Μαρόκο Μαρόκο? ΙΙΙΙIt's a problem!

[Nedelja]

Πολύ ωραία τα γράφεις και όλα με δόση χιούμορ. Ποιός ξέρει όταν σας συνέβαιναν τα διάφορα εκεί πόσο χιούμορ είχε... ε;;

Το χιούμορ μου δε το χάνω ποτέ ειλικρινά και ευτυχώς δε μας συνέβη και τίποτα που να μην μπορεί να αντιμετωπιστεί με τέτοιο τρόπο ακόμα και οι εντερικές διαταραχές (για να το θέσω κόσμια)

 

[KIKI]

ωραια αρχή και περιμενω τη συνεχεια .....

 

[pattyyy]

Γράφεις με πολύ ευχάριστω τρόπο για έναν προορισμό που με "ψήνει" πολύ! Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[Nedelja]

Εσσαουίρα


Για την Εσσαουίρα τα πολλά λόγια είναι περιττά, μια οχυρωμένη πόλη που τα τείχη της πλέον προστατεύουν τους κατοίκους όχι από επιδρομές αλλά από τον Ατλαντικό Ωκεανό που με την άγρια ομορφιά του κάνει το μέρος μοναδικό. Με το που φτάσαμε βγάλαμε κατευθείαν εισιτήρια για Μαρακές μετά από δυο μέρες και αφού βολευτήκαμε σε ένα πολύ συμπαθητικό ριάντ (= μαροκινά σπίτια που τα δωμάτια χτίζονται σε ορόφους γύρω από μια εσωτερική αυλή) μέσα στη Μεδίνα (= παλιές μεσαιωνικές αραβικές πόλεις με τείχη ολόγυρα) ξεκινήσαμε τη βόλτα στα στενά και στα σουκς (= αγορές που ανάλογα με τι πουλάνε τα μαγαζιά είναι συγκεντρωμένες κατά είδος , π.χ μαζί τα μπαχαρικά, πιο δίπλα τα δερμάτινα κ.ο.κ). Από τη πρώτη στιγμή την πόλη αυτή την ερωτεύτηκα ίσως επειδή είμαι και παιδί της θάλασσας και όλα εκεί ήταν τόσο αυθεντικά και είχαν τη γοητεία του παλιού από τα τείχη μέχρι και τα σπίτια και τα μαγαζιά που τα είχε φθείρει η θαλασσινή αλμύρα. Μια πόλη παραδομένη στη μεγάλη αφέντρα τη θάλασσα. Στον κεντρικό δρόμο το τσιμέντο είχε αντικατασταθεί κατά το ήμισυ με άμμο και πλανόδιοι πωλητές με κάρα και γαϊδουράκια πουλούσαν φρούτα , λαχανικά, ψωμί κι ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Αρώματα από βότανα, μπαχαρικά, γίνονταν ένα με το θαλασσινό αεράκι και δε είχες άλλη επιλογή από το να μείνεις συνεπαρμένος.





Συνεχίσαμε να περιπλανιόμαστε στα στενά σοκάκια μέχρι που καταλήξαμε στα τείχη πάνω από τη θάλασσα στο φρούριο με τα κανόνια που κάποτε προστάτευαν την πόλη.





Έπειτα καταλήξαμε στο λιμάνι με τους γλάρους και τα μικρά γαλάζια ψαροκάικα να μονοπωλούν το τοπίο και τα μάτια μας.

 

[Nedelja]

Αφού χαζέψαμε αρκετά και χορτάσαμε χρώματα, αρώματα και εικόνες μια άλλη μυρωδιά ξύπνησε τον άλλο τον πεζό μας εαυτό και μας υπενθύμισε ότι είχαμε να φάμε μια ολόκληρη μέρα. Αυτή η μυρωδιά δεν ήταν άλλη από τις υπαίθριες ψησταριές θαλασσινών που απλώνονται κατά μήκος του λιμανιού. Διαλέγουμε τη συναγρίδα μας , τις σαρδελίτσες μας και γαρίδες μας τα ζυγίζουν όλα μαζί 13? (τσάμπα πράμα δηλαδή) μας τα ψήνουν επιτόπου και πέφτουμε με τα μούτρα στο φαί πιο αντισηπτικό που είχα πάρει μαζί μου, πια μαντηλάκια δεν σκεφτόμασταν τίποτα η μυρωδιά δε μας άφηνε περιθώρια για τέτοιες σκέψεις. Το φαγητό εκεί είναι απλά φοβερό γιατί τα ψάρια είναι ολόφρεσκα τώρα οι συνθήκες υγιεινής σε ότι αφορά ποτήρια και μαχαιροπίρουνα στοιχειώδεις, τα ποτήρια δεν πλένονται με σαπούνι απλά ξεπλένονται με νεράκι ( είδες οικολογικές ανησυχίες?) αλλά ποιος νοιάζεται όταν έχει δυο χεράκια που αντικαθιστούν άψογα τα πιρούνια και πρέπει να φοράς γυαλιά ηλίου ώστε να αποφύγεις να χάσεις το μάτι σου από κανένα ιπτάμενο λέπι
(φρέσκο ψάρι δεν ήθελες κυρία μου? Ε, λοιπόν το καθαρίζουμε επιτόπου). Εμείς μέχρι και λέπι βγάλαμε από το ποτήρι μας αλλά δεν πάθαμε κάτι.





Το απογευματάκι χαζέψαμε το ηλιοβασίλεμα από το Taros Cafe που είναι πραγματικά ένα πολύ ωραίο μαγαζί και από τα λίγα που σερβίρει αλκοόλ οπότε η επιλογή ήταν μονόδρομος. Απολαύσαμε τις μπυρίτσες μας (Casablanca και Flag ήταν μαροκινές με την πρώτη να είναι πιο δυνατή και καλύτερη) και χαζεύαμε το ηλιοβασίλεμα , την απέραντη θέα στον Ατλαντικό , τους γλάρους που πετούσαν σχεδόν πάνω από τα κεφάλια μας (μας είχαν χέσει το πρωί οπότε το βράδυ με λυπήθηκαν ή έχουν έντερο ρολόι που το βράδυ απενεργοποιείται ) και όλα αυτά με συνοδεία μιας μπάντας Gnaoua (είδος μουσικής που προέρχεται από απογόνους σκλάβων από το Μάλι, την Υποσαχάρια Αφρική και βερβέρικες φυλές) που έπαιζαν στην κεντρική πλατεία του λιμανιού δωρεάν προς τέρψη των ντόπιων λόγω της προκείμενης έναρξης του Ραμαζανιού.





Γεμάτοι με εικόνες και μουσικές και ελαφρύτεροι κατά 15,5? που κόστισαν οι μπύρες ,το αλκοόλ στο Μαρόκο συγκριτικά με τα υπόλοιπα δεν είναι και φθηνό (κρίμα να μην υπάρχει συναγρίδα -daiquiri φτηνότερα θα κόστιζε) κάναμε μια τελευταία βόλτα στους δρόμους που ήταν γεμάτοι ντόπιους , στην Εσσαουίρα οι τουρίστες ήταν λίγοι γιατί όλοι προτιμούν το Αγκαντίρ με τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Μετά τσιμπήσαμε κάτι σε ένα πρωτοποριακό εστιατόριο που τις τεχνικές του θα τις ζήλευε και η Greenpeace αφού το πάτωμα για να μην σφουγγαρίζετε με απορρυπαντικά – είπαμε κάνουν κακό στο περιβάλλον- ήταν στρωμένο με πριονίδι (για να αποφεύγεται και το πατινάζ από τα λάδια) και η μπουκάλα γκαζιού σηκωνόταν διαγωνίως με την πατούσα του μάγειρα ώστε να εκμεταλλευτεί και το τελευταίο γκάζι που μπορεί να υπήρχε και ενίοτε την κλωτσούσε για να φοβηθεί και να βγάλει κι άλλο ( άντε τώρα να πιστέψεις ότι στο Μαρακές η έκρηξη στο Café Argane οφειλόταν σε τρομοκράτη ισλαμιστή κι όχι σε κάποια πατούσα-καμικάζι σε αποστολή αυτοκτονίας . Αφού γλιτώσαμε την προσθήκη των ονομάτων μας στα θύματα της παγκόσμιας τρομοκρατίας πήγαμε για ύπνο.

Η επόμενη μέρα μας βρήκε έτοιμους για κολύμπι και λιάσιμο σαν τη ρέγγα ώστε να αποκτηθεί ένα χρώμα εξωτικό να ταιριάξω και στο περιβάλλον και λέω εγώ μόνο γιατί ο Γ. ήταν ήδη σαν τον Καζαμπούμπου. Αφού περπατήσαμε την ατελείωτη παραλία της Εσσαουίρα , χιλιόμετρα ολόκληρα και δε χόρταινες να σταματήσεις το περπάτημα αράξαμε για μπανάκι να αρχίσει κι η επιχείρηση μαροκινό σολάριουμ ντε.
Είχε αεράκι οπότε το ξεροψήσιμο στον ήλιο σαν μπροζολάκι στα κάρβουνα με την αλάνθαστη μέθοδο σετάκια δηλ. 20 λεπτά μπρος 20 πλάτη και τούμπαλιν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο. Δε θα έλεγα το ίδιο και για τη βουτιά στη θάλασσα όπου μέχρι να αποφασίσω να βουτήξω, τα πόδια μου είχαν πάθει κρυοπαγήματα κι επειδή τα χρειαζόμουν για τις επόμενες μέρες αλλά και γενικότερα έκανα ένα γρήγορο βάπτισμα και επέστρεψα στα σετάκια μου, μπρος-πίσω. Στην παραλία έβλεπες να κάνουν surfing, kite surfing, βόλτες με καμήλες και άλογα και πολλές γυναίκες να προσπαθούν με τις μαντίλες και τα μακριά παντελόνια να κυνηγούν τα δαιμονάκια τους που αφήνιαζαν.

 

[Nedelja]

Αφού λοιπόν απέκτησα χρωματάκι τόσο που να μην φωνάζει από μακριά είμαι σκλαβάκι στην Αθήνα και από Μάιο μέχρι Ιούλιο κάνω μπάνιο στο γραφείο, συνεχίσαμε να βολτάρουμε και σε άλλες γειτονιές της πόλης πιο απομονωμένες και μπορώ να πώ ότι παρόλο που ήταν πολύ φτωχές έως και εξαθλιωμένες οι άνθρωποι ήταν με το χαμόγελο στα χείλη και μια υπερηφάνεια στο βλέμμα.





Πήγαμε και στην Εβραϊκή συνοικία που μπορεί να είναι από τα πιο βρώμικα σημεία και όχι και τόσο φιλόξενα για τουρίστες αλλά εγώ τη βρήκα ενδιαφέρουσα.





Το βράδυ μας βρήκε κλασικά στην κεντρική πλατεία του λιμανιού να πίνουμε μπύρες στο πιο τραγικό εστιατόριο της πόλης για το οποίο είχα διαβάσει στο L.P ότι έχει μπύρα στη μισή τιμή από το Taros Cafe, οπότε δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε. Εννοείται ότι στο μαγαζί ήμασταν οι μόνοι που δεν τρώγαμε απλά πίναμε ,πάντως είχε γέλιο που οι σερβιτόροι με κάτι ξεπερασμένες στολές και ύφος ότι δουλεύουν τουλάχιστον στη Σπονδή να μας σερβίρουν μόνο μπύρες και όχι και τις καλές τις ευρωπαϊκές αλλά τις πιο φτηνές με βλέμμα απαξίωσης τύπου άντε ρε καημένοι δεν έχετε να φάτε θέλετε και διακοπές, βέβαια όταν στο τέλος ο λογαριασμός που κάναμε ήταν μεγαλύτερος από ότι αν τρώγαμε πήραμε προαγωγή σε αξιότιμους πελάτες και είχαμε βασιλική αντιμετώπιση. Κορυφαίο συμβάν στο εν λόγω μαγαζί ήταν όταν μια μεσήλικη Γαλλίδα με ύφος κριτικού Michelin απαίτησε να μιλήσει με τον σεφ…! Ο οποίος βέβαια δεν εμφανίστηκε ποτέ γιατί πρέπει να είχε εγκαταλείψει τα εγκόσμια προ πολλού και η παρακαταθήκη του να φυλαγόταν σαν κόρη οφθαλμού σε θυρίδα-κατάψυξη από όπου ξεπαγωνόταν με ευλάβεια και σερβιρόταν στους ανυποψίαστους πεινασμένους τουρίστες-θύματα. Μετά επειδή είχε και σήμερα συναυλία Gnaoua στην πλατεία την παρακολουθήσαμε από κοντά ανάμεσα σε ντόπιους που χόρευαν σαν τρελοί. Επειδή όμως οι μπύρες μας είχαν ανοίξει και την όρεξη ψάχναμε κάπου να φάμε , μπαίνουμε σε ένα μαγαζάκι τρύπα όπου μπαινόβγαιναν αποκλειστικά ντόπιοι. Στην αρχή μας κοίταξαν λίγο παράξενα όχι τόσο από καχυποψία όσο επειδή ίσως και να ήμασταν οι πρώτοι ξένοι που καθόμασταν να φάμε. Αγγλικά δεν ήξεραν καθόλου και αφού συνεννοηθήκαμε με τα λίγα γαλλικά μου, παραγγείλαμε δύο μαροκινές σούπες χαρίρα (από διάφορα όσπρια και μπαχαρικά) και 2 μαροκινές κρέπες (είδος πίτας που ψήνουν σε μαντέμι). Κόστος 1,3? όλα μαζί…! Μια οικογένεια ντόπιων που ήταν πίσω προσπάθησαν να μας μιλήσουν στα αγγλικά και μας ρώτησαν αν το φαγητό μας άρεσε και αν χρειαζόμασταν κάτι. Τους είπαμε ότι η σούπα ήταν πολύ νόστιμη και μας κέρασαν τσάι με μέντα. Καθίσαμε αρκετή ώρα μαζί τους και ήταν μια πολύ ευχάριστη βραδιά. Γενικά στην Εσσαουίρα οι κάτοικοι είναι Βέρβεροι, είναι πολύ ευγενικοί και πάντα πρόθυμοι να σε βοηθήσουν χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα. Όμως η ώρα είχε περάσει και αύριο φεύγαμε για Μαρακές οπότε έπρεπε να πάμε για ύπνο. Κάναμε μια τελευταία βόλτα προσπαθώντας να πάρουμε λίγες ακόμα αναμνήσεις από αυτήν την όμορφη πόλη και τους τόσο ωραίους ανθρώπους της.





Μήπως τελικά τα όσα είχαμε διαβάσει για τους Μαροκινούς ότι είναι τσιμπούρια, κράχτες και για να σου πουν έστω και που είναι η τουαλέτα ζητάνε λεφτά ήταν ψέματα? Απαπα παλιοτουρίστες τις φήμες βγάζετε? Ή μήπως όχι? Το Μαρακές έρχεται……..

 

[elenara88]

παρακολουθω και γω , ειναι προορισμος που μου κλεινει το ματι καιρο !!! συνεχισε παρακαλω!!!

 

[mfish]

ευτυχως που εβαλες φωτο εδω,γιατι ουτε απο τα αλλα ταξιδια σου δεν εχω αξιωθει να δω ακομα!!!!

ωραια ξεκινησες, και οι φωτο ωραιες, περιμενω και τα υπολοιπα!!!

τα ψαρακια πολυ τα ζηλεψα, ειμαι και λιγουρα με ξερεις...

 

[Nedelja]

ευτυχως που εβαλες φωτο εδω,γιατι ουτε απο τα αλλα ταξιδια σου δεν εχω αξιωθει να δω ακομα!!!!

ωραια ξεκινησες, και οι φωτο ωραιες, περιμενω και τα υπολοιπα!!!

τα ψαρακια πολυ τα ζηλεψα, ειμαι και λιγουρα με ξερεις...

τι να κάνουμε έχουμε πιο σημαντικά πράγματα να κάνουμε όταν βρισκόμαστε, να αδειάζουμε μπουκάλια

όσο για τις φωτο με δυσκολέυουν λίγο να τις ανεβάσω αλλά πιστεύω να τα καταφέρω

 

[harilander]

ευχαριστη έκπληξη η Εσσαουιρα!ενδιαφερον
Μ'αρεσει οπως τα γράφεις, για συνέχισε να δουμε παρακάτω.
I'm watching you

 

[giannoula]

για πες για πες για Μαρακές και φεύγω για εκεί σε λίγες μέρες;;;;;;

 

[_antonis_]

Μπράβο! Μ'αρέσει πολύ!!