Λίβανος Λίβανος... ένας πόλεμος....

[LULLU]

Αγοράσαμε τοπικό κινητό και κάρτα ,μιας και η περιαγωγή κοστίζει πολύ...,ελπίζομαι να βρούμε και σπίτι αν αποφασίσουμε να μείνουμε περισσότερο…εξ άλλου για την διερευνητική αποστολη σε 10 μέρες θα εχουμε βγάλει συμπεράσματα και καταθέσει το πρόγραμμα στα κεντρικα της οργάνωσης και θα πρέπει να σκεφτούμε μια μόνημη έδρα και για τα επόμενα μέλη , να τους διασφαλισουμε τα προς το ζειν..
.. Πρωι πρωι πάλι τα κουστούμια και οι γραβάντες εμπρος μου.. δεν γλυτώνω πάει τελειωσε..,.ηλθαν οι λεβέντες του Χαρίρι…πανέμορφοι οφείλω να ομολογήσω, φορτώσαμε τα λιγοστά φάρμακα που είχαμε φέρει μαζί μας, και ελπίζω να κατάλαβαν ότι εμείς μόνο φτωχοί συγγενείς μπορούμε να θεωρηθούμε και θα μας αφήσουν ήσυχους να δουλέψουμε αλλού όπως και με όποιους θέλουμε …,αλλά τι να γίνει που ο Μ ..άρον άρον έπρεπε να δώσει λίγα φάρμακα ναχει ελευθερία κινήσεων να κατέβει νότια???, και εμείς αν ανοίξουμε ιατρείο θα δυσκολευτούμε αφού τα φάρμακα δεν μπορουν να περάσουν λογω εμπάργκο.....αλλα για να εχουμε άνεση κινήσεων πρέπει να βγάλουμε απο πάνω μας τις βδέλες αυτες....
Με τα πανάκριβα μερσεντές φορτωμένα φάρμακα και φάτσα στα τζάμια να φαίνεται και το σήμα της οργάνωσης ,διασχίζομαι τη Βηρυτό και φτάνομαι στο κέντρο υγείας της ΒESURA.Μια πυκνοκατοικημένη φτωχή περιοχή ,όπου η μαντίλα πάει σύννεφο. .Οι τύποι πήραν ένα άθλιο διώροφο σπίτι και ανακαινίζοντας το ,δημιούργησαν ένα μοντέρνο τουλάχιστον από τεχνολογία ..κέντρο υγείας….,Μέσα κλιματιστικά σκορπούν κρύο αέρα ευτυχώς , μια αίθουσα αναμονής γεμάτη κόσμο να περιμένει μια ρεσεψιόν με 3 υπαλλήλους που μπροστά τους απλώνονται επίπεδες οθόνες υπολογιστών που συνδέονται με ένα κέντρο πληροφοριών ,με το ιστορικό του ασθενούς και όλες τις απαραίτητες πληροφορίες αφού είναι συνδεμένα on line και με το νοσοκομείο, άλλο έργο τέχνης και πολυτέλειας και εκείνο…,για ποιους αναρωτιέμαι εγώ, ποιοι έχουν ελεύθερη είσοδο και πρόσβαση??????. Μετά το πρώτο σοκ ,ανακαλύψαμε επιτέλους τους οικείους για μας χώρους, το παθολογικό ,οφθαλμιατρικό, παιδιατρικό, οδοντιατρικό ιατρείο…Δέχονται περιστατικά που μπορούν να διεκπεραιώσουν, αν κάποιο περιστατικό θεωρηθεί σοβαρό, μεταφέρεται στο νοσοκομείο…Να ομολογήσω ότι με έχει πλημμυρίσει μια ανείπωτη ζήλια βλέποντας αυτή την υποδομή, και μπαίνω πάλι στο τριπάκι της σύγκρισης, με αυτά που εμείς έχουμε και καταβάλλομε προσπάθειες για καλύτερες συνθήκες ..,και νευριάζω πάλι με τον εαυτό μου ,που ακόμη για μια άλλη φορά καταναλώνω ενέργεια σε συγκρίσεις ενώ ξέρω με τη πείρα που έχω, ότι όλα αυτά είναι βιτρίνα συγκάλυψης μεγαλύτερων αδυναμιών… και προβλημάτων…αλλά εγώ εκεί ..,το μάτι μου να μην μπορεί να απαλλαγή από τις γυαλιστερές εικόνες… ….
Εδώ αυτοί παιδί μου έχουν αντικαταστήσει το υπουργείο υγείας σε παροχές, σε υποδομές, έχουν βέβαια τα φράγκα, ο μακαρίτης Χαρίρι αφού έκλεψε όλο το Λίβανο, τώρα δίνει και λίγα-λίγα για να γυρίσουν πάλι οι ψήφοι στην οικογένεια στους 6 γιους που μάλλον βλέπουν ότι το επάγγελμα του πατέρα επικερδές ήταν …
Μια γυναίκα στο δρόμο, σέρνει ένα παιδί, μας ρίχνει μια κεραυνοβόλο ματιά και από τα χείλη της βγαίνει όλη η αγανάχτηση και ο πόνος …
-πρώτα μας σκοτώνεται και μετά έρχεστε για βοήθεια….,
..δεν υπάρχει παρά η τραγική αλήθεια στα λόγια αυτά ,είτε παρακολουθείς ατάραχος τα γεγονότα, είτε αντιδράς χλιαρά η καθόλου η είσαι από αυτούς που δεν θεν το πόλεμο αλλά η χώρα σου πράττει αλλιώς χωρίς να μπορείς να αντιδράσεις ,αυτό που εισπράττει το θύμα ,είναι τα λόγια της μάνας αυτής ….είναι η αντίδραση ενός πολίτη που στη πλάτη του βαραίνει η απόφαση της Αμερικής ,αλλά που δυστυχώς ,αντιμετώπισε την έντονη αντίδραση του Μ ο οποίος γνωρίζει τη γλώσσα μιας και είναι κάτοχος και λιβανέζικου διαβατηρίου εκτός των άλλων 5 ,(εγώ τουλάχιστον πιστεύω ότι ο άνθρωπος αυτός ,πράκτορας είναι, δουλεύει για πολλούς ,γιατρός πάντως δεν είναι…τεκμηριωμένο αυτό…,) που της απάντησε μάλλον άσχημα πράγμα που γίνεται ακόμη πιο τραγικό αν σκεφτείς ότι προασπίζει το ιδεώδες του εθελοντισμού .., ενός άλλου ειδους εθελοντισμού..του επαγγελματικου.….,., αλλα δεν γλιτωσε το χέσιμο απο εμένα που οπως λέει του βάζω τρικλοποδιές στο έργο του....
Από το κέντρο υγείας φύγαμε με προορισμό το σχολείο ERSLAN στην VERDAN περιοχή. Κτήριο νέο, μεγάλο που στεγάζει 1500 πρόσφυγες .
Μπαίνοντας αντικρίζεις στρώματα στο δάπεδο, νερά ,καρέκλες ,κατσαρόλες πρόχειρες κουζίνες ,ρούχα απλωμένα στα παράθυρα, στα κάγκελα στις σκάλες , γυναίκες και άνδρες σε παρέες να συζητούν να βουρκώνουν τα μάτια τους ,και μόνο τα παιδιά να παίζουν να γελούν.
Τα παιδιά πάντα παραμένουν παιδιά, θεωρούν ίσως ότι και αυτό που ζουν τώρα κατατάσσεται σε παιχνίδι ,δεν αντιλαμβάνονται από το ύφος των μεγάλων ,που έχουν ζήσει ξανά τέτοιες περιπέτειες, ότι δεν είναι παιχνίδι….
Δίπλα από το σχολείο ,υπάρχει ένα οικόπεδο που έχει εγκατασταθεί ένα μεγάλο Βαν, μια κινητή ιατρική μονάδα ,τίνος άλλου???, της HARIRI foundation ….Ένα μεγάλο βάν τέλεια εξοπλισμένο και αυτό όπως και τα κέντρα υγείας με ηλεκτρονική γραμματειακή υποστήριξη με ακτινολογική μονάδα, μικρό επεμβατικό ιατρείο, παιδιατρικό κτλ.. Σειρά να επισκεφτούμε τώρα έχει το νοσοκομείο που και αυτό έχει το όνομα του Χαρίρι…Είναι το νοσοκομείο που χθες έβλεπα στη τηλεόραση και είχα χαζέψει από την πολυτέλεια ,καθαριότητα και μέγεθος…Έχει 550 κρεβάτια , τεράστιους διαδρόμους που λάμπουν ,δωμάτια με αστραφτερά κρεβάτια …ένα φοβερό πράγμα….δεν μοιάζει με νοσοκομείο …Ο Θ λέει στον διευθυντή ότι ζηλεύει ,γιατί το νοσοκομείο που ο ίδιος διοικεί μόνο με αχυρώνα η στάβλο μπορεί να συγκριθεί, εμ το ψαρι απο το κεφάλι βρωμα λέω εγω και παρα τρίχα γλύτωσα τη καρπαζιά...
…Οι συνάδελφοι στα επείγοντα που κάτι σαν αυτά της τηλεοπτικής σειράς ΕR ,λένε ότι έχουν πολλούς τραυματίες , αν και έχει αποκοπεί οδικά ο νότιος Λίβανος από την πρωτεύουσα, γυναίκες με ψυχολογικά προβλήματα παιδιά που επίσης βιώνουν παθολογικά στη ψυχολογία τους αυτά τα γεγονότα. Δηλώνουν ότι αυτή τη στιγμή δεν αντιμετωπίζουν ελλείψεις ,αλλά αν συνεχιστεί ο αποκλεισμός θα χρειαστούν τα πάντα…
Το μεσημέρι παρέα με τον Ηλία Μαχ.. ένα συνάδελφο με ήθος ,ένα εθελοντή που είσαι ευγνώμον που γνώρισες ,αποφασίσαμε να πάμε στα γραφεία του Ερυθρού Σταυρού με τα πόδια. Είχαμε δει στο χάρτη την απόσταση, αλλά δεν υπολογίσαμε τη ζέστη, τα τεράστια τετράγωνα και δρόμους ,τις βόμβες ….Τελικά φτάσαμε ,όπου ο υπεύθυνος μας έδωσε μια τραγική εικόνα της κατάστασης και πια εξέλιξη παίρνει κάθε στιγμή. Η μόνη διέξοδος από νότο είναι τα ασθενοφόρα του ΕΣ, που μεταφέρουν εκτός από τραυματίες ,φάρμακα, τρόφιμα .Χθες χρησιμοποιήθηκαν για διάσωση και evacuation που δεν είναι στη αρμοδιότητα τους …Υπάρχει μια άτυπη συμφωνία ,ότι τα αυτοκίνητα του ΕΣ δεν θα χτυπηθούν ….
Μ ας λέει λοιπόν ότι μια μεγάλη μερίδα πολιτών με διπλά διαβατήρια εγκαταλείπουν την χώρα ακόμη και αν βρίσκονται εκτός των μαχών….μια οργανωμένη προσπάθεια απογύμνωσης της χώρας από τους πολίτες της με ότι αυτό συνεπάγεται …Οι Χεσπολαχ μάχονται μόνοι τους εδώ και 10 μέρες ενάντια του πανίσχυρου Ισραήλ …ποιος το περίμενε? ???ούτε αυτοί το φαντάστηκαν ότι θα έβρισκαν τέτοια αντίσταση ,προφανώς η Μοσάντ δεν είχε όλες τις κατάλληλες πληροφορίες ,πράγμα απίστευτο για την φήμη της οργάνωσης αυτής…Ο Αραβικός κόσμος κάθεται και κοιτά αποσβολωμένος, άλλοι θέλουν να καθαρίσει το τοπίο από τη χεσμπολαχ ,άλλοι νοιώθουν υπερηφάνεια που το αραβικό ήθος δυναμώνει ,οι Λιβανέζοι χωρισμένοι από καιρό σε parties ,με θρησκοκοινωνικές διαφορές ,θεωρούν τη χεσμπολαχ υπεύθυνη για ότι δοκιμασία περνά η χώρα αυτή τη στιγμή.., η κυβέρνηση δεν αντιδρά ,απλά παρατηρεί και προσπαθεί να πείσει το Ισραήλ να σταματήσει τις εχθροπραξίες πληρώνοντας ένα βαρύ τίμημα ..Τι θα γίνει όμως αν τους πουν ότι θα σταματήσουν μόνο αν καλέσουν τους χεσμπολαχ να παραδώσουν τα όπλα? Ποιος θα αναλάβει από τη κυβέρνηση του Σινιόρα να επιβάλει κάτι τέτοιο και με ποιο τρόπο??? Θα είναι η αρχή ενός νέου εμφύλιου πολέμου? ,κάτι που πολύ φοβάται και η Ραουαντ, η ανιψιά του Ηλία και ο Αχμέτ φίλος της που τους συνάντησα το βράδυ και μιλήσαμε για πολλές - πολλές ώρες.. Δουλεύουν και οι δυο με ντόπιες NGOS,προσπαθούν να χτίσουν μια εθνική συνείδηση στα παιδιά ,στους συνομήλικους τους ,βοηθώντας και υψώνοντας τη φωνή τους ενάντια σε όλους αυτούς που επιμένουν να διαιρούν το Λίβανο σε εχθρικές φατρίες με κριτήριο τη θρησκεία .Τι και αν ο Αχμέτ είναι από το νότο και οι δικοί του είναι αγωνιστές της χεσμπολαχ και τώρα μάχονται σε μάχες ,αυτός είναι εδώ, πάει στα βουνά, επιμένει ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στη χώρα.
Είχαμε συναντήσεις με εκπροσώπους πολλών οργανώσεων, θα δούμε πως μπορούμε να συνεργαστούμε .Η Ραουαντ δουλεύει στη social movement, επισκέφτονται τα σχολεία προσφέροντας ψυχολογική υποστήριξη στα παιδιά ,δημιουργώντας κέντρα σίτισης σε κάθε σχολείο ,πείθοντας τους ίδιους τους πρόσφυγες να αναλάβουν οι ίδιοι τη φύλαξη, τη καθαριότητα τη διαχείριση. Ζητούν στρώματα ,σκεπάσματα, είδη υγιεινής. .Δύσκολη η μεταφορά τους ,τα φορτηγά γίνονται στόχος και βομβαρδίζονται η αγορά αδειάζει ,άσε που η specula έκανε την εμφάνιση της με τον πιο βάρβαρο τρόπο και μέθοδο, από το να ζητάς 200 δολάρια το βράδυ για ύπνο από ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα ,μέχρι τις λεηλασίες στα σπίτια των φτωχών .Αστυνομία, στρατός ?,δεν μπαίνουν στις περιοχές αυτές ..Ένα άλλο πρόβλημα ,οι παλαιστίνιοι ,που δεν δίνει σημασία κανείς …παλιά μίση περιμένουν να αναστηθούν??? ,άλλο πρόβλημα, οι ξένοι μετανάστες ,φιλιπινέζοι, ινδοί, πρόσφυγες από τη Σρίλανκα που τώρα ζουν στα αζήτητα ,στα δένδρα στους δρόμους ,στα παγκάκια. Είναι άνθρωποι που έχουν έλθει λαθραία στη χώρα ,δεν έχουν χαρτιά ,δεν τους αναγνωρίζει ούτε οι πρεσβείες τους ,ούτε ο Λίβανος …όμως τους βλέπεις παντού, υπάρχουν,.

 

[Dorotija]

Μπράβο Lullu. σε ευχαριστώ για τη μοναδική αφήγηση που φωτίζει διαφορετικές πτυχές μιας χώρας, πέρα από παραλίες και αξιοθέατα

 

[Rosa]

Έχω μείνει άφωνη....Τις έχουμε ανάγκη αυτές τις ιστορίες, Lullu, να 'σαι καλά που τις μοιράζεσαι μαζί μας...

 

[getxowoman]

Μας εχεις καθηλωσει! Μπραβο σου παλι που τα μοιραζεσαι και δεν ειναι μαλλον τοσο ευκολο να φερνεις παλι στο μυαλο σου αυτες τις εικονες.

 

[ΕΡΣΗ]

Δεν εχω λογια...

 

[Pandora]

Oύτε κι εγώ έχω λόγια...

Μόνο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

 

[LULLU]

23/7/2006 Οι καμπάνες της εκκλησίας χτυπούν ….κάποιοι σήμερα θα προσευχηθούν ,θα κάνουν το σταυρό τους …άραγε θα εισακουστούν ποτέ??????? Και ως τότε τι ??
Περάσαμε ατέλειωτες ώρες καθισμένοι στη σιγουριά του ξενοδοχείου ,μιλώντας με τους εκπροσώπους του ιατρικού συλλόγου .Τι μπορούμε να κάνουμε?
Επιτέλους στις 12.30 φύγαμε και πήγαμε στο ALMAD ALARABI, μια φτωχή πυκνοκατοκοιμένη περιοχή της Βηρυτού. Εκεί σ ’ένα σχολείο πληροφορικής ,ιδιοκτησίας ενός βουλευτή ,που τώρα το έχει μετατρέψει σε ιατρείο ,βρήκαμε συναδέλφους που θα μοιραστούμε μαζί τους ώρες δουλειάς και που θα μας καλύψουν με την σειρά τους στο ιατρείο που έχουμε προγραμματίσει να ανοίξουμε ,δεδομένου ότι εμείς στερούμεθα άδειας εξάσκησης επαγγέλματος στη χώρα αυτή.
Η δουλειά άρχισε και ο Θ.. άρχισε να εξετάζει 4-5 περιστατικά δερματολογικά, αφού ο άνθρωπος είναι δερματολόγος…
Πίσω στο ξενοδοχείο, άλλη αναμονή για την αγορά στρωμάτων. Τα στρώματα είναι η πρώτη βασική ανάγκη τώρα που ο αριθμός των προσφύγων έχει αυξηθεί. Τα 110 σχολεία της πόλης έχουν γεμίσει, όπως γεμίζουν και τα άδεια κτήρια που υπάρχουν στις περιοχές..
Το απόγευμα πηγαίνοντας στο μαγαζί που βρίσκεται στα σύνορα με τη Νότια Βηρυτό ,ένα αεροπλάνο αδειάζει τις βόμβες πάνω μας, στροφή και φύγαμε την ίδια ώρα που ο μαύρος καπνός αρχίζει να αναδύεται από τα χτυπημένα κτήρια…Σκέφτομαι το φορτηγό που μόλις είχαμε φορτώσει με 235 στρώματα και που δεν είδαμε να στρίβει μαζί μας αλλά να χάνεται στη ευθεία από όπου οι μαύροι καπνοί έβγαιναν..
Η περιοχή που είχαμε επιλέξει να δουλέψουμε και να κάνουμε κέντρο των δραστηριοτήτων μας είναι η Χάντα αλ γαμί ,μια εβραϊκή συνοικία που έπεσε σε παρακμή από το 1975,αφού όλοι οι κάτοικοι ,πλούσιοι εβραίοι εγκατέλειψαν τα παλάτια τους , με τις κολώνες ,τα σκαλιστά περίτεχνα πορτοπαράθυρα, τους χορταριασμένους εγκαταλελειμμένους κήπους , και που τώρα χάσκουν ερειπωμένα μαυρισμένα και κουρασμένα από το χρόνο , από τη φωτιά, μισογκρεμισμένα από τα βόλια των τουφεκιών.. τώρα έχουν γίνει το καταφύγιο των προσφύγων…
Ο Joseph ,ένας τριαντάρης δικηγόρος ,είναι ο αρχηγός ….συντονίζει τη μοιρασιά των στρωμάτων. Τον ακούνε όλοι, τον αγαπούν ,τον σέβονται…γνωρίζει πολλά και όλους….
Κάποια στιγμή , επέρχεται αναγκαστικά μια σύγκρουση με ένα γεροντότερο, γιατί εκείνος θεωρεί ότι πρέπει να πάρει περισσότερα στρώματα και να μην πάρει κανένα η οικογένεια που μόλις ήλθε ,έτσι αρχίζει μια έντονη αντίδραση με δυνατές φωνές κουνήματα των χεριών σε μια γλώσσα που μου είναι άγνωστη, οπότε ο φόβος για κάτι χειρότερο είναι έντονος και η ανησυχία μεγάλη και ενώ προσπαθούσα να βρω τρόπο εξομάλυνσης έστω και διαφυγής , με αποτελειώνει η σκηνή του αγκαλιασμού των 2 ανδρών και το φιλί στο γυμνό μέτωπο του γέροντα από τον Joseph και αμέσως ηρεμία και γέλιο επικρατεί…Ο σεβασμός στο γεροντότερο ,η ανάγκη στη συμφιλίωση, στη συγκατάβαση σε αυτές τις τραγικές στιγμές επικρατούν και ο Joseph στα μάτια τους φαίνεται ως ένας πετυχημένος ηγέτης της πονεμένης αυτής γειτονιάς …
Έχει νυχτώσει για τα καλά , είναι 9.30 και στο ιατρείο έχουν μείνει ακόμη 30 στρώματα που θα δοθούν σε νέους πρόσφυγες ,θα τα μοιράσουν τα παιδιά και ξέρουμε ότι θα το κάνουν ,μας απέδειξαν ότι ζητούν την συνεργασία μας ,έχουν ανάγκη τη παρουσία μας εκεί, θέλουν να συνεργαστούν ,μας τίμησαν ,στήνοντας το ιατρείο μέσα σε μια νύχτα ,τους τιμήσαμε και εμείς ,που χθες ,όταν μας είδαν να τριγυρνάμε στα σοκάκια παίρνοντας πληροφορίες ,νόμιζαν ότι είμαστε όπως οι τόσοι άλλοι που πέρασαν υποσχέθηκαν και έφυγαν μαζί με τις υποσχέσεις τους. ..και μειδίασαν όταν εμείς είπαμε ότι αύριο θα έχετε τα μισά από τα στρώματα που χρειάζεστε.. Έτσι είπαμε και όλη τη μέρα χτυπηθήκαμε να βρούμε αποθήκη που να έχει τόσα στρώματα και να μπορεί να τα διαθέσει.. Έτσι απλά χωρίς μεγάλα λόγια ,πήγαμε τα στρώματα ,βρήκαμε το ιατρείο και ζητήσαμε να μας βοηθήσουν και αυτό έκαναν, χωρίς υπερβολές και τυμπανοκρουσίες ,όχι ότι λείπουν και από ορισμένους από εμάς που οργιάζουν στις περιγραφές τους κάθε φορά που μιλούν στα κανάλια και στους φίλους τους.. άσε δε που αν η πληροφόρηση του γραφτού λόγου (εφημερίδες) η του οπτικού λόγου (tv) γίνεται με αυτό τον τρόπο ,αλίμονο σε εμάς που τα διαβάζομαι και υποχρεούμαστε να τα πιστεύουμε η αν ψάχνουμε να βρούμε την αλήθεια σε όλα αυτά που μας σερβίρουν …
Μια γλυκιά δημοσιογράφος που έμενε στο ξενοδοχείο μας ,βρήκε τραγικό θάνατο σήμερα στο νότο. .μια βόμβα στο αυτοκίνητο της την έκανε μάρτυρα και θύμα του ρεπορτάζ ….
Το βράδυ ,οι Ισραηλίτες ανακοινώνουν ,ότι οι μεταφορές ανθρωπιστικής βοήθειας θα προστατεύονται και από ξηράς και από αέρος…αλλά σήμερα 24/7/2006 η τηλεόραση ανακοινώνει ότι βομβάρδισαν την πομπή των ασθενοφόρων του Ερυθρού Σταυρού ,τραυματίζοντας 6 άτομα και σκοτώνοντας ένα., στο δρόμο από Τύρο για Κάνα…αυτά…έτσι για την αξιοπιστία των γαμημένων Ισραηλιτών…
Στα ιατρεία του ALMAD ALARABI εγώ και ο Θ. κάνουμε τη βάρδια μας …εγώ κανένα πελάτη ,εκείνος 5-6…υπομονή., και εγώ που πίστευα όπως και πολύς άλλος κόσμος ότι ο χειρουργός είναι ειδικότητα πρώτης ανάγκης ,να λοιπόν που εδώ, έρχομαι δεύτερη αν όχι και καταϊδρωμένη….,πράγμα που φουσκώνει το Θ από περηφάνια και κιλά…..
Ο Δ.. πάει για αγορά φαρμάκων…τι έλεγα ? θα έλθει ώρα που θα ζητιανεύομε φάρμακα ,αφού δωρίσαμε τα δικά μας στο Χαρίρι…και πολύ με ικανοποιεί το γεγονός ότι δικαιώνομαι πάλι ,αλλά δεν με βοηθά στο να μπορώ να δουλέψω στο ιατρείο….τρέχα τώρα Δ.. μου ….
Ο Ηλίας παρέμεινε στο ξενοδοχείο με πυρετό και διάρροια ,μόνο η Γεωργία, φίλη δημοσιογράφος της ελευθεροτυπίας που ακολουθεί ,γράφει και αποδίδει στην δημοσιότητα το έργο μας, παραμένει απόλυτα υγιής σαν μια παλιά σκληραγωγημένη εθελόντρια και μαζί μας τρέχει και αυτή στη αγορά ,στα παζάρια στα meeting,στα ιατρεία…Ο φαρμακοποιός κατάφερε να μου εξασφαλίσει χαμηλή τιμή ,με λιγότερο το δικό ποσοστό κέρδους ,πράγμα περίεργο στις μέρες αυτές και κάτω από τέτοιες συνθήκες που οργιάζει η κερδοσκοπία .Τα φάρμακα ,τοποθετήθηκαν στα ράφια που ο Joseph,μας εφοδίασε μέσα σε 2 λεπτά…ότι ζητάμε το έχουμε στη στιγμή, τόσο που σκέφτομαι να ζητήσω διαμάντια ..που ξέρεις ,Λιβανέζος είναι ,οι Λιβανέζοι εμπορεύονται τα διαμάντια της Νιγερίας, Λιβερίας, ίσως ναχει κανένα συγγενή που να ασχολείται με το εμπόριο ……Ο κόσμος μας βοηθά, γιατί ξέρει ότι είμαστε εδώ για αυτούς ….
Το μεσημεράκι ,έσκασε μύτη και ο Βαφειάδης ,μας πήρε συνέντευξη ,άλλοι μίλησαν με βαρύγδουπα λόγια και εκφράσεις και έντονους τόνους ,πολλά κοσμητικά…εγώ χαμηλότονα προσπαθώ να εξισορροπήσω, δεν μπορώ τους θεατρινισμούς κυρίως όταν δεν υπάρχει υπόβαθρο και ουσία..
Ζέστη, ιδρώτας ,το χάος στους δρόμους ,τα διπλοπαρκαρίσματα, τα αντικανονικά περάσματα ,τα χιλιοτρακαρισμένα αυτοκίνητα …όλα μοιάζουν σαν αυτό του Ηλία ., τώρα κατανοώ πως και γιατί όλα τα αυτοκίνητα του Ηλία, στα χέρια του καταντούν έτσι, Λιβανέζικα…

 

[LULLU]

Πίσω στο ξενοδοχείο ,ύπνο και ξεκούραση ,απολογισμός της ημέρας και λίγο κούς-κούς με τη Γεωργία που μοιραζόμαστε το ίδιο δωμάτιο, ευτυχώς δεν ροχαλίζει…και η οποία λόγω συμπάθειας ,με προωθεί μέσω της εφημερίδας…άντε να βάλω και υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές…
Νύχτωσε ,ηρεμία επικρατεί παντού και εμείς αποφασίσαμε να πάμε βόλτα στη παραλία …περπατάμε –περπατάμε ….Στις πλατείες ,στους δρόμους δεν υπάρχει ο στρατός και η αστυνομία που υπήρχε το πρωί ,έφυγαν ,φοβούνται η μόνο την ημέρα υπάρχει ανάγκη περιφρούρησης η σύλληψης κατασκόπων που γυρνούν και με laser σημαδεύουν τα κτήρια που αργότερα αναγνωρίζονται από τα αεροπλάνα και τα βομβαρδίζουν. .Αυτή την εκδοχή και απάντηση μας έδωσαν το πρωί, που ξαφνιαστήκαμε από το Στράτο που περιφρουρούσε στη πόλη και που έκανε και δύσκολη τη μετακίνηση μας …
Μακρύς και σκοτεινός ο δρόμος ,αλλά στο βάθος πανηγυρίζει η ελπίδα , η ζωή ίσως και η αδιαφορία ….κόσμος ,νέοι στα παγκάκια να τρώνε ,να πίνουν να διασκεδάζουν απομακρύνοντας τις εικόνες της καταστροφής ,απωθώντας βίαια τη σκέψη ενός εμφυλίου που τόσο έντονα κάνει τη εμφάνιση του ,αφού απόψε η ομάδα 14 Φλεβάρη και 14 Μάρτη,( ομάδα που αποτελείτε από τους οπαδούς του Χαρίρι που πήραν σαν όνομα τους την ημέρα που σκοτώθηκε 14 Φλεβάρη και την ημέρα της μεγαλύτερης συγκέντρωσης των, στις 14 Μάρτη, ) που συναντήθηκαν με την Κοντολίζα Ράις ,περίπου υιοθέτησαν τη γραμμή του Ισραήλ,….και η Χεσμπολαχ απούσα, και η απάντηση για τη θέση αυτή ,..ήταν….όταν τελειώσει η κρίση θα σκεφτούμε αν πρέπει να τους συγχωρέσουμε ….είναι λόγια του Αμπντάλα του αρχηγού της Χεσμπολαχ …Τι σημαίνει αυτό? Πόλεμος??? ,υποταγή? διαμελισμός στα δυο του Λιβάνου? Με τι κόστος ? τι αίμα ???ποιοι θα χαρούν και ποιοι θα χάσουν ,πόσοι θα πεθάνουν και πως θάνε αυτό το αύριο?
Ντροπή για του Άραβες ,ντροπή για τους υπόλοιπους Λιβανέζους που συνεχίζουν να πιπιλίζουν τη καραμέλα που σερβίρει το Ισραήλ και ΗΠΑ ., ότι ο πόλεμος αυτός είναι μόνο κατά της χεσμπολαχ, ότι αυτοί είναι οι τρομοκράτες ότι αυτοί ευθύνονται για όλα τα κακά του Λιβάνου και της Μ Ανατολής…
Ντροπή που δεν κατάφεραν να ξεχάσουν τα μίση ,πάθη ,διαφορετικές θρησκείες και να γίνουν ένα κράτος αποδέχοντας την διαφορετικότητα του κάθε ενός πολίτη ….,δύσκολο θα πει ο Ηλίας ,ακατόρθωτο ,αλλά ΄όχι αδύνατον…και εμείς είχαμε εμφύλιο σπαραγμό, και εμείς χάσαμε και εμείς πληρώσαμε τα αγκάθια των συμμάχων, αλλά΄ γίναμε κράτος ….Όσοι ενωμένοι είναι τόσο λιγότερο είναι ευάλωτοι στον εχθρό ..,μήπως το Ισραήλ θα βομβάρδιζε με ευκολία τα εδάφη τους ?// γιατί δεν βομβαρδίζουν τη Λιβύη ,την Αλγερία που έχουν αποδειχτεί η πηγή της τρομοκρατίας ????
…
25/7/2006 Η επίσκεψη στο υπουργό υγείας ,τυπική, όχι γιατί μας είπε διαφορετικά πράγματα ,αλλά ήταν υποχρέωση μας να πάμε. Διαπίστωσα ,ότι αυτός τουλάχιστον ,έχει εθνική συνείδηση, και με χαροποιεί το γεγονός, δέχεται και δηλώνει ότι ο πόλεμος είναι ενάντια στο Λίβανο και όχι ενάντια σε ομάδες πολιτών του, δηλώνει
ότι η απαγωγή των ισραηλιτών στρατιωτών είναι μια δικαιολογία και ότι είχαν αποφασίσει να επέμβουν έτσι και αλλιώς..
Μπράβο…μάθαμε ότι η χεσμπολαχ γαμάει και δέρνει κάτω …καλά κάνει…

Το ιατρείο μας καθημερινά είναι γεμάτο κόσμο και ευτυχώς τώρα έχουμε και φάρμακα ,για πόσο δεν μπορώ να υπολογίσω γιατί γίνεται και ένας ψηλοχαμος ως προς τη διάθεση, αφού τα κορίτσια που μας βοηθούν στη μετάφραση δίνουν σε όποιον ζητήσει φάρμακα τάχει δεν τάχει ανάγκη …και είναι δύσκολο και πολύ λεπτή υπόθεση στο πως να χειριστείς όλη τη κατάσταση χωρίς να προσβάλεις και χωρίς να γίνεις δύστροπος ,ηγετικός και σκληρός…εδώ είμαστε όλοι για να βοηθήσουμε όπως μπορούμε…..
Η προσέλευση του κόσμου ,είναι για μας η ικανοποίηση για το λόγο και το έργο που προσφέρουμε…..
Το πανό που έχει αναρτήσει ο Δ. έξω στο δρόμο ,στα Λιβανέζικα ,με έχει βάλει σε σκέψεις περίεργες ,αφού ο γιατρός ο Αλί μου είπε στα ιταλικά ,να προσέχω το Δ. γιατί υπογείως δουλεύει για τη πάρτη του….Τον έβαλα να μου το μεταφράσει, και έμεινα …Χτες μας είπε ότι γράφει ,οι γιατροί του κόσμου και ο ιατρικός σύλλογος του Λιβάνου είναι εδώ για να σας βοηθήσουν…σήμερα μαθαίνω ότι το πανό .λέει ,οι Λιβανέζοι γιατροί Ελλάδας, ο ιατρικός σύλλογος Λιβάνου και τρίτοι οι γιατροί του κόσμου είναι εδώ για βοήθεια ….Αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να τον βρίσω που στις πλάτες μου κάνει προπαγάνδα ,να ρωτήσω ποιοι είναι αυτοί οι γιατροί ,τι βοήθεια υλική η άλλη μας έδωσαν?????????
Έσκασαν μύτη στο ξενοδοχείο και οι ευρωβουλευτές της αριστεράς….μαζί και με δικούς μας έτσι για να κάνουν τάχα την εμφάνιση τους ….και ενώ εμείς γράφουμε την αναφορά, ο θόρυβος 6 βομβών που σχίζουν τον αέρα και σχίζουν τη γη πολύ κοντά μας ,ξεσηκώνει όλο τον κόσμο και τους βουλευτές μαζί ..λες και τα φύλαγαν για τη υποδοχή τους…
Απόψε πήγα στη Λιλιάν, τη αδελφή του Ηλία, που είχα γνωρίσει χρόνια πριν. Το πώς πήγα ,άλλη τραγική ιστορία. Ο ένας ταξιτζής σε πάει ως ένα σημείο, σε παραλαμβάνει άλλο ταξί άλλης περιφέρειας και ευτυχώς βρέθηκα στο μουσείο όπου θα με περίμενε ο άνδρας της Λιλιάν. Ήταν νύχτα πλέον και τα αυτοκίνητα που πέρναγαν με δαιμονισμένη ταχύτητα με έβλεπαν, κούναγαν χέρια ,φώναζαν ,θα με πέρναγαν η για τρελή η για πόρνη που βγήκε για τα προς το ζην με αυτό το χαμό πάνω από το κεφάλι μου…,θα μου πεις ,δεν διερωτήθηκαν ,ποιος θα είχε στο νου του το γαμήσι τέτοια ώρα και με το βομβαρδισμό????????
Ευτυχώς ,ήλθε ο Ιωσήφ νωρίς ,που με αναγνώρισε ,άλλωστε μόνο εγώ περίμενα στη γωνία του μουσείου. Περάσαμε από το σπίτι της Ραουαντ και πήγαμε σπίτι τους.
Στο σπίτι, μετά τα αγκαλιάσματα, τις ερωτήσεις για το πώς είναι ο Ηλίας ,όλοι φαίνονται μουδιασμένοι ,προβληματισμένοι για το τι πρόκειται να συμβεί. Δεν μιλούν αγγλικά και έτσι η συζήτηση περιορίζεται .Οι σκέψεις δεν φτάνουν ,η καημένη η Ραουαντ δεν προλαβαίνει να μεταφράζει…Η νύχτα πέφτει ,οι δρόμοι σκοτεινοί, τα κτήρια ογκώδη ρίχνουν τη σκιά τους από τα λίγα φανάρια του δρόμου η πόλη μοιάζει να έχει βυθιστεί …χωρίς ψυχή ., χωρίς ζωή….

 

[ΕΡΣΗ]

Σφίγγει το στομάχι με όλα αυτά Λουλού μου. Μπράβο σου και ελάχιστο είναι.

 

[varioAthens]

 

[LULLU]

26/7/2006
Χθες ήλθαν οι ευρωβουλευτές της αριστεράς ,8 άτομα συνολικά ,για να εκτιμήσουν την κατάσταση ..αλλά δεν έχουν προτάσεις .Παπαγαλίζουν ότι ο Μπούς και ο Μπλέρ λένε εδώ και καιρό , ...,εντάξει …μας τα είπαν και άλλοι…κανένα αντιπερισπασμό ,νέα ιδέα ,ελιγμό ??? τίποτα…στέρεψε η Ευρώπη ,χάθηκε το δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα , η ισχύ?? Άντε και στα δικά μας …ευτυχώς που είμαστε χριστιανοί και μακριά δηλαδή..
Ο κ Λεβέντης ήλθε μαζί μας στο ιατρείο ,σαν γιατρός ,είναι πιο κοντά στον ανθρώπινο πόνο ,και όχι σαν τους άλλους που μάχονται για να τους πάρει η κάμερα και να δώσουν βαρύγδουπες συνεντεύξεις στα κανάλια, είναι εντελώς φιλικός με όλους ,πράγμα που εκτιμήθηκε απ όλα τα παιδιά ,κάτω εκεί στη κόλαση..
Το ιατρείο γεμίζει.. Ο Ηλίας δουλεύει με τον ντόπιο γιατρό, που σπούδασε στη Ρώμη και έτσι εξασκώ και εγώ πάλι τα ιταλικά μου…,η δε γλυκιά εντεκάχρονη κορούλα του εκτελεί χρέη μεταφράστριας ..Κανείς δε ζήτησε μισθό , όλοι εθελοντές , θα αμειφθούν από το λαό τους αργότερα, ίσως σε εκτίμηση ,προτίμηση ,προβολή, ψήφιση, αλλά αυτό δεν είναι ουσιώδες τώρα..
Εγώ εκτιμώ τη σοβαρότητα του λόγου τους ,των πράξεων τους ,την ευαισθησία τους και θαυμάζω αυτή την εγκράτεια ,την αντοχή, το θάρρος σε αυτή τη δοκιμασία. ¨Έχουν συνηθίσει να πονούν και δυναμώνουν με τη σκέψη ότι θα περάσει και αυτή η μπόρα..
Ο Γιόζεφ κουβαλά καφέδες, ντουλάπια ,ότι του ζητήσεις τα έχεις την επόμενη στιγμή….Οι υπεύθυνοι της τοπικής κοινωνίας ή αν θες της οργάνωσης τους, δουλεύουν εμφανίζονται μας περιποιούνται ,μας παρέχουν ευκολία μεταφοράς από το ξενοδοχείο στο ιατρείο ,έτσι γλιτώνουμε την ταλαιπωρία του ταξί κάθε μέρα, φαίνεται δηλαδή ότι οι άνθρωποι πασχίζουν για καλή visibility,όπως λέμε στη ορολογία μας, για τους γνωστούς λόγους….αλλά έτσι γίνεται, κάθε ένας να πετύχει το στόχο του….
27/7/2006 Πρωί - πρωί νοσοκομείο δουλειά , ζέστη, ιδρώτας , τα κορίτσια που εκτελούν χρέη μεταφράστριας δεν είναι πάνω από 11-13 χρονών και αγωνίζονται πια θα είναι καλύτερη από την άλλη, πια θα υπερεκτιμηθεί και πια θα είναι η ευνοούμενη…κάνουν το δικό τους αγώνα με άλλα όπλα και κριτήρια …
Η μέρα κυλλά όπως και οι άλλες , δουλειά και μακριά από τις βόμβες . Το μεσημέρι στο ίδιο γνωστό εστιατόριο με την υπέροχη σαλάτα fatuhh που με θρέφει αυτές τις μέρες….Το βράδυ κυλά ανάμεσα σε λογαριασμούς και internet…
28/7 /2006 Μας επισκέφτηκε ο δημοσιογράφος Χαρίτος.. ένας γλυκός κύριος ,σοβαρός στη δουλειά του ,και θα κάνει στη νετ, ρεπορτάζ για τη δουλειά μας…..
Πότε πέρασαν οι μέρες? ..σαν τη σταγόνα που βιάζεται να πέσει στο χώμα…δεν προλάβαμε να αρχειοθετήσουμε αυτά που είδαμε , που ζήσαμε...

Τα φιλιά αποχαιρετισμού είναι αληθινά, η Νάνση, η Νάτα ο γιατρός Hassan, γίνανε για 10 μέρες ο κόσμος μας ,η οικογένεια μας , οι φίλοι μας ….
Έξοδα- έσοδα ισολογισμός που με τρελαίνει ,δεν ξέρω αν καταφέρω να τα ξεκαθαρίσω…Αφήνω τα τελευταία στον Ηλία και φεύγω με την Rauand και τον Τόνι για το βορρά, στη ΣΙΑΝΤΡΑ το χωριό του Ηλία .Ο δρόμος ήσυχος σαν να μην έχει ακουμπήσει εδώ η φωτιά του πολέμου, εκτός από 3 σημεία στο Quabayet που έριξαν για να αποκλείσουν το δρόμο ανεφοδιασμού μέσω Συρίας…
Στο σπίτι του Γατά, εκτός από τη μεγάλη οικογένεια που είδη υπάρχει, είναι και άλλοι 9 πρόσφυγες από το νότο, σιίτες χεσμπολαχ ,φίλοι και συνεργάτες του Τόνι .
Ο Αλί ,αρχηγός και πατέρας ,έμπορος , φέρνει από τη Κίνα ,γνωστό το κόλπο και στη Ελλάδα, αθλητικά είδη μαϊμού, και όταν φτάσουν στο Λίβανο τους κολλάνε τη φίρμα και τα βαφτίζουν γνήσια…..Εδώ δεν έχεις να φοβηθείς τα τελωνεία ή τα φοβάσαι λίγο αφού λαδώσεις ,μπορείς να περάσεις ότι θες και από όπου θες…. Ούτε τιμολόγια ,ούτε δελτία αποστολής, ούτε συνοδευτικά, ούτε ταμειακές μηχανές ..τίποτα….
Τώρα αναρωτιέμαι, η κυβέρνηση από πού κλέβει ,όταν δεν έχει εισπραχτικό σύστημα
από πού παίρνει για κοινωνική πολιτική, για έργα, για παιδεία ,την υγεία ….
Ο πατέρας ΑΜΠΟΥ ΓΑΤΑΣ ,πάντα ζωντανός ,πληθωρικός ,με τρανταχτή φωνή, με υποδέχεται με μια τεράστια ζεστή αγκαλιά.. ,η Σοαντ η μεγάλη αδελφή, η Μαρίνα η γυναίκα του Τόνι, η Μαρινέλλα η κόρη του Τόνι και ο Ηλιας και Αντώνης τα μικρότερα αγόρια του Τόνι όλοι είναι μια χαρά…
,….
29/7/2006 Η μέρα πέρασε γυρνώντας από σχολείο σε σχολείο βλέποντας πρόσφυγες
Το παρτίτο του Τόνι που έχει αρχηγό τον Ναούμ ,φροντίζει για αυτούς και ο Τόνι σαν υπεύθυνος της περιοχής έχει το καθήκον και την υποχρέωση να επιβλέπει και να λύνει τα ζητήματα που προκύπτουν ,που δεν είναι και λίγα… Στο τελευταίο χωριό στα σύνορα με τη Συρία ,που μόνο ζέστη , σκόνη χωματόδρομοι υπάρχουν, αναρωτιέμαι πως ζουν εδώ οι άνθρωποι ….Ο Τόνι πολύ απλά μου απαντά, ’από το λαθρεμπόριο καυσίμων και το τσιμέντο. ¨Όλοι γνωρίζουν τι γίνεται, πως γίνεται και απλά το αφήνουν να γίνεται….κανείς δεν ζητά δουλειά, δεν ζητά ασφάλιση, πληρωμή, δώρα άδειες …δεν καταχωρούνται σε λίστες ανέργων …και έτσι όλα καλά…..και όπως λέει ο Άλι στο Λίβανο μπορούν να κάνουν και να μην κάνουν τα πάντα, να έχουν και να μην έχουν χρήματα…
….
30/7/2006 Ο Τόνι και ο Άλι με πάνε στα σύνορα όπου θα συναντηθώ με τα άλλα παιδιά που έρχονται από Βηρυτό. Ο δρόμος από την κοιλάδα becka είναι επικίνδυνος και έτσι θα έλθουν από το βορρά….Περνάμε τα σύνορα μετά από απίστευτη γραφειοκρατία και αφήνουμε πίσω μας τη χώρα με τόσο πόνο και νεκρούς.
Σήμερα 57 νεκροί, σε ένα χωριό, από τους οποίους τα 27 παιδιά με ειδικές ανάγκες που ανασύρονται από τα χαλάσματα στο χωριό QUANI , που είχε την ίδια τύχη και το 1996 από τα ίδια πυρά.. Όσο βλέπω τις εικόνες φρίκης στην tv διαπιστώνω πόσο σκληρός γίνεται ένας λαός που του φέρθηκαν με ανάλογο τρόπο και δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς αν πρόκειται για εκδίκηση , η αν είναι η πραγματικότητα για την οποία διώχθηκαν…
Η Δαμασκός ξεπρόβαλε μέσα από χιλιάδες στρώματα άμμου και αμμόλοφων. .Σταθήκαμε τυχεροί και βρήκαμε δωμάτια στο Σεμίραμις πράγμα που για τον Δ.. ήταν αδύνατον ,μας έλεγε ότι δεν μπορεί να βρει στέγη και θα κοιμόμαστε στο αεροδρόμιο….υπεύθυνος αποστολής σου λέει …ρε ας στο διάολο.. Ευτυχώς ο Τόνι θα μείνει μαζί μας ,έχει νυχτώσει για να γυρίσουν πίσω ,6 ώρες δρόμος είναι και επιπλέον δέχτηκε να μας κάνει τη μεταφορά των νέων μελών ..
Στο αεροδρόμιο περιμέναμε αρκετή ώρα ,αφού είχε καθυστέρηση το αεροπλάνο και όταν έφτασαν τα παιδιά ,είδα την ανακούφιση στο πρόσωπο τους ,μια και από ότι μου είπαν ,ερχόντουσαν στο άγνωστο ...
Στο βραδινό ,έγινε και η ενημέρωση, η παράδοση του ταμείου και τράβηξε ο καθένας στο δωμάτιο του παρέα με τις σκέψεις του ,τα φαντάσματα του..
Μετά το πρωινό …ήλθε η ώρα του αποχαιρετισμού…,είμαι ήσυχη γιατί παραδώσαμε μια καλή δουλειά, τους παραδώσαμε σε χέρια καλών φίλων και συνεργατών….
Είχαμε αρκετή ώρα μέχρι να φύγουμε και με τη Γεωργία και τον Ηλία επισκεφτήκαμε την αγορά της Δαμασκού ,που τόσα έχουμε ακούσει και διαβάσει…Πράγματι ,η αγορά είναι ένα στολίδι και εμείς δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στη τέχνη τους ούτε στα υφάσματα αλλά ούτε και στο περίφημο παγωτό….
Γυρνώντας στο ξενοδοχείο, αγοράσαμε και τη σημαία της χεσμπολαχ….φαντάζομαι από τώρα την αντίδραση του Ηλία …..όταν θα την κρεμάσω στο αυτοκίνητο…
Ο ταξιτζής ,κλασικά όπως σε όλο τον κόσμο, κλέφτης…άλλα συμφωνήσαμε, άλλα ζήτησε όταν φτάσαμε…δυστυχώς όμως για αυτόν ,δεν είχε καταλάβει με ποιο είχε να κάνει και παραλίγο να μην τον πληρώσω καθόλου….Οι άλλοι με κοίταγαν σαν να κατέβηκα από τη σελήνη….
Στο αεροδρόμιο ,μια αφάνταστη πολύωρη ταλαιπωρία. Αλλάζουν την ώρα και από 8 το βράδυ ,την κάνουν 9, μας φωνάζουν στις 7 και μισή ότι φεύγουμε και εμείς με τη γλώσσα έξω να ψάχνω το Θ... που κάπου είχε πάει με άλλους δημοσιογράφους , στο στοιχείο του αυτός , θα γίνει βουλευτής…μπήκαμε μέσα και μας φυτεύουν στην πύλη για 3 ώρες χωρίς να αναγγείλουν τίποτα και εμείς σαν ζώα να υπομένουμε….
Κάποτε φύγαμε ,θάταν 11 το βράδυ….,είχα χάσει την ανταπόκριση για Χανιά, ευτυχώς η φίλη η Εύη με περιμάζεψε και με φιλοξένησε σπίτι της…,ευκαιρία να τα πούμε. Μας συνδέει μια φιλία ,η δίψα για ταξίδια και μια κοινή αποστολή στην Ιορδανία στο πόλεμο του Ιράκ….πορεία στη περιπέτεια ,στο άγνωστο ....,
31/7/2006 Πίσω με πολλά ερωτηματικά και ανησυχίες……

 

[ΕΡΣΗ]

Σε ευχαριστώ