Μαλαισία Μαλαισία - Ταξίδι στον παράδεισο

[dora]

Είχαν περάσει 3 μήνες περίπου από την επιστροφή στην πόλη. Η προσαρμογή πιο δύσκολη από ότι την περίμενα. Προσπάθεια να προσαρμοστώ στην πόλη που μεγάλωσα και αγαπήσα και τώρα ήταν μια ξένη για μένα. Η ξαφνική πρόταση μίας φίλης για Μαλαισία ήταν αυτό που χρειαζόμουν την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Η πτήση από Αθήνα για Μπαχρειν με την Gulf air κράτησε 4 ώρες. Οι 2 ώρες αναμονής στο αεροδρόμιο του Μπαχρειν περάσαν παρα πολύ γρήγορα χαζευόντας του αραβες με τις κατασπρες κελεμπιες τους και τις γυναίκες με τα λαμπερά πρόσωπα.
Εντυπωσιακή η προσγειώση στην KL, οργειώδης βλάστηση και εμείς πανέτοιμοι να γνωρίσουμε την χώρα.
Οι δύο μέρες στην KL ήταν αρκετές για να πάρουμε μία καλή γεύση από την πόλη. Ουραναξύστες, λουλουδατα πάρκα, ασιάτικες μυρωδιές, οι λάμπεροι δίδυμοι πύργοι και open market με επωνυμες fake τσάντες, παπούτσια και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς.
Η χαρά του φτωχού καταναλωτή.

Η ενοικίαση αυτοκινήτου για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας στην ενδοχώρα δεν ήταν και τόσο ευκολη. Μετά από 3-4 τηλεφωνήματα σε γνωστές εταιρείες ενοικίασεων αυτοκινήτων, καταφέραμε να βρούμε ένα proton στην τιμή των 30 Ε την ήμερα. Φυσικά το δίπλωμα δεν ήταν απαραίτητο.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[mpiftex]

Και άλλη ιστορία από Μαλαισία!! Τι καλά!
Περιμένουμε όλες τις λεπτομέρειες Dora. Μην ξεχάσεις να ανανεώσεις και τον χάρτη σου!

 

[go2dbeach]

Κι εγω χαιρομαι ιδιαιτερα που εχουμε κι αλλη ιστορια απο Μαλαισια κυριως επειδη η Dora εκανε αυτο που θελω κι εγω..εξερευνηση με αυτοκινητο. Περιμενω να δω πως σου φανηκε η οδηγηση στη χερσονησο αλλα και τα μερη που ειδες .
Παμε...

 

[dora]

O φίλος T στο τιμόνι, οι 2 φίλες μου και εγώ με τους χάρτες στα χέρια και με προόρισμο το rain forest Taman Negara. Oι προσευχές απαραίτητες διότι η οδηγήση από τα αριστερά δεν είναι τελικά το πιο εύκολο πράγμα. Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι ο δρόμοι είχαν την άπλα τους και δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από τους αυτοκινητόδρομους της ανεπτυγμένης Ευρώπης.
Πρώτη στάση τα batu caves λίγα χιλιόμετρα έξω από την KL στον δρόμο προς Kuantan. Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους ινδουιστικούς ναούς όπου μαζευόνται πιστοί από όλη την Ασία. Μέσα σε μια καταρακτώδη τροπική βροχή και υπό υποτιμητικό βλέμα των δεκάδων μαιμούδων ανεβηκαμε τα 200+ επιβλητικά σκαλοπάτια για να εισχωρήσουμε μέσα στην σπήλια. Το εσωτερικό λιγότερο εντυπωσιακό από ότι προμήνυε η εντυπωσικακή είσοδος. Σκοτάδι και φαγωμένα από την υγρασία πολύχρωμα αγάλματα. Στην κάθοδο 4 μαιμούδες περικυκλώσαν απειλιτικά έναν ανέμελο τουρίστα και αρπάξαν από τα χέρια του ένα παγωτο.Απίστευτη επίθεση!

Οι ήχοι της ζούγκλας μας καλούσαν....

 

[xenos]

Dora κοβει ο κοσμος την ιστορια στην προταση
"οι ηχοι της ζουγκλας μας καλουσαν.........." ?????
Απαραδεκτο.
Περιμενω την συνεχεια.......ΕΠΕΙΓΟΝ.

 

[dora]

Το traveller home ήταν μία ανάσα από την καρδιά του taman negara. 'Οταν φθάσαμε είχε ήδη άρχισει να νυχτώνει. Οι ιδιοκτήτες μία σουηδέζα και ο μαλαισιάνος άντρας της είχαν φτιάξει έναν χώρο πλήρως σε αρμονία με το rain forest. Το δείπνο σερβιριζόταν στο κυρίως κτίριο του συγκροτήματος. Υπό το φως των κεριών (διότι ρεύμα δεν υπήρχε, η γενήτρια ήταν out of order) και με παρέα άλλους 4 ευρωπαίους καθήσαμε για φαγητό. Κάτι μου θύμιζε κοτόπουλο, κάτι ψάρι δεν μπορούσα να διακρίνω. Ευτυχώς το ρύζι ήταν αρκετό.
Ξεκινήσαμε πρωι-πρωι για την πεζοπορία μας. Αφού βγάλαμε την απαραίτητη άδεια, πήραμε το σηματοδοτημένο μοναπάτι με προόρισμο το canopy. H φύση σε όλο της το μεγαλείο. Βλάστηση, ατελείωτη βλάστηση. Δέντρα που σήκωνες το κεφάλι σου και δεν μπορούσες να διακρίνεις την κορυφή τους. Έντομα σε υπερ -μεγεθη και ήχοι από πουλιά και ζώα τριγύρω σου. Η βλάστηση ήταν τοσό πυκνή που και τίγρης να περνουσε δίπλα σου δεν νομίζω ότι θα την έβλεπες. Δυστυχώς και ευτυχώς δεν είχαμε καμμία περιεργη συνάντηση.

 

[dora]

Το traveller home ήταν μία ανάσα από την καρδιά του taman negara. 'Οταν φθάσαμε είχε ήδη άρχισει να νυχτώνει. Οι ιδιοκτήτες μία σουηδέζα και ο μαλαισιάνος άντρας της είχαν φτιάξει έναν χώρο πλήρως σε αρμονία με το rain forest. Το δείπνο σερβιριζόταν στο κυρίως κτίριο του συγκροτήματος. Υπό το φως των κεριών (διότι ρεύμα δεν υπήρχε, η γενήτρια ήταν out of order) και με παρέα άλλους 4 ευρωπαίους καθήσαμε για φαγητό. Κάτι μου θύμιζε κοτόπουλο, κάτι ψάρι δεν μπορούσα να διακρίνω. Ευτυχώς το ρύζι ήταν αρκετό.
Ξεκινήσαμε πρωι-πρωι για την πεζοπορία μας. Αφού βγάλαμε την απαραίτητη άδεια, πήραμε το σηματοδοτημένο μοναπάτι με προόρισμο το canopy. H φύση σε όλο της το μεγαλείο. Βλάστηση, ατελείωτη βλάστηση. Δέντρα που σήκωνες το κεφάλι σου και δεν μπορούσες να διακρίνεις την κορυφή τους. Έντομα σε υπερ -μεγεθη και ήχοι από πουλιά και ζώα τριγύρω σου. Η βλάστηση ήταν τοσό πυκνή που και τίγρης να περνουσε δίπλα σου δεν νομίζω ότι θα την έβλεπες. Δυστυχώς και ευτυχώς δεν είχαμε καμμία περιεργη συνάντηση.

Πιαστηκαμε από τα σχοινιά της γέφυρας και προσπαθώντας να κρατήσουμε την απόσταση των 5 μέτρων μεταξύ μας περάσαμε απέναντι. Απίστευτη αίσθηση να είσαι στα 25 μέτρα και πάλι με δυσκολία να διακρίνεις τις κορυφές των δέντρων.

 

[Menia21]

Κι άλλος επέστεψε από Μαλαισία... Μήπως να μου δείχνει κάποιο σημάδι η μοίρα μου για το επόμενο ταξίδι?:roll:

 

[dora]

Μέτα από έναν σύντομο διάλλειμα στο κέντρο πληροφόρησης τουριστών, που οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν πλήρως οργανωμένο, ξεκινήσαμε για μία ακόμη διαδρομη αυτή την φορά από το ποτάμι. Επιβιβαστήκαμε στο κανό με προορισμό το lata berkoh (σημείο του ποταμού όπου να νερά γίνονται πιο ορμητικά). Η διαδρομή ήταν μαγική, μια άλλη εικόνα της ζούγκλας μέσα από το ποτάμι. Κατεβηκαμε στην όχθη και ύστερα από μία μικρή διαδρομη μέσα στην βλάστηση, φθάσαμε στο σημείο όπου καμμία δεκαρια τουρίστες πλατσούριζαν στα νερά του ποταμου. Ότι έπρεπε να δροσίσουμε τα ταλαίπωρα ποδαράκια μας.
Το καλύτερο όμως από όλα ήταν η βροχή που μας βρήκε στην επιστροφή.Βάλαμε τα αδιαβροχα μας και συνεχίσαμε την πορεία μας.
Λίγο προτού νυχτώσει καθήσαμε στην βεράντα του καταλλυματος μας να απολαυσουμε έναν καφέ. Σήκωσα το παντελόνι μου και ...... τα πόδια μου ήταν μέσα στα αίματα. Με είχαν κατασπαράξει οι βδέλες. Δεν είχα πραγματικά καταλάβει τίποτα. Ούτε πόνο, ούτε φαγούρα. Συμπέρασμα: Μέτα από βροχή στην ζούγκλα έχετε πολλες πιθανότητες να έχετε εμπειρια με βδέλες.

 

[dora]

Μήπως ήρθε η ωρα να πάμε να την αράξουμε σε καμμία παραλία?

 

[go2dbeach]

Τελευταια ειχα χασει λιγο το δρομο μου , αλλα φτανει μια ζουγκλο-περιπετεια με βδελλες για να με επαναφερει στο σωστο δρομο .
Για να καταλαβω λιγο τη διαδρομη...απο Κουαλα Λουμπουρ και τη συντομη σταση στα Batu caves οδηγησατε κατευθειαν προς Taman negara? Και εδω ποσα βραδια μεινατε ωστε να παρετε μια γευση απο ζουγκλα?

Φυσικα και ειναι ωρα για παραλια! Παντα ειναι!

 

[Menia21]

Μήπως ήρθε η ωρα να πάμε να την αράξουμε σε καμμία παραλία?

Με τέτοια ζέστη και υγρασία μια παραλία είναι ότι πρέπει τώρα!