Βολιβία Περού Μήνας του μέλιτος χωρίς πολύ μέλι. Περού – Βολιβία.

[FRIDA08]

Ημέρα 2η Λίμα

Τα σχόλια για την ΤΑΜ ήταν μάλλον θετικά, αλλά όχι και τίποτα ιδιαίτερο. Το προσωπικό εδάφους πολύ καλό, το ίδιο και οι αεροσυνοδοί, η πτήση on time και προσγειώθηκε 20 λεπτά νωρίτερα, το φαγητό μέτριο, το comfort cit μέτριο, η προσωπική οθόνη μάλλον μικρή και το μενού της αδιάφορο.

Προσγειώθηκαν, λοιπόν, οι φίλοι μας στην Βραζιλία και αφού “σκότωσαν” περίπου 2 ώρες στο μάλλον δύσκολο αεροδρόμιο του Sao Paolo, επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο της Lan με προορισμό τη Λίμα. Οι 5 ώρες πτήσης μέχρι την πρωτεύουσα του Περού έφτασαν για να τους πείσουν ότι η φήμη της εταιρείας αληθεύει. Ωραίο φαγητό, πολύ εξυπηρετικοί αεροσυνοδοί, πεντακάθαρο αεροπλάνο, πτήση on time κτλ.

Προσγειώνονται και περνάν από το immigration office με μία φόρμα που τους έδωσαν και είχαν συμπληρώσει μέσα στο αεροπλάνο. Η διαδικασία ήταν πολύ απλή και μέσα στα επόμενα 5 λεπτά ήταν στον κεντρικό χώρο του αεροδρομίου.

Αφού έκαναν συνάλλαγμα και το καταχώνιασαν μαζί με έγγραφα σε σημεία που δεν θα ονομάσω, παζάρεψαν τη διαδρομή για το κέντρο με έναν ταξιτζή και επιβιβάστηκαν στο ταξί του. Σε όλη τη διαδρομή μέχρι το ξενοδοχείο τα backpack δεν τα έβγαλαν από την πλάτη τους, γιατί είχαν ακούσει διάφορα για κλοπές στη διαδρομή αυτή. Ο ταξιτζής ήταν ομιλητικότατος και η Φ ευκαιρία έψαχνε… δεν σταμάτησαν να μιλάν τη σχεδόν μία ώρα της διαδρομής. Φωτεινό μονοπάτι, σημερινή πραγματικότητα, κρίση στην Ευρωζώνη, ειδήσεις για την Ελλάδα, εκπαιδευτικό σύστημα, όλα τα ανέλυσαν.

Έφτασαν στο Miraflores και στο Hostal “El Patio” και είχαν ξελιγωθεί από την πείνα. Πήγαν απέναντι στο Las Tejas και είχαν μια πρώτης τάξεως γνωριμία με την περουβιανή κουζίνα. Αφού έφαγαν και στυλώθηκαν βγήκαν μια βόλτα στους δρόμους του Miraflores . Κατηφόρισαν προς τη θάλασσα, στην ακτή του Ειρηνικού και θαύμασαν την άγρια ομορφιά του τοπίου.



Δίπλα είναι το εμπορικό Larcomar. Μια μικρή Ευρώπη είναι εκεί με Friday’s, Starbucks, Adidas κα. Συνέχισαν τη βόλτα τους από το πάρκο Κένεντι, το δημαρχείο και την εκκλησία Nuestra Milagrosa Virgen.

Οι οδηγίες που πήραν από όσους ρώτησαν τους οδήγησαν στο ισόγειο του εμπορικού Wong για να αγοράσουν εισιτήρια με την Cruz del Sur (εταιρεία υπεραστικών λεωφορείων ) για 2 μέρες αργότερα για το Paracas. Στον πάνω όροφο ήταν ένα σούπερ μάρκετ και οι φίλοι μας πάντα πηγαίνουν να δουν πως είναι τα σούπερ μάρκετ στα ταξίδια τους. Εκτιμούν πως είναι ένδειξη της καθημερινότητας. Ανέβηκαν με τις κυλιόμενες σκάλες και έμειναν πραγματικά με το στόμα ανοιχτό. Η ποικιλία, η διαρρύθμιση και ο στολισμός των αγαθών, η πληθώρα των υπαλλήλων και η ποιότητα των στολών τους, η διακόσμηση του χώρου, ακόμη και η μουσική που ακουγόταν ήταν σε επίπεδο που ούτε στη Σκανδιναβία δεν είχαν συναντήσει. Αργότερα διαπίστωσαν ότι αυτή η εικόνα απευθυνόταν μόνο στο άνω άκρο της κοινωνικής διαστρωμάτωσης του Περού. Στο άλλο βρίσκονται άνθρωποι που μετά βίας καταφέρνουν να τραφούν και να ζήσουν την οικογένειά τους. Έμαθαν επίσης ότι η εταιρεία του σούπερ μάρκετ καθώς και άλλες όπως η “Peru Rail” είναι Χιλιανικών συμφερόντων.



Ομολογουμένως εντυπωσιασμένοι έφυγαν και πήγαν στο ξενοδοχείο για νάνι. Η κούραση διαπερνούσε κάθε τους κύτταρο.



Tips

1. Το ξενοδοχείο Hostal El Patio κοστίζει 171 sl τη βραδιά με πρωινό για ένα δωμάτιο με μια μικρή κουζίνα μέσα. Εξαιρετική τοποθεσία, ωραίο πρωινό, καθαρό, ωραία διακόσμηση. Μόνο 2 αρνητικά: μηδέν ηχομόνωση, μηδέν θέρμανση. Αν έχει πολύ κρύο την πάτησες. Hostal El Patio... Opens Its Doors
2. Το ταξί από το αεροδρόμιο στο κέντρο κόστισε 50 sl. Μία από τις εταιρείες με την καλύτερη φήμη είναι η “Taxi Green”. Taxi Green
3. Στο αεροδρόμιο μην αλλάξετε πολλά χρήματα. Ως συνήθως έχει κακή ισοτιμία. Στο κέντρο θα αλλάξετε με πολύ καλύτερη.

 

[villi]

Να ζήσετε,κάθε ευτυχία στη ζωή σας!
Σε διαβάζω κι εγώ με πολύ ενδιαφέρον μιας και αυτός ο προορισμός όπως έχω ξαναγράψει είναι το υψηλότερο ταξιδιωτικό ονειρό μου...Η φωτό του σούπερμαρκετ άκρως εντυπωσιακή!Κι εμείς επισκεπτόμαστε πάντα σούπερμαρκετ και αγορές όπου κι αν πάμε γιατί συμφωνώ απόλυτα ότι εκεί εξελίσεται η καθημερινότητα των ντόπιων και μπορείς να μάθεις πολλά για την κουλτούρα,τον τρόπο διατροφής,διαβίωσης κλπ.

 

[maιra1]

Να ζήσετε αγαπημένοι χαρούμενοι και καλοτάξιδοι!
Παρακολουθώ κι εγώ την όμορφη ιστορία σου και...νοσταλγώ

 

[annoulita100]

Αγαπώ τον τρόπο που γράφεις!!Σε παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον

 

[vickokka]

Αυτο ειναι ταξίδι όνειρο και για μένα με προσθήκη Χιλης μέσα και μου αρεσει που διαβάζω πως αλλο ένα ζευγάρι το διάλεξε για γαμήλιο!Περιμενω τη συνέχεια!Να είστε παντα αγαπημένοι!

 

[deka]

Να ζήσετε και να έχετε καλή ζωή!
Πολύ πολύ ενδιαφέρον το ταξίδι σας! Θα περιμένω τη συνέχεια.

 

[efiVa]

Να ζήσετε παιδια!!!& παντα πρωτότυπα ταξίδια να κανετε!!!Αδημονω για τη συνεχεια!!!!!

 

[FRIDA08]

Ημέρα 3η Λίμα

Όσο κουρέλια και να ήταν οι φίλοι μας δεν κατάφεραν να κοιμηθούν μετά τις 06:00, και εκείνο με διαλλείματα. Αφού έφαγαν πρωινό με ωραία τροπικά φρούτα που τους έδωσαν ενέργεια για την ημέρα, πήραν ένα ταξί προς 10 sl για το κέντρο της Λίμα.

Δρόμο έπαιρνε και δρόμο πολύ άφηνε το ταξί, γιατί η Λίμα είναι πολύ μεγάλη πόλη. 9 εκατομμύρια είναι ο πληθυσμός της από τα 30 που έχει όλη η χώρα. Πάλι ομιλητικότατος ο ταξιτζής τους έκανε μία μίνι ξενάγηση από όπου περνούσαν μέχρι που έφτασαν στην Plaza de Armas, όπου αποβιβάστηκαν.



Ο Β και η Φ έκαναν μεγάλες βόλτες , όπως συνηθίζουν, πέρασαν από το Palacio de Gobierno, μπήκαν στο Αρχιεπισκοπικό Μέγαρο και στον Καθεδρικό, είδαν τα όμορφα μπαλκόνια της περιοχής και έφτασαν στο μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου. Εκεί υπάρχει ένας πίνακας του Μυστικού δείπνου με μια εικόνα πολύ συνήθη για το Περού: Τον Ιησού και τους μαθητές να έχουν στα πιάτα μπροστά τους ινδικά χοιρίδια (τυπικό Περουάνικο πιάτο) και να πίνουν καλαμποκίσια μπύρα, γνωστή ως «Τσίτσα». Στο υπόγειο του μοναστηριού υπάρχουν κατακόμβες γεμάτες με οστά ανθρώπων.





Από εκεί κατηφόρισαν προς την Plaza San Martin. Εικόνες καθημερινότητας με οικογένειες με παιδάκια που τάιζαν τα περιστέρια και κάπου σε μία άκρη συγκεντρωμένα 50-60 άτομα που άκουγαν έναν ιεροκήρυκα να λέει ότι το τέλος των βαρόνων της κοκαΐνης είναι εγγύ!



Πήραν ταξί με 13 sl αυτή τη φορά, το οποίο βρήκαν και με αρκετή δυσκολία για το Miraflores. Εκεί πήγαν στο Bembos (το Περουάνικο Goody’s)για να τσιμπήσουν κάτι και πίσω στο ξενοδοχείο για να μαζέψουν πράγματα και να κοιμηθούν λίγο. Μην φαντάζεστε τίποτα αραλίκια… στις 02:30 τους περίμενε ξύπνημα για να πάρουν το λεωφορείο για Paracas.

Tips:

1. Η είσοδος στο Αρχιεπισκοπικό Μέγαρο και τον Καθεδρικό ήταν 30 sl για το μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου 7sl.

 

[alma]

Μου αρέσει πολύ η αφήγηση σου και οι φωτογραφίες ακόμα περισσότερο.Περιμένω με αγωνία τη συνέχεια.

 

[giannoula]

Αν και σου είπα τις ευχές μου από κοντά στην προηγούμενη συνάντηση και ζήσετε και πάλι και πάντα με όμορφα ταξίδια στη ζωή σας!!!! Αναμένω τη συνέχεια αν και κάποια πράγματα τα θυμάμαι πολύ καλά!!

 

[FRIDA08]

Ημέρα 4η Paracas –Ica – Nazca

Χωρίς να συνειδητοποιεί ακριβώς τον τόπο και κυρίως τον χρόνο η Φ πάτησε «αναβολή» στο κινητό που χτυπούσε στις 02:30 το πρωί. Δεν είχαν όμως και πολλά περιθώρια, στις 03:00 τους περίμενε το ταξί στη Ρεσεψιόν που για 12 sl τους μετέφερε στον υπεραστικό σταθμό λεωφορείων της Cruz del Sur.

1ο πολιτισμικό σοκ (με την καλή έννοια): Στο σταθμό παρέδωσαν τις αποσκευές τους όπως στο αεροδρόμιο και τους έδωσαν το αντίστοιχο απόκομμα.

2ο πολιτισμικό σοκ: Στην είσοδο του λεωφορείου είχε κάμερα που κατέγραφε τους επιβάτες.

3ο πολιτισμικό σοκ: Το λεωφορείο είχε μέσα συνοδό που μοίραζε πεντακάθαρες κουβέρτες και μαξιλαράκια στους επιβάτες και από ένα σνακ, ένα νερό και φρόντιζε για τα αιτήματά τους (ζέστη, μουσική, φώτα).

4ο πολιτισμικό σοκ: Λίγο μετά την αναχώρηση προβλήθηκε ολιγόλεπτο βίντεο με οδηγίες ασφαλείας και οδηγίες χρήσης των ανέσεων του λεωφορείου.

Οι θέσεις που έκλεισαν οι νεόνυμφοι ήταν στο 2ο επίπεδο του διώροφου λεωφορείου. Στο 1ο τα καθίσματα γίνονταν κρεβάτι 180 μοιρών και στο 2ο ημικρεβάτι. Ξεκίνησαν στις 03:45 και αφού διένυσαν ένα κομμάτι της Pan-Americana, στις 07:30 σύμφωνα με το πρόγραμμα ήταν στο Paracas.

1ο πολιτισμικό σοκ (με την κακή έννοια): Ο «σταθμός» ήταν τύπου μεγάλο κιόσκι με παγκάκια ολόγυρα και επικρατούσε ο χαμός από κόσμο. Για τις βαλίτσες πάντως απαιτούσαν το απόκομμα.

Εκεί μέσα στο χαμό και τον συνωστισμό, οι φίλοι μας ρώτησαν έναν κύριο με γουρλωτά μάτια πού θα πρέπει να πάνε για να κάνουν μία εκδρομή στα νησιά Ballestas. “Don’t worry my friends! I’m your man”, τους είπε ο κύριος και άρχισε να τους εξηγεί: «θα έρθει ένα αυτοκίνητο να σας πάρει και θα πάτε στην προκυμαία από όπου θα πάρετε ταχύπλοο σκάφος για τα νησιά. Διάρκεια 2 ώρες, κόστος 40 sl + 5 ακόμα για την είσοδο στο εθνικό πάρκο»

Συμφώνησαν οι φίλοι μας γιατί είχαν κάνει την έρευνά τους στο Internet πριν φύγουν και οι τιμούλες μια χαρά τους ακούγονταν. Το πρόγραμμα κύλισε όπως τα είπε ο καλός κύριος.



Έκαναν βόλτα στα νησιά που ονομάζονται και Galapagos των φτωχών λόγω της μεγάλης τους βιοποικιλότητας. Και τι δεν έχει πάνω σε αυτά τα νησιά που απαγορεύεται η αποβίβαση. Φώκιες, γλάρους, θαλάσσιους ελέφαντες, πιγκουίνους, κάτι μικρά κόκκινα καβούρια και πολλά άλλα. Μα θα μου πείτε και δικαίως: « Κομμάτι ψηλά δεν είναι το Περού για πιγκουίνους;» «Ναι», θα σας απαντήσω, «Στο συγκεκριμένο γεωμετρικό πλάτος δεν συναντώνται αυτά τα είδη, αλλά στα νησιά φτάνει ένα ψυχρό θαλάσσιο ρεύμα από την ανταρκτική που οδηγεί στην προαναφερθείσα βιοποικιλότητα». «Τα λες ωραία», θα μου πείτε, «μας κάλυψες».







Έδεσε το ταχύπλοο και με το αυτοκίνητο πίσω στο σταθμό - κιόσκι. Στο πρόγραμμα, που είχε κάνει η Φ κάνοντας παράλληλα και το μυαλό της “πελτέ” από το διάβασμα, είχε σειρά η Ica και η έρημος Huacachina, πέρα από αυτό, όμως, δεν είχαν κανονίσει κάτι. Αφού ο κύριος με τα γουρλωτά μάτια είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, απευθύνθηκαν και πάλι σε αυτόν. Μέσα σε 10 λεπτά είχαν κανονίσει το πρόγραμμα των 2 επόμενων ημερών. Ο κύριος μάλιστα είπε ότι δεν θα πλήρωναν τίποτα στον ίδιο, αλλά όταν έφταναν σε κάθε προορισμό ή δραστηριότητα. Αφού τους βοήθησε, λοιπόν, να βγάλουν τα εισιτήρια του λεωφορείου και κρατούσε και το λεωφορείο να τους περιμένει, τους έδωσε τα σχετικά voucher, τους χαιρέτησε με περισσή οικειότητα και συνέχισε να ασχολείται με τον κόσμο.

Γύρω στις 2 ώρες μετά οι φίλοι μας έφταναν στην Ica όπου τους περίμενε μια κοπέλα ονόματι Σοφία που τους πρότεινε ένα city tour μέχρι την ώρα που είχανε κανονίσει να κάνουν sand boarding. Συμφώνησαν ο Β και η Φ και πήγαν στην όαση Huacachina, μετά για φαγητό και μετά σε 2 αμπελώνες που παράγουν το εθνικό ποτό του Περού, το Pisco. Ο ένας ήταν παραδοσιακός και ο άλλος πιο βιομηχανοποιημένος.



Η ώρα πέρασε και πήγαν να πάρουν τον εξοπλισμό για το sand boarding. Ο Β καθότι αθλητής του snowboard ήταν, όπως θα λέγαμε λαϊκά «κατουρημένος από τη χαρά του» που θα δοκίμαζε αυτή την εμπειρία. Όταν είδε τον εξοπλισμό βέβαια του κόπηκε λίγο η φόρα. «Τι είναι αυτά;,» είπε στη Φ. «Πες τους θέλουμε κανονικά σανίδια και μπότες!». Αφού το κανόνισε η Φ με extra charge το χαμόγελο ξαναβρήκε τη θέση του στο πρόσωπο του Β από όπου δεν έφυγε μέχρι το τέλος της ημέρας.

Με το σιδερένιο κατασκεύασμα που εκεί ονομάζουν Buggie - δεν γνωρίζω αν είναι δόκιμος ο όρος - ανέβαιναν και κατέβαιναν στους λόφους και έκαναν καταβάσεις με τα σανίδια στην άμμο.





Και δωσ’ του φωτογραφίες και δωσ’ του καταβάσεις και στο τέλος προσπαθούσαν εις μάτην να βγάλουν την άμμο από σημεία ιδιαιτέρως απόκρυφα. Το καταευχαριστήθηκαν πάντως και γύρω στις 19:00 πήραν το λεωφορείο για Nazca.

Γύρω στις 22:00 που έφτασαν πίστευαν ότι δεν είχαν τίποτα κανονισμένο. Όχι όμως! Ο καλός κυριούλης – τον θυμάστε πιστεύω - είχε κάνει πάλι το θαύμα του. Μια κυρία – καλή και αυτή- περίμενε τους φίλους μας στο σταθμό του λεωφορείου (κάτι σαν μεγάλο δωμάτιο ήταν αυτός ο σταθμός) με τα ονόματά τους γραμμένα σε ένα χαρτί. Ήταν η κυρία που είχαν κανονίσει την πτήση για Nazca lines για την επομένη το πρωί. «Θέλετε να σας βοηθήσω να βρείτε ξενοδοχείο;», τους είπε. «Θέλουμε, γιατί να μην θέλουμε;»

Τους πήγε σε 3 - 4 ξενοδοχεία και κατέληξαν σε ένα με πολύ ωραίο κήπο και πισίνα. Κανόνισαν με την κυρία το ραντεβού για την επομένη το πρωί και νάνι.

Tips:

1. Το λεωφορείο Lima - Paracas κόστισε 55 sl, το Paracas - Ica 20 sl και το Ica-Nazca 35 sl ανά άτομο.
2. Το city tour στην Ica κόστισε 20 sl το άτομο και το sand boarding 50 sl. Η έξτρα χρέωση για τον εξοπλισμό ήταν 15 sl ανά άτομο.
3. Το ξενοδοχείο ήταν το Don Agucho και κόστισε 120 sl. Το ίδιο ξενοδοχείο στο Internet το έβρισκα περίπου 200 sl. Είναι σύνηθες στο Περού στην πόρτα να δίνουν χαμηλότερη τιμή από ότι στο Internet. Booking.com: Hotel Don Agucho, Nazca, Per

 

[LULLU]

... το ιδιο πολιτισμικο σοκ παθαμε και εμεις πριν 2 χρονια......