Αυστραλία Μελβούρνη - Καμπέρα - Σίδνεϊ : Οι Νοτιοανατολικές Πρωτεύουσες

[Nikos1986]

Η metcard όντως έχει καταργηθεί, και ο μοναδικός τρόπος πλέον να κινηθεί κάποιος στη Μελβούρνη είναι με κάρτα myki.

Χρήσιμες πληροφορίες για την επόμενη επίσκεψη.

 

[travelbreak]

Χαίρομαι που γράφεις τόσο διεξοδικά το ταξίδι σας. Θα βοηθήσει όσους από εμάς έχουμε τη χώρα αυτή στα μελλοντικά σχέδιά μας.
Δεν σκεφτήκατε να νοικιάσετε αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις ή δεν βόλευε;
Περιμένουμε τη συνέχεια με τις υπέροχες φωτογραφίες σου.

 

[travelbreak]

Ενα μικρης σημασιας update...
Οι πολεις της ΝΑ Ασιας εχουν επιστρέψει κ δυναμικα μαλιστα αφου πετουν κ low cost σε σχετικά χαμηλες τιμες. Αυτα θα τα βρουν οι ενδιαφερομενοι...

Σήμερα κοιτώντας για την περίοδο Χριστουγέννων 2017, δε βρήκα κάτι φτηνότερο από 1150 ευρώ. Κάνω αναζήτηση από Skyscanner και Airtickets. Πάιζει κάτι άλλο καλύτερο και δεν το ξέρω;

 

[fotast]

Σήμερα κοιτώντας για την περίοδο Χριστουγέννων 2017, δε βρήκα κάτι φτηνότερο από 1150 ευρώ. Κάνω αναζήτηση από Skyscanner και Airtickets. Πάιζει κάτι άλλο καλύτερο και δεν το ξέρω;

Κοίταξε και εδώ:

http://www.flyscoot.com/en/greece?u...gr-always-on&dclid=CJCtvY_b0NICFRIWGwodmBUA0Q

Θα το βρείς και πολύ κάτω από 1.000.

@Nikos1986 συγνώμη για την παρέμβαση.Συνέχισε την ωραία ιστορία σου.

 

[travelbreak]

Κοίταξε και εδώ:

http://www.flyscoot.com/en/greece?u...gr-always-on&dclid=CJCtvY_b0NICFRIWGwodmBUA0Q

Θα το βρείς και πολύ κάτω από 1.000.

@Nikos1986 συγνώμη για την παρέμβαση.Συνέχισε την ωραία ιστορία σου.

Ευχαριστώ πολύ. Το κοιτάζω και το βλέπω.
Την Scoot την είχα ξαναδεί για Σιγκαπούρη που έψαχνα, αλλά ένας φίλος το θεώρησε πολύ ριψοκίνδυνο για να τη χρησιμοποιήσουμε. Άσε που έχει και πολύ στενά καθίσματα. Ξέρω βέβαια ότι είναι θυγατρική της Singapore Airlines. Την έχει δοκιμάσει κανείς;

 

[fotast]

Ευχαριστώ πολύ. Το κοιτάζω και το βλέπω.
Την Scoot την είχα ξαναδεί για Σιγκαπούρη που έψαχνα, αλλά ένας φίλος το θεώρησε πολύ ριψοκίνδυνο για να τη χρησιμοποιήσουμε. Άσε που έχει και πολύ στενά καθίσματα. Ξέρω βέβαια ότι είναι θυγατρική της Singapore Airlines. Την έχει δοκιμάσει κανείς;

Από Αθήνα οι πτήσεις ξεκινούν τον Ιούνιο.Πολύ πρόχειρα βρήκα για τα Χριστούγεννα γύρω στα 600 Economy και 800 business.Δεν ξέρω τι ισχύει για βαλίτσα και φαγητό.Είχε γραφτεί εδώ ότι υπάρχουν επιπλέον χρεώσεις.Θέλει ψάξιμο γιατί σίγουρα δεν πας Αυστραλία με χειραποσκευή.

 

[Nikos1986]

Πολύ πρόχειρα βρήκα για τα Χριστούγεννα γύρω στα 600 Economy και 800 business.Δεν ξέρω τι ισχύει για βαλίτσα και φαγητό.Είχε γραφτεί εδώ ότι υπάρχουν επιπλέον χρεώσεις.Θέλει ψάξιμο γιατί σίγουρα δεν πας Αυστραλία με χειραποσκευή.

Μόνο το φαγητό ανά άτομο και ανά σκέλος πτήσης, το βγάζει +35 ευρώ. Οπότε είναι μόνο το φαγητό +280 ευρώ. Απ'ότι βλέπω είναι με βαλίτσα, και η χειραποσκευή έξτρα. Με λίγα λόγια, για παρόμοιες παροχές, έρχεται στα λεφτά της Etihad. Πάντως βγαίνουν περιστασιακά καλές τιμές, όπως τα 750 με Etihad που είχα γράψει ή και παρόμοια τιμή που νομίζω είχε βγάλει και η Qatar (νομίζω ο Defkalion την είχε αναρτήσει στις Προσφορές Αεροπορικών στο forum).

Χαίρομαι που γράφεις τόσο διεξοδικά το ταξίδι σας. Θα βοηθήσει όσους από εμάς έχουμε τη χώρα αυτή στα μελλοντικά σχέδιά μας.
Δεν σκεφτήκατε να νοικιάσετε αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις ή δεν βόλευε;

Μα σκοπός είναι να πείσω και άλλους να πάνε.
Για αυτοκίνητο το σκεφτόμασταν στην αρχή, αλλά για διάφορους λόγους το αφήσαμε και είπαμε να επικεντρωθούμε στις 3 αυτές πόλεις.

• Από "καθαρό" road trip, αν ήταν να κάναμε κάποιο, αυτό θα ήταν ο Great Ocean Road. Παρ'όλ'αυτά, ο συγκεκριμένος δρόμος ξεκινά χοντρικά από Μελβούρνη και πάει δυτικά (προς Αδελαΐδα). Δηλαδή δεν μπορούσαμε να τον συνδιάσουμε για να πάμε από Μελβούρνη-Σίδνεϊ.
• Μια άλλη επιλογή ήταν να βλέπαμε τις πόλεις από την εποχή της χρυσοθηρίας. Είτε στη Βικτώρια (Sovereign Hill, Bendigo) είτε στη Νέα Νότια Ουαλία (Kiandra). Επίσης, κοντά στο Σίδνεϊ είανι και τα Blue Mountains και τα Southern Highlands γνωστοί προορισμοί για να πάει κανείς με το αυτοκίνητο. Όμως σε αυτή την περίπτωση, δεν θα έβγαιναν οι μέρες. Θέλαμε πρωτοχρονιά να είμαστε στο Σίδνεϊ και στην σχολή έτρεχαν ομαδικές εργασίες με εξετάσεις πάνω σε αυτές, οπότε δεν μπορούσα να "κρεμάσω" τα υπόλοιπα παιδιά επειδή εγώ θα έφευγα.
• Από την άλλη, θα μπορούσαμε να πάρουμε αμάξι για τη διαδρομή Μελβούρνη-Καμπέρα-Σίδνεϊ, αλλά θα ήταν απλά για να πάμε από τη μια πόλη στην άλλη, χωρίς πολλές στάσεις. Είναι δύσκολο να μην υποτιμήσεις τις αποστάσεις στην χώρα. Το Μελβούρνη-Καμπέρα και το Καμπέρα-Σίδνεϊ θα ήθελαν το καθένα μια μέρα με το αμάξι, και έτσι είπαμε να πάμε με αεροπλάνο και να κερδίσουμε αυτές τις 2 μέρες στην Καμπέρα.

Σαφέστατα και υπάρχουν πολλά μέρη για να δει κανείς έξω από τις μεγάλες πόλεις με το αυτοκίνητο. Απλά με τις μέρες που είχαμε στη διάθεσή μας, θα έπρεπε να διαλέξουμε: είτε θα βλέπαμε την Μελβούρνη και το Σίδνεϊ είτε θα εξερευνούσαμε τα τριγύρω. Από αυτό το δίλημμα, επιλέξαμε τη Μελβούρνη και το Σίδνεϊ (και την Καμπέρα). Αν έχεις μέρες ή επιλέξεις το road trip, μην διστάσεις να το επιχειρήσεις, η Αυστραλία δεν πρέπει να υπολείπεται των ΗΠΑ σε τοπία.

Πάντως, είχα μαζέψει πληροφορίες για αρκετά μέρη, για την περίπτωση που προλαβαίναμε να κάνουμε κάποιες εκδρομές. Για τον Great Ocean Road (στάσεις κλπ), στάσεις γύρω από τον Port Phillip Bay και το Phillip Island. Από τις πόλεις της χρυσοθηρίας στη Βικτώρια (Sovereign Hill, Bendigo). Στη Νέα Νότια Ουαλία: την Kiandra και κοντά στο Σίδνεϊ την περιοχή των Southern Highlands, τα Blue Mountains και βόρεια το Gosford. Αν κάποιος σχεδιάζει ένα ταξίδι και έχει απορία πάνω σε αυτά, μπορεί να ρωτήσει και πολύ ευχαρίστως θα αναφέρω ό,τι πληροφορία είχα μαζέψει για αυτά τα μέρη. Απλά επειδή τελικά δεν πήγαμε, σκεφτόμουν να μην τα αναφέρω στην ιστορία.

 

[Nikos1986]

8. Λίγα Λόγια για την Καμπέρα

Η Καμπέρα είναι η πρωτεύουσα της χώρας. Ταυτόχρονα, είναι και η πρωτεύουσα της Australian Capital Territory (ACT). Η μικρότερη πολιτεία της χώρας, με έκταση μόλις 2.500 τετραγωνικά km, βρίσκεται στο εσωτερικό της Νέας Νότιας Ουαλίας, περίπου στα μέσα της απόστασης Μελβούρνης - Σίδνεϊ. Στην ACT ανήκει και ο Jarvis Bay, στις ακτές της Νέας Νότιας Ουαλίας. Σχεδόν η μισή έκταση της ACT προστατεύεται ως τμήμα του Namadgi National Park.
Η απόφαση για την ίδρυση της πόλης πάρθηκε το 1908, αλλά η έδρα της κυβέρνησης μεταφέρθηκε στην Καμπέρα το 1927. Το αρχικό σχέδιο για την κατασκευή της πόλης, ήταν αυτή να απλώνεται ακτινωτά από το κοινοβούλιο. Επίσης, με την κατασκευή φραγμάτων στον ποταμό Molonglo, θα σχηματιζόταν μια τεχνητή λίμνη. Ο αρχιτέκτονας Walter Burley Griffin ανέλαβε αρχικά τον σχεδιασμό της πόλης και η τεχνητή λίμνη που έχει σχηματιστεί στην καρδιά της πόλης έχει πάρει το όνομά του, Burley Griffin Lake.

Χάρτης του κέντρου της Καμπέρα​

Σε αντίθεση με τις πολυπληθείς Ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) πρωτεύουσες αλλά και με τις άλλες πρωτεύουσες (πλην του Ντάργουιν και του Χόμπαρτ), η Καμπέρα έχει πληθυσμό μόλις 350.000 κατοίκους. Οι περισσότεροι κάτοικοι της είναι πολιτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι και διπλωμάτες. Κυκλοφορόντας στους (πολλές φορές άδειους) κεντρικούς δρόμους, ακόμη και στο "κέντρο" γίνεται έντονα αισθητός ο μικρός πληθυσμός της πόλης, κυρίως συγκρίνοντας με τη Μελβούρνη ή το Σίδνεϊ.

Τα περισσότερα αξιοθέατα βρίσκονται στο λεγόμενο "Parliament Triangle", που ορίζεται από τις λεωφόρους Commonwealth, Kings και Constitution. Αν και κοντά σε ευθεία γραμμή, θέλει περπάτημα για να πάει κανείς από τη βόρεια ακτή της λίμνης στην νότια, μέσω των Commonwealth ή Kings. Έτσι, ίσως είναι καλύτερος ένας σχεδιασμός από την αρχή της σειράς με την οποία θα δει κανείς τα αξιοθέατα της πόλης. Πάντως, τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται στην νότια όχθη, συγκεντρωμένα μεταξύ των ακτών της λίμνης και του κοινοβουλίου.

Εστίαση στο "Parliament Triangle"​

Τα δύο κυριότερα φεστιβάλ της πόλης, είναι το φεστιβάλ λουλουδιών Floriade στο Commonwealth Park κάθε άνοιξη (Σεπτέμβριο και Οκτώβριο) και φυσικά το φεστιβάλ με τα αερόστατα, το Hot-Air Balooning Festival, που διεξάγεται κάθε Απρίλιο.

Η πόλη διαθέτει λεωφορεία για τις μετακινήσεις. Δεν υπάρχουν τραμ ή μετρό. Πάντως, αν κάποιος θέλει να κινηθεί εκτός του Parliament Triangle και στα προάστια, η αλήθεια είναι πως το αυτοκίνητο θα βολέψει πολύ. Ακόμη και στο κέντρο της πόλης, η κίνηση είναι μικρή. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, την πρώτη μέρα να διασχίζουμε την Constitution Avenue πηγαίνοντας προς το Commonwealth Park και παρά το κόκκινο φανάρι να μην υπάρχει αυτοκίνητο στον δρόμο.

Η σύνδεση με το αεροδρόμιο, γίνεται είτε με ταξί είτε με τα λεωφορεία Airport Express. Η διαδρομή κόστιζε 12$ και διαρκεί περίπου 20 λεπτά. Τα λεωφορεία αυτά κάνουν 4 στάσεις στην Καμπέρα, κοντά στο Australian-American Memorial και γύρω από τον Vernon Circle. Όμως εκτελούν λίγα δρομολόγια μέσα στην ημέρα, οπότε αν κάποιος πετάει νωρίς ή αργά ίσως χρειαστεί να πάρει ταξί.

 

[Nikos1986]

9. Καμπέρα

Όταν είχαμε αρχίσει να προγραμματίζουμε το ταξίδι, σκεφτόμασταν να επισκεφθούμε απλά τη Μελβούρνη και το Σίδνεϊ. Η πρωτεύουσα, Καμπέρα, μπήκε στη συνέχεια στο πλάνο. Επειδή στη Μελβούρνη και στο Σίδνεϊ υπήρχαν πολλά για να δούμε, και καθώς οι μέρες που θα περνούσαμε στην χώρα ήταν περιορισμένες λόγω της σχολής, στην Καμπέρα θα μέναμε μόλις 2 μέρες.
Καθώς θα φτάναμε στις 27/12/2011 από το πρωί, θα βλέπαμε μέρος της πόλης από την πρώτη κιόλας μέρα. Την επόμενη ημέρα θα την περνούσαμε ολόκληρη στην Καμπέρα, ενώ στις 29/12/2011 το πρωί, θα αναχωρούσαμε για το Σίδνεϊ.

Ημέρα 7: Commonwealth Park & Captain Cook Memorial & Lake Griffin [συνέχεια]
Στην Καμπέρα φτάσαμε μετά από μόλις 65 λεπτά πτήσης, γύρω στις 12:30. Εκεί είχαμε επιλέξει να μείνουμε στο Crowne Plaza, κοντά στον Vernon Circle, στο βορειοδυτικό άκρο του Parliament Triangle. Αφού αφήσαμε τις βαλίτσες, αρχίσαμε να κατεβαίνουμε προς τη λίμνη. Την πρώτη από τις 2 ημέρες, θα την περνούσαμε στη λίμνη και βλέποντας τη βόρεια πλευρά.

Πρώτη στάση κάναμε στο Commonwealth Park. Το πάρκο αυτό βρίσκεται στο βόρειο άκρο της γέφυρας της Commonwealth Avenue. Από εκεί, μεταξύ 11:00-14:00 μπορεί κανείς να δει το Captain Cook Memorial Jet, ένα σιντριβάνι εντός της λίμνης Griffin, που εκτοξεύει νερό σε ύψος 145 μέτρων. Δυστυχώς όταν πήγαμε εμείς, είχε ήδη κλείσει.

Φωτογραφία από το Commonwealth Park (δεν ξέρω ακόμα πώς βγήκαν έτσι τα χρώματα )

Η λίμνη Griffin από το Commonwealth Park, με το (σβησμένο) Captain Cook Memorial Jet στα δεξιά​

Στη συνέχεια ακολουθήσαμε το μονοπάτι-πεζόδρομο που ενώνει τις Commonwealth και Kings Avenues, κατά μήκος της βόρειας ακτής της λίμνης. Λίγο μετά το Commonwealth Park συναντήσαμε το Captain Cook Memorial. Το μνημείο αυτό αποτυπώνει τις πορείες που ακολούθησε στις εξερευνήσεις του ο James Cook πάνω σε μια υδρόγειο σφαίρα, με ένα μικρό συντριβάνι στον "πυρήνα".

Το Captain Cook Memorial​

Από το ύψος της ANZAC Parade, υπάρχει ωραία θέα στην απέναντι όχθη, με το κτήριο του Κοινοβουλίου, την Εθνική Πινακοθήκη και την Εθνική Βιβλιοθήκη.

Η βόρεια (πάνω) και η νότια (κάτω) όχθη της Griffin Lake ​

Ακολουθώντας την ANZAC Parade, φτάνει κανείς στο Australian War Memorial, το κύριο μνημείο πεσόντων της χώρας. Καθώς όμως φαινόταν πως ο καιρός θα το γύρναγε σύντομα σε βροχή, επιλέξαμε να μην ανέβουμε την ANZAC Parade. Αντίθετα, θα συνεχίζαμε τον γύρο της λίμνης.

Λίγο πριν την Kings Avenue, βρίσκεται το νησάκι Aspen. Ο πύργος που βλέπαμε τόση ώρα από μακριά, είναι στην πραγματικότητα ένα τεράστιο κωδωνοστάσιο με 55 καμπάνες.

Θέα από την γέφυρα της Kings Avenue, με το νησάκι Aspen στα δεξιά και στο βάθος αριστερά ο Black Mountain Tower​

Πλέον, φτάνοντας στην γέφυρα της Kings Avenue που θα μας έβγαζε στη νότια όχθη, άρχισε να βρέχει για τα καλά. Έτσι, ξεκινήσαμε για να γυρίσουμε πίσω, στο ξενοδοχείο. Αν και δε γλιτώσαμε το μπουγέλο, η βόλτα και η θέα από την όχθη της λίμνης ήταν ωραία.

Το βράδυ τελικά η βροχή σταμάτησε, οπότε είπαμε να βγούμε για φαγητό. Διάσπαρτα εστιατόρια αλλά και καφετέριες βρίσκονται στο βορειοανατολικό κομμάτι του Vernon Circle, μεταξύ των Akuna και Mort Street. Ανάμεσα σε όλα, στην Petrie Plaza υπάρχει και ένα καρουζέλ.

Γενικά, όλη την ημέρα, συναντήσαμε ελάχιστα αυτοκίνητα στους δρόμους. Από τον σχετικά λίγο κόσμο που είδαμε, οι περισσότεροι έκαναν τζόκινγκ στο μονοπάτι γύρω από την λίμνη. Όμως το βράδυ όλοι ήταν έξω για ποτό . Η Καμπέρα σίγουρα σε εκπλήσσει ευχάριστα, καθώς αν και πρωτεύουσα της χώρας, καταφέρνει να διατηρεί τον αέρα μιας κωμόπολης.

Ημέρα 8: Questacon & Parliament House
Και η δεύτερη ημέρα στην Καμπέρα ξεκίνησε με σκούρα σύννεφα. Έτσι, από το πρωί ξεκινήσαμε για να γυρίσουμε την περιοχή γύρω από το κτήριο του Κοινοβουλίου, θέλοντας να προλάβουμε ενδεχόμενη βροχή.

Στην νότια όχθη της λίμνης Griffin, βρίσκονται πολλά σημαντικά κτήρια της πόλης. Μεταξύ του κτηρίου του κοινοβουλίου, που βρίσκεται την κορυφή του Capital Hill, και της λίμνης βρίσκονται μεταξύ άλλων: το Μουσείο της Αυστραλιανής Δημοκρατίας (στο οποίο στεγαζόταν το κοινοβούλιο έως το 1988), η Εθνική Πινακοθήκη, το Ανώτατο Δικαστήριο, η Εθνική Βιβλιοθήκη και το επιστημονικό Μουσείο Questacon. Τέλος, γύρω από τον Capital Hill, βρίσκονται πολλές πρεσβείες, με τις περισσότερες στη νότια πλευρά του λόφου.

Προτεραιότητά μας, ήταν να δούμε το Questacon, το Κοινοβούλιο και να γυρίσουμε λίγο την περιοχή με τις πρεσβείες.

Το Questacon, το Εθνικό Κέντρο Επιστήμης και Τεχνολογίας, βρίσκεται απέναντι από την Εθνική Βιβλιοθήκη. Περιλαμβάνει πολλά αλληλεπιδραστικά εκθέματα, με πιο ενδιαφέροντα κατά τη γνώμη μου, διάφορους προσομοιωτές (σεισμών, ρόλερ κόστερ) και διάφορα άλλα που σχετίζονται με την οπτική.

Παίζοντας με τα είδωλα: παραμορφωτικός καθρέφτης (πάνω) - διάδρομος με τους καθρέφτες (μέση) - κάτοπτρο Fresnel (κάτω)

Ζημιά σε σωλήνα λόγω σεισμού​

Φεύγοντας από το Questacon, κατευθυνθήκαμε προς το κτήριο του Κοινοβουλίου. Το κτήριο που χτίστηκε το 1988, βρίσκεται στην κορυφή του Capital Hill. Από την κορυφή του λόφου, υπάρχει ωραία θέα προς την ANZAC Parade με το Australian War Memorial στο βάθος.

Το Parliament House, όπου στεγάζεται από το 1988 το κοινοβούλιο της χώρας​

Η θέα από το Parliament House προς την ANZAC Parade​

Στη συνέχεια, κατεβήκαμε τον λόφο από την πίσω (νότια) πλευρά, και ξεκινήσαμε να βλέπουμε τους δρόμους που στεγάζονται πολλές πρεσβείες, μεταξύ αυτών και η Ελληνική.

Τελικά, τη δεύτερη μέρα στην Καμπέρα, γλιτώσαμε την βροχή. Αφού γυρίσαμε στο ξενοδοχείο με το λεωφορείο (που παρεμπιπτόντως ο οδηγός ήταν από την Κρήτη ), ξεκουραστήκαμε λίγο και κατευθυνθήκαμε προς τα γνωστά λημέρια κοντά στην Petrie Plaza για φαγητό.
Το βράδυ πλέον, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, για να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες. Η σύντομη παραμονή μας στην Καμπέρα τελείωνε και αύριο το πρωί θα αναχωρούσαμε για το Σίδνεϊ.

Ημέρα 9: Καμπέρα – Σίδνεϊ [αρχή]
Όπως και για την πτήση Μελβούρνη-Καμπέρα, έτσι και για την Καμπέρα-Σίδνεϊ είχαμε επιλέξει πρωινές ώρες. Έτσι, θα αναχωρούσαμε στις 11:20 και σε λιγότερο από 1 ώρα θα προσγειωνόμασταν στην πρωτεύουσα της Νέας Νότιας Ουαλίας. Εκεί, πλέον, θα μέναμε τις υπόλοιπες μέρες, μέχρι το τέλος του ταξιδιού. Την ώρα που θα έπρεπε να είμαστε στο αεροδρόμιο δεν βόλευαν τα λεωφορεία, οπότε είχαμε συνεννοηθεί με έναν οδηγό ταξί για να μας μεταφέρει από το ξενοδοχείο στο αεροδρόμιο. Από εκεί θα φεύγαμε για την τρίτη στάση του ταξιδιού, το Σίδνεϊ!


Συνοψίζοντας για την Καμπέρα, το πρόγραμμα δεν βγήκε ακριβώς έτσι όπως θα το θέλαμε, κυρίως λόγω του καιρού. Θα ήθελα πολύ να είχαμε επισκεφθεί το Australian War Memorial και γενικά να είχαμε ανέβει την ANZAC Parade. Επίσης και το Μουσείο της Αυστραλιανής Δημοκρατίας και τον Εθνικό Ζωολογικό Κήπο. Παρ'όλ'αυτά, είδαμε το Questacon, το Κοινοβούλιο και κάναμε μεγάλο περίπατο στις όχθες της λίμνης Griffin.

Είδαμε μια πρωτεύουσα, η οποία είναι χτισμένη και κατοικημένη με εντελώς άλλα μεγέθη σε σχέση με τις Ευρωπαϊκές. Χωρίς ουρανοξύστες, με μεγάλους χώρους, πιο χαλαρούς ρυθμούς σε σχέση με την Μελβούρνη και το Σίνδεϊ, με λίγους κατοίκους και εξαιρετικά χαμηλή εγκληματικότητα.

Θεωρώ πως θα βολέψει ιδιαίτερα όποιον την επισκεφθεί, το να νοικιάσει αυτοκίνητο. Υπάρχουν τα αξιοθέατα που γυρίσαμε εμείς εντός του Parliament Triangle. Βέβαια, ακόμη και σε αυτό, οι αποστάσεις είναι μεγάλες αν π.χ. είσαι στο Κοινοβούλιο και σε πιάσει βροχή θα πρέπει να περπατήσεις σχεδόν μια ώρα έως το ξενοδοχείο στην βόρεια όχθη της λίμνης.

Από εκεί και πέρα, έχοντας μεταφορικό μέσο, κανείς μπορεί να επισκεφθεί και άλλα αξιοθέατα, εντός της ACT. Ωραία θέα στην πόλη, μπορεί κάποιος να θαυμάσει από τον Red Hill στα νότια του Κοινοβουλίου, ή από το Mount Ainslie, στα βόρεια του Australian War Memorial. Επίσης, υπάρχει και ο Black Mountain Tower. Ο πύργος αυτός, με ύψος σχεδόν 200 μέτρα, φαίνεται από το κέντρο της πόλης. Είναι πύργος τηλεπικοινωνιών, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και πλατφόρμες παρατήρησης με θέα στην πρωτεύουσα. Οι Εθνικοί Βοτανικοί Κήποι, το Ενυδρείο και ο Ζωολογικός Κήπος βρίσκονται προς τις δυτικές όχθες της λίμνης. Στα δυτικά σύνορα της ACT, οι λάτρεις του διαστήματος μπορούν να επισκεφθούν το Canberra Deep Space Communication Complex, όπου μεταξύ άλλων, εκτίθενται και πετρώματα από τη Σελήνη. Βέβαια, το αποκορύφωμα της επίσκεψης στην Καμπέρα, είναι η εκδρομή στο Tidbinbilla Nature Reserve, όπου μπορεί κανείς να δει ελεύθερα (μεταξύ άλλων) καγκουρό, κοάλα, εμού και πλατύποδες.

 

[Nikos1986]

10. Λίγα Λόγια για το Σίδνεϊ

Το Σίδνεϊ είναι η πρωτεύουσα της Νέας Νότιας Ουαλίας. Βρίσκεται στην (ανατολική) ακτή της πολιτείας, περίπου στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με την Αδελαΐδα. Η πόλη έχει χτιστεί στις εκβολές του ποταμού Parramatta, ο οποίος μέσω του Port Jackson, χύνεται στη θάλασσα. Το Σίδνεϊ εκτείνεται και βόρεια και νότια του Port Jackson, αν και τα περισσότερα αξιοθέατα της πόλης βρίσκονται στα νότια.

Χάρτης της ευρύτερης περιοχής του Σίδνεϊ​

Η καρδιά της πόλης, τουλάχιστον για τους επισκέπτες, βρίσκεται τριγύρω από τη Γέφυρα του Λιμανιού (Harbour Bridge) και την Όπερα. Η περιοχή πίσω (νότια) ακριβώς από την γέφυρα, ονομάζεται Rocks. Ο χώρος με τις αποβάθρες του λιμανιού μεταξύ της γέφυρας και της Όπερας ονομάζεται Circular Quay, ενώ πέρα από την Όπερα εκτείνονται οι Βασιλικοί Βοτανικοί Κήποι. Μουσεία σχετικά με τη θάλασσα βρίσκονται στο Darling Harbour, γύρω από τον Cockle Bay νοτιοδυτικά του Rocks. Ακριβώς δίπλα, η περιοχή γύρω από τον πύργο του Σίδνεϊ (Sydney Tower), είναι το City Centre.

Το κέντρο του Σίδνεϊ, γύρω από το κτήριο της Όπερας​

Πέρα από το κέντρο της πόλης, ένα από τα γνωστότερα προάστια είναι το Manly, στο βορειοανατολικό άκρο του Port Jackson. Ο ευκολότερος τρόπος για εκεί, όπως θα εξηγήσω και παρακάτω στην ιστορία, είναι με βάρκα από την Circular Quay. Ακριβώς απέναντι από το Manly, βρίσκονται τα προάστια Watsons Bay και Vaucluse.

Γύρω από το Σίδνεϊ, υπάρχουν πολλές παραλίες. Οι πιο γνωστές και εύκολα προσβάσιμες είναι αυτές νότια από το Vaucluse, και συγκεκριμένα αυτές μεταξύ Bondi και Coogee.

Καθώς η πόλη είναι μεγάλη και τα αξιοθέατα περισσότερο απομακρυσμένα, κανείς θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ή να νοικιάσει αμάξι).
Πέρα από τα λεωφορεία και τα τρένα, στην πόλη υπάρχουν 3 μέσα σταθερής τροχιάς. Ο CityRail είναι ο προαστιακός, ο οποίος βολεύει τόσο για μετακινήσεις μέσα στην πόλη όσο και για την πρόσβαση στα προάστια. Μεταξύ άλλων, περνάει από το αεροδρόμιο, ενώ κάνει και ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής μέχρι την Bondi. Το LightRail είναι το τραμ της πόλης, το οποίο βολεύει για μετακινήσεις από το City Centre και το Darling Harbour προς τα δυτικά. Το MonoRail είναι ο υπέργειος σιδηρόδρομος μονής γραμμής, ο οποίος κάνει μια μικρή αλλά εντυπωσιακή "υπερυψωμένη" κυκλική διαδρομή μεταξύ City Centre και Darling Harbour.

Από την Circular Quay, μπορεί κανείς να πάρει πλοίο για να επισκεφθεί διάφορα μέρη του Port Jackson. Τα πλοία αναχωρούν συνεχώς και προσφέρουν μια ωραία βόλτα στο λιμάνι. Μεταξύ άλλων, βολεύουν για να πάει κανείς στο Manly, στον ζωολογικό κήπο Taronga, ή απλά να περάσει απέναντι από την Όπερα, στο Kirribilli.

Η πρόσβαση στο αεροδρόμιο Kingsford Smith είναι εύκολη, καθώς ο CityRail έχει 2 στάσεις εκεί. Η στάση "Domestic Airport" εξυπηρετεί τις πτήσεις εσωτερικού στα Terminals 2 και 3, ενώ η "International Airport" εξυπηρετεί τις πτήσεις εξωτερικού στο Terminal 1. Η συγκεκριμένη γραμμή πάει και στο κέντρο της πόλης, σταματώντας σε διάφορους σταθμούς (Central, Circular Quay κλπ) με βολικές ανταποκρίσεις.

 

[Nikos1986]

11. Σίδνεϊ

Κατ'αρχάς, πριν ξεκινήσω την αφήγηση για το Σίδνεϊ, θα ήθελα να πω και δημόσια ένα μεγάλο ευχαριστώ στην @liz, για τις πολύτιμες συμβουλές της για την πρωτεύουσα της ΝΝΟ!


Στο Σίδνεϊ θα μέναμε τις τελευταίες ημέρες των διακοπών. Θα φτάναμε εκεί στις 29/12 και αφού γιορτάζαμε την αλλαγή του χρόνου, θα αναχωρούσαμε για την Αθήνα στις 5/1.

Τα ξενοδοχεία στο Σίδνεϊ, όπως είναι αναμενόμενο, γεμίζουν την περίοδο των γιορτών. Έτσι, ίσως είναι δύσκολο να βρει κανείς δωμάτιο στο κέντρο και σε φυσιολογικές τιμές. Εμείς είχαμε επιλέξει να μείνουμε μέχρι την Πρωτοχρονιά στο Ibis Sydney Airport, κοντά στο αεροδρόμιο. Το συγκεκριμένο ξενοδοχείο βρίσκεται μεταξύ των σταθμών του αεροδρομίου και της στάσης του CityRail "Mascot". Την Πρωτοχρονιά θα αλλάζαμε ξενοδοχείο και θα πηγαίναμε πιο κοντά στο κέντρο, στο Holiday Inn Darling Harbour.

Πάντως, πιστεύω πως θα πρέπει να κάνω την κριτική για τα δύο ξενοδοχεία... Πριν ξεκινήσουμε, το Ibis το επιλέξαμε ως λύση ανάγκης, καθώς τα ξενοδοχεία στο κέντρο είτε είχαν γεμίσει, είτε είχαν ανεβάσει πολύ τις τιμές τους. Το συγκεκριμένο ξενοδοχείο, βρισκόταν πάνω στον κεντρικό δρόμο που βγάζει στο αεροδρόμιο και απείχε κανένα δεκάλεπτο περπάτημα μέχρι τον πλησιέστερο σταθμό του CityRail, τον "Mascot". Αντίθετα, το Holiday Inn, βρισκόταν στο κέντρο της πόλης, δίπλα στο σταθμό "Paddy’s Markets" του LightRail και με διάφορα μαγαζιά κοντά. Παρότι πριν πάμε στην πόλη περιμέναμε να περάσουν οι μέρες στο Ibis για να πάμε πιο κοντά στο κέντρο, σαν πελάτες μείναμε πολύ πιο ευχαριστημένοι από το Ibis απ’ότι από το κεντρικό Holiday Inn. Το προσωπικό στο Ibis ήταν πολύ πιο ευγενικό, σε σύγκριση με αυτό του Holiday Inn. Ιδιαίτερα άσχημη εντύπωση μας έκανε η αδικαιολόγητη επιμονή της υπαλλήλου στη ρεσεψιόν του Holiday Inn να της αδειάσουμε το δωμάτιο από τις 10:00 το πρωί, ενώ ως ώρα για το check-out αναφερόταν ρητά η 11:00. Επίσης, υπήρχε πρόβλημα με τον θόρυβο. Μας εξέπληξε ευχάριστα η ηχομόνωση στο Ibis, που αν και δίπλα από τον δρόμο ήταν ιδιαίτερα ήσυχο μέσα. Αντίθετα, στο Holiday Inn, μας έδωσαν δωμάτιο το οποίο (υποθέτω) βρισκόταν δίπλα σε μηχανήματα πιθανόν εξαερισμού ή κλιματισμού, με αποτέλεσμα ένα συνεχές ενοχλητικό βουητό καθ'όλη τη διάρκεια της μέρας και της νύχτας. Ίσως κάποιος κουρασμένος από την περιήγηση στην πόλη να το αγνοήσει αυτό, αλλά η στάση της υπαλλήλου την τελευταία ημέρα μας άφησε πολύ άσχημες εντυπώσεις φεύγοντας από το συγκεκριμένο ξενοδοχείο.

Ημέρα 9: Circular Quay & Harbour Bridge & Opera House & Royal Botanic Gardens [συνέχεια]
Η πτήση Καμπέρα-Σίδνεϊ ήταν κι αυτή πολύ σύντομη, μόλις 50 λεπτά. Όπως έγραψα και στην εισαγωγή, τα 3 πρώτα βράδια θα μέναμε στο Ibis Sydney Airport, κοντά στο αεροδρόμιο, ενώ την Πρωτοχρονιά θα πηγαίναμε στο Holiday Inn Darling Harbour, το οποίο βρισκόταν πιο κοντά στο κέντρο της πόλης.

Στο μικρό Dash-8 είχαμε καθίσει αριστερά, έχοντας ωραία θέα της πόλης, πριν ακόμα προσγειωθούμε.

Η θέα από το αεροπλάνο, έχοντας φτάσει σχεδόν στο αεροδρόμιο του Σίδνεϊ​

Αφού προσγειωθήκαμε στις 12:10, ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο. Το ξενοδοχείο μας βρισκόταν μεταξύ των στάσεων "Domestic Airport" και "Mascot" του CityRail, οπότε είπαμε να πάμε απευθείας εκεί με τα πόδια από το αεροδρόμιο. Αφήσαμε τις βαλίτσες στο ξενοδοχείο μας και πήγαμε να πάρουμε το CityRail για, πού αλλού, την Κυκλική Αποβάθρα (Circular Quay).

Η Circular Quay βρίσκεται μεταξύ των 2 οροσήμων της πόλης, της Γέφυρας του Λιμανιού (Harbour Bridge) στα δυτικά και της Όπερας στα ανατολικά. Από την ίδια την Circular Quay αναχωρούν βάρκες με διάφορα δρομολόγια στο Port Jackson.

Η κατασκευή της γέφυρας του Σίδνεϊ (Harbour Bridge), που διήρκησε 6 χρόνια, ολοκληρώθηκε εν μέσω ύφεσης, στις 19 Μαρτίου 1932. Η ίδια η γέφυρα έχει μήκος περίπου 500 μέτρα, ενώ ο δρόμος βρίσκεται 60 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Από το 1992, εκτός από την γέφυρα, υπάρχει και υποθαλάσσιο τούνελ που συνδέει το βόρειο με το νότιο Σίδνεϊ. Στο νότιοανατολικό πυλώνα της γέφυρας υπάρχει παρατηρητήριο, όπου κανείς μπορεί να ανέβει για να θαυμάσει την θέα. Επίσης, πραγματοποιούνται αναρριχήσεις στην κορυφή του τόξου της γέφυρας, με τη συνοδεία υπευθύνου.

Η Γέφυρα του Λιμανιού​

Στο συνέχεια πήγαμε προς τα κτήρια της Όπερας (Opera House). Το μεγαλύτερο από τα τρία κτήρια περιλαμβάνει την μεγάλη αίθουσα συναυλιών καθώς και ένα μικρό θέατρο. Στο δεύτερο μεγαλύτερο κτήριο βρίσκεται η αίθουσα της όπερας, ενώ το μικρότερο "οπεράκι" στεγάζει το εστιατόριο Bennelong.

Όσον αφορά την ιστορία των κτηρίων, η απόφαση για την κατασκευή της Όπερας πάρθηκε το 1948. Το 1957 ανατέθηκε στον Δανό αρχιτέκτονα Jørn Utzon ο σχεδιασμός των εγκαταστάσεων. Το σχέδιο της Όπερας φημολογείται ότι συλλήφθηκε από τον αρχιτέκτονα ενώ ξεφλούδιζε ένα πορτοκάλι, ενώ μια άλλη φήμη λέει πως έτσι αποτύπωνε τα ιστία των πλοίων που πηγαινοέρχονταν στο λιμάνι. Τελικά, οι εργασίες ξεκίνησαν 2 χρόνια μετά, αλλά οι καθυστερήσεις και το υψηλό κόστος στάθηκαν αφορμές για την παραίτηση του Utzon το 1966. Μία άλλη ομάδα αρχιτεκτόνων ανέλαβαν την επίβλεψη των εργασιών, βασιζόμενοι και αυτοί στα σχέδια του Utzon. Εν τέλει, η Όπερα εγκαινιάστηκε το 1973.

Όταν επισκεφθήκαμε το Σίδνεϊ, λόγω των εορτασμών της Πρωτοχρονιάς, τμήμα του χώρου ακριβώς κάτω από τα σκαλοπάτια είχε κλείσει. Παρ'όλ'αυτά, ο κόσμος μπορούσε να ανέβει τα σκαλοπάτια και να περπατήσει ανάμεσα στα "κοχύλια". Δίπλα από την Όπερα υπάρχουν καφετέριες και μπαράκια, που ήταν γεμάτα από κόσμο. Γενικά, το Σίδνεϊ δέχεται πάρα πολλούς επισκέπτες κατά τους εορτασμούς των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως και οι ντόπιοι δεν χάνουν την ευκαιρία να εκμεταλλευθούν τον καλό καιρό για μια βόλτα.

Τα κτήρια της Όπερας​

Στη συνέχεια, και καθώς είχε αρχίσει να απογευματιάζει, ξεκινήσαμε για τους Βασιλικούς Βοτανικούς Κήπους (Royal Botanic Gardens). Λόγω των προετοιμασιών για τους εορτασμούς, και εδώ μεγάλο μέρος των κήπων ήταν κλειστό. Παρ'όλ'αυτά, το παραθαλάσσιο μονοπάτι ήταν ανοικτό και μπορέσαμε να το περπατήσουμε. Στον χώρο, πέρα από τους ίδιους τους βοτανικούς κήπους, για όποιον επισκέπτεται την πόλη, βρίσκεται και το πρώτο Κυβερνείο της Νέας Νότιας Ουαλίας. Το κύριο ορόσημο του μονοπατιού, είναι η Mrs Macquaries Chair, ένα "κάθισμα" σκαλισμένο στα βράχια. Στο σημείο αυτό θαύμαζε συχνά τη θέα η Elizabeth Macquarie, σύζυγος του κυβερνήτη Lanclan Macquarie. Ο κυβερνήτης Macquarie ανέλαβε τη διοίκηση της πόλης από το 1810 έως το 1821 και ουσιαστικά ξεκίνησε την μετατροπή του Σίδνεϊ από μια πόλη καταδίκων σε ανεξάρτητη πόλη.

Η θέα από το παραλιακό μονοπάτι των Βασιλικών Βοτανικών Κήπων​

Η Mrs Macquaries Chair, στην καμπύλη του μονοπατιού​

Μπορεί το μόνο ανοικτό τμήμα να ήταν το παραθαλάσσιο μονοπάτι, αλλά εδώ ο κόσμος ήταν αισθητά λιγότερος (τουλάχιστον την ώρα που πήγαμε) από αυτόν στην Circular Quay, όπου γινόταν χαμός. Επίσης είναι πολύ βολικό σημείο για ωραίες φωτογραφίες με τα δύο ορόσημα της πόλης: την Γέφυρα και την Όπερα.

Γενικά η πόλη μας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις από την πρώτη μέρα. Παρά τον κόσμο, ύστερα από 4 σερί βροχερές μέρες, ο καιρός ήταν υπέροχος και μπορούσες να κάνεις την βόλτα σου άνετα. Μέσα στην πρώτη μέρα είδαμε και από κοντά τα 2 γνωστότερα αξιοθέατα της πόλης, εκατέρωθεν της Circular Quay!

Ημέρα 10: Australian Museum
Την δεύτερη ημέρα μας στο Σίδνεϊ, θα επισκεπτόμασταν το Αυστραλιανό Μουσείο. Στη συνέχεια θα επισκεπτόμασταν μετά από χρόνια τους συγγενείς μας, σε ένα από τα προάστια της πόλης.

Το Australian Museum είναι το πρώτο μουσείο που ιδρύθηκε στην Αυστραλία, το 1827. Το συγκεκριμένο μουσείο είναι κυρίως φυσικής ιστορίας. Υπάρχουν βαλσαμωμένα ζώα, όπως λιοντάρια και τίγρεις. Δεν λείπουν επίσης οι σκελετοί, μεταξύ άλλων του τυρανόσαυρου, του κροκόδειλου και του κιβί. Επίσης εκτίθενται πολλά άλλα εκθέματα, όπως μετεωρίτες και Αιγυπτιακές σαρκοφάγοι.

Σκελετοί κροκοδείλων (πάνω) και τυρανόσαυρου (κάτω)​

Μετεωρίτης (πάνω) - Βαλσαμωμένη Τίγρη (μέση) - Αιγυπτιακή Σαρκοφάγος (κάτω)​

Το μουσείο ήταν ωραίο, και εμένα προσωπικά μου άρεσαν πολύ οι σκελετοί των δεινοσαύρων, καθώς και οι μετεωρίτες και οι γνώσεις που αποκόμιζες για τους κομήτες.

Το απόγευμα της δεύτερης μέρας μας στο Σίδνεϊ, το περάσαμε βλέποντας τους θείους και τα ξαδέρφια μας, που μένουν μόνιμα εκεί. Όσες φορές είχαμε συναντηθεί στο παρελθόν ήταν αφότου είχαν έρθει στην Ελλάδα και επιτέλους αυτή τη φορά καταφέραμε και πήγαμε εμείς εκεί!

Ημέρα 11: Powerhouse Museum
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς επιλέξαμε να επισκεφθούμε το Powerhouse Museum. Το συγκεκριμένο μουσείο περιλαμβάνει πάρα πολλά εκθέματα σχετικά με τις επιστήμες. Δυστυχώς, την περίοδο που το επισκεφθήκαμε γινόταν ανακαίνιση στο κτήριο, με αποτέλεσμα πολλοί χώροι του να είναι κλειστοί.

Παρ'όλ'αυτά, υπήρχαν μοντέλα δορυφόρων καθώς και του ISS και πετρώματα από το Φεγγάρι. Επίσης είδαμε πραγματικά ηλιακά αυτοκίνητα που έχουν συμμετάσχει σε αγώνες. Από μέσα μαζικής μεταφοράς, υπήρχαν από παλιά αεροπλάνα μέχρι και βαγόνια τραμ.

Τηλεκατευθυνόμενο Όχημα (πάνω) - Μηχανή Πυραύλου (μέση) - Διαστημικό Λεωφορείο (κάτω)​

Ηλιακό Αυτοκίνητο​

Εμένα προσωπικά, από όσα μουσεία επισκεφθήκαμε στο Σίδνεϊ, το Powerhouse ήταν αυτό που μου άρεσε περισσότερο. Μπορεί ένα μεγάλο τμήμα του να ήταν κλειστό λόγω των εργασιών, αλλά εάν ξαναβρισκόμουν στην πόλη θα πήγαινα σίγουρα για να το ξαναδώ.

Καθώς το βράδυ θα γινόταν η αλλαγή του χρόνου με τα γνωστά πυροτεχνήματα στο λιμάνι, ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο σχετικά νωρίς. Καθώς γυρνούσαμε, είδαμε και το δημαρχείο της πόλης.

Το δημαρχείο του Σίδνεϊ​

Καθώς όποιος επισκεφθεί την πόλη κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, δεν θα θέλει να χάσει τη γιορτή στο λιμάνι, πιστεύω πως θα βοηθήσουν κάποιες πληροφορίες και θα πρέπει να τις παραθέσω, καθώς κάποια από αυτά ούτε κι εγώ τα ήξερα.

Από το απόγευμα, σταματά η κυκλοφορία των αυτοκινήτων γύρω από το λιμάνι (λέγοντας λιμάνι εννοώ γύρω από τη γέφυρα, την Όπερα κλπ). Ακόμη και λεωφόροι που κατά κανόνα έχουν κίνηση, πλέον γεμίζουν με πεζούς που κατευθύνονται προς το λιμάνι.
Το CityRail συνεχίζει να λειτουργεί, και μάλιστα με τρένα και το βράδυ, για τον κόσμο που πηγαινοέρχεται. Όμως, χωρίς να είμαι 100% σίγουρος, νομίζω πως ο σταθμός "Circular Quay" ήταν κλειστός, οπότε κάποιος θα πρέπει να κατέβει σε άλλη στάση και να περπατήσει.
Επίσης, τμήμα της Circular Quay δεσμεύεται για όσους έχουν πάρει προηγουμένως εισιτήριο. Δεν ξέρω πόσο κάνει, από πού το παίρνει κανείς και πόσο νωρίτερα πρέπει να κλείσει, καθώς δεν το ξέραμε και δεν είχαμε ψάξει για αυτό.
Η υπόλοιπη Circular Quay χωρίζεται σε τμήματα, και καθώς μαζεύεται κόσμος η αστυνομία δεν αφήνει άλλο κόσμο να κατέβει, καθώς αυτά γεμίζουν ένα-ένα. Καθώς πάρα πολύς κόσμος κατεβαίνει για τα πυροτεχνήματα, καλό είναι να έρθει κανείς νωρίς. Εμείς είχαμε καθίσει σε καλή θέση, προς την πλευρά της γέφυρας, στο ύψος του Sailors’ Home. Ήμασταν δίπλα στη θάλασσα, και παρότι δε βλέπαμε την γέφυρα, είχαμε τέλεια θέα προς την Όπερα.
Στην πόλη ρίχνουν δύο φορές πυροτεχνήματα. Η πρώτη φορά, είναι γύρω στις 21:00, για τις οικογένειες που έρθει με μικρά παιδιά. Και όπως είχε πει ο Πέτρος στο Χάι-Ροκ, τα μεσάνυχτα ξεκινάει το άλλο το πάρτι... Το καλό!

Παρά την ορθοστασία, δεν μας πείραζε καθόλου. Για τα πυροτεχνήματα στις 9 δεν το ξέραμε, οπότε ξαφνιαστήκαμε λίγο όταν τα είδαμε. Οι επόμενες ώρες πέρασαν σχετικά γρήγορα με μουσική. Κάποια στιγμή άρχισαν την αντίστροφη μέτρηση και στο μηδέν ξεκίνησε η γιορτή! Πάρα πολλά πυροτεχνήματα έσκαγαν τόσο από την γέφυρα όσο και από το μέρος της Όπερας, καθώς μόλις είχε μπει το 2012! Μετά τις ευχές για καλή χρονιά, ο περισσότερος κόσμος άρχισε να φεύγει, είτε για να συνεχίσει στο σπίτι είτε σε κάποιο από τα μπαράκια και τα κλαμπ που βρίσκονταν στην περιοχή.

Μετά την αλλαγή του χρόνου, πήγαμε για φαγητό, σε ένα από τα μαγαζιά που βρήκαμε ανοικτό στην Κυκλική Αποβάθρα. Αφού φάγαμε το πρώτο γεύμα της νέας χρονιάς, κατευθυνθήκαμε σιγά-σιγά προς το ξενοδοχείο...

Ημέρα 12 – Πρωτοχρονιά: Bondi Beach
Για την Πρωτοχρονιά δεν υπήρχε δισταγμός: θα πηγαίναμε στην θάλασσα. Πρώτα όμως θα μετακομίζαμε, από το Ibis Sydney Airport που είχαμε διανυκτερεύσει τις πρώτες ημέρες στο Holiday Inn Darling Harbour, το οποίο ήταν πιο κοντά στο κέντρο της πόλης. Παρά την καλύτερη τοποθεσία (αν και το Ibis δεν ήταν και τόσο μακριά από την στάση "Mascot" του CityRail), το προσωπικό του Ibis ήταν πολύ περισσότερο ευγενικό, όπως περιέγραψα στην αρχή του post για το Σίδνεϊ. Σε μια επόμενη επίσκεψη στην πόλη, εγώ τουλάχιστον, θα το ξαναπροτιμούσα σε σχέση με το Holiday Inn με κλειστά μάτια.

Κλείνοντας την παρένθεση για τη μετακόμιση, στο Σίδνεϊ υπάρχουν πολλές παραλίες που βλέπουν στον Ειρηνικό. Οι πιο εύκολα προσβάσιμες είναι αυτές που βρίσκονται μεταξύ των Bondi και Coogee. Σε πολλές παραλίες υπάρχουν ναυαγοσώστες, ενώ έχουν τοποθετηθεί δίχτυα μέσα στο νερό, ώστε να προστατεύουν τα νερά κοντά στην ακτή από επικίνδυνες μέδουσες μέχρι και καρχαρίες. Επίσης υπάρχουν ελικόπτερα που κάνουν περιπολίες πάνω από τις παραλίες για να ειδοποιήσουν σε περίπτωση κινδύνου. Φυσικά ενδέχεται να έχει κύμα, κάτι που έχει συντελέσει και στην διάδοση του σέρφινγκ.

Για τις παραλίες δεν υπάρχει άμεση πρόσβαση με το CityRail. Αν και υπάρχουν σκέψεις για επέκταση της γραμμής, προς το παρόν το CityRail σταματάει στην στάση "Bondi Junction". Από εκεί μπορεί κανείς να πάρει πολλά λεωφορεία (όπως τα 333 και 380) τα οποία πάνε στην παραλία Bondi ή σε κάποια από τις γειτονικές παραλίες.
Αν και υπάρχουν τα ΜΜΜ, η παραθαλάσσια διαδρομή μεταξύ των παραλιών Bondi - Tamarama - Bronte - Clovelly - Coogee είναι κλασικός περίπατος και θα δείτε πολλούς να ξεκινούν την διαδρομή από το νότιο άκρο της Bondi.

Εμείς επιλέξαμε να πάμε στην Bondi. Η γνωστότερη παραλία του Σίδνεϊ, αν και με κύμα, ήταν γεμάτη κόσμο. Υπάρχει ένας δρόμος με φοίνικες που τρέχει σε όλο το μήκος της παραλίας, στον οποίο (όπως είναι φυσικό) υπάρχουν πολλά εστιατόρια, καφετέριες και καταστήματα. Παρ'όλ'αυτά, η παραλία δεν σου δίνει την εντύπωση πως είναι δίπλα στον δρόμο, καθώς είναι ιδιαίτερα φαρδιά και ένα μικρός χώρος πρασίνου, ο οποίος χρησιμεύει και σαν χώρος εκδηλώσεων, παρεμβάλλεται μεταξύ του δρόμου και της παραλίας. Στην θάλασσα καθίσαμε σχεδόν όλο το μεσημέρι και το απόγευμα, με ένα διάλειμμα για φαγητό.

Ο παραλιακός δρόμος στην Bondi​

Η παραλία Bondi​

Και εκείνο το βράδυ επισκεφθήκαμε τους συγγενείς μας για να ευχηθούμε για τον καινούριο χρόνο. Αυτήν την ημέρα, είδαμε πώς γιορτάζουν την αλλαγή του χρόνου οι ντόπιοι με την καλοκαιρινή λιακάδα δίπλα στην θάλασσα! Η αλλαγή του χρόνου κάτω από τον καταγάλανο ουρανό και δίπλα από τη θάλασσα ήταν κάτι που προσπαθούσα να το φανταστώ καιρό πριν φύγουμε, καθώς δεν είχαμε ξαναζήσει κάτι τέτοιο. Παρότι ξυπνώντας το πρωί και λέγοντας "πάμε για μπάνιο" ακουγόταν αρχικά εντελώς αφύσικο, είναι κάτι το οποίο ανυπομονώ να ξαναζήσω!

Ημέρα 13: Australian National Maritime Museum & Sydney Tower & Darling Harbour
Τη δεύτερη ημέρα του νέου χρόνου, θα την αφιερώναμε στο Darling Harbour. Αν και το Darling Harbour είναι η περιοχή του κέντρου που εκτείνεται νοτιοδυτικά της Γέφυρας, οι περισσότεροι όταν αναφέρονται σε αυτό εννοούν τον κόλπο Cockle.

Στις αρχές του 20ου αιώνα, η περιοχή γύρω από το λιμάνι ήταν βιομηχανική ζώνη και στη συνέχεια μετατράπηκε σε υποβαθμισμένο προάστιο της πόλης. Το 1984, με αφορμή τους εορτασμούς των 200 χρόνων από την ανεξαρτησία της χώρας, αποφασίστηκε η ανάπλαση της περιοχής. Πλέον το Darling Harbour σφύζει από κόσμο, καθώς εκεί στεγάζονται μουσεία, εμπορικά και συνεδριακά κέντρα κλπ.

Ιδανικά, θα θέλαμε να δούμε και τα δύο τουριστικά αξιοθέατα του Cockle Bay, το Australian National Maritime Museum και το Sydney Aquarium. Καθώς όμως θα μας πίεζε πολύ ο χρόνος, αποφασίσαμε να επικεντρωθούμε στο Australian National Maritime Museum, καθώς είχαμε ήδη επισκεφθεί το ενυδρείο στη Μελβούρνη.

Το Australian National Maritime Museum βρίσκεται στην δυτική πλευρά του Cockle Bay. Έξω από το μουσείο, βρίσκονται ελλιμενισμένα διάφορα πλοία, μεταξύ αυτών ένα αντιτορπιλικό και ένα ομοίωμα του Endeavour. Το ναυτικό μουσείο περιλαμβάνει διάφορα εκθέματα σχετικά με τη θάλασσα, από ένα μοντέλο του Endeavour του Cook, μέχρι στολές που φορούσαν οι Αυστραλοί αθλητές της κολύμβησης στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επίσης εκτίθενται μηχανισμοί φάρων και διασωστικά ελικόπτερα. Από τα κορυφαία εκθέματα του μουσείου, είναι το σκάφος "Spirit of Australia", το οποίο κατέχει από τις 8/10/1978 έως και σήμερα το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας στο νερό, με 317 μίλια/ώρα (511 χιλιόμετρα/ώρα). Ακόμη και κάποιος που δεν είναι φαν της ναυτιλίας, πιστεύω θα ενθουσιαστεί με το μουσείο και κυρίως με το "Spirit of Australia".

Μοντέλο του Endeavour (πάνω) και το Spirit of Australia (κάτω)​

Η πεζοδρομημένη γέφυρα Pyrmont ξεκινά μπροστά από το Ναυτικό Μουσείο και καταλήγει στο κέντρο της πόλης, ακριβώς απέναντι. Υπερυψωμένος πάνω από την γέφυρα, διέρχεται ο monorail.

Η γέφυρα Pyrmont​

Στη συνέχεια, κατευθυνθήκαμε προς το τρίτο ορόσημο της πόλης, μετά τη Γέφυρα και την Όπερα: τον Sydney Tower. Ο Sydney Tower με ύψος 305 μέτρα, είναι το ψηλότερο κτήριο της πόλης. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1981 και υπάρχει παρατηρητήριο στην κορυφή του. Η θέα από την κορυφή είναι εκπληκτική, κυρίως προς την είσοδο του Port Jackson, προς το Manly και την Bondi. Όμως, χαμηλότεροι ουρανοξύστες κόβουν την θέα προς την Όπερα και τη Γέφυρα. Πάντως το να ανέβει κανείς αξίζει, πέρα από τη θέα, για να δει και την εξάπλωση της πόλης γύρω από τον Port Jackson.

Η θέα από τον Sydney Tower προς την Circular Quay​

Ανεμπόδιστη θέα από τον Sydney Tower προς το Manly στα βορειοανατολικά (πάνω) και προς τις παραλίες στα νοτιοανατολικά (κάτω)​

Η θέα ακριβώς κάτω, προς το Hyde Park και τον St Mary's Cathedral​

Για το βράδυ, είχαμε κλείσει εισιτήρια για να δούμε το Mission Impossible 4 (που είχε ξεκινήσει να παίζεται λίγες μέρες πριν στους κινηματογράφους) στον IMAX του Darling Harbour. Για τη διαδρομή είπαμε να πάρουμε τον monorail, για να δούμε πώς είναι. Η διαδρομή που κάνει είναι μια μικρή κυκλική 7 στάσεων, αλλά η κίνηση πάνω στην υπερυψωμένη ράγα έχει πλάκα.
Όσον αφορά τον IMAX, είναι σαν να βλέπεις στον κινηματογράφο σε high definition. Είναι μια εμπειρία η οποία πιστεύω δεν πρέπει να χάσει όποιος βρεθεί σε μια πόλη με τέτοιο κινηματογράφο. Για την ταινία, προσωπικά τουλάχιστον, δε με ξετρέλανε όπως το 1 ή το 2, αλλά τουλάχιστον ήταν καλύτερη από το χάλι το 3.

Παρά την ορθοστασία της ημέρας αυτής (φτάσαμε στο Ναυτικό Μουσείο κατά τις 11:30 και φύγαμε από τον Sydney Tower κατά τις 6:30), ήταν μια από τις καλύτερες μέρες που περάσαμε στις διακοπές. Το Ναυτικό Μουσείο ήταν πολύ ωραίο, ενώ πιστεύω πως όποιος επισκεφθεί την πόλη θα θελήσει να ανέβει στον Sydney Tower. Παρότι μας κοβόταν η θέα προς την Circular Quay, ο πεντακάθαρος ουρανός ήταν ό,τι έπρεπε για να δούμε ανεμπόδιστα όλη την υπόλοιπη πόλη. Το κερασάκι στην τούρτα, ήταν η εμπειρία του IMAX. Μπορεί η συγκεκριμένη ταινία να μην ήταν τόσο καλή όσο περίμενα αλλά, κακά τα ψέματα, πήγαμε για να δούμε τι παραπάνω έχει το IMAX από τους "συνηθισμένους" κινηματογράφους και το αποτέλεσμα μας αντάμειψε...

Ημέρα 14: Taronga Zoo & Manly
Καθώς οι διακοπές πλησίαζαν προς το τέλος, έμενε να δούμε ένα μέρος από το βόρειο τμήμα της πόλης. Το Λούνα Παρκ, το Κιριμπίλι, ο Ζωολογικός Κήπος Ταρόνγκα και το Μανλί αποτελούν κλασικούς προορισμούς. Η πρόσβαση σε αυτούς είναι δυνατή φυσικά και με αυτοκίνητο, όμως η διαδρομή με το πλοίο από την Circular Quay, πέρα από πιο σύντομη, είναι και πολύ πιο γραφική.

Σήμερα είχαμε επιλέξει να δούμε αρχικά τον ζωολογικό κήπο Ταρόνγκα και το απόγευμα να επισκεπτόμασταν το Μανλί.

Πηγαίνοντας με τα πλοία από την Circular Quay προς τα ανατολικά, μπορεί κανείς να βγάλει υπέροχες φωτογραφίες της πόλης κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από την απογευματινή διαδρομή προς το Manly, καθώς το πρωί (που πηγαίναμε στον ζωολογικό κήπο) είχαν τελειώσει οι μπαταρίες της φωτογραφικής μηχανής και είχαμε μόνο την μέτρια κάμερα του κινητού.

Η Γέφυρα του Λιμανιού (πάνω) και η Όπερα (κάτω)​

Άποψη της πόλης (πάνω) και το νησάκι Fort Denison (κάτω)​

Κατά τη διαδρομή περάσαμε δίπλα και από το Fort Denison, ένα νησάκι που αρχικά χρησιμοποιούταν ως φυλακή ενώ το 1857 χτίστηκε φρούριο για τη θωράκιση της πόλης. Αν θυμάμαι καλά, μπορεί κανείς να επισκεφθεί το νησί, αλλά εμείς δεν πήγαμε εκεί.

Όσον αφορά τον ίδιο τον Taronga Zoo, πρόκειται για τον πιο εύκολα προσβάσιμο ζωολογικό κήπο της πόλης. Εκεί, όπως είναι αναμενόμενο, θα δει κανείς τα ενδημικά ζώα της Αυστραλίας, όπως το καγκουρό και τα χαριτωμένα κοάλα. Επίσης υπάρχουν κροκόδειλοι καθώς και δράκοι του Κομόντο, από τη γειτονική Ινδονησία.

Τα δύο χαρακτηριστικά μαρσιποφόρα ζώα της Αυστραλίας: το καγκουρό και το κοάλα​

Ο κροκόδειλος που συναντάται και στη βόρεια Αυστραλία (πάνω) και ο δράκος του Κομόντο από τη γειτονική Ινδονησία (κάτω)​

Πέρα από διάφορα ζώα της περιοχής, υπάρχει και ένα τμήμα με ζώα της σαβάνας: καμηλοπαρδάλεις, ζέβρες, μανγκούστες, ελέφαντες και ιπποπόταμους.

Ζώα της σαβάνας: καμηλοπάρδαλη, ζέβρα, ελέφαντας∙ επίσης υπήρχαν και τίγρεις​

Πέρα από τα παραπάνω, υπάρχουν και άλλα ζώα, από σκαντζόχοιροι μέχρι χιμπατζήδες. Επίσης, κοντά στην είσοδο του ζωολογικού κήπου, υπάρχει και μια πισίνα με φώκιες.

Πολλά μικρά παιδιά είχαν μαζευτεί στην φώκια, στην πισίνα κοντά στην είσοδο του Taronga​

Τέλος, πέρα από τα ζώα που φιλοξενεί, από τον ίδιο τον κήπο μπορεί κανείς να θαυμάσει και τη θέα προς το κέντρο της πόλης, στην απέναντι ακτή.

Το κέντρο της πόλης, όπως φαίνεται από τον ζωολογικό κήπο​

Ύστερα από σχεδόν τέσσερις ώρες στον Taronga Zoo, πήραμε το καραβάκι για να γυρίσουμε στην Circular Quay. Για κάποιον που επισκέπτεται την πόλη, πιστεύω πως ο ζωολογικός κήπος είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα από τις επισκέψεις στα μουσεία. Πολλά από τα ζώα, τουλάχιστον εμείς, δεν τα είχαμε ξαναδεί. Όπως τα αντιπροσωπευτικά ζώα της χώρας, το καγκουρό και το κοάλα.

Αφού επιστρέψαμε στην Κυκλική Αποβάθρα, πρώτο μέλημά μας ήταν να βρούμε μπαταρίες για τη φωτογραφική μηχανή. Στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε σε άλλο πλοίο, αυτή τη φορά για το Manly. Το Manly βρίσκεται στον "λαιμό" μιας χερσονήσου, βορειοανατολικά του κέντρου της πόλης, στο σημείο που ο Port Jackson βγαίνει στον Ειρηνικό. Παρ'ότι μόλις 10 km μακριά από την Κυκλική Αποβάθρα, κάνοντας βόλτες στο προάστιο αυτό, κανείς νομίζει πως έχει ξεφύγει από τους ρυθμούς της πόλης.

Στα αριστερά της προβλήτας που δένει το σκάφος, υπάρχει η παραλία Manly Cove με άμμο. Στο δρόμο που εκτείνεται κατά μήκος της παραλίας, τον Manly Pathway of Olympians, υπάρχουν αναμνηστικές πλάκες προς τιμήν διαφόρων αθλητών της χώρας που έχουν διακριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τέλος, στην άλλη άκρη της παραλίας υπάρχει ένα ακόμα ενυδρείο, το OceanWorld, στο οποίο καθώς είχε περάσει η ώρα δεν πήγαμε.

Η παραλία Manly Cove (πάνω) και μία από τις πλάκες στο Manly Pathway of Olympians (κάτω)​

Από την αποβάθρα του Manly, έχει κάποιος δύο επιλογές για να συνεχίσει τη βόλτα του. Η μια είναι να ακολουθήσει την οδό Corso που πάει ευθεία βορειοανατολικά, διασχίζοντας το "λαιμό" της χερσονήσου και καταλήγοντας στον Ειρηνικό, στην παραλία Manly Beach. Κατά μήκος του δρόμου υπάρχουν διάφορα μαγαζιά. Η δεύτερη επιλογή είναι να χαθεί στους δρόμους προς τα νοτιοανατολικά, προς την άκρη της χερσονήσου, το North Head. Στην περιοχή υπάρχουν διάσπαρτες αμμουδιές.

Αν και είχε πάει ήδη 7, ξεκινήσαμε τη βόλτα μας προς το North Head. Ο περίπατος αυτός ήταν ίσως ο πιο ευχάριστος που κάναμε στις διακοπές. Φαρδιοί δρόμοι με δέντρα στα πεζοδρόμια, ελάχιστα αυτοκίνητα να κυκλοφορούν, ωραία σπίτια με κάποιους να έχουν βγει στις αυλές για μπάρμπεκιου, διάσπαρτες παραλίες και το πορτοκαλί φως από τον ήλιο που έδυε.

Οι δρόμοι στο Manly και μία από τις παραλίες, η Little Manly Kiosk​

Καθώς είχε αρχίσει να πέφτει το βράδυ, επιστρέψαμε πίσω στην αποβάθρα του Manly. Είχαμε αποφασίσει να πάρουμε το τελευταίο πλοίο για την Circular Quay, οπότε θα είχαμε χρόνο να περπατήσουμε την Corso προς την Manly Beach. Αν και ο δρόμος ήταν σχεδόν άδειος, φτάσαμε μέχρι το τέρμα. Στον γυρισμό, σταματήσαμε κατά τις 10 σε μια πιτσαρία (το μόνο μαγαζί που είχε μείνει ανοικτό) κοντά στην αποβάθρα για να φάμε, πριν πάρουμε το πλοίο για να γυρίσουμε πίσω στην Circular Quay και μετά στο ξενοδοχείο.

Εκείνη την ημέρα, αφήσαμε τα μουσεία και περπατήσαμε σε πιο χαλαρούς ρυθμούς. Τόσο τον Taronga Zoo, όσο και την βόλτα στο Manly τα συστήνω ανεπιφύλακτα σε κάποιον που έχει μια μέρα ελεύθερη στην πόλη. Στον Taronga Zoo, μπορεί να αφιερώσεις πολλές ώρες, όπως και στο Manly. Καθώς είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει, δεν είχε νόημα να περπατήσουμε έως τους γκρεμούς στο νότιο άκρο του North Head. Παρ'όλ'αυτά, το τμήμα του προαστίου που είδαμε φαινόταν να βρίσκεται πολύ μακριά από τους γρήγορους ρυθμούς που επικρατούν στην πόλη του Σίδνεϊ, το οποίο έχει πληθυσμό σαν την Αθήνα.

Ημέρα 15: Kirribilli & Λούνα Παρκ & Bondi Beach
Από το προηγούμενο βραδάκι ο καιρός είχε αρχίσει να χαλάει, βγάζοντας σύννεφα και αρκετό αέρα. Με τον φόβο μιας πιθανής βροχής, αφήσαμε τα Vaucluse και το Watsons Bay, δύο ακόμη προάστια που θέλαμε να δούμε. Έτσι, για αρχή αποφασίσαμε να κινηθούμε πιο κοντά στο κέντρο, και ύστερα θα βλέπαμε πώς θα πήγαινε.

Από την Circular Quay πήραμε για ακόμα μια φορά το πλοίο, που θα μας πήγαινε απέναντι, στο Kirribilli. Το ίδιο το Kirribilli δεν λέει και πολλά για τον επισκέπτη, πέρα από δύο κτήρια που είναι χτισμένα στα νότια της μικρής χερσονήσου. Το πρώτο είναι το "Kirribilli House", το οποίο είναι η επίσημη κατοικία του Πρωθυπουργού. Το δεύτερο είναι το "Admiralty House", κατοικία του Γενικού Κυβερνήτη της χώρας, ο οποίος εκπροσωπεί τη Βασίλισσα Ελισσάβετ. Και τα δύο κτήρια είναι κλειστά (κατά κανόνα) για το κοινό. Όμως, από το Kirribilli κανείς μπορεί να θαυμάσει την θέα της πόλης, όντας απέναντι ακριβώς από την Circular Quay.

Περνόντας με το πλοίο απέναντι στο Kirribilli (πάνω) και η θέα προς το κέντρο της πόλης (κάτω)​

Από το Kirribilli, περνώντας κάτω από τη Γέφυρα, φτάνει κανείς στο Λούνα Παρκ της πόλης. Σαν λούνα παρκ δεν είναι μεγάλο και με μεγάλη ποικιλία παιχνιδιών, αλλά είναι ωραίο για μια βόλτα.

Η είσοδος του Λούνα Παρκ ​

Για το απόγευμα, καθώς αυτή θα ήταν η τελευταία μας ημέρα στο Σίδνεϊ, είπαμε να επισκεφθούμε για δεύτερη φορά την παραλία Bondi, που είχαμε πάει και την Πρωτοχρονιά. Καθώς γενικά όλη την ημέρα φύσαγε και η θερμοκρασία είχε πέσει, ο κόσμος στην παραλία ήταν αισθητά λιγότερος από την Πρωτοχρονιά. Οι περισσότεροι από όσους είχαν μείνει, αντί για το σέρφινγκ επιδίδονταν σήμερα στο kitesurfing (αυτό με το αλεξίπτωτο πλαγιάς και τη σανίδα). Δυο-τρείς από αυτούς ή ήταν εξπέρ ή απλά ατρόμητοι, πάντως έκαναν μερικές πολύ εντυπωσιακές "πτήσεις".

Το απόγευμα είχε αρχίσει να φυσάει και να βγάζει κρύο, όμως στην Bondi είχαν μαζευτεί κάποιοι kitesurfers​

Παρά το κρύο, καθίσαμε στην παραλία μέχρι το απόγευμα, οπότε και άρχισε να βρέχει. Το βράδυ, γυρίσαμε πάλι πίσω στην πόλη, για φαγητό σε ένα από τα εστιατόρια στην Circular Quay. Αφού επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, ξεκινήσαμε να ετοιμάζουμε τις βαλίτσες, καθώς αύριο με βαριά καρδιά θα αφήναμε την πόλη,∙ για την πτήση της επιστροφής στην Αθήνα...

Ημέρα 16: Kingsford Smith
Η τελευταία (και πρακτικά ολόκληρη διαθέσιμη) ημέρα που θα είχαμε στο Σίδνεϊ, ξημέρωσε ηλιόλουστη. Δυστυχώς δεν ξέραμε πως πολλές φορές υπάρχει η δυνατότητα να αφήσεις τις αποσκευές στο ξενοδοχείο ή στο αεροδρόμιο για φύλαξη και να τις πάρεις μετά, πριν την πτήση. Έτσι, ενώ θα μπορούσαμε π.χ. να επισκεπτόμασταν τα προάστια Vaucluse και το Watsons Bay που σκεφτόμασταν και από την προηγούμενη ημέρα, ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο. Εκεί θα περνούσαμε τις υπόλοιπες 9 περίπου ώρες, μέχρι να άνοιγε το check-in. Έτσι, πιστεύω πως στην τελευταία ημέρα ανήκει δικαιωματικά ο τίτλος του ονόματος του αεροδρομίου!

Καθώς θα είχαμε πολλές ώρες για να περάσουμε εκεί, με την πτήση της Etihad να φεύγει στις 21:50, πήραμε ένα καροτσάκι με ρόδες και αρχίσαμε να γυρνάμε ξανά και ξανά το αεροδρόμιο.

Οι λάτρεις του plane-spotting θα ενθουσιαστούν, καθώς υπάρχει μια μεγάλη εξωτερική πλατφόρμα-βεράντα με θέα στον διάδρομο απογείωσης-προσγείωσης. Μεταξύ των πολλών αεροπλάνων που πηγαινοέρχονταν κάθε τρεις και λίγο, χορτάσαμε και πολλά από τα 380 της Qantas.

Στο αεροδρόμιο υπήρχε εξωτερικός χώρος, όπου μπορούσες να θαυμάσεις και να φωτογραφήσεις τα αεροπλάνα ​

Μία ιδιαίτερα συγκινητική σκηνή που θυμάμαι ακόμα, ήταν αυτή των παιδιών μιας τάξης, μάλλον δημοτικού, που είχαν έρθει για να αποχαιρετίσουν μια συμμαθήτριά τους που θα έφευγε για Αγγλία.

Το 747 της BA στο "Kangaroo Route", με τελικό προορισμό το Λονδίνο​

Συνεχίζοντας τις βόλτες, πέσαμε πάνω και σε ένα γκισέ της Hawaiian με τους τυχερούς που θα έφευγαν για Χονολουλού. Εντάξει, λέμε άσ'το δεν πειράζει, δεν θα μας χαλάσει την διάθεση που εμείς γυρνάμε στην πατρίδα. Μετά από άπειρες γύρες, πέρασαν οι ώρες και άνοιξε το γκισέ για να ξεφορτωθούμε τις βαλίτσες.

Όπως και όταν ερχόμασταν, έτσι και τώρα που θα φεύγαμε μας έδωσαν για να συμπληρώσουμε ένα έντυπο, παρόμοιο με αυτό που είχαμε συμπληρώσει και παραδώσει στη Μελβούρνη όταν ήρθαμε, και το οποίο θα παραδίδαμε στον υπάλληλο στο τελωνείο.

Πλησιάζοντας στην πύλη, να'το σταθμευμένο δίπλα από το αεροπλάνο της Etihad, αυτό της Hawaiian με τους τυχερούς επιβάτες που είχαμε δει πριν από μερικές ώρες στο γκισέ. Δεύτερη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση. Είτε παίζουν με τον πόνο μας είτε θα το παίρναμε στην πλάκα και θα λέγαμε "άντε, μακάρι κάποια μέρα να πάμε κι εμείς εκεί...". Κάπου από αυτό το σημείο ξεκινάει και η πρώτη ταξιδιωτική ιστορία που είχα ανεβάσει στο forum.

Το αεροπλάνο της Hawaiian και στο βάθος αυτό της Etihad στο αεροδρόμιο​

Εν τέλει, κατά τις 21:10 μπήκαμε στο αεροπλάνο και ενώ έξω είχε αρχίσει να ρίχνει καρεκλοπόδαρα. Έτσι, και χωρίς κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό (όπως στο σκέλος Άμπου Ντάμπι - Μελβούρνη όταν ερχόμασταν), ξεκινήσαμε σχεδόν στην ώρα μας για το 15ωρο ταξίδι μέχρι το Άμπου Ντάμπι...


Εάν η Αυστραλία ήταν η χώρα που ονειρευόμουν περισσότερο να επισκεφθώ έως τότε, σίγουρα το Σίδνεϊ ήταν η πόλη που ανυπομονούσα περισσότερο να δω. Παρ'όλ'αυτά, θα (προσπαθήσω τουλάχιστον να) συνοψίσω τις εντυπώσεις και τις προτάσεις μου χωρίς συναισθηματισμούς . Στην πόλη αφιερώσαμε αρκετές ημέρες, καθώς έπεφτε μέσα η Πρωτοχρονιά και επίσης θέλαμε να επισκεφθούμε και τους συγγενείς μας που μένουν μόνιμα εκεί.

Δύο εικόνες της πόλης που έχει ο καθένας, είναι η Όπερα και η Γέφυρα του Σίδνεϊ. Μαζί με τους Βασιλικούς Βοτανικούς Κήπους και τουλάχιστον το Australian Museum είναι τα βασικά αξιοθέατα που θα δει κανείς γύρω από τη Circular Quay. Μια άλλη περιοχή της πόλης που σφύζει από ζωή, είναι το Darling Harbour. Μουσεία όπως το Powerhouse, το National Maritime Museum και το ενυδρείο (που δεν το επισκεφθήκαμε) βρίσκονται στην περιοχή.
Από την Circular Quay μπορεί κανείς να πάρει κάποιο από τα πλοία που αναχωρούν κάθε τρεις και λίγο για να επισκεφθεί το υπέροχο Manly και το ζωολογικό κήπο Taronga. Η βόλτα με το πλοίο στο Port Jackson θεωρώ είναι must, και κατά τη γνώμη μου αν κάποιος δεν έχει πολλές μέρες καλύτερα να τις αφιερώσει σε αυτά τα δύο μέρη ακόμη και εις βάρος των γνωστών παραλιών της πόλης.
Περνώντας τώρα στις παραλίες, οι πιο εύκολα προσβάσιμες είναι αυτές στα ανατολικά, από την Bondi και νότια. Αν και με κύμα, υπάρχουν ναυαγοσώστες και έχουν κόσμο: είτε απλά για ηλιοθεραπεία είτε για παιχνίδι στη θάλασσα είτε για να επιδοθούν σε κάποιο θαλάσσιο σπορ.

Αν και μείναμε μέρες, υπήρξαν δυο-τρεις περιοχές της πόλης που δεν επισκεφθήκαμε. Το Kings Cross, στα νοτιοανατολικά των Βασιλικών Βοτανικών Κήπων δεν μου έκανε κλικ. Αντίθετα, θα ήθελα να βλέπαμε το προάστιο Paddington που βρίσκεται ακόμη νοτιοανατολικότερα. Τέλος, θα ήθελα, αν προλαβαίναμε, να βλέπαμε το Watsons Bay και το Vaucluse. Όπως αποδείχθηκε, είχαμε τον χρόνο, αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα τον σπαταλήσαμε στο αεροδρόμιο.

Σε σχέση με τη Μελβούρνη, τα αξιοθέατα που ενδιαφέρουν τον επισκέπτη είναι περισσότερο απομακρυσμένα και θα πρέπει να εξετάσει κανείς και τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Στο κέντρο βολεύουν πολύ τα μέσα σταθερής τροχιάς (CityRail και LightRail) και ίσως η μόνη απαραίτητη μετακίνηση με λεωφορείο να είναι αυτή από το σταθμό του CityRail "Bondi Junction" προς τις παραλίες. Αν κάποιος αποφασίσει να νοικιάσει αυτοκίνητο, για τις μετακινήσεις βόρεια-νότια, πέρα από τη γνωστή Γέφυρα του Λιμανιού που ξέρουμε όλοι, υπάρχει και το υποθαλάσσιο τούνελ.

Έχοντας κανείς αμάξι, υπάρχουν πολλές επιλογές για ημερήσιες εξορμήσεις από το Σίδνεϊ. Στα δυτικά της πόλης εκτείνονται τα Blue Mountains. Οι Three Sisters, τη φωτογραφία των οποίων πιθανότατα θα έχει δει κάποιος που ψάχνει για εκδρομές από το Σίδνεϊ, βρίσκονται εδώ. Επίσης στην περιοχή βρίσκονται τα σπήλαια Jenolan, καθώς και πολλοί καταρράκτες. Μία άλλη κοντινή εκδρομή είναι προς τα Southern Highlands, χοντρικά στο ύψος της παραλιακής κωμόπολης Kiama και εκτεινόμενα δυτικά. Στην περιοχή υπάρχουν κοιλάδες με ποτάμια (όπως η Kangaroo Valley) και χωριουδάκια, οι καταρράκτες Fitzroy και η Seven Miles Beach. Για τους λάτρεις της πανίδας, βόρεια του Σίδνεϊ βρίσκεται το Gosford, με το Australian Reptile Park.
Για τους σκληροπυρηνικούς, πιστεύω είναι πρόκληση η οδήγηση έως το Broken Hill και την πόλη-φάντασμα Silverton, στα σύνορα της Νέας Νότιας Ουαλίας και της Νότιας Αυστραλίας. Το Broken Hill βρίσκεται ουσιαστικά στην έρημο και απέχει γύρω στα 500 km από την Αδελαΐδα και 1.100 από το Σίδνεϊ.
Για το τέλος, άφησα αυτό που μου φαινόταν καλύτερο: ένα πολύ πιο χαλαρό και όμορφο road trip, αυτό από το Σίδνεϊ έως το Μπρισμπέιν, την πρωτεύουσα του τροπικού Κουίνσλαντ. Η παραθαλάσσια διαδρομή είναι γύρω στα 1.000 km και μέσω όμορφων κωμοπόλεων και παραλιών καταλήγει στην εκπληκτική Gold Coast με τις παραλίες για σέρφινγκ. Και μόνο στην Gold Coast μπορεί κανείς να αφιερώσει μέρες, επισκεπτόμενος τα πολλά θεματικά πάρκα (SeaWorld, Warner Bros, Dreamworld, Wet'n'Wild κλπ) πριν φτάσει στο Μπρισμπέιν.

 

[Nikos1986]

12. Σίδνεϊ - Άμπου Ντάμπι - Αθήνα

Φεύγοντας από το Σίδνεϊ στις 21:50 το βράδυ και φτάνοντας στο Άμπου Ντάμπι στις 5:35 τα χαράματα, όλο το ταξίδι το κάναμε βράδυ. Στην επιστροφή είχαμε θέσεις στο παράθυρο, αλλά πέρα από τις αστραπές που φώτιζαν τον ουρανό στις πρώτες 1-2 ώρες της πτήσης, δεν βλέπαμε έξω τίποτα. Ενώ στο πήγαινε είχαμε μια αθλητική ομάδα της Ουκρανίας που έκανε αισθητή την παρουσία της μέσα στο αεροπλάνο , κατά την επιστροφή η πτήση ήταν πολύ ήσυχη, ίσως λόγω της νύχτας που επικρατούσε έξω και του γεγονότος ότι ο πιλότος είχε σβήσει τα φώτα της καμπίνας.
Χωρίς πολλά-πολλά, προσγειωθήκαμε στην ώρα μας, σε ένα αεροδρόμιο το οποίο ήταν σχεδόν έρημο και με πολλά από τα καταστήματα κλειστά. Όμως, το φαγάδικο που είχαμε κάτσει και όταν κάναμε στάση στο πήγαινε ήταν ανοικτό, οπότε και καθίσαμε εκεί για πρωινό.

Στη συνέχεια, θα φεύγαμε στις 9:30 για την Αθήνα, όπου και θα φτάναμε μετά από σχεδόν 5,5 ώρες, στις 12:50 το μεσημέρι. Κατά την απογείωση, που ήταν η μόνη φορά που είδαμε το Άμπου Ντάμπι στο φως του ήλιου, τράβηξα και τις φωτογραφίες που είχα παραθέσει στην ενότητα "5. Αθήνα - Άμπου Ντάμπι - Μελβούρνη". Ακόμη και κατά την τροχοδρόμηση φαινόταν το αεροδρόμιο να έχει χτιστεί πάνω στην άμμο της ερήμου, ενώ καθώς το αεροπλάνο σηκωνόταν και έβλεπες και πιο μακριά, παρατηρούσες δρόμους - ατέλειωτες ευθείες. Αυτό το κτίσμα με το σήμα της Ferrari στην οροφή δεν ξέραμε τι ήταν, και το φωτογράφησα επειδή μου είχε κάνει εντύπωση. Μετά έμαθα πως πρόκειται για το Ferrari World στο Yas Island.

Επίσης, στο γύρνα, είδαμε πρώτη φορά (τουλάχιστον από τα 10km ύψος) την Κύπρο. Μέχρι τότε δεν την είχα επισκεφθεί, αλλά 2,5 χρόνια μετά θα πήγαινα στρατό εκεί, οπότε και θα έβλεπα (και θα γυρνούσα) το νησί και από κοντά!

Η νοτιοανατολική Κύπρος, με τη Δεκέλια στα αριστερά και την Αγία Νάπα στα δεξιά​

Η πρωτεύουσα, Λευκωσία​

Πάντως, τα "καλά" του ταξιδιού ήρθαν μετά την Κύπρο, και αμέσως μόλις περάσαμε τα Δωδεκάνησα. Πλησιάζοντας πλέον την Αθήνα, μπήκαμε μέσα σε πυκνά σύννεφα και φυσικά άρχισαν οι αναταράξεις. Εκείνη την ημέρα, όπως μας είπαν οι γονείς μας αργότερα, είχε και απαγορευτικό για τα πλοία (εμείς ακόμα πετούσαμε ψηλά ). Το καλύτερο όμως ο καιρός μας το επιφύλασσε για την ώρα της προσγείωσης, όπου άρχισαν να φυσούν πλάγιοι άνεμοι και κάναμε αυτή την προσγείωση που δείχνει σε κάτι βιντεάκια με το αεροπλάνο να πηγαίνει πλάγια και τον πιλότο να το ισιώνει τελευταία στιγμή πριν ακουμπήσουν οι ρόδες. Μετά από 1-2 χοροπηδήματα προσγειωθήκαμε κανονικά και κατευθυνθήκαμε προς την πύλη για να τελειώσει και τυπικά αυτό το, ιδιαίτερα ξεχωριστό για εμένα, ταξίδι.

Έχοντας προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της Αθήνας​

Το σκέλος Άμπου Ντάμπι - Αθήνα, για εμένα τουλάχιστον, ήταν συναισθηματικά φορτισμένο. Σε αντίθεση π.χ. με τις τελευταίες ημέρες στο Σίδνεϊ ή με το Σίδνεϊ - Άμπου Ντάμπι. Από τη μια ΟΚ, λείπαμε για καιρό και θα βλέπαμε πάλι τους δικούς μας. Όμως, αναπολώντας το ταξίδι, σε έπιανε μια μελαγχολία. Ήταν η πρώτη φορά που είχαμε σχεδιάσει να φύγουμε από τα γεωγραφικά όρια της Ευρώπης. Μέχρι τώρα επισκεπτόμασταν μουσεία, θαυμάζαμε την αρχιτεκτονική και κάναμε καμιά πεζοπορία. Αυτή τη φορά προσπαθήσαμε να μη δούμε τη χώρα τόσο ψυχρά και σε αυτό συνέβαλλε τόσο η περίοδος που πήγαμε, με τις γιορτές και τις εκδηλώσεις, όσο και το αντάμωμα με τους συγγενείς μας εκεί. Συναντούσαμε σε καθημερινή βάση Έλληνες που έμεναν μόνιμα στη χώρα και τολμώ να πω πως ακούγαμε Ελληνικά το ίδιο συχνά π.χ. με τη Ρώμη, παρότι βρισκόμασταν στην άλλη άκρη της Γης. Ξανά, θα ήθελα να τονίσω την ευγένεια του κόσμου προς τον ξένο, και στο Σίδνεϊ αλλά κυρίως στη Μελβούρνη .