Μάνη και Μεσσηνία 2018

[soudianos]

https://goo.gl/maps/h84zCZtaoLx

Σήμερα είναι μια μεγάλη μέρα. Κύριος προορισμός ο καταρράχτης του Νέδα που πολύ τον μελετούσα στον προγραμματισμό του ταξιδιού αν τα καταφέρω ή όχι. Επίσης προσέξτε την ημερομηνία πάνω στις φωτό. Ο χρόνος περιορισμένος... Η διαδρομή ξεκίνησε από Βλαχόπουλο προς Μεσσήνη. Στη Μεσσήνη κάναμε μια στάση μόνο στην πλατεία του πάρκου για μία φωτό, και κατόπιν ένας χαιρετισμός μέσα από το αμάξι σε κάτι φίλους του φίλου, κατέληξε με κέρασμα καφέ στο κοντινό καφενείο. Ευχάριστοι, φιλόξενοι. Περάσαμε Αρσινόη, νέα Μεσσήνη και κατόπιν Αρχαία Μεσσήνη. Θα μείνουνε εδώ 3 ώρες σχεδόν. Ευχάριστη έκπληξη ο αρχαιολογικός χώρος. Αναστηλωμένος σου έδινε την ιδέα πως ήταν μια αρχαία πόλη. Τα ερείπια από τον 3ον π.Χ. αιώνα ελληνιστική περίοδος την απελευθέρωσε ο Φίλιππος ο Μακεδών από τους Σπαρτιάτες, συνεχίστηκε η αίγλη της στα Ρωμαϊκά χρόνια μέχρι τον 3ο μ.Χ. Περισσότερα στο επόμενο

 

[coco]

Το ποταμι λεγεται Η Νεδα,νομιζω υπαρχει μονο ενα ακομη με θυληκο ονομα.Περιμενω περιγραφη!

 

[soudianos]

Σόρι παίδες για την παραπάνω διακοπή αλλά πάνω που θα σας έγραφα για τα στάδια και τις παλαίστρες της αρχαίας Μεσσήνης με πήραν τλφ να κατέβω στα γήπεδα μαζί με τη ρακέτα για τη συμπλήρωση τετράδας...κι επειδή νους υγιείς και σώμα υγιές συνεχίζω σήμερα πιο ορεξάτα...Δίπλα στη είσοδο του αρχ χώρου βρίσκεται το μουσείο, τρία δωματιάκια όλα κι όλα αλλά καθαρό και σύγχρονο. Στα πόδια μας απλώνεται ο υπαίθριος χώρος με τις αρχαιότητες, μια θαυμάσια τοποθεσία κλεισμένη από λόφους, εύφοροι κάμποι στο βάθος να διακρίνεται η θάλασσα. Σ αυτό το χώρο όπου ξεναγήθηκε χτες ο πρόεδρος της Γερμανίας που βρίσκεται αυτές τις μέρες την Ελλάδα, πάμε να δούμε εικόνες

Δάπεδο από ρωμαϊκή έπαυλη

Το θέατρο και στα αριστερά το Ασκληπιείο

Στάδιο και στα δεξιά η παλαίστρα και δύο βάθρα για τα αγάλματα του Ηρακλή και του Θησέα

Έργο από την έκθεση γλυπτικής ενός εκ των Ζογγόπουλου-Χουλιαρά, που βρισκέται σήμερα σκορπισμένη στον αρχαιολογικό χώρο. Στη φωτό οι μεταλλικοί σωλήνες που κρέμονται όταν φυσά αέρας αλληλοσυγκρούονται και εκπέμπουν μουσικές νότες

Ο θάλαμος της παραπάνω επισγραφής

Γούρνες δίπλα στο Ασκληπιείο

Ωδείον-Θέατρο. Τα καθίσματα στην πρώτη σειρά θρόνοι για τους φιλοσόφους

 

[coco]

Ομορφες φωτο,ευχαριστουμε!Πραγματικα εντυπωσιακο,κανεις σχεδον δεν φανταζεται τι θα δει εκει!Ο περιβαλλων χωρος και το τοπιο γενικα ειναι τοσο ταιριαστα και αρμονικα μεταξυ τους,με μια δυνατη ,ιδιαιτερη αυρα!

 

[STKF]

!Πραγματικα εντυπωσιακο,κανεις σχεδον δεν φανταζεται τι θα δει εκει!

Η αρχαία Μεσσήνη είναι από τα διαμαντάκια της Πελοποννήσου και νομίζω ότι δεν είναι τόσο γνωστή όσο θα της άξιζε!

 

[coco]

οσους φιλους εχω παει τους εχει μαγεψει..μαλιστα αρκετοι εχουν ξαναπαει αρκετες φορες!Προσφατα πηγε με τοπικους παραγοντες αντιπροσωπεια φορεων για διεθνεις κρουαζιερες.Εντυπωσιαστηκαν παρα πολυ και ζητησαν μια συντομοτερη προσβαση απο το λιμανι..οπως αλλωστα και για ολυμπια με προοπτικη μιας διανυκτερευσης..τα ωφελη για τον τοπο θα ειναι πολυ μεγαλα!

 

[soudianos]

Συνεχίσαμε με την επίσκεψη στο μικρό μουσείο με το ίδιο εισιτήριο δηλαδή 12 ευρώ. Αρχαιολογικός χώρος και μουσείο είναι έργα του σπουδαίου αρχαιολόγου αρχιτέκτονα Πέτρου Θέμελη. Η ώρα πλησίαζε 1430 τις 15/7/2018 μέρα τελικού του μουντιάλ που θα γινόταν στις 18:00 ! Που θα είμαστε? Συνεχίσαμε την πορεία μας με το χάρτη στο χέρι του συνοδηγού, χάρτης κανονικός κι όχι του google, και στο 2ο χιλιόμετρο μετά την Αρχαία Μεσσήνη πάνω στα ερημικά βουνά ο δρόμος περνούσε κάτω από μια παλιά αψίδα, δεξιά κι αριστερά αρχαία τείχη τεράστια μισογκρεμισμένα που έφταναν μέχρι πάνω στους λόφους και τούτο ήταν η λεγόμενη Πύλη της Αρκαδίας.
Δεν πήραμε φωτογραφικό υλικό αλλά συνεχίσαμε για Μελιγαλά. Τον ιστορικό Μελιγαλά, μα κι εδώ τον προσπεράσαμε χωρίς καθυστέρηση δυστυχώς, για να μπούμε στην κεντρική αρτηρία που δείχνει ο χάρτης και να συνεχίσουμε δυτικά για το χωριό Κοπανάκι. Στην κεντρική αρτηρία η οδήγηση ήταν πιο άνετη μέχρι που είδαμε την πινακίδα προς Κοπανάκι. Στο Κοπανάκι που τελικά ήταν κωμόπολη γινόταν παζάρι στους κεντρικούς δρόμους, περάσαμε από τα πλάγια και συνεχίσαμε για το χωριό Πλατάνια. Το τοπίο από καμπίσιο με το σταχτί των ελαιοδένδρων έγινε πράσινο από τη συνήθη χλωρίδα των πλαγιών, ανηφόρες, στροφές και ερημιές, περάσαμε το Κεφαλοβρύσι και νάμαστε επιτέλους στα ποθητά Πλατάνια όπου άγνωστο τι μας περίμενε για να φτάσουμε στον προορισμό μας. Αμέσως όμως μετά το χωριό είδαμε την πινακίδα και πήραμε το χωματόδρομο για τον Καταρράχτη. Ο χωματόδρομος ήταν συνεχώς κατηφορικός για να μας πάει στο βάθος του φαραγγιού όπου βρισκόταν το ποτάμι. Καλοστρωμένος αρχικά, πολλές πέτρες αργότερα, μερικές λακκούβες που σε ανάγκαζαν να τις περάσεις με προσοχή και υπομονή, τέλος μετά από μισή ώρα μας έβγαλε στο πάρκιν κάτω από δένδρα τεράστια τα οποία σκίαζαν και δρόσιζαν τον όλο χώρο και πιο πέρα μια γέφυρα ένωνε τις δύο όχθες του στενού σε κείνο σημείο του χειμάρρου, που η βοή του, χάλαγε την ερημιά του δάσους.
Πήραμε ένα γρήγορο πικνικ περάσαμε τη γέφυρα για να πάρουμε το μονοπάτι παράλληλα με το ποτάμι, εκεί υπήρχε μια καντίνα καθώς κι ένας άλλος δρόμος και φαινόταν ότι εκεί κατέληγαν οι επισκέπτες που πήγαιναν από τη βόρειες περιοχές για να φτάσουν στη Νέδα.
Το μονοπατάκι που χώραγε μόλις ένα άτομο, πότε ανηφορικό πότε κατηφορικό, είχε αρκετή κίνηση ιδίως από ένα γκρουπ από νεαρά αγόρια και κορίτσια που το οδοιπορούσαν με μαγιό βρεγμένα ή στεγνά αλλά με τόση χάρη κι αποκαλυπτικά που νόμιζες ότι κάνανε πασαρέλα σε νησί του Αιγαίου. Σε ερώτηση μου είπαν ότι ήρθαν από την Αθήνα.

Χρόνο για μπάνιο δεν είχαμε, η πιο κατάλληλη ώρα για να φτάσετε εκεί είναι μεσημέρι ή κι ακόμα πριν. Θ έχετε πολλές ώρες να απολαύσετε τη δροσιά και το τοπίο.
Ο τελικός του μουντιάλ είχε αρχίσει μέσα στο φαράγγι.! Κι αυτό είναι ενδιαφέρον. Που ήσουν ή που είδες τον τελικό του 2018? Τούτο δεν ξεχνιέται. Τελικά όταν άρχιζε το β ημίχρονο μόλις που είχαμε καθίσει για καφεδάκι στην μεγάλη πλατεία στο Κοπανάκι.
Μετά το τέλος του, συνεχίσαμε το κεντρικό δρόμο για Κυπαρισία,Φιλιατρά,Γαργαλιάνη ούτε σ αυτά κάναμε στάση, αλλά μπήκαμε στο νομό και νύχτα ανάμεσα από διάφορα χωριά φτάσαμε κατά τις δέκα στο δικό μας....

 

[soudianos]

Στο Πολυλίμνιο πήγαμε το πρωί της αναχώρησης μας από το χωριό. Αρκετά συγκινητικός ήταν ο αποχαιρετισμός κι απρόσμενη η καταδεχτική φιλοξενία. Πανέμορφος τόπος με τους καταρράχτες, τα ποταμάκια και τις λιμνούλες, μπορείς να περάσεις εδώ ολόκληρη μέρα. Πέρυσι εδώ σκοτώθηκε μια κοπέλα από πτώση πέτρας και γι αυτό τον λόγο ο φίλος μας δεν μας συνιστούσε να πάμε. Αρκετά προσβάσιμος χώρος χωρίς την αγριάδα του φαραγγιού της Νέδας

Μαύρη αράχνη με τον ιστό της μπροστά στα μάτια μας.

Αφήσαμε αυτή την ομορφιά και προχωρήσαμε για Καλαμάτα για να δούμε κάποια ιστορικά σημεία μόνο, γιατί η μέρα προβλέπεται μεγάλη και άγνωστο που θα μας πιάσει η νύχτα.

Εδώ η εκκλησία όπου ευλογήθηκε επίσημα η έναρξη της Επανάστασης

Μετά από πολλές ερωτήσεις βγήκαμε από την πόλη και πήραμε το δρόμο για Σπάρτη μέσω Ταυγέτου. Την έχω ξανακάνει αυτή την διαδρομή κάπως βιαστικά μαζί με όλη την οικογένεια, αυτή τη φορά όμως προσπάθησα να εξερευνήσω κάθε σημείο της.
Η ομορφιά της διαδρομής δεν περιγράφεται. Οι κρήνες με το νερό είναι αφιερώματα κάποιων στην μνήμη δικών τους. Ο διαβάτης ξεδιψώντας προσεύχεται για τις ψυχές αυτών

Αυτή η πλαγία βαμμένη στο κίτρινο από τα ανθάκια του θάμνου αστιβίδα που όψιμα ανθίζει σ αυτή την περιοχή, έστελνε ένα λεπτό άρωμα που άξιζε η στάση που κάναμε για να το απολαύσουμε

Κι εδώ σχετικά με τον εμφύλιο όπως σας έλεγα....

Περάσαμε το νομό Μεσσηνίας και σε μια απότομη κατηφορική στροφή είδαμε την μεγαλύτερη έκπληξη του ταξιδιού. Στον τρομερό Καιάδα των μαθητικών μας χρόνων. Ήμασταν οι μόνοι επισκέπτες, τα εκατό περίπου σκαλιά φτάσαμε σ ένα πλάτωμα στις δύο το μεσημέρι και μια δροσιά αισθανθήκαμε. Κοντά στο βάραθρο έβγαινε μια παγωνιά σαν από καταψύκτη. Αν το θεωρούσαν οι αρχαίοι μας πύλη του Άδη πιο καλά θα ταίριαζε

Πάμε Μύστρα. Πριν από πολλά χρόνια τον βρήκαμε κλειστό αλλά αυτή τη φορά δεν θα μας ξέφευγε...

 

[soudianos]

Προχωρήσαμε για Σπάρτη όπου δεν είχα κρατήσει δωμάτιο γιατί δεν ήξερα ποια μέρα θα φτάναμε. Κινητό με pc δεν έχω κι ούτε θέλω. Επικοινώνησα τλφ με Κρήτη, μου έστειλαν τηλέφωνα ξενοδοχείων κι ενός κάμπινγκ. Τούτο βρισκόταν στη διαδρομή από Μυστρά προς Σπάρτη. Τέλεια. Μετά από τόσες ώρες οδήγησης γιατί να πάω να μπλέκομαι στους δρόμους μιας πόλης όταν ιδίως αρχίζει να σκοτεινιάζει! Το κάμπινγκ ήταν μικρό αλλά είχε και πισίνα. Μια βουτιά στα κρύα του νερά. Ο ιδιοκτήτης του μ ένα προφίλ σοβαρό, λιγομίλητος σα Λάκωνας που ήταν, σίγουρα πρώην στρατιωτικός πιθανώς να με πέρασε για εφοριακό. Πάμε στην πόλη για βραδινό, επί τέλους... Στην πλατεία η φιλαρμονική του δήμου παιάνιζε κομμάτια της παγκόσμιας μουσικής. Πλήθος κόσμου διαλέξαμε το ya yiayia (bar και εστιατόριο απέναντι από την μπάντα.
Την επόμενη μέρα λίγα χιλιόμετρα μετά που περάσαμε τη Σπάρτη προς το Γύθειο στρίψαμε δεξιά για να πάμε στο καταφύγιο απ όπου ξεκινούν οι ορειβάτες για την κορυφή του Ταΰγετου. Ο δρόμος ήταν ασφάλτινος μέχρι το σημείο ο[που υπήρχαν ποτάμια καταρράχτες πυκνά πανύψηλα πλατάνια απείρου κάλους όαση στην κάψα του καλοκαιριού. Δεν έπρεπε όμως να προχωρήσουμε με συμβατικό αυτοκίνητο για το καταφύγιο. Καλά, τα κατάφερε αλλά αν είχε μιλιά θα μας παραπονιόταν σε τι δρόμους το φέραμε.

Μπρούτζινο άγαλμα Σπαρτιάτη πολεμιστή με χαραγμένο στην πλάκα του Τυρταίου την στροφή : " τι τιμή στο παλικάρι....κλπ"

Προς Ταύγετο

Στόχος πεζοπόρων η κορυφή που φαίνεται

Μια βουτιά και ταβέρνα στη δημ πλαζ του Γυθείου μέχρι να φανεί το καράβι για την Κίσσαμο. Εδώ πήραμε από δύο μερίδες έκαστος. Τη μια την καταναλώσαμε εκεί και την άλλη σε πακέτο γιατί στο πλοίο δεν λειτουργεί εστιατόριο και η άφιξη μας στην Κρήτη ήταν 0110 πμ. Με αναχώρηση 1700. Κάτι που δεν γνωρίζαμε όταν ήρθαμε με αναχώρηση 0830 και άφιξη 1530, έμεινε ο κόσμος νηστικός και στο Γύθειο τον παρέλαβαν οι κράχτες κοντά στην προβλήτα ταβερνών και τον χρέωναν κι αυτά που δεν είχε παραγγείλει...

εδώ ηλιοβασίλεμα στη νησί της Αφροδίτης

 

[coco]

Απο την Αναβρυτη καταγεται ο μικροτερος γαμπρος μου...εχουν και σπιτι εκει.Καλοκαιρι και σκεπαζονται με κουβερτα...χαχα.