aspa
Member
- Μηνύματα
- 580
- Likes
- 1.568
- Επόμενο Ταξίδι
- Κολομβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γυρος του κοσμου
Από το μουσείο της μικρομινιατούρας του κινηματογράφου
Επίσης επισκεφθήκαμε και το Μουσείο Lumière, που τιμά δύο εκ των διασημότερων κατοίκων της πόλης και την εφεύρεσή τους, τον κινηματογράφο.
Οι αδελφοί Λυμιέρ, Λουί Ζαν και Ωγκύστ Μαρί Λουί Νικολά , ήταν Γάλλοι, γνήσια τέκνα της Λυών, κινηματογραφιστές, εφευρέτες και δημιουργοί του κινηματογράφου Έφτιαξαν την μηχανής λήψης, εκτύπωσης και προβολής του φιλμ.
Το μουσείο που στεγάζεται στο σπίτι τους, έχει τις πρώτες μηχανές, τα φιλμς, στοιχεία για την ανακάλυψη τους και για τον τρόπο δουλειάς τους. Πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερο.
Την ημέρα μας κλείσαμε κατηφορίζοντας προς το κέντρο της πόλης. Το Presqu’île, είναι η πιο νέα και πιο αυθεντική περιοχή του ιστορικού κέντρου. Είναι το τμήμα της πόλης ανάμεσα από τα δυο ποτάμια. Παλιά και σύγχρονη, καλλιτεχνική χωρίς να γίνεται σνομπ, επιβλητική και καθημερινή ταυτόχρονα, η στενή λωρίδα γης ανάμεσα στα δύο ποτάμια εκφράζει το πνεύμα ολόκληρης της πόλης με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εδώ αναμειγνύεται η μεσαιωνική αρχιτεκτονική με πολλά ιστορικά κτήρια, γοτθικές εκκλησίες ανάμεσα από εμπορικούς δρόμους αλλά και για δεκάδες αυθεντικά bouchons, τα ταβερνάκια-μπιστρό, τα οποία ξεχωρίζουν από το χαρακτηριστικό αυτοκόλλητο στην είσοδο.
Όμως τώρα ήρθε η ώρα να απολαύσουμε ένα ορίτζιναλ Lyonnais δείπνο. Παίρνοντας πληροφορίες από τις σημειώσεις μας κατευθυνθήκαμε σε ένα παραδοσιακό bouchon όπως ονομάζουν τα ταβερνάκια τους. Το Chez Mounier που βρίσκεται στην Place Bellecour Φάγαμε λοιπόν φαγητό μαγειρεμένο με αυθεντικό Λυωνέζικο τρόπο. Σαλάτα niçoise, gateau de volaille ( τάρτα με συκώτι κοτόπουλου ), boudin noir ( λουκάνικο με ζεστά μήλα), pot au feu ( ψητό κατσαρόλας ), coq au vin ( κρασάτος κόκορας ) και άλλα παραδοσιακά πιάτα με έμφαση στα εντόσθια. Άλλα μας άρεσαν άλλα όχι. Καλό ήταν το Beaujolais ,γαλλικό κρασί που μας σερβίρισαν.
Την επόμενη ημέρα είχαμε προγραμματίσει επίσκεψη στην Perouges
Το πανέμορφο πλακόστρωτο χωριουδάκι Perouges, ένα από τα ομορφότερα της χώρας.
Πήγαμε με το τραίνο, από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό (εισ. 15ευρώ). Η διαδρομή κάτι λιγότερο από μία ώρα. Κατεβαίνεις στο Meximieux, και περπατάς περίπου δεκαπέντε λεπτά μέχρι το χωριό.
Εξερευνώντας την Perouges
Το χωριό έχει δύο μεσαιωνικές πύλες την «υψηλή πύλη» και η «χαμηλή πύλη». Περιέχει πολλά ενδιαφέροντα κτίρια, μεταξύ αυτών την εκκλησία και το σπίτι της πριγκίπισσας της Σαβοΐας με τον κήπο του.
Ελκυστικοί λιθόστρωτοι δρόμοι, γύρω και μέσα στο χωριό ,πολλά όμορφα παλιά πέτρινα σπίτια, παντού υπάρχει κάτι ενδιαφέρον για να ανακαλύψεις σε κάθε γωνιά, σε κάθε σοκάκι. Όλα σε αναγάγουν στην μεσαιωνική εποχή της ακμής του.
Μια περιήγηση στην Perouges αρχίζει στην άνω πύλη. Αυτή η πέτρινη πύλη είναι κατασκευασμένο από πέτρες και ο τοίχος είναι μέρος του ναού. Η εκκλησία είναι οχυρωμένη, όπως είναι πολλές το 15ο αιώνα. Η εκκλησία χτίστηκε αρχικά , αλλά κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του χωριού το 1468 ο ναός καταστράφηκε από τους κατοίκους του χωριού, προκειμένου να επισκευάσει και να βελτιώσουν την οχύρωση τους. Κατάφεραν να αντέξουν την επίθεση και ένα χρόνο αργότερα άρχισε την ανοικοδόμηση του ναού, που ολοκληρώθηκε το 1479.
Ο κεντρικός δρόμος της Perouges είναι το «Rue des Rondes» και περνάει κυκλικά γύρω γύρω από το κέντρο του χωριού. Σε ένα μέρος υπάρχει μια στενή λωρίδα, από τα σπίτια, το οποίο είναι υψηλότερο από το υπόλοιπο και προορίζεται για τους πλούσιους κατοίκους του χωριού. Κάτω από αυτό είναι το κατώτερο τμήμα της λωρίδας που θα έχουν καλυφθεί συχνά στη λάσπη και σκουπίδια και ήταν για τους φτωχούς!!! Θαυμάσαμε το Maison du Sergent de Justice με στρογγυλό πύργο του.
Η Κάτω πύλη καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό από το 1468 και την πολιορκία. Φέρει τώρα μια πνευματώδη επιγραφή που λέει πώς οι αχρείοι Dquphiné δεν θα μπορούσαν να πάρουν την πόλη.
Η Place du Tilleuls είναι το κέντρο της Pérouges, εκεί και το 200 ετών δέντρο της ελευθερίας
Η Rue des Princes που οδηγεί στην πλατεία ήταν ο κύριος εμπορικός δρόμος.
Η αυθεντικότητα του χωριού έχει οδηγήσει σε διάφορες ιστορικές ταινίες που γυρίστηκαν εκεί – η πιο αξιοσημείωτη ίσως είναι Οι Τρεις Σωματοφύλακες το 1973 (με τον Michael York).
Περιπλανηθήκαμε στα στενά δρομάκια του, και δοκιμάσαμε το galette de Perouges, ένα τοπικό γλυκό με ζύμη, κρέμα και σιρόπι από μούρα, το οποίο σερβίρεται με κρασί.
Επιστρέψαμε στην Λυών γεμάτοι όμορφες εικόνες. Είχαμε επισκεφθεί το πιο όμορφο χωριό της Γαλλίας, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.
Το τελευταίο βράδυ στην Λυών ήταν βροχερό και έκανε κρύο. Αυτό δεν μας εμπόδισε να κάνουμε βόλτες στην παλιά πόλη και στο κέντρο ζητώντας να κρατήσουμε μέσα μας όλο και πιο πολλά στοιχεία από την πόλη που θα μείνει για πάντα στην καρδιά μας. Την προσοχή μας τράβηξε ένα μπαρ που δεχόταν καπνιστές- από τα ελάχιστα στην πόλη – με άποψη υπέρ του καπνίσματος, είχε μόνο καπνιστές.
Η περιοχή που μέναμε ήταν η Part-Dieu. Η κύρια εμπορική περιοχή στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Λυών. Είναι η περιοχή που μέναμε. Πολύ καλή συγκοινωνία, συνδέεται με όλες τις συνοικίες της πόλης. Έχει ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα και πολλά καφέ και μπιστρό.
Το εμπορικό κέντρο και οι πολύ μεγάλες εκπτώσεις μας απασχόλησαν αρκετές ώρες πριν φύγουμε για την Γενεύη.
Η Γενεύη βρίσκεται στις όχθες της λίμνης της Γενεύης στις εκβολές του ποταμού Ροδανού.Γενεύη είναι συχνά αναφέρεται ως η «πόλη των πάρκων» οφείλεται στο γεγονός ότι πάνω από το ένα τέταρτο της πόλης καλύπτεται από δημόσια πάρκα. Πολλά από τα πάρκα ήταν κάποτε μεγάλα κτήματα που αργότερα προσαρτήθηκαν στην πόλη. Τα περισσότερα από τα πάρκα βρίσκονται κατά μήκος της λίμνης με εκπληκτική θέα στα γύρω βουνά.
O ποταμός Rhone χωρίζει τη rive gauche και τη rive droite. H πρώτη είναι η κοσμοπολίτικη όχθη της πόλης και η άλλη η πιο ανθρώπινη περιοχή.
Η νότια όχθη, γνωστό στους ντόπιους ως Rive Gauche ή το Left Bank, είναι το παλαιότερο τμήμα της πόλης , παλιά περιβαλλόταν από προστατευτικά τείχη. Η Παλιά Πόλη είναι κτισμένη στο ψηλότερο λόφο της πόλης και ολοκληρώνεται με τον καθεδρικό ναό του Αγίου Πέτρου. Βόρεια της Παλιάς Πόλης είναι η κύρια εμπορική περιοχή γνωστή ως Rive και το διπλανό προάστιο της Eaux-Vives. Στα νότια και δυτικά είναι η συνοικία της Plainpalais, με το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο και τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θεσμούς της Γενεύης. Αν πρέπει να κρατήσουμε μόνο μια εικόνα της Γενεύης αυτή θα είναι η παλιά πόλη με τα λιθόστρωτα και πλακόστρωτα δρομάκια. Συχνά έχεις την αίσθηση ότι θα συναντήσεις κάποιον ιππότη ή μια κυρία των τιμών. Κεντρικό σημείο της Παλιάς Πόλης, η πλατεία Place de Molard, με τα δημοφιλή καφέ, εστιατόρια, γκαλερί και παλαιοπωλεία, εκεί ήταν στον Μεσαίωνα η κεντρική αγορά. Περιβάλλεται, μεταξύ άλλων, από το επιβλητικό Δικαστικό Μέγαρο και το «Hotel de Ville» με την αναγεννησιακή πρόσοψη – παλιό δημαρχείο και νυν έδρα των αρχών του καντονιού.
Την περπατήσαμε, βγήκαμε από τα τείχη και οδηγηθήκαμε στο όμορφο Bastions Park και την Place Neuve. Στο πάρκο είναι και το πρώτο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, το οποίο ιδρύθηκε από τον John Calvin . Μέσα στο πάρκο χτίστηκε κατά μήκος του παλιού προμαχώνα ένας τοίχος που αποτίει φόρο τιμής στους ιδρυτές της Μεταρρύθμισης. Το Διεθνές Μνημείο για τη Μεταρρύθμιση. Απεικονίζει τους
John Calvin (1509 – 1564) William Farel (1489 – 1565) John Knox (c.1513 – 1572) William the Silent (1533 – 1584) Gaspard de Coligny (1519 – 1572) Frederick William of Brandenburg (1620 – 1688) Roger Williams (1603 – 1684) Oliver Cromwell (1599 – 1658) Stephen Bocskay (1557 – 1607)
Εκεί επίσης μπορείς να παίξεις σκάκι στις τεράστιες σκακιέρες του ή πιεις ένα ρόφημά στο υπαίθριο καφέ. Από την άλλη μεριά του πάρκου είναι η Place Neuve. Αυτή είναι η πολιτιστική καρδιά της Γενεύης. Η πλατεία έχει ένα άγαλμα του στρατηγού Dufour, ο οποίος ήταν συνιδρυτής του Ερυθρού Σταυρού. Μνημεία στην πλατεία αυτή είναι το Μεγάλο Θέατρο που χτίστηκε το 1874 και το Ωδείο της Μουσικής (Le Conservatoire de la Musique).
Μείναμε σε ένα Ibis λίγο πιο μακριά από το κέντρο. Όλα ήταν πολύ ακριβά σε αυτή την πόλη. Το ξενοδοχείο μας έδωσε κάρτα δωρεάν μεταφορών για την πόλη που δίνεται σε όλους τους επισκέπτες της. Την χρησιμοποιήσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Μπαίναμε στα λεωφορεία του κέντρου και φτάναμε μέχρι το τέρμα, από εκεί παίρναμε άλλο και συνεχίζαμε την περιήγησή μας. Το κρύο τσουχτερό.
Η παρατήρησή μας είναι ότι τα πολύ ωραία κτήρια στις προκυμαία δεν ταιριάζουν καθόλου με τις τεράστιες φωτεινές επιγραφές των μεγάλων τραπεζών, που αποθηκεύουν το χρήμα των μεγάλων.
Η εκδρομή μου άρεσε πάρα πολύ. Ήταν ένα μικρό διάλειμμα από τις σκοτούρες και τα προβλήματα που μας προκύπτουν καθημερινά στις δύσκολες μέρες που ζούμε. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά μου για το ταξίδι αυτό.
