Τουρκία Κωνσταντινούπολη Updated

[ikarialover]

Ευχαριστώ πολύ παιδιά! Με κάνετε και κοκκινίζω!! Θα βάλω και άλλες πληροφορίες, για τα ταξί, τις κρουαζιέρες, τα αξιοθέατα και φυσικά για το φαγητό και τα γλυκά!!

 

[ikarialover]

Ταξί

Τα ταξί στην Πόλη είναι μια τεράστια ιστορία. Πριν ταξιδέψουμε, είχα διαβάσει τα χίλια μύρια για τους ταξιτζήδες εκεί. Ότι πολλοί είναι πειρατές, ότι θα προσπαθήσουν να μας κλέψουν στη χρέωση, ότι δεν βάζουν καν ταξίμετρο, ότι θα μας κάνουν ατελείωτους κύκλους μέσα στην κίνηση..Μέχρι ότι αρπάζουν τις βαλίτσες των επισκεπτών στο αεροδρόμιο, προκειμένου να τους αναγκάσουν να πάνε με το δικό τους ταξί.. Εν ολίγοις, είχα κατατρομάξει και βασικά ήμουν αποφασισμένη να μην μπούμε σε ταξί καθόλου. Έλα όμως που η τύχη τα έφερε τελείως διαφορετικά! Ο πόνος στο πόδι μου δεν μας άφησε πολλά περιθώρια και μας ανάγκασε να καταφύγουμε σε ταξί αρκετές φορές. Και μάλιστα σχεδόν όλες τις φορές υποχρεωθήκαμε να σταματήσουμε ταξί τυχαία στο δρόμο και όχι να πάρουμε κάποιο από πιάτσα.

Ευτυχώς, μας λυπήθηκε ο καλός Θεούλης (ή ο Αλλάχ, ανάλογα τι πιστεύει καθένας) και μας έτυχαν πολύ καλές περιπτώσεις ταξιτζήδων. Όλοι έβαζαν αυτομάτως ταξίμετρο και όσο μπορούσα να παρακολουθήσω τη διαδρομή στο χάρτη που είχα μαζί μου, δεν μας έκανε κανείς βόλτες. Επίσης, όλοι έκαναν την κίνηση να δώσουν ρέστα, όσα κι αν ήταν αυτά. Είχα διαβάσει, ακόμα, ότι οι Τούρκοι δεν δίνουν φιλοδώρημα στους ταξιτζήδες, συνήθως φροντίζουν να στρογγυλοποιήσουν το ποσό, οπότε και εμείς κινηθήκαμε κατ' αυτόν τον τρόπο. Σε γενικές γραμμές πληρώσαμε πολύ νορμάλ τιμές για τις διαδρομές που κάναμε. Σε μία περίπτωση που πέσαμε σε κίνηση (από τη Μονή της Χώρας προς το Εμίνονου) μας χρέωσε 17 λίρες, εκεί ίσως να ήταν υπερβολική η χρέωση, αλλά και πάλι είχε αρκετή κίνηση. Πολλοί στο φόρουμ προτείνουν να συμφωνήσουμε την τιμή της διαδρομής προτού ξεκινήσει το ταξί. Εμείς δεν το κάναμε, παρόλα αυτά, όπως προείπα, φροντίζαμε να ελέγξουμε ότι το ταξίμετρο δούλευε κανονικά και να παρακολουθούμε τη διαδρομή που ακολουθούσε όσο ήταν δυνατόν. Κανονικά, η ταρίφα αρχίζει και γράφει 2,95 λίρες με το που μπεις.
Σημειωτέον, οι ταξιτζήδες δεν μιλούσαν γρυ αγγλικά, η συνεννόηση γινόταν με τη νοηματική και τα ονόματα των αξιοθέατων στα τούρκικα, κάτι "ναι" και "όχι" στην τουρκική κτλ.

Οι διαδρομές που δεν έχουν βολική συγκοινωνία και αξίζει να πάρει κανείς ταξί είναι από το Πατριαρχείο προς τη Μονή της Χώρας, καθώς και ο Πύργος του Γαλατά (για να πάει κανείς στον πύργο μπορεί να ανέβει μια ανηφόρα περίπου 10 λεπτά, αλλά, μην σας κουράζω με τα ίδια και τα ίδια, είπαμε, πόδι γιοκ, ταξί έβετ...).

Στο Πατριαρχείο που είχαμε πιάσει την κουβέντα με τους φύλακες, μας είχαν συμβουλέψει να μην πολυμιλάμε μέσα στο ταξί, για να μη φανεί ότι είμαστε τουρίστες και μας κάνει κύκλους ο ταξιτζής. Πώς όμως να κρύψεις ότι είσαι τουρίστας όταν φορούσαμε σακίδια και με το ζόρι μπορούσαμε να προφέρουμε το "ευχαριστώ" στα τουρκικά;; Μπαμ έκανε!!

Αυτό που μας έκανε άκρως θετική εντύπωση ήταν η περίπτωση ενός ταξιτζή που σταματήσαμε έξω από το ανάκτορο Ντολμάμπαχτσε. Είχαμε την εντύπωση ότι απείχε μακριά από στάση τραμ και αποφασίσαμε να πάρουμε ένα ταξί από το δρόμο για να μας πάει μέχρι την κοντινότερη στάση τραμ. Μπαίνουμε μέσα λοιπόν και του λέμε "Kabatas tram". Μας κοιτάει καλά καλά ο άνθρωπος, έδειξε να μην κατάλαβε, του το ξαναλέμε. Ξεκινάει, λοιπόν, και μετά από 500 μ. περίπου σταματάει και μας δείχνει γελώντας το σταθμό του τραμ!!! Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι ήταν τόσο κοντά!! Γελάσαμε και εμείς με την βλακεία μας και πάμε να τον πληρώσουμε για την απόσταση που έκανε, έστω και μικρή. Αρνήθηκε κατηγορηματικά να πάρει χρήματα, πράγμα που με άφησε κάγκελο, δεν το περίμενα σε καμία περίπτωση.. Καμία σχέση, λοιπόν, με τους αδίστακτους και πονηρούς ταξιτζήδες που περίμενα..

Εν ολίγοις, η εμπειρία μας από τα ταξί στην Πόλη ήταν θετική. Σίγουρα θέλει κάποια προσοχή, αλλά νομίζω ότι στο τέλος είναι και θέμα τύχης πού θα πέσεις. Μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις η χρήση ταξί ίσως και να κόστισε όσο και το να παίρναμε τα ΜΜΜ και να κάναμε μετεπιβιβάσεις από το ένα μέσο στο άλλο.
Παραθέτω και το χρήσιμο σάιτ http://www.taksimetrik.com/ που υπολογίζει την ταρίφα που θα πληρώσει κανείς για μετακίνηση ανάμεσα σε δυο διευθύνσεις της Κωνσταντινούπολης. Τέλος, σε μια ιστοσελίδα για την πόλη είχα διαβάσει ότι κυρίως τα ταξί στο Σουλταναχμέτ κλέβουν στις χρεώσεις, στις υπόλοιπες περιοχές είναι οκ. Δεν ξέρω αν ισχύει αυτή η συμβουλή, όπως και να έχει, τη μεταφέρω..

 

[giannismits]

Είσαι κορυφή βρε ikarialover!
Οταν πάω δεύτερη φορά στην πόλη θα εκτυπώσω τον οδηγό σου.Ούτε εγώ τέτοια οργάνωση
Πάντως θα συμφωνήσω για τα ταξί.Τα χρησιμοποιήσαμε περίπου 8-10 φορές και μόνο μια περίπτωση ο ταξιτζής μας την έφερε.Στο σύνολο ήταν άψογοι και θα το ξαναπω πως ειδικά αν η παρέα είναι 3-4 άτομα συμφέρει πάρα πολύ.

 

[olgaki]

Περιμένουμε με αγωνία την συνέχεια..

 

[ikarialover]

Giannismits να είσαι καλά.. Διάβασα τόσα θέματα όταν προετοιμαζόμουν για το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη που μου βγήκε το λάδι και θεωρώ ότι πολλές πληροφορίες που είναι πραγματικά πολύτιμες χάνονται μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα θεμάτων και ιστοριών..Γι' αυτό αποφάσισα να κάνω ένα τέτοιο θέμα, να συμμαζευτούν κάπως ορισμένες πληροφορίες που πραγματικά πιστεύω ότι αξίζουν..

 

[VOULAXATZI]

Σε ευχαριστούμε πολύ! Μεγάλη αγωνία για τις υπόλοιπες πληροφορίες!

 

[ikarialover]

Αξιοθέατα

Στο φόρουμ έχουν γραφτεί άπειρες πληροφορίες για τα αξιοθέατα που μπορεί να δει κάποιος στην Κωνσταντινούπολη. Αρχικά, θεωρώ ότι είναι επιβεβλημένο να αγοράσει ο επισκέπτης έναν οδηγό, τον οποίο θα ξεφυλλίσει και θα αποφασίσει ποια μνημεία και μουσεία θα επιλέξει να επισκεφτεί. Όσα και να προτείνουν οι συμφορουμίτες, η τελική απόφαση εξαρτάται από τα γούστα του καθενός, τα ενδιαφέροντά του, τα βιώματά του... Άλλα θα θέλει να δει ένας απόγονος Κωνσταντινουπολιτών και προσφύγων, άλλα ένας που μελετά τη βυζαντινή ιστορία, άλλα ένας φοιτητής κτλ.

Φυσικά, υπάρχουν κάποια αξιοθέατα που είναι απλά "must". Δεν θα ήθελα να αναφερθώ διεξοδικά, καθώς έχουν αναφερθεί ουκ ολίγες φορές από άλλα μέλη του φόρουμ και πολύ επιτυχημένα. Π.χ. ο ταξιδιωτικός οδηγός της Έρσης εμάς μας προσέφερε σε κάποιες περιπτώσεις πολύ πιο αναλυτικές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες από αυτές του τουριστικού οδηγού που είχαμε αγοράσει.

Εδώ θα αναφέρω κάποια φρέσκα στοιχεία για τα αξιοθέατα στην Πόλη, αλλά και πληροφορίες που μεταφέρουν άλλα μέλη και πιστεύω ότι αξίζουν:

1. Η εκκλησία της Αγ. Ειρήνης στην αυλή του Τοπ Καπί πλέον λειτουργεί ως μουσείο και είναι ανοικτή στο κοινό. Η είσοδος κοστίζει 20 τουρκικές λίρες, τιμή ολίγον αλμυρή.
2. Την περίοδο αυτή στη Μονή της Χώρας γίνονται εργασίες συντήρησης. Συγκεκριμένα από τον Ιανουάριο ως και τις 25 περίπου Αυγούστου του 2014 ο έσω και έξω νάρθηκας, καθώς και το Παρεκκλήσιο θα είναι κλειστά για το κοινό. Στα σημεία αυτά, δυστυχώς, βρίσκονται και οι πολυτιμότερες τοιχογραφίες του ναού. Ο κυρίως ναός με τα κλίτη είναι ανοικτός.
3. Όποιος επισκεφτεί το Μονή της Χώρας μπορεί στη συνέχεια να ανέβει προς τα πάνω και αφου περάσει δύο στενά να βρεθεί στο δρόμο Hoca Cakir, πάνω στον οποίο βρίσκονται υπολείμματα από τα βυζαντινά τείχη της πόλης.
4. Το τζαμί στο Ορτάκιοϊ είναι καλυμμένο ολόγυρα από σκαλωσιές. Δεν φαινόταν καθόλου.
5. Η είσοδος στην Αγ. Σοφία κοστίζει 30 λίρες. Την ίδια τιμή έχει και η είσοδος στο Ντολμάμπαχτσε. Η είσοδος στο Τοπ Καπί μαζί με το χαρέμι έχει 45 λίρες. Ο πύργος του Γαλατά κόστιζε 6,5 ευρώ (και όχι λίρες παρακαλώ).
6. Κάποιοι στο φόρουμ έχουν προτείνει για επίσκεψη την περιοχή του Levent, μια συνοικία με εμπορικά κέντρα και ουρανοξύστες, στην οποία υπάρχει στάση μετρό. Μάλιστα, στον ψηλότερο ουρανοξύστη Shappire μπορεί κάποιος να ανέβει στον τελευταίο όροφο, όπου εκτός από τη μοναδική θέα όλης της Πόλης, μπορεί να μπει στην προσομοίωση με το ελικόπτερο που πετάς πάνω από όλη την πόλη, το skyride. Δεν επισκέφτηκα την περιοχή, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα παρουσιάζει ενδιαφέρον για όσους θέλουν να δουν τη μοντέρνα όψη της πόλης.
7. Τον Απρίλιο στην Πόλη υπάρχει και το φεστιβάλ Τουλίπας. Οι Τούρκοι ισχυρίζονται πως καλλιέργησαν τις τουλίπες πολύ πριν τους Ολλανδούς και είναι στενά συνδεδεμένες με το Ισλάμ καθότι το έμβλημα του Αλλάχ γραμμένο στα αραβικά μοιάζει πολύ με το εν λόγω λουλούδι. Εμείς όταν ήμαστε στην πόλη, το πετύχαμε και είδαμε τα πάρκα και τις αλέες γεμάτες τουλίπες. Πολύ περιποιημένα και πανέμορφα, ομολογώ ότι στεναχωριόμουν όταν έκανα νοητά τη σύγκριση με την Αθήνα... Τα καλύτερα μέρη για να απολαύσει κανείς τα λουλούδια είναι το πάρκο Gulhane (δίπλα στο Τοπ Καπί), το πάρκο Γιλντίζ και κυρίως το πάρκο Εμιργκιάν, προς τα βόρεια, στην ευρωπαϊκή πλευρά του Βοσπόρου.
8. Κάπου στο φόρουμ αναφερόταν ότι τα λουτρά της Ρωξελάνης ή αλλιώς το χαμάμ της Χιουρέμ Σουλτάν (δίπλα στην Αγ. Σοφία) στεγάζει το κρατικό κέντρο πώλησης χειροποίητων ταπήτων. Πλέον λειτουγεί ξανά ως χαμάμ και μάλιστα με αρκετά ακριβές τιμές, από ό,τι ρίξαμε μια ματιά (αν θυμάμαι καλά, μια πλήρης περιποίηση πρέπει να έφτανε τις 350 λίρες!!).
9. Για τα παιδάκια και όχι μόνο, μέλη του φόρουμ προτείνουν και δύο ενυδρεία: το Turkuazoo που είναι μέσα στο εμπορικό κέντρο Forum (http://www.forumistanbul.com.tr/eglence/). Στο σάιτ του εμπορικού γράφει και πώς μπορεί κάποιος να πάει εκεί. Επίσης υπάρχει και το μεγάλο ενυδρείο στο Φλοριά, ίσως το μεγαλύτερο στην Ευρώπη. Το Florya είναι στο δυτικό μέρος της Πόλης, μπορεί να πάει κανείς εκεί με τον προαστιακό από τον σταθμό των τρένων στο Sirkeci. Δεν πήγα σε κανένα από τα δύο και δεν έχω γνώμη. Επίσης, γίνεται αναφορά στο panorama 1453, ένα μουσείο 3D για την άλωση, καθώς και στο miniaturk.
10. Η μεγάλη αγορά λέγεται Καπαλί Τσαρσί στα τουρκικά. Η αγορά μπαχαρικών λέγεται και αιγυπτιακή αγορά και Misir carsi. Το αναφέρω γιατί εγώ στην αρχή διάβαζα στο φόρουμ πότε αιγυπτιακή αγορά, πότε αγορά μπαχαρικών και είχα καταμπερδευτεί..
11. Τέλος, να αναφέρω και μία διαδρομή που πιστεύω ότι αξίζει να κάνει κάποιος: κατεβαίνεις στην κάτω άκρη της Ιστικλάλ, βγαίνοντας από το Τούνελ. Τη διασχίζεις, χαζεύοντας τα καταστήματα, τα προξενεία (π.χ. το Ολλανδικό), τον καθολικό ναό του Αγ. Αντωνίου και φτάνεις μέχρι το Τσιτσέκ Πασαζί (στοά των λουλουδιών που ανήκε στον Χρ. Ζωγράφο) και την ψαραγορά. Εκεί είναι και η διαστάυρωση με τη λεωφόρο Yeni Carsi, εκεί που είναι το λύκειο Γαλατά Σαράι. Από εκεί κατηφορίζεις τη Yeni Carsi, για να δεις το γαλλικό στενό (στο πρώτο στενό αριστερά όπως κατεβαίνεις είναι η Hayriye Cad. Στρίβεις αριστερά και βρίσκεις το Cezayir sokak, το γαλλικό στενό όπως ονομάζεται). Λίγο πιο κάτω είναι και η CuKur Cuma, που όλοι λένε ότι αξίζει να κάνεις βόλτα. Εμείς όταν πήγαμε ήταν εθνική γιορτή, όλα ήταν κλειστά στη συγκεκριμένη οδό και δεν μας άρεσε ιδιαίτερα..

Να προσθέσω, επίσης, ότι στην Κωνσταντινούπολη υπάρχουν και τα γνωστά τουριστικά λεωφορεία hop on, hop off, που σε κάνουν βόλτα στα αξιοθέατα και μπορείς να κατέβεις όπου θες και να πάρεις το επόμενο λεωφορείο. Εμείς αρχικά δεν είχαμε σκοπό να τα χρησιμοποιήσουμε, άλλωστε η Κωνσταντινούπολη είναι μια πόλη που περπατιέται εύκολα, αλλά ας όψεται η ατυχία μας. Τελικά, αν και το εισιτήριο ήταν αρκετά ακριβό (35 ΕΥΡΩ για τις δύο μέρες παρακαλώ), μας βόλεψε πάρα πολύ, καθώς περνάει από αρκετά αξιοθέατα που δεν προσεγγίζονται εύκολα με τις συγκοινωνίες (π.χ. τραμ). Για παράδειγμα, περνάει από το Φανάρι, το λόφο που βρίσκεται το καφέ Πιερ Λοτί, το Ντολμάμπατχτσε και το Μινιατούρκ. Επιπλέον, διασχίζει τη γέφυρα του Βοσπόρου και περνάει για λίγο στην ασιατική πλευρά: ό,τι πρέπει δηλαδή για όμορφες φωτογραφίες του Βοσπόρου από την οροφή του λεωφορείου. Τα λεωφορειάκια αυτά λέγονται Big Bus tours (υπάρχουν και αλλού στην Ευρώπη) και κάνουν τέρμα στο Σουλταναχμέτ, έξω από την Αγ. Σοφία.

Τέλος, νομίζω ότι ένα από τα πράγματα που θα θυμάμαι πολύ έντονα από το ταξίδι μου στην Πόλη είναι δυστυχώς οι ατελείωτες, τεράστιες ουρές...
Ουρές για να μπεις στο Τοπ Καπί, ουρές για να βγεις από το Τοπ Καπί (χωρίς πλάκα), ουρές για να ανέβεις στο Πιερ Λοτί, ουρά για να μπεις στο Ντολμάμπαχτσε... Η μία ώρα αναμονής στην ουρά ήταν κάτι το δεδομένο..Και μη νομίζετε ότι πηγαίναμε αργά. Στην Αγ. Σοφία, που ανοίγει στις 9, φτάσαμε 8:15 το πρωί (ούτε στο στρατό να ήμασταν και να μας έκαναν γυμνάσια) και ήμασταν και τυχεροί γιατί είχε μόνο 50 άτομα που περίμεναν.. Φανταστείτε τι γινόταν στις 9, την ώρα που άνοιγε. Στο Ντολμάμπαχτσε περιμέναμε 1 ολόκληρη ώρα στην ουρά και αφού πληρώσαμε μάθαμε ότι δεν επιτρέπονται και οι φωτογραφίες μέσα (ειρήσθω εν παρόδω στο εν λόγω ανάκτορο μας έβαλαν αυτά τα πλαστικά καλύμματα για τα πόδια που φοράνε οι χειρουργοί για να μην χαλάσουμε τα βελούδινα χαλιά του παλατιού και περπατούσαμε όλοι μέσα στο ανάκτορο και κάναμε φλουτς φλουτς με τα παπούτσια μας - τέτοια προστασία των έργων τέχνης ούτε στο Λούβρο. Οι ξεναγήσεις γίνονται σε γκρουπ των 50 περίπου ατόμων με επίσημο Τούρκο ξεναγό, πώς έτσι θα μας άφηναν να θαυμάσουμε το ανάκτορο όπου πέθανε ο Ατατούρκ; ).
Προφανώς και πέσαμε στην περίπτωση. Όπως είπα στην αρχή της ιστορίας μου, φέτος το καθολικό και το ορθόδοξο Πάσχα έπεφταν την ίδια περίοδο και γινόταν ο κακός χαμός από τουρίστες στην Πόλη. Στα πεζοδρόμια περπατούσαμε σημειωτόν! Ωστόσο, ήταν τόσο κουραστικό να περιμένεις ΠΑΝΤΟΥ για ουρές, που στο τέλος αρχίσαμε να νοσταλγούμε την Αθήνα και το συγκριτικά μικρό πληθυσμό της.. Αυτά τα αναφέρω, ώστε να τα λάβουν αυτά υπόψη τους οι μελλοντικοί ταξιδιώτες.

Φυσικά, υπάρχει η λύση του museumpass (προσοχή, όχι Musekart, αυτή απευθύνεται μόνο στους Τούρκους πολίτες), το οποίο κοστίζει 85 λίρες και προσφέρει είσοδο σε κάποια βασικά αξιοθέατα της Πόλης και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί κάποιος να περιμένει σε ουρές. Εμείς, όμως, δεν το προτιμήσαμε, αφενός γιατί από τα αξιοθέατα που περιλάμβανε η τιμή του θέλαμε να πάμε μόνο στο Τοπ Καπί και την Αγ. Σοφία, αφετέρου γιατί είχαμε δει ότι η παράδοση της κάρτας γίνεται μόνο σε διεύθυνση της Τουρκίας, οπότε σκεφτήκαμε ότι θα περιπλεκόταν το πράγμα αν τους λέγαμε να την παραδώσουν στο ξενοδοχείο… Τελικά, για όποιον ενδιαφέρεται υπάρχει αυτόματο μηχάνημα που την πουλάει εκεί που βρίσκονται τα εκδοτήρια του Τοπ Καπί.
http://www.muze.gov.tr/tr

Επίσης, είχαμε προσπαθήσει να πάρουμε μεμονωμένα e-tickets από τη σχετική τουρκική ιστοσελίδα (τουλάχιστον για την Αγ. Σοφία), αλλά από το Φεβρουάριο του 2014 το σάιτ γράφει «we are renovating our ticketpage. Please visit us again later», οπότε καταλαβαίνετε….
http://www.muze.gov.tr/buy_e_ticket

 

[ikarialover]

Θα γίνω λίγο συναισθηματική και ρομαντική, αλλά θέλω να ευχαριστήσω και από εδώ το φίλο μου, που ο καημένος στεκόταν στις ουρές ώρες ατελείωτες για να πάρουμε τα εισιτήρια, ενώ εγώ κυρία καθόμουν στα παγκάκια και χάζευα τους περαστικούς, για να μη χειροτερέψει το πόδι μου!!!

 

[greco]

Συγχαρητηρια ikaria lover που δεν το εβαλες κατω και στο φιλο σου για την υπομονη του!Οσο για τη συγκεντρωση των πληροφοριων για την αγαπημενη μας Πολη,τι να πω...Χιλια μπραβο!

 

[ikarialover]

Κρουαζιέρες

Μία επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη δεν μπορεί να θεωρηθεί ολοκληρωμένη, αν δε γίνει μία βόλτα με το καραβάκι στο Βόσπορο. Οι βόλτες που μπορεί κάποιος να κάνει είναι πολλές και η επιλογή εξαρτάται κυρίως από το χρόνο που έχει στη διάθεσή του.

Επιλογές για να γνωρίσει κάποιος την Πόλη από τη θάλασσα:

1) κρουαζιέρα στο Βόσπορο. Τα περισσότερα καραβάκια για το Βόσπορο φεύγουν από την αποβάθρα του Εμίνονου (δεξιά και αριστερά της γέφυρας του Γαλατά). Τα περισσότερα μέλη του φόρουμ συστήνουν να επιλέξουμε για τη βόλτα ένα μεγάλο καράβι, καθώς τα μικρά κουνάνε σχετικά πολύ. Άλλα μέλη προτείνουν η βόλτα να γίνει το ηλιοβασίλεμα, για μια έξτρα δόση ρομαντισμού. Πιστεύω ότι καλύτερα να ακολουθήσει κανείς αυτή τη συμβουλή το καλοκαίρι, γιατί Απρίλη μήνα που πήγαμε εμείς, ακόμα και το πρωί έκανε αρκετό κρύο πάνω στο καραβάκι.
Ύστερα από τις συμβουλές μελών, επιλέξαμε να πάμε βόλτα με τα καραβάκια της Τuryol. Η διαδρομή κοστίζει 12 λίρες το άτομο, διαρκεί μιάμιση ώρα χωρίς στάσεις, ενώ τα καραβάκια αναχωρούν κάθε μία ώρα, από τις 10:00 ως τις 18:00 καθημερινά (και σαββατοκύριακο). Εμείς, αρχικά, δυσκολευτήκαμε να βρούμε το γκισέ της από όπου βγάζεις τα εισιτήρια: βρίσκεται κατά μήκος της αποβάθρας του Εμίνονου, όπως είσαι μπροστά από το Νέο τζαμί και κοιτάς τη θάλασσα, ακριβώς μετά από τη γέφυρα του Γαλατά στα αριστερά. Τα γκισέ δεν είναι πολύ εμφανή, γι’ αυτό και οι περισσότεροι τουρίστες στριμώχνονταν στα γκισέ της Ido (http://www.ido.com.tr/en).
Υπάρχει, επίσης, και η ŞehirHatları, η επίσημη εταιρεία της Κωνσταντινούπολης, η οποία κάνει και εξάωρες κρουαζιέρες στο Βόσπορο (με στάσεις). http://sehirhatlari.com.tr/en
Εμείς μείναμε πολύ ευχαριστημένοι από την Turyol, η διαδρομή της οποίας σου προσφέρει τη δυνατότητα να δεις αρκετά από τα αξιόλογα μέρη του Βοσπόρου, χωρίς να σε κουράσει.

2) Ασιατική πλευρά: εάν κάποιος δεν έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του ή ο καιρός είναι αποτρεπτικός για μία πολύωρη βόλτα στο Βόσπορο, μπορεί να επιλέξει να πάρει τα καραβάκια που πάνε στην ασιατική πλευρά (το ταξίδι διαρκεί γύρω στο τέταρτο-εικοσάλεπτο για Κάντικιοϊ), για να πάρει μία μικρή γεύση. Οι αποβάθρες βρίσκονται και αυτές στο Εμίνονου (όπως είσαι στο Νέο τζαμί, δεξιά της γέφυρας του Γαλατά) και οι αναχωρήσεις είναι πολύ συχνές (περίπου κάθε 20λεπτο). Το βράδυ, όμως, τα δρομολόγια αραιώνουν. Στα καραβάκια αυτά ισχύει και η Istanbulkart, οπότε με 1,95 λίρες έχεις την ευκαιρία να δεις την Πόλη από τη θάλασσα. Υπάρχουν και πλοιάρια που αναχωρούν και από άλλα μέρη, π.χ. για να πάνε Uskudar, αλλά δεν τα πήραμε από άλλες αποβάθρες, οπότε δεν γνωρίζω πολλές λεπτομέρειες.

3) Πριγκηπόνησα (Adalarστα τουρκικά): άλλοι λένε ότι αξίζει η επίσκεψη, άλλοι ότι είναι υπερτουριστικά και αδιάφορα. Εμείς δεν κάναμε αυτή την εκδρομή, καθώς δεν είχαμε αρκετό χρόνο, ωστόσο, παραθέτω τις πληροφορίες που βρήκα στο φόρουμ από άλλα μέλη: από την αποβάθρα Kabatas έχει ταχύπλοο που κάνει μία ώρα, αλλά και συμβατικό πλοίο που κάνει μιάμιση ώρα. Το πρώτο πλοίο της γραμμής ξεκινάει περίπου στις 06:40 το πρωί και υπάρχουν δρομολόγια ανά μία ώρα και 40 λεπτά μέχρι τις 22:00 το βράδυ. Στην περίπτωση που σταματήσεις σε κάποιο από τα νησάκια, τότε θα πρέπει να πληρώσεις εκ νέου εισιτήριο για τον επόμενο προορισμό. Γι' αυτό καλό είναι, αν χρησιμοποιείς την Istanbulkart, να τη "φορτώσεις" πριν ξεκινήσεις τη διαδρομή από το Kabatas (στα Πριγκηπόνησα δεν έχει μηχανήματα για να τη φορτώσεις και θα πρέπει να πληρώσεις κανονικό εισιτήριο από τα εκδοτήριά τους). Οι περισσότεροι θεωρούν ότι μόνο η Πρίγκηπος (Büyükada για τους Τούρκους) και η Χάλκη αξίζουν για εκδρομή. Ορισμένοι θεωρούν ότι ειδικά όσον αφορά το φαγητό υπάρχει εκμετάλλευση των τουριστών και ότι δεν αξίζει (κάτι σαν τη δική μας Πλάκα).

4) Τέλος, υπάρχει η δυνατότητα για μία μίνι κρουαζιέρα στον Κεράτιο Κόλπο. Μέλος του φόρουμ αναφέρει ότι τα συγκεκριμένα καραβάκια αναχωρούν από την αποβάθρα στο μέσα μέρος της γέφυρας του Γαλατά, πίσω από το σταθμό των λεωφορείων.

 

[eirini c]

@ikarialover πολύ χρήσιμες οι πληροφορίες! Να σε ρωτήσω.. Στη Μονή της Χώρας αξίζει να πας τώρα που γίνονται εργασίες? Στο Πατριαρχείο πήγατε? Στο pier lotti? Με τι συγκοινωνίες πήγατε στη Μονή της χώρας?

 

[ikarialover]

Eirinic αν δεις πιο προσεκτικά το κείμενό μου, γράφω πώς μετακινήθηκα στα μέρη που με ρωτάς. Στο Πατριαρχείο και στο pierre Lotti πήγαμε με το τουριστικό λεωφορείο hop on, hop off. Στη Μονή της Χώρας πήγαμε με ταξί από το Πατριαρχείο, αλλά δεν μπήκαμε μέσα. Επισκεφτήκαμε την περιοχή γιατί θέλαμε να φάμε σε ένα εστιατόριο εκεί κοντά (περισσότερα θα γράψω όταν θα αναφερθώ στα του φαγητού).