dimosf
Member
- Μηνύματα
- 2.302
- Likes
- 5.900
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Φύγαμε και ακολουθήσαμε νοτιοανατολικά κατεύθυνση. Έξω από το Sarlat-la-Caneda είχε φοβερό μποτιλιάρισμα. Περάσαμε και φτάσαμε και πάλι στον Dordogne και πήραμε κατεύθυνση προς τα ανατολικά ακολουθώντας τη βόρεια κοίτη.
Φτάσαμε στο χωριό Rouffillac σε σημείο που άλλη μια όμορφη γέφυρα ενώνει τις δύο όχθες του ποταμού. Κάναμε μια μικρή στάση για φωτογραφίες και περάσαμε στα νότια. Και πήραμε αντίθετη κατεύθυνση προς τα δυτικά. Φτάσαμε στο χωριό Ste-Mondane.
Έξω από το χωριό, σε ένα ύψωμα ένα ακόμα εντυπωσιακό κάστρο, το ChateaudeFenelon, του 13ου αι. Η σημερινή του μορφή έρχεται κατά κύριο λόγο από τις μετατροπές που υπέστη κατά τους 14ο και 16ο αι. Είναι σημαντικό αυτό το κάστρο γιατί έπαιξε σπουδαίο ρόλο κατά τον εκατονταετή πόλεμο αλλά και στον πόλεμο κατά των Καθαρών (σέχτα του Μεσαίωνα, με γνωστικιστικές και χριστιανικές ρίζες) κατά τον 13ο αι. Σταματήσαμε λίγο απ’ έξω να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες και συνεχίσαμε. Περνάμε και πάλι βόρεια, κάνουμε μια στάση στο CingledeMonfort (άλλο ένα «πέταλο» του ποταμού) για να θαυμάσουμε τους μαιανδρισμούς του ποταμού και λίγο παρακάτω στο ομώνυμο κάστρο,
το ChateaudeMonfort, που κι αυτό έπαιξε σπουδαίο ρόλο στους δύο προαναφερθέντες πολέμους. Μ’ αυτά και μ’ αυτά το απόγευμα είχε προχωρήσει και αποζητάγαμε ένα καφέ. Καλύτερο μέρος δεν θα μπορούσε να υπάρξει από το μοναδικό LaRoque-Gageac!! Σε σημείο που ο βράχος κατεβαίνει σχεδόν κάθετα στο ποτάμι, είναι χτισμένο το μοναδικό αυτό χωριό. Τα σπίτια λες και έχουν κολλήσει σα στρείδια στο βράχο σκαρφαλώνουν πάνω από το ποτάμι και όταν τα κοιτάς απορείς πως δεν κατρακυλάνε
Ο δρόμος, στενός σέρνεται ανάμεσα στο βράχο και το ποτάμι. Φυσικά πρόκειται για εξαιρετικά τουριστικό μέρος. Πως θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι; Είναι τόσο ιδιαίτερα όμορφο!!!!!! Από εκεί ξεκινούν και οι γνωστές βάρκες του ποταμού, οι gabares για να κάνουν βόλτα τους τουρίστες στο ποτάμι. Κάτσαμε για ένα καφέ, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες και λίγο πριν το σούρουπο φτάσαμε σε άλλο ένα διαμάντι της περιοχής.
Το Beynac-et-Gazenac! Υπέροχο με το κάστρο του ψηλά, λίγο πιο απλόχωρα χτισμένο από το προηγούμενο,
έχει και αυτό αποβάθρα για gabares. Από εκεί, όταν ο καιρός το επιτρέπει, φεύγουν και αερόστατα για μια πτήση πάνω από την αξεπέραστη αυτή περιοχή. Εκεί κάτσαμε για το αποχαιρετιστήριο δείπνο μας σε ένα όμορφο εστιατόριο με πολύ καλό φαΐ και ακόμα καλύτερο κρασί. Αυτό ήταν ουσιαστικά και το τέλος του υπέροχου ταξιδιού μας στη Γαλλία.
Επιστροφή και τέλος του ταξιδιού
Μετά το πρωινό, φορτώσαμε και ετοιμαστήκαμε να φύγουμε. Χαιρετήσαμε τους φίλους μας, αφού τους αποσπάσαμε την υπόσχεση να έρθουν να τους φιλοξενήσουμε στην Αθήνα. Άλλωστε ο Michel έχει έρθει επανειλημμένα στον τόπο μας, μιας και σαν καθηγητής της Αρχαίας Ελληνική Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Rennes είναι ιδιαίτερα φιλέλληνας και αρχαιολάτρης. Ο αποχαιρετισμός δεν ήταν καθόλου εύκολος αλλά έπρεπε να γίνει. Τους αγκαλιάσαμε, τους φιλήσαμε και ξεκινήσαμε. Είχαμε μπροστά μας μεγάλο ταξίδι. Σύντομα βγήκαμε στον αυτοκινητόδρομο και περασμένο μεσημέρι μπαίνουμε στα περίχωρα του Παρισιού, έχοντας κάνει μόνο μια-δυο στάσεις για φαΐ και πετρέλαιο. Έπρεπε να πάμε την κόρη μας στο αεροδρόμιο του Ορλύ να παραλάβει της παρέα της, αλλά είχαμε καιρό και είπαμε να πάμε μια βόλτα προς τις Βερσαλλίες. Είχε τέτοια κίνηση και μποτιλιάρισμα που φάγαμε όλο το διαθέσιμο χρόνο μας κολλημένοι. Στο Ορλύ λοιπόν, όπου αφήσαμε το παιδί μας. Ξανά, αγκαλιές, φιλιά και συγκίνηση μιας και θα την βλέπαμε πάλι μετά από δυόμισι μήνες και πάμε για το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει για εκείνη τη βραδιά. Κοντά στο Ορλύ, απ’ όπου θα πετάγαμε το άλλο πρωί, στο St. Maur, αρκετά καλό, ότι έπρεπε για ξεκούραση. Πήγα και πήρα από κάτι «βρώμικα» στην περιοχή και φάγαμε στο δωμάτιο. Νωρίς για ύπνο μιας και την άλλη είχε πολύ νωρίς εγερτήριο. Καλή σου νύχτα Γαλλία, καλή αντάμωση και πάλι κάποια στιγμή. Καλά μόνο να είμαστε!! Σε ευχαριστούμε για τις ανεπανάληπτες στιγμές που μας χάρισες!!
Στις 7 το πρωί φύγαμε για το αεροδρόμιο. Παράδοση του αυτοκινήτου, checkin και στις 10.30 απογείωση. Μεσημέρι πια φτάσαμε στην Αθήνα και στο σπίτι μας με ανάμικτα συναισθήματα. Χαράς που ήμασταν πίσω καλά, λύπης που αποχωριστήκαμε και πάλι από το παιδί μας, νοσταλγίας για αυτά που ζήσαμε τις δύο εκείνες εβδομάδες!
Επίλογος
Στο ταξίδι αυτό είχα επενδύσει πολλά. Όχι μόνο δεν διαψεύστηκα, αλλά μου έμεινε μια αίσθηση ανικανοποίητου μιας και ήταν όλα τόσο όμορφα αλλά ο χρόνος τόσο λίγος! Το κυριότερο συμπέρασμα από αυτό ήταν ότι η Γαλλία είναι μια υπέροχη χώρα. Και αυτό από κάθε άποψη!
Όταν σχεδίαζα το ταξίδι είχα κατά νου τρία πράγματα. Πρώτ’ απ’ όλα βέβαια να περάσουμε το Πάσχα με το παιδί μας. Δεύτερο να ικανοποιήσω το παιδικό μου όνειρο σε σχέση με το Lascaux. Το τρίτο δημιουργήθηκε όταν, πριν πολλά χρόνια, διορίσθηκα στη μέση εκπαίδευση και άρχισα να διδάσκω Γεωγραφία. Στο βιβλίο που διδάσκονταν τότε στην Α΄ Γυμνασίου είχε δύο φωτογραφίες για να εξηγήσει το φαινόμενο της παλίρροιας. Το LeMont-St.-Michel με παλίρροια και άμπωτη. Οι εικόνες αυτές χάραξαν στο νου μου την έντονη επιθυμία, όνειρο θάλεγα, να το επισκεφτώ κάποτε. Το ταξίδι βέβαια αυτό ήταν μεγάλο. Όχι σε χρόνο αλλά σε αποστάσεις και παραστάσεις. Ιδιαίτερα η περιοχή του Perigord, είναι μια περιοχή που από μόνη της θέλει μια με δύο εβδομάδες. Εμείς είδαμε ελάχιστα εκεί. Μπορώ όμως να πω ότι είναι από τα ομορφότερα μέρη που έχω δει ποτέ. Είναι το μόνο μέρος που δεν βρήκα νάχει ένα ψεγάδι. Θα ήθελα να πάω και πάλι εκεί για μία εβδομάδα, όπως και να πάω στην πολύ ενδιαφέρουσα περιοχή της Βρετάνης Finistere, στην οποία και δεν προλάβαμε να πάμε.
Γενικά θα έλεγα πως ήταν ένα από τα ομορφότερα ταξίδια που έχω κάνει. Ελπίζω και άλλα ταξίδια που θα κάνουμε στο μέλλον να είναι τόσο καλά. Καλά να είμαστε!!!
Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/104516864688424120740/FRANCE2010DPerigord3642010
Από το το δισάκι μου στον ώμο...: Με ένα αυτοκίνητο στους δρόμους της Γαλλίας, ΜΕΡΟΣ Γ΄ (τελευταίο)
Επιστροφή και τέλος του ταξιδιού
Μετά το πρωινό, φορτώσαμε και ετοιμαστήκαμε να φύγουμε. Χαιρετήσαμε τους φίλους μας, αφού τους αποσπάσαμε την υπόσχεση να έρθουν να τους φιλοξενήσουμε στην Αθήνα. Άλλωστε ο Michel έχει έρθει επανειλημμένα στον τόπο μας, μιας και σαν καθηγητής της Αρχαίας Ελληνική Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Rennes είναι ιδιαίτερα φιλέλληνας και αρχαιολάτρης. Ο αποχαιρετισμός δεν ήταν καθόλου εύκολος αλλά έπρεπε να γίνει. Τους αγκαλιάσαμε, τους φιλήσαμε και ξεκινήσαμε. Είχαμε μπροστά μας μεγάλο ταξίδι. Σύντομα βγήκαμε στον αυτοκινητόδρομο και περασμένο μεσημέρι μπαίνουμε στα περίχωρα του Παρισιού, έχοντας κάνει μόνο μια-δυο στάσεις για φαΐ και πετρέλαιο. Έπρεπε να πάμε την κόρη μας στο αεροδρόμιο του Ορλύ να παραλάβει της παρέα της, αλλά είχαμε καιρό και είπαμε να πάμε μια βόλτα προς τις Βερσαλλίες. Είχε τέτοια κίνηση και μποτιλιάρισμα που φάγαμε όλο το διαθέσιμο χρόνο μας κολλημένοι. Στο Ορλύ λοιπόν, όπου αφήσαμε το παιδί μας. Ξανά, αγκαλιές, φιλιά και συγκίνηση μιας και θα την βλέπαμε πάλι μετά από δυόμισι μήνες και πάμε για το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει για εκείνη τη βραδιά. Κοντά στο Ορλύ, απ’ όπου θα πετάγαμε το άλλο πρωί, στο St. Maur, αρκετά καλό, ότι έπρεπε για ξεκούραση. Πήγα και πήρα από κάτι «βρώμικα» στην περιοχή και φάγαμε στο δωμάτιο. Νωρίς για ύπνο μιας και την άλλη είχε πολύ νωρίς εγερτήριο. Καλή σου νύχτα Γαλλία, καλή αντάμωση και πάλι κάποια στιγμή. Καλά μόνο να είμαστε!! Σε ευχαριστούμε για τις ανεπανάληπτες στιγμές που μας χάρισες!!
Στις 7 το πρωί φύγαμε για το αεροδρόμιο. Παράδοση του αυτοκινήτου, checkin και στις 10.30 απογείωση. Μεσημέρι πια φτάσαμε στην Αθήνα και στο σπίτι μας με ανάμικτα συναισθήματα. Χαράς που ήμασταν πίσω καλά, λύπης που αποχωριστήκαμε και πάλι από το παιδί μας, νοσταλγίας για αυτά που ζήσαμε τις δύο εκείνες εβδομάδες!
Επίλογος
Στο ταξίδι αυτό είχα επενδύσει πολλά. Όχι μόνο δεν διαψεύστηκα, αλλά μου έμεινε μια αίσθηση ανικανοποίητου μιας και ήταν όλα τόσο όμορφα αλλά ο χρόνος τόσο λίγος! Το κυριότερο συμπέρασμα από αυτό ήταν ότι η Γαλλία είναι μια υπέροχη χώρα. Και αυτό από κάθε άποψη!
Όταν σχεδίαζα το ταξίδι είχα κατά νου τρία πράγματα. Πρώτ’ απ’ όλα βέβαια να περάσουμε το Πάσχα με το παιδί μας. Δεύτερο να ικανοποιήσω το παιδικό μου όνειρο σε σχέση με το Lascaux. Το τρίτο δημιουργήθηκε όταν, πριν πολλά χρόνια, διορίσθηκα στη μέση εκπαίδευση και άρχισα να διδάσκω Γεωγραφία. Στο βιβλίο που διδάσκονταν τότε στην Α΄ Γυμνασίου είχε δύο φωτογραφίες για να εξηγήσει το φαινόμενο της παλίρροιας. Το LeMont-St.-Michel με παλίρροια και άμπωτη. Οι εικόνες αυτές χάραξαν στο νου μου την έντονη επιθυμία, όνειρο θάλεγα, να το επισκεφτώ κάποτε. Το ταξίδι βέβαια αυτό ήταν μεγάλο. Όχι σε χρόνο αλλά σε αποστάσεις και παραστάσεις. Ιδιαίτερα η περιοχή του Perigord, είναι μια περιοχή που από μόνη της θέλει μια με δύο εβδομάδες. Εμείς είδαμε ελάχιστα εκεί. Μπορώ όμως να πω ότι είναι από τα ομορφότερα μέρη που έχω δει ποτέ. Είναι το μόνο μέρος που δεν βρήκα νάχει ένα ψεγάδι. Θα ήθελα να πάω και πάλι εκεί για μία εβδομάδα, όπως και να πάω στην πολύ ενδιαφέρουσα περιοχή της Βρετάνης Finistere, στην οποία και δεν προλάβαμε να πάμε.
Γενικά θα έλεγα πως ήταν ένα από τα ομορφότερα ταξίδια που έχω κάνει. Ελπίζω και άλλα ταξίδια που θα κάνουμε στο μέλλον να είναι τόσο καλά. Καλά να είμαστε!!!
Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/104516864688424120740/FRANCE2010DPerigord3642010
Από το το δισάκι μου στον ώμο...: Με ένα αυτοκίνητο στους δρόμους της Γαλλίας, ΜΕΡΟΣ Γ΄ (τελευταίο)
