Λακωνία: Κάστρα, πύργοι και εξωπραγματικά τιρκουάζ νερά

[georgeant]

Καταπληκτική η Μονεμβασιά Γιώργο.
Είσαι ο κορυφαίος στις ιστορίες από Ελληνικούς προορισμούς. Τέλος!
Και επειδή αμφιβάλω αν θα πάω κάποια στιγμή σε αυτά τα εξαιρετικά μέρη της χώρας μας (μιας και κολλήσαμε με τας Ευρώπας) περιμένω πως και πως να δω όλα τα μέρη που πήγατε.

Σε ευχαριστώ ρε Γιάννη! Αν αρχίσουμε να ανταλάζουμε φιλοφρονήσεις δε θα τελειώσουμε ούτε αύριο, χε χε! Να'σαι καλά. Κοίτα, στο έχω ξαναπεί, το εξωτερικό ειναι φανταστικό αλλά αλήθεια η χώρα μας έχει τόσα όμορφα μέρη που αξίζει 1 φορά το χρόνο έστω για λίγες μέρες να τις αφιερώνουμε στην Ελλάδα.. Καταλαβαίνω βέβαια ότι η Πελοπόννησος σου πέφτει λίγο μακριά αλλά με καλή θέληση όλα γίνονται

 

[georgeant]

Οταν θα είσαι χούφταλο θα δεις και την Ελλάδα! Ξέρεις τι ωραίες εκδρομές κάνουν τα ΚΑΠΗ σε τιμές αστείες μάλιστα; Μη σκας, θα οργώσουμε τότε με τα ΚΤΕΛ όλη την Ελλάδα...

Α μην το λες, ξέρεις πόσα ΚΑΠΗ πηγαίνουν εκδρομές στο εξωτερικό; Golden Age travelling σου λέει, με ειδικές προσφορές μάλιστα από τα ταξιδιωτικά!

 

[giannismits]

Οταν θα είσαι χούφταλο θα δεις και την Ελλάδα! Ξέρεις τι ωραίες εκδρομές κάνουν τα ΚΑΠΗ σε τιμές αστείες μάλιστα; Μη σκας, θα οργώσουμε τότε με τα ΚΤΕΛ όλη την Ελλάδα...

Σε ευχαριστώ ρε Γιάννη! Αν αρχίσουμε να ανταλάζουμε φιλοφρονήσεις δε θα τελειώσουμε ούτε αύριο, χε χε! Να'σαι καλά. Κοίτα, στο έχω ξαναπεί, το εξωτερικό ειναι φανταστικό αλλά αλήθεια η χώρα μας έχει τόσα όμορφα μέρη που αξίζει 1 φορά το χρόνο έστω για λίγες μέρες να τις αφιερώνουμε στην Ελλάδα.. Καταλαβαίνω βέβαια ότι η Πελοπόννησος σου πέφτει λίγο μακριά αλλά με καλή θέληση όλα γίνονται

Έχεις δίκιο αλλά πραγματικά μια εξόρμηση με αυτοκίνητο στην Πελοπόννησο την βλέπω βουνό και ασύμφορη οικονομικά ειδικά αν είμαστε δυο άτομα. Αλλά θα ήθελα να γνωρίσω πάρα πολλά μέρη της που είναι από τα ομορφότερα της Ελλάδας.

 

[alvadi]

Υπέροχες φωτογραφίες και τι όμορφο χαρούμενο παρεάκι!
Λατρεύω Λακωνία! Μια έκπληξη ήταν και για μένα όταν πήγα για δεύτερη φορά με τα πιτσιρίκια μου και την γύρισα με τον τρόπο που ήθελα εγώ. Μονεμβασιά δεν θα ξεχάσω την έκπληξη των παιδιών που από το Γύθειο που μέναμε κάναμε 60χλμ. να φτάσουμε Μονεμβασιά (εγώ ενθουσιασμένη που θα ξαναπηγαινα μετά από πολλά χρόνια ) και τους λέω να φτάσαμε.. και βλέπουν τον βράχο και απορούν

Μόλις όμως πέρασαν την πύλη και μπήκαν στην παλιά πόλη έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Δυστυχώς δεν φτάσαμε τόσο ψηλά όμως.. δεν πειράζει next time...

 

[georgeant]

Υπέροχες φωτογραφίες και τι όμορφο χαρούμενο παρεάκι!
Λατρεύω Λακωνία! Μια έκπληξη ήταν και για μένα όταν πήγα για δεύτερη φορά με τα πιτσιρίκια μου και την γύρισα με τον τρόπο που ήθελα εγώ. Μονεμβασιά δεν θα ξεχάσω την έκπληξη των παιδιών που από το Γύθειο που μέναμε κάναμε 60χλμ. να φτάσουμε Μονεμβασιά (εγώ ενθουσιασμένη που θα ξαναπηγαινα μετά από πολλά χρόνια ) και τους λέω να φτάσαμε.. και βλέπουν τον βράχο και απορούν

Μόλις όμως πέρασαν την πύλη και μπήκαν στην παλιά πόλη έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Δυστυχώς δεν φτάσαμε τόσο ψηλά όμως.. δεν πειράζει next time...

Σε ευχαριστούμε πολύ! Ήμασταν ωραια παρέα, ισχύει και περάσαμε πολύ όμορφα!
Όλοι το ίδιο πάθαμε μόλις περάσαμε την πύλη, είναι αυτό που λέμε "δεν της φαινότανε"!
Μη νομίζεις πάντως πως ήταν εύκολη η ανάβαση, ανάλογα με το πόσο μικρά ήταν τα παιδιά ίσως να ήταν και αδύνατη. Στο ανέβασμα σου βγαίνει η γλώσσα γιατι ανεβαίνεις και από κάτι κατσαβραχα και στο κατέβασμα έχεις μεγάλες πιθανότητες να κάνεις τσουλήθρα!
Την επόμενη φορά

 

[Menia21]

Το χωριο μου βρισκεται πριν τον Γερολιμενα κι εχω να σας πω τα κατωθι:
Πρωτον: τελειωσε, πρεπει να αγορασω drone!
Δευτερον: ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ληψεις και αφηγηση παιδια!
Πηγατε σε ομορφα μερη, ομως η αληθινη και αγρια Μανη ειναι απο την Αρεοπολη και κατω! Οργανωθειτε παλι κι εδω ειμαστε για να σας πουμε σουπερ παραλιες!

 

[panlek30]

Σε ευχαριστούμε πολύ! Ήμασταν ωραια παρέα, ισχύει και περάσαμε πολύ όμορφα!
Όλοι το ίδιο πάθαμε μόλις περάσαμε την πύλη, είναι αυτό που λέμε "δεν της φαινότανε"!
Μη νομίζεις πάντως πως ήταν εύκολη η ανάβαση, ανάλογα με το πόσο μικρά ήταν τα παιδιά ίσως να ήταν και αδύνατη. Στο ανέβασμα σου βγαίνει η γλώσσα γιατι ανεβαίνεις και από κάτι κατσαβραχα και στο κατέβασμα έχεις μεγάλες πιθανότητες να κάνεις τσουλήθρα!
Την επόμενη φορά

Δεν ξέρω μέχρι πιο σημείο ανέβηκατε αλλα στο τέρμα του μονοπατιου υπάρχει η βόρεια πύλη που πήγαινει στην κορυφή του βράχου και φτάνει μέχρι την Αγ. Σοφία!
https://www.dinfo.gr/η-αγία-σοφία-της-μονεμβασιάς-η-εκκλησί/

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Βρεθηκα κι εγω πρωτη φορα τριημερο Αγ.Πνεύματος 2017 στη Λακωνικη Μανη,πρωτο τριήμερο με την τοτε κοπελα μου.Οιτυλο,Λιμενι,Μεζαπος,Σπηλαια Δυρου,Γερολιμενας,σχδον μεχρι Βαθεια.Πανέμορφος τοπος και ακομα περισσοτερες έντονες εικονες.Ακολουθησαν καποιες ακόμα εξορμησεις,ακομα και στη Κρήτη που την εχω πιο ψηλα απο πολλα,ομως η καρδια είχε μεινει Λακωνικη Μανη.Το Ιουνιο που μας περασε διαλέξαμε ξανα αυτο το τοπο,πιο πολυ τα στενα στη Αρεοπολη και τα υπεροχα νερα στο Λιμενι για να κανουμε την prewedding φωτογράφιση μας.
Ανυπομονώ για τις επόμενες φωτο σου!

 

[georgeant]

Δεν ξέρω μέχρι πιο σημείο ανέβηκατε αλλα στο τέρμα του μονοπατιου υπήρχει η βόρεια πύλη που πήγαινει στην κορυφή του βράχου και φτάνει μέχρι την Αγ. Σοφία!
https://www.dinfo.gr/η-αγία-σοφία-της-μονεμβασιάς-η-εκκλησί/

Τη συγκεκριμένη εκκλησία δε θυμάμαι να την είδαμε. Πήγαινε δηλαδή και πιο πάνω; Νομίζαμε πως φτάσαμε στο τέρμα

 

[panlek30]

Τη συγκεκριμένη εκκλησία δε θυμάμαι να την είδαμε. Πήγαινε δηλαδή και πιο πάνω; Νομίζαμε πως φτάσαμε στο τέρμα

Βασικά ήσασταν πολύ κοντά απο την Αγ. Σοφία. Αρκεί να παίρνατε ένα μονοπατάκι και να πηγαίνατε απο την άλλη πλευρά. Το μπαλκονακι που φτάσατε είναι στο σημειο που έχω κυκλώσει στον χάρτη και λέει "chrisolithos". Γενικά, όλη η επάνω πλευρά έχει τα ερείπια της άνω πόλης. Υπήρχε μια αντίστοιχη πολη με την κάτω όμως δεν την έχουν αναστηλώσει. Τώρα ξεκινούν να κάνουν κάποια πραγματα. Ούτε το κτήριο με το μπαλκονάκι υπήρχε. Ερειπιο ήταν και αυτό. Ειναι απο τα πρώτα που έφτιαξαν μαζί με τον ναό της Αγ. Σοφίας! Στην άνω πόλη ήταν το κέντρο διοίκησης της καστροπολιτείας και τόπος κατοικίας των αριστοκρατικών οικογενειών.
Δες το χάρτη και θα καταλάβεις. Διακρίνεται η ακρόπολη της άνω πολής, η Αγ. Σοφία και γενικά όλα τα μονοπάτια. Μακάρι κάποια στιγμή να φτιάξουν και την άνω πόλη. Η θέα απο εκεί είναι ασυγκριτη γιατί είναι 360 μοιρες!
Το θέμα που πρέπει να λύσουν αρχικά, είναι να βρεθεί ο τρόπος και τα χρήματα ώστε να μεταφέρουν τον κόσμο απο την κάτω στην άνω πόλη, για να υπάρχει εύκολη πρόσβαση. Αν γίνει αυτό το έργο, είναι μετά θέμα χρόνου να πλακώσουν οι γερμανοί και ξεφυτρώσουν ξενοδοχεια και μαγαζιά και στην άνω πόλη...

 

[panlek30]

Επίσης στην βάση του κάστρου, στην παλιά προβλήτα, υπάρχει σκαλίτσα και μπορείς να κολυμπήσεις. Είναι πολύ καλή φάση γιατί ενώ κολυμπάς έχεις θέα απο πάνω σου ολόκληρη την πόλη... @georgeant συγγνώμη αν καταχράζομαι το στόρυ σου αλλα θεωρώ οτι είναι καλή ευκαιρία να βάλω κάποια extra tips!

 

[georgeant]

Ημέρα 2η

Ελαφόνησος

Την Τρίτη είπαμε να πάμε στην Ελαφόνησο και απλά να αράξουμε εκεί όλη την ημέρα. Εφόσον από την Τετάρτη και μετά θα λιώναμε λίγο παραπάνω στα χιλιόμετρα, δικαιούμασταν μια μέρα χαλάρωσης.

Η Ελαφόνησος απέχει από τη Μονεμβασιά και τους Μολάους γύρω στη 1μιση ώρα οδικώς. Όμως πραγματικά αξίζει να δει κάποιος αυτό το μοναδικό τοπίο και να κολυμπήσει σε αυτά τα νερά (θα δείτε παρακάτω τι εννοώ).


Πηγαίνοντας στην Ελαφόνησο. Μια μικρή στάση με το αυτοκίνητο.

Φτάνοντας στον Λιμένα της Πούντας θα μπείτε στο ferry με το αυτοκίνητο (περνάει κάθε μισή ώρα). Το δρομολόγιο διαρκεί 9-10 λεπτά και θα πληρώσετε 11 ευρώ για το αυτοκίνητο και 1 ευρώ έκαστος. Υπολογίστε άλλα τόσα για την επιστροφή σας.

Φωτογραφία από το ferry και ήδη μπορείτε να πάρετε μια γεύση από τα κρυστάλλινα νερά!

Περπατώντας προς τη διάσημη παραλία του Σίμου.

Φτάσαμε! Και μένεις με το στόμα ανοιχτό! Νερά να τα πιεις στο ποτήρι. Η Κατερίνα φυσικά δεν έχασε χρόνο και ξεκίνησε τις φωτογραφίες. Οι οποίες δε χρειάζονται καν φίλτρο.

Αφήσαμε την παραλία του κάμπινγκ, η οποία είναι η καλύτερη της Ελαφονήσου απ'ότι μας ενημέρωσαν μετά και ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε προς τη λωρίδα άμμου που βλέπαμε σε όλες τις φωτογραφίες με το μικρό λοφίσκο. Η Ελαφόνησος μοιάζει με ένα άγονο τοπίο που σχεδόν θυμίζει έρημο με τους αμμόλοφους και τα ξερά χόρτα, αλλά ο συνδυασμός με αυτά τα τιρκουάζ νερά δημιουργεί ένα μοναδικό θέαμα ασύγκριτης ομορφιάς.

Αυτός είναι ο Γιάννης.

Αυτός είναι πάλι ο Γιάννης, σε αυτήν την τεράστια φυσική πισίνα.

Αφού κάναμε τις βουτιές μας ανηφορίσαμε προς το λοφίσκο για να βγάλουμε μερικές επιπλέον φωτογραφίες και να δούμε τη λωρίδα που χωρίζει τις δύο παραλίες απο ψηλά.

Εδώ είμαστε! Φανταστικό!

Και εδώ καθώς παίζουμε με το drone. Τα παρακάτω είναι καρέ από βίντεο.

Το παρεάκι περπατάει, δήθεν αμέριμνο.

Η παραλία δίπλα είναι πιο βραχώδης, λίγο πιο ακατάλληλη για μπάνιο.

Σε αυτές τις ομπρέλες καθόμασταν. Είχε ωραία σνακς και χυμούς/ποτά τα οποία μας φέρανε μετά από αρκετή ώρα, κάτι που είναι απόλυτα φυσιολογικό αν σκεφτεί κανείς ότι τα φέρνουν με τα πόδια (!!) από την είσοδο της παραλίας που μπήκαμε (γύρω στα 20 λεπτά περπάτημα). Παρ'τε μια γουρούνα ρε παιδιά, όχι για εμάς, αλλά γιατί λυπήθηκε η ψυχή μας τον δύσμοιρο τον υπάλληλο που είχε λιώσει από τις διαδρομές μέσα στο λιοπύρι.

Αφού χαλαρώσαμε και κάναμε τα μπάνια μας, διαβάσαμε λίγο τα βιβλιαράκια μας, πήραμε και έναν μικρό 20λεπτο υπνάκο υπό τον ήχο του κύματος, αφού παίξαμε σαν 10χρονα με την ροζ κουλούρα (ο Βασίλης θα'σκαγε αν δεν την παίρναμε) ξεκινήσαμε για την επιστροφή. Συνοψίζοντας, η Ελαφόνησος και συγκεκριμένα η παραλία του Σίμου είναι σίγουρα στο top 10 των ωραιότερων παραλιών της χώρας, όχι μόνο για την ποιότητα και καθαρότητα των νερών της αλλά και για το γενικό τοπίο άγριας ομορφιάς. Δυστυχώς, 3 μέρες αφού επιστρέψαμε, ξέσπασε η φωτιά στην Ελαφόνησο για την οποία φαντάζομαι ακούσαμε όλοι. Η παραλία του Σίμου έμεινε ανέπαφη (τι να καεί άλλωστε; ) αλλά κάθε φωτιά και οικολογική καταστροφή που συμβαίνει είναι ένα τεράστιο πλήγμα στο περιβάλλον και στη ζωή του ανθρώπου. Ακόμα χειρότερα, η φωτιά στην Ελαφόνησο ήταν η αρχή για μια μακάβρια σειρά παρόμοιων περιστατικών και εμπρησμών σε όλη την Ελλάδα (Εύβοια, Σαμοθράκη κ.α.) το καλοκαίρι του '19.

Το απόγευμα επιστρέψαμε στους Μολάους και αφού κάναμε -σε χρόνο ρεκόρ η αλήθεια είναι - 6 άτομα ντουζ, χρησιμοποιώντας ένας-ένας το ίδιο μπάνιο, βάλαμε "τα καλά μας" και ξαναβρεθήκαμε στην Μονεμβασιά για φαγητό αυτή τη φορά και για ωραιότατο χειροποίητο παγωτό (το οποίο πολύ εύκολα αντικατέστησε τα προγραμματισμένα κοκτέιλ).

Η γνωστή πια πορτούλα.

Βολτάροντας βράδυ στα στενά της Μονεμβασιάς.

Και δεν ήμασταν οι μόνοι όπως βλέπετε που λιγουρευόμασταν το παγωτό!!

Ημέρα 3η

Ναυάγιο "Δημήτριος"

Το πρόγραμμα σήμερα είχε Λιμένι και Αρεόπολη (είναι δίπλα αυτά τα δύο). Όμως μιας και θα πάμε που θα πάμε προς Ανατολική Μάνη, δεν κάνουμε μια στάση να δούμε το ναυάγιο "Δημήτριος"; Ε, να μην περάσουμε και μια βόλτα από το Γύθειο; Δίπλα είναι όλα.

Αυτή είναι η παραλία Βαλτάκι, 5 χλμ. από το Γύθειο. Το τοπίο είναι όντως τρομερό, με το πλοίο στο φόντο. Αν δείτε φωτογραφίες της παραλίας χειμώνα που δεν έχει καθόλου κόσμο, με συννεφιά, με φόντο το πλοίο φάντασμα, η εικόνα προκαλεί δέος.

Το πλοίο έχουν πλαισιώσει πολλές ιστορίες και μύθοι. Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίστηκαν πως ήταν ένα από τα πολλά παράνομα τσιγαράδικα της εποχής. Το εντυπωσιακό ναυάγιο έχει γίνει πλέον κομμάτι της παραλίας και τουριστική ατραξιόν της περιοχής, όμως η αληθινή ιστορία είναι η εξής:

Το πλοίο με το όνομα «Δημήτριος» (πρώην Klintholm), με χωρητικότητα 965 κόρων και μήκος 67 μέτρων, ναυπηγήθηκε το 1950. Το πλοίο είχε καταπλεύσει έκτακτα στο Γύθειο στις τέσσερις Δεκεμβρίου του 1980 λόγω ασθενείας του πλοιάρχου και της ανάγκης εισαγωγής του σε νοσοκομείο. Με αφορμή τον κατάπλου δημιουργήθηκαν προβλήματα οικονομικής φύσεως με το πλήρωμα, αλλά και θέματα βλαβών στη μηχανή καθώς και ελλείψεις ασφαλείας στο πλοίο, ενώ παράλληλα επιβλήθηκαν ασφαλιστικά μέτρα από διάφορους δανειστές. Το πλήρωμα απολύθηκε και η φύλαξη του πλοίου ανατέθηκε στους Γεώργιο Δανιήλ και Βασίλη Παρηγόρη.
Το σκάφος ήταν πλαγιοδετημένο στο εσωτερικό του λιμένα Γυθείου. Τον Ιούνιο του 1981 το σκάφος εξακολουθούσε να παραμένει στην ίδια θέση αλλά ειδοποιήθηκαν από τη λιμενική αρχή οι πλοιοκτήτες ότι το σκάφος κατέστη επικίνδυνο λόγω αποκοπής των κάβων ενώ συγχρόνως είχε πάρει κλίση προς τη δεξιά πλευρά από την εισροή υδάτων στα κύτη του.
Από τη Λιμενική Αρχή ζητήθηκε η μεθόρμιση του σκάφους εκτός λιμένα σε ασφαλές αγκυροβόλιο. Όμως δεν υπήρξε ανταπόκριση εκ μέρους των πλοιοκτητών μέχρι και το Νοέμβριο (9/11/1981). Λόγω των πολύ δυσμενών καιρικών συνθηκών το σκάφος παρασύρθηκε από το αγκυροβόλιο του και απομακρύνθηκε περίπου δύο μίλια σε στίγμα, όπου και αγκυροβόλησε προσωρινά. Λίγο αργότερα, στις 23 Δεκέμβρη του 1981 παρασύρθηκε πάλι και προσάραξε αυτή τη φορά στην τωρινή του τοποθεσία, στη θέση Βαλτάκι του Λακωνικού κόλπου, 3 μίλια βορειοανατολικά του Γυθείου. Εκεί το σκάφος εγκαταλείφθηκε χωρίς να έχει επιδειχθεί ενδιαφέρον για την τύχη του.

Το πιο ωραίο σημείο για να θαυμάσετε το τοπίο είναι το παρατηρητήριο που θα δείτε ανατολικά της παραλίας.

Ας το δούμε λίγο πιο κοντά με το drone.

Ένα ακόμα μοναδικό θέαμα της Λακωνίας! Αξίζει οπωσδήποτε να κάνετε μια στάση και αν έχετε χρόνο και ένα μπάνιο στην παραλία Βαλτάκι.

Γύθειο

Μικρή στάση στο Γύθειο. Δυστυχώς, πήγαμε τη χειρότερη ώρα (γύρω στις 13:00). Αυτή την ώρα με αυτόν τον ήλιο και τον καύσωνα δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα και αν αναλογιστεί κανείς ότι οι 5 από τους 6 της παρέας δεν το'χουν καθόλου με τη ζέστη, ανυπομονούσαμε να μπούμε κάπου με κλιματισμό ή να βουτήξουμε σε κάποια θάλασσα επειγόντως.

Ωστόσο προλάβαμε να κάνουμε μια μικρή περατζάδα στο λιμάνι του Γυθείου και να πάρουμε μια ιδέα. Πρόκειται για μια πολύ όμορφη μικρή πόλη. Αποτελεί το κυριότερο λιμάνι του Λακωνικού κόλπου και το δεύτερο της νότιας Πελοποννήσου, μετά την Καλαμάτα.

Στα αξιοθέατα συμπεριλαμβάνεται ένας όμορφος φάρος που τραβάει το μάτι απ'όπου και να'σαι. Δυστυχώς δεν τον έβγαλα. Κάποια στιγμή η μηχανή είχε βγάλει προειδοποίηση υψηλής θερμοκρασίας και αναγκάστηκα να την κλείσω. Κάτι που συμβαίνει σπάνια, οπότε φανταστείτε για τι θερμοκρασίες μιλάμε.

Όμορφα χρωματιστά σπιτάκια, χτισμένα στους πρόποδες του όρους Λαρύσιο.

Και αστερίες και καρτ ποστάλ. Σε ποιο νησί είπαμε είμαστε;

Το Δημαρχείο.

Είμαι βέβαιος ότι το Γύθειο έχει πολλές ακόμα φωτογραφικές γωνιές και μια απλή βόλτα στο λιμάνι δεν είναι αντιπροσωπευτική. Πήραμε μια πρώτη γεύση και το βάζουμε στη λίστα για περαιτέρω εξερεύνηση την επόμενη φορά που θα βρεθούμε στα μέρη.

Λιμένι

Το Λιμένι είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό της Μάνης και ένας από τους ωραιότερους και πιο παραδοσιακούς οικισμούς της περιοχής.
Βρίσκεται σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από την Αρεόπολη και περίπου 27 χιλιόμετρα από το Γύθειο. Μια λωρίδα επίγειου παραδείσου με πέτρινα σπίτια πάνω στο νερό.

Είναι κατά γενική ομολογία ένα από τα ωραιότερα οικιστικά σύνολα της Λακωνικής Μάνης με αυξημένη τουριστική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια. Όπως βλέπετε το μεγαλύτερο μέρος της παραλίας στο Λιμένι είναι βραχώδες. Όμως θα κάτσετε και θα απολαύσετε τον καφέ σας ή το φαγητό σας σε κάποια από τα καφέ ακριβώς πάνω από το νερό και μέσω της σκαλίτσας που έχουν εγκαταστήσει ή των σκαλιών που ήδη υπάρχουν θα βουτήξετε σε λίγα δευτερόλεπτα στη θάλασσα. Έτσι, όχι μόνο θα κάτσετε σε υπερ-άνετους καναπέδες στη σκιά με την πετσετούλα σας αλλά θα έχετε και τραπέζι να φάτε ή να πιείτε σαν άνθρωποι. Και ξαναλέω, δυο βήματα από τη θάλασσα.

Τα πετρόσπιτα και οι πύργοι ακριβώς από πάνω δίνουν μια επιβλητική αίσθηση στο όλο σκηνικό.

Αυτό είναι το Λιμένι απο ψηλά.

Και εδώ μπορείτε να διακρίνετε την κουλούρα μας και το δεύτερο μπλε στρωματάκι που προστέθηκε στον εξοπλισμό γιατί κάποιοι έκαναν παράπονα ότι δεν τους δίνουμε καθόλου την κουλούρα!

Μικρή αποβάθρα για βουτιές, ακριβώς απέναντι από το σημείο που καθόμασταν.

Γραφικά ταβερνάκια. Ακριβώς δίπλα από το τραπέζι όπως βλέπετε υπάρχουν σκαλοπάτια που οδηγούν απευθείας στο νερό.

Το Λιμένι είναι πραγματικά ένα από τα ωραιότερα μέρη που μπορεί να επισκεφτεί κανείς στη Λακωνική Μάνη.

Ένα ακόμα πολυφωτογραφημένο σημείο με τις κόκκινες καρέκλες μπροστά και τα πέτρινα σπίτια στο φόντο. Στο google θα το βρείτε χωρίς τις άχαρες ομπρέλες βέβαια, αλλά αν δεν ήταν κι αυτές θα φεύγαμε όλοι με εγκαύματα τρίτου βαθμού.

Νομίζω πως αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτό που έγραψα και στον τίτλο αυτής της ιστορίας: Πέτρα και τιρκουάζ νερά. Έτσι έχει μείνει στο μυαλό μου η Λακωνία και η Μάνη, αλλά και ιδιαιτέρως το Λιμένι.

Ο Ευθύμης ο οποίος μας κάνει βόλτα με σχοινί. Ο μεν ήθελε να γυμναστεί, εγώ κι η Κατερίνα θέλαμε να μας πηγαινοφέρνει, όλοι ήταν ικανοποιημένοι, μέχρι και οι υπόλοιποι παραθεριστές στα μάτια τον οποίων είχαμε γίνει θέαμα και γελούσαν με τα καμώματά μας.

Φυσικά ήρθε ακριβώς από πάνω μας η μικρή μύγα και άρχισε να κάνει τον paparazzi! Όπου μικρή μύγα βλέπε Βασίλης που χειριζόταν το drone από το αυτοκίνητο.

Μα δείτε χρώμα όμως.

Λίγο πριν φύγουμε από το Λιμένι και αφού είχαμε περάστε φα-ντα-στι-κά (φαγητό, παιχνίδι, κολύμπι) μια φωτογραφία όλοι μαζί.

Αρεόπολη

Η Αρεόπολη ήταν μια ακόμη έκπληξη για μένα γιατί δεν ήξερα τι θα αντικρίσω. Είχα δει τυχαία κάποιες λίγες φωτογραφίες στο internet αλλά δεν αντιπροσώπευαν ακριβώς την ομορφιά του χωριού. Θα καταντήσω γραφικός λέγοντας για κάθε μέρος που σας παρουσιάζω ότι είναι το ομορφότερο που είδαμε, αλλά όντως κάθε τι καινούργιο μας εντυπωσίαζε εξίσου αν όχι παραπάνω με το προηγούμενο μέρος που ήμασταν.

Η Αρεόπολη είναι ένας καλοδιατηρημένος οικισμός με πέτρινα σοκάκια, καλοδιατηρημένα πυργόσπιτα, και πετρόχτιστους ξενώνες. Κέντρο του χωριού είναι η μεγάλη πλατεία με το άγαλμα του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Γύρω από την πλατεία θα βρείτε πολλά μαγαζιά, ταβέρνες, cafes και τη δημοτική βιβλιοθήκη. Η Αρεόπολη και τα περίχωρά της αποτελούν έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς σε ολόκληρη τη Λακωνική Μάνη.

Άποψη της Αρεόπολης. Στο βάθος ο Ταΰγετος.

Εδώ με φόντο το βουνό Άγιος Ηλίας.

Εμβληματικό μνημείο όχι μόνο για την Αρεόπολη αλλά για όλη τη Μάνη είναι ο ναός των Ταξιαρχών, κτίσμα της οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων, που δεσπόζει στο κέντρο της πόλης, στην ιστορική πλατεία της 17ης Μαρτίου 1821.

Κάπου εδώ παρκάραμε. Προχωράμε προς την κεντρική πλατεία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Αρεόπολη, διαδραμάτισε πολύ σημαντικό ρόλο κατά την διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων το 1821. Από την πλατεία του χωριού, στις 17 Μαρτίου 1821, οι Μανιάτες όρθωσαν το λάβαρο της επανάστασης και από τότε κάθε χρόνο οι κάτοικοι γιορτάζουν την επέτειο της εξέγερσης κατά των Τούρκων.

Το άγαλμα του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στην κεντρική πλατεία.

Και εδώ μπαίνουμε σιγά σιγά στο ομορφότερο κομμάτι της Αρεόπολης με τους πλακόστρωτους δρόμους και τα πολυάριθμα μαγαζιά, εστιατόρια και καφέ.

Ένα από τα ομορφότερα χωριά που έχω δει στην Ελλάδα (σας το είπα, θα γίνω γραφικός αλλά τι να κάνω; )

Το παρεάκι! Ο Γιάννης για ακόμα μια φορά εκτός συγχρονισμού (αλλά κουβαλούσε τον τρίποδα, δεν μπορώ να του πω τίποτα)

Φυσικά και όρμηξαν για φωτογραφία σε αυτό το απίστευτα ρομαντικό και γραφικό σημείο με τη μπουκαμβίλια να γεμίζει με χρώμα την εικόνα και τα πολύχρωμα μαξιλάρια στα πέτρινα σκαλοπάτια. Το γαλάζιο των παραθύρων και των καρεκλών δίπλα συμπληρώνουν με τον καλύτερο τρόπο την παλέτα. Σας είπα, το μέρος είναι όνειρο.

Πίσω από την εκκλησία των Ταξιαρχών.

Βόλτες με φωτογραφίες απο ψηλά. Κάνω το αμέριμνο όχι μόνο προς χάριν της φωτογραφίας αλλά επειδή έκλεψα με δεξιοτεχνικό τρόπο και το καπέλο του Βασίλη.

Και βγάζοντας τις απαραίτητες ομαδικές φωτογραφίες.

Όμορφες διακοσμητικές πινελιές

Στον κεντρικό δρόμο του χωριού μπροστά από τις ταβέρνες

Να σημειωθεί εδώ ότι φάγαμε εξαιρετικούς μεζέδες. Όλα ήταν πεντανόστιμα και σε φυσιολογικές τιμές. Καθώς επίσης και υπέροχες μυρωδάτες βάφλες και εξαιρετικό παγωτό (να δοκιμάσετε τη γεύση αγριοκέρασο, θα πάθετε σοκ).

Συνεχίζουμε τη βόλτα.

Κι άλλες όμορφες γωνιές

Από τα ομορφότερα δρομάκια του χωριού. Δεν έχασα την ευκαιρία.

Στο ίδιο στενό, μα έβγαλε φωτογραφία ο Βασίλης από το μπαλκονάκι με τα κίτρινα κάγκελα.

Στο τέλος του κεντρικού δρόμου θα βρείτε αυτό το πανέμορφο σπίτι.

Και όταν δύσει ο ήλιος και ανάψουν τα φώτα θα δείτε μια διαφορετική εικόνα της Αρεόπολης. Θα ακούσετε τη δυνατή μουσική από τα μπαρ και τα καφέ και ειδικά αν πάτε Αύγουστο όπως εμείς θα δείτε κοσμοσυρροή στα δρομάκια.

Στην επιστροφή στους Μολάους πετάχτηκε μια μικρή αλεπού στο δρόμο και κάνοντας έναν ελιγμό λίγο έλειψε να είχαμε σοβαρό ατύχημα, ενώ να πω ότι δεν τρέχαμε καθόλου. Προσοχή στους δρόμους τη νύχτα. Είναι κακοφωτισμένοι και αρκετά επικίνδυνοι, ενώ βλέπαμε παντού μικρά ζωάκια σκοτωμένα. Πετάγονται συνέχεια και λόγω κακού φωτισμού είναι πολύ εύκολο να γίνει κάποιο ατύχημα. Εγώ τα χρειάστηκα η αλήθεια είναι. Αν ερχόταν κάποιο αυτοκίνητο από το αντίθετο ρεύμα ίσως να είχε γίνει κάτι πολύ άσχημο. Αλλά ας μην κλείσω τη μέρα με αυτόν τον αρνητικό τόνο. Η επόμενη μέρα έχει σπήλαια Δυρού και το κρυμμένο μυστικό της Λακωνίας, την παραλία Αλίπα (το όχι και τόσο μυστικό πλέον).