Ελβετία Ιταλία Λίμνη Κόμο και λίγη Ελβετία οδικώς...

[marianna k.]

@marianna k. Κάποιες απο τις φωτογραφιες σου, ειναι σαν να τις έχω τραβήξει εγω..! Έχω τις ίδιες, μας εντυπωσίασαν τα ίδια σημεία προφανώς!

Χαχαχ, ήμουν συνέχεια με μια φωτογραφική στο χέρι...γυρίσαμε με άπειρες φωτογραφίες! Φαντάζομαι κι εσύ...

 

[Eleni_Alfa]

Πανέμορφες φωτογραφίες και πολύ κατατοπιστική η περιγραφή σου χωρίς να κουράζει!Περιμένω την συνέχεια για Ελβετία!

 

[marianna k.]

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια και συνεχίζω με το τελευταίο μας βράδυ στο Bellagio.

Ξεκουραστήκαμε μερικές ώρες και το βράδυ ακολουθήσαμε ξανά το χθεσινό βραδινό μας πρόγραμμα.

Καθίσαμε πάλι στο παγκάκι στην άκρη της λίμνης καθώς έδυε ο ήλιος και πήγαμε ξανά στο ίδιο ξενοδοχείο για φαγητό. Είχε και πάλι αγώνα Euro και καθίσαμε αρκετή ώρα. Αυτή τη φορά δοκιμάσαμε και τα παγωτά, από αυτά τα ενισχυμένα με σαντιγί, μπισκοτάκια κτλ, άξιζε σίγουρα!

Πριν επιστρέψουμε στο δωμάτιο για να κοιμηθούμε κάναμε μια τελευταία βόλτα στο βραδινό Bellagio. Τα φωτάκια από την απέναντι πλευρά της λίμνης αχνοφαίνονταν μαζί με την πραγματικά πολύ δυνατή μουσική από κάποιο μεγάλο ξενοδοχείο.

6η ΜΕΡΑ: BELLAGIO-LECCO-OSPIZIO BERNINA-ST.MORITZ-LECCO (295 ΧΛΜ)

Τα σχέδιά μας για την επόμενη ημέρα δεν ήταν ακριβώς καθορισμένα και τελικά αυτοσχεδιάσαμε. Για αρχή, ο ιδιοκτήτης ήρθε και μας πήρε από το διαμέρισμα γύρω στις 10:00 για να μας μεταφέρει στο αυτοκίνητό μας. Χαιρετήσαμε το πανέμορφο Bellagio και ξεκινήσαμε για Lecco. Πραγματικά δεν ξέρω τελικά για ποιο λόγο βάλαμε αυτή τη διανυκτέρευση αλλά μάλλον επειδή το πρόγραμμα έγινε βιαστικά και κυριολεκτικά τελευταία στιγμή, ήταν ό,τι πιο φθηνό μπορούσαμε να βρούμε στην περιοχή ώστε να δούμε λίγο και την Ελβετία. Από τις φωτογραφίες στο ίντερνετ επίσης η πόλη φαινόταν όμορφη με μια μεγάλη και εντυπωσιακή γέφυρα. Η διαδρομή μέχρι το Lecco αρκετά συμπαθητική αλλά χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον άλλωστε είχαμε δει τη λίμνη από τις περισσότερες πλευρές..ψηλά, χαμηλά, κοντά, μακριά..
Τελικά φτάσαμε στο Lecco πολύ γρήγορα. H πρώτη εντύπωση είναι ότι όντως διαφέρει, πρόκειται για μια μεγάλη πόλη, αρκετά βιομηχανική. Ωστόσο ο μεγάλος ορεινός όγκος που προκαλεί δέος και η γέφυρα που σου επιτρέπει να έχεις τη λίμνη και από τις δύο πλευρές είναι μια όμορφη εμπειρία.

Ο κεντρικός δρόμος μετά τη γέφυρα είναι γεμάτος καφετέριες και μαγαζιά στα δεξιά ενώ στα δεξιά έχει ένα φαρδύ πεζοδρόμιο που προσφέρεται για περπάτημα, τζόκινγκ ή απλά μια χαλαρή βόλτα. Εμείς βέβαια δεν εντυπωσιαστήκαμε ιδιαίτερα κι επειδή ήταν ακόμη πολύ νωρίς για τσεκ ιν στο διαμέρισμά μας αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε μια πινακίδα για St. Moritz, άλλωστε τι καλύτερο είχαμε να κάνουμε;

Πήραμε λοιπόν το δρόμο για Ελβετία, που έτσι κι αλλιώς είχαμε στο πρόγραμμα, αλλά μια λάθος έξοδο στον αυτοκινητόδρομο άλλαξε τα σχεδιά μας. Η αλήθεια είναι ότι δεν προσέχαμε και πολύ τις πινακίδες κι εκείνη τη στιγμή μιλούσαμε μεταξύ μας στο αυτοκίνητο οπότε δεν ακούσαμε ούτε το GPS. Αντί λοιπόν να πάμε από τον κεντρικό δρόμο Ελβετία μπήκαμε τελικά στο επαρχιακό δίκτυο και...δεν το μετανιώσαμε στιγμή!
Η διαδρομή μέχρι τα σύνορα δεν είχε κάτι ενδιαφέρον, ήταν μια ευθεία γεμάτη μεγάλα σούπερ μάρκετ, πολυκαταστήματα και καζίνο. Δεξιά κι αριστερά βέβαια συναντήσαμε αρκετό πράσινο και δέντρα.

Τελικά φτάσαμε στα σύνορα Ελβετίας-Ιταλίας μετά το Tirano. Κανένας έλεγχος, καθόλου αστυνομία. Απλά μία πινακίδα μάς ενημέρωσε για την είσοδό μας στην πανέμορφη Ελβετία! Ξέραμε ήδη ότι έπρεπε να αγοράσουμε το αυτοκόλλητο με την ειδική σήμανση για την κυκλοφορία μας στο οδικό δίκτυο της χώρας οπότε σταματήσαμε στο πρώτο βενζινάδικο που βρήκαμε μπροστά μας. Το αγοράσαμε γύρω στα 30-35 ευρώ αν θυμάμαι καλά και μας ενημέρωσαν ότι ισχύει μέχρι το τέλος του έτους.
Συνεχίσαμε λοιπόν ανεβαίνοντας όλο και περισσότερο το στενό δρόμο.

Οδηγήσαμε για αρκετή ώρα είναι η αλήθεια αλλά το απολαύσαμε. Το τοπίο σιγά σιγά άλλαζε όλο και περισσότερο.

Η πλούσια βλάστηση και τα δάση που τόσο πολύ απολαύσαμε άρχισαν να αραιώνουν ώσπου μπροστά μας είδαμε την κορυφή ενός βουνού με μπόλικο χιόνι. Ενθουσιασμός λοιπόν και βγήκαμε από το αυτοκίνητο για να βγάλουμε φωτογραφίες. Κρύο!!

Συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε κι άλλο πλησιάζοντας ακόμη περισσότερο το βουνό. Κι αυτή τη φορά μας προσπερνούσαν μεγάλα τζιπ φορτωμένα με αθλητικό εξοπλισμό.

Τελικά φτάσαμε ακριβώς δίπλα από την κορυφή και καθίσαμε στο Albergo Ristorante Ospizio Bernina (www.booking.com/hotel/ch/albergo-ospizio-bernina.el.html?aid=356938;label=metagha-link-localuniversalGR-hotel-172867_dev-desktop_los-1_bw-11_dow-Sunday_room-0_lang-el_curr-EUR;sid=6b977bcc9eb5fcbfc45f6eb7217e6170;all_sr_blocks=17286702_93711121_0_1_0;checkin=2016-09-25;checkout=2016-09-26;dest_id=-2551243;dest_type=city;dist=0;group_adults=2;highlighted_blocks=17286702_93711121_0_1_0;room1=A%2CA;sb_price_type=total;srfid=a43d4481fc4d7b8752cad10cfea39957df083277X1;type=total;ucfs=1&) επειδή είχαμε χάσει κάθε ιδέα σχετικά με το πού ακριβώς μπορεί να ήμασταν.
Το καφέ-εστιατόριο-ξενοδοχείο ήταν πολύ όμορφο, με ξύλινα τραπέζια και καρέκλες, ο σερβιτόρος μάλιστα φορούσε παραδοσιακή στολή. Παντού γύρω μας είχε κόσμο ντυμένο με ειδικές στολές και χάρτες, ποδήλατα, και άλλους αθλητικούς τύπους. Ενημερωθήκαμε λοιπόν ότι η λίμνη ακριβώς απέναντι, κάτω από το βουνό, ήταν η λίμνη Bianco.

Το βουνό που ήταν καλυμμένο στο χιόνι ήταν η κορυφή Bernina των Άλπεων!

Δίπλα μας βρισκόταν ο μοναδικός σιδηρόδρομος στην Ευρώπη που βρίσκεται σε ύψος 2.200 μέτρων! Το σκηνικό ήταν πράγματι εντυπωσιακό. Ήπιαμε λοιπόν καφέ και συνεχίσαμε ενώ σταματούσαμε συνέχεια για να βγάλουμε φωτογραφίες και να θαυμάσουμε το τοπίο. Η επιλογή μας τελικά άξιζε κάθε λεπτό.

Εντύπωση μας έκανε το πλήθος ηλικιωμένων ζευγαριών που με έναν χάρτη στο χέρι και φυσικά με τον κατάλληλο εξοπλισμό χανόταν μέσα στο δάσος!
Τελικά, αργά μεσημέρι πια, φτάσαμε στο St. Moritz.

Παντού ακριβά, πολυτελέστατα αμάξια που δεν είχαμε δει ποτέ ξανά στη ζωή μας! Στα αριστερά πάλι συναντήσαμε μια λίμνη με φαρδύ πεζοδρόμιο για γυμναστική και περπάτημα.

Παρόλα αυτά δεν εντυπωσιαστήκαμε. Κάναμε μια βόλτα στον κεντρικό δρόμο αλλά πέρα από ακριβά μαγαζιά και ξενοδοχεία δεν βρήκαμε κάποιο άλλο ενδιαφέρον. Βγαίνοντας λοιπόν από το St. Moritz κι επιλέγοντας τον κεντρικό δρόμο για την επιστροφή μας ανακαλύψαμε ακόμη μια πανέμορφη λίμνη που μας έκανε να σταματήσουμε, οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους...

Συνεχίσαμε λοιπόν, χορτασμένοι από την ομορφιά του τοπίου και περνώντας μέσα από αραιοκατοικημένα χωριά με όμορφα, περιποιημένα σπιτάκια.

Για άλλη μια φορά σταματήσαμε σε έναν παράδρομο στα δεξιά μας για να θαυμάσουμε αυτό...

Επιστροφή λοιπόν και χωρίς άλλες στάσεις στο Lecco. Παραλάβαμε το διαμέρισμά μας που είχαμε κλείσει μέσω booking: Casa Vaganza LagoLecco (https://www.booking.com/hotel/it/ho...S:bo-U:c;sid=01fa27f2a9083976015a3391f8eb1f4d) . Τελικά ήταν ένα τεράστιο διαμέρισμα με μία σαλονοτραπεζαρία, ξεχωριστή κουζίνα, δύο υπνοδωμάτια και δύο μπάνια, πλήρως ανακαινισμένο και ζεστά επιπλωμένο. Ο υπάλληλος μας ενημέρωσε ότι συνήθως προοριζόταν για 6 άτομα γι'αυτό και η λίγο τσιμπημένη τιμή του, 130/βραδιά. Ήμασταν απίστευτα κουρασμένοι ωστόσο πεινούσαμε και πολύ. Καθίσαμε λοιπόν λίγο στο διαμέρισμα, ίσα ίσα για να ξεκουραστούμε και να κάνουμε μπάνιο κι ύστερα ορμήσαμε για φαγητό. Από τα διαφημιστικά στο δωμάτιό μας ενημερωθήκαμε ότι η πόλη είναι γνωστή εξαιτίας του Ιταλού συγγραφέα Alessandro Manzoni. Αυτός λέει έγραψε το διήγημα Οι Αρραβωνιασμένοι το οποίο διαδραματίζεται σε αυτή την πόλη. Ένας χάρτης στο δωμάτιό μας έδειχνε όλα τα σημεία που εμφανίζονται στο βιβλίο.
Αφήσαμε λοιπόν το δωμάτιο και πήγαμε για φαγητό στο πιο κοντινό πολυκατάστημα αφού πρώτα κάναμε τα ψώνια μας λίγα μόλις λεπτά πριν τα μαγαζιά κλείσουν. Φάγαμε στα γρήγορα και υπερβολικά κουρασμένοι για να περπατήσουμε επιστρέψαμε στο δωμάτιό μας. Για όσο όμως περπατήσαμε δεν εντυπωσιαστήκαμε, ίσως ήμασταν μακριά από το κέντρο αλλά γυρνώντας οι δρόμοι ήταν κυριολεκτικά άδειοι. Κοιμηθήκαμε λοιπόν για να πάρουμε δυνάμεις για την επόμενη μέρα.

 

[chris7]

μία πινακίδα μάς ενημέρωσε για την είσοδό μας στην πανέμορφη Ελβετία! Ξέραμε ήδη ότι έπρεπε να αγοράσουμε το αυτοκόλλητο με την ειδική σήμανση για την κυκλοφορία μας στο οδικό δίκτυο της χώρας οπότε σταματήσαμε στο πρώτο βενζινάδικο που βρήκαμε μπροστά μας. Το αγοράσαμε γύρω στα 30-35 ευρώ αν θυμάμαι καλά και μας ενημέρωσαν ότι ισχύει μέχρι το τέλος του έτους.

Μια παρατήρηση:
Η vinietta για την Ελβετία είναι απαραίτητη αν χρησιμοποιήσεις τους αυτοκινητόδρομους. Διαφορετικά δεν χρειάζεται. Βέβαια δεν γνωρίζω τη συνέχεια της εκδρομής σας.