα και εγω τη διογκωσα πιστευοντας την...Ενω ειχα διαβασει εδω οτι η καλυτερη θεα ειναι απο το καστρο Σλος Λαουφεν και πηγαινεις με το τρενο η κυρια λοιπον μας ειπε οτι ο μονος τροπος να παμε εκει ηταν με το λεωφορειο....
Μετα απο περπατημα πεντε λεπτων περιπου λοιπον,φτανουμε στην αντιθετη οχθη απο το καστρο.Κοιταω και βλεπω το τρενο να σταματα εκει....Τα νευρα μου....Συμπερασμα?Να ακουτε το φορουμ.....
Το θεαμα εστω και απο εκει ηταν εκθαμβωτικο. Ισως ειναι και θεμα χαρακτηρα,αλλα εμενα προσωπικα απο ολο το ταξιδι στην Ελβετια αυτο ηταν εκεινο που με εκανε να πω "ευχαριστω Θεε μου που με αξιωσες να το δω αυτο". Η ηρεμια του τοπιου,καταχειμωνο διχως τις ορδες των τουριστων να τιτιβιζουν και να σπρωχνουν για να βγουν φωτογραφιες στο μικροσκοπικουλι μπαλκονακι με την καλυτερη θεα,με ηχητικη υποκρουση των ηχο απο το νερο που εσκαγε με παταγο...ηταν μια εξαισια συμφωνια ηχου και χρωματων...
Δεν ξερω ποση ωρα εμεινα εκει ξερω πως οταν νυχτωσε και μας εδιωξαν γιατι ειχαμε μεινει τελευταιοι απο το καφε με την τεραστια τζαμαρια με θεα τους καταρρακτες για να κλεισουν,ειπα την κορυφαια ατακα για την οποια ακομα με δουλευει ο συζυγος "καλα και θα αφησουμε τους καταρραχτες να τρεχουν μονοι τους χωρις εναν ανθρωπο να τους βλεπει τη νυχτα?"....
Αισθανομαι πως ενα κομματι μου εμεινε εκει...
Μερα πεμπτη και τελευταια. Που να παμε μεχρι τις δεκα το βραδυ που πετουσαμε?
Με βαρια καρδια πηγαμε στο ζωολογικο κηπο οπου περιμενα απλα να σκοτωσουμε λιγη ωρα μεχρι να πεταξουμε. Τελικα χρειαστηκαμε 5 ωρες για να τον γυρισουμε ολο και ηταν παρα πολυ χρησιμη και μοναδικη εμπειρια. Εχει ζωα απο ολες τις ηπειρους με κορυφαιο μερος το Μασοαλα παρκ που τα ζωα ειναι σε συνθηκες Μαδαγασκαρης.Εκει εριξα κι ενα στριπτιζ γιατι ντυμενη σαν αρκουδα οπως ημουν εσκασα απο τη ζεστη....
Επισης ωραια ηταν η παρελαση των πιγκουινων που γινεται στις μια και μιση καθε μερα μονο οταν η θερμοκρασια ειναι κατω απο δεκα βαθμους ομως....
Γυρισαμε στο κεντρο εξουθενωμενοι απο τον ποδαροδρομο.
Αγορασαμε σοκολατακια απο τον mercur 120 ευρω το κιλο παρακαλω....τα οποια δεν μπορω να πω οτι τα βρηκα κατι το εξαιρετικο.Παρομοια και ισως καλυτερα εχω φαει στον Αγαπητο στη Θεσ/νικη....
Ειχα μια φαεινη ιδεα να περπατησουμε κι αλλο...αλλα τα ποδια μου με προδωσαν και την πεσαμε στο σαλονι του ξενοδοχειου φορτωντας τις αποσκευες μας με αναμνησεις και ονειρα για επιστροφη στην ελβετικη επαρχια αυτη τη φορα.
Αυτο ηταν το δικο μας ταξιδι στην Ελβετια.
