Τουρκία Κωνσταντινούπολη διαμονή

[Panagiota^]

Όλοι οι παραπάνω έχουν τα δίκια τους.
Άποψή μου, την πρώτη επίσκεψη στην Πόλη διαμονή στο Πέραν και στις άλλες (που συνήθως υπάρχουν) στο Σουλτάναχμετ.
Απλώς σκέφτομαι την περίπτωση που μετά από μερικά ποτά, αργά το βραδάκι, πώς λές στον τούρκο ταρίφα να σε πάει στα στενάκια του Σουλτάναχμετ;

Ο Τούρκος ταρίφας έτσι κι αλλιώς δεν καταλαβαίνει την lingua franca, οπότε έχεις μάλλον όσες πιθανότητες έχεις και κατά την διάρκεια της μέρας να κάνεις άπειρους κύκλους γύρω από το Σουλειμανιγιέ.

 

[ευαγγελια]

Όλοι οι παραπάνω έχουν τα δίκια τους.
Άποψή μου, την πρώτη επίσκεψη στην Πόλη διαμονή στο Πέραν και στις άλλες (που συνήθως υπάρχουν) στο Σουλτάναχμετ.
Απλώς σκέφτομαι την περίπτωση που μετά από μερικά ποτά, αργά το βραδάκι, πώς λές στον τούρκο ταρίφα να σε πάει στα στενάκια του Σουλτάναχμετ;

μια χαρα του λες και μια χαρα σε παει! Και αν δεν εχεις ορεξη για κουβεντες ,τσιμπα μια καρτα απο το χοτελ και δωστου την για να δει την διευθυνση

 

[ΕΡΣΗ]

Για να ξεκαθαριζω κανα δυο σημεια: Το ονομα του Περαν πλεον στα τουρκικα ειναι Beyoglu. Αλλα Beyoglu ειναι ολη η περιοχη απο την πλατεια Ταξιμ μεχρι τη θαλασσα του Βοσπορου και απο τον Κερατειο Κολπο μεχρι αρκετα μεσα στο εσωτερικο. Το ονομα της υποπεριοχης που προτεινει η Αφροδιτη ειναι Tepebasi και προκειται για την περιοχη που καποτε ακμαζαν τα νυν προξενεια, τοτε ομως ηταν πρεσβειες, καθοτι η Πολη ηταν επι οθωμανικης αυτοκρατοριας πρωτευουσα και οχι η ασημη (και ασχημη) Αγκυρα.
Η μονη περιπτωση να κανω ποτε παρασπονδια και να μην μεινω στο Sultanahmet, εστω και σε χαμοκελα που σταζει η στεγη της, ωστε να νιωθω καθε φορα ενα ψηγμα απο το τι σημαινει η Πολη, ετσι οπως ηταν τοτε επι οθωμανων και βυζαντινων, ειναι να μεινω, ειτε στο Buyuk Londra Hoteli (Grand Hotel de Londres) παρεα με εγγλεζες αδελφες, καλλιτεχνες απροσδιοριστου εθνικοτητας και ειδους, τουρκαλες grandes dames εξ επαρχιας, μαζι με τα διαμαντικα τους πρωι πρωι, και το δικο τους υπηρετικο προσωπικο για να τους σερβιρει τσαι, με ενα μπαρ που λειτουργει 24 ωρες το εικοσιτετραωρο ωστε να μπορω να πιω μια βοτκα πριν ξεραθω για υπνο στις εξι το πρωι, μετα απο τις διαφορες μπαροτσαρκες.
Προκειται αλλωστε για ενα ξενοδοχειο -μυθο - ευαγγελια ακους;-το οποιο υπηρξε το location στο οποιο ο γνωστος τουρκογερμανος Φατιχ Ακιν γυρισε την εξαιρετικη ταινια του Crossing the Bridge/ The sound of Istanbul, αναφερομενος στο μουσικο παλιμψηστο της Πολης.
Ετερος και πολυ ακριβοτερος λογος για να μεινει κανεις στην περιοχη αυτη ειναι το μυθικο -και πρωην ιδιοκτησιας Μποδοσακη- Περα Παλας. Οτι και να πω ειναι λιγο. Οσοι δεν το χαρηκαν πληρωνοντας ελαχιστα χρηματα οταν παρηκμαζε, τωρα που ανοιξε επιτελους πρεπει να πληρωσουν αρκετα χρηματα πλεον για την κουτουραδα τους. Ακομη και ετσι, συνιστω να μεινετε απεναντι στο αρκετα φθηνοτερο Buyuk Londra Hoteli και να μην παραλειψετε να πιειτε τσαι στο Kybbeli Salon Tea Lounge, να φατε την παστα σας στην Patisserie de Pera και να πιειτε το ποτο σας με στυλ στο Orient Bar του Pera Palace Hotel.
Και για να σας πεισω οτι τα δυτικοτροπα ξενοδοχεια δεν αρεσαν ουτε στο ελληνικο στοιχειο της περιοχης, το οποιο προτιμουσε να χωθει στα οικιστικα προτυπα της ανατολης, παρα στα δυτικοφερτα ξενοδοχειακα προτυπα, σας παραθετω αποσπασματα απο το διηγημα του Γ. Βιζηυνου "Ποιος ητο ο φονευς του αδερφου μου"
...
Η μήτηρ, συνειθισμένη εις παρομοίας του νεωτέρου της υιού παρατηρήσεις, ουδ’ επρόσεξε καν εις τους λόγους του. Αλλ’ επιστραφείσα προς την όπισθεν αυτής θύραν, ίνα βεβαιωθή ότι είναι κεκλεισμένη,
– Και μη μου αφήσετε, είπεν, αυτή την σεισουράδα να ξαναμβή δω μέσα. Ω, χαρά στο μας αλήθεια, σταις τούμπαις και τους σάλτους!
Σεισουράδα ήτον ο Γάλλος υπηρέτης του επί τον Βόσπορον ξενοδοχείου, εν ω η μήτηρ μου ήλθε να με συναντήση, μόλις αφικόμενον εκ της Εσπερίας. Το πρωτοφανές διά την επαρχιώτιδα σχήμα του φράκου, αι συνεχείς του καταξυρίστου Γάλλου υποκλίσεις, ενέπνευσαν εις αυτήν ευθύς εξ αρχής ακατάληπτον αντιπάθειαν. Και το χειρότερον ήτο, ότι ο δυστυχής υπηρέτης προσπαθών και καλά να κατακτήση την εύνοιάν της επολλαπλασίαζε τους σάλτους και ταις τούμπαις αυτού, υποκλινόμενος ούτω πιθηκιστικώς, ώστε εκορύφωσε, κατ’ αυτάς έτι τας πρώτας ημέρας, την εναντίον αυτού αγανάκτησιν της μητρός μου, ήτις και τον εβάπτισε με το όνομα της σεισοπυγίδος, διότι, έλεγεν, είχε θηλυκό, τουτέστι καταξύριστον πρόσωπον και δεν ημπορούσε να σταθή στα ξερά του, χωρίς να σκύψη το κεφάλι και να σείση την ουρά του.
Μετά τινας ούτω πως εμπαικτικάς παρατηρήσεις και επί του όλου παραστήματος και της ενδυμασίας του ατυχούς Λουή, η μήτηρ μου διέκοψεν ανεπαισθήτως το γεύμα της και, προσηλώσασα τους οφθαλμούς εις το παράθυρον, εβυθίσθη ολίγον κατ’ ολίγον εις σκέψεις, κατά την συνήθειάν της.
Ο Βόσπορος εκυλίετο χαριέντως υπό τα βλέμματά μας· πολυάριθμα ισχνοτενή ακάτια διέσχιζον τα κυανά του νερά κατ’ αντιθέτους διευθύνσεις, ως χελιδόνες πετώσαι μετ’ απαραμίλλου ταχύτητος.....
....
Αλλ’ αίφνης εκρούσθη η θύρα, και, μετά προφανούς δυσαρεσκείας είδε την καταξύριστον μορφήν του υπηρέτου ευσεβάστως παρακύπτουσαν όπισθεν του θυροφύλλου.
– Τι τρέχει, Λουή; τον ηρώτησα εισερχόμενον.
– Μία Τούρκισσα, απήντησεν υποκλινόμενος προ της συνωφρυωμένης μητρός μου, μία Τούρκισσα προς επίσκεψιν.
– Προς επίσκεψιν ημών; Δεν είναι δυνατόν! Θα έχης λάθος, Λουή, πήγαινε! Δεν γνωρίζομεν καμμίαν Τούρκισσαν. Αλλ’ ενώ τον απέπεμπον ούτω, χάριν της μητρός μου, ηκούσθη ταραχή εν τω διαδρόμω και φωναί ως εριζόντων. Ο Λουής υπεκλήθη εκ νέου όσον οίον τε βαθέως, όπως με πείση, ότι ημείς ήμεθα οι ζητούμενοι. Αλλ’ αίφνης η θύρα ανοίγει μετά φοβερού πατάγου, ωθήσασ’ αυτόν να πέση κατακέφαλα, ενώ μία γραία, σχεδόν απερικάλυπτος Οθωμανίς ερρίπτετο εις τους πόδας της μητρός μου, μετά λυγμών και δακρύων. Φαίνεται ότι οι έξω υπηρέται τη εκώλυον την είσοδον και εκ της απελπισίας αυτής εβίασε την θύραν. Ο εμβρόντητος Λουής επρόφθασε να συνέλθη και εκδιώξη διά λακτισμών τον δειλώς ακολουθούντα αυτήν υψηλότατον λευκοσάρικον σοφτάν, αλλ’ ο αδελφός μου, παρεμβάς, ως τον είδεν, επέπληξε τον υπηρέτην και εισήγαγε μετά μεγάλης χαράς τον ισχνόν και λευκόχλωμον εκείνον Τούρκον, ως εάν ήτο ο οικειότατος αυτώ φίλος.
– Είναι ο Κιαμήλης μας, είπεν, επιδεικτικώς προς εμέ, και αυτή θα είναι η μητέρα του!
Η μήτηρ μου μόλις και μετά βίας απαλλαγείσα των περιπτυγμών της Οθωμανίδος, ητένισεν υψηλά προς την συμπαθητικήν του σοφτά μορφήν μετά παραδόξου στοργής, και
– Εσύ είσαι Κιαμήλη, παιδί μου; τον ηρώτησε. Και πώς είσαι; Καλά; Δεν σ’ εγνώρισα με αυτή την φορεσιά σου!
Ο Τούρκος έκυψε μετά δακρύων εις τους οφθαλμούς και λαβών εφίλησε την άκραν του φορέματός της.
– Ο Θεός πολλά καλά να σε δίνη, Βαλινδέ! είπε. Μέρα νύχτα παρακαλώ να κόβη από τα χρόνια μου να βάζη στα δικά σου. –
Η μήτηρ μου εφαίνετο υπερβολικά ευχαριστημένη· ο Μιχαήλος επήγε να τα χάση από την χαράν του, απευθύνων μυρίας ερωτήσεις και περιποιήσεις πότε εις τον ισχνοτενή εκείνον πρασινορασοφόρον και πότε εις την μητέρα του. Μόνον εγώ και ο Λουής ιστάμεθα άφωνοι και ενεοί. Επί τέλους λαβών τον αδελφόν μου κατά μέρος,
– Έλα, άφησε τα γέλοια σου, λέγω, και ειπέ μου τι συμβαίνει εδώ πέρα; Τι σας είναι αυτοί;
– Τώρα θα σε το πω, είπεν ο αδελφός μου γελών έτι περισσότερον. Τώρα θα σε το πω. Πήγαινε, Λουή! δυο καφέδες γρήγορα! Μα κύτταξε, να μην τους κάμης πάλε σαν τα φράγκικά σου τ’ αποπλύματα! Α-λά-τούρκα, και χωρίς ζάχαρι! Ακούς;
Και ταύτα λέγων εισήλθε μετ’ εμού εις το προσεχές δωμάτιον....
....
Εδώ μας διέκοψεν εισελθούσα η μήτηρ μου μετά των ξένων της. Η κοντή και πως εύσωμος Οθωμανίς είχε τακτοποιημένον το λευκότατον αυτής γιασμάκιον και συνεκράτει επί το κοσμιώτερον τον μαύρον και μακρόν αυτής φερετζέν, υπό τον ποδόγυρον του οποίου μόλις έβλεπες τα μυτωτά και κίτρινα παπούτσια της....
....Άμα ως η γραία Οθωμανίς παρετήρησε την διάθεσίν μου ταύτην,
– Και τώρα είπε, Σουλτάνε μου, δος τα κλειδιά στον ξενοδόχο· από σήμερα και να πάγη είσθε μουσαφήριδές μου.
Τούτο ήτον όλως διόλου απροσδόκητον. Οι Τούρκοι, ιδίως εν μεγαλοπόλεσιν, όχι μόνον δεν κατοικούν υπό μίαν με χριστιανούς στέγην, αλλ’ ουδ’ εις την αυτήν συνοικίαν τούς ανέχονται. Τι ήτο λοιπόν τούτο; Μι’ από τας πολλάς δουλοπρεπείς φιλοφρονήσεις; Αλλ’ όχι, η γραία δεν ωμίλει διά τον τύπον.
– Εσύ είσαι διαβασμένος άνθρωπος, μοι έλεγε, και γνωρίζεις του Θεού τον νόμον. Κ’ εάν είχα μόνο μία πεθαμή τόπο στην οικουμένη, και ήξευρα πως η ευλογημένη γυναίκα που εκοίταξε τ’ ορφανό μου εφτά μήνες εις το στρώμα του παιδιού της ευρίσκετ’ εδώ πέρα ξένη, και δεν της έδιδα το αναπαυτήριο της κεφαλής μου να πατήση το ποδάρι της – δεν θα έκλειεν ο Θεός την θύραν του ελέους του εις την προσευχήν μου; Δεν θα εσήκωνε την ευλογίαν από τα έργα των χειρών μου; Δεν θ’ απέστρεφε το πρόσωπόν του από το κουρμπάνι μου; Έλα, ζαχαρένιε μου! Μην το κάμης και κριματισθώ!
Και παρεμβάς ο Κιαμήλης και φιλήσας την άκραν του φορέματός μου,
– Μη σας κακοφανή, είπε, γιατί δεν ήλθαμε να σας πάρουμε πρωτήτερα. Το μάθαμε πως είσθ’ εδώ, και δύο μέραις τώρα γυρνούμε να σας εύρουμε. Όλα τα χάνια κατά σειράν επήραμεν. Όλη την πόλιν εκοσκινίσαμε. Μα εμείς, απλοί άνθρωποι, είμασθε σαν τα βώδια. Κοντά στον νουν ήτανε, πως αφέντης σαν του λόγου σου πορεύεται αλά φράγκα, και κάθεται στο ξενοδοχείο. Τώρα που σας ηύραμε, δεν μπορεί να γείνη αλλοιώς. Και αποταθείς προς την μητέρα μου· Δεν είν’ έτσι, σουλτάνα μου; είπε. Εμείς τα εσυμφωνήσαμε πλέον. Αυτός ο κιαφίρης ο Σεισουράδας δεν θα σε χαλάση πια το κέφι σου. Μια κλωτσιά που μ’ έδωκε του την σχωρνώ για το χατήρι σου, μα δωπέρα δεν μένουμε πλέον. Δεν είν’ έτσι;
– Ναι, είπεν η μητέρα μου, δεν μένουμε, σαν το θέλη και ο Γεωργής! Ακούς εκεί, τη Σεισουράδα να χτυπήση το παιδί μου, τον Κιαμήλη!
Τότε παρετήρησα ότι καθ’ ην ώραν εγώ ήκουον την ιστορίαν του Κιαμήλ παρά του αδελφού μου, οι τρεις εναπομείναντες είχον συνομώσει κατά του ξενοδόχου και του ατυχούς Λουή. Έπειτα η γραία Οθωμανίς ανέκρουσε μίαν ανατολικωτάτην δέησιν. – «Επτά ημέρας θα καθήσω έξω από το ενδιαίτημά σου· επτά φοράς την ημέραν θα φιλώ το κατώφλοιον της θύρας σου· επτά φοράς την ώρα» κτλ. – κ’ εγώ έχασα επτά φοράς την υπομονήν μου. Άλλως τε, η πρόσκλησις αύτη μοι εφαίνετο ευνοϊκή διά την υπόθεσίν μας. Διά τούτο αφήκα την μητέρα μου να πράξη όπως θα τη ήρεσκεν.
Μόλις παρήλθεν ημίσεια ώρα και η Οθωμανίς μετά του υιού της απήρχετο εν αληθεί θριάμβω, άγοντες μεθ’ εαυτών την μητέρα και τον αδελφόν μου, ως εάν ήσαν τα μάλλον περιζήτητα λάφυρα.

Το εν λογω ξενοδοχειο, που ανωνυμως αναφερεται στο διηγημα, και ο υπηρετης του Λουης καλλιστα θα μπορουσε να ειναι το Περα Παλας με καποιον απο το υπηρετικο του προσωπικο. Το Pera Palace θεμελιωθηκε το 1892 και το διηγημα του Βιζυηνου δημοσιευθηκε το 1823. Τυχαιο;

ΥΓ. 1. Ελπιζω να μη σας δυσκολευει η καθαρευουσα.
2. Εγω δεν εχω την υπομονη της Οθωμανιδος επι επτα χρονους, επτα εβδομαδες, επτα ημερες να επαναλαμβανω οτι καλυτερα ειναι στο Sultanahmet απο το Ταξιμ, το Beyoglu και το Tepebasi. Απο εδω και μπρος ας αναλαβει ο Traveller.

 

[moredread]

Είναι καθαρά θέμα επιλογής τρόπου ζωής στην Πόλη.

Αν θες να έχεις βραδινή ζωή μέχρι αργά θα μείνεις Taksim κ στα περίχωρα. Είναι μονόδρομος. Βέβαια ξενύχτι κ πρωινό ξύπνημα για αξιοθέατα κτλ. δεν συνάδει αλλα κ πάλι είναι προσωπική άποψη αυτή...κ σίγουρα δεν έχουμε όλοι τις ίδιες αντοχές.

Αν θές να δείς όλη την παλια πόλη σίγουρα δεν σου φτάνει 1 μέρα. Μόνο 1 μέρα θες στο παζάρι...(ειδικά αν έχεις κ γυναίκα μαζί σου...) Να πας κ στο πατριαρχείο κ στη Μεγάλη του γένους σχολή (θα το δεις είναι ένα τέραστιο κτίριο με κόκκινα τούβλα...σίγουρα θα σου τραβήξει το βλέμα) οπωςδήποτε στο υδραγωγείο του ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ (νομίζω) το μουσείο (δίπλα στο topkapi) είναι τεράστιο κ αξίζει να το επισκεφτεις...θα σου πάρει σίγουρα 3 ώρες να το γυρίσεις όλο. Το μπλέ τζαμί να το δείς απο έξω μόνο ...μέσα βρομάει ποδαρίλα!!

Όωσδηποτε να αφιερώσεις μια μέρα να πας στα πριγκιπονήσια...ξεκίνα απο τον πρίγικιπο που είναι το πιο ωραίο(για μένα) κ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να πας στον Αι Γιώργη τον κουδουνά ...η θέα κ το τοπίο θα σε αποζημιώσει ( μπορεις να πας η με ποδήλατο η με άμαξα...μεχρι ενος σημείου, μετά είναι κανα 30' με τα πόδια ανηφόρα ζόρικη , εναλλακτικά γαιδουράκι) , δύπλα ακριβώς στον Αι Γιώργη έχει μαι ταβέρνα με ανεπανάληπτη θέα...που την έχει μια ελληνίδα ευγενέστατη..ναπας να της μιλήσεις κ να σου πει τι θα φας! (να τονίσω ότι στον Πρίγκιπο είναι το μόνο μέρος που νιώσαμε ότι οι Τούρκοι δεν μας συμπαθούν)

Αυτά...Η πόλη θέλει σίγουρα 7-10 μέρες για να την γυρίσεις ...είναι φανταστικά!

καλα να περάσεις!

Υ.Γ. εγώ έμεινα στο Aksaray λόγω του ότι ήταν σταυροδρόμι, ερχόταν το ΜΕΤΡΟ απο αεροδρόμιο κ δίπλα είχε το Τραμ που σε πάει παντού.Το ξενοδοχείο ήταν το City hotel 2 μήνες αφου φτιαχτηκε...πεντκάθαρο και φτηνό(50-55 ευρώ). Στο Taksim δεν θα'μενα ..είναι πολύ "δήθεν" για μένα..οκ να περπαρτήσεις τον δρόμο του Πέρα να πας κ στο ελληνικό σχολείο θηλέων...είναι κ ψηλά μια εκκλησία, τον πύργο του γαλατά(όντως φοβερή θέα) αλλά μέχρι εκεί...

 

[maltakias]

Το μπλέ τζαμί να το δείς απο έξω μόνο ...μέσα βρομάει ποδαρίλα!!

No comment.....

Ακόμα κι αν παραβλέψω το σχόλιο περί ποδαρίλας,το να δεις το Μπλε Τζαμί μόνο απ'έξω είναι σαν να το έχεις δει μισό,άσε που δεν θα καταλάβεις από που παίρνει το παρατσούκλι "μπλε".

 

[moredread]

No comment.....

Ακόμα κι αν παραβλέψω το σχόλιο περί ποδαρίλας,το να δεις το Μπλε Τζαμί μόνο απ'έξω είναι σαν να το έχεις δει μισό,άσε που δεν θα καταλάβεις από που παίρνει το παρατσούκλι "μπλε".

έχεις δίκιο...ίσως να το παράκανα λίγο μάλλον προκατάληψη.
Κοίτα μέσα δεν ενθουσιάστηκα...κ επίσης δεν μπόρεσα να κάτσω πάνω απο 5 λεπτά, η μυρωδιά ήταν αφόρητη(για εμένα τουλάχιστον, άλλοι μπορεί να το αντέχουν)! Ίσως να έπεσα κ στην περίπτωση που μύριζε, πολλά ίσως...αλλά έφυγα με άσχημη εικόνα απο μέσα. Εξωτερικά είναι επιβλητικό κ φοβερής αρχιτεκτονικής..

 

[Traveller]

2. Εγω δεν εχω την υπομονη της Οθωμανιδος επι επτα χρονους, επτα εβδομαδες, επτα ημερες να επαναλαμβανω οτι καλυτερα ειναι στο Sultanahmet απο το Ταξιμ, το Beyoglu και το Tepebasi. Απο εδω και μπρος ας αναλαβει ο Traveller.

Αγαπητή μου ούτε και εγώ θα κουραστώ άλλο... αφήνω τα παιδιά να μείνουν όπου θέλουν... αυτά ξέρουν καλύτερα... εσύ κι εγώ άλλωστε μια φορά έχουμε πάει στην Πόλη κι αυτή είμαστε τράνζιτ...

Επειδή όμως έχει πλάκα το όλο θέμα θα πω το εξής απλό... μην παραμυθιάζεστε ότι ο καλός κόσμος διασκεδάζει στην γύρω από το Tαξιμ περιοχή... η όλη περιοχή είναι... πως να το πω κομψά... φολκλόρ λαϊκουρία... ένα πράμα σαν την κατάντια του Ψυρή στην Αθήνα... αν εξαιρέσεις δυό τρία μπαρ που κι αυτά δεν τα βλέπω και πολύ ζωηρά, βλέπε 360 και Lebi Derya, τα υπόλοιπα είναι... αλίμονο αν η κλασάτη περιοχή που διασκεδάζουν οι Τούρκοι είναι η Ιστικλάλ και οι παράδρομοί της... τώρα βέβαια τι ξέρω εγώ ο άσχετος... σαχλαμάρες λέω... τραβάτε στο Ταξίμ εσείς να ξεφαντώσετε... σίγουρα ξέρετε καλύτερα... έχετε πάει άλλωστε σας άρεσε και το προτείνετε...

 

[ευαγγελια]

Ερσηηηηη , ακουω!!
Το λοιπον ,να μην ξεχασεις να φας balik ekmek στην γεφυρα του Γαλατα καθως και να παρεις πολλααα μπαχαρικα απο την αγορα!!
Ο παραδεισος των απανταχου μαγειρων!!
Οταν βρεθεις σε περιπτερο βουτα απο το ψυγειο ενα Ayran!!
Αν εχεις φαει πολλα κεμπαπ ειναι νουμερο ενα ρεψολ!

 

[NTINA]

Αν πραγματικά θέλετε να δείτε την Πόλη,
ακούστε αυτά που σας λένε, η Έρση και ο Traveller (άσχετα αν κάποιες φορές σας τσιτώνει)Ξέρουν!!
Εγώ πέρασα μοναδικά ,λαμβάνοντας υπόψη τη δική τους εμπειρία.
Και όταν ξαναπάω ,ασυζητητί Σουλταν Αχμέτ που τα έχει όλα.




















0












0

 

[taver]

Ήμαρτον!!! Κάθε λίγο και λιγάκι, σε ένα ακόμη θέμα, η προαιώνια διαμάχη Σουλταναχμέτ εναντίον Ταξίμ επανέρχεται...
Με όρους Παρισιού, θα ήταν σα να συζητάμε αν είναι καλύτερο να μένει κανείς στη Marais ή στο St-Germain-de-Pres. Ε, ΣΙΓΑ ΤΑ ΩΑ. Πολύ πατριωτικά το πήρατε! Προσωπικά δεν έχω πάει στην πόλη (εξ ου και η αναγωγή εις τας Παρισίοις), και δέχομαι χωρίς αντίρρηση τα λόγια σας ότι η παλιά πόλη είναι καλύτερο μέρος για διαμονή από το Beyoglu. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι σε κάθε περίπτωση, όπου και να κλείσει κάποιος, στην Πόλη πηγαίνει. ΟΚ, αν βρει καλό ξενοδοχείο που να του αρέσει, ας λάβει υπόψη του την καλή τοποθεσία, αλλά δε χάλασε κι ο κόσμος τελικά να κλείσει στην άλλη πλευρά! Τα ταξί, τραμ, μετρά να ναι καλά! Εδώ πάει κόσμος στο Παρίσι και κλείνει ξενοδοχεία 5 χιλιόμετρα έξω από την Peripherique και δε φωνάζουμε...

Έτσι όπως την πάτε τη δουλεία, βλέπω τον κόσμο να κλείνει 3 βράδια από δω και μετά 2 βράδια από κει, θα νομίζει ότι είναι διαφορετικές πόλεις δυσπρόσιτες μεταξύ τους!

 

[ΕΡΣΗ]

Καταρχην δε φταιμε εμεις που τιθεται συνεχως αυτη η ερωτηση. Δεν εχει σχεση η παρομοιωση που εκανες με το Παρισι. Τοσο το Marais, οσο και το Saint Germain ειναι περιοχες με χαρακτηρα διαφορετικο ως ενα βαθμο μεν, ισοδυναμο δε. Η περιοχη του Sultanahmet δεν ειναι ισοδυναμη σε χαρακτηρα με το Περαν. Ενδεχομενως ως διαμονη με χαρακτηρα θα επαιζε ως εναλλακτικη "ξενοδοχειο πανω στο Βοσπορο", αλλα εκει μιλαμε για μεγαλη αποσταση απο τα αξιοθεατα, οποτε και δεν ειναι πρακτικο και τεραστιες τιμες δυσαναλογα μεγαλες. Αυτα τα ξανοδοχεια αξιζουν μονο για κατηγορια "ρομαντικο διημερο". Τοσο στο Sultanahmet, οσο και στο Περαν μπορει κανεις να βρει πληθωρα ξενοδοχειων ολων των κατηγοριων και σε καθε γκαμα τιμων. Σε αυτο και μονο οι δυο περιοχες ειναι ισοδυναμες, οχι ομως στον χαρακτηρα τους.
Οσο για αυτον που επιλεγει στο Παρισι να μεινει στο peripherique, αν δεν εχει οικονομικους λογους-ας μην ξεχναμε οτι στο Παρισι τα ξενοδοχεια ειναι φωτια και λαυρα, καμια σχεση με την Κωνσταντινουπολη- τοτε ειναι αξιος της μοιρας του.

 

[North66]

To Radisson Bosphorus (περιοχή Ορτακόυ) τι λέει από τοποθεσία; Σκέφτομαι να εξαργυρώσω δύο δωρεάν βράδια στην Κωνσταντινούπολη και είναι το μόνο Radisson στο κέντρο.