Εσθονία Λεττονία Λιθουανία Φινλανδία Μα ποιός πάει στις Βαλτικές Χώρες το καταχείμωνο;

[evaT]

Και ερωτώ, πόσο ακόμα ρεζίλι θα με κάνεις σε αυτή την ιστορία???

Υπομονή. Δύο τρία κεφαλαια ακόμη κ τελειώνουν τα βάσανα σου

Τελικά, ταξιδιωτική ιστορία είναι αυτή, ή η μάχη των 2 φύλων?

Ελπίζω να μην το λύσετε κάτω από την ιστορία μου αυτό!

 

[Smaragda53]

για να εκανες καριερα την εποχη του Γκαλη, ειδικα αν δεν ησουνα σουπερ ταλεντο επρεπε να περασεις τα 2μ.

Μα ο Γκάλης δεν θεωρείτο ψηλός παίκτης

 

[fenia42]

Λοιπόν οι ψηλοί με τις ψηλές κι οι κοντοί με τις κοντές. Φτάνει άλλο αυτή η μάστιγα

Κατα τ’άλλα απολαμβάνω την ιστορία σας κορίτσια και νοσταλγώ το δικό μου μοναχικό ταξίδι που είχα κάνει πριν 11! Χρόνια , με θερμοκρασίες γύρω στο μηδέν και με μπατζετ πολύ πολύ πιο χαμηλό! Κρίμα !!

 

[evaT]

Λιθουανία - Βίλνιους

Αυτός που δημιουργεί ένα χόστελ στην καρδιά της Βαλτικής και το ονομάζει....Τζαμάικα, είτε που έχει μεγάλη φαντασία, αλλιώς μάλλον καπνίζει κάτι περίεργο.

Με το ζόρι 07.30 το πρωί φτάσαμε για να βρούμε την πόρτα κλειδαμπαρωμένη ενώ η ρεσεψιόν δεν θα άνοιγε πριν τις 10. Ευτυχώς μέχρι να προλάβει να ρολάρει το νυσταγμένο μας μυαλό, κάποιος εξήλθε και βρήκαμε την ευκαιρία να μπουκάρουμε.
Νέκρα παντού στην είσοδο, υπήρχε μόνο ένα σαλονάκι που προσπαθούσε αγωνιωδώς να μοιάσει σε κάτι το αποικιακό.
Πιάσαμε από ένα καναπέ για να ισιώσει το κορμί μέχρι που εμφανίστηκε ένας παράξενος τύπος και ρωτούσε ποιές είμαστε κ από που είμαστε και τι θέλουμε τελικά από τη ζωή μας, σύντομα καταλάβαμε πως πρόκειται για μόνιμο θαμώνα/θιασώτη του χόστελ που τον πετυχαίνεις όπου και να πας, όποια ώρα και να πας, κάθε χωριό έχει τον τρελό του, γιατί όχι λοιπόν και τα χόστελ.

Στις 10 πάντως που έπιασαν δουλειά στη ρεσεψιόν μας έδωσαν απευθείας το δωμάτιο, όπου όμως απλά αφήσαμε τα πράγματα και βγήκαμε στην πόλη για να μη σπαταλήσουμε τις πολύτιμες ώρες με το φως της ημέρας.

Το Βίλνιους μας υποδεχόταν με κρύο αλλά δίχως χιόνι.

Πύλη της Αυγής

Περπατώντας μέσα στην παλιά πόλη Senamiestis

Εκκλησία Νο1 η Ρώσσικη Μπαρόκ Ορθόδοξη

κι ένα σκίνωμα

Συνέχεια στη βόλτα

Λόγω της ημέρας των γενεθλίων της πόλης όσο πλησιάζαμε προς το Δημαρχείο βλέπαμε στρατιωτικά αγήματα καθώς και πολλά σχολεία που είχαν παραταχθεί για να πάρουν μέρος στις εκδηλώσεις.

Νάτο και το Δημαρχείο

Μπήκαμε μέσα

ωραίος ο μίστερ!

Μας έδωσαν και σημαιούλες!
Σ αυτή τη φωτό μας βλέπω και νιώθω ότι δείχνουμε σα να περιμένουμε το στόλο
Επίσης ρησπέκτ στη Μαρία που το κραγιόν δεν λείπει ποτέ!

Εκκλησία Νο2 Ναός Παρθένου Μαρίας

Εκκησία Νο3 Αγίας 'Αννας-Γοτθική και εντυπωσιακή

Συμπαράσταση προς την Ουκρανία και εδώ

'Οχι δεν προσεύχομαι! Βαρέθηκα να περιμένω τη Μαρία όσο φωτογραφίζει το Ναό και είπα να χαλαρώσω λιγάκι. Και βρήκε ευκαιρία εκείνη...

και φτάσαμε στην Πλατεία του Καθεδρικού Ναού που θα ήταν και ο πυρήνας των εκδηλώσεων το ίδιο βράδυ

Παλάτι του Μεγάλου Δούκα

Πύργος του Καθεδρικού

Εκκλησία Νο4 Καθεδρικός Ναός

Ανεβήκαμε στο καμπαναριό με εισιτήριο 6 ευρώ (μέγα λάθος)
Τους την είπα στα γκισέ-καλά μέρα που είναι δεν έπρεπε να έχετε δωρεάν είσοδο για όλους.
Θα έπρεπε λέει αν η εκμετάλλευση ανήκε στο Δήμο, μόνο που τα έχουν δώσει όλα σε ιδιώτες οπότε ο τσάμπας πέθανε.
Ανεβήκαμε κάτι θεόστενες σκάλες μέχρι που μας βγήκε η ψυχή, ενώ ουσιαστικά φωτογραφίες μπορούσες να πάρεις μόνο από το τελευταίο επίπεδο κ αυτές με δυσκολία αφού είχαν πλέγματα παντού. Ενώ η ίδια θέα της πόλης απλωνόταν άπλετη από τους λόφους απέναντι και θα το διαπιστώναμε αργότερα.

έτοιμες οι σκαλωσιές και οι γερανοί για το πάρτι. Καντίνες δε βλέπω πουθενά και ανησυχώ

ξανά ο Καθεδρικός

και από μέσα...

Mετά από τόση εκκλησία σειρά είχαν τα αναρχοκουμμουνιστικά....
Ντογρού για τη συνοικία Uzupis, τη μποέμικη συνοικία καλλιτεχνών αυτοαποκαλούμενη "Δημοκρατία της Ουζούπις" (κρίμα που δεν πιάνεται ως χώρα κ αυτό )έχουν μάλιστα συντάξει και το δικό τους σύνταγμα και το κότσαραν καθοδόν στους τοίχους σε πολλές γλώσσες. Το βρήκα και στα ελληνικά!

Ενθουσιάστηκα!
Δυστυχώς το φόντο τους ήταν καθρέπτης και η λήψη είναι περίεργη.
Στ αγγλικά όμως παρότι φαίνομαι και γω το πέτυχα κάπως καλύτερα και υπογράμισα μερικά από τα σημεία που με εντυπωσίασαν!

Που δηλώνω μόνιμη κάτοικος; Θέλω να γίνω Ουζουπικιώτισσα

Θεούληδες!

Το είχαμε τεντώσει όμως και έπρεπε να κάνουμε ένα γερό μπρέικ...
Είχαμε και το βραδυνό τρελό πάρτι στο πλάνο βλέπετε....

Στον κεντρικό πεζόδρομο Pilies βρήκαμε το λιθουανικό Etno Dvaras, φάγαμε από μία ζεστή σούπα, δοκιμάσαμε και τη ντόπια σπεσιαλιτέ την πατάτα Ζεπελίνα που είναι ντάμπλιγκ πατάτας γεμιστή με κιμά και από πάνω σάλτσα με αποξηραμένο τυρί. Νόστιμη...

Εδώ οι σουπίτσες μας και το ζεστό κρασάκι.

Συζητήσαμε για το πως μας φάνηκε το Βίλνιους, της Μαρίας δεν της έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ενώ αντίθετα εγώ ένιωθα πως με κέρδιζε.
Προφανώς και το Ταλίν είναι παραμυθένιο και δε γίνεται να μη το θαυμάσεις, όμως το Βίλνιους μου έβγαζε την προσωπικότητα που με κλικάρει σε κάθε πόλη.
Αργότερα που χιόνισε βέβαια άρχισε και η Μαρία να το συμπαθεί λίγο περισσότερο...

Πληρώσαμε το λογαριασμό στον ανέκφραστο σερβιτόρο μας (λίγο χειρότεροι από τους Ούγγρους είναι οι κάτοικοι εκεί πάνω-πραγματικά μαλωμένοι με το χαμόγελο!) και φύγαμε καρφί για μια γενναία ξεκούραση πριν βγούμε για το 2ο γύρο για να χαζέψουμε τα εβέντ από τους εορτασμούς για τα γενέθλια της πόλης.

 

[MarieAries]

Επίσης ρησπέκτ στη Μαρία που το κραγιόν δεν λείπει ποτέ!

Χωρίς το κραγιόν μουουουουυυ, χωρίς το κραγιόν μουουουουυυ, χωρίς το κραγιόν μουουουουυυ, δεν πάω που-θε-νά!

 

[evaT]

Βίλνιους - 700yrs Birthday Party

Το δωμάτιό μας ήταν ένας μεγάλος χώρος με κρεβάτια πάνω σε κασόνια (!) και ένα πατάρι που ανέβαινες από μια σκάλα σαν αυτές που έχουν οι μάστορες (καρφωμένη όμως να τα λέμε κ αυτά...) με άλλα δυό στρώματα για να εξυπηρετούν μεγαλύτερες παρέες.
Η παρακμή ήταν διάχυτη παντού-το δε μπάνιο ας μη το πιάσω στο στόμα μου καλύτερα.
Παρότι έχω μια έντονη αντιπάθεια σε ανεμόσκαλες και σηθρού σκάλες τέτοιου τύπου, πήρα ευχαρίστως το πατάρι για να απομακρυνθούμε λίγο και να κοιμηθώ δίχως να ενοχλώ τη Μαρία που κοιμάται σα μωρό ενώ εγώ λέει είμαι σκέτη ηχορύπανση στον ύπνο μου (διαδόσεις!)

Ξάπλωσα να κοιμηθώ και αναπόλησα το ωραίο υπέρδιπλο memoryfoam στρώμα μου στο σπίτι, ανάθεμα στην γ@@ακρίβεια που μας ανάγκασε να πέσουμε στην ανάγκη του χόστελ-ξεφτιλίδι , θύμισα όμως στον εαυτό μου ότι παλιότερα πήγαινα οικειοθελώς στο κοινοτικό κάμπιγκ Πλατανίτσι στη Σιθωνία -όσοι έχουν μείνει εκεί ξέρουν τι εννοώ- και συμμαζεύτηκα.

Μετά από ένα δίωρο λυτρωτικού ύπνου είμασταν έτοιμες και ευδιάθετες για ξεφάντωμα

18.30 έλεγε το ίντερνετ ότι ξεκινούσαν οι εκδηλώσεις, για τα γούστα μας αυτή η ώρα ήταν μάλλον νωρίς για πάρτυ κι έτσι κατεβήκαμε γύρω στις 8.

Κοσμοπλημμύρα στους δρόμους

Ο καιρός τους έκανε εντελώς το χατήρι, στεγνός με θερμοκρασία κοντά στο -5. Μέχρι και γω που στη Θεσσαλονίκη όταν πέσει κάτω από τους 15 το έχω για παγωνιά, εδώ ήμουν χαρακτηριστικά άνετη.
Αυτοί πάλι, σα να έκαναν βόλτα στην παραλία με λιακάδα. Τα μπουφάν τους όμως ήταν κάτι φουσκωμένες γκουμούτσες από το λαιμό ως τον αστράγαλο λες και πήρες το πουπουλένιο πάπλωμα και το έραψες για υπνόσακο. 'Αντρες/γυναίκες, τα βλέπετε και στις φωτό.

Αυτός με ένα ντεκόρ ξεμπέρδεψε Χριστούγεννα και 'Αγιο Βαλεντίνο μαζί!

Οδός Pilies

Πρώτα βρήκαμε το Δημαρχείο όπου το είχαν φωταγωγήσει και πρόβαλαν εικόνες με μουσική υπόκρουση
7 Φεβρουαρίου 2023

Μετά περάσαμε από ένα σημείο που είχαν τοποθετήσει ένα καλειδοσκόπιο το οποίο παραμόρφωνε στις φωτογραφίες και δεν έχω να σας το δείξω.

Και παρακάτω φθάνοντας στις κεντρικές εκδηλώσεις

Αυτός είναι ο Καθεδρικός που είδαμε το πρωί μαζί με το καμπαναριό και πίσω ξεχωρίζει ο πύργος του Gediminas εντυπωσιακά φωτισμένος όπου είχαν τοποθετήσει και το λέιζερ.

Λαοθάλασσα στην Πλατεία του Καθεδρικού, η σκηνή εντυπωσιακά φωτισμένη ενώ εμφανίζονταν διάφοροι ντόπιοι καλλιτέχνες (ας πούμε ο Ρουβάς της Λιθουανίας ) και ανάμεσα από κάθε καλλιτέχνη πρόβαλαν εικόνες και εξιστορούσαν κομμάτια από την ιστορία της πόλης.
Οι δε κάτοικοι της πόλης παρακολουθούσαν το θέαμα με ενθουσιασμό κατάδικου που οδηγείται στο κάτεργο, χειροκροτώντας χλιαρά ζητωκραυγάζοντας ! σε κάθε εμφάνιση καλλιτέχνη.

Πάρτε μια ιδέα από το έξαλλο πάρτυ.

Επιπλέον επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μας ότι καντίνα και τσίκνα δεν υπήρχε για δείγμα, ενώ το αλκοόλ που αναμέναμε να ρέει άφθονο σ αυτούς τους λαούς παρέμεινε άφαντο, ζεστό τσαγάκι έπιναν ήσυχα ήσυχα οι άνθρωποι για να ζεσταθούν την ώρα που εμείς σαν προνοητικές Ελληνίδες είχαμε φροντίσει να πάρουμε μπουκαλάκια με κρασί από το σούπερ μάρκετ ΜΑΖΙ με φυστικάκια για να μη μας λείψει τίποτα.

Λιθουανικό ραπ! (τι τραβάμε οι δόλιες!)

Γύρω στις 10 το πλήθος άρχισε να διαλύεται. Πόσο να παρτάρουν πια!!

Σε μας που δεν καταλαβαίναμε καν την αφήγηση της ιστορίας στα Λιθουανικά η βαρεμάρα χτύπησε κόκκινο, είχαμε πεινάσει κιόλας κι αρχίσαμε την αναζήτηση street food.
Δεν είχαμε δει τίποτα σχετικό μέχρι στιγμής αλλά επιμέναμε γιατί λέγαμε δεν μπορεί δε γίνεται με τόση νεολαία να μην υπάρχει κάτι να φας στο πόδι.
Με τα πολλά πετύχαμε μια σειρά από καντίνες και χαρήκαμε, για να διαπιστώσουμε μόνο πως οι μισές πούλαγαν κρέπες και παγωτό ! ΠΑΓΩΤΟ!!! Ποιός μπορεί να λαχτάρησε παγωτό στο δρόμο με -5;;;;;;
Σε μια άλλη μπορούσες να φας πατάτες στο κεσεδάκι με 8 ευρώ ενώ τα μπέργκερ τα είχαν στα 12 ευρώ μόνο, πάρε κόσμε!

Το διάχυτο φήλινγκ ήταν πλέον "αισθάνομαι Σκανδιναβός στην περιοχή Λιθουανία"!

Ανεφοδιαστήκαμε με αλκοόλ, τσιμπολογήματα και καταλήξαμε στο χόστελ να αράξουμε στο σαλόνι και να τελειώσουμε τη βραδιά εκεί.
Εγώ καλωδιώθηκα να δω τη σειρά μου και η Μαρία τροφοδοτούσε το ινσταγκράμι της όταν μαζεύτηκε παρέα από τους κοιτώνες και άρχισε να βρέχει γνωριμίες.

Μας ρώτησαν από που είμαστε και όταν είπαμε Ελλάδα όλοι απόρησαν γιατί φύγαμε από τον ήλιο για να έρθουμε στον ψόφο. Πράγμα που ήδη μας το είχαν πει καμιά δεκαριά φορές και αρχίσαμε να έχουμε ψυχολογικά.

Μέσα στην πρωτοτυπία ρώτησα και γω έναν που καθόταν παραδίπλα , από που σαι σύ; και μου λέει Κούβα γεννήθηκα! Χάρηκα και είπα να κάνω εξάσκηση τα ισπανικά αλλά αυτός μιλούσε χειρότερα από μένα, Ουκρανία λέει μεγάλωσα αλλά ουσιαστικά είμαι Τάταρος. Το χάσαμε.
Ζωγράφιζε κάτι παράξενο και ζήτησα να το δω. Μου το έδωσε αλλά δεν καταλάβαινα τι είναι και τον ρώτησα να μου πει.
Είπε πως το κοιτάζω ανάποδα και το γύρισα αλλά πάλι δεν καταλάβαινα τι είναι
Ξεκίνησε να μου λέει πως αγνοείται ο αδερφός του στον πόλεμο της Ουκρανίας και κάτι για γυναίκα και παιδιά που άφησε πίσω-στην αρχή μου φάνηκε ενδιαφέρον μετά έμπλεξε όλες τις παραστρατιωτικές οργανώσεις και τον έχασα....βρήκα ευκαιρία με τη φασαρία που έκανε ένας Κινέζος και έστρεψα την προσοχή μου εκεί.

Ο Κινέζος με ένα πλατύ χαμόγελο συνεχώς μας εξιστορούσε πως κάνει ένα μεγάλο τουρ και πως τον έχουν κλέψει σχεδόν παντού! Εξακολουθώντας να είναι χαρούμενος περιέγραφε την τελευταία του εμπειρία-πως τον κορόιδεψαν εκείνη την ίδια μέρα και δεν κρατήθηκα, λέω πως γίνεται να σ έκλεψαν στη Λιθουανία, θέλει προσπάθεια για να το καταφέρεις αυτό.
'Εδωσα λέει, την πιστωτική μου σε ένα μαγαζί, μου χρέωσαν περισσότερα και δεν το τσέκαρα και συνέχισε για μια άλλη απίθανη ιστορία στην Κωνσταντινούπολη. (που τον έκλεψαν και εκεί, αλίμονο)
Στην παρέα της Βαβέλ προστέθηκε ένας Γάλλος που έκανε πολλάκις ψαγμένες διακοπές στην Ελλάδα, Ανάφη και άλλα τέτοια νησιά της άγονης, γνωρίζει λέει από ελληνικά άσματα και στον επόμενο τόνο τον βρήκα να έχει πιαστεί αγκαζέ με τη Μαρία, να λικνίζονται και να τραγουδάει εκστασιασμένος μαζί της ρεφραίν από καψουροτράγουδο της Μελίνας Ασλανίδου.
Δεν το ζω αυτό

'Εχω και το σχετικό βιντεάκι αλλά φοβάμαι ότι αν το ανεβάσω και αυτό, θα είμαι σύντομα unfriend & block. Xαχαχα

'Ενας Ινδός σε μιά γωνία έτρωγε τη σούπα του αμίλητος κ ένας παιδαράς με κορμί θανατηφόρο που τον ρωτήσαμε τι δουλειά κάνει, είπε πως μία από τις ασχολίες του είναι να κρέμεται από ψηλά κτίρια - ουρανοξύστες και να πλένει τα τζάμια

Το καρέ συμπλήρωνε φυσικά ο μόνιμος θαμώνας/τρελός του χόστελ στον οποίο εμείς δε δίναμε καμία σημασία αλλά εκείνος σε κάθε έναν έλεγε ότι κατάγεται από διαφορετική χώρα, γενικά όμως καθόταν ήσυχος εκτός από κάτι διαστήματα που σεληνιαζόταν, πεταγόταν όρθιος και μιλούσε ακατάληπτα με τον εαυτό του.

Το όλο σκηνικό θύμιζε ταινία του Ντέηβιντ Λιντς. Το Μαλχόλαντ Ντράιβ ανέσυρα από τη μνήμη μου, στα 2/3 της ταινίας προσπαθείς να ακολουθήσεις τη ροή και να καταλάβεις τι συμβαίνει, στο τελευταίο μέρος γίνονται όλα τόσο που@@να που είναι αδύνατο να παρακολουθήσεις όσα διαδραματίζονται, απλά τα παρατάς και πας για ύπνο.

 

[MarieAries]

Ενας Ινδός σε μιά γωνία έτρωγε τη σούπα του αμίλητος κ ένας παιδαράς με κορμί θανατηφόρο

Το τρελό στο όλο σκηνικό ήταν οτι κανένας δεν έμοιαζε με την εθνικότητά του, εκτός από τον Κινέζο.
Ο Ινδός ήταν λευκός και ψηλός, ο παίδαρος (ένας κούκλος μελαχροινός με μακρύ μαλλί ράστα) ήταν απο το Μινσκ, ενώ ο Κουβανοουκρανοτάταρος έμοιαζε περισσότερο με τον Μουζουράκη, παρά με Κουβανό ή Ουκρανό!
Αυτός πάλι ο καημένος προσπαθούσε να μας μιλήσει ισπανικά, έμπλεκε και αγγλικά, εμείς δεν καταλαβαίναμε γρι, στο τέλος μας βαρέθηκε (και τον βαρεθήκαμε) και ξεκίνησε τα ρωσικά με τον Λευκορώσο. Μετά έβγαλε απ την τσάντα του ένα ηλεκτρονικό όργανο, που δεν καταλάβαμε ποτέ τι ήταν, και μας έπαιζε μουσική. Κρίμα που δεν πρόλαβα να τον τραβήξω σε βιντεο...
Δεν έχω και μεγάλη εμπειρία από τέτοιου είδους χόστελ, αλλά τόσα πολλά σούργελα μαζεμένα σ'ένα δωμάτιο, πρώτη φορά έβλεπα

Και η βραδιά έκλεισε με το εξής ερώτημα: πως πάμε Μινσκ?

 

[turms]

Δεν έχω και μεγάλη εμπειρία από τέτοιου είδους χόστελ, αλλά τόσα πολλά σούργελα μαζεμένα σ'ένα δωμάτιο, πρώτη φορά έβλεπα

εχει και χειροτερα

 

[MarieAries]

εχει και χειροτερα

Ταινιάρα!! Ειδικά το 2!!

Ο τρελός πάντως που μιλούσε μόνος του, ως κι εμένα τρόμαξε σε κάποια φάση..έτσι που μπαινόβγαινε στην κουζίνα, νόμιζα θ αρπάξει κανένα μαχαίρι και θα μας την πέσει

 

[evaT]

Ταινιάρα!! Ειδικά το 3!!

Ο τρελός πάντως που μιλούσε μόνος του, ως κι εμένα τρόμαξε σε κάποια φάση..έτσι που μπαινόβγαινε στην κουζίνα, νόμιζα θ αρπάξει κανένα μαχαίρι και θα μας την πέσει

Μην κάνεις σπόιλερ....έρχεται στο επόμενο κεφάλαιο!

 

[paefstra]

Τριβω τα ματια μου μ' αυτα που διαβαζω. Το Βιλνιους ακριβο πλεον... Που προσπαθουσες να ξοδεψεις λεφτα και δεν μπορουσες? Σε κεντρικο Β&Β με 40 το δικλινο καλοκαιριατικα.
Τα υστερα του κοσμου.

 

[evaT]

Τριβω τα ματια μου μ' αυτα που διαβαζω. Το Βιλνιους ακριβο πλεον... Που προσπαθουσες να ξοδεψεις λεφτα και δεν μπορουσες? Σε κεντρικο Β&Β με 40 το δικλινο καλοκαιριατικα.
Τα υστερα του κοσμου.

Πότε πήγες;
Από το 2015 μπήκαν στο ευρώ... έπειτα με τη διαρκή ψηφιακή ανάπτυξη έχουν ανέβει όλα πολύ βάλε και την ενεργειακή κρίση...τα φθηνότερα airbnb ξεκινούσαν από 60 .
Το φαγητό , τα διαβάζεις. Ποτά στις τιμές Ελλάδας ενώ στο χόστελ βρήκαμε ντόπιους που μας είπαν ότι συμφέρει καλύτερα η συμφωνία με το μήνα παρά το ενοίκιο!