Μαρόκο Μαυριτανία Σενεγάλη Λάρισα-Dakar με vespa

[hydronetta]

Η ύπαρξη βίζας για τη Σενεγάλη είναι δυστυχώς πραγματικότητα. Το μόνο καλό είναι ότι δεν χρειάζεται να τρέχεις σε πρεσβείες. Γίνεται ηλεκτρονικά όπου μπορείς να πληρώσεις και με πιστωτική κάρτα. Σου στέλνουνε αρχικά μια επιβεβαίωση μέσω mail ότι παρελήφθη και εκκρεμεί η έγκριση και μετά από κάμποσο διάστημα (εγώ την πήρα μόλις λίγες μέρες πριν το ταξίδι!) άλλο mail που πιστοποιεί την έγκριση της βίζας. Φτάνοντας στο Ντακάρ, περνάς κατευθείαν δείχνεις το χαρτί me με την έγκριση, σε φωτογραφίζουν, στην ετοιμάζουν και τη κολλάνε επί τόπου. Η διαδικασία ήταν αρκετά γρήγορη μάλλον όμως γιατί ήμουν από τους πρώτους που μπήκαν στο γκισέ.
Φθηνή δεν την λες. 50ευρώ.
Όπως μας έλεγαν Σενεγαλέζοι είχε αρνητική επίπτωση στο τουρισμό διότι ένα ζευγάρι ή μια οικογένεια θα πρέπει να συνυπολογίζει και το κόστος αυτό που πριν δεν υπήρχε.

 

[Ulysses]

Τέλεια!
Το χω απωθημένο να κάνω ένα ταξίδι με καράβι τύπου Λιβόρνο-Ταγγέρη υπό τέτοιες συνθήκες. Ούτε εγώ ξέρω γιατί το θέλω...

 

[8avos]

mastray:επειδή ασχολούμε λίγο με το τρέξιμο έδωσα αυτή την πληροφορία.Το Μαρόκο σε δρομικό θέμα είναι πολύ μπροστά,εκτός του ότι είδα κόσμο να τρέχει σε όλες τις πόλεις του,στη Φες είχανε μέχρι τη
διαδρομή μετρημένη για να ξέρει κάποιος πόσα χλμ θα τρέξει.

hydronetta:εμείς πληρώσαμε να φανταστείς με απλή χρεωστική.Η βίζα της Σενεγάλης μπήκε σε ισχύ απ τον ιούνη του 2013.Στη δικιά μας πρεσβεία στη Ραμπατ μας διαβεβαίωσαν ότι δεν χρειάζεται!!!

Ulysses:το καράβι το θεωρώ οικονομικό,one way 140 ευρώ άτομο με μηχανή σε κατάστρωμα.Βέβαια μετά απ αυτό θα βγείς σκληρότερος και όλα τ άλλα θα σου φαίνονται πταίσματα

 

[8avos]

Ξεκινήσαμε παρασκευή πρωί στις 29 Νοέμβρη για Agadir.Εγώ βαρέθηκα να τρώω συνέχεια κιοφτέδες στο δρόμο και έτσι ετοίμασα το μεσημεριανό μου απ το κάμπιγκ.Μακαρόνια με τόνο.Παρεπιπτώντως όλες οι κονσέρβες έως και Σενεγάλη ήταν Μαροκινής προέλευσης με ποιότητα που μόνο κονσέρβα δεν την έλεγες και με γνήσιο ελαιόλαδο κάποιες.

Η μέρα ηλιόλουστη,κλασικά πράγματα πια και κατηφορίζαμε.Η διαδρομή που θα πηγαίναμε θα ήταν μέσω του Μαροκινού αυτοκινητόδρομου,ένα δίκτυο πολύ υψηλών προδιαγραφών και με βενζίνη στην ίδια τιμή στα πρατήρια κατά μήκος αυτού.Μας βλέπανε οι εργάτες της κατασκευαστικής και μας χαιρετάγαν για πολύ ώρα (μιας που δεν βάζαμε και φωτιά στη άσφαλτο με τις ταχύτητές μας ),έτσι μας δίναν την αίσθηση του φιλικού,σε σημείο ώστε να γίνεται αντικείμενο συζήτησης με τον Σ.
Μετά από 250 χλμ φτάσαμε στο Αγκαντίρ όπου η προτροπή του Σ. ήταν να συνεχίζαμε για όσο είχαμε μέρα ακόμη μιας που ήταν κοντά στις 3 το μεσημέρι.Ξανά στο μαραφέτι που μας πήγαινε έξω απ τις πόρτες των διευθύνσεων,διεύθυνση κάμπιγκ και νέα πόλη:Tiz nit.

Ήταν πρώτη φορά που βλέπαμε θάλασσα μετά από σχεδόν μήνα στα βουνά κυρίως και μας φάνηκε κάπως.Ευχάριστα κυρίως.

Στο Αγκαντίρ παρ όλο που δεν μείναμε,μείναμε στο τιζ νιτ,είναι μια βιομηχανοποιημένη πόλη σύνορο Δ.Σαχάρας και Μαρόκο η οποία αναπτύσεται ραγδαία προσπαθώντας να προσελκύσει τουρισμό.Όσο και αν προσπαθούσαμε να επικοινωνούσαμε με τους ντόπιους,μας λέγαν ότι ήταν πολύ ευτυχισμένοι με τον Βασιλιά τους.Τους πρόσεχε!Το περίεργο για μας ήταν ότι όποιον ρωτάγαμε είχε την ίδια δόση ευτυχίας με τον προηγούμενο ερωτηθέντα.Όχι ότι προσπαθούσαμε να βγάλουμε λαβράκι,όσο για εγκυκλοπεδικούς λόγους σχετικά με το πώς είναι η ζωή υπό μοναρχικό καθεστώς.Το μόνο που καταλήξαμε ήταν ότι στις πόλεις και δη τις τουριστικές έπεφτε πολύ μα πολύ χρήμα.Τόσο που αν δεν διασχίζαμε το Μαρόκο και το επισκεφτόμασταν με αεροπλάνο,θα χαμε μια διαφορετική εικόνα.Αυτή που πολύ εύκολα πλασάρεται.Χλιδή!Η πραγματικότητα και η φτώχεια είναι άλλη βέβαια περίπτωση.Σύνηθες δυστυχώς.

Ξεκουραστήκαμε,απολαύσαμε τον ύπνο υπό τον ήχο του ατλαντικού και ξεκινήσαμε για Ταν ταν.

 

[8avos]

Σάββατο και το "πρόγραμμα" έλεγε οδήγηση μέχρι το Tan Tan.

Προορισμό που όλως περιέργως μας προκαλούσε γέλιο το άκουσμα αυτού,μιας που το διαβάζαμε απ τον βροχίδη.Η οδήγηση σε πολύ καλό mood όπως πάντα και πέρασμα από διάφορα χωριουδάκια μας έκανε να...................................................................αλλά ας τα αφηγηθεί κάπου εδώ με τον δικό του ξεχωριστό "ύφος" ο συνταξιδιώτης μου Σ.(τέργιος)

 

[8avos]

Τα χιλιόμετρα που είχαμε να βγάλουμε κόντευαν τα 300 και ήταν τα δεύτερα περισσότερα που καλούμασταν να βγάλουμε,με τη διαδρομή Μερζούγκα-Ουαρζαζάτ να έρχεται πρώτη με τα 360 χιλιόμετρά της.Είχαμε ετοιμάσει το κατιτίς μας για το δρόμο,φουλάρισμα στο Τιζ Νιτ και δρόμο.

Η διαδρομή προμήνυε για κάτι εντελώς διαφορετικό αυτή τη φορά.Καθόλου πράσσινο,πολύ χώμα,χαιρόμασταν για τη λιγοστή άσφαλτο και σχετικά καλής ποιότητας και πολύ πέτρωμα.Στην αρχή χαρήκαμε που θα ταξιδεύαμε δίπλα στη θάλασσα αλλά λογαριάσαμε λάθος.Είχαμε "ψωμί" ακόμα να τη συναντήσουμε.Απλά στο gps τη βλέπαμε δίπλα,όχι και στο οπτικό μας πεδίο.
Κάποια στιγμή που οδηγούσαμε και ενώ "έβαζα" πάντα μπροστά το Στέργιο,μιας που η δική μου βέσπα έχει περισσότερη δύναμη ώστε να μπορώ να τον προλάβω αν χρειαστεί,βλέπω τον Σ. να βγαίνει απ' το δρόμο νομίζοντας ότι θέλει να σταματήσουμε.Παρακολουθώ τις όχι και τόσο ελεγχόμενες κινήσεις του μέχρι που βάζει τα πόδια λίγο πρίν πέσει!!!Σταματάμε,του λέω τι ήταν αυτό που έγινε και μου λέει ότι δεν το πίστευε ποτε ότι θα του συνέβαινε,εξάντληση απ τη ζέστη και αδυναμία να χειριστεί το όλο "σκηνικό".Ευτυχώς δεν είχαμε έκτροπα.

Η φώτο μετά τα έκτροπα.

Η διαδρομή,μας μπέρδευε,ατέλειωτες ερημικές ευθείες και βουνά στη μέση του πουθενά και όλα αυτά λίγο "μέσα" απ τη θάλασσα.Κοντεύαμε στο Ταν Ταν όταν εκεί στο πουθενά βλέπουμε αστυνομικό μπλόκο.Σε όλο το Μαρόκο βλέπαμε βασικά αλλά εμάς με τα μηχανάκια δεν μας σταματάγανε,τα δε αυτοκίνητα ήταν ο κύριος στόχος.Έτσι και γω πάω να φύγω,μιας που στα μπλόκα εγώ "έδινα το ρυθμό" μιας που ο τυπικός Σ. αν σταμάταγε είχε μέχρι και ληξιαρχική πράξη γάμου των γονιών του αν χρειαζόταν να δείξει .Εκείνο το μπλόκο όμως ήταν αλλιώτικο και μας σταμάτησε για έλεγχο των στοιχείων μας,πότε ελιμενιστήκαμε στο Μαρόκο,που πάμε,ποιοί είμαστε και από που θα φύγουμε για την επόμενη χώρα,κοινώς fische.Ο Σ. ήταν προετοιμασμένος και τα είχε εύκαιρα τα χαρτιά,εγώ έπρεπε να ψάξω λίγο.Ευγενικά μας χαιρέτησαν και μας ευχήθηκαν για το ταξίδι μας.Το ίδιο συνέβη κάπου πέντε φορές από κείνη την ώρα και μέχρι τον προορισμό μας.

Ώσπου μπήκαμε στο Ταν Ταν.Εκεί που κατευθυνόμασταν είκοσι χιλιόμετρα δυτικότερα,στα παράλια της πόλης,βλέπω στην πλατεία να ετοιμάζουν τη διαδρομή για ένα αγώνα δέκα χιλιομέτρων την επομένη.Τρεξιματάκι χαλαρό σε Μαροκινή εκδήλωση;Πολύ χάρηκα και αμέσως το ΄πα στον Σ. Μου λέει ξύπνα με και μένα να ρθω.Φτάνουμε στο κάμπιγκ,το οποίο είχε μια Γαλλίδα με το γιό της.Αμέσσως μετά το ντούζ της δίνω παραγγελία berber pizza.Κάπως έτσι και χαχανίζοντας ήρθε η ώρα για ύπνο σκεφτόμενος τον αγώνα και ανυπομονώντας.

Κυριακή και βγαίνοντας απ τη σκηνή δεν το πίστευα.Υγρασία και ομίχλη.Ανεβαίνω στην ταράτσα του κτηρίου όπου ούτε τα σκαλιά δεν έβλεπα καλά καλά.Έτσι το πλάνο ακυρώθηκε μιας που έπρεπε να οδηγήσω είκοσι χιλιόμετρα μέχρι την πόλη με μηδενική ορατότητα.Έτσι και δεν έγινε .Πρωινό,ξύπνησε και ο Σ. , ίντερνετ και το απόγευμα έφτιαξε ο καιρός και βγήκαμε στο μέρος όπου έκπληκτοι είδαμε ωραίες εικόνες της περιοχής.

Οι καμήλες,στοιχείο που αποτελούν τον "θυρεό" της νεόδμητης αυτής περιοχής.

Στις περιοχές αυτές,κοντά στην ερημική Δ.Σαχάρα,προσπαθούν να δώσουν "κίνητρα" σε μελοντικούς κατοίκους,πηγαίνοντας την σχολή Ναυσιπλοίας στα παράλια του ταν Ταν.

Καινούρια κτήρια είναι επίσης ένα άλλο είδος υποσχόμενης "ανάπτυξης" προς μελλοντικούς επίδοξους κατοίκους.

Παραπάνω από χαλαρά,καθώς και με τρεξιματάκι στα παράλια του Ατλαντικού περάσαμε δύο υπέροχες βραδιές.τη δευτέρα ξεκινάγαμε για την επόμενη πόλη.

 

[jousis]

Βρε μπαγάσα, μουλάρι το έκανες το βεσπάκι.
Μην μου πεις οτι τώρα πας με αυτήν για ψώνια και για σουβλάκια και οτι βάζεις την γυναίκα πάνω "στο πλάι". Θα είναι ιεροσυλία για το επίπεδό της.

 

[8avos]

Βασικά η δική μου είναι η πιο ήπια φορτωμένη.Ο Σ. την είχε φορτωμένη σαν γομάρι μιας
που κατάγεται απ το γομάτι .Αυτό που περιγράφεις,ακριβώς αυτό μ αρέσει.Συνηθίζουν
οι μηχανόβιοι να βάζουν αυτοκόλητο της κάθε χώρας που βρέθηκαν,αν είχα και γω αυτή την
τρέλα δε θα φτάναν ούτε......Ενώ έτσι είναι ένα "κοινό" βεσπάκι που ουκ ολίγες φορές ερωτήθηκα
αν καταφέρνω να πάω μ αυτό θάλασσα έτσι για αλλαγή.

Η απάντησή μου συνήθως είναι του στύλ "θέλει κότσια φιλαράκι"

 

[8avos]

Δευτέρα και ο Σ. σαν κλασικός χουζούρης έβγαινε τελευταίος και καταιδρωμένος απ΄το σκηνάκι του.

Εμένα μου μενε ως συνήθως χρόνος για κάνα δίωρο,"happy hour" που λεν και στο χωριό μου.Ετοιμάστηκε το σάντουις για τη μεσημεριανή λόρδα και κινήσαμε για Layoun.Μιας που ήδη είμασταν παραλιακά,εξακολουθούσαμε να πορευόμαστε με τον Ατλαντικό στα δεξιά.Η πορεία με το ίδιο τοπίο θα συνέχιζε για εκατοντάδες χιλιόμετρα ακόμα.

Ήταν ιδιαιτέρως ελκυστικό να βρίσκεσαι δίπλα στον Ατλαντικό όπου τα κύματα λυσομανούσαν για πολλές εκατοντάδες χιλιομέτρων που θα ακολουθούσανε.Τόσο ορμητικός που δεν άφηνε τίποτα ανέπαφο στο διάβα του καθώς κατάφερνε να διαβρώνει ολόκληρα κομμάτια γής.

Φεύγοντας απ το κάμπιγκ σύντομα έπρεπε να ανεφοδιαστούμε,έτσι στο πρώτο μπλόκο για τα καθιερωμένα φισέ μπήκαμε και σε παρακείμενο βενζινάδικο.Εντύπωση μας έκανε η τιμές των καυσίμων όπου από 12,5 ντιράμ το λίτρο πληρώναμε κοντά στα 8 ! Λιγότερο από 0.9 λεπτά του ευρώ.

Λίγο πιο κάτω βρήκαμε και μια "συνοικία" campers όπου παρκάρανε τα τροχόσπιτα και απολάμβαναν την έρημη φύση .Σκεφτήκαμε ότι θα είναι ασφαλή τα πράγματα για να κατασκηνώνουν


Οι τέντες των νομάδων άρχισαν να εμφανίζονται διάσπαρτες εδώ και κεί.Τα σκουπίδια ανεξέλεγκτα.Μια φυλή η οποία αρκετά με προβλημάτισε μιας που είναι εξόριστοι στην ίδια τους τη χώρα.Τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος μεταξύ Μαρόκο-Μαυριτανίας-Αλγερίας για να διεκδικήσουν γή.Μια φυλή που ζεί μόνο απ την αλιεία.Τότε που απ το 1979 ο Ο.Η.Ε. έχρισε το Μαρόκο κάτοχο αυτού του εδάφους με μόνη υποχρέωση να διατηρεί την ειρήνη και την σταθερότητα στην περιοχή.Έτσι πια το Μαρόκο έχει υπ ευθύνη του το κρατίδιο της Δ.Σαχάρας και τουλάχιστον αποφορολογεί τα προιόντα που διακινούνται σ αυτή.Εξ ού και η υπρβολική φτήνια που μας ενθουσίασε.Μπισκότα και γενικότερα γλυκίσματα με 10 λεπτά,5 λίτρα νερό με 1 ευρώ σχεδόν,κονσέρβες με 60 λεπτά,ψωμάκι με 5 λεπτά.Ο ημερίσιος προυπολογισμός μας κατέβαινε αισθητά και άρεσε.

Το μεγαλείο της ερήμου επιτέλους ξεπρόβαλε και οι φωτογραφίες επιβάλοταν.Από μόνο του είναι κάτι ξεχωριστό.Ούτε Μερζούγκα ούτε τίποτα.Το απέραντο όμως τίποτα.

 

[gmavro75]

Μπράβο ρε παιδιά! Εξαιρετικό ταξίδι και φοβερή αφήγηση!

 

[hydronetta]

Στη ξεραϊλα, μια όαση να διαβάζει κανείς την ιστορία σου
Γνώριμες εικόνες όσο πλησιάζετε τη Μαυριτανία
Το like δεν μου αρκεί. Θα εκφράσω δημόσια τις ευχαριστίες μου
ΥΓ Προσωπική επιθυμία... Θα προτιμούσα τις φωτό να τις έχεις μεγάλες (όπως είναι η πρώτη) να μην χρειάζεται να ανοίγει κανείς παράλληλο παράθυρο.

 

[8avos]

Χαίρομαι που σας αρέσει και μπορώ απ το βήμα του φόρουμ με όσες δυνάμεις διαθέτω
(γραπτό λόγο-φωτογραφίες) να σας μεταδώσω την αγάπη μας για τη βέσπα,όχι σαν υλικό αντικείμενο
αλλά σαν ένα μέσο να ζεις εμπειρίες επί προσωπικού και σαν ένα μέσο να δημιουργεί δεσμούς μεταξύ
άλλων ανθρώπων και αυτό είναι που μ αρέσει όλα αυτά τα χρόνια και συνεχίζω με τη βέσπα.
υγ.Το μόνο εύκολο να βάζω τις φωτογραφίες ολόκληρες.