MChristinaK
Member
- Μηνύματα
- 11
- Likes
- 30
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ταξίδι στο διάστημα
Μαγιάτικη εκδρομή στην Κάρπαθο
26-30/5/2011
Δύο άτομα, πήγαμε με το καράβι μέσω Σαντορίνης-Ανάφης-Κάσου και γυρίσαμε με το αεροπλάνο. Ο λόγος που πήγαμε με το καράβι ήταν για να πάρουμε μια εικόνα της Κάσου όσο θα ήταν δεμένο εκεί. Το εισιτήριο για ένα άτομο σε δίκλινη καμπίνα στοίχισε 75 ευρώ. Το καράβι «Πρέβελης» ήταν απεριποίητο, με ένα χαρτόνι που κάλυπτε το σπασμένο τζάμι της τραπεζαρίας, το κατάστρωμα ήταν βρώμικο και άβαφτο, οι πλαστικές καρέκλες ήταν διαλυμένες… Αλλά να μην σας χαλάσω τη διάθεση…
Φύγαμε από τον Πειραιά στις 8 το βράδυ και φτάσαμε στην Κάρπαθο στις 12 το μεσημέρι. Ευτυχώς δε φυσούσε καθόλου και το ταξίδι ήταν πολύ άνετο. Είχα ήδη κλείσει δωμάτιο (Jonathan στην Αμμοοπή) και αυτοκίνητο (Euromoto) τηλεφωνικώς. Το αυτοκίνητο ήταν ένα Hyundai I10 για 2 ημέρες και ένα Jimny για 3 ημέρες. Το κεντρικό οδικό δίκτυο είναι με άσφαλτο, με εξαίρεση κάποια χιλιόμετρα προς το χωριό Όλυμπος που είναι χωματόδρομος φαγωμένος σε ορισμένα σημεία. Το τζιπ χρειάζεται κυρίως για τις πολλές χωμάτινες διαδρομές˙ αλλιώς δε χρειάζεται.
Το κεντρικό λιμάνι του νησιού λέγεται Πηγάδια. Εκεί δένουν τα διάφορα τουριστικά καραβάκια που πηγαίνουν στις παραλίες ή το Διαφάνι, το επίνειο της Όλυμπου. Αρχιτεκτονικά ο οικισμός είναι αδιάφορος ως άσχημος. Δεν έχει παρά ελάχιστα παλιά σπίτια και θυμίζει πιο πολύ επαρχιακή πόλη παρά νησί. Αποτελείται κυρίως από διώροφα και τριώροφα κτίσματα τύπου πολυκατοικίας. Προς τα δυτικά έχει μια μεγάλη αμμουδιά με δύο τρία μεγάλα ξενοδοχεία-κουτιά, τα οποία δεν ταιριάζουν στο τοπίο. Ο παραλιακός δρόμος είναι γεμάτος με καφετέριες, ταβέρνες και εστιατόρια. Ο μέσα δρόμος και οι κάθετοι έχουν εστιατόρια και μαγαζιά. Υπήρχαν τουρίστες από σκανδιναβικές χώρες, την Αγγλία, την Ιταλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, κυρίως ζευγάρια ή οικογένειες.
Η Αμμοοπή και το γειτονικό Λακκί με τις ομώνυμες παραλίες είναι τελείως τουριστικοί οικισμοί. Βρίσκονται σε έναν μεγάλο κόλπο και είναι γεμάτοι με χαμηλά κτίρια που είναι ενοικιαζόμενα και ξενοδοχεία. Παρόμοια είναι η Αρκάσα που βρίσκεται στη δυτική μεριά του νησιού. Αν κρίνω από τον αριθμό των ξενοδοχείων το καλοκαίρι θα πρέπει να έχει πολύ κόσμο.
Στα κεντρικά του νησιού υπάρχουν διάφορα ορεινά χωριά, όπως το Απέρι, η Βωλάδα, το Όθος, οι Πύλες και άλλα μικρότερα. Μας έκαναν εντύπωση τα περιποιημένα σπίτια, οι καθαροί δρόμοι και γενικά το πόσο φροντισμένα ήταν. Επίσης υπάρχουν κάποια δημόσια κτίρια που έχουν γίνει με χρήματα των απανταχού Καρπάθιων.
Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη βενζίνης και τα λίγα βενζινάδικα. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι η βενζίνη τελείωσε τη Δεύτερα και θα είχε ξανά την Πέμπτη. Οπότε, αν νοικιάσετε κάτι, φροντίστε να γεμίσετε το ρεζερβουάρ. Μας είπαν ότι το πρόβλημα υπάρχει και το καλοκαίρι.
Στα θετικά είναι ότι στο νησί υπάρχουν πηγές πόσιμου νερού από τα βουνά, τις οποίες εκμεταλλεύονται. Σε διάφορα σημεία θα δείτε μια βρύση και κάποιον να γεμίζει δοχεία. Ευτυχώς οι καφετέριες δε σερβίρουν εμφιαλωμένο, αν δεν το ζητήσεις, οπότε δεν είναι γεμάτος ο τόπος από πλαστικά μπουκάλια. Γενικά τα πάντα ήταν πεντακάθαρα.
Για ψάρι πήγαμε στην ταβέρνα Δελφίνι που βρίσκεται στο Φοινίκι. Πολύ καλή εξυπηρέτηση και εκπληκτικά ψάρια με θέα το λιμανάκι, στο οποίο υπάρχει και μια αμμουδιά με ομπρέλες.
Επίσης φάγαμε ωραία στην «Ωραία Κάρπαθο» και το «Ελληνικόν» που βρίσκονται στα Πηγάδια. Το τοπικό μενού περιλαμβάνει τις μακαρούνες (ζυμαρικό με τυρί και κρεμμύδι) και το λευκό τυρί μανούλι.
Το πιο διάσημο χωριό της Καρπάθου είναι η Όλυμπος που βρίσκεται στα βόρεια. Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ τουριστικό. Εννοώ ότι χρέωσαν μια μηλόπιτα στο χέρι 2 ευρώ, ότι πουλούσαν κάτι άθλιες ζωγραφιές με καραβάκια και ηλιοβασιλέματα και παρόμοια τραγικά σουβενίρ και ότι μας κοιτάγανε καλά-καλά για να δουν αν θα αγοράσουμε κάτι ή αν θα κάτσουμε στο μαγαζί τους. Πάντως αξίζει να το επισκεφθεί κανείς λόγω της θέσης του και της αρχιτεκτονικής του. Είναι χτισμένο ανάμεσα σε δύο ψηλά βουνά με θέα στη θάλασσα και θυμίζει τον Ανάβατο της Χίου. Πιο πάνω υπάρχει ο αγροτικός οικισμός Αυλώνα που βρίσκεται μέσα σε έναν κάμπο και μοιάζει σα να έχει μείνει στον Μεσαίωνα. Έχει πολλά μικρά σπιτάκια σκαρφαλωμένα στις πλαγιές του λόφου με στενά δρομάκια. Υπήρχε μόνο μια μικρή ταβέρνα. Το Διαφάνι, το επίνειο της Ολύμπου, έχει μια ωραία παραλία και μερικά μαγαζάκια.
Κάναμε ένα μπάνιο στην παραλία του Αγίου Μηνά και ένα στον Διακόφτη. Ο Διακόφτης είναι μια μικρή παραλία με καταγάλανα νερά και αμμουδιά. Το νερό εκεί ήταν ευχάριστα δροσερό (και δεν είμαι χειμερινή κολυμβήτρια) ενώ στον Άγιο Μηνά ήταν πιο κρύο.
Ενδιαφέρον είχε η παράσταση των μαθητών της πέμπτης τάξης του 1ου δημοτικού σχολείου με θέμα το τοπικό έθιμο «Επτά». Ντυμένα με παραδοσιακές φορεσιές και έχοντας μάθει τα λόγια τους απέξω, κατάφεραν να κερδίσουν το ενδιαφέρον ακόμα και των ξένων θεατών. Ένας από τους μαθητές έπαιζε λύρα και συνόδευε τους συμμαθητές του σε μια διασκεδαστική, αν και ατελείωτη, μαντινάδα.
Επίσης μου έκανε εντύπωση το σχήμα μερικών κορμών που ήταν σα Γ από τον αέρα. Έχω δει και αλλού κορμούς που γέρνουν από τον αέρα αλλά τόσο πολύ δεν έχω δει ξανά!
26-30/5/2011
Δύο άτομα, πήγαμε με το καράβι μέσω Σαντορίνης-Ανάφης-Κάσου και γυρίσαμε με το αεροπλάνο. Ο λόγος που πήγαμε με το καράβι ήταν για να πάρουμε μια εικόνα της Κάσου όσο θα ήταν δεμένο εκεί. Το εισιτήριο για ένα άτομο σε δίκλινη καμπίνα στοίχισε 75 ευρώ. Το καράβι «Πρέβελης» ήταν απεριποίητο, με ένα χαρτόνι που κάλυπτε το σπασμένο τζάμι της τραπεζαρίας, το κατάστρωμα ήταν βρώμικο και άβαφτο, οι πλαστικές καρέκλες ήταν διαλυμένες… Αλλά να μην σας χαλάσω τη διάθεση…
Φύγαμε από τον Πειραιά στις 8 το βράδυ και φτάσαμε στην Κάρπαθο στις 12 το μεσημέρι. Ευτυχώς δε φυσούσε καθόλου και το ταξίδι ήταν πολύ άνετο. Είχα ήδη κλείσει δωμάτιο (Jonathan στην Αμμοοπή) και αυτοκίνητο (Euromoto) τηλεφωνικώς. Το αυτοκίνητο ήταν ένα Hyundai I10 για 2 ημέρες και ένα Jimny για 3 ημέρες. Το κεντρικό οδικό δίκτυο είναι με άσφαλτο, με εξαίρεση κάποια χιλιόμετρα προς το χωριό Όλυμπος που είναι χωματόδρομος φαγωμένος σε ορισμένα σημεία. Το τζιπ χρειάζεται κυρίως για τις πολλές χωμάτινες διαδρομές˙ αλλιώς δε χρειάζεται.
Το κεντρικό λιμάνι του νησιού λέγεται Πηγάδια. Εκεί δένουν τα διάφορα τουριστικά καραβάκια που πηγαίνουν στις παραλίες ή το Διαφάνι, το επίνειο της Όλυμπου. Αρχιτεκτονικά ο οικισμός είναι αδιάφορος ως άσχημος. Δεν έχει παρά ελάχιστα παλιά σπίτια και θυμίζει πιο πολύ επαρχιακή πόλη παρά νησί. Αποτελείται κυρίως από διώροφα και τριώροφα κτίσματα τύπου πολυκατοικίας. Προς τα δυτικά έχει μια μεγάλη αμμουδιά με δύο τρία μεγάλα ξενοδοχεία-κουτιά, τα οποία δεν ταιριάζουν στο τοπίο. Ο παραλιακός δρόμος είναι γεμάτος με καφετέριες, ταβέρνες και εστιατόρια. Ο μέσα δρόμος και οι κάθετοι έχουν εστιατόρια και μαγαζιά. Υπήρχαν τουρίστες από σκανδιναβικές χώρες, την Αγγλία, την Ιταλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, κυρίως ζευγάρια ή οικογένειες.
Η Αμμοοπή και το γειτονικό Λακκί με τις ομώνυμες παραλίες είναι τελείως τουριστικοί οικισμοί. Βρίσκονται σε έναν μεγάλο κόλπο και είναι γεμάτοι με χαμηλά κτίρια που είναι ενοικιαζόμενα και ξενοδοχεία. Παρόμοια είναι η Αρκάσα που βρίσκεται στη δυτική μεριά του νησιού. Αν κρίνω από τον αριθμό των ξενοδοχείων το καλοκαίρι θα πρέπει να έχει πολύ κόσμο.
Στα κεντρικά του νησιού υπάρχουν διάφορα ορεινά χωριά, όπως το Απέρι, η Βωλάδα, το Όθος, οι Πύλες και άλλα μικρότερα. Μας έκαναν εντύπωση τα περιποιημένα σπίτια, οι καθαροί δρόμοι και γενικά το πόσο φροντισμένα ήταν. Επίσης υπάρχουν κάποια δημόσια κτίρια που έχουν γίνει με χρήματα των απανταχού Καρπάθιων.
Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη βενζίνης και τα λίγα βενζινάδικα. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι η βενζίνη τελείωσε τη Δεύτερα και θα είχε ξανά την Πέμπτη. Οπότε, αν νοικιάσετε κάτι, φροντίστε να γεμίσετε το ρεζερβουάρ. Μας είπαν ότι το πρόβλημα υπάρχει και το καλοκαίρι.
Στα θετικά είναι ότι στο νησί υπάρχουν πηγές πόσιμου νερού από τα βουνά, τις οποίες εκμεταλλεύονται. Σε διάφορα σημεία θα δείτε μια βρύση και κάποιον να γεμίζει δοχεία. Ευτυχώς οι καφετέριες δε σερβίρουν εμφιαλωμένο, αν δεν το ζητήσεις, οπότε δεν είναι γεμάτος ο τόπος από πλαστικά μπουκάλια. Γενικά τα πάντα ήταν πεντακάθαρα.
Για ψάρι πήγαμε στην ταβέρνα Δελφίνι που βρίσκεται στο Φοινίκι. Πολύ καλή εξυπηρέτηση και εκπληκτικά ψάρια με θέα το λιμανάκι, στο οποίο υπάρχει και μια αμμουδιά με ομπρέλες.
Επίσης φάγαμε ωραία στην «Ωραία Κάρπαθο» και το «Ελληνικόν» που βρίσκονται στα Πηγάδια. Το τοπικό μενού περιλαμβάνει τις μακαρούνες (ζυμαρικό με τυρί και κρεμμύδι) και το λευκό τυρί μανούλι.
Το πιο διάσημο χωριό της Καρπάθου είναι η Όλυμπος που βρίσκεται στα βόρεια. Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ τουριστικό. Εννοώ ότι χρέωσαν μια μηλόπιτα στο χέρι 2 ευρώ, ότι πουλούσαν κάτι άθλιες ζωγραφιές με καραβάκια και ηλιοβασιλέματα και παρόμοια τραγικά σουβενίρ και ότι μας κοιτάγανε καλά-καλά για να δουν αν θα αγοράσουμε κάτι ή αν θα κάτσουμε στο μαγαζί τους. Πάντως αξίζει να το επισκεφθεί κανείς λόγω της θέσης του και της αρχιτεκτονικής του. Είναι χτισμένο ανάμεσα σε δύο ψηλά βουνά με θέα στη θάλασσα και θυμίζει τον Ανάβατο της Χίου. Πιο πάνω υπάρχει ο αγροτικός οικισμός Αυλώνα που βρίσκεται μέσα σε έναν κάμπο και μοιάζει σα να έχει μείνει στον Μεσαίωνα. Έχει πολλά μικρά σπιτάκια σκαρφαλωμένα στις πλαγιές του λόφου με στενά δρομάκια. Υπήρχε μόνο μια μικρή ταβέρνα. Το Διαφάνι, το επίνειο της Ολύμπου, έχει μια ωραία παραλία και μερικά μαγαζάκια.
Κάναμε ένα μπάνιο στην παραλία του Αγίου Μηνά και ένα στον Διακόφτη. Ο Διακόφτης είναι μια μικρή παραλία με καταγάλανα νερά και αμμουδιά. Το νερό εκεί ήταν ευχάριστα δροσερό (και δεν είμαι χειμερινή κολυμβήτρια) ενώ στον Άγιο Μηνά ήταν πιο κρύο.
Ενδιαφέρον είχε η παράσταση των μαθητών της πέμπτης τάξης του 1ου δημοτικού σχολείου με θέμα το τοπικό έθιμο «Επτά». Ντυμένα με παραδοσιακές φορεσιές και έχοντας μάθει τα λόγια τους απέξω, κατάφεραν να κερδίσουν το ενδιαφέρον ακόμα και των ξένων θεατών. Ένας από τους μαθητές έπαιζε λύρα και συνόδευε τους συμμαθητές του σε μια διασκεδαστική, αν και ατελείωτη, μαντινάδα.
Επίσης μου έκανε εντύπωση το σχήμα μερικών κορμών που ήταν σα Γ από τον αέρα. Έχω δει και αλλού κορμούς που γέρνουν από τον αέρα αλλά τόσο πολύ δεν έχω δει ξανά!
