Μαρόκο Μαρόκο? ΙΙΙΙIt's a problem!

[Nedelja]

Σας ευχαριστώ για την ενθάρρυνση που μου δίνετε, είναι η πρώτη μου ιστορία και έχω ένα άγχος όσο να ΄ναι μην πλατιάζω υπερβολικά...

 

[thalia 35]

Απίθανες φωτογραφίες ειδικά αυτές από τα φαράγγια. Ζηλεύω θέλω κι εγώ Μαρόκο

 

[Nedelja]

Καλέ, γιατί όλοι πάνε Μερζούγκα και εγώ πήγα Ζαγκορά? Κάποιος να με μαζέψει......
Nedelja οι φωτο είναι ονειρεμένες και ταξιδιάρικες. Σε ευχαριστούμε. Σε ποιό riad έμεινες στο Μαρακές? (εκτός αν το γράφεις και δεν το πήρε το μάτι μου, διόλου απίθανο στην καταστασή μου)

Στο Μαρόκο στην έρημο πας είτε Erg Chigaga είτε Erg Chebbi.Το πρώτο είναι στη Ζαγκορά και πιο κοντά στην Ουαρζαζάτ, οπότε μάλλον επειδή ήσουν εκεί κοντά πήγες Erg Chigaga. Πάντως μην ανησυχείς πάνε κι άλλοι δεν είναι ανίατη η περίπτωση σου...

Στο Μαρακές έμεινα στο Riad Hannah ( 33ευρώ /βραδιά το δίκλινο με πρωινό)
Women just adore Marrakech | City Hotel Riad Hannah
Όπως ανέφερα και πιο πάνω ήταν πολύ ωραίοι τύποι, εκτός ραμαζανιού είχαν και μπύρες. Εντελώς δικοί μας αλκοόλες με τη βούλα...

 

[KIKI]

πολυ καλογραμμενη ιστορία και τελειες φωτογραφιες !!!
μπραβο σου .....

 

[Nedelja]

Hassi Labiad (Merzouga) – Erg Chebbi


Το Hassi Labiad ένα μικρό χωριουδάκι στους ‘’πρόποδες’’ των αμμόλοφων του Erg Chebbi έγινε για τους ταξιδιώτες στην ομίχλη –στην αμμοθύελλα για την ακρίβεια- η γη της επαγγελίας. Ειλικρινά τα τελευταία χιλιόμετρα ανοίγαμε τις πόρτες για να βλέπουμε αν είμαστε μέσα στα όρια του δρόμου. Ευτυχώς που είχαμε τσεκάρει ένα ριαντ διαφορετικά μας έβλεπα να γινόμασταν μέρος του τοπίου. Φτάνοντας λοιπόν το μόνο που μπορούσαμε να δούμε ήταν χωρίς υπερβολή το δωμάτιο που μας έδωσαν, οι κοινόχρηστοι εξωτερικοί χώροι ήταν μες στην άμμο, ανέβηκα και στην ταράτσα να δω που είμαστε και το μόνο που έβλεπα ήταν 2-3 φωτάκια ομίχλης που είχε το ριαντ στις άκρες της ταράτσας προς αποφυγή επανάληψης του χορού του Ζαλόγγου από ανίδεους τουρίστες. Ρωτάμε πότε θα σταματήσει και αν αύριο που θέλουμε να πάμε να μείνουμε στην έρημο τα πράγματα θα είναι καλύτερα και να μας απαντάνε Insallah και ξανά Insallah (με το θέλημα του θεού). Ωραία λέω ο δικός μας θεός μας κάνει το δύσκολο, οπότε ελπίζω ο Αλλάχ να καταλαβαίνει πόσο σημαντικός είναι ο τουρισμός για τη χώρα του και να βοηθήσει να μην ξεμείνουμε εδώ για πάντα. Όχι τόσο ότι με χαλούσε αλλά δεν υπήρχε αλκοόλ ούτε για δείγμα, αυτό ειλικρινά δε θα μπορούσα να το αντέξω. Οι άνθρωποι πάντως ήταν ευγενέστατοι μας ετοίμασαν ένα ωραιότατο ταζίν και εγώ κατέβαζα ποτήρια ανθρακώδους νερού με λεμόνι βαφτιζοντάς το gin της ερήμου, ήμασταν και κουρασμένοι αλλά και αποκλεισμένοι οπότε σύραμε τα ταλαιπωρημένα και διψασμένα κορμιά μας για μια μπύρα νωρίς για ύπνο ελπίζοντας ότι αύριο θα είναι μια καλύτερη μέρα. Insallah…
Τελικά την επόμενη μέρα ο Αλλάχ είχε κέφια ξυπνήσαμε και ήταν μια πολύ ωραία μέρα με άπνοια αν και από ότι καταλάβαμε οι αμμοθύελλες πιάνουν το απόγευμα οπότε έπρεπε να κρατάμε και μια πισινή. Αυτή τη φορά ανεβαίνοντας στην ταράτσα αντικρίσαμε ένα θέαμα που ήταν εντελώς πρωτόγνωρο, ακριβώς απέναντι μας ένας φοινικώνας και από πίσω τεράστιες αμμοθίνες.







Όλο το χωριό ήταν χτισμένο ουσιαστικά στην έρημο αφού στις πρώτες μεγάλες αμμοθίνες έφτανες με τα πόδια. Πήγαμε με το αμάξι βόλτα στη Μερτζούγκα η οποία ήταν εντελώς τουριστική και χωρίς κανένα ενδιαφέρον, πέφτανε πάνω στο αμάξι εκατό άτομα να σε πείσουν να πας μαζί τους στην έρημο, αν δεν είχες βάλει και ασφάλεια μπαίνανε και μέσα. Γενικά εκεί υπάρχουν και μεγάλα σχετικά γραφεία που σε πάνε στην έρημο μαζί με πολύ κόσμο σε ένα είδος κατασκήνωσης που έχουν στην έρημο με χημικές τουαλέτες, μέχρι και σκηνές πολυτελείας, αν τα προτιμήσαμε? Αν υπάρχει και κάποιος που πιστεύει πως ναι έχασε, στην έρημο ένα βράδυ θέλαμε να πάμε όχι σε προσκύνημα στην Τήνο οπότε αυτήν την επιλογή την είχαμε απορρίψει. Κατά τη γνώμη μου καλύτερα να μείνετε και να ρωτήσετε στο Hassi Labiad όπου οι επιχειρήσεις είναι πιο μικρές, οικογενειακές και δε θα νιώσετε ότι βρίσκεστε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εμείς το κανονίσαμε με το ριαντ, ζητήσαμε να πάμε και μόνοι μας αν γίνεται μόνο με τον οδηγό και έτσι και έγινε, αν ήταν καλή επιλογή? IIIt’s a problem, η απορία θα απαντηθεί άμεσα. Έτσι λοιπόν αφού φύγαμε από τη Μερτζούγκα επιστρέψαμε στο χωριό που και χαρακτήρα είχε και κράχτες δεν είχε , είχε και φοινικώνα.







Βάλαμε αντηλιακά, καπέλα και αρχίσαμε να περιπλανιόμαστε, μόλις η θερμοκρασία στο κεφάλι μας έφτασε στο ιδανικό για να τηγανίσεις αυγό επιστρέψαμε στο ριαντ, κάναμε και μια βουτιά στην πισίνα (μεγαλεία λέμε) και περιμέναμε να περάσει η ώρα να φύγουμε για την έρημο. Ο θίασος μας θα έδινε απόψε μια μοναδική παράσταση κάτω από τον έναστρο ουρανό της Σαχάρα...

 

[vasilis_sta]

Ευχαριστώ τώρα ήρθε το αφεντικό όμως και θα συνεχίσω το απόγευμα

χαχαχ απιστευτη

Τελειες οι φωτογραφιες σου και πολυ ωραια ιστορια με πολυ γελιο.Το Μαροκο για μενα ηταν ισως απο τις πιο εντυπωσιακες εκδρομες που εχω κανει...Δεν ξερω να πω ακριβως τον λογο αλλα κατι με τρελανε εκει

 

[Nedelja]

Στις 5 το απόγευμα μας ενημέρωσαν ότι ο οδηγός μας είχε έρθει και μας περίμενε έξω μαζί με τις καμήλες. Για να είμαι ειλικρινής είχα και μια φοβία για το πώς θα ανέβω που τελικά αποδείχτηκε ότι είχε κάποιες βάσεις. Εμένα μου έδωσαν την πιο μικρή γιατί στην άλλη έπρεπε να ανέβει ο Γ. λόγω σωματικής διάπλασης και ήταν και ήδη φορτωμένη με τρόφιμα γιατί σε αντίθεση με άλλες εκδρομές εμάς το δείπνο μας θα μας το μαγείρευε ο οδηγός όταν θα φτάναμε (και καμηλιέρης και σεφ και όχι μόνο…). Έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις μεταξύ καμήλων και ανθρώπων κυριολεκτικά , μας ενημέρωσαν ότι ο οδηγός μας μιλάει Αγγλικά και ξεκινήσαμε.





Εμένα τελικά όπως αποδείχτηκε η καμήλα μου είχε πιεί τις μπύρες που δεν μπόρεσα να πιω εγώ την προηγούμενη αλλιώς δεν εξηγείται που μια φορά ευθεία δεν πήγε! Ένοιωθα ότι περνάω τον Κάβο-Μαλιά με καρυδότσουφλο και σαν να μην έφτανε αυτό μετά από καμιά ώρα ο κ… μου ήταν σα να καθόταν σε κρεβάτι φακίρη. Βέβαια οι εικόνες ήταν τόσο μοναδικές και τόσο διαφορετικές στα μάτια μου που ξεχνιόμουν ειδικά όταν άρχιζε να δύει ο ήλιος και τα πάντα είχαν χρώμα χρυσοκόκκινο.







Σε κάποια στιγμή φτάσαμε και στο σημείο όπου θα διανυκτερεύαμε, το ριαντ είχε στήσει 2-3 σκηνές γύρω από τεράστιους αμμόλοφους και όσο για τουαλέτα υπαίθρια και φυσιολογικά. Ο Μπάρακ (όχι ο Ομπάμα καλέ, ο οδηγός μας), μας έβγαλε στρώματα και ένα σοφρά να αράξουμε, μας είπε ότι μιλάει 8 γλώσσες!!! κι ότι θα πήγαινε να μας φτιάξει τσάι και μετά να μαγειρέψει κοτόπουλο ταζιν με λαχανικά. Να δεις λέω του Γ. που αυτός στον ΟΗΕ δουλεύει και τα καλοκαίρια κάνει από χόμπι τον καμηλιέρη. Εν τω μεταξύ να διψάμε και να περιμένουμε τη λήξη του ραμαζανιού ώστε να μην πίνουμε νερό μπροστά στον Μπάρακ ,αυτός βέβαια το κατάλαβε και αρχίζει κάτι να μας λέει , εμείς να μην καταλαβαίνουμε τίποτα , τι Αγγλικά να του μιλάμε , τι Γαλλικά αυτός να λέει τα δικά του επιμένοντας ότι μας μιλάει και Αγγλικά και Γαλλικά. Εκεί που ήμουν έτοιμη να πάρω το πρώτο αεροπλάνο και να γυρίσω να σκίσω τα διπλώματα μου μας γράφει στην άμμο με ένα ξύλο της εξής φράση : Ramadan >18 Me=16, πράγμα που σήμαινε είμαι νέος 16 ετών , μορφωμένος ( 8 γλώσσες και γραφή της άμμου παρακαλώ) και μπορώ και εγώ να πιω μαζί σας νερό οπότε ξεδιψάστε άνετα. Έχοντας αρχίσει να αντιλαμβάνομαι ότι η επικοινωνία μετά τη δύση του ήλιου θα χανόταν, άντε να διαβάσεις σύμβολα στην άμμο μες στη μαύρη νύχτα, έκανα μια βόλτα να χαζέψω το ηλιοβασίλεμα και έπινα το τσάι μου απολαμβάνοντας την απόλυτη ησυχία. Ο πολυτάλαντος μας Μπάρακ, μας είχε ετοιμάσει η αλήθεια είναι ένα πολύ νόστιμο και χορταστικό ταζίν χαλαρά για 4 άτομα, όταν όμως μας το έφερε έκανε να φύγει και εκεί συνειδητοποιήσαμε ότι το φαγητό ήταν μόνο για εμάς και από τη στιγμή που δεν υπήρχε κάτι άλλο αυτός θα έτρωγε ψωμί και φρούτα και ότι πάντα έτσι γίνεται. Εμείς να του λέμε ότι αν δεν κάτσει να φάμε όλοι μαζί ότι δεν πρόκειται να φάμε ούτε εμείς κι αυτός να μας λέει ότι δεν είναι σωστό. Αφού είδε λοιπόν ότι δεν αγγίζαμε το φαγητό κάθισε μαζί μας λέγοντας μας χίλια ευχαριστώ.



Το δείπνο ήταν σουρεαλιστικό με τρεις πολυλογάδες να προσπαθούν να συνεννοηθούν στη νοηματική. Ο Μπάρακ δεν ήξερε καν που είναι η Ελλάδα αλλά μας είπε ότι γνωρίζοντας εμάς καταλαβαίνει ότι οι Έλληνες πρέπει να είναι τέλειοι και πραγματικά είναι η μοναδική φορά στη ζωή μου που αισθάνθηκα περήφανη που κάποιος με αποκαλεί Ελληνίδα. Η χαρά του παιδιού αυτού που το αντιμετωπίσαμε σαν μέλος της παρέας μας κι όχι σαν υπηρέτη (όπως μας είπε ότι κάνουν πολλοί Ευρωπαίοι) και το βλέμμα του ήταν η πιο συγκινητική εικόνα που πήρα μαζί μου από το ταξίδι αυτό. Εξάλλου έφαγε τόσο λίγο που και πάλι το φαγητό ήταν αρκετό. Όταν ειδικά είδε το Γ. να μη σταματάει με τίποτα να αρχίσει πάλι τα νοηματικά για να του πει ότι πρέπει να είναι πολύ δυνατός και πρέπει να βάζει κάτω τουλάχιστον 3 άντρες. Εγώ δεν ήθελα να του το χαλάσω και να του στερήσω την ευκαιρία να λέει στους φίλους του ότι γνώρισε τον Έλληνα Μάικ Τάισον και δεν του αποκάλυψα ότι το μόνο 3 που μπορεί ο συγκεκριμένος να βάλει άνετα κάτω είναι 3 καφάσια μπύρες. Η ώρα περνούσε και ήρθε η ώρα να θυμηθούμε μια φράση που έλεγαν οι ρωμαίοι: άρτος και θεάματα, ο άρτος είχε σερβιριστεί οπότε είχε φτάσει η ώρα για το θέαμα. Ο Γ. είχε τη φαεινή ιδέα να μοιραστεί τις ανησυχίες του περί ασφάλειας στην έρημο (φίδια, σκορπίδια) με το Μπάρακ που πολύ τον είχε συμπαθήσει μιας και εγώ του έλεγα ότι δεν υπάρχει τίποτα να φοβάται και ότι το έχω ψάξει πάρα πολύ καλά, καλοκαίρι στην έρημο δεν κυκλοφορεί ψυχή τέλος (εννοείται έλεγα ψέματα). Σε κάποια ανύποπτη στιγμή – δε το πρόλαβα το κακό- ρωτάει λοιπόν ο Γ. το Μπάρακ αν υπάρχουν φίδια εδώ, η απάντηση: Yes, but IIIt’s a problem. Εδώ ελπίζω να έχει γίνει κατανοητό ότι όταν ο Αλλάχ έβρεχε ξένες γλώσσες ο Μπάρακ ήταν κάτω από αντίσκηνο οπότε νόμιζε ότι αυτό που έλεγε μεταφραζόταν ακριβώς αντίθετα. Έντρομος κι ο Γ. (πολύ που ήθελε) να συνεχίζει , σκορπίδια υπάρχουν? Yes, but IIIt’s a problem, να λέει ο Μπάρακ την κατείχε ένοιωθε τη φράση και την επαναλάμβανε. Αφού παρέλασε όλο το ζωικό βασίλειο και ακούστηκαν εκατοντάδες Yes, but IIIt’s a problem ο Γ. αποφάσισε να ρωτήσει και για πιο πρακτικά θέματα όπως αν τελικά σε τσιμπήσει κάτι τι γίνεται, τότε ο Μπάρακ δόκτορας της νοηματικής μπορώ να πω του εξηγεί ότι τηλεφωνάμε στο χωριό έρχεται μια γουρούνα και σε παίρνει, σε πάει στο νοσοκομείο και σου κάνουν ένεση. Κι εκεί που πάει ο Γ. να ηρεμήσει και να ηρεμήσω κι εγώ του έρχεται η αναλαμπή: ο Μπάρακ έχει τηλέφωνο? Το δικό μας έχει σήμα? Το χωριό είχε νοσοκομείο και δε το είδα?
Η απάντηση γνωστή : Νο, but IIIt’s a problem….
Ηρέμησε του λέω τόσοι τουρίστες έρχονται κανείς δεν έπαθε τίποτα. Από τα πολλά στρώνουμε να ξαπλώσουμε έξω και να θαυμάσουμε τον υπέροχο αυτό ουρανό, στην έρημο επειδή δεν υπάρχουν φώτα βλέπεις τα αστέρια πολύ κοντά σου και σου φαίνονται αμέτρητα. Εγώ να έχω φορέσει τα ακουστικά και να απολαμβάνω τη μουσικούλα μου κι αυτός δίπλα μου να προσπαθεί να χαλαρώσει και να πειστεί ότι τίποτα δεν θα του στερήσει τη δυνατότητα να ξαναδεί τη Μαύρη Θύελλα. Κι εκεί που έχω χαλαρώσει και έψαχνα να βρω το Βέγα, τον Ντενέμπ και τον Αλτάιρ (άκουγα Θανάση-ομολογώ) νοιώθω δίπλα μου το Γ. να πετάγεται λες και τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα και να πηδάει με μια λάμπα led και να ψάχνει κάτι στην άμμο, ο Μπάρακ που είχε πάει να αράξει σε κάτι λόφους να τους κατεβαίνει τρέχοντας σαν άλλος Οδυσσέας Ανδρούτσος έτοιμος για γιουρούσι κι εγώ να έχω μείνει. Οι καμήλες να έχουν αναστατωθεί και ο Γ. να ωρύεται ότι κάτι τεράστιο του είχε επιτεθεί. Από τα πολλά μας είπε ότι μια γιγάντια αράχνη (που την είδε μόνο αυτός) έκοβε βόλτα στο χέρι του και ο Μπάρακ του απάντησε: IIIt’s a problem. Εγώ να προσπαθώ να τον ηρεμήσω και αυτός να λέει ότι το αντικουνουπικό που είχα βάλει τραβάει τα φίδια και μετά την αράχνη θα έρθουν κι αυτά (προφανώς πίστευε ότι υπάρχει πρωτόκολλο στη σειρά εμφάνισης). Τελικά υπήρξε προσωρινός καθησυχασμός οτι θα ζήσει τόσο να δει και τη Μαύρη Θύελλα Champions League και προσπαθούμε πάλι να χαλαρώσουμε και εκεί που πάει να με πάρει κι ο ύπνος να 'σου πάλι η ηλεκτροπληξία δίπλα μου. Άντε πάλι να εξηγώ ότι αράχνη είναι…θα περάσει, στην τελική σκεπάσου κάπου είδα ένα σεντόνι κι εκεί κατάλαβα ότι το σύμπαν απόψε θα μου έκανε πλάκα, το σεντόνι του είχε πάνω το Spiderman…Το θέατρο αυτό του παραλόγου κι η επίθεση της αράχνης τέρας επαναλήφθηκε κάμποσες φορές, υπήρξε και μια καταδίωξη τσακαλιού που αποδείχθηκε σε καμήλα που είχε λυθεί και μια αποστολή εξολόθρευσης σκαραβαίου που το είχε σκάσει από το The Mummy. Τελικά η αυλαία έπεσε με την απόφαση να μεταφερθούμε να κοιμηθούμε μέσα στη σκηνή, που είχε 60 βαθμούς κελσίου, όπου ο ατρόμητος Γ. κοιμήθηκε αμέσως με το ένα πόδι πάνω ώστε να μειώσει τις πιθανότητες να τον δαγκώσει κάτι κι εγώ ξαγρύπνησα σκεπτόμενη τρόπους να τον αφήσω εδώ για πάντα.

 

[Nedelja]

Την άλλη μέρα το πρωί η έρημος μας επιβράβευσε για τη χθεσινοβραδυνή μας παράσταση με μια υπέροχη ανατολή και έτσι πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το χωριό.







Εδώ θα ήθελα να κάνω και μια μικρή παραδοχή προς χάρη του συνταξιδιώτη μου που τόσο έκραξα άνωθεν, καθ΄όλη τη διάρκεια της επιστροφής είδαμε συχνά ίχνη και από φίδια και από σκορπίδια πάνω στην άμμο...Σημασία πάντως έχει οτι όλα πήγαν καλά. IIIt’s a problem.....





Κάναμε ένα ντους στα γρήγορα και ετοιμαστήκαμε να ανεβοκατεβούμε τον Άτλαντα προς τη μεριά της Φεζ αυτή τη φορά. Αποχαιρετίσαμε λοιπόν το Hassi Labiad ευχαριστώντας τον Μπάρακ, που ποτέ δεν καταλάβαμε ποιες 8 γλώσσες μιλούσε αλλά συνεννοηθήκαμε με τα μάτια, την ωραιότερη γλώσσα από όλες και είχε τελικά το σημαντικότερο εφόδιο μόρφωσης που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, έναν υπέροχο αγνό χαρακτήρα...

 

[ΕΡΣΗ]

Και υπέροχες φωτογραφίες και διηγείσαι γλαφυρά την ιστορία σας.
Ελπίζω να έχει κι άλλο!

 

[mfish]

το στορυ με την ερημο και τις αραχνες το ηξερα αλλα φωτο δεν ειχα δει....πες του γ. του παει το τσεμπερι στη καμηλα....

 

[Nedelja]

Έχει λίγο ακόμα, πήγαμε Μεκνές, Καζαμπλάνκα,Φεζ, Σεφσαουέν και Ταγγέρη οπότε ελπίζω να είμαι συνεπής και να την ολοκληρώσω σχετικά σύντομα...
Είναι και η πρώτη μου ιστορία και πρέπει να δείξω χαρακτήρα...

 

[Nedelja]

το στορυ με την ερημο και τις αραχνες το ηξερα αλλα φωτο δεν ειχα δει....πες του γ. του παει το τσεμπερι στη καμηλα....

Ασε είχε ψωνιστεί λεπτό δε το έβγαλε από πάνω του την είχε δει Λώρενς της Αραβίας...