Λιβύη Λιβύη χώρα της άμμου...

[renata]

πω πώ καράφλιασα!!!!!!!
μπράβο lullu μας ξεστράβωσες!!!
ρε αγόρια του forum μπορείτε να το κάνετε αυτό??
για αρχίστε μπρόβες απο σήμερα να σαλέψετε τα κορμιά σας αντί να κάθεστε να πίνετε μπύρες και να βλέπετε champions leangue

θα σας λατρέψομε!!!

 

[LULLU]

Και αφού λοιπόν μετά από ένα τετραήμερο ρυθμού ανατολίτικης μουσικής και λικνισμάτων χορού , ένα γρήγορα πέρασμα από το κοντινό Σαν Μαρίνο και μια απίστευτη καθυστέρηση στο δρόμο για Ρώμη από τις τεράστιες ουρές στον αυτοκινητόδρομο φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας κοντά στη VIA CAVUR που θα περνούσαμε τις 2 τελευταίες μέρες στη πόλη που έζησα τα φοιτητικά μου χρόνια, να περπατήσω στη γειτονιά να πιω το καφέ μου στο ίδιο μπαράκι της Μαλατέστα, να δώ τα αγαπημένα πρόσωπα φίλων εκείνων των χρόνων…
.. Στο αεροδρόμιο αποχαιρέτησα τον καλό μου , τον κουμπάρο και την Τζίνα που επέστρεφαν Ελλάδα , ενώ εγώ μετά της κουμπάρας Oliv και τον Νώντα συναντήσαμε την υπόλοιπη παρέα στο κανονισμένο ραντεβού στο καφέ του αεροδρομίου αναμένοντας τη πτήση της Αφρικίας για Λιβύη..
Η αφρικία στην ώρα της λοιπόν, με το κατακαινούργιο αεροσκάφος με τα άνετα καθίσματα για να απλώσεις και να βουλιάξεις τα ταλαιπωρημένα οπίσθια και να φας με άνεση χωρίς να κινδυνεύεις να τρακάρεις μετωπικά με το εμπρός κάθισμα …,να παίξεις με την ατομική οθόνη touch screen επιλέγοντας από λίστα προγραμμάτων με πολλαπλές επιλογές, εκτός από τα καταλλήλως πειραγμένα έργα σύμφωνα με τις επιταγές του κορανίου, να εκπαιδευτείς στο σκάκι, στο σουντοκου , σε τεστ μνήμης, γλιτώνοντας από άλλα παρατράγουδα και γκρίνιες… προς το παρόν..
Μετά από μια ώρα και κάτι πτήση, προσγειωθήκαμε στη Τρίπολη, που αν δεν ήταν οι άπειρες γιγαντοαφίσες του φίλου Καντάφι να μας χαμογελά και να μας υποδέχεται θα στοιχηματίζαμε ότι δεν φτάσαμε ποτέ και πουθενά για τον απλούστατο λόγο ότι καμιά πινακίδα σε γλώσσα κατανοητή η γνώριμη μας κατεύθυνε ,οι άλλοι συνταξιδιώτες ως για μαγείας εξαφανίστηκαν στις άλλες πτήσεις ανταπόκρισης , ούτε σε κανένα πίνακα αφίξεων, από τους 2 που υπήρχαν, εμφανίστηκε ο αριθμός πτήσης μας ,αλλά το κυριότερο οι βαλίτσες μας, δεν εμφανίστηκαν στο ξεχαρβαλωμένο ιμάντα..
Άντε πάλι να εξηγείς σε ένα άνθρωπο που δεν γνωρίζει άλλη γλώσσα πλην της αραβικής και να περιγράφεις το χρώμα ,σχήμα των αποσκευών βοηθούμενη από ένα πλαστικοποιημένο χαρτί που έχει φωτογραφημένα κάποια από τα είδη βαλιτσών.., να βγαίνεις έξω από τα ρούχα σου από την απίστευτη συμπεριφορά άλλων ομοιοπαθουντων που σε παρακάμπτουν με αγένεια στην ατέλειωτη ουρά έξω από το γραφείο απολεσθέντων, ανακαλύπτοντας τελικά πως ορισμένες εκφράσεις και προτάσεις σε γλώσσα international είναι κατανοητές από όλους κυρίως αν συνοδεύονται και από ένα υψηλότερο τόνο φωνής …
Από τις 4.30 το απόγευμα ώρα άφιξης της πτήσης μας , πτήση φάντασμα κατά τα άλλα, φύγαμε από το αεροδρόμιο στις 10 το βράδυ!!!!!!!!!! πράγμα που δεν μας πτόησε καθόλου αλλα μας πρόσθεσε και μια πεινα απιστευτη ... Βρηκαμε τον οδηγο μας τον Φετχι, που για τις επομενες μέρες θα ακούει στο τζουτζούκος , παρατσουκλι που δικαίως του δοθηκε απο να μας περιμενει ο δυστυχος εξω ολες αυτες τις ώρες των διαδικασιων..
Το βανακι μας οδηγησε μεσα απο την απιστευτη κινηση της πρωτευουσας σε ενα εστιατορειο με θαλασσινα οπου δεν αργησε να επανέλθει η διαταραγμενη ισσοροπια γαστρικων υγρων και σακχαρου του σωματος μας..Μεσάνυχτα και κατι φτασαμε στο ξενοδοχειο Golden beach στη παραλια της Τριπολης ...

 

[renata]

την έχω στημένη με ανοικτό το στόμα!!
lullu όσο πας και γίνεσαι profesoriki στις αφηγήσεις σου...
είδες το παριζάκι???

 

[LULLU]

Η επιθυμητή χαλάρωση ενός ζεστού ντουζ αν και με ίδια εσώρουχα βοήθησε πάρα πολύ στο ερχομό του λυτρωτικού ύπνου …..
Το πρωί μετά το πρωινό είπα να κατέβω στη παραλία , που για να περάσεις στο απέναντι πεζοδρόμιο έπρεπε εκτός από τη διαθήκη σου , να έχεις κάνει και χιλιάδες τάματα σε όλους τους αγίους.., όπου φτάνοντας τελικά ζώσα απέναντι , αντικρίζω τη πιο βρώμικη παραλία που μπορεί να δει κανείς. Άπειρα σκουπίδια, τόνοι διαφορετικής προέλευσης σκουπιδιών έχουν πάρει θέση σε ένα πάζλ-πίνακα σύνθεσης άμμου και νερού… Τα απορρίμματα της Ευρώπης κείτονται εδώ λες και ένα τσουναμι κατέκλισε τη περιοχή..
Μαζευτήκαμε στο βανακι για προορισμό το μουσείο της Τρίπολης που βρίσκεται στη πράσινη πλατεία η οποία έχει μετατραπεί σε παρκινγκ λόγω των πολυαρίθμων αυτοκινήτων που κυκλοφορούν.
Ένα μουσείο πλουσιότατο σε ευρήματα , ψηφιδωτά, κεραμικά, αγάλματα, νομίσματα, ρωμαϊκού και ελληνικού πολιτισμού.. Το ισόγειο και ο πρώτος όροφος είναι κοσμημένος από όλη αυτή τη λαμπρή πολιτιστική κληρονομιά, σου παίρνει ώρες για να δεις και να τα μελετήσεις , ενώ ο δεύτερος όροφος είναι κλειστός λόγω έργων και αφιερωμένος στη ισλαμική περίοδο που μάλλον δεν έχει να επιδείξει και πολλά, αν όχι τόσο λαμπρής σημασίας έργα σε αυτή τη χώρα. Από τη πρώτη ματιά εμπεδώνεις ότι μέσα εδώ θα διανύσεις χιλιάδες έτη πίσω στις σελίδες ιστορίας και πολιτισμού, θα θαυμάσεις κομμάτια και έργα και θα αναρωτηθείς πως και με τι εργαλεία επεκράτησε η αρμονία, η τελειότητα σχήματος-όγκου και κίνησης και απλά θα υποκλιθείς μπροστά στα αγάλματα με φόντο το κόκκινο τοίχο …
Σε μια γωνιά αυτό που σε επαναφέρει στο πιο πρόσφατο σήμερα, είναι ένας σκαραβαίος γαλάζιου-γκρι χρώματος και το τζιπ της επανάστασης, του πολέμου, της ανεξαρτησία , της νίκης όπως θες το λες, που οδήγησε το Καντάφι στα σκαλιά της εξουσίας την ίδια ακριβώς ώρα που ο προκάτοχος του έπαιρνε τα ιαματικά-θεραπευτικά μπανακια του στα Καμένα Βούρλα..
Βγαίνοντας στο ζεστό φως της μέρας ξεχυθήκαμε στα στενά της medina ο κάθε ένας με ένα καθορισμένο σκοπό ανεύρεσης και αγοράς ειδών πρώτης ανάγκης και ένδυσης αφού οι βαλίτσες μας δεν γνωρίζαμε πότε θα έκαναν την εμφάνιση τους..
Δεν είχαμε πολύ χρόνο για να χαθούμε στα στενά της παλιάς πόλης αλλά από μια ματιά που ρίξαμε θάμπωσε η ματιά μας από τα χρυσαφικά , αφήσαμε την εξερεύνηση για τη τελευταία μέρα ξενάγησης που υπήρχε στο πρόγραμμα μετά από τη Βεγγάζη και πήραμε το δρόμο για τη Σαμπραθα , ένας αρχαιολογικός χώρος δυτικά της Τρίπολης, μια από τις 3 πόλεις, που μαζί με την Οία σημερινή Τρίπολη και τη Λέπτις Μάγνια αποτελούσαν την Τριπολιτανα...

 

[LULLU]

.... σκουπιδια...

 

[LULLU]

.. παρεα με τη ιστορια

 

[LULLU]

το τζιπ της επαναστασης..

 

[LULLU]

Οταν η ματια σου πεφτει πανω στο αγερωχα λαμπρο θεατρο σου κοβονται τα ποδια..μπροστα σου ανυψωνεται μια ομορφια, μια αρχιτεκτονικη φινετσα και νιωθεις πως αποτελεις κομματι μιας θεατρικης πραξης που μολις διεξαγεται και ακτινοβολεις ετεροφωτα λιγη απο τη λαμψη του..
Βγαινοντας απο το θεατρο ενας φαρδυς διαδρομος μας οδηγει στα ρωμαικα λουτρα, τοπος φυσικης ανακουφισης,χαλαρατικου spa, ( α !ολα και ολα αυτο να λεγεται βεβαια , καλοπερνουσαν οι προγονοι, μεσα στη χλιδα και ανεση,) τοπος γεννεσης πολιτικων και κοινωνικων σκανδαλων, συνομοσιων και ολα αυτα στο παρελθον κατι γνωστο και στις μερες μας, η καλυτερα στη πολιτικη σκηνη της εποχης μας...
Μεχρι που φτανει η ματια, παντου σκορπισμενα κτισματα, ναοι, κολωνες, μωσαικα, λουτρα, φορουμ, θεατρα, ωδεια που φτανουν μεσα στη θαλασσα, μες στο κυμα, που τοσους αιωνες τωρα τα δροσιζει, τα σκεπαζει τα νανουριζει τα διατηρει ...Ειναι η πρωτη φορα που βλεπω τοσα αγαλματα στο φυσικο περιβαλλον τους, στη θεση που τους δοθηκε και ειναι σαν να αναδυονται απο τον αφρο της θαλασσας, αλλα ειναι θαμμενα στο υγρο ταφο της μεσογείου θυματα του σεισμου του 365 και καποια άλλα φαντάζομαι κοσμουν αιθουσες ευρωπαικών η άλλων μουσείων , ηταν βλέπεις ενα βημα απο τη θαλασσα με ευκολη μετακινηση και μεταφορα....


Δεν πολυκαταλαβαμε ποτε περασαν οι ωρες οταν καποια στιγμη ο Τζουτζουκος σφυριξε τελος χρονου στη περιηγηση ,λεγοντας οτι πρεπει να προλαβουμε τη πτηση μας για sebha και να παραλαβουμε τις βαλιτσες μας που ειχαν σκασει μυτη..
Γεμισαμε απο ανακουφηση.. που επιτελους θα αλλαξουμε και πηραμε το δρομο για να συναντησουμε τα εσωρουχα και τις κρεμες μας...και αντι να ξεφουσκωσουμε γιναμε μπαλονια τεραστια απο τον εκνευρισμο στη θεα των αποσκευων, που μας τις παρουσιασαν αταραχοι, απαθεις, ξεσκισμενες, παραβιασμενες, τα ρουχα ανω κατω, τα δωρα σκισμενα,χωρις λουκετα και τα αγορασαμε και ενα σωρο ευρω νανε λεει ασφαλειας , μη χεσω ασφαλεια δηλαδη ,..
-Βρε ανθρωπε μου για δεν με περιμενες ,να μου ζητησεις να σου ανοιξω τη βαλιτσα μου και να χωθεις μεσα ολοκληρος μα σε χωραγε ετσι μιτσιαλιος ( μικροσκοπικος για τους μη κρητες) που εισαι?
-Οι Ιταλοι τοκαναν..
-Γιατι , τι ψαχνουν οι Ιταλοι?
-Αλκοολ λεει εκεινος...
-ΣΥΝΕΛΘΕ!!!!!!!!! οι Ιταλοι πινουν και ξερενονται εδω και αιωνες δεν τομαθες????
..Το τι εγινε δεν περιγραφετε... και εγω εκει να του πριζω τα αυτια για οτι θυμομουνα ...
Απο ολο το χαλι αυτο κερδισμενη βγηκε η Αφροδιτη που μεσα στη βαλιτσα βρηκε ενα χαλακι προσευχης με 2 τεραστιες τρυπες στα σημεια που τα γονατα κανουν πετσες απο την σταση της προσευχης,εχασε ομως τη κρεμμα προσωπου της και αλλοιμονο αν την εχωσαν στη βαλιτσα του τυπου με το χαλακι και τη βρει η γυναικα του αν περιχαρης που γυρισε ο συζυγος ψαξει για δωρο ,η δε Ποπη οικονομησε ενα παιδικο παιχνιδι..Οι μπαγασες ειχαν μιαμιση μερα να σκαλησουν 9 βαλιτσες και παλι σκατα τακαναν και μπερδεψαν τα περιεχομενα..
Οι φωνες απο το χωρο αφιξεων μεταφερθησαν στο χωρο αναχωρησεων, που ειναι 3 μετρα πιο κει,οταν μας ανακοινωσαν πως υπαρχει θεση για 7 οι δε αλλοι ας πανε με ταξι μα 790 χιλιομετρα αποσταση ειναι, ειναι και βραδυ και η οδηγηση ειναι ανετη...
-Τι λες παιδι μου ? Τι ειναι 790 χιλιομετρα ,ενα τσιγαρο δρομο δηλαδη ε????
Και αφου η κρατηση εγινε εδω και μηνες γιατι εχουμε οι μισοι θεση και αλλοι ειναι απεξω?
Απο εκεινη τη στιγμη αρχισε ενα μαρτυριο συζητησεων, απειλων, απαιτησεων.Εγω ως συνηθως εξαλλη με το πρακτορειο που δεν ειχε ενημερωσει για το προβλημα ενω το γνωριζε , μονο αφησε τον κακομοιρο Φετχι -τζουτζουκο οχι μονο και αβοηθητο αλλα και ανημερωτο αφου ουτε εκεινος γνωριζε τιποτα και μας οδηγησε στο αεροδρομιο μες τη καλη χαρα για να πεταξωμε..
Κατανοητο φιλε οτι δεν φταις εσυ , αλλα εσυ θα τα ακουσεις και παρε τηλ το αφεντικο σου πες του να ελθει εδω αφου δεν σηκωνει το τηλ να βρουμε λυση γιατι κανεις μας δεν φευγει απο εδω..
Ο τζουτζουκος δεν γνωριζω αν τηλεφωνησε αλλα και να τοκανε, κανεις δεν φανηκε , σου λεει αστην την υστερο να υστεριαζει τι θα κανει βραδιατικο μια ξενη στη Τριπολη ??
Οσο εβλεπα οτι δεν ερχοταν ουδεις απο το πρακτορειο να βρουμε μια λυση απο κοινου, αλλα βλεποντας και τον Νωντα με αυτη την ηρεμια που τον διακατεχει αλλα εμενα μου δινει στα νευρα τοσο φουντωνα απο μεσα μου και απεξω μου..και αποφασισα να βαλω τα μεγαλα μεσα..,φανηκα και ενηργησα δηλαδη σαν κατινα αμερικανα που τρεχει στη πρεσβεια με το παραμικρο, αλλα δεν γινοτανε αλλιως..και επειδη ουτε το τηλ της πρεσβειας για επειγουσες καταστασεις απαντουσε , μεσω πρεσβειας Μιλανου δωθηκε σημα στο υπουργειο εξωτερικων στη Αθηνα ,οπου ο γνωστος δηλαδη και φιλος , εριξε τα σχετικα τηλ στο πρακτορειο και αμεσως βρεθηκε λυση..
-Ανακατεψες το αμμο με τη θαλασσα οπως ειπε ο Νωντας κοινως τακανες μπαχαλο..
Δεν γνωριζω αν αυτο και εφταιξε η αν συνεβαλε καθολου,στο να βρεθει και ξενοδοχειο αποψε και θεσεις στην αυριανη πτηση,παραλληλα ανακαλυψαμε οτι ο πρακτορας ειναι κολλητος του ενος υιου του Κανταφι που και οι δυο παιχτες δυνατοι στο σκακι ερχονται στη χωρα μας για αγωνες και διακοπες κυριως στη Κρητη..
-Ενταξει εκανα τη κατινια μου , αλλα τωρα ολοι βρισκεστε σε αυτο το φοβερο ξενοδοχειο εξω απο τη Τριπολη με το μπανακι σας ,τα φρου φρου και αρωματα, και αυριο ολοι με πτηση για Sebha....δικαιωμα στο ελεος δηλαδη...η οχι?
..

 

[maris-lou]

Αψογη !!! Επειδη ολα κρινονται εκ του αποτελεσματος...

 

[LULLU]

Το πεντάστερο κυβερνητικό ξενοδοχείο στη Tarzu πόλη θέρετρο για τους Λιβύους είναι σαν να πλέει πάνω στο κύμα φαίνεται ότι και η ανάλογη πολεοδομία εδώ κλείνει τα μάτια όταν η ιδιοκτησία ανήκει σε ψηλά ιστάμενα πρόσωπα…και διοικήσεις
Μετά από ένα γενναίο σε ποιότητα και ποσότητα πρωινό φύγαμε για Leptis Magna, ξενάγηση που θα κάναμε έτσι και αλλιώς στη επιστροφή μας από τη έρημο αλλά με το που είχαμε άλλη μια αναγκαστική διανυκτέρευση Τρίπολη επωφεληθήκαμε του ελεύθερου πρωινού…
Leptis Magna λοιπόν και θυμάμαι να περιγράφει η Stella Anna ότι χρειαζόμαστε υπογλώσσιο, χούφτα υπογλώσσια συμπληρώνω εγώ….Κλείνεις το στόμα από το παρατεταμένο ουααααααα και προσαρμόζεις τη φωτογραφική και τη βιντεοκάμερα στο μάτι ,άσε που θαταν προτιμότερο η τεχνολογία να είχε προχωρήσει σε αυτόματη λήψη κάτι σαν αυτόματο πιλότο δηλαδή και έτσι δεν θα έχανε το καρφωμένο στο φακό μάτι τίποτε από το μεγαλείο που απλώνεται στη βόρεια αυτή πλευρά της Μεσογείου και ξεπετάγεται μέσα από την άμμο μια ιστορία ,μια κουλτούρα μια Η πόλη ιδρύθηκε το 10 πχ, αιώνα από τους Φοίνικες, που ψάχνοντας νέες αγορές και δρόμους εμπορίου από την Τύρο, βρέθηκαν στα παράλια της Λιβύης να χτίζουν πόλεις που θα γνωρίσουν ακμή, δύναμη και δόξα ακόμη και όταν περιέλθουν στην κατοχή των Ρωμαίων το 23 πχ. Είναι δε η γενέτειρα του Septimius Severus του αυτοκράτορα που υπηρέτησε τη πολη του με αγάπη και δημιούργησε όλα αυτά που εμείς σήμερα θαυμάζομαι και που δικαίως η Unesco έχει χαρακτηρίσει μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Χτυπημένη από την φονική , καταστροφική επιδρομή των Βαρβάρων το 523 εγκαταλείφτηκε από τους κατοίκους και παραδόθηκε στην απαιτητική αγκαλιά της ερήμου , το 365 στη δύνη του καταστροφικού σεισμού ,όπου τη σκέπασε, τη διατήρησε ως το 1920 που τα πρώτα εκθέματα είδαν το φως του ήλιου . Αυτή η καλά διατηρημένη ρωμαϊκή πόλη δεν βρήκε το πρέπον ενδιαφέρον από τον κόσμο αφ ενός γιατί η διακυβέρνηση της χώρας δεν ευνόησε την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής αλλά και γιατί οι ανασκαφές και υποστυλώσεις μεθοδεύτηκαν αργότερα όταν το 1994 αρχαιολόγοι από το πανεπιστήμιο της Ρώμης αλλά και από άλλα κράτη, όπως Αγγλία , κατάφεραν να πείσουν τη κυβέρνηση και τον κόσμο για τη σπουδαιότητα των μνημείων αυτών.. Ας είναι καλά λοιπόν οι φίλοι αρχαιολόγοι και η Unesco για τη σπουδαία προσπάθεια να φέρουν στο φως όλα αυτά τα ευρήματα μιας και η σημερινή κυβέρνηση, ακόμα, δεν πολυασχολειται με την ιστορία και το τουρισμό αφού βεβαίως έχει άλλους πιο βαριούς κερδοφόρους τομείς να ασχοληθεί, δηλαδή το πετρέλαιο που άφθονο αναβλύζει από τα σωθικά της ερήμου στη νότια Λιβύη συμβάλλοντας κατά 95% στα έσοδα από εξαγωγές, αναλογεί στο 56% του ΑΕΠ και το 70% των δημοσίων εσόδων… Δηλαδή όλη η οικονομία του κράτους βασίζεται στο μαύρο χρυσό Τα σημαντικά έσοδα από τον ενεργειακό τομέα, σε συνδυασμό με το σχετικά μικρό πληθυσμό της, δίνουν στη Λιβύη ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Αφρική, υπάρχει ωστόσο ιδιαίτερα έντονη ανισοκατανομή στον πληθυσμό. …Αλλά φτάνει η οικονομικοπολιτικη ανάλυση και ας περιπλανηθούμε ανάμεσα από κολώνες , αγάλματα και πύλες


Πρώτη και καλύτερη ορθώνεται η 20μετρη πύλη του Σεπτιμου αναστυλωμένη από ιταλικά χέρια…, κατεβαίνεις μερικά σκαλιά μέχρι να σταθείς μπροστά της, να σηκώσεις με δέος τα μάτια ισα πάνω θαυμάζοντας τα κιονόκρανα και τα γλυπτά..

Από δεξιά φεύγει ένας φαρδύς διάδρομος που οδηγεί στα ρωμαϊκά λουτρά , τα περίφημα μπάνια του Αδριανού, που χρονολογούνται τον 2 αιώνα πχ, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα γνωστά σε όλους σημερινά spa, να λοιπόν που την ιδέα της λουτροθεραπείας της χαλάρωσης την έκλεψαν τα μοντέρνα ινστιτούτα από τους αρχαίους .


Σε πλήρη αρχιτεκτονική εργονομική διάταξη οι αίθουσες , τα αποδυτήρια, τα λουτρά με ζεστό νερό, με κρύο νερό, με ατμό, πισίνες και γυμναστήρια…και αίθουσες συζητήσεων ανταλλαγής απόψεων αλλά και σχεδιασμών, για το πώς θα ανατραπεί ένας κακός αυτοκράτορας, λέει ο τζουτζουκος.. Εδώ λοιπόν ο ρωμαίος πολίτης άδειαζε τη κούραση, τις σκέψεις , τους σπόρους της διαπλοκής και ανάλαφρος έπαιρνε το δρόμο για το φόρουμ, την αγορά που χτίσθηκε τον 9 αιώνα πχ και ξαναχτίσθηκε στις μέρες του Σέπτιμου , να σκοτώσει τις υπόλοιπες ώρες της μέρας είτε στα παζάρια αγορών, είτε σε συζητήσεις και σε εκδηλώσεις… Προχωρώντας άλλα 1500 μέτρα φτάνεις στο ιστορικό λιμάνι που υπήρξε ζωτικής σημασίας σταθμός στο εμπόριο από ανατολή και μεσόγειο. Το θέατρο αν και είναι πολύ μικρότερο από εκείνο της Σαμπράθα είναι το ίδιο εντυπωσιακά όμορφο…

Μας πήρε ώρες η ξενάγηση περπατώντας κάτω από ένα καυτό ήλιο και παρόλο το αργοψησιμο της σάρκας μας δεν θέλαμε να ξεκολλήσουμε από εκεί… Ήλθε όμως η ώρα της αναχώρησης για το αεροδρόμιο με την ελπίδα ότι αυτή τη φορά θα υπάρξουν θέσεις για όλους στη πτήση για Sebha…

 

[LULLU]

Τα λουτρα του Ανδριανου

 

[LULLU]

Η πτήση είναι 8 παρά κάτι και εμείς νάμαστε στο αεροδρόμιο από ενωρίς μπας και προλάβουμε αυτή τη φορά καπαρώσουμε τις θέσεις.. Τα παιδιά στο μπαρ δεν προλαβαίνουν να φτιάχνουν καφέδες για τους καλύτερους πελάτες , εμάς δηλαδή, που από τις τόσες φορές που έχουμε βρεθεί στο χώρο αυτό, έχουμε αρχίσει μια στενή φιλία που επιθυμούν να μάθουν και ελληνικά, μη σου πως, πως μέχρι να επιστρέψουμε στη πατρίδα θα έχουν μάθει αρκετά …
Ανακούφιση μεγάλη πήραμε με το που είδαμε τις βαλίτσες να φορτώνονται και εμείς με τη κάρτα επιβίβασης στα χέρια …, μέχρι που στο ξάστερο η Συλβια διπλώνεται στα δύο, κάθιδρη οδηγείται έξω στο χωράφι να αδειάσει όλο το γαστρικό περιεχόμενο σε ένα δύσμοιρο αλλά ποτισμένο δενδράκι… Οι μισοί είχαν προχωρήσει και η κατάσταση δεν έλεγε να βελτιωθεί παρά τις όποιες θεραπευτικές ενέργειες.. Τα πράγματα δυσκόλευαν , η πτήση καθυστερούσε και ευτυχώς αλλιώς θα έπρεπε να τροποποιηθεί το πρόγραμμα και πάνω που είχαμε πιστέψει πως κάποιοι από εμάς τη έρημο θα την έβλεπαν από τις φώτο ή καθόλου, η Σύλβια αναστήθηκε στο περίπου και κατάφερε να συρθεί μέσα στο αεροπλάνο . Πιστέψαμε πως όλα είχαν τελειώσει πια, όταν η Όλγα και ο Γιάννης διαπιστώνουν πως στις θέσεις 14 Α, Β είναι στρογγυλοκαθισμένοι κάποιοι άλλοι που έχουν το 13 Α, Β που όμως δεν αντιστοιχεί σε κάθισμα γιατί είναι η έξοδος κινδύνου και που φυσικά θεώρησαν σωστό να μετακινηθούν μια σειρά πίσω.., και δεν τους σήκωνε καμία παναγία, κανένας Αλλάχ…
.-Δεν πειράζει λέει η Όλγα.. αν υπάρχει αλλού κενή θέση..
- Ναι στο φτερό !!.. εδώ είδαμε και πάθαμε να μπούμε κενή θέση θες εσύ..
Είδε και απόειδε η αεροσυνοδός , συνεννοήθηκε και με τους πιλότους , κάπως βάλανε κάτι σκαμπουδάκια να κάτσουν οι συνοδοί κατά την απογείωση και γλύτωσε το φτερό η Όλγα και ο Γιάννης.. Με τη ψυχή στο στόμα και τα ήπατα στα γόνατα περάσαμε τη μια ώρα και κάτι πτήση σε αυτό το συναρμολογούμενο αεροπλάνο που αποτελείτο από κομμάτια της Jordan , Syrian airlines ..
Φτάσαμε νύχτα στις 11 και κάτι στη Sebha μην έχοντας χρόνο να δούμε τη πόλη , ο τζουτζουκος μας πήγε κατευθείαν για φαί, λύσαγε στη πείνα εκείνος από τη νηστεία τόσων ωρών και αμέσως στο ξενοδοχείο που απείχε κάμποσα χιλιόμετρα από τη πόλη..
Δεν μπορώ να αποφασίσω αν το ξενύχτι οφείλεται στον ενθουσιασμό, η στο μυστήριο της ερήμου που το νιώθεις να εισβάλει από τα μισάνοιχτα παράθυρα και τα μάτια μου αντικρίζουν τη πιο φωτεινή λαμπερή χρωματένια ανατολή.. Βγαίνω αθόρυβα έξω ονειροπαρμένα ανυπόμονα να αποθανατίσω τη εικόνα της ερήμου που με υποδέχεται με το χαρακτηριστικό τσουχτερό κρύο , υποσχόμενη μια θερμή μέρα μόλις περάσουν κάμποσα μισάωρα.
Οδηγοί και τζιπ περιμένουν να φορτώσουν τα άψυχα και έμψυχα που στο μέτρημα βγαίνουν παραπανίσια σε κιλά και αριθμό ,οπότε η μόνη λύση είναι η μίσθωση ενός παραπάνω τζιπ , διαδικασία που μας δίνει χρονικά αρκετά περιθώρια στο χάζεμα και σε φωτογραφήσεις στα σημεία συνάντησης.. που δεν είναι άλλα από τα βενζινάδικα .. Εδώ λοιπόν συναντάμε τους πιο δυναμικά ανέμελους και εξτριμ ταξιδιώτες, που φόρτωσαν τις μηχανές, τις γουρούνες, τα σκι-άμμου, σε κάτι τεράστια φορτηγά-θηρία που σε κάθε βενζινάδικο γεμίζουν φουλ διπλά και τρίδιπλα ντεπόζιτα και κάθε κρασοβάρελο που έχουν , βλέπεται μετά από λίγο μόνο άμμο και πάλι άμμο θα συναντούν όποτε πρέπει να έχουν βενζίνη για να φτάσουν και να δαμάσουν με τα μηχανοκίνητα τους τα βουνά Acacus..
Φορτωθήκαμε για την ακρίβεια μας φόρτωσαν με δίκαιη μοιρασιά μπορώ να πω ανά τζιπ με μια ελαφριά αρχικά, που μετά έγινε μεγάλη τύχη για όσους επέβαιναν στο πρώτο τζιπ, του οποίου βρέθηκα κωλόφαρδη επιβάτης, μιας και δεν έτρωγαν κατά πρόσωπο όλη αυτή τη αμμουτσα που σήκωναν οι τροχοί που δαιμονισμένα έτρεχαν φτάνοντας τα 140- 145 χιλ στη αμμοοοο!!!!!!!
Τα πρώτα χιλιόμετρα, εκατοντάδες χιλιόμετρα από Sebha –Germa μας ξίνισαν λίγο έως αρκετά κάποιους που δεν έβλεπαν την έρημο που είχαν ονειρευτεί.., αλλά μια πράσινη τεχνητή καλλιεργήσιμη γη με χουρμαδιές, σπαρτά , θερμοκήπια , αρδευτικές καλλιέργειες, το όνειρο του Καντάφι να δει ολοπρασινη τη Σαχάρα, πραγματικότητα.. Τα αποθέματα νερού στα υποσαχάρια έγκατα οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι φτάνουν δε φτάνουν ως το 2050, πράγμα που ο τζουτζουκος αρνείται λέγοντας ότι είναι λάθος υπολογισμοί, και ότι ο Καντάφι είπε πως τα αποθέματα νερού είναι για 4 χιλιάδες χρόνια για όλες τις χώρες που μοιράζονται τη Σαχάρα, δηλαδή, Τυνήσια, Σουδάν, Νιγηρία, Λιβύη, Αλγερία..
-..Εεεεεε, αφού το λέει ο αρχηγός έτσι θανε.. και ποιος σκοτίζεται τώρα τι θα γίνει μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια?
Ο καυτερός ήλιος καρφί πάνω μας , σιγά- σιγά το τοπίο αλλάζει , οι καλλιέργειες εξαφανίζονται και από δεξιά μια μαύρη οροσειρά από βαλσάτη κάνει τη εμφάνιση της ενώ αριστερά ορθώνεται τα αμμόβουνα.. .. και αρχίζουμε να νιώθουμε ένα μυστήριο να μας κυριεύει …
Κάτω από τον ίσκιο , τι ίσκιο δηλαδή μπορεί να κάνει μια ακακία όση μεγάλη και ψηλή ναναε, θα είναι το τραπέζι για το μεσημεριανό μας.. Μάγειρας και βοηθοί έχουν προπορευτεί σε προεπιλεγμένο σημείο, που για εμάς είναι το 292 χιλ έχουν στρώσει στο μακρύ τραπέζι τα γκουρμέ εδέσματα , που αποτελούνται από σαρδέλες, φασόλια, καρότα, τουρσί και τυρί …. Η παρέα όμως αντί να πέσει με τα μούτρα στο φαί, πέφτει στη υπαίθρια αγορά 2 τουαρέγκ που όπως μάθαμε, γνωρίζουν πια ότι σε αυτή τη περιοχή σταματούν όλα σχεδόν τα τουριστικά τζιπ και απλώνουν τη πραμάτεια τους στη βορρά και τσέπη των επισκεπτών.., μια πραμάτεια ακριβή , δίκιο έχει ο lonely planet, για τα δεδομένα μας αλλά και που στα μάτια μας είναι τόσο αρμονικά τέλεια δουλεμένα σε στυλ αναλογία και υλικά, για να είναι χειροποίητα και μάλιστα των τουαρέγκ …
..Ας είναι μια ματιά ποτέ δεν έβλαψε, διαπιστώνουμε τη γνησιότητα της φυλής από τις σκληρές διαπραγματεύσεις των αγορών…, είναι πολύ σκληροί στα παζάρια, ακόμη και οι πιο ικανές παζαρεύτριες της ομάδας υποχωρούν, εγώ πρώτη και καλύτερη αφού δεν τοχω και δεύτερο με θερίζει η πείνα και μαζί με το Γιάννη τιμούμαι το γεύμα μας…οι άλλες θα χορτάσουν με ότι απομένει…