kalspiros
Member
- Μηνύματα
- 2.554
- Likes
- 3.996
- Επόμενο Ταξίδι
- remaining UK
- Ταξίδι-Όνειρο
- yeah, whatever...
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Trip to the under: μικρή γνωριμία με την μαγεία...
- Οι νύχτες της Ακκρά
- Πρωτεύουσα στο φως της ημέρας
- Κυριακή στην παραλία
- Μια βόλτα στα προάστια
- You choose life, Life choose you
- Obruni Vol1
- Obruni Vol2 - The Volta move
- Λαμπερή συλλογή
- Στερεογραφήματα (look closer)
- Ουόταα (το νερό στα Γκανέζικα)
- Obruni Vol3 - Obibini call (για κοιτα με στο χρώμα, λοιπόν...)
- Βραδιές θεάτρου στην Γκάνα?
- Ασκήσεις αντανακλαστικών
- Δαμάζοντας το Eastern Region
- Asafo ένα χωριό σαν όλα τ' άλλα
- Η πρεσβεία των αισθήσεων και των παραισθήσεων
- Η ιστορία του ενός σημείου
- Εικόνες απ' το βάζο vol1
- Εικόνες απ' το βάζο vol2
- Μια Volta στα νησιά
- Πεζός στους αιθέρες: Kakum
- Μια απαίσια ιστορία
- Αθήνα- Elmina έστω κι αυθημερόν
- Συνοπτικά, σύντομα.. πριν το αντίο...
- Μαύρο είναι το δέρμα (αποχαιρετώντας την Γκάνα)][media=youtube]0VgScmN66sM[/media
Ταξιδιωτική ιστορία, εγκυκλοπαίδεια, ανταπόκριση, ημερολόγιο όλα ή τίποτα... δεν ξέρω τι θα βγει από αυτό το θέμα.. ας αρχίσουμε μέχρι να τελειώσουμε…
Ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσεις το ταξίδι σου στην Γκάνα: χάνεις τα γυαλιά ηλίου σου καθώς και το σακούλι με τα δυο κουτάκια maleriana (για παν ενδεχόμενο) και τα 3 αντικουνουπικά apivita... μυαλό πουρές καθώς τα τελευταία δεν τα χάνεις, τα παρατάς..
Απλοί τρόποι για να αντιληφθούμε την (πολύυυ) ζέστη:
Το σπίτι κοντά στο αεροδρόμιο, το γραφείο στην Tema (βιομηχανική περιοχή ανατολικά της πόλης), οι αγαπημένες goa-trance σαύρες ολούθε (λόγω του τρόπου που κουνούν την κεφαλή τους, βλέπε φώτο... ), μια σοφίτα με παράθυρο στις μπανανιές με αναμμένο κλιματιστικό να δουλεύει στα ίδια ντεσιμπέλ με το καρακατακαημένου 737 της Egypt που μας κατέβασε εδώ κάτω plus, guest star ένα ρημαδιασμένο κουνούπι στο δωμάτιο, σίγουρος φορέας Μαλέριας με την γκαντεμιά που με δέρνει την πρώτη μέρα μου εδώ κάτω..
Το πρωί, βαριά συννεφιά, μαύρα σύννεφα, σταγόνα πουθενά. Το αντεύχομαι γιατί έχω γευτεί την σχιζοφρένεια των τροπικών καταιγίδων της Γκάνας. Οδηγάμε ως το γραφείο. Χρήσιμες πληροφορίες: στην Γκάνα δεν οδηγάμε. Ή αν οδηγούμε, εξοπλιζόμαστε με θράσος. Ένας εκ των οδηγών μας (Λιβανέζος), βρίσκεται στην χώρα 3,5 χρόνια. Έχει πληρώσει τις άπειρες κλήσεις (δεν παίζει καμία σημασία η παράβαση γιατί τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει) και πλέον τους αποφεύγει χαιρετώντας ή (κυρίως) μειδιώντας. Εκείνος τα καταφέρνει όπως ξέφυγε από τους ασφαλίτες του αεροδρομίου που μας κυνηγούσαν για το κάτι της τους (τους κυνηγούσε εκείνος με το καροτσάκι των αποσκευών!!!). Είχαμε την τύχη να βρεθούμε σε μια σουρεάλ συζήτηση με αστυνομικό το πρωί της δεύτερης ημέρας:
-Αστυνομικός: Σας πιάσαμε να τρέχετε με 53 χιλιόμετρα σε δρόμο των 50.
-Λιβανέζος: Τι λες τώρα ρε φίλε? Για 3 χιλιόμετρα με γράφεις?
-Α: Τι θες να σου κάνω? Εσείς οι λευκοί φέρατε τούτα τα ραντάρ στην χώρα!
-Λ: Μεγάλε, είμαι Λιβανέζος! Εγώ θέλω άλλα 100 χρόνια για να μπορέσω να σου φτιάξω τέτοιο πράγμα! Αν ενδιαφέρεσαι για καμιά βομβούλα, κάτι έχω κατά νου!!
-Α: Καλά, καλά, άντε φύγε!
Και έπεται συνέχεια. Εδώ θα είμαστε στα καλά και στα κακά (και έχω κάποια καλά από σήμερα το πρωί αλλά θα τα παραθέσω σαν φωτογραφία.. αυτό που είδα σε πάγκο παραδίπλα του δρόμου, δεν γράφεται, θα λογοκριθεί!)
Ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσεις το ταξίδι σου στην Γκάνα: χάνεις τα γυαλιά ηλίου σου καθώς και το σακούλι με τα δυο κουτάκια maleriana (για παν ενδεχόμενο) και τα 3 αντικουνουπικά apivita... μυαλό πουρές καθώς τα τελευταία δεν τα χάνεις, τα παρατάς..
Απλοί τρόποι για να αντιληφθούμε την (πολύυυ) ζέστη:
- Προσγειωνόμαστε στην Άκκρα.. για δεύτερη φορά στην ζωή μου, η αποπνικτική υγρασία μου δίνει την αμυδρά εντύπωση ότι δεν κατάφερα να τα κρατήσω..... Ο καβάλος του παντελονιού μου και όλο μου το σώμα σαν να μπουγελώθηκε με ένα κουβά βραστό νερό (ή με το υγρό που δεν θα μπορούσα να κρατήσω..). Η πρώτη φορά στην ζωή μου ήταν 2 χρόνια πριν όπου προσγειώθηκα πρώτη φορά στην Άκκρα.
- Πρωινό μπάνιο με κρύο νερό. Ένα χέρι σαμπουάν στα μαλλιά με την βρύση κλειστή. Μέχρι να την ξανά ανοίξεις, έχεις ήδη στεγνώσει.
- Στο γραφείο οι συνεταίροι βάζουν τον κλιματισμό στους 37 υπό το μηδέν. Το πράγμα δεν παλεύεται και βγαίνεις έξω. Αισθάνεσαι την ζέστη στο πρόσωπό σου. Βάζοντας τα χέρια στις τσέπες, αντιλαμβάνεσαι ότι τα ρούχα σου είναι σαν να βγήκαν από το πλυντήριο (πρόγραμμα: 60 βαθμών για χρωματιστά)
Το σπίτι κοντά στο αεροδρόμιο, το γραφείο στην Tema (βιομηχανική περιοχή ανατολικά της πόλης), οι αγαπημένες goa-trance σαύρες ολούθε (λόγω του τρόπου που κουνούν την κεφαλή τους, βλέπε φώτο... ), μια σοφίτα με παράθυρο στις μπανανιές με αναμμένο κλιματιστικό να δουλεύει στα ίδια ντεσιμπέλ με το καρακατακαημένου 737 της Egypt που μας κατέβασε εδώ κάτω plus, guest star ένα ρημαδιασμένο κουνούπι στο δωμάτιο, σίγουρος φορέας Μαλέριας με την γκαντεμιά που με δέρνει την πρώτη μέρα μου εδώ κάτω..
Το πρωί, βαριά συννεφιά, μαύρα σύννεφα, σταγόνα πουθενά. Το αντεύχομαι γιατί έχω γευτεί την σχιζοφρένεια των τροπικών καταιγίδων της Γκάνας. Οδηγάμε ως το γραφείο. Χρήσιμες πληροφορίες: στην Γκάνα δεν οδηγάμε. Ή αν οδηγούμε, εξοπλιζόμαστε με θράσος. Ένας εκ των οδηγών μας (Λιβανέζος), βρίσκεται στην χώρα 3,5 χρόνια. Έχει πληρώσει τις άπειρες κλήσεις (δεν παίζει καμία σημασία η παράβαση γιατί τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει) και πλέον τους αποφεύγει χαιρετώντας ή (κυρίως) μειδιώντας. Εκείνος τα καταφέρνει όπως ξέφυγε από τους ασφαλίτες του αεροδρομίου που μας κυνηγούσαν για το κάτι της τους (τους κυνηγούσε εκείνος με το καροτσάκι των αποσκευών!!!). Είχαμε την τύχη να βρεθούμε σε μια σουρεάλ συζήτηση με αστυνομικό το πρωί της δεύτερης ημέρας:
-Αστυνομικός: Σας πιάσαμε να τρέχετε με 53 χιλιόμετρα σε δρόμο των 50.
-Λιβανέζος: Τι λες τώρα ρε φίλε? Για 3 χιλιόμετρα με γράφεις?
-Α: Τι θες να σου κάνω? Εσείς οι λευκοί φέρατε τούτα τα ραντάρ στην χώρα!
-Λ: Μεγάλε, είμαι Λιβανέζος! Εγώ θέλω άλλα 100 χρόνια για να μπορέσω να σου φτιάξω τέτοιο πράγμα! Αν ενδιαφέρεσαι για καμιά βομβούλα, κάτι έχω κατά νου!!
-Α: Καλά, καλά, άντε φύγε!
Και έπεται συνέχεια. Εδώ θα είμαστε στα καλά και στα κακά (και έχω κάποια καλά από σήμερα το πρωί αλλά θα τα παραθέσω σαν φωτογραφία.. αυτό που είδα σε πάγκο παραδίπλα του δρόμου, δεν γράφεται, θα λογοκριθεί!)
