ΜΑΓΝΗΣΙΑ.. “MON AMOUR” !!!

[eleva]

ΜΑΓΝΗΣΙΑ.. “MON AMOUR” !!!

Σε αυτό το τόπικ ξεκινώ να παραθέτω ορισμένα highlights ‘n’ tipsγια τη μεγάλη μου αγάπη, την Μαγνησία, ως έναν από τους ομορφότερους νομούς της Χώρας από άποψη φυσικής ομορφιάς, ποιότητας ζωής και «ατμόσφαιρας»!! Η πόλη του Βόλου, το Βουνό των Κενταύρων, οι πανέμορφες Σποράδες, τα ενδιαφέροντα λοιπά χωριά του νομού… Ας προσθέσει όποιος επιθυμεί την πινελιά του σε αυτό τον μοναδικό πίνακα ζωγραφικής με τα αστείρευτα χρώματα που ονομάζεται Μαγνησία και ας συμβάλει με τον τρόπο αυτό στην πλήρη κατάρτιση και ενημέρωση ημών των υπολοίπων συνταξιδιωτών….


Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΡΓΟΝΑΥΤΩΝ (κ πέριξ!)

-Παραλία: Δεν νοείται να ταξιδέψετε στην πόλη του Βόλου και να μην βολτάρετε κατά την ώρα του δειλινού κατά μήκος της παραλίας… και δεν εννοώ απλώς το τμήμα όπου βρίσκονται οι καφετέριες… Ξεκινήστε λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα από την παραλία του Αναύρου ή τις Πλάκες και περπατήστε όοοολη την παραλία, πίσω από το ξενοδοχείο «Ξενία», μετά τον Άγιο Κωνσταντίνο και μέχρι το παλιό λιμάνι χαζεύοντας τα απίστευτα χρώματα του λυκόφωτος.. θα με θυμηθείτε!

-«Παλαιά»: Ιστορική περιοχή του Βόλου, για την οποία δυστυχώς δεν είμαι η πλέον αρμόδια να μιλήσω (ας βοηθήσουν εδώ οι φίλτατοι συμφορουμίτες!). Οι εμπειρίες μου αρχίζουν κ τελειώνουν σε ένα πολύ όμορφο χειμερινό μουσικό μεζεδοπωλείο με liveμουσική ονόματι «Λαϊκό Ταβερνείο» (ελπίζω να λειτουργεί ακόμη) καθώς κ στο ταβερνείο «Δυόσμος και κανέλα» με εκλεπτυσμένους μεζέδες σε πολύ νορμάλ τιμές, όπως τα ρεβύθια φούρνου με το ψητό λουκάνικο.. μιαμ μιαμμμ! Στην περιοχή υπάρχει πληθώρα alternativeμαγαζιών, μουσικών μεζεδοπωλείων, ρακομελάδικων, μπυραριών, νεανικών καφενείων κ «αφτεράδικων»… οι ειδήμονες ας δώσουν παρακαλώ τα φώτα τους!

-Τσιπουράδικα: Ή ο βολιώτικος «θεσμός»!!! Γνωρίζω ότι στο σάιτ υπάρχει κ ξεχωριστό τόπικ-αφιέρωμα. Γενικώς, αν αποφύγετε τα πολύ τουριστικά της παραλίας Βόλου είστε σε καλό δρόμο! Εκτός από τον κλασικό παραδοσιακό «Κάβουρα» που είναι ανοιχτός μόνο μεσημέρι, έχω να πω πολύ καλά λόγια για τα «Φιλαράκια» (χωρίς θέα θάλασσα όμως) και για το «Ακρωτήρι» στη Ν. Ιωνία (στην περιοχή αυτή βρίσκονται ορισμένα πολύ καλά κ γνήσια τσιπουράδικα), καθώς επίσης και για τον «Παπαδή» που βρίσκεται όμως στην παραλία της Αγριάς (κ όχι στην παραλία Βόλου)… Επίσης καλά λόγια για φαγητό μέχρι σκασμού άκουσα για την «Φυκιάδα» στην οδό Γιάννη Δήμου… Προς Ν.Ιωνία και η «Μαρίνα», λιγάκι «κρυμμένο» τσιπουράδικο, πιο παλιού στυλ, που επικεντρώνεται κυρίως στο ψάρι αλλά καλό και αρκετά παραδοσιακό. Για τους μη μυημένους να ενημερώσω ότι: α) τρώτε κ πιείτε άφοβα, στις πλείονες περιπτώσεις ΔΕΝ θα στοιχίσει ακριβά! β) σε γνήσιο τσιπουράδικο ΔΕΝ παραγγέλνουμε αλλά απλώς ενημερώνουμε εκ των προτέρων για τυχόν μεζέδες που δεν επιθυμούμε να.. τιμήσουμε (π.χ. ψάρι τηγανιτό, γυαλιστερές κτλ) κ εν συνέχεια ζητούμε να έρθουν στα τραπεζάκι μας τα «πρώτα» (τσίπουρα με μεζέδες), εν συνεχεία τα «δεύτερα» κ.ο.κ. μέχρι να γίνουμε…λιάρδα!

-Cultσκυλάδικα, onceforalifetime(!): Αυτό φυσικά ήταν χιουμοριστικό!! Ωστόσο, κι αν ακόμη δεν έχετε καμιά σχέση με το σπορ, κι αν ακόμη το ρεπετρόριό σας περιλαμβάνει ως επί το πλείστον έντεχνα και ροκ άσματα, κάντε μου τη χάρη να ΜΗΝ χάσετε αυτή την παρακμιακή και καλτ πλην ξεκαρδιστική εμπειρία ζωής! ΑΥΣΤΗΡΕΣ προϋποθέσεις: α) να διαθέτετε μια εξαιρετικά κεφάτη παρέα που να θέλει να το ρίξει έξω καθώς επίσης και ΜΠΟΛΙΚΗ αίσθηση του χιούμορ, β) να έχετε τσούξει πρώτα 2-3 τσιπουράκια (βλ. παραπάνω) για να ‘χετε έρθει στα «ίσια» σας κ να γελάτε περισσότερο αβίαστα με όλα τα ευτράπελα που θα δείτε… Για να μην παρεξηγηθούμε, ο Βόλος διαθέτει εκτός των άλλων και αξιόλογα ρεμπετάδικα (π.χ. «Νυχτωδία»), αλλά κ κλαμπάκια με ξένη μουσική (π.χ. «Ο μπαρ» στην περιοχή Τσιμέντα στην Αγριά, «Αmaze» και «Graceland» στις Αλυκές, «White» εντός της πόλης κ.α.) για τα οποία επίσης θα ήταν καλό να δώσουν τα φώτα τους οι… ειδήμονες. Προσωπικά (κ παρότι φέτος το χειμώνα δεν μάζευε κόσμο το μαγαζί όπου τραγούδαγε), θα σας πρότεινα να αναζητήσετε την κα Δήμητρα Σοροβόλα αν σας αρέσει το καλό λαϊκό κ (δευτερευόντως) έντεχνο τραγούδι..

-Παγωτό ή γλυκό σε «Μινέρβα» κ «Μπούκη»: Η πρώτη είναι κλασική αξία στην παραλία Βόλου. Αφού λοιπόν έχετε ξενυχτήσει σε κάποιο από τα προαναφερθέντα, είπατε να φάτε κ ένα παγωτό (μμμμμμμμμμιαμμμμμ) ή μια πάστα φούρνου (ξανά μιαμμμμ μιαμμμμμμμμμμμ) στις 5:00 (!) τα χαράματα σε διανυκτερεύουσα καφετέρια της παραλίας ρε αδερφέ! Μην το σκέφτεστε… «Μινέρβα» για σούπερ μόκα (η σπεσιαλιτέ της!), σικάγο, ανάμικτο ή πάστα φούρνου… θα με θυμηθείτε! Αν τώρα είστε προς Αγριά μεριά κ θέλετε κ μια άγρια δόση μερέντας γύρω απ’ το κυπελάκι ή χωνάκι σας για να (παρα)γλυκαθείτε… ο «Μπούκης» (ζαχαροπλαστείο-καφετέρια στην παραλία Αγριάς) να ‘ναι καλά!

-Σαντουιτσάδικο «ρέινμποου»: Άλλη μια κλασική αξία στην οδό Ιάσονος, κυριολεκτικά «ουράνιο τόξο» για τις μισοάδειες τσέπες κ τα πεινασμένα για τζανκ φουντ στόματα… δοκιμάστε σκεπαστό πέινιρλι ή σαντουιτσάκι όταν τα οικονομικά δεν..τσουλάνε για παραπέρα… Καλό κ οικονομικό επίσης κ το σαντουιτσάδικο «ανώτερο» που είναι αλυσίδα καταστημάτων… Για κρεπούλα «l’ autrecrepe” (πανδαισία γεύσεων) ή «framboise» (αν κ με την τελευταία προσωπικά δεν ξετρελάθηκα).

-Μπαράκια-καφετέριες πλάι στο κύμα ή πανοραμικές: Ένα μικροσκοπικό πανέμορφο καλοκαιρινό μπαράκι για να βρέξετε κυριολεκτικά τα πόδια σας στο κύμα είναι ο «Άνεμος» στην Αγριά. Για κάτι πιο κυριλέ κ επίσης πλάι στο κύμα, το «People» στην ίδια περιοχή (αν κ θα σας πρότεινα όχι κοκτέιλ, γιατί προσωπικά τα κοκτέιλ που δοκίμασα εκεί μου φάνηκαν υπερβολικά «σιροπιαστά» κ δεν μου άρεσαν..) Στο Βόλο, πίσω από την εκκλησία του Αγίου Κων/νου, αμέσως μετά το «Ξενία» κ δίπλα στο εστιατόριο «Ενυδρείο» βρίσκεται ο «Ίσαλος», καφέ-μπαρ που ξανάνοιξε μετά από χρόνια, με τέλεια θέα, διακόσμηση κ ατμόσφαιρα… είναι πολυσύχναστος ωστόσο, κ μπορεί να μην βρείτε να κάτσετε.. επίσης στα μείον οι τιμούλες που για Βόλο είναι λιγάκι τσιμπημένες (π.χ. ποτό –όχι κοκτέιλ- στα 7 και 8 Ευρώ). Επίσης προς το τέλος της πόλης, πλάι στον Ναυτικό όμιλο, σε πανέμορφη τοποθεσία κυριολεκτικά πάνω στο κύμα, κ με καλά ποτά κ τιμές το μπαρ «Ράντα». Στην παραλία Βόλου, καλές καφετέριες με ποικιλία ροφημάτων κ εδεσμάτων, το «Άρωμα» και το «GreenPark». Στο Σουτράλι επίσης, που βρίσκεται αμέσως μετά την Αγριά, υπάρχει για βραδινή διασκέδαση το μπαρ-εστιατόριο «Layal» με ατμοσφαιρική ανατολίτικη διακόσμηση κ αισθησιακή αύρα, από μουσική.. ανάλογα με τα κέφια του dj!! Επίσης στην περιοχή της Γατζέας (περί τα 16 χλμ από Βόλο), υπάρχει το «Rivera» που εκτός από μπιτσόμπαρο με ξαπλώστρες κάτω από τα δέντρα (αλλά υποτυπώδη παραλία με καθαρά ωστόσο νερά) εξ όσων θυμάμαι (έχω χρόνια να πάω) είναι κ ρομαντικό παραθαλάσσιο μπαράκι για βράδυ… αρκετά «νανουριστικό» βέβαια κ άρα μάλλον αυστηρά για ζευγαροκατάσταση.. Αν είστε Βόλο κ θέλετε πανοραμική θέα, το καφέ-μπαρ στο roofgardenτου ξενοδοχείου «Ξενία» είναι φοβερό, αν κ αρκετά κυριλέ μαζεύει πολύ κόσμο! Για ακόμη πιο εντυπωσιακή θέα, υπάρχει κ το roofgardenτου ξενοδοχείου «Κυψέλη» (είναι μικρότερο όμως κ μαζεύει –όπως άκουσα- κόσμο μεγαλύτερης ηλικίας).

- Καφεδάκι (ή ποτάκι) στο Κέντρο: Προσωπικά δεν το προτιμώ κ το θεωρώ mustμόνο για το χειμώνα. Αν επιμένετε ωστόσο, στο Κέντρο του Βόλου κοντά στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου υπάρχει πληθώρα καφετεριών που σφύζουν από κόσμο (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί, δεδομένης της πανέμορφης παραλίας κ των «Παλιών») που λειτουργούν ως αργά το βράδυ… Σε όσους αγαπούν την έντεχνη μουσική θα πρότεινα για καφεδάκι (ή νοστιμότατη ζεστή σοκολάτα) τον «Εξάντα», ένα όμορφο κ ιδιαίτερο καφέ, ή το «Grappa» για καλό, προσεγμένο κρασάκι. Από κει κ πέρα, όρεξη ( κ χρόνο) να ‘χετε να αράζετε! Για κυριλέ ποτό κ γκουρμέ φαγητό σε ανάλογες «κυριλέ» τιμές, οι ντόπιοι συστήνουν το «πλαγίως».

- Έθνικ κουζίνα κ μπυραρίες: Ούτε εδώ έχω μεγάλη εμπειρία. Θα πρότεινα ωστόσο το «Lamarimba» για νοστιμότατη μεξικάνικη κουζίνα, με ποικίλες γεύσεις, καλές τιμές (κ προσφορές) καθώς επίσης για τις φοβερές μαργαρίτας και τον πολύ περιποιημένο χώρο-αυλή με κήπο όπου στεγάζεται. Από μπυραρίες, καλή η «Valentin» και ακόμη καλύτερα λόγια άκουσα για το «Αββαείο» (χωρίς ωστόσο να προλάβω να τιμήσω το τελευταίο).

-Πιτσαρίες στην παραλία: «Πόρτο φίνο-πίτσα Βόλος» και «Τορόντο». Το πρώτο η ωραιότερη κ πιο τραγανή πίτσα που έχω φάει. Το δεύτερο πιο κυριλέ, επίσης πολύ ωραία κ για ζυμαρικά..

-Βραδάκι στην παραλία του Αναύρου για σουβλακοκατάσταση: Με τα σανδάλια να βουλιάζουν στην άμμο, τη θάλασσα στα πόδια σας, φαναράκια τριγύρω, συχνά ζωντανή μουσική, καλοκαιράκι κ καλές τιμές, τι άλλο να ζητήσει κανείς;;;

-Φαγητό-ποτό στους πρόποδες του Πηλίου: Μιας κ είναι μισό τσιγάρο δρόμος από το Κέντρο της πόλης τα εντάσσω εδώ κι αυτά. Για φαγητό υπάρχουν αρκετά κ δεν έχω μεγάλη εμπειρία η αλήθεια είναι. Ωστόσο, απ’ ό,τι δοκίμασα, για παραδοσιακή κρεατοφαγία μέχρι τελικής πτώσεως είναι ο «Ηλίας» στην Άλλη Μεριά (πάρτε ζακέτα αν πάτε βράδυ, παραγγείλτε από τοπικές νοστιμιές/σπεσιαλιτέ μεταξύ άλλων μπουμπάρι – είναι πολύ βαρύ όμως, οπότε με ρέγουλα- και από ορεκτικά γαλοτύρι!). Για Ποτό στον Άγιο Ονούφριο ξεχώρισα το μπαράκι “Loco”. Ειδυλλιακή τοποθεσία μέσα στα δέντρα, πολυεπίπεδο, απολύτως ενταγμένο στο φυσικό περιβάλλον με τριγύρω ρυάκια κ ξύλινα γεφυράκια, απαλά φωτισμένους γκρεμούς με ατμοσφαιρικό κρυφό φωτισμό, τέλεια ποτά κ μπυρίτσες, υπέροχη μουσική (κυρίως έντεχνη, ροκ, chillout κτλ)… με μια λέξη μαγεία… προσωπικά ξετρελάθηκα τόσο που φοβόμουν ότι από στιγμή σε στιγμή θα έβλεπα τον καταραμένο όφι να με διώχνει απ τον παράδεισο...

-Εκκλησίες: Μετά τον παράδεισο και την κόλαση, η μετάνοια. Εκτός από την καρτποσταλική κ διάσημη του Αγίου Κωνσταντίνου (σήμα κατατεθέν της παραλίας), αξίζει να επισκεφτείτε την Παναγία Τρύπα ή Γορίτσης που βρίσκεται στο τέρμα τις πόλης όπως πάμε για την παραλία Πλάκες και εν συνεχεία για Αγριά, δίπλα στον Ναυτικό όμιλο. Πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη εκκλησία, ημιυπόγεια, χτισμένη μέσα σε σπήλαιο και συγχρόνως ακριβώς πάνω απ το κύμα, με στοές και πολύ κατανυκτική ατμόσφαιρα.

-Παραλίες Παγασητικού, πλησίον της πόλης: Η καλύτερη είναι και η πιο μακρινή, αυτή της Αφήσου. Προσωπικά προτιμώ την Καλλιφτέρη (που βρίσκεται πριν το χωριό της Αφήσσου) και συγκεκριμένα το σημείο όπου βρίσκεται το μπιτσομπαράκι «Mokou» (δεν ξέρω αν το γράφω σωστά!). Πολύ ωραίες μουσικές, αρκετά καλή εξυπηρέτηση και φοβερά ηλιοβασιλέματα. Μόνο μείον η έλλειψη τουαλέτας (θα πρέπει να πάτε στο vintagewcτου κοντινού παραθαλάσσιου ξενοδοχείου «6 Κλειδιά»). Η παραλία το καλοκαίρι είναι πολυσύχναστη, οπότε ίσως χρειαστεί ακόμη κ να περιμένετε λιγάκι αν επιθυμείτε ομπρέλα-ξαπλώστρα. [ΣΗΜ: Κάποια στιγμή θα θελα να παραθέσω ένα δείπνο (με ή χωρίς διανυκτέρευση) πάνω στην άμμο στα τραπεζάκια του πολυτελέστατου κ πολυβραβευμένου «6 Κλειδιά»… http://www.tripadvisor.com.gr/Hotel...-Afissos_Magnesia_Region_Thessaly.html#photos … for anyone who could afford it…] Πιο πέρα, στο κυρίως χωριό της Αφήσσου, υπάρχει η παραλία Αμποβός, με ακόμη περισσότερο κόσμο, αρκετά μπιτσόμπαρα, φασαρία κ θαλάσσια σπορ. Πολύ όμορφα ηλιοβασιλέματα κι εκεί. Μεταξύ Καλλιφτέρης και Αμποβού, το χαριτωμένο Λαγούδι. Μετά την Αμποβό, το Λεφόκαστρο είναι πάρα πολύ όμορφο με πεντακάθαρα νερά, αλλά ανοργάνωτη παραλία. Αξίζει να το επισκεφτεί κανείς. Προσοχή όμως γιατί υπάρχουν 2 δρόμοι: ο 1ος που είναι κ ο πιο βατός, περνάει από τις Αφέτες (θα τον βρείτε πριν φτάσετε στην Άφησσο) και θα σας πάρει αρκετή ώρα ώσπου να σας βγάλει Λεφόκαστρο, καθώς θα ανεβοκατεβείτε σχεδόν ολόκληρο βουνό! Ο 2ος είναι κυριολεκτικά αμελητέα απόσταση και συνεχίζει μετά το κυρίως χωριό της Αφήσσου και την παραλία της Αμποβού πλην όμως είναι εξαιρετικά δύσκολος και στενός οπότε χρειάζεται υπέρμετρη υπομονή και δεν συνίσταται για μεγάλου κυβισμού αμάξια. Αν επιχειρήσετε να πάτε πιο μακριά, π.χ. Ποτιστικά, Χόρτο, Μηλίνα κτλ. καλύτερα να το κάνετε ημερήσια εκδρομή. Η Μπούφα (ή Κορωπή) που βρίσκεται πριν την Καλλιφτέρη έχει άμμο κ ωραία μπιτσόμπαρα με γκαζόν, πεντανόστιμες γρανίτες κτλ. πλην όμως είναι αρκετά οικογενειακά και η θάλασσα συχνά είναι κάπως θολή (όχι λόγω βρωμιάς, αλλά λόγω ανακατεμένης άμμου). Για Καλά Νερά δεν έχω ακούσει κ πολύ καλά λόγια. Για Γατζέα, στο «Rivera» όμορφο κ προσεγμένο μπιτσόμπαρο κάτω από δέντρα αλλά υποτυπώδης παραλία (βλ. κ παραπάνω στο «μπαράκια-καφετέριες πλάι στο κύμα»). Οι υπόλοιπες παραλίες όπως πλησιάζουμε προς Βόλο (π.χ. Πλατανίδια, Καρνάγιο, Σουτραλί, Πλάκες) απλώς υποφερτές. Τις Αλυκές απέναντι κ τον Άναυρο εντός της πόλης να τα αποφύγετε! Από την άλλη πλευρά, εκτός της πόλης, η παραλία της Χρυσής Ακτής (ή Καντήραγας) κοντά στη Ν. Αγχίαλο άλλοτε αρκετά ικανοποιητική κ άλλοτε ψιλοβρώμικη. Στην κυρίως παραλία της Αγχιάλου 1 φορά κολύμπησα προ 2 ετών και δεν μου άρεσε καθόλου, γιατί είχε ξεβράσει η θάλασσα πολύ σκουπίδι. Ίσως να πέτυχα λάθος μέρα.

-Λόφος Γορίτσας:

Για αρχαιολάτρεις, φυσιολάτρεις, fitnessmaniacsαλλά κ λάτρεις του μεταφυσικού- συνωμοσιολόγους – «κυνηγούς..φαντασμάτων», ο λόφος της Γορίτσας βρίσκεται εκεί, στο τέρμα της πόλης και της συνοικίας της Ν.Δημηριάδας, γεμάτος προκλήσεις κ έτοιμος προς εξερεύνηση. Ένα απλό γκουγκλάρισμα θα σας πείσει για την τεράστια αρχαιολογική, γεωφυσική κ «ενεργειακή» σημασία του.

Φιλική συμβουλή: ΝΑΙ στο περπάτημα-σκαρφάλωμα με παρέα κατά τη διάρκεια της μέρας, αν θέλετε να ανακαλύψετε μονοπάτια αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, να χαζέψετε τη θέα προς τη θάλασσα κ την πόλη ή να χάσατε κιλά. ΟΧΙ στο περπάτημα βράδυ ακόμη κι αν έχετε παρέα, ΟΧΙ στην αυτοκινητάδα βράδυ για ρομαντική ή χάρντκορ ζευγαροκατάσταση. Ακόμη κι αν δεν σας επηρεάζουν επ’ ουδενί τα προαναφερθέντα μεταφυσικά, στην 1η περίπτωση κινδυνεύετε (αν μη τι άλλο..) από άγριες αγέλες αδέσποτων κ στη 2η για προφανείς λόγους…

-Λοιπά σημεία ενδιαφέροντος: Το παλιό τρενάκι, ο «Μουτζούρης» που κάνει τη διαδρομή Λεχώνια-Μηλιές (ελπίζω να εκτελείται ακόμη το δρομολόγιο, ας με διαφωτίσει κάποιος). Αξίζει να παρατηρήσει κανείς τις μικροσκοπικές ράγες κοντά στην παραλία της πόλης σε αρκετά σημεία της κ ιδίως πριν την παραλία του Αναύρου όπου διασχίζουν μια μεγάλη κ επικίνδυνη γέφυρα. Επίσης τα πολλά γραφικά γεφυράκια στο εσωτερικό της πόλης πάνω από τον (πλέον ανύπαρκτο) ποταμό Άναυρο. Στην παραλία, το «Κορδόνι», χαρακτηριστικό γεφυράκι με μεγάλη, στενόμακρη προκυμαία για αρκετό περπάτημα μέχρι το σημείο που φτάνεις ακριβώς αντικρυστά της (απέναντι του Βόλου) περιοχής Πευκάκια κι έχεις μια αλησμόνητη εικόνα της παραλίας του Βόλου αλλά και ολόκληρου του δυτικού Πηλίου. Αρκετά κτίρια, όπως το Πανεπιστήμιο στην παραλία, τον κινηματογράφο Αχίλλειο, την Τράπεζα της Ελλάδος και τον Σιδηροδρομικό Σταθμό. Δείγματα προϊστορικών οικισμών της περιοχής, κοντά στο εστιατόριο «Ενυδρείο» και την καφετέρια «Ίσαλος». Και πολλά πολλά άλλα.

-Αρχαιολογικοί Χώροι και μουσεία: Χώροι αρχαιολογικού ενδιαφέροντος στην Αγχίαλο, το Σέσκλο και το Διμήνι (δεν έχω πάει δυστυχώς σε κανένα, οπότε οι γνώστες ας παραθέσουν παρακαλώ τις εμπειρίες τους…) Μουσεία (πολλά μάλιστα με ελεύθερη είσοδο) υπάρχουν επίσης αρκετά για το μέγεθος της πόλης (π.χ. αρχαιολογικό, σιδηροδρομικό, πινακοθήκη, ακόμη κ… μουσείο εντομολογίας!!), επειδή όμως δεν αξιώθηκα ως σήμερα να επισκεπτώ κανένα (ντροπή μου!!), θα ήθελα να έχω μια γνώμη για το ποια αξίζουν περισσότερο κ γιατί…

 

[eleva]

ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ

Ή αλλιώς «βουνό βουνών καμάρι», όπως το αποκάλεσε ο ποιητής Δροσίνης! Εδώ επειδή αφενός αν αρχίσω δεν θα τελειώσω ποτέ, αφετέρου επειδή λοιπά μέλη ίσως να έχουν πολύ περισσότερες και πληρέστερες εμπειρίες από μένα, θα αρκεστώ στο να παραθέσω αγαπημένα χωριά και παραλίες, καθώς και ορισμένα μαγαζάκια που μου έκαναν πολύ θετική εντύπωση ή άκουσα εξαιρετικά σχόλια από κολλητούς μου.

-Αγαπημένα χωριά: Μακρυνίτσα (πιο γραφική και με ωραιότερη θέα) και Πορταριά (ίσως καλύτερο φαγητό) για κάτι κοντά στο Βόλο, με θέα την πόλη, αρκετά τουριστικό ωστόσο και συχνά με πολύ κόσμο (οπότε ενίοτε ίσως να πέφτει κ η ποιότητα). Στην Πορταριά φαγητό στην πλατεία. Η ταβέρνα «Κρίτσα» όσες φορές την επισκέπτηκα κατά τα περασμένα έτη μού άφησε θετική εντύπωση, αν κ γενικώς έχω ακούσει διφορούμενα σχόλια (δλδ ορισμένοι την πέτυχαν σε πολύ κακές στιγμές). Στο τέρμα της Πορταριάς υπάρχει μια εκπληκτική, παραδεισένια διαδρομή μέσα στα δέντρα, τα ξύλινα γεφυράκια, τις φυλλωσιές και τα ρυάκια που ξεκινά από το σημείο όπου βρίσκεται η καφετέρια «Αδάμαινα»(προς αποφυγή!!)… μην τη χάσετε!!! Επίσης στην Πορταριά υπάρχουν κυριλέ ξενοδοχεία με πανέμορφη θέα που μπορείτε απλώς να επισκεπτείτε για να πάρετε το πρωινό σας ή να πιείτε τον καφέ σας bythepoolκαι να ρίξετε μια βουτιά στην πισίνα τους. Εξαιρετικό (ιδίως για χειμώνα) τα καφέ «Αερικό» μεταξύ Μακρυνίτας-Πορταριάς. Για καλοκαίρι, πιο χαμηλά, στον Άνω Βόλο, το καφέ «Μύρτιλο» με απίστευτη, πανοραμική θέα της πόλης. Στα Χάνια, που βρίσκονται μετά την Πορταριά, υπάρχουν αρκετά διάσπαρτα ξενοδοχεία και ταβέρνες, αλλά δεν έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε χωριό. Προσφέρεται σαν τοποθεσία για τους λάτρεις του σκι το χειμώνα, καθώς εκεί κοντά βρίσκεται το χιονοδρομικό. Είναι αρκετά απομονωμένη περιοχή (με μεγάλο υψόμετρο, άρα πάρτε ζακέτες κ τον Αύγουστο!!), μακριά από τα υπόλοιπα χωριά και ενδείκνυνται για όποιον αναζητά ολοκληρωτική ηρεμία. Επίσης εντύπωση μου έκαναν ορισμένες ταμπέλες στα μαγαζιά που ανέφεραν ως κυρίως πιάτο τη στρουθοκάμηλο (!) και το φιλέτο κροκόδειλου (!!) Εάν κάποιος είχε ανάλογη γαστρονομική εμπειρία παρακαλείτε θερμά να την παραθέσει!!

Οι Μηλιές και η Βυζίτσα είναι επίσης πολύ όμορφα χωριά προς νότιο Πήλιο που συνδυάζονται το καλοκαίρι και με μπανάκι στις παραλίες της Μπούφας ή της Αφήσσου (βλ. παραπάνω «παραλίες Παγασητικού πλησίον της πόλης»). Στις Μηλιές έχω ακούσει εξαιρετικά σχόλια για τη διακόσμηση και τα γλυκά που σερβίρονται στο καφέ-γλυκοπωλείο «Άννα, να ένα μήλο». Για την πλατεία στο χωριό Πινακάτες, επίσης εξαιρετικά σχόλια. Θα ήθελα ωστόσο πιο συγκεκριμένες πληροφορίες από τους συμφορουμίτες γιατί προτίθεμαι να επισκεπτώ τα χωριά αυτά. Σε λοιπά κοντινά χωριά (π.χ. Άγιος Βλάσσιος, Άγιος Λαυρέντιος κτλ.) καλό είναι να πάτε μια βόλτα όταν γίνεται σχετικό πανηγύρι-γιορτή (π.χ. γιορτή ροδάκινου!) Έχω άπειρα χρόνια να πάω κ δεν θυμάμαι τίποτα (εκτός από ένα απίστευτο βραδινό κρύο καλοκαιριάτικα και κάτι φοβερούς ουζομεζέδες προ αμνημονεύτων ετών σε ένα ταβερνείο στο χωριό Άγιος Γεώργιος Νηλείας). Οποιαδήποτε σύγχρονη πληροφορία ευπρόσδεκτη!

Κατά τη γνώμη μου το ωραιότερο χωριό του Πηλίου είναι η Τσαγκαράδα (αν και έχω ακούσει ότι ο Κισσός έχει ακόμη ωραιότερη θέα) αλλά εξαιρετική εντύπωση μου έκανε και η Ζαγορά, την οποία επισκέπτηκα φέτος το καλοκαίρι. Αν φτάσετε ως εκεί μην παραλείψετε να επισκεφτείτε το Σχολείο (μουσείο πλέον) του Ρήγα Φεραίου. Στην πλατεία μιας εκ των συνοικιών της, απολαύσαμε χειροποίητα γλυκά και κρέπες σε πολύ χαμηλές τιμές και γλείφαμε τα δάχτυλά μας υπό τις μελωδίες του Θανάση (Παπακωνσταντίνου), του Χαρούλη και του Πασχαλίδη, συνοδεία του ολόγιομου φεγγαριού!

Στην ίδια πλατεία με τον μεγάλο πλάτανο, υπάρχουν ταβέρνες και καφέ καθώς κι ένα εξαιρετικά φωτισμένο μπαράκι!

-Παραλίες: Τι να πούμε για μερικές από τις ωραιότερες παραλίες της χώρας!!! Μυλοπόταμος, Φακίστρα (παραλίες της Τσαγκαράδας) και Νταμούχαρη, πανέμορφες (ενίοτε άγριες) παραλίες σε υπέροχο βραχώδες και πράσινο τοπίο αλλά συνήθως μαζεύουν τρελό κόσμο και συχνά αδυνατείς να τοποθετήσεις την πετσέτα σου. Ο Άγιος Ιωάννης, στο ομώνυμο παραθαλάσσιο, τουριστικό χωριό με τις πολύ όμορφες παραλίες της Πλάκας και του Παπά Νερού. Προσωπικά ωστόσο δηλώνω γοητευμένη από τις παραλίες κάτωθεν της Ζαγοράς: Άγιοι Σαράντα.. εκπληκτική παραλία με πράσινο και πανέμορφα τυρκουάζ νερά… στην παραλία υπάρχει και εξαιρετικό μπιτσομπαράκι το «Μπάμπα», το οποίο ενίοτε λειτουργεί και βράδυ… Παρίσαινα (πας κ με τα πόδια από την παραλία του Χορευτού)… υπέροχα νερά και τοπίο, παραλία κατάλληλη για ελεύθερο κάμπινγκ και γυμνισμό… Χορευτό… φέτος ξετρελάθηκα καθώς πέτυχα θάλασσα λάδι και ασύλληπτα καθαρά νερά (ακόμη κ στα 15 μ. βάθος έβλεπες το βυθό!)… μεγάλη σε μήκος κ πλάτος, αμμουδερή παραλία και πολύ ενδιαφέρον παραθαλάσσιο χωριό με περιποιημένα ταβερνάκια, πιτσαρίες, καλό σουβλάκι κτλ… τολμώ δε να πω ότι η διαύγεια των νερών ξεπερνούσε και αυτήν ακόμη τη διαύγεια που είχαν οι θάλασσες των Σποράδων!! Ηρεμία, χαλάρωση κ όμορφα χρώματα το σούρουπο!

Θα επανέλθω δριμύτερη με.… Σποράδες!!!!!

 

[eleva]

ΣΠΟΡΑΔΕΣ

Πρόκειται για κάποια από τα ομορφότερα και πιο πράσινα νησιά της χώρας μας, με φοβερά νερά και ξεχωριστό στιλ το καθένα. Όποιος δεν έχει επισκεφτεί κανένα ΑΣ ΣΠΕΥΣΕΙ, διότι.. Χ Α Ν Ε Ι !!! Τόσο απλά! Προσωπικά πιστεύω ότι η Σκιάθος είναι για αντροπαρέες ή κοριτσοπαρέες και δευτερευόντως για κάποιο ζευγάρι που αναζητά έντονη ζωή και διασκέδαση, η Σκόπελος για τους πάντες (κυρίως για ζευγάρια και οικογένειες ή δευτερευόντως μικρές παρέες που δεν αποζητούν όμως άγρια ξενύχτια) και η Αλόννησος εννοείται για ζευγάρια κ δη... «στα μέλια»! (δυστυχώς όμως γλυκά ερωτευμενάκια μου, θα συναντήσετε εκεί κ κάποιες οικογένειες αλλά κ –κυρίως- τεράστιες παρέες φασαριόζικων Ιταλών!! Μην πτοηθείτε!!!)

Για τη «Μύκονο των Σποράδων» δεν έχω να πω κάτι ιδιαίτερο, καθώς δεν την έχω επισκεφτεί ακόμη. Από κολλητούς μου που επισκέπτονται κάθε χρόνο το νησί πληροφορήθηκα ότι στο λιμάνι (που ταυτίζεται κ με τη χώρα του νησιού) έχει τρελό κόσμο, πολύ ακριβές τιμές (π.χ. 12-14 Ευρώ το κοκτέιλ κ 8-10 Ευρώ η σπέσιαλ κρέπα!!!), ότι είναι νησί καταπράσινο, ως επί το πλείστον πεδινό (προσωπικά αυτό δεν μου αρέσει), και ότι οι παραλίες του (αν κ αρκετές πολυσύχναστες) είναι πολύ όμορφες, κυρίως με άμμο, σχετικά ρηχά νερά κ αρκετές με μπιτσόμπαρα κ πολύ πράσινο. Για ρομαντική ζευγαροκατάσταση βράδυ, το Κάστρο είναι ό,τι πρέπει. Και οι καφετέριες-μπαρ με τις μαξιλάρες, κλασικές αξίες. Όποιο μέλος επιθυμεί μπορεί να παραθέσει τα highlightsandtipsτου για το νησί αυτό.
Θέα από το καράβι που πήγαινε Σκόπελο (όχι δεν ήταν χειμώνας, συννεφιασμένη μέρα του Αυγούστου με ψιλόβροχο ήταν):

 

[eleva]

H… «MAMAMIA» (ΣΚΟΠΕΛΟΣ)

Φοβερό νησί που συνδυάζει πολλές ομορφιές (πανέμορφες παραλίες, πράσινο τρελό, σχετικά καλή ζωή, γραφικότητα, πολλά αξιοθέατα κ ιδίως εκκλησάκια, σχετική ηρεμία κ.α.). Δυστυχώς προσφάτως υπέστη βιβλικές καταστροφές από τις πλημμύρες κ δεν ξέρω πόσο καιρό θα πάρει να αποκατασταθούν οι τεράστιες ζημιές, ώστε να θαυμάσουν κ οι επόμενοι τουρίστες αυτό που θαύμασα φέτος το καλοκαίρι εγώ, ελπίζω ωστόσο και εύχομαι να γίνει σύντομα ό,τι είναι δυνατό… Πιο ειδικά, για τα πλεονεκτήματα κ μειονεκτήματα του νησιού (επειδή δυστυχώς υπάρχουν κ κάποια τέτοια, όπως παντού άλλωστε..) θα γράψω σε τόπικ της Σκοπέλου..εδώ θα αρκεστώ να παραθέσω συγκεκριμένα highlightsαπό παραλίες, μαγαζιά κτλ.

Παραλίες: Εντυπωσιακές! Κ μάλλον το δυνατότερο χαρτί του νησιού! Νερά απίστευτα διαυγή και συχνά γαλαζοπράσινα, αρκετά βαθιά ενίοτε από τα 5 πρώτα βήματα εντός της θάλασσας (άρα πολύ προσοχή σε όσους δεν ξέρουν καλό κολύμπι), λεπτό βοτσαλάκι στις πλείονες περιπτώσεις, παραλίες γενικά οργανωμένες οι περισσότερες, όπου όμως αν καθίσεις σε ξαπλώστρα-ομπρέλα πληρώνεις μόνο την παραγγελία σου (έτσι κ το νομικά ορθό!) και όχι τη χρήση του αιγιαλού (εξαίρεση αποτελεί ο Στάφυλος όπου το σετ ομπρελοξαπλώστρας για 2 άτομα είναι στα 6 Ευρώπουλα –αν δεν κάνω λάθος- χώρια αυτά που θα παραγγείλεις… προς αποφυγή λοιπόν!!) Αξίζει να αναφερθεί ότι σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις τα πεύκα σχεδόν ακουμπούν τη θάλασσα, αυτό όμως σημαίνει πλήθος μελισσών (ναι, ακόμη κ κατά την ώρα του δειλινού, και ναι ακόμη κ σε απομονωμένα σημεία) οπότε δεν πάμε πουθενά χωρίς αμμωνία κ φενιστίλ, δείχνουμε δε ιδιαίτερη προσοχή αν είναι να φάμε κάτι κοντά σε παραλία (προσωπικά θα έλεγα να το ψιλοαποφεύγετε). Το ίδιο ισχύει κ για Σκιάθο κ για Αλόννησο (σε λίγο πιο ήπιο βαθμό όμως).

Αναλυτικότερα:

Χόβολο:

Από τις ομορφότερες παραλίες του νησιού. Δυστυχώς πλέον την έχουν ανακαλύψει κ μπόλικοι φασαριόζικοι Ιταλοί που –παρά τη δύσκολη πρόσβαση- συρρέουν εκεί σε ορδές πολλών ατόμων… Παρά το γεγονός αυτό (που στερεί –όσο να ναι- κάτι λίγο από την αγριάδα κ τη γαλήνη του τοπίου) κ παρά την προαναφερεθείσα δύσκολη πρόσβαση (από τον οικισμό Έλιος ή Νέο Κλήμα, παίρνετε το δρόμο στα αριστερά σας, κ περπατάτε αρκετά πάνω από βράχια κ ελαφρώς μέσα στο νερό σε ορισμένα σημεία) θα σας έλεγα να ΜΗΝ χάσετε αυτή την ιδιαίτερη κι άγρια παραλία με το βραχώδες τοπίο πίσω της κ την ωραία θέα προς τον οικισμό. Κολυμπώντας στα αριστερά της, θα συναντήσετε μικρές θαλάσσιες σπηλιές (ό,τι πρέπει για ζευγαράκια!) και με λίγο περισσότερο κολύμπι (ή βαρκάδα-κανό-φουσκωτό κτλ) την ακριβώς διπλανή παραλία του μεγάλου πεύκου που προσεγγίζεται μόνο δια θαλάσσης, άρα το πολύ να χετε συντροφιά σας καναδυό ιστιοπλοϊκά εκεί πέρα.

Βελανιό:

Προσωπικά θεωρώ ότι προσφέρει το πιο εντυπωσιακά άγριο τοπίο από όσες παραλίες πρόλαβα να επισκεπτώ κ εκεί απόλαυσα περισσότερο το κολύμπι μου λόγω ειδυλλιακής ησυχίας κ έλλειψης συνωστισμού. Πας με τα πόδια από την παραλία του Σταφύλου, ακολουθώντας σύντομο μονοπάτι. Το πρώτο κομμάτι της παραλίας μπορούν να επισκεφτούν οι πάντες και το δεύτερο (στα αριστερά σας) κυρίως οι γυμνιστές. Να σημειώσω ότι η παραλία προσφέρεται για όποιον επιθυμεί να δοκιμάσει γυμνισμό για πρώτη φορά. Το τονίζω αυτό διότι σε παραλίες γυμνιστών άλλων νησιών ο ένας είναι πάνω στον άλλο (π.χ. Χαλικιάδα στο Αγκίστρι, Κέδρος στη Δονούσα) ή οι παραλίες είναι πολύ μικρές (π.χ. Λεβρωσσός στην Αιγιάλη της Αμοργού και Τζανάκια στην Αστυπάλαια) και άρα ίσως νιώσει άβολα όποιος το επιχειρεί για πρώτη φορά. Στο Βελανιό όμως αφενός η παραλία είναι πολύ μεγάλη (άρα όλο κ κάπου θα βρει κανείς κάποιο ήρεμο σημείο), αφετέρου οι γυμνιστές (ως επί το πλείστον ξένοι τουρίστες κ λίγοι στον αριθμό) είναι τρομερά ήσυχοι και δεν προκαλούν οχλαγωγία (π.χ. παίζοντας ρακέτες όπως αλλού, κάνοντας θαλάσσια σπορ κτλ), άρα μπορεί να νιώσει κανείς εξαιρετικά άνετα κ να απελευθερωθεί… Ακόμη πιο αριστερά, τα ζευγάρια που επιθυμούν ολοκληρωτική απομόνωση μπορούν να πετύχουν ακόμη κ ερημικό κομμάτι της παραλίας, διότι εκεί υπάρχουν βραχάκια εντός της θάλασσας κ το μέρος αυτό δεν προτιμάται..

Καστάνη:

Αυτή είναι ίσως η ομορφότερη παραλία του νησιού, από άποψη φυσικής ομορφιάς (εντυπωσιακά γαλαζοπράσινων νερών, αξιοσημείωτου πρασίνου κτλ). Πόσο πιο υπέροχα θα ήταν όλα αν δεν υπήρχε βαβούρα κ κοσμοσυρροή….

Φαντάζομαι ότι πριν γυριστεί εκεί το «mammamia» θα επρόκειτο για έναν κρυμμένο παράδεισο… Δυστυχώς πλέον τον έχουν ανακαλύψει ουκ ολίγοι τουρίστες. Ευτυχώς το μπιτσόμπαρο που λειτουργεί εκεί παίζει όμορφες μουσικές, έχει μεγάλο χώρο με γκαζόν όπισθεν της παραλίας κ δεν την έχει καταλάβει ολόκληρη.. Η παραλία έχει –λένε- κ όμορφα ηλιοβασιλέματα, αν κ με τα ηλιοβασιλέματα του νησιού κρατώ μικρό καλάθι διότι άλλα άκουγα πριν πάω (“φοβερά, αλησμόνητα!!”) κ άλλα είδα με τα μάτια μου (ουδέποτε ο ήλιος βούλιαξε μεγαλοπρεπώς μες στη θάλασσα, αντ’ αυτού μονίμως κρυβόταν πριν την ώρα του πίσω από κάτι βράχια κ κάτι βραχονησίδες τόσο στη Μηλιά όσο κ στον Αγνώντα αλλά κ στη Γλώσσα!)

Μηλιά:

Άλλη μια πολύ όμορφη παραλία (για πολλούς η ομορφότερη του νησιού) που θα ήταν ωστόσο έτι ομορφότερη αν δεν είχε τόσο κόσμο… ευτυχώς είναι μεγάλη κ «διπλή» άρα όλο κ κάπου ψιλοήρεμα θα μπορέσετε να αράξετε.. ένα κομμάτι της είναι οργανωμένο… η καντίνα στο πίσω μέρος της παραλίες διαθέτει νοστιμότατη γρανίτα… το εστιατόριο άκουσα πως είναι προς αποφυγή… για την διαύγεια των νερών τι να πει κανείς! Η εικόνα μιλά από μόνη της!!!

Το καλό με τη Μηλιά κ την Καστάνη είναι ότι μπορούν να συνδυαστούν κ με τα πόδια, καθώς ενώνονται με ένα πολύ σύντομο μονοπάτι (5-10 λεπτά περπάτημα). Το κακό, ότι για όσους δεν διαθέτουν μέσο, θέλει αρκετό περπάτημα ως τον κυρίως δρόμο απ όπου περνά το κτελ. Ηλιοβασίλεμα υπέροχο άκουγα, αλλά από κει που καθόμουν είδα τον ήλιο να βασιλεύει πίσω απ την απέναντι νησίδα…

Το δειλινό όμως πολύ ατμοσφαιρικό κ για όσους δύνανται να παραμείνουν στην παραλία να σημειώσω ότι εκείνη την «αισθησιακή» ώρα δεν έχει κόσμο…

Πάνορμος:

Όμορφη παραλία αλλά όχι τόσο όσο οι προαναφερθείσες. Είναι μεγάλη ωστόσο, με ωραία θέα στον κόλπο της κ χρώματα κ διαυγή νερά εννοείται αλλά ΠΟΛΥ οικογενειακή άρα όχι ιδανική για ζευγαράκια. Τα τελευταία ας επιλέξουν τις Αντρίνες κ τα Αντρινάκια, μικρά κολπάκια-παραλιούλες, πιο ήσυχα, στα δεξιά της κυρίως παραλίες του Πανόρμου. Στην παραλία υπάρχουν κ ορισμένες αξιοπρεπείς (λένε!) ψαροταβέρνες αλλά δεν κάθισα για να σχηματίσω ιδία γνώμη.


Στάφυλος: Τέλεια χρώματα νερού κ πράσινου τοπίου, τέλεια τοποθεσία με τα πίσω βράχια ΑΛΛΑ… ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ…

αν έχετε ιστιοπλοϊκό ή άλλο «θαλασσινό» μέσο ή απλώς μπόλικη όρεξη για εξερεύνηση, προσανατολιστείτε στα δεξιά της κυρίως παραλίας. Λοιπά μειονεκτήματα, οι τσουχτερές τιμές του μπιτσόμπαρου (βλ. παραπάνω στο «παραλίες»), κ ο ανηφορικός δρόμος (=περπάτημα) μέχρι τη στάση του λεωφορείου, για όσους δεν έχουν μέσο.

Λοιπές παραλίες: Οι βόρειες παραλίες (δεν τις επισκέφτηκα) είναι mustγια όποιον αναζητά χαλάρωση κ ηρεμία. ΠΟΛΥ προσοχή όμως στα μελτέμια κ τα κύματα εκεί! Εννοείται ανοργάνωτες. Η καλύτερη πρέπει να είναι αυτή της πεθαμένης (έτσι ελπιδοφόρα ονομάζεται!) Το Γλυστέρι έχει λένε όμορφα ταβερνάκια. Στη δυτική πλευρά, η Αρμενόπετρα πρέπει να είναι πολύ ιδιαίτερη κ να αξίζει μια βουτιά αλλά δεν πρόλαβα να πάω (έχει λέγεται παγωμένα νερά κ δύσκολη πρόσβαση για όσους δεν έχουν δικό τους μέσο). Το Λιμνονάρι είναι κατάλληλο για τους λάτρεις της αμμουδιάς κ όσους βαρέθηκαν το λεπτό βοτσαλάκι. Τέλος για όσους έχουν ιστοπλοϊκά, μια ψαρόβαρκα (το μωρό μου!), υποβρύχια (!) κ δεν ξέρω τι άλλο, υπάρχουν πολλοί κολπίσκοι κ παραλίες που προσεγγίζονται μόνον δια θαλάσσης, η καλύτερη τέτοια παραλία όμως είναι… ΟΙ ΣΑΡΡΕΣ… απλά εξωτικές!!!!!! http://skopelosweb.gr/skopelos/article_gallery/sarres_beach
(βρε παιδιά δεν γίνεται να ανοίξει κάνα μονοπατάκι εκεί κ για μας τους μη..σκαφάτους;;; εεεε;;; εεεεεεεεεεεεε!!!)

 

[eleva]

Ταβέρνες-εστιατόρια-πρωινάδικα-καφετέριες-μπαράκια:

Κληματαριά: Ίσως η καλύτερη ταβέρνα στη Χώρα με την καλύτερη σχέση τιμής-ποιότητας. Είναι τόσο πολυσύχναστη που συχνά δεν βρίσκεις τραπέζι. Ενίοτε σερβίρονται τοπικές σπεσιαλιτέ και λοιπά παραδοσιακά πιάτα, αλλά αν πάτε αργά τα περισσότερα μπορεί να έχουν τελειώσει. Εκτίμησα ιδιαίτερα το ότι έψησαν μπιφτέκι ώρα 12:45 μετά τα μεσάνυχτα! Ένας απ τους σερβιτόρους ωστόσο ας κάνει παρακαλώ τα παράπονά του για το ωράριο εργασίας του στον εργοδότη του, οι τουρίστες (έστω κι αν έχουν προσέλθει αργά) δεν χρωστούν κάτι να ακούν τη γκρίνια του πάνω απ τα κεφάλια τους στα 3-4 βράδια που έχουν έρθει στο νησί για να ηρεμήσουν από τη βαβούρα της πόλης και το δικό τους εργασιακό φόρτο (για τον οποίο εξ άλλου ουδέποτε παραπονιούνται στους δικούς τους πελάτες …)

Ρόδι: Γκουρμέ εστιατόριο με όμορφη διακόσμηση, απαλή, «νανουριστική» μουσική ρετρό ασμάτων και αρκετά τσιμπημένες τιμές. Πολύ νόστιμα, γκουρμέ πιάτα αλλά όχι ιδανική σχέση τιμής-ποιότητας κατά τη γνώμη μου κ μικρές μερίδες (εκτός αν επιλέξετε ζυμαρικά). Κοινώς δεν χάνετε κ κάτι τρομερό αν δεν το προτιμήσετε, παρότι πρόκειται για αξιόλογο μαγαζί εν γένει.

Ανατολή (Ξηντάρης):

Είναι στα mustvisitλόγω των ρεμπέτικων ασμάτων που θα ακούσετε λάιβ από τον Ξηντάρη και τους γιούς του σε φοβερή τοποθεσία (κάστρο) με απίστευτη θέα. Ωστόσο οι τιμές είναι τσιμπημένες κι εδώ. Για να έρθετε από το λιμάνι με τα πόδια θα πρέπει να ανεβείτε πάνω από 200 σκαλιά, αν κ η διαδρομή είναι ευχάριστη, καθώς θα συναντήσετε γραφικά σοκάκια κ όμορφες εκκλησίες. Διαφορετικά με αμάξι, από τον περιφερειακό δρόμο. Το ταβερνάκι είναι πολύ γραφικό, οι γεύσεις νοστιμότατες και το χύμα κρασί πάρα πολύ καλό, ωστόσο μαζεύει πολύ κόσμο κ κάποιοι που πάνε από τις 9-10 το βράδυ για να πιάσουν τραπέζι, μπορεί να περιμένουν πάνω από 2 ώρες για να ακούσουν τραγουδάκια. Τα οποία τραγουδάκια, το βράδυ που πήγαμε, διήρκεσαν το πολύ μιάμιση με δύο ώρες. Βεβαίως αυτό ίσως δικαιολογείται από το ότι το κατάστημα προσφέρει ζωντανή μουσική καθημερινά. Θα ήταν προτιμότερο ωστόσο να έπαιζαν μόνο 3-4 φορές τη βδομάδα αλλά όταν έπαιζαν να διαρκούσε πολύ το πρόγραμμά τους, μιας και τα γνήσια ρεμπέτικα που ακούσαμε κ με τον τρόπο που τα ακούσαμε αξίζουν πολύ. Παρά τις ανεβασμένες τιμούλες λοιπόν κ τη μικρή διάρκεια του «προγράμματος», πάτε μια βόλτα καθημερινή κατά τις 11:30-12:00 το βράδυ (αν δεν πρόκειται για φουλ σίζον) κ θα απολαύσετε κρασάκι κ μεζέδες αγναντεύοντας την ωραιότερη θέα κ ακούγοντας παμπάλαια γνήσια ρεμπέτικα όπως «το πορτοφόλι», «απολογήσου ένοχη», «μουρμούρα» και «ακρογυαλιές-δειλινά». Τόσο παραδοσιακά κ τσαχπίνικα ρετρό!!!

Πιτσαρία δίπλα στην ταβέρνα «πλάτανος»: Σαλονικιώτικη πιατσαρία με νόστιμη πίτσα κ ζυμαρικά (δεν ξετρελάθηκα όμως) κ ελαφρώς ανεβασμένες τιμούλες για αυτό που προσφέρει επίσης. Στα συν ότι αν έχει κόσμο σερβίρει ως αργά.

Σουβλάκι: Στην παραλία, το ομώνυμο (αν δεν κάνω λάθος) «souvlaki» με πολύ εύγευστες κρεατονοστιμιές. Στο νησί ωστόσο δύσκολα θα βρείτε τυλιχτό σουβλάκι με τιμή κάτω των 2,70 Ευρώ, αλλού μάλιστα η απλή τυλιχτή πίτα μπορεί να στοιχίζει ως κ 3,50, οπότε προσοχή!!

Για πρωινό: Δοκιμάσαμε σένα απλό, παραδοσιακό καφενεδάκι-γλυκοπωλείο της παραλίας (Γκίκας αν δεν κάνω λάθος) αλλά η μερίδα του πρωινού ήταν πολύ λιτή κ η τιμούλα ανεβασμένη, ενώ το μαγαζάκι δεν προσφέρει τίποτα από άποψη διακόσμησης ή ατμόσφαιρας που να δικαιολογεί αυτή την τιμή. Πολύ εξυπηρετικός όμως ο νεαρός σερβιτόρος. Για το swellκαφέ έχω διαβάσει εξαιρετικά σχόλια κ στην ίδια τιμή προσφέρει περισσότερη ποσότητα άρα προτιμητέο για πρωινό.

Κρεπούλα στην παραλία:

Υπάρχουν πολλά καφέ-παγωτατζίδικα-πιτσαρίες-λίγο απ όλα στην παραλία της Σκοπέλου, παλιομοδίτικου στιλ φυσικά, με μπαμπού καρέκλες, πολύχρωμες τέντες κ ομπρέλες κτλ. Εκεί μπορείτε να δοκιμάσετε νόστιμες κρεπούλες ή λουκουμάδες κ εννοείται καφεδάκι. Στο «εν πλω» (αν δεν απατώμαι) όπου καθίσαμε ήταν πολύ συμπαθητικά κ οικονομικά για κρέπα.

Ατμοσφαιρικότερη καφετέρια με θέα:
«Π’θαράκια» στο χωριό της Γλώσσας.

Πολύ καλές τιμές, φανταστική θέα, όλος ο ορίζοντας κ η θάλασσα μπροστά σας, πανέμορφα χρώματα ουρανού το σούρουπο, χαλαρωτικές, chilloutμελωδίες κ από τις πιο νόστιμες παγωμένες («γρανιτοειδείς»!) σοκολάτες με γεύση που έχω δοκιμάσει!!! Τι άλλο θέλει κανείς;; Ιδανικά κ για βράδυ.

Νοστιμότερη σκοπελίτικη τυρόπιτα: Αναζητήστε τον «Μιχάλη» μέσα στα στενά της Χώρας. Τίποτε άλλο! Μπορεί να σας «τσούξουν» λιγάκι τα 4 Ευρώ για 1 τυρόπιτα ή σκοπελίτικη μπουγάτσα που θα αγοράσετε, αλλά αυτά που θα δοκιμάσετε θα τα θυμάστε! Αν βρεθείτε στο Έλιος (Νέο Κλήμα) πάρτε φουσκόπιτα από τον τοπικό φούρνο. Άλλη μια φοβερή νοστιμιά! Στην παραλία της Σκοπέλου, η «Αμβροσία» είναι παραδοσιακό μαγαζί, κυρίως για γλυκά. Καλή (ελαφρώς φθηνότερη) η μπουγάτσα κ δευτερευόντως η τυρόπιτά του, αλλά δεν συγκρίνεται με τον «Μιχάλη» επ ουδενί.

Μπαράκια: «Μερκούριος», πολύ όμορφα φωτισμένο μπαράκι με θέα, ό,τι πρέπει για ρομαντζάδα κ φτιάχνει λέει κ φοβερά κοκτέιλ. «Βράχος», το πρώτο μπαράκι που επισκέφτηκα με γονείς σε ηλικία 7 ετών!!!

Πολύ όμορφη τοποθεσία (πάνω σε βράχο) κ θέα στο λιμάνι, πλατάνια τριγύρω, τεράστια ποικιλία από ιδιαίτερα καλοκαιρινά κοκτέιλ ΚΟΛΑΣΗ με γέμιση παγωτού κ σοκολάτας… ΑΛΛΑ: όταν το κοκτέιλ σου κοστίζει 9 Ευρώ (τιμή Αθήνας) κ όλα σχεδόν τα τραπεζάκια σου είναι γεμάτα οφείλεις να μην αρχίσεις να κλείνεις φώτα κ μουσικές από τις 2:30- 3 παρά το βράδυ για να αποχωρήσουν οι πελάτες σου. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν δεν τους έχεις ενημερώσει ότι το μπαρ κλείνει ΤΟΣΟ νωρίς. Καθόλου επαγγελματική συμπεριφορά, την οποία συνάντησα δυστυχώς σε όλα σχεδόν τα νυχτερινά μαγαζάκια της Σκοπέλου. Κρίμα, πραγματικά. «Λα κόστα», θρυλικό μπαράκι στην παραλία, με τέλειες ροκ μουσικές, ελαφρώς παρακμιακού στιλ αλλά με πολύ χαβαλέ από την τρελαμένη Γερμανίδα σερβιτόρα του κ τις παιχνιδιάρικες, ελληνικές «καλτ» βωμολοχίες (!) που εκστομίζει (αν επισκεφτείτε θα καταλάβετε τι εννοώ!), καθώς κ πολύ φασαρία στο εσωτερικού του από μεθυσμένους θεότρελους μηχανόβιους κ όχι μόνο! Πιο «χύμα» πεθαίνεις!! Για ποτάκι, προτιμείστε κάνα ποτήρι κρασί ή καμιά μπυρίτσα καλύτερα. Γύρω στις 3:30 η μουσική μπορεί να κλείσει, αλλά «εσείς μπορείτε να κάτσετε όσο θέλετε», όπως μας ενημερώνει η τρελοσερβιτόρα, βάζοντες χοντρές μαξιλάρες στις πλάτες μας. Πάλι καλά!!!!! Λοιπά, μικροσκοπικά μπαράκια (χωρίς θέα), υπάρχουν κ στα σοκάκια στο εσωτερικό της Χώρας (βλ. Οιωνός, μπιστρό κτλ) αλλά δεν πήγα.


Γλώσσα για απογευματινή περαντζάδα, καφεδάκι ή φαγάκι το σούρουπο:

Πολλοί κάτοικοι μπορεί να σας πουν ότι δεν πολυαξίζει κ ότι για να γυρίσεις με τα πόδια «θα σου βγει η γλώσσα!!» (από εκεί κ το όνομα άλλωστε!) Μύ-θος!! Η Γλώσσα είναι ένα πολύ όμορφο χωριό χτισμένο στην πλαγιά του βουνού, πάνω από το δεύτερο λιμάνι του νησιού, το Λουτράκι (το οποίο δεν λέει κ πολλά ως παραθαλάσσιος οικισμός) κ είναι γεμάτη γραφικά σπιτάκια με κεραμοσκεπές, στενά ανηφορικά σοκάκια κ αξιόλογα μαγαζάκια για να τσιμπήσετε ή να πιείτε κάτι. Μεγαλύτερο ατού του χωριού, η καταπληκτική, απεριόριστη θέα (δεν υπάρχει σε τέτοιο βαθμό στη Χώρα Σκοπέλου) κ η ηρεμία που αποπνέει. Για καφεδάκι ή ποτάκι, συστήνω τα «Π’θαράκια» (βλ. παραπάνω «ατμοσφαιρικότερη καφετέρια με θέα»). Στην πλατεία της, όπως κ σε αρκετά μαγαζάκια της, μπορείτε (λένε!) να απολαύσετε τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα του νησιού (προσωπικά δεν τα κατάφερα, δεν ξέρω αν έφταιγε ο συννεφιασμένος καιρός, η ελαφρώς περασμένη ώρα ή κάτι άλλο). Μειονέκτημα η μεγάλη απόσταση κ η ώρα (μία ώρα σχεδόν, ίσως κ περισσότερο με το κτελ) που θα κάνετε για να φτάσετε από τη Χώρα. Το κτελ είναι κ πανάκριβο: Σχεδόν 10 Ευρώ το άτομο πηγαινέλα από κ προς τη Χώρα!! Αξίζει όμως πολύ, ειδικά αν συνδυστεί με μπανάκι σε κοντινές παραλίες (Αη-Γιάννης, κ λοιπές βόρειες παραλίες, ή Αρμενόπετρα, Μηλιά-Καστάνη, Πάνορμος από τη δυτική πλευρά). Μην τη χάσετε!!!!


Λιμανάκι Αγνώντα για δειλινό ή βραδάκι:

Σαν παραλία δεν λέει κ πολλά, ειδικά αν συγκριθεί με τις προαναφερθείσες μαγευτικές παραλίες κ αν λάβει κανείς υπόψη ότι εκεί αράζει το καράβι, όταν ο καιρός δεν είναι καλός. Είναι ωστόσο κουκλίστικο, γραφικό κολπάκι με σκουροπράσινα νερά, πολύ δροσιά κ πρασινάδα τριγύρω, καθώς κ όμορφα ταβερνάκια εκεί όπου σκάει το κύμα (προσωπικά ξεχώρισα τις «Μουριές», χωρίς ωστόσο να κάτσω εκεί για ψαράκι, παρά μόνο για παγωτάκι στο χέρι). Πολύ προσοχή σε σφήκες κ μέλισσες (φτεροκοπούν δεκάδες γύρω απ τα τραπεζάκια ωσάν τρελές!!) κ κάποιοι ασυνείδητοι τοποθέτησαν έξω από ένα ταβερνάκι ολόκληρο μελίσσι!!!! Έλεος! Επίσης άκουγα για μαγευτικά ηλιοβασιλέματα αλλά αυτό που αντίκρυσα ήταν απλώς το παρακάτω:

Μια απογευματινή βουτιά στα γρήγορα, πολλές φωτογραφίες κ τουλάχιστον ένα καφεδάκι αγναντεύοντας τα συναρπαστικά χρώματα του δειλινού επιβάλλονται. Εναλλακτικά, βραδινό δείπνο, τρομερά ατμοσφαιρικό, με τα φωτάκια των ταβερνών ολόγυρά σας κ το κύμα να σκάει στα πόδια σας! Honeymoon!!

Άγιος-Ιωάννης στο Καστρί: Δεν πρόλαβα να πάω!! Nexttime, επιβεβλημένο! Το κλασικό, καρτποσταλικό εκκλησάκι πάνω στο βράχο, διάσημο από την ταινία.. ΔΕΝ πάει κτελ ως εκεί! Για τους μη αμαξάτους (που διαθέτουν όμως κάποιες μέρες στη διάθεσή τους κ όχι ένα 3ήμερο), προτείνω να το συμπεριλάβετε σε μια ημερήσια κρουαζιέρα που περιλαμβάνει συγχρόνως επίσκεψη κ σε άλλα ενδιαφέροντα μέρη ή εκδρομή με κτελ που κοστίζει γύρω στα 12 Ευρώ το άτομο (μην διαλέξετε ακριβότερη τιμή, διότι κάπου πήρε το μάτι μου κ για 35άρια, κρίμα είναι τόση εκμετάλλευση, όσο όμορφα κι αν είναι..)

Λοιπά ενδιαφέροντα σημεία: Εκκλησάκια κ μοναστήρια πάμπολλα. Δυστυχώς δεν έχω ίδια άποψη. Οι γνώστες που επιθυμούν, ας μας ενημερώσουν. Πολύ όμορφα κ με εκπληκτική θέα του νησιού (αλλά χρειάζεται αρκετή πεζοπορία) είναι (άκουσα) κ στην τοποθεσία «σεντούκια» όπου βρίσκονται αρχαίοι τάφοι πειρατών.

Τι άλλο να κάνετε στο νησί: Να θαυμάσετε μια από τις γραφικότερες κ (αρχιτεκτονικά) απολύτως προστατευμένες χώρες του Αιγαίου.

Χτισμένη αμφιθεατρικά, όλο κεραμίδι, πετρόχτιστα σοκάκια, ατέλειωτα σκαλάκια ( ω, ναι!), κ πάμπολλα στον αριθμό μαγαζάκια με τουριστικά είδη, ρούχα, κοσμήματα κ.α. αξίζει πολλές βόλτες. Να αγοράσετε παραδοσιακή σκοπελίτικη τυρόπιτα, μπουγάτσα ή φουσκόπιτα για το σπίτι από τον «Μιχάλη» (βλ. παραπάνω «νοστιμότερη σκοπελίτικη τυρόπιτα») κ δαμασκηνόπιτες από την «Αμβοσία». Και ΣΟΥΠΕΡ ΣΟΣ: Αν θέλετε να μείνετε εντός της Χώρας κ διαθέτετε περιορισμένο μπάτζετ, να επιλέξετε για τη διαμονή σας ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ κάποιο οικονομικό δωμάτιο (μπορείτε να βρείτε κ με 30 Ευρώ τον Αύγουστο) που να έχει όμως μπαλκονάκι με υπέροχη, πανοραμική θέα του νησιού. Επειδή υπάρχει καλός ανταγωνισμός είναι κρίμα να μείνετε σε κάτι πολύ ακριβό ή κάπου χωρίς θέα, όταν μπορείτε να συνδυάσετε το τερπνόν (της θέας) μετά του ωφελίμου (της χαμηλής τιμής)!

Έπονται οι… μονάχους-μονάχους!!!

 

[eleva]

Η… ΑΛΛΗ -«ΑΛΜΥΡΗ»- ΝΗΣΟΣ (ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ!)

Η Αλόννησος είναι το συνώνυμο της γαλήνης. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το μέρος διάλεξαν οι μονάχους-μονάχους, ούτε ότι εκεί βρίσκεται πλέον Κέντρο Ομοιοπαθητικής, ούτε ότι έγινε το αγαπημένο νησί ανθρώπων που γνωρίζω και δεν ικανοποιούνται σχεδόν με τίποτα. Μπορεί να μην είναι για όλους, άλλα είναι σίγουρα για τους περισσότερους…

Υπάρχουν διάφοροι μύθοι αναφορικά με την Αλόννησο, όπως π.χ. είναι από τα πιο ήσυχα νησιά από άποψη διασκέδασης και νυχτερινής ζωής (σίγουρα δεν συγκρίνεται με τη Σκιάθο, αλλά κάποιος που έχει περάσει καλά π.χ. στην Αντίπαρο ή στην Αστυπάλαια ή ακόμη και στην Αμοργό, δύσκολα θα δυσαρεστηθεί με τη ζωή της Αλοννήσου, αν μάλιστα αφιερώσατε κάποιες μέρες του καλοκαιριού σας σε νησιά όπως η Σίκινος, η Ανάφη και η Δονούσα… δεν τίθεται θέμα συζήτησης.. από άποψη διασκέδασης, η Αλόννησος στην καρδιά του καλοκαιριού είναι μια μικρή "Μύκονος" μπροστά τους –πού λέει ο λόγος!! Όσο την διπλανή Σκόπελο, τα ωράρια στα μπαράκια είναι πάνω-κάτω τα ίδια, κανένα απ’ τα 2 αυτά νησιά δεν προτείνεται για άγριο, ολονύχτιο ξεφάντωμα), άλλος μύθος, η Αλόννησος δεν έχει κόσμο (αν πάτε Αύγουστο, ακόμη κ τέλος Αυγούστου όπως εγώ, έχει ΠΟΛΥ κόσμο, αλλά ευτυχώς ευχάριστο, ίσως το ίδιο να ισχύει κ για τέλος Ιούλη), δεν έχει πολλά μαγαζιά (έχει 2-3 μπαράκια στο λιμάνι, άλλα 3-4 στη Χώρα κ ικανοποιητικό αριθμό από ταβέρνες- καφέ – σνακ μπαρ σε ΠΟΛΛΑ σημεία του νησιού, όπως το λιμάνι, τον διπλανό Ρουσούμ Γυαλό, το παρακείμενο Βότσι, στη Στενή Βάλα στα μέσα του νησιού, σε ορισμένες παραλίες κ φυσικά στη Χώρα. Αν αυτά δεν σας αρκούν… σηκώνω ψηλά τα χέρια!), πάνε μόνο λίγα ξενέρωτα ζευγαράκια κ γέροι (πάει ΑΡΚΕΤΟΣ νέος κόσμος, σίγουρα πολλά ζευγαράκια, αλλά κ αρκετές οικογένειες, άνθρωποι μέσης ηλικίας κ μεγάλες παρέες από ξένους τουρίστες –ιδίως φωνακλάδες Ιταλούς!), είναι μικρό νησί που γυρίζεται εύκολα (αν δεν έχετε δικό σας μέσο δεν γυρίζεται δυστυχώς καθόλου εύκολα, για να δείτε τις βασικές ομορφιές θα πρέπει να ξεπαραδιαστείτε στα βαρκάκια κ στα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ιδιωτικά εκδρομικά πούλμαν που πάνε συγκεκριμένες ώρες ΚΑΙ μέρες(!) όπου τους καπνίσει χρεώνοντας ό,τι να ‘ναι! Αντιθέτως είναι ιδανικό νησί για μηχανάκι και για όσους λατρεύουν τις πεζοπορείες, θα εξηγήσω παρακάτω γιατί..) Σπουδαιότερος (ημι-)μύθος (πώς λέμε ημίθεος!!): έχει τις ωραιότερες θάλασσες των Σποράδων κ κάποιες από τις ωραιότερες του Αιγαίου (έχει πραγματικά πολύ αξιόλογες παραλίες, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι δεν φτάνουν επ’ ουδενί αυτές της διπλανής Σκοπέλου, ούτε κ ορισμένων έτερων νησιών που επισκέφτηκα. Βλ. για περισσότερα στο «Κοκκινόκαστρο»…)

Και μια ΑΛΗΘΕΙΑ: Η Αλόννησος έχει το πανέμορφο Παλιό Χωριό, μια από τις ωραιότερες νησιωτικές χώρες (και κατά τη γνώμη μου, ΤΗΝ ωραιότερη!). Και άλλη μια αλήθεια: Η Αλόννησος είναι ο πλέον ΙΔΑΝΙΚΟΣ τόπος για να χαλαρώσεις, να σου φύγει το άγχος και να γαληνέψει η ψυχή σου. Αν έχετε σκοτούρες κ θέλετε απλά ένα ήρεμο (αλλά ζωντανό!) νησάκι για να ξεκουραστεί το μάτι σας, αν είστε επίσης φυσιολάτρεις.. ξεχάστε για μια φορά τις πολυαγαπημένες Κυκλάδες, τα άγρια, άγονα τοπία κ τα μικροσκοπικά νησάκια που τον Αύγουστο βουλιάζουν από κόσμο κ τολμήστε να επισκεφτείτε την Αλόννησο… Διότι, άντε, να το δεχτώ κι αυτό που άκουσα, πως δλδ η ιλιγγιώδης θέα της Σαντορίνης μπορεί να σε μεθύσει, να σε ζαλίσει και να σε… ισοπεδώσει (!), αλλά όπως είχα διαβάσει κάπου: <<αν δεν καταφέρεις να χαλαρώσεις κ να ξεαγχωθείς ΟΥΤΕ στην ΑΛΟΝΝΗΣΟ…, ε, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα!>>

Το Λιμάνι (Πατητήρι)

Επειδή όσον αφορά στην Αλόννησο οι μύθοι δεν τελειώνουν ποτέ, είχα διαβάσει ότι το λιμάνι είναι χάλια, άναρχο, ακαλαίσθητο, σαν γειτονιά της Αθήνας… Η εικόνα που αντίκρυσα από το πλοίο ήταν αυτή:

Κι λίγες ώρες αργότερα αυτή:

Κι έλεγα, αυτό το δρομάκι τι μου θυμίζει…μα τι μου θυμίζει… ολόιδια η Αχαρνών!

Να σημειώσω εδώ, ότι έχω χαζέψει ουκ ολίγα όμορφα χρώματα νερού σε πολλά νησιά κ παραλιακά μέρη, δεν έχω ματαδεί ΠΟΥΘΕΝΑ όμως αυτό το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ, ακατέργαστο βαθυπράσινο (σμαραγδί, πετρόλ, βεραμάν ή δεν ξέρω πώς αλλιώς λέγεται!) Κ μόνο για να το περιγράψεις νομίζω σού χρειάζεται ένα νέο όνομα στο χρωματολόγιο, όπως το «Η5 της Vernilac(!)» ή οι ονομασίες αποχρώσεων που χρησιμοποιούσε παλιά στην ΕΡΤ3 ο αείμνηστος Μπομπ Ροσσ!!!

Να, και το μπαλκονάκι μας:

Για να πούμε του στραβού το δίκιο, η δόμηση και η αρχιτεκτονική του λιμανιού δεν είναι και η καλύτερη σε σχέση με αυτή άλλων λιμανιών (π.χ. της Σκοπέλου). Ορισμένα κτίσματα ενοικιαζόμενων δωματίων με τέντες, κ μπαλκόνια σε στιλ μικρής πολυκατοικίας αφαιρούν λίγη από τη γραφικότητα του τοπίου.. ωστόσο η ηρεμία που συναντά κανείς στο λιμάνι, τα όμορφα χρώματα, οι μικρές αγκυροβολημένες βαρκούλες, τα λίγα παραλιακά μαγαζάκια και οι θεόρατοι καταπράσινοι βράχοι στα δύο άκρα του κολπίσκου που φωτίζονται απαλά το βράδυ, δημιουργούν μια τόσο χαλαρωτική, ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα που δεν ξεχνιέται εύκολα… Προσωπικά, το Πατητήρι της Αλοννήσου (κ ιδίως οι βράχοι στα άκρα του), με το που κατέβηκα από το καράβι, μού άφησε την ίδια γλυκιά αίσθηση που μου είχαν δημιουργήσει παλιά και τα (επίσης ελαφρώς άναρχα) Κατάπολα της Αμοργού… Γούστα ειν’ αυτά!

 

[eleva]

Ρουσούμ Γυαλός

Η πιο κοντινή στο λιμάνι παραλία. Βρίσκεται στον ακριβώς διπλανό κολπίσκο (το Πατητήρι, ο Ρουσούμ Γυαλός και το Βότσι αποτελούν μικρούς, συνεχόμενους φυσικούς κολπίσκους), αλλά για να μην περπατήσετε κάνα χιλιόμετρο και βάλε από τον κυκλικό δημόσιο δρόμο, αν είστε ποδαράτοι (βλ. πεζοί!) θα πρέπει να ρωτήσετε τους ντόπιους πώς κόβετε δρόμο ανεβοκατεβαίνοντας μερικά σκαλάκια (σημ: για το Βότσι που απέχει απ το Πατητήρι γύρω στα 2 χλμ διπλασιάστε τα σκαλάκια!! Εκτός αν είστε πεζοπόροι κ θέλετε να κάνετε κύκλους, ανεβοκατεβαίνοντας τον φιδογυριστό δημόσιο δρόμο κ αγναντεύοντας τη θέα του λιμανιού από ψηλά).. Κάνω λόγο για ποδαράτο, διότι το δημοτικό κτελ σημειώστε πώς περνάει 3 φορές την ημέρα, ήτοι νωρίς το πρωί-μεσημέρι κ απόγευμα επιστροφή (ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ)!! Σαν παραλία εννοείται δεν λέει κ πολλά, δεν έχει τα φοβερά χρώματα των νερών του λιμανιού ή άλλων, πιο μακρινών παραλιών κ μαζεύει κυρίως ντόπιες οικογένειες ή λίγους ξένους… ΠΡΟΣΟΧΗ στις ξαπλώστρες, διότι ορισμένες ημέρες κ ώρες χρεώνονται (κ πολύ μάλιστα!) Η παραλία διαθέτει ταβερνάκια, τα οποία δεν πρόλαβα να τιμήσω, πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια, έχει πετρούλες κ παρόλα αυτά είναι ιδανική για ένα ρομαντικό βραδινό μπάνιο, για όποιον μένει Πατητήρι ή κάπου εκεί κοντά!


Βότσι(η)

Ο αμέσως επόμενος του Ρουσούμ Γυαλού κολπίσκος (στη φωτό επάνω φαίνεται μπροστά το(η) Βότσι(η) κ τέρμα αριστερά ο Ρουσούμ Γυαλός –ελπίζω να μην κάνω λάθος!!). Προσωπικά, απογοητεύτηκα πολύ από το Βότσι τον Αύγουστο του ’15. Είχα ακούσει κ διαβάσει τα καλύτερα τόσο για να μείνει κανείς εκεί όσο κ για να κάνει ένα κοντινό μπάνιο.
Ειλικρινά, το Βότσι θα ήταν μια από τις ομορφότερες κ πιο ειδυλλιακές γωνιές της Αλοννήσου, με τέλεια νερά και ξεχωριστό πράσινο, όπως φαίνεται από τις υπέροχες εικόνες εδώ:
http://alonnisos.net/alonnisos/article/votsi_alonisos_beach

Δυστυχώς, η πραγματικότητα ήταν κάπως διαφορετική: Καταρχάς επικρατούσε όλες τις ώρες η κακώς εννοούμενη ησυχία κ μια ερημιά που δεν ταιριάζει σ’ ένα παραθαλάσσιο μέρος με ενοικιαζόμενα δωμάτια κ φημισμένα (ως επί το πλείστον άδεια) ταβερνάκια. Κατά δεύτερον, μπροστά στο μικρό λιμανάκι γίνονταν έργα κι όλος ο χώρος ήταν σκαμμένος, γεμάτος χώματα κ μπουλντόζες. Ποιος ο λόγος να μένει κανείς εκεί κ ν’ αγναντεύει τέτοιο θέαμα;; (αν μάλιστα δεν έχετε δικό σας μεταφορικό μέσο, δεν το συζητώ: θα κάνετε καθημερινά 2 χλμ πήγαινε κι άλλο τόσο έλα μόνο για μια βόλτα στο Πατητήρι).. Κ κατά τρίτον κ κυριότερον: αν δεν σας προβληματίζουν οι απειροελάχιστοι ξένοι κ ηλικιωμένοι τουρίστες στη φωτό αυτή…

…δείτε το «έγκλημα» που τελείται εδώ:

Είναι κρίμα κι άδικο, να μην προσέχεις τον τόπο σου κ να αφήνεις ένα σκουριασμένο πλοιάριο να σαπίζει δίπλα σ’ αυτά τα υπέροχα, λευκά βράχια κ μέσα σ’ αυτά τα αστραφτερά νερά.. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να κινητοποιηθούν άμεσα κ να απομακρύνουν όσο το δυνατό γρηγορότερα αυτό το.. πράμα. Επίσης, ευελπιστώ ως του χρόνου το καλοκαίρι να έχουν τελειώσει τα.. «ολυμπιακά» έργα στην κυρίως ακτή με τα ταβερνάκια. Διαφορετικά, θα βασιλεύει πλέον μια εικόνα πλήρους εγκατάλειψης κ παρακμής που δεν ταιριάζει σ’ ένα τέτοιο (άλλοτε καρτποσταλικό) μέρος…

Στενή Βάλα

Άλλο ένα μικρό, γραφικό ψαροχώρι στα μέσα του νησιού. Εδώ θα βρείτε τις καλύτερες ψαροταβέρνες της Αλοννήσου με άψογη εξυπηρέτηση (π.χ. κυρά Τασία κ Sosinnola–το ανάποδο της Αλοννήσου δλδ!!!) με νοστιμότατους μεζέδες, ωραία θέα στη θάλασσα κ πολύ νορμάλ τιμές. Μεγάλο μειονέκτημα οι ΑΠΕΙΡΕΣ σφήκες γύρω από τα πιάτα σας (όπως κ στη Σκόπελο άλλωστε!) Αν φτάσετε ως εδώ, θα σας πρότεινα επίσης, πριν το φαγητό, να δοκιμάσετε μια νοστιμότατη (κ οικονομική!) κρύα σοκολάτα από το μαγαζάκι-καφετέρια πλάι στο μάρκετ κ επίσης να ρίξετε μια βουτιά στην κοντινή παραλία, τα Γλυφά.

Παραλία Γλυφά

Πολύ συμπαθητική κ αρκετά ήσυχη παραλιούλα με στρογγυλά, λευκά βότσαλα (λίγη προσοχή!) κ καθαρά νερά εννοείται. Δυστυχώς όμως, δεν φτάνει σε ομορφιά τις παραλίες που είδαμε στη Σκόπελο...

Κοκκινόκαστρο

Αυτή η παραλία υποτίθεται πως είναι η 2η γκεστ σταρ της Αλοννήσου μετά τον Άγιο Δημήτριο (δεν πήγαμε στον δεύτερο, γιατί το ιδιωτικό, εκδρομικό κτελ κόστιζε 10 Ευρώ(!!) το άτομο πηγαινέλα ΑΥΣΤΗΡΑ σε συγκεκριμένες ώρες κ άλλωστε δεν είχαμε μέρες στη διάθεσή μας..) Για το Κοκκινόκαστρο δώσαμε συνολικά 5 Ευρώ το άτομο στο κτελ, φύγαμε στις 10 το πρωί και επιστρέψαμε γύρω στις 4-5 το απόγευμα, αν θυμάμαι καλά. Για ενδιάμεσα δρομολόγια ούτε λόγος να γίνεται!! Άλλωστε το.. «δρομολόγιο» δεν πραγματοποιείται κ κάθε μέρα..ανά μέρα αλλάζει ο προορισμός.. άλλος τρόπος επίσκεψης για τους μη αμαξάτους είναι ίσως κάποιο εκδρομικό βαρκάκι, αλλά προσωπικά (κ χωρίς να προλάβω να πάω) θα έλεγα να κρατήσετε τα χρήματά σας για βαρκάδα στα κοντινά νησάκια της Περιστέρας και της Κυρά-Παναγιάς, για τα οποία όλοι πλέκουν εγκώμια. Σχεδόν σε όλη την παραλία δεν έχει σκιά, κ οι ομπρέλες κοστίζουν 5 Ευρώ η ομπρελοξαπλώστρα νομίζω, χωρίς την τυχόν παραγγελία σου. Επίσης ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ,, τι άλλο;; σε σφήκες κ μέλισσες κλασσικά (μια κυρία που λιαζόταν παραδίπλα τσιμπήθηκε κ επειδή το φινιστίλ δεν της ανακούφισε το πρήξιμο, χρειάστηκε να αναζητήσει γιατρό…) Πάμε τώρα στο διά ταύτα της υπόθεσης: το Κοκκινόκαστρο προσφέρει πράγματι εντυπωσιακό τοπίο που αξίζει κάποιος να επισκεφτεί, αλλά περισσότερο ως αξιοθέατο κ όχι τόσο για τα νερά του. Την ημέρα που πήγαμε, δυστυχώς η θάλασσα ήταν κάπως ανακατεμένη λόγω του αέρα κ της άμμου ίσως, εντελώς θολή σε αρκετά σημεία, τίνγκα στον κόσμο, κ το χειρότερο απ’ όλα με μικρά κλαράκια κ λοιπά «βουνίσια» σκουπιδάκια να επιπλέουν παρέα με μικρές κηλίδες (από το κόκκινο χώμα ίσως; Ο,τι πιο απογοητευτικό έχω δει δυστυχώς σε νησιώτικη παραλία.. Θα έλεγα ότι έτυχε σε μια μεμονωμένη περίπτωση αλλά μετά λύπης μου το διάβασα κ σε ορισμένα σχόλια σε άλλα sites(άλλοι βέβαια έλεγαν τα καλύτερα ακόμα κ για τη «διαύγεια» των νερών..τι να πω..ίσως σταθήκαμε απλά άτυχοι τη συγκεκριμένη μέρα). Τουλάχιστον η παραλία ήταν αρκετά όμορφη κ μάλιστα στο συγκεκριμένα μέρος ανακαλύφτηκαν κ αρχαία ευρήματα που φυλάσσονται -αν δεν απατώμαι- στο ιδιωτικό μουσείο στο Πατητήρι.

Σαν να μην έφτανε ο πολύς κόσμος κ η θολούρα, μόλις οι περισσότεροι άρχισαν να αποχωρούν προς τη στεριά, κατέφτασαν κι αυτά τα ιστιοπλοϊκά της παρακάτω φωτό για να πολλαπλασιάσουν τις φυσαλίδες (λες κ δεν υπήρχαν άπειροι, ακόμη κ ερημικοί κολπίσκοι στην Αλόννησο, προσβάσιμοι μόνο διά θαλάσσης κ -φαντάζομαι- με πολύ ωραιότερα νερά -ελαφρώς παραπλανητική η παρακάτω φωτό):

Τελική εντύπωση: Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική ως προς τις παραλίες τις Αλοννήσου, καθότι δεν πρόλαβα να επισκεφτώ τον Άγιο Δημήτριο, Λεφτό κ Τζώρτζη Γυαλό κ ορισμένες άλλες παραλιούλες, όπως τη Μηλιά, τη Χρυσή Μηλιά, τα Γυάλια κ τη Μαρπούντα, ούτε βεβαίως τα φοβερά νησάκια του θαλασσίου πάρκου.. Απ ό, τι είδα πάντως, δεν υφίσταται σύγκριση με τις παραλίες της Σκοπέλου (πολύ πιο άγριες, ιδιαίτερες κ ομορφότερες οι τελευταίες).

Συμβουλή για όσους δεν έχουν δικό τους μέσο: Θα πάρετε το βαρκάκι τουλάχιστον μία φορά (κ ιδιαίτερα για τα νησάκια που προαναφέραμε), 1-2 μέρες μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το ιδιωτικό που κάνει εκδρομές στις γνωστότερες παραλίες κ τις λοιπές μέρες, αν αγαπάτε την πεζοπορεία κ δεν θέλετε να μείνετε ταπί, μπορείτε να παίρνετε το (σαφώς οικονομικότερο) δημοτικό λεωφορειάκι, το οποίο πάει Πατητήρι-Στενή Βάλα κ Πατητήρι-Χώρα. Επιλέγοντας το δρομολόγιο Πατητήρι-Στενή Βάλα, το πρωί ή το μεσημέρι, μπορείτε να λέτε στον οδηγό να σας αφήνει στο κοντινότερο σημείο του δημοσίου δρόμου για την παραλία που θέλετε να επισκεφτείτε κ εν συνεχεία περπάτημα ως την ακτή για 1,5 ως το πολύ 2,5 χλμ (αναλόγως της παραλίας). Στην επιστροφή βεβαίως θα πρέπει πάλι να έχετε προνοήσει να είστε εγκαίρως στο απέναντι σημείο του δρόμου όπου σας άφησε το λεωφορείο για να σας ξαναπαραλάβει στο μοναδικό απογευματινό δρομολόγιο, αλλιώς ταξάκι. Η πιο κοντινή παραλία με το λεωφορείο αυτό, είναι τα Γλυφά στη Στενή Βάλα (αμελητέα απόσταση από Στενή Βάλα).

 

[eleva]

Η Χώρα (Παλιό Χωριό)

Για το τέλος, άφησα το καλύτερο. Η Χώρα (ή αλλιώς το Παλιό Χωριό) της Αλοννήσου είναι μια μαγεία. Και δυο μαγείες θα έλεγα!

Ατέλειωτες περαντζάδες στα γραφικά σοκάκια της, πολλά καταπληκτικά μαγαζάκια, ταβερνάκια με τέλεια θέα κ μεζέδες, μπαράκια κ καφέ στην πλατεία, καλόγουστα τουριστικά είδη, χειροποίητα κοσμήματα κ λοιπά έργα τέχνης, κάθε γωνιά κ μια έκπληξη πραγματικά!!! Πράσινο, κεραμμύδι, πέτρα, μαγευτικά ηλιοβασιλέματα κ θέα θάνατος από πολλά σημεία, δεν ξέρω τι ωραιότερο θα μπορούσα να προτείνω σε κάποιον!

Αποκορύφωμα το καφε-μπαρ «Χαγιάτι», πολυεπίπεδο, με σχετικά καλές τιμές, ωραία γλυκά κ κοκτέιλ κ με εκπληκτική θέα, στο οποίο όπως πολλοί έχουν ήδη γράψει διοργανώνονται άκρως ενδιαφέροντα λάιβ (εμείς πετύχαμε τέλειες φωνές κ θεϊκό έντεχνο ρεπερτόριο)…εννοείται σφύζει από κόσμο, οπότε προλάβετε! Εξαιρετικό κέφι, αλλά κάπου διάβασα πως αν δεν παίζει διαφορετικό λάιβ, αρκεί η μία επίσκεψη, καθότι την επόμενη βραδιά το πρόγραμμα επαναλαμβάνεται κατά γράμμα. Αξίζει πάντως πολύ!

Εν κατακλείδι, κατά τη γνώμη μου, πρόκειται μάλλον για την ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ χωρίς καμιά υπερβολή. Είναι αλήθεια ότι οι πλείονες χώρες νησιών έχουν τη δική τους ξεχωριστή ομορφιά κ αύρα ωστόσο αυτό εδώ το χωριουδάκι τολμώ να πω πως υπερτερεί διότι συνδυάζει τις ομορφιές πολλών άλλων νησιωτικών χωρών, όπως (Δημήτρη, ακούς;;;), η κοντινή χώρα Σκοπέλου (με αμφιθεατρικό χτίσιμο κ εξίσου ωραία αρχιτεκτονική αλλά πιο mainstream από το Χωριό της Αλοννήσου, κ λιγότερη θέα), Ιουλίδα της Τζιας (μοιάζει πολύ με το Παλιό Χωριό αλλά δεν έχει την ίδια αυθεντικότητα στα μαγαζάκια κ αλλού), η Σέριφος (πολύ όμορφη Χώρα, αλλά μια από τα ίδια αναφορικά με την ατμόσφαιρα κ τα μαγαζάκια), η Αστυπάλαια (εκπληκτική θέα κ μαγαζιά αλλά πολλή αυτοκινητάδα στους δρόμους της κ όχι τόσο «χωριουδίστικο» στιλ με σοκάκια κτλ.), η Ανάφη (λιλιπούτεια χώρα-ζωγραφιά, θέα εφάμιλλη της Σαντορίνης, αλλά όχι ιδανική για ατέλειωτες βόλτες κ χάζι λόγω του μικρού της μεγέθους), η Αμοργός (επίσης αγαπημένη μου, με τα πάντα παραμυθένια, εκτός από το πράσινο κ τη θέα που έχει το Παλιό Χωριό της Αλοννήσου).

Τι άλλο να κάνετε στο νησί:

Όπως προείπα, βαρκάδα στο θαλάσσιο πάρκο κ τα νησάκια. Εκεί, αν είστε ΠΟΛΥ τυχεροί θα πετύχετε ίσως κ μια βουτίτσα φώκιας. Επίσης, αν έχετε μηχανάκι ή αμάξι, εκδρομή ως το Γέρακα που λέγεται ότι είναι ενδιαφέρουσα ψαροπεριοχή-παραλία στο βορρά με όμορφο τοπίο κ καλό ψάρι. Να κάνετε τουλάχιστον μια φορά πεζοπορεία κ όπως έγραψε κάποιος από εδώ, να ανακαλύψετε τη δική σας μυστική παραλία. Να δείτε το ηλιοβασίλεμα από ψηλά, πάνω από τη χώρα σε μαγαζάκια όπως το Sunset και το Χαγιάτι. Να επισκεφτείτε εκκλησάκια, όπως ο προφήτης Ηλίας. Για ταβερνεία Χώρα, για θαλασσινά Στενή Βάλα και για ψητό, σουβλάκι κτλ Πατητήρι. Να δοκιμάσετε τοπικές λιχουδιές, όπως η πίτα Αλοννήσου (είναι λίγο διαφορετική κ πολύ μεγαλύτερη από τη Σκοπελίτικη), ο φρέσκος τόνος κ τα οστρακοειδή. Βραδινή ρομαντζάδα σε Βότσι κ Ρουσούμ Γυαλό. Επίσκεψη στο κέντρο Ομοιοπαθητικής κ στο μουσείο του λιμανιού. Άπειρες βόλτες στο Παλιό Χωριό κ καλόγουστα ψώνια. Από ένα μαγαζάκι σε κεντρικό δρόμο του Πατητηρίου, δίπλα σε σούπερ μάρκετ κ απέναντι από σουβλατζίδικα κ σνακ μπαρ, θα βρείτε ένα φοβερό μαγαζάκι (δεν θυμάμαι όνομα) με ένα κύριο που φτιάχνει χειροποίητα μίνι κομψοτεχνήματα με μορφή φώκιας (θα τα δείτε στη βιτρίνα) κ εξαιρετικές τιμές. Να επιλέξετε δωμάτιο με θέα θάλασσα α-πα-ραι-τή-τως (θα βρείτε σε καλή τιμή, αν δεν είστε ιδιαιτέρως απαιτητικοί με τις πολλές ανέσεις). Εννοείται, αν δεν διαθέτετε μέσο, μόνο Πατητήρι, άντε το πολύ Ρουσούμ Γυαλό. Τέλος, να επανέλθετε δριμύτεροι γιατί ως γνωστόν μια φορά δεν είναι ποτέ αρκετή γενικά, κ ειδικά στην περίπτωση της Αλοννήσου (αυτό σκοπεύω άλλωστε να κάνω κι εγώ –έχω αφήσει άπειρες εκκρεμότητες!!!)

Καλή αντάμωση!!!!!!!!!

 

[va5ilis]

Τελειος οδηγος. Θα επισκεφθω τις σποραδες και ειναι οτι ακριβως χρειαζομουν. Ολες οι πληροφοριες μαζεμενες σε ενα σημειο. Να εισαι καλα!