Ιορδανία Ισραήλ Λίβανος Λίβανος, Ιορδανία, Ισραήλ, Σεπτέμβριος 2014. Δύο εβδομάδες στη Μέση Ανατολή.

[spanagiou]

Γ' ΜΕΡΟΣ - ΛΙΒΑΝΟΣ (3)
Τετάρτη πρωί αφήσαμε το ξενοδοχείο για Sidon ή Saida.
Σήμερα οι οδηγίες είχαν ως εξής:
"Από το δρόμο μπροστά στο λιμάνι παίρνετε βανάκι για αεροδρόμιο(=1000LBP/άτομο). Στη διασταύρωση πριν το αεροδρόμιο κατεβαίνετε και ανεβαίνετε στο δρόμο που περνάει ακριβώς από πάνω. Εκεί θα πάρετε το βανάκι για Sidon/Saida."
Μπερδευτήκατε?? Μην απογοητεύεστε! Από την αρχή:
1]Σταματάτε πρώτο σερβίς στο λιμάνι και τους λέτε αεροδρόμιο. [Είναι χρήσιμο να μάθετε τη λέξη στα αραβικά. Τα γραπτά δε βοηθούν πάντα. Μπορεί ο οδηγός να μην ξέρει να διαβάζει!]
2] Αφού ανέβετε, πείτε σε οδηγό και συνεπιβάτες ότι δε θέλετε ακριβώς αεροδρόμιο αλλά Saida. Οι περισσότεροι είναι προθυμότατοι να βοηθήσουν. Έτσι θα σας αφήσουν στη σωστή διασταύρωση/κόμβο, του οποίου το χαρακτηριστικό είναι ότι περνά μεγάλος δρόμος από πάνω του.
3] Θα περάσετε απέναντι και σκαρφαλώνοντας λίγα χωμάτινα μέτρα, θα φτάσετε στον ακριβώς επάνω δρόμο/λεωφόρο. Εδώ θα πάρετε το βανάκι για Saida, με 2000LBP/άτομο.

[Καθ' οδόν για Saida]

Ευτυχώς, όλα τα τύπου λεωφορεία τερματίζουν σε έναν κεντρικό σταθμό εκεί και δεν τα ψάχνεις μέσα στην πόλη!
Το Κάστρο είναι στην παραλία, όχι μακριά από το σταθμό των λεωφορείων. Έχει εισιτήριο, είναι όμορφο και καλό για φωτογραφίες.

[Saida castle]

[View to Saida from the castle]

[View to Saida from the castle]

Ακριβώς στα δεξιά του, όπως κοιτάμε τη θάλασσα, υπάρχει ένα εστιατόριο το οποίο προτείνουν οι οδηγοί. Είναι το Rest House, με κήπο πάνω στη θάλασσα.

[Saida, Rest House]

Χαζεύοντας από το κάστρο είδαμε τους σερβιτόρους του πολύ επίσημους(!) και είπαμε να μην το προτιμήσουμε.
Αντί γι’αυτό, περάσαμε απέναντι στον παραλιακό δρόμο και καθίσαμε για φαλάφελ στου Abu Rami (γωνιακό), που επίσης προτείνεται σε ταξιδ. οδηγούς. Από τα καλύτερα σάντουιτς του ταξιδιού!

[Saida, Abu Rami]

[Abu Rami, το super falafel σάντουιτς και ο οδηγός που αγόρασα στον Λίβανο]

Μετά συνεχίσαμε μέσα στα στενά της παλιάς πόλης, η οποία είναι πανέμορφη, σε πολύ καλή κατάσταση, γεμάτη ζωή, καταστήματα και κατοικίες.

[Saida, souqs area]

[Saida, souqs area]

Κάναμε βόλτες,

μας κέρασαν γλυκό,

αγοράσαμε γλυκά,

χορτάσαμε χάζι. Δυστυχώς το Soap museum δεν το προλάβαμε ανοιχτό. Κλείνει στις 5. Από έξω φάνηκε πολλά υποσχόμενο.

Επιστρέψαμε στο χώρο στάθμευσης των λεωφορείων. Ψάχνουμε μέσον για Tyr / Sour. Πετάγονται πολλοί ταξιτζήδες, με αστεία και χαμόγελα τους προσπερνάμε και ανεβαίνουμε στο σωστό βανάκι. Εισιτήριο 2000LBP/άτομο.

Η απόσταση από Saida είναι μικρή, αλλά λόγω των τόσο συχνών στάσεων αυτού του μέσου, μας πήρε η νύχτα...

Κρίμα, γιατί ίσα που προλάβαμε να περπατήσουμε από το λιμάνι στους αρχαιολογικούς της χώρους και να βγάλουμε μερικές φωτό. Η περιοχή φαίνεται μεγάλη, σίγουρα ήθελε περισσότερο χρόνο για εξερεύνηση.

Ιδού μία ιδέα, για το πώς μπορείτε να κινηθείτε, αν δεν έχετε κι εσείς πολύ χρόνο:
Ζητάμε από τον οδηγό να μας αφήσει στο λιμάνι.

[Tyr, λιμάνι]

Από εκεί συνεχίζουμε παραλιακά για την Corniche.

[Tyr, corniche]

Καθώς περπατάμε, απομακρυνόμενοι από τη θάλασσα, αριστερά μας βλέπουμε τον Al Bass αρχαιολογικό χώρο

[Tyr, Al Bass]

και στο δεξί μας χέρι βρίσκουμε Νεκροταφείο.

Στρίβουμε μέσα, το διασχίζουμε κάθετα και φτάνουμε σε σημείο=παρατηρητήριο όλου του αρχαιολογικού χώρου Al Mina!

[Tyr, Al Mina]

[Tyr, Al Mina]

Φεύγοντας από εκεί, ψάχνουμε την πλατεία πάνω από την Κεντρική Αγορά, από όπου θα πάρουμε βανάκι για τη Βηρυτό. Κάνει περίπου 1-1,5 ώρα, δε σταματά πουθενά και κοστίζει 5000LBP/άτομο. Το καλό είναι ότι πάει σφαίρα και το κακό ότι δεν ξεκινά αν δε γεμίσει! Επίσης, αυτά τα βανάκια σταματούν γύρω στις 9 με 10μμ!

Στη Βηρυτό τερματίζει στο Σταθμό COLA, ο οποίος ΠΡΟΣΟΧΗ, περιγράφεται ως σταθμός αλλά δεν είναι παρά μία Διασταύρωση/Κόμβος!! Από εδώ πήραμε άλλο σερβίς για το ξενοδοχείο μας.

Την Πέμπτη ξημέρωσε η μέρα και μας βρήκε δίχασμένους: από τη μία μας είχε ανοίξει η όρεξη για περισσότερο Λίβανο, από την άλλη θέλαμε να χαλαρώσουμε στην πόλη πριν φύγουμε για Ιορδανία.

Τελικώς, νίκησε η χαλαρότης . Και η σύνεση. Πού να τρέχουμε πάλι σαν παλαβοί??
Στην περιοχή του Downtown, κοντά στη θάλασσα, υπάρχει το εμπορικό κέντρο Beirut Souks.

[Beirut souqs]

Εκεί, μεταξύ άλλων, βρήκαμε το πολύ μεγάλο super market Signature Store. Περάσαμε αρκετή ώρα χαζεύοντας τα ντόπια ή μη προϊόντα. Μένει ανοιχτό έως αργά-αργά.

Έπειτα πήγαμε στη Martyrs Square, για το κατάστημα Virgin, όπου βρήκαμε να αγοράσουμε όμορφα t-shirts από Λίβανο.

Τρεις περίπου ώρες πριν την πτήση μας για Αμμάν, στο δρόμο μπροστά από λιμάνι, σταματήσαμε σερβίς. Ήμαστε 2 άτομα και 2 μεγάλες βαλίτσες. Με 5000LBP total μας άφησε, μετά από 40 περίπου λεπτά , μπροστά στις Departures του Rafik Hariri Airport.
Και ναι, στα Duty Free βρήκαμε και τα γλυκά Hallab και τους ξηρούς καρπούς Al Rifai. Δίπλα δίπλα, στον ίδιο χώρο, με ιδανικές συσκευασίες για δώρα και ταξίδι!

Όμως, πριν απογειωθούμε, κάποια προσωπικά συμπεράσματα για τη χώρα τούτη:
Δεν νιώσαμε ποτέ και πουθενά κίνδυνο. Δεν έχει τουρισμό. Βρίσκεις μεγάλο πλούτο, βλέπεις και φτώχεια, βλέπεις και εγκατάλειψη. Ουρανοξύστες και αστικές βίλες από τη μια, κτίρια ετοιμόρροπα ή ασυντήρητα από την άλλη. Η χειρότερη εικόνα όμως, ήταν αυτή των σκουπιδιών. Ειδικά όταν ταξιδεύεις στην επαρχία, όλοι οι δρόμοι ένας σκουπιδότοπος.
Κυκλοφορείς στη Βηρυτό και τα μισά αυτοκίνητα είναι τύπου Hammer. Σε αρκετά μέρη ο καφές και τα ποτά είναι πιο ακριβά από την Ελλάδα. Μας άρεσαν πολύ τα φαγητά και τα γλυκά τους

Είναι πολύ διαδεδομένοι οι ξηροί καρποί και πίνουν πολλούς χυμούς.
Οι κάτοικοι συμπαθέστατοι. Με την οδήγηση μόνο δεν τα πάνε πολύ καλά, δε θέλουν να τους βάζεις κανόνες μάλλον Πολλοί μιλούν γαλλικά και αγγλικά. Είναι ευγενικοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν. Α! Και σφυρίζουν στις γυναίκες που είναι χωρίς ανδρική συνοδεία και δεν είναι αραβίδες φυσικά!

Δύο ντόπιοι φίλοι μας είπαν ότι τα βουνά τους είναι πανέμορφα! Οι 3,5 μέρες δεν ήταν αρκετές για ολόκληρη χώρα και σίγουρα αφήσαμε πάρα πολλά ως αφορμή για επιστροφή!
Καληνύχτα σας

 

[giannoula]

Είμαστε έτοιμοι για Ιορδανία!!!!!!

 

[spanagiou]

Είμαστε έτοιμοι για Ιορδανία!!!!!!

 

[spanagiou]

Δ’ ΜΕΡΟΣ – ΙΟΡΔΑΝΙΑ (ολόκληρο)
Η πτήση Βηρυτός-Αμμάν διαρκεί μια ώρα και έτσι γύρω στις 8 το βράδυ προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο του Amman.
Λίγο πριν τον έλεγχο των διαβατηρίων υπάρχει τράπεζα και ΑΤΜ, οπότε πήραμε χρήματα=JOD. Συνεχίσαμε στο γκισέ: “Αγορά Βίζας” και μετά στο γκισέ: " Έλεγχος διαβατήρίων+βίζας”. Όλα στρωτά.

Βγαίνοντας, μας περίμενε εκπρόσωπος της εταιρίας ενοικίασης αυτοκινήτου, ο οποίος μας οδήγησε λίγα μέτρα έξω από τις Αφίξεις, στο αυτοκίνητό μας! Αυτό έκανε τη ζωή μας πολύ εύκολη. Ούτε να ψάχνεις γραφεία στο άγνωστο, ούτε να σέρνεις βαλίτσες μες στη νύχτα.
Και το καλύτερο φυσικά μας το προσέφεραν στο γυρισμό, όπου εμείς φτάσαμε στο ξενοδοχείο που κλείσαμε στο Amman, παρκάραμε, πήγαμε για ντους και κάποια στιγμή έφθασε και ο υπάλληλος της εταιρίας για το check out!
Το αυτοκίνητο το κλείσαμε από HolidayAutos(=πράκτορας), με όλα τα στοιχεία να δείχνουν ότι έχουμε κλείσει με την ντόπια εταιρία MonteCars. Ένα Kia piccanto, με GPS, unlimited χιλιόμετρα. Από τις καλύτερες ενοικιάσεις μας!

Είναι σχεδόν 9μμ, σκοτάδι. Ξεκινάμε για Madaba.

[Madaba]

[Madaba view]

Είναι πιο κοντά στο αεροδρόμιο από το Amman. Λίγο το GPS, λίγο οι πινακίδες, λίγο το ένστικτό μας… τη βρήκαμε την πόλη. Άντε να βρούμε και το ξενοδοχείο, το “Deluxe Rooms for Rent” (booking.com). Μπα! Αδύνατον! Φυσικό, αφού δεν έχει ταμπέλα. Σταματάμε κάπου κεντρικά και τηλεφωνούμε στον ιδιοκτήτη, ο οποίος έρχεται να μας οδηγήσει. Το GPS μας είχε περάσει από έξω, αλλά πού να ξέραμε ότι ήταν εκεί??
Δεν το λες ακριβώς ξενοδοχείο, ένα διαμέρισμα στο ισόγειο μίας μονοκατοικίας, με κοινόχρηστη κουζίνα-σαλόνι και δωμάτια με μπάνιο. Το wifi δύσκολο, αλλά free. Σε αυτό το ξενοδοχείο είχαμε το καλύτερο πρωινό του ταξιδιού, φτιαγμένο από τη σύζυγο του ιδιοκτήτη!!

Το επόμενο πρωί ξεκινάμε το γύρο της πόλης, με τις στάσεις στα σημαντικά αξιοθέατα, όπως τον προτείνει και το Lonely Planet και η ίδια η Madaba. Από το ξενοδοχείο αυτό βολεύει να ξεκινήσεις με το Μουσείο της.

[Madaba museum]

Το εισιτήριο από εδώ ισχύει και για άλλα δύο αξιοθέατα, ενώ ο ναός του Αγ. Γεωργίου θέλει δικό του.

[Ορθόδοξος Ναός Αγ. Γεωργίου, Madaba]

[Ο ονομαστός χάρτης της Madaba, μέσα στο Ναό]

[

[Archaeological Park of Madaba]

[Royal Family of Jordan, Reception of Tourist Center, Madaba]

Στην πορεία βρίσκεις μαγαζιά με souvenirs. Εδώ είναι ονομαστά τα ψηφιδωτά.

Φεύγουμε για το Mt Nebo, μέσω του King’s Hussein Highway. Στο δρόμο για εκεί υπάρχουν αρκετά πολυκαταστήματα σουβενίρ. Υπάρχει επίσης το La Storia Museum, στα δεξιά, όπου τρέχει ένα μεγάλο project: να φτιαχτεί ένα τόσο μεγάλο ψηφιδωτό που θα μπει στο βιβλίο ρεκόρ Guiness. Ναι! Ναι! Έχουμε πλέον κι εμείς την ψηφίδα με τα ονόματά μας εκεί!

Φτάσαμε στο Nebo. Εισιτήριο. Μία έκταση με διάφορα εκθέματα, μία εκκλησία που δε τη βλέπεις γιατί τώρα φτιάχνεται και το σημαντικό σημείο-παρατηρητήριο από όπου ο Μωυσής έδειξε τη γη της Επαγγελίας στο λαό του.

Συνεχίζουμε αυτό το δρόμο προς Dead Sea.

Θέλαμε να πάμε στη Bethany, φτάσαμε όμως εκεί μετά τις 5μμ και ήταν αργά. Κλείνει στις 5.
Έτσι, γυρίσαμε πίσω προς Νεκρά Θάλασσα, ψάχνοντας τώρα την ταμπέλα για το Panorama Complex.
Η σήμανση είναι καλή, στρίψαμε προς το βουνό και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε. Φτάνεις στην είσοδο, πληρώνεις εισιτήριο 2JOD και μπαίνεις στο χώρο. Υπάρχει και μουσείο εκεί, το οποίο επίσης δεν είδαμε, έκλεινε στις 5. SOS!!! Εκεί πρέπει να πάτε πριν το ηλιοβασίλεμα, για να απολαύσετε το ηλιοβασίλεμα!

Μπορείς απλά να χαζέψεις και να φωτογραφίζεις ή μπορείς να τα συνδυάσεις και με καφέ-ποτό-μεζέ-φαγητό στο εκεί εστιατόριο. Το βρήκαμε μέτριο και ακριβό, με υπέροχο όμως χειροποίητο ψωμί-πίτα, το οποίο φτιάχνουν επιτόπου.

[Live traditional music, Panorama Complex restaurant]

Νύχτωσε, επιστρέφουμε προς Νεκρά Θάλασσα, ψάχνοντας το ξενοδοχείο μας. Είναι το Mujib Ecolodges, το οποίο το διαχειρίζεται το RSCN της Ιορδανίας. Τα δωμάτια/σπιτάκια είναι πολύ απλά, με κοινόχρηστα μπάνια-WC και μπαλκόνι πάνω στη θάλασσα.

[Mujib bungalows]

Στο site διαβάζεις ότι πρέπει να κλείσεις πριν φτάσεις εκεί και έτσι πράξαμε. Όμως, πετύχαμε ζευγάρι που ήρθε χωρίς κράτηση και βρήκε να μείνει. Άρα, επιτρέπεται και το απευθείας, με ρίσκο να μη βρεις free bungalow! Στην τιμή (=ακριβούτσικο) περιλαμβάνεται και το κακό πρωινό. Ευτυχώς, δεν είχαμε κάνει κράτηση και για το κακό βραδινό! Όμως, αν δεν είναι το ζητούμενο η πολυτέλεια των super ξενοδοχείων της περιοχής, η εμπειρία αξίζει επειδή πρόκειται για οικολογικά καταλύματα, σε περίοπτη τοποθεσία, με υπέροχη θέα και…. βάζεις μαγιό + σαγιονάρες και σε δευτερόλεπτα έχεις κατέβει για μπάνιο στην παραλία της Νεκράς! Την οποία παραλία, πιθανότατα, θα την έχεις όλη δική σου! Το προσωπικό θα σε ρωτήσει κάποια στιγμή αν θέλεις "Λάσπη". Κοστίζει 5JOD η σακούλα. Εμείς πήραμε μία και μας κάλυψε μία χαρά και τους δύο. Να πάρετε ή να φέρετε τη δική σας οπωσδήποτε. Άξιζε το παιχνίδι/εμπειρία!

[Δε βουλιάζεις, όσο και να προσπαθήσεις...]

Μετά το λάσπο-μπάνιο, το επόμενο πρωί, ξεκινάμε για Πέτρα. Όμως, αμέσως μετά την έξοδο από το χώρο του ξενοδοχείου, υπάρχει ο χώρος Υποδοχής του Mujib Eco Reserve, από όπου ξεκινούν οι διαδρομές μέσα σε αυτόν το βιότοπο.

Ευτυχώς που σταματήσαμε να ρίξουμε μια ματιά και ευτυχώς που αποφασίσαμε να κάνουμε το Siq trail. Θέλει ρούχα για βρέξιμο και παπούτσια για θάλασσα/ποτάμι. Η σαγιονάρα δεν κάνει. Αν δεν έχετε, όπως εγώ, έχουν να αγοράσεις εκεί με 5JOD. Με ρίσκο πάλι να μη βρεις στο νούμερό σου. Η διαδρομή είναι σχεδόν 2 ώρες, για να φτάσεις ως καταρράκτη και πίσω και είναι η μόνη για την οποία δε χρειάζεται να κλείσεις και οδηγό. Πληρώνεις μόνο τα 21JOD για την είσοδο. Θέλει μια σχετικά καλή φυσική κατάσταση. Αποδείχτηκε απίστευτη περιπέτεια, με την καλή έννοια!!

Βγαίνουμε από το φαράγγι και συνεχίζουμε στον Dead Sea Hwy

[Οδηγώντας παράλληλα της Dead Sea]

μέχρι την Tafila, όπου οι πινακίδες μας στέλνουν προς King’s Hwy-Petra- Wadi Musa. Όμορφη διαδρομή, σε περνά μέσα από το ιδιαίτερο τοπίο της χώρας

καθώς και μέσα από αρκετά χωριά.

Φτάνουμε στο Wadi Musa και στο Cleopetra hotel (booking.com), πάνω στον κεντρικό δρόμο, πριν το Shaheed Roundabout. Basic ensuite, καθαρό και με έναν ιδιαίτερα εξωστρεφή ιδιοκτήτη, ο οποίος θα προσπαθήσει να σας πουλήσει και πακέτο για Wadi Rum. Εμείς είχαμε ήδη κλείσει μόνοι μας.

Το Wadi Musa είναι μια σχετικά μεγάλη πόλη, με έναν κεντρικό δρόμο ο οποίος καταλήγει στην Είσοδο του χώρου της Petra. Είναι άκρως τουριστική και δε μας άρεσε καθόλου. Φάγαμε σχετικά καλά –ντόπια κουζίνα- στο Red Cave Restaurant και χαζέψαμε τα πιο άξια λόγου σουβενίρ στο Made in Jordan. Και τα δύο πάνω στον κεντρικό δρόμο, λίγο πριν την είσοδο για Petra. Η συμβουλή μου εδώ είναι να μείνετε στις προτάσεις του οδηγού, μιας και κυκλοφορεί πολλή σαβούρα και σε φαγητό και σε σουβενίρ.

[Μπουκάλια με άμμο- καλλιτέχνης επί τω έργω]

Η Petra τώρα. Μπορείς να βγάλεις εισιτήριο για μία/δύο ή τρεις συνεχόμενες μέρες, με 50/55/60JOD αντίστοιχα. Το Petra by night το πληρώνεις χώρια, κοστίζει 12JOD και δεν είναι κάθε μέρα, αλλά κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Πέμπτη. Εμείς δεν το πετύχαμε. Μείναμε δύο νύχτες και βγάλαμε το διήμερο εισιτήριο.

[Είσοδος του χώρου της Petra. Αριστερά τα Ταμεία]

Το πρώτο πρωί, γύρω στις 6πμ, μπήκαμε στο χώρο. Ήμαστε μόνοι μας, οπότε είχαμε όλο το χώρο δικό μας για φωτογραφίες! Να είστε έτοιμοι για πολύ περπάτημα!

[Περπατώντας στο Siq, περίπου 1/2 ώρα ως το Treusury]

Ο ήλιος λούζει το Treasury γύρω στις 9πμ, τότε είναι στα καλύτερά του!

[Η πρώτη γεύση...]

Φύγαμε το μεσημεράκι και επιστρέψαμε για το ηλιοβασίλεμα. Καθίσαμε σε ύψωμα απέναντι από Royal Tombs, τους οποίους βλέπεις να τους λούζει το πορτοκάλι φως.

[Από το ύψωμα απέναντι αγναντεύουμε τους Royal Tombs]

Οι περισσότεροι επισκέπτες είχαν φύγει και αυτό πάλι κάτι λέει. Τι; Ότι ίσως δε χάνεις και κάτι αν δε δεις τη δύση στην Petra! Εντάξει, σίγουρα θα βρεις ομορφιές, αλλά μάλλον δεν αξίζει να μείνεις μόνο για αυτό.

Ξαναμπήκαμε στο χώρο το επόμενο πρωί, λίγο αργότερα αυτή τη φορά και περπατήσαμε ως το Monastery.
Η διαδρομή είναι 1,5 ώρα να φτάσεις ως εκεί, με σκαλοπάτια και ανηφόρα.

Θα δεχτείτε άπειρες προτάσεις για μεταφορά με γαϊδουράκια. Η προσφορά τιμής κυμάνθηκε από 2 έως 10JOD το άτομο!

Στο τέλος της διαδρομής υπάρχει καφέ με χώρο για ξεκούραση και απόλαυση της θέας.

[Monastery]

Μας έχουν εξαντλήσει τα άπειρα χιλιόμετρα ποδαρόδρομου και για τούτο αποφασίζουμε να συνεχίσουμε προς Aqaba.
Ξεκινάμε στον King’s Hwy, περνάμε μέσα από διάφορα χωριά/πόλεις,

συνεχίζουμε στον Desert Hwy και φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας. Είναι το Golden Rose hotel (booking.com), μέσα στο κέντρο, με εύκολο parking σχεδόν απέξω. Μας άρεσε, ιδιαίτερα για το seaview άνετο δωμάτιο!

[Golden Rose hotel, room with sea view]

Την Aqaba τη φέρνεις βόλτα σχετικά εύκολα, αφού πάντα έχεις σημείο αναφοράς τη θάλασσα. Ένας καλός δρόμος για ανεύρεση φαγητού είναι η “Pizza street”(κανονικά λέγεται As-SadahSt).

[Φάγαμε καλό γύρο εδώ, που σε αυτές τις περιοχές τον λένε shawarma]

Εκεί είναι και το μαγαζί ξηρών καρπών Eibal Coffee.
Στην οδό Abu Hanifah Al Nu’man St., λίγο πιο πάνω, βρήκαμε ένα πολύ καλό ζαχαροπλαστείο, το Pistachio.

[Σκληρό και μαλακό knafeh]

Το επόμενο πρωί βγήκαμε για πρωινό στους δρόμους του κέντρου, σε μικρή ακτίνα από το ξενοδοχείο. Μπήκαμε σε έναν μεγάλο φούρνο, αγοράσαμε διάφορα, δοκιμάσαμε, δε μας κάλυψαν. Και μετά, τυχαία, είδαμε το Al Tarpoosh pastry, στην Raghadan St και καθίσαμε. Super breakfast! Δοκιμάσαμε όλες τις πίτες που φτιάχνει, πεντανόστιμες!!

Κάναμε μια βουτιά στην Public Beach μέσα στην πόλη

[Τα κλασσικά Bottom Glass Boats, περιμένουν πελάτες στην public beach]

και μετά σειρά είχε η Aqaba των καταδύσεων. Δεν είχαμε πολύ χρόνο και διάθεση για αυτό το σπορ και έτσι προτιμήσαμε την εναλλακτική του πλοίου Neptune. Πρόκειται για μία μορφή glass bottom boat, το οποίο όμως δεν έχει απλά γυάλινο πάτωμα, αλλά ολόκληρη καμπίνα μέσα στο νερό.

Οδηγήσαμε ως την “TalaBay”, πάνω στον παραλιακό προς Saudi Arabia. Πρόκειται για ένα συγκρότημα πολυτελών κατοικιών με μαρίνα, στην οποία είναι η βάση του. Πληρώσαμε 20JOD/ άτομο και η βόλτα διαρκεί 1,5 ώρα. Μας γύρισε σε όλα τα χαρακτηριστικά υποθαλάσσια αξιοθέατα της περιοχής. Εντυπώσεις? Καλό για να πάρεις μία γεύση, αλλά φαντάζομαι ότι θα ήταν πολύ καλύτερο και με πιο έντονα χρώματα το να τα γυρίσεις όλα αυτά με snorkeling ή diving.

Απογευματάκι πια, φεύγουμε για Wadi Rum, καμιά ωρίτσα μακριά.

Εκεί έχουμε κάνει κράτηση στο “Beduin Meditation Camp” (booking.com).

Ακολουθώντας τις πινακίδες φτάνουμε στο Visitors Centre κατά τις 6μμ, στο οποίο οι Οδηγοί λένε ότι πρέπει όλοι οι επισκέπτες να σταματούν, να αναφέρουν την άφιξή τους και να πληρώνουν την Είσοδο. Επίσης εκεί θα μας περίμενε και εκπρόσωπος του camp. Όμως, αργήσαμε στο ραντεβού και δε βρήκαμε να μας περιμένουν! Μη νομίζετε ότι θα βρείτε οργανωμένα γραφεία κλπ. Τα γραφεία/καταστήματα εκεί ήταν κλειστά και μόνο κάποιοι νεαροί βεδουίνοι τριγύριζαν απέξω, ζητώντας μας να πληρώσουμε την Είσοδο σε αυτούς. Δε μας γέμισαν το μάτι, ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο για το Rum Village.

[Μπαίνοντας στο Rum Village]

Στο χωριό ήμαστε χαμένοι αλλά με λίγη τύχη ή επειδή είχαν δώσει σήμα ότι περάσαμε χωρίς να πληρώσουμε, μας «συνάντησε» ένας άλλος ντόπιος νέος και μας οδήγησε στη Reception μας! Από εκεί μας πήραν με αγροτικό και μετά μισής ώρας διαδρομή μέσα στην έρημο, φτάσαμε στο camp. Ίσα που προλάβαμε τη δύση, μέσα από ένα τοπίο μαγικό. Για τούτο SOS!!!: Να φροντίσετε να είστε τακτοποιημένοι στην έρημο πριν το ηλιοβασίλεμα!!

[Προς την κατασκήνωση, μέσα στην έρημο]

Η συγκεκριμένη κατασκήνωση βρίσκεται σε πολύ καλό σημείο, τόσο για τη δύση όσο και για την ανατολή. Γενικά μας άρεσε, αν εξαιρέσεις τα αμφιβόλου καθαριότητας σεντόνια. Καλύτερα να έχετε τα δικά σας, όπως και πετσέτες.
Το βραδινό ήταν κρέας μαγειρεμένο με το κλασσικό τρόπο των βεδουίνων, δηλ. φούρνος zerb(=ψήσιμο μέσα στο χώμα), με σαλάτες και τσάι κατά βούληση.

Πριν το φαγητό, χαλαρά, κανονίσαμε το jeep+camel tour, της επόμενης μέρας. Εμείς ήμαστε οι δυο μας και θεωρητικά κλείσαμε ένα πακέτο για 5ωρη οδική και 2ωρη με καμήλα διαδρομή. Αν είστε περισσότερα άτομα συμφέρει σαφώς καλύτερα. Εκεί το κάνουν δύσκολο να συμπράξετε με άλλους τουρίστες, οπότε καλύτερα να το έχετε κανονίσει πριν φτάσετε στην περιοχή.

Το επόμενο πρωινό μας βρήκε με το χάραμα στους βράχους, εν αναμονή της ανατολής. Άλλη δυνατή στιγμή!

Μετά breakfast και κατόπιν επιβίβαση στο jeep για την περιήγηση. Μας γύρισε στα βασικά αξιοθέατα της ερήμου, με χρόνο για φωτογραφίες, ρέμβη και τσάι.

[Το σπίτι του Lawrence of Arabia]

Στο τελευταίο κομμάτι της εμπειρίας, αφήσαμε το αυτοκίνητο, ανεβήκαμε στις καμήλες μας

[Οδηγός μας ο Mohammed]

και έτσι φτάσαμε θριαμβευτές(!) στην reception του Meditation Camp, στο RumVillage.

[Αριστερά ο ξενοδόχος μας Agab και δεξιά ο σοφέρ μας Sayed, απορροφημένοι αμφότεροι]

Η όλη εμπειρία στο Wadi Rum μας κόστισε 115JOD, τα δύο άτομα. Μην τη χάσετε, να τη βάλετε στο πρόγραμμά σας ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!

Μεσημέρι ήδη, ξεκινάμε για Amman, μέσω του Desert Hwy. Το κάναμε γύρω στις 4 ώρες, με καλή ταχύτητα. Αν βάλεις κάτω την απόσταση και τη διάρκεια του ταξιδιού κάτι δεν ταιριάζει! Δύο λωρίδες σε κάθε κατεύθυνση, η ποιότητα της ασφάλτου κακή, με χειρότερη αυτή της δεξιάς λωρίδας. Αποτέλεσμα? Όλα τα φορτηγά αγκαζάρουν την αριστερή και δεν αλλάζουν, οπότε... οι προσπεράσεις γίνονται από τα δεξιά! Μην τρομάζετε, το συνηθίζεις!

Λοιπόν, η οδήγηση μέσα στο Amman παλεύεται! Δεν είναι Αθήνα, αλλά δεν είναι και Κάιρο! Σημαντική βέβαια η συνεισφορά του GPS. Εμείς και με GPS και με σαφείς οδηγίες από τον ξενοδόχο, χαθήκαμε Φταίει όμως ότι δεν ξέρουμε να χρησιμοποιούμε καλά το πρώτο και έτσι δεν μπορέσαμε να βρούμε εύκολα το ξενοδοχείο μας. Όμως, ρωτήσαμε ντόπιους οι οποίοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μας βοηθήσουν. Eίχαμε κάνει τηλεφωνική κράτηση στο Hawa Guest House, μετά από πρόταση μίας νεαρής αυστριακής εθελόντριας στο Meditation Camp (υπάρχει και στο booking.com).
Ευτυχώς που την εμπιστευθήκαμε, πρόκειται για ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία του ταξιδιού.

Πέρα από τα κλασσικά-καθαριότητα, μέγεθος δωματίου, κουζίνα πλήρως εξοπλισμένη, τοποθεσία μέσα στο κέντρο της πόλης- είναι δύο αναπαλαιωμένες βίλες στην καρδιά ενός υπέροχου κήπου, από όπου απολαμβάνεις τη θέα προς τη φωτισμένη ή μη Citadel.

[Η θέα από τον καλοφτιαγμένο κήπο]

Άσε που κήπος στο χάος του Amman είναι σπάνιο πράγμα! Μοναδικό αρνητικό η μεγάλη κατηφόρα προς το downtown, η οποία στην επιστροφή γίνεται μεγάλη ανηφόρα!

Κατηφορίζοντας λοιπόν προς τον κεντρικό δρόμο, πέφτεις σχεδόν πάνω στο διάσημο εστιατόριο Hashem, με τα φαλάφελ και το επίσης διάσημο ζαχαροπλαστείο Habibah, με τα κιουνεφέ.
Δε θα το πιστέψετε όμως, δε φάγαμε στο πρώτο και δεν προλάβαμε ανοιχτό το δεύτερο! Για βραδινό καθίσαμε στο Jafra, στην ίδια γειτονιά, το οποίο φάνηκε να είναι πολύ γνωστό στην πόλη,

με attraction το πιάτο το οποίο φέρνουν στο τραπέζι μέσα στο σφραγισμένο πήλινο, για να το σπάσουν μπροστά μας και να αποκαλυφθεί το έδεσμα.

Θα γκρινιάξω πάλι. Εντυπωσιακή η παράσταση, δεν λέω, όταν όμως μασουλάς και κομμάτια πηλού μεταξύ άλλων, ξεχνάς εντελώς το σόου. Και εύχεσαι να είχες παραγγείλει κάτι άλλο, πιο ταπεινό…

Το επόμενο πρωινό, πάνω που είχαμε ξεμυτίσει για αναζήτηση breakfast και εξερεύνηση της πόλης, μας πληροφόρησε η καλή ολλανδή ξενοδόχα ότι αν θέλαμε να περάσουμε Ιερουσαλήμ, έπρεπε να ξεκινήσουμε χωρίς καθυστέρηση. Βλέπετε, είχαμε πέσει πάνω στην εβραϊκή πρωτοχρονιά και θα έκλειναν τα σύνορα το μεσημέρι

Μας κανόνισαν ένα private taxi, το οποίο με 25JOD μας πήγε μία ώρα μακριά,

[Βγαίνοντας από το Amman, στο δρόμο για τα σύνορα]

στο οδικό συνοριακό πέρασμα King’s Hussein Bridge Crossing (Allenby Bridge, στα ισραηλινό-παλαιστινιακά), από όπου θα περνούσαμε στο Ισραήλ (ή Παλαιστίνη, αφού φτάνεις στη Δυτική Όχθη!).

Λοιπόν, στα σύνορα μπορείς να πας και πιο οικονομικά, με τα γνωστά service taxis, όμως λόγω βιασύνης και άγχους δεν το ψάξαμε/πράξαμε.

Αυτά για τώρα, ελπίζω να μην αργήσω τόσο με το τελευταίο κομμάτι της ιστορίας.
Στο ενδιάμεσο, έχω να προσθέσω το εξής: ΠΡΟΣΟΧΗ στη χρήση του κινητού εκεί κάτω!!! Εγώ το χρησιμοποιούσα για τις εντελώς απαραίτητες επαφές (ξενοδοχεία, car rental company, λίγα sms) και μου ήρθε λογαριασμός 100€ πιο πάνω από το σύνηθες

Καλημέρα σας

 

[vasiliss]

Δ’ ΜΕΡΟΣ – ΙΟΡΔΑΝΙΑ (ολόκληρο)
Η πτήση Βηρυτός-Αμμάν διαρκεί μια ώρα και έτσι γύρω στις 8 το βράδυ προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο του Amman.
Λίγο πριν τον έλεγχο των διαβατηρίων υπάρχει τράπεζα και ΑΤΜ, οπότε πήραμε χρήματα=JOD. Συνεχίσαμε στο γκισέ: “Αγορά Βίζας” και μετά στο γκισέ: " Έλεγχος διαβατήρίων+βίζας”. Όλα στρωτά.

Βγαίνοντας, μας περίμενε εκπρόσωπος της εταιρίας ενοικίασης αυτοκινήτου, ο οποίος μας οδήγησε λίγα μέτρα έξω από τις Αφίξεις, στο αυτοκίνητό μας! Αυτό έκανε τη ζωή μας πολύ εύκολη. Ούτε να ψάχνεις γραφεία στο άγνωστο, ούτε να σέρνεις βαλίτσες μες στη νύχτα. Και το καλύτερο φυσικά μας το προσέφεραν στο γυρισμό, όπου εμείς φτάσαμε στο ξενοδοχείο που κλείσαμε στο Amman, παρκάραμε, πήγαμε για ντους και κάποια στιγμή έφθασε και ο υπάλληλος της εταιρίας για το check out!
Το αυτοκίνητο το κλείσαμε από HolidayAutos(=πράκτορας), με όλα τα στοιχεία να δείχνουν ότι έχουμε κλείσει με την ντόπια εταιρία MonteCars. Ένα Kia piccanto, με GPS, unlimited χιλιόμετρα. Από τις καλύτερες ενοικιάσεις μας!

Είναι σχεδόν 9μμ, σκοτάδι. Ξεκινάμε για Madaba. Είναι πιο κοντά στο αεροδρόμιο από το Amman. Λίγο το GPS, λίγο οι πινακίδες, λίγο το ένστικτό μας… τη βρήκαμε την πόλη. Άντε να βρούμε και το ξενοδοχείο, το “Deluxe Rooms for Rent” (booking.com). Μπα! Αδύνατον! Φυσικό, αφού δεν έχει ταμπέλα. Σταματάμε κάπου κεντρικά και τηλεφωνούμε στον ιδιοκτήτη, ο οποίος έρχεται να μας οδηγήσει.
Το GPS μας είχε περάσει από έξω, αλλά πού να ξέραμε ότι ήταν εκεί??
Δεν το λες ακριβώς ξενοδοχείο, ένα διαμέρισμα στο ισόγειο μίας μονοκατοικίας, με κοινόχρηστη κουζίνα-σαλόνι και δωμάτια με μπάνιο. Το wifi δύσκολο, αλλά free.
Σε αυτό το ξενοδοχείο είχαμε το καλύτερο πρωινό του ταξιδιού, φτιαγμένο από τη σύζυγο του ιδιοκτήτη!!

Το επόμενο πρωί ξεκινάμε το γύρο της πόλης, με τις στάσεις στα σημαντικά αξιοθέατα, όπως τον προτείνει και το Lonely Planet και η ίδια η Madaba. Από το ξενοδοχείο αυτό βολεύει να ξεκινήσεις με το Μουσείο της. Το εισιτήριο από εδώ ισχύει και για άλλα δύο αξιοθέατα, ενώ ο ναός του Αγ. Γεωργίου θέλει δικό του. Στην πορεία βρίσκεις μαγαζιά με souvenirs. Εδώ είναι ονομαστά τα ψηφιδωτά.

Φεύγουμε για το Mt Nebo, μέσω του King’s Hussein Highway. Στο δρόμο για εκεί υπάρχουν αρκετά πολυκαταστήματα σουβενίρ. Υπάρχει επίσης το La Storia Museum, στα δεξιά, όπου τρέχει ένα μεγάλο project: να φτιαχτεί ένα τόσο μεγάλο ψηφιδωτό που θα μπει στο βιβλίο ρεκόρ Guiness. Ναι! Ναι! Έχουμε πλέον κι εμείς την ψηφίδα με τα ονόματά μας εκεί!

Φτάσαμε στο Nebo. Εισιτήριο. Μία έκταση με διάφορα εκθέματα, μία εκκλησία που δε τη βλέπεις γιατί τώρα φτιάχνεται και το σημαντικό σημείο-παρατηρητήριο από όπου ο Μωυσής έδειξε τη γη της Επαγγελίας στο λαό του.

Συνεχίζουμε αυτό το δρόμο προς Dead Sea. Θέλαμε να πάμε στη Bethany, φτάσαμε όμως εκεί μετά τις 5μμ και ήταν αργά. Κλείνει στις 5. Έτσι, γυρίσαμε πίσω προς Νεκρά Θάλασσα, ψάχνοντας τώρα την ταμπέλα για το Panorama Complex. Η σήμανση είναι καλή, στρίψαμε προς το βουνό και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε. Φτάνεις στην είσοδο, πληρώνεις εισιτήριο 2JOD και μπαίνεις στο χώρο. Υπάρχει και μουσείο εκεί, το οποίο επίσης δεν είδαμε, έκλεινε στις 5. SOS!!! Εκεί πρέπει να πάτε πριν το ηλιοβασίλεμα, για να απολαύσετε το ηλιοβασίλεμα! Μπορείς απλά να χαζέψεις και να φωτογραφίζεις ή μπορείς να τα συνδυάσεις και με καφέ-ποτό-μεζέ-φαγητό στο εκεί εστιατόριο. Το βρήκαμε μέτριο και ακριβό, με υπέροχο όμως χειροποίητο ψωμί-πίτα, το οποίο φτιάχνουν επιτόπου.

Νύχτωσε, επιστρέφουμε προς Νεκρά Θάλασσα, ψάχνοντας το ξενοδοχείο μας. Είναι το Mujib Ecolodges, το οποίο το διαχειρίζεται το RSCN της Ιορδανίας. Τα δωμάτια/σπιτάκια είναι πολύ απλά, με κοινόχρηστα μπάνια-WC και μπαλκόνι πάνω στη θάλασσα. Στο site διαβάζεις ότι πρέπει να κλείσεις πριν φτάσεις εκεί και έτσι πράξαμε. Όμως, πετύχαμε ζευγάρι που ήρθε χωρίς κράτηση και βρήκε να μείνει. Άρα, επιτρέπεται και το απευθείας, με ρίσκο να μη βρεις free bungalow! Στην τιμή (=ακριβούτσικο) περιλαμβάνεται και το κακό πρωινό. Ευτυχώς, δεν είχαμε κάνει κράτηση και για το κακό βραδινό! Όμως, αν δεν είναι το ζητούμενο η πολυτέλεια των super ξενοδοχείων της περιοχής, η εμπειρία αξίζει επειδή πρόκειται για οικολογικά καταλύματα, σε περίοπτη τοποθεσία, με υπέροχη θέα και…. βάζεις μαγιό + σαγιονάρες και σε δευτερόλεπτα έχεις κατέβει για μπάνιο στην παραλία της Νεκράς! Την οποία παραλία, πιθανότατα, θα την έχεις όλη δική σου! Το προσωπικό θα σε ρωτήσει κάποια στιγμή αν θέλεις "Λάσπη". Κοστίζει 5JOD η σακούλα. Εμείς πήραμε μία και μας κάλυψε μία χαρά και τους δύο. Να πάρετε ή να φέρετε τη δική σας οπωσδήποτε. Άξιζε το παιχνίδι/εμπειρία!

Μετά το λάσπο-μπάνιο, το επόμενο πρωί, ξεκινάμε για Πέτρα. Όμως, αμέσως μετά την έξοδο από το χώρο του ξενοδοχείου, υπάρχει ο χώρος Υποδοχής του Mujib Eco Reserve, από όπου ξεκινούν οι διαδρομές μέσα σε αυτόν το βιότοπο. Ευτυχώς που σταματήσαμε να ρίξουμε μια ματιά και ευτυχώς που αποφασίσαμε να κάνουμε το Siq trail. Θέλει ρούχα για βρέξιμο και παπούτσια για θάλασσα/ποτάμι. Η σαγιονάρα δεν κάνει. Αν δεν έχετε, όπως εγώ, έχουν να αγοράσεις εκεί με 5JOD. Με ρίσκο πάλι να μη βρεις στο νούμερό σου. Η διαδρομή είναι σχεδόν 2 ώρες, για να φτάσεις ως καταρράκτη και πίσω και είναι η μόνη για την οποία δε χρειάζεται να κλείσεις και οδηγό. Πληρώνεις μόνο τα 21JOD για την είσοδο. Θέλει μια σχετικά καλή φυσική κατάσταση. Αποδείχτηκε απίστευτη περιπέτεια, με την καλή έννοια!!

Συνεχίζουμε στον Dead Sea Hwy μέχρι την Tafila, όπου οι πινακίδες μας στέλνουν προς King’s Hwy-Petra- Wadi Musa. Όμορφη διαδρομή, σε περνά μέσα από το ιδιαίτερο τοπίο της χώρας καθώς και μέσα από αρκετά χωριά. Φτάνουμε στο Wadi Musa και στο Cleopetra hotel (booking.com), πάνω στον κεντρικό δρόμο, πριν το Shaheed Roundabout. Basic ensuite, καθαρό και με έναν ιδιαίτερα εξωστρεφή ιδιοκτήτη, ο οποίος θα προσπαθήσει να σας πουλήσει και πακέτο για Wadi Rum. Εμείς είχαμε ήδη κλείσει μόνοι μας.
Το Wadi Musa είναι μια σχετικά μεγάλη πόλη, με έναν κεντρικό δρόμο ο οποίος καταλήγει στην Είσοδο του χώρου της Petra. Είναι άκρως τουριστική και δε μας άρεσε καθόλου. Φάγαμε σχετικά καλά –ντόπια κουζίνα- στο Red Cave Restaurant και χαζέψαμε τα πιο άξια λόγου σουβενίρ στο Made in Jordan. Και τα δύο πάνω στον κεντρικό δρόμο, λίγο πριν την είσοδο για Petra. Η συμβουλή μου εδώ είναι να μείνετε στις προτάσεις του οδηγού, μιας και κυκλοφορεί πολλή σαβούρα και σε φαγητό και σε σουβενίρ.
Η Petra τώρα. Μπορείς να βγάλεις εισιτήριο για μία/δύο ή τρεις συνεχόμενες μέρες, με 50/55/60JOD αντίστοιχα. Το Petra by night το πληρώνεις χώρια,
κοστίζει 12JOD και δεν είναι κάθε μέρα, αλλά κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Πέμπτη.
Εμείς δεν το πετύχαμε. Μείναμε δύο νύχτες και βγάλαμε το διήμερο εισιτήριο.
Το πρώτο πρωί, γύρω στις 6πμ, μπήκαμε στο χώρο. Ήμαστε μόνοι μας, οπότε είχαμε όλο το χώρο δικό μας για φωτογραφίες!
Να είστε έτοιμοι για πολύ περπάτημα!
Ο ήλιος λούζει το Treasury γύρω στις 9πμ, τότε είναι στα καλύτερά του!
Φύγαμε το μεσημεράκι και επιστρέψαμε για το ηλιοβασίλεμα. Καθίσαμε σε ύψωμα απέναντι από Royal Tombs, τους οποίους βλέπεις να τους λούζει το πορτοκάλι φως. Οι περισσότεροι επισκέπτες είχαν φύγει και αυτό πάλι κάτι λέει. Τι; Ότι ίσως δε χάνεις και κάτι αν δε δεις τη δύση στην Petra! Εντάξει, σίγουρα θα βρεις ομορφιές, αλλά μάλλον δεν αξίζει να μείνεις μόνο για αυτό.
Ξαναμπήκαμε στο χώρο το επόμενο πρωί, λίγο αργότερα αυτή τη φορά και περπατήσαμε ως το Monastery. Η διαδρομή είναι 1,5 ώρα με σκαλοπάτια και ανηφόρα. Θα δεχτείτε άπειρες προτάσεις για μεταφορά με γαϊδουράκια. Η προσφορά τιμής κυμάνθηκε από 2 έως 10JOD το άτομο! Στο τέλος της διαδρομής υπάρχει καφέ με χώρο για ξεκούραση και απόλαυση της θέας.

Μας έχουν εξαντλήσει τα άπειρα χιλιόμετρα ποδαρόδρομου και για τούτο αποφασίζουμε να συνεχίσουμε προς Aqaba. Ξεκινάμε στον King’s Hwy, περνάμε μέσα από διάφορα χωριά/πόλεις, συνεχίζουμε στον Desert Hwy και φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας. Είναι το Golden Rose hotel (booking.com), μέσα στο κέντρο, με εύκολο parking σχεδόν απέξω. Μας άρεσε, ιδιαίτερα για το seaview άνετο δωμάτιο!
Την Aqaba τη φέρνεις βόλτα σχετικά εύκολα, αφού πάντα έχεις σημείο αναφοράς τη θάλασσα. Ένας καλός δρόμος για ανεύρεση φαγητού είναι η “Pizza street”(κανονικά λέγεται As-SadahSt). Εκεί είναι και το μαγαζί ξηρών καρπών Eibal Coffee. Στην οδό Abu Hanifah Al Nu’man St., λίγο πιο πάνω, βρήκαμε ένα πολύ καλό ζαχαροπλαστείο, το Pistachio. Το επόμενο πρωί βγήκαμε για πρωινό στους δρόμους του κέντρου, σε μικρή ακτίνα από το ξενοδοχείο. Μπήκαμε σε έναν μεγάλο φούρνο, αγοράσαμε διάφορα, δοκιμάσαμε, δε μας κάλυψαν. Και μετά, τυχαία, είδαμε το Al Tarpoosh pastry, στην Raghadan St και καθίσαμε. Super breakfast! Δοκιμάσαμε όλες τις πίτες που φτιάχνει, πεντανόστιμες!!

Σειρά είχε η Aqaba των καταδύσεων. Δεν είχαμε πολύ χρόνο και διάθεση για αυτό το σπορ και έτσι προτιμήσαμε την εναλλακτική του πλοίου Neptune. Πρόκειται για μία μορφή glass bottom boat, το οποίο όμως δεν έχει απλά γυάλινο πάτωμα, αλλά ολόκληρη καμπίνα μέσα στο νερό. Οδηγήσαμε ως την “TalaBay”, πάνω στον παραλιακό προς Saudi Arabia. Πρόκειται για ένα συγκρότημα πολυτελών κατοικιών με μαρίνα, στην οποία είναι η βάση του. Πληρώσαμε 20JOD/ άτομο και η βόλτα διαρκεί 1,5 ώρα. Μας γύρισε σε όλα τα χαρακτηριστικά υποθαλάσσια αξιοθέατα της περιοχής. Εντυπώσεις? Καλό για να πάρεις μία γεύση, αλλά φαντάζομαι ότι θα ήταν πολύ καλύτερο και με πιο έντονα χρώματα το να τα γυρίσεις όλα αυτά με snorkeling ή diving.

Απογευματάκι πια, φεύγουμε για Wadi Rum, καμιά ωρίτσα μακριά. Εκεί έχουμε κάνει κράτηση στο “Beduin Meditation Camp” (booking.com).Ακολουθώντας τις πινακίδες φτάνουμε στο Visitors Centre κατά τις 6μμ, στο οποίο οι Οδηγοί λένε ότι πρέπει όλοι οι επισκέπτες να σταματούν, να αναφέρουν την άφιξή τους και να πληρώνουν την Είσοδο. Επίσης εκεί θα μας περίμενε και εκπρόσωπος του camp. Όμως, αργήσαμε στο ραντεβού και δε βρήκαμε να μας περιμένουν! Μη νομίζετε ότι θα βρείτε οργανωμένα γραφεία κλπ. Τα γραφεία/καταστήματα εκεί ήταν κλειστά και μόνο κάποιοι νεαροί βεδουίνοι τριγύριζαν απέξω, ζητώντας μας να πληρώσουμε την Είσοδο σε αυτούς. Δε μας γέμισαν το μάτι, ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο για το Rum Village. Στο χωριό ήμαστε χαμένοι αλλά με λίγη τύχη ή επειδή είχαν δώσει σήμα ότι περάσαμε χωρίς να πληρώσουμε, μας «συνάντησε» ένας άλλος ντόπιος νέος και μας οδήγησε στη Reception μας! Από εκεί μας πήραν με αγροτικό και μετά μισής ώρας διαδρομή μέσα στην έρημο, φτάσαμε στο camp. Ίσα που προλάβαμε τη δύση, μέσα από ένα τοπίο μαγικό. Για τούτο SOS!!!: Να φροντίσετε να είστε τακτοποιημένοι στην έρημο πριν το ηλιοβασίλεμα!!

Η συγκεκριμένη κατασκήνωση βρίσκεται σε πολύ καλό σημείο, τόσο για τη δύση όσο και για την ανατολή. Γενικά μας άρεσε, αν εξαιρέσεις τα αμφιβόλου καθαριότητας σεντόνια. Καλύτερα να έχετε τα δικά σας, όπως και πετσέτες.
Το βραδινό ήταν κρέας μαγειρεμένο με το κλασσικό τρόπο των βεδουίνων, δηλ. φούρνος zerb(=ψήσιμο μέσα στο χώμα), με σαλάτες και τσάι κατά βούληση.
Πριν το φαγητό, χαλαρά, κανονίσαμε το jeep+camel tour, της επόμενης μέρας. Εμείς ήμαστε οι δυο μας και θεωρητικά κλείσαμε ένα πακέτο για 5ωρη οδική και 2ωρη με καμήλα διαδρομή. Αν είστε περισσότερα άτομα συμφέρει σαφώς καλύτερα. Εκεί το κάνουν δύσκολο να συμπράξετε με άλλους τουρίστες, οπότε καλύτερα να το έχετε κανονίσει πριν φτάσετε στην περιοχή.
Το επόμενο πρωινό μας βρήκε με το χάραμα στους βράχους, εν αναμονή της ανατολής. Άλλη δυνατή στιγμή! Μετά breakfast και κατόπιν επιβίβαση στο jeep για την περιήγηση. Μας γύρισε στα βασικά αξιοθέατα της ερήμου, με χρόνο για φωτογραφίες, ρέμβη και τσάι. Στο τελευταίο κομμάτι της εμπειρίας, αφήσαμε το αυτοκίνητο, ανεβήκαμε στις καμήλες μας και έτσι φτάσαμε θριαμβευτές(!) στην reception του Meditation Camp, στο RumVillage.
Η όλη εμπειρία στο Wadi Rum μας κόστισε 115JOD, τα δύο άτομα. Μην τη χάσετε, να τη βάλετε στο πρόγραμμά σας ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!

Μεσημέρι ήδη, ξεκινάμε για Amman, μέσω του Desert Hwy. Το κάναμε γύρω στις 4 ώρες, με καλή ταχύτητα. Αν βάλεις κάτω την απόσταση και τη διάρκεια του ταξιδιού κάτι δεν ταιριάζει! Δύο λωρίδες σε κάθε κατεύθυνση, η ποιότητα της ασφάλτου κακή, με χειρότερη αυτή της δεξιάς λωρίδας. Αποτέλεσμα? Όλα τα φορτηγά αγκαζάρουν την αριστερή και δεν αλλάζουν, οπότε... οι προσπεράσεις γίνονται από τα δεξιά! Μην τρομάζετε, το συνηθίζεις!

Λοιπόν, η οδήγηση μέσα στο Amman παλεύεται! Δεν είναι Αθήνα, αλλά δεν είναι και Κάιρο! Σημαντική βέβαια η συνεισφορά του GPS. Εμείς και με GPS και με σαφείς οδηγίες από τον ξενοδόχο, χαθήκαμε Φταίει όμως ότι δεν ξέρουμε να χρησιμοποιούμε καλά το πρώτο και έτσι δεν μπορέσαμε να βρούμε εύκολα το ξενοδοχείο μας. Όμως, ρωτήσαμε ντόπιους οι οποίοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μας βοηθήσουν. Eίχαμε κάνει τηλεφωνική κράτηση στο Hawa Guest House, μετά από πρόταση μίας νεαρής αυστριακής εθελόντριας στο Meditation Camp (υπάρχει και στο booking.com). Ευτυχώς που την εμπιστευθήκαμε, πρόκειται για ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία του ταξιδιού. Πέρα από τα κλασσικά-καθαριότητα, μέγεθος δωματίου, κουζίνα πλήρως εξοπλισμένη, τοποθεσία μέσα στο κέντρο της πόλης- είναι δύο αναπαλαιωμένες βίλες στην καρδιά ενός υπέροχου κήπου, από όπου απολαμβάνεις τη θέα προς τη φωτισμένη ή μη Citadel. Άσε που κήπος στο χάος του Amman είναι σπάνιο πράγμα! Μοναδικό αρνητικό η μεγάλη κατηφόρα προς το downtown, η οποία στην επιστροφή γίνεται μεγάλη ανηφόρα!

Κατηφορίζοντας λοιπόν προς τον κεντρικό δρόμο, πέφτεις σχεδόν πάνω στο διάσημο εστιατόριο Hashem, με τα φαλάφελ και το επίσης διάσημο ζαχαροπλαστείο Habibah, με τα κιουνεφέ.
Δε θα το πιστέψετε όμως, δε φάγαμε στο πρώτο και δεν προλάβαμε ανοιχτό το δεύτερο! Για βραδινό καθίσαμε στο Jafra, στην ίδια γειτονιά, το οποίο φάνηκε να είναι πολύ γνωστό στην πόλη, με attraction το πιάτο το οποίο φέρνουν στο τραπέζι μέσα στο σφραγισμένο πήλινο, για να το σπάσουν μπροστά μας και να αποκαλυφθεί το έδεσμα. Θα γκρινιάξω πάλι. Εντυπωσιακή η παράσταση, δεν λέω, όταν όμως μασουλάς και κομμάτια πηλού μεταξύ άλλων, ξεχνάς εντελώς το σόου. Και εύχεσαι να είχες παραγγείλει κάτι άλλο, πιο ταπεινό…

Το επόμενο πρωινό, πάνω που είχαμε ξεμυτίσει για αναζήτηση breakfast και εξερεύνηση της πόλης, μας πληροφόρησε η καλή ολλανδή ξενοδόχα ότι αν θέλαμε να περάσουμε Ιερουσαλήμ, έπρεπε να ξεκινήσουμε χωρίς καθυστέρηση. Βλέπετε, είχαμε πέσει πάνω στην εβραϊκή πρωτοχρονιά και θα έκλειναν τα σύνορα το μεσημέρι

Μας κανόνισαν ένα private taxi, το οποίο με 25JOD μας πήγε μία ώρα μακριά, στο οδικό συνοριακό πέρασμα King’s Hussein Bridge Crossing (Allenby Bridge, στα ισραηλινό-παλαιστινιακά), από όπου θα περνούσαμε στο Ισραήλ (ή Παλαιστίνη, αφού φτάνεις στη Δυτική Όχθη!). Λοιπόν, στα σύνορα μπορείς να πας και πιο οικονομικά, με τα γνωστά service taxis, όμως λόγω βιασύνης και άγχους δεν το ψάξαμε/πράξαμε.

Αυτά για τώρα, ελπίζω να μην αργήσω τόσο με το τελευταίο κομμάτι της ιστορίας.
Στο ενδιάμεσο, έχω να προσθέσω το εξής: ΠΡΟΣΟΧΗ στη χρήση του κινητού εκεί κάτω!!! Εγώ το χρησιμοποιούσα για τις εντελώς απαραίτητες επαφές (ξενοδοχεία, car rental company, λίγα sms) και μου ήρθε λογαριασμός 100€ πιο πάνω από το σύνηθες

Καλημέρα σας

Πολύ όμορφη ιστορία. Νομίζω όμως ότι για να γίνει ακόμη καλύτερη χρειάζεται μερικές φωτογραφίες μες το κείμενο γιατί είναι λίγο δύσκολο να βρεις τις ''ανάλογες'' από τους λογαριασμούς σας στο instagram.

 

[spanagiou]

Πολύ όμορφη ιστορία. Νομίζω όμως ότι για να γίνει ακόμη καλύτερη χρειάζεται μερικές φωτογραφίες μες το κείμενο γιατί είναι λίγο δύσκολο να βρεις τις ''ανάλογες'' από τους λογαριασμούς σας στο instagram.

Σε ευχαριστώ! Συμφωνώ, το instagram όχι για αντιστοίχιση, αλλά για μία γενική αίσθηση του ταξιδιού. Θα προσπαθήσω να βρω πώς να περάσω και φωτος σε αυτό το site....

 

[spanagiou]

Τελικά, μετά από άπειρες ώρες στον υπολογιστή(!), κατάφερα να καλύψω και με φωτογραφικό υλικό Λίβανο και Ιορδανία

Για το Ισραήλ, δεν την ξαναπατάω, θα βάλω τις φωτογραφίες από την αρχή!

 

[underwater]

Τώρα με το φωτογραφικό υλικό απέκτησε άλλη διάσταση η ιστορία!
Τέλειες!
Αυτές από το Λίβανο μου θύμησαν πολύ τις δικές μου εμπειρίες εκεί, αλλά φυσικά περισσότερο με κέρδισαν οι της Ιορδανίας!
Θέλω να πάω! Με έκανες να ονειρεύομαι την Πέτρα, ηλιοβασιλέματα στη Wadi Rum και τουριστάδικες φωτός στη Νεκρά Θάλασσα!

 

[vasiliss]

Τελικά, μετά από άπειρες ώρες στον υπολογιστή(!), κατάφερα να καλύψω και με φωτογραφικό υλικό Λίβανο και Ιορδανία

Για το Ισραήλ, δεν την ξαναπατάω, θα βάλω τις φωτογραφίες από την αρχή!

Θα ξαναδιαβάσω την ιστορία σου από την αρχή και είμαι σίγουρος ότι θα την δω '' με άλλο μάτι ''
Ευχαριστούμε για τον επιπλέον κόπο που έκανες.

 

[giannoula]

νομίζω ότι η ιστορία σου περιέχει όλα όσα θα ήθελε να διαβάσει ένας αναγνώστης για τους συγκεκριμένους προορισμούς χωρίς να φλυαρείς. Χρηστικές πληροφορίες και όμορφες εικόνες που ολοκληρώνουν την περιγραφή. Μπράβο!

 

[katkats]

Η ιστορία σου μου άρεσε πολύ και χωρίς φωτογραφίες. Τώρα που έκανες τον κόπο και τις πρόσθεσες με ... σκλάβωσες

 

[GTS]

Πάρα πολύ καλή ιστορία!!