Μία πόλη, μία φωτογραφία....

[Borealis]

Τα credits στον Εμπειρίκο και στην ομορφη πολη.

(οφ τόπικ)
Την οποία την πρώτη φορά που την είδα δεν μου άρεσε καθόλου γιατί μου φάνηκε υπερβολικά πολύ παλιά, η Θεσσαλονίκη ήταν τότε το δικό μου υπόδειγμα πόλης, χρόνια μετά ευτυχώς είχα τις ευκαιρίες και την ωριμότητα να της ζητήσω συγγνώμη.
(τέλος οφ τόπικ)

 

[paefstra]

(οφ τόπικ)
Την οποία την πρώτη φορά που την είδα δεν μου άρεσε καθόλου γιατί μου φάνηκε υπερβολικά πολύ παλιά, η Θεσσαλονίκη ήταν τότε το δικό μου υπόδειγμα πόλης, χρόνια μετά ευτυχώς είχα τις ευκαιρίες και την ωριμότητα να της ζητήσω συγγνώμη.
(τέλος οφ τόπικ)

Ενταξει, δεν ειναι και Χαλκιδικη.

 

[gelf]

'έως που ξάφνου, κάθε τόσο, μια πινακίς, μη ορατή παρά στους καλουμένους, πάντα εμφανίζεται για τον καθένα, όπου και αν βρίσκονται οι γηγενείς και οι ταξιδιώται, μια πινακίς με γράμματα χονδρά και απλά που γράφει:

«Tέρμα εδώ. Eτοιμασθήτε. O ποταμός Aχέρων».

Την ίδια στιγμή, όποια και αν είναι η χώρα, όποιο και αν είναι το τοπίον, γίνεται μια τελευταία Βενετιά μ' ένα Kανάλε Γκράντε - όραμα πάντα θείον και των αισθήσεων χαιρετισμός στερνός - μια τελευταία Βενετιά στις αποβάθρες της οποίας γονδόλες μαύρες περιμένουν (πήγα να πω σαν νεκροφόρες) και ένας περάτης γονδολιέρης, ωχρός και κάτισχνος μα δυνατός στα μπράτσα, τους τερματίζοντας κάθε φορά καλεί:

«Περάστε, κύριοι, απ' εδώ. Τούτη είναι η βάρκα σας. Eμπάτε.»

Kαι οι καλούμενοι, με βλέμμα σαν αυτό που συναντά κανείς στα μάτια των καταδικασμένων, στις ύστατες στιγμές του βίου των, μπροστά στις κάννες των αποσπασμάτων, σε ώρες ορθρινές κατά τας εκτελέσεις, μισό λεπτό πριν ακουσθούν οι τουφεκιές και σωριασθούν σφαδάζοντα στη γη τα σώματά των, όλοι περνούν και μπαίνουν στις γόνδολες πάντα χωρίς αποσκευές και φεύγουν"

Ανδρέας Εμπειρίκος, Ο Δρόμος.

Εξαιρετική έμπνευση. Πως το θυμήθηκες!

Ε έτσι που το τονίζεις ο γονδολιέρης μου φάνηκε ο Χάροντας για μια στιγμή, μπρρρρ

Μπράβο. Έπεσα ξερός κάτω από τα γέλια. Εξαιρετικός. Πάντως ο γονδολιέρης δεν είχε μαύρη στολή.
Bonus μια φωτογραφία από Σάλτσμπουργκ (να μη γράψω ξανά - παλιά, πολύ παλιά και βρεις ευκαιρία για σχολιασμό!!).

 

[paefstra]

Εξαιρετική έμπνευση. Πως το θυμήθηκες!

Στην εισαγωγη του βιβλιου Θανατος στη Βενετια, απο τις εκδοσεις Ινδικτος, υπαρχει ενα μαλλον μεγαλο δοκιμιο που αναλυει εξαιρετικα την "καθοδο" των ψυχρων εγκεφαλικων γερμανων στον θερμο και γηινο νοτο ως απαντηση στα υπαρξιακα τους ερωτηματα, πχ ο Νιτσε στην Ιταλια κλπ. Εκει το πετυχα, ειναι αξεχαστο δοκιμιο.

 

[mikrh tsopana]

Στην εισαγωγη του βιβλιου Θανατος στη Βενετια, απο τις εκδοσεις Ινδικτος, υπαρχει ενα μαλλον μεγαλο δοκιμιο που αναλυει εξαιρετικα την "καθοδο" των ψυχρων εγκεφαλικων γερμανων στον θερμο και γηινο νοτο ως απαντηση στα υπαρξιακα τους ερωτηματα, πχ ο Νιτσε στην Ιταλια κλπ. Εκει το πετυχα, ειναι αξεχαστο δοκιμιο.

Αυτά παθαίνεις άμα αγοράζεις τις χειρότερες φθηνότερες εκδόσεις (σε μένα πάει)

 

[paefstra]

Αυτά παθαίνεις άμα αγοράζεις τις χειρότερες φθηνότερες εκδόσεις (σε μένα πάει)

Κατ' αρχας, πρεπει να μεταφερθει το θεμα στη συζητηση για τα βιβλια.
Δευτερον εχεις ψαξει καθολου την εισαγωγη του Συκουτρη στο Συμποσιο του Πλατωνα που οδηγησε στην αυτοκτονια του? Τεραστιο θεμα η εισαγωγη στα τεραστια βιβλια

 

[mikrh tsopana]

Κατ' αρχας, πρεπει να μεταφερθει το θεμα στη συζητηση για τα βιβλια.
Δευτερον εχεις ψαξει καθολου την εισαγωγη του Συκουτρη στο Συμποσιο του Πλατωνα που οδηγησε στην αυτοκτονια του? Τεραστιο θεμα η εισαγωγη στα τεραστια βιβλια

Όντως πρέπει να μεταφερθεί.
Δεν έχω διαβάσει Πλάτωνα δυστυχώς

 

[paefstra]

Όντως πρέπει να μεταφερθεί.
Δεν έχω διαβάσει Πλάτωνα δυστυχώς

Η εισαγωγη στο βιβλιο ειχε αυτονομη και τραγικη πορεια. Εστω αυτην

 

[duty_free]

Εστω αυτην

τί έστω;

Είναι μὰλλον, αν όχι η μοναδικη περιπτωσις αλλά σιγουρα μια εκ των ελαχὶστων φορὼν κατά τις οποιες η εισαγωγη υπερεχει του εργου – οποία βλασφημία για το πόνημα του υιού του Αρίστωνος βεβαὶως βεβαὶως, αλλά φιλος ο Πλάτων, φιλτερα η αληθεια.

Αφού διάβασα την εισαγωγή, μετά, το έργο, τό διάβασα διαγωνίως – τό ὲργο οὺτως ὴ ὰλλως εὶναι βαρετότατο διότι βὰζει στους διαλόγους του να υφισταται μια…γυναικα.

μπουχαχαχα!

Ρέ τούς αλήτιδοι! Σε λίγο, ναούμε, θα βάλουν οδηγούς σε 767 μπόϊνγκ, ουραγκοτάγκους από την ζούγκλα του αμαζονίου - δεν είναι δική μου η καταπληκτική αύτη παρομοίωσις αλλά του επιφανούς Καζάκου δημοσιογράφου, Borat Sagdiyev.

 

[paefstra]

τί έστω;

Είναι μὰλλον, αν όχι η μοναδικη περιπτωσις αλλά σιγουρα μια εκ των ελαχὶστων φορὼν κατά τις οποιες η εισαγωγη υπερεχει του εργου – οποία βλασφημία για το πόνημα του υιού του Αρίστωνος βεβαὶως βεβαὶως, αλλά φιλος ο Πλάτων, φιλτερα η αληθεια.

1. Αφού διάβασα την εισαγωγή, μετά, το έργο, τό διάβασα διαγωνίως – τό ὲργο οὺτως ὴ ὰλλως
2. εὶναι βαρετότατο διότι βὰζει στους διαλόγους του να υφισταται μια…γυναικα.

μπουχαχαχα!

1. Κι εγω το ιδιο επαθα
2. Αντε παλι θα λεμε για τον φεμινισμο, εγω για τον Μαρξιστικο φεμινισμο που ειναι διαφορετικος, μη σπερνεις εριδες

 

[psilos3]

Ha'penny Bridge, γλάροι να πετούν πάνω από το ποταμό Liffey και στο βάθος Custom House.
Δουβλίνο - Νοέμβριος 2018

 

[alexandra80]

Bath,Οκτώβρης 2018