Κωνσταντινούπολη για τολμηρούς
Είναι αλήθεια για να επισκεφθεί κάποιος το 2017 την Κωνσταντινούπολη θέλει αρκετή τρέλα με τόσα που γίνονται, αλλά με την λογική των πολλών ας μην πηγαίνουμε πουθενά και ας κλειστούμε σπίτι μας να βλέπουμε τηλεόραση!!!! Η πόλη δεν χορταίνεται με τίποτα, δεν είναι μόνο οι απίστευτες γεύσεις και μυρωδιές που την κατακλύζουν αλλά είναι αυτό το κάτι που σε γυρίζει πίσω στο χρόνο και σε διεγείρει να την ανακαλύψεις. Το δύσκολο είναι να πάρει κάποιος την απόφαση να πάει, γιατί όταν βρεθεί εκεί δεν θα μετανοιώσει ούτε στιγμή για την απόφαση του. Το σκεπτικό της επίσκεψης παρότι έχω πάει άλλη μια φορά δεν ήταν μόνο ότι δεν υπήρχε άλλος προορισμός που να έχει λογικές τιμές για ταξίδι που κλείνεται τελευταία στιγμή αλλά και το ότι την προηγούμενη φορά είχα πάει χειμώνα με -5 βαθμούς και δεν μπορώ να πω ότι την ευχαριστήθηκα. Το κόστος για να ταξιδέψει κάποιος Κυριακή πρωί με την πτήση των 8 και να επιστρέψει την Δευτέρα στις 21.45 που είναι και η τελευταία πτήση από Τουρκία είχε 166 το άτομο και με κάτι πόντους που εξαργύρωσα από Aegean κατέβηκε στα 133. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν τεφαρίκι αλλά ήταν κάτι νορμάλ σε σχέση με άλλες πόλεις, σίγουρα αν κάποιος θέλει να κάνει το ταξίδι και ψάξει εισιτήρια ένα μήνα νωρίτερα θα βρει σούπερ τιμές.
Το πρόγραμμα
Πάντα όταν πηγαίνω σε ένα προορισμό υπάρχει πρόγραμμα είτε στο μυαλό μου είτε σε κάποιο αρχείο γιατί δεν μου αρέσει να αφήνω τίποτα στην τύχη.Βοήθησε πολύ και το προηγούμενο ταξίδι μου στην Κωνσταντινούπολη αλλά και 2-3 πρόσφατες ιστορίες που διάβασα εδώ. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βάλω κάτω τα μέρη που μας ενδιέφερε να δούμε και να κλείσω ξενοδοχείο για να μπορεί να υπάρχει μια βάση για τις εξορμήσεις μας. Αγιά σοφιά, Μπλέ τζαμί, Υδραγωγείο ήταν από τα πρώτα που σημείωσα για να μπορεί και η κοπέλα μου να πάρει μια γεύση και από εκεί και πέρα ήθελα να δω τι χρόνος θα μας μείνει για να κάνουμε ένα πέρασμα στην Ασιατική πλευρά και να επισκεφθούμε το κέντρο της πόλης και την περίφημη Ιστικλαλ.Σουλταναχμετ ή Ταξίμ
Η θέα από το δωμάτιο με πολύ φαντασία βλέπει τον Βόσπορο!
Συνάλλαγμα
Η ισοτιμία Ευρώ -Λίρας αυτή την περίοδο είναι 1 ευρώ=3.90 λίρες.Για αυτούς που δεν τα πάνε καλά με τα μαθηματικά καλό είναι να κατεβάσουν μια εφαρμογή για να μπορούν να υπολογίζουν ακριβώς το ποσό, διαφορετικά υπάρχει και ο μπακαλίστικος τρόπος να διαιρείς τις λίρες δια 4 που σου δίνει μια εικόνα για το ποσό που πρέπει να πληρώσεις. Έχοντας επισκεφθεί αρκετά σημεία στην πόλη παρατήρησα αυτό που λένε όλα τα παιδιά στο φόρουμ και δεν είναι άλλο από το ότι οι τιμές διαφέρουν αρκετά από ανταλλακτήριο σε ανταλλακτήριο. Τις χειρότερες τιμές θα τις βρει κάποιος στη περιοχή Σουλταναχμετ (πήρα στο 3.75), στην Ιστικλάλ βρήκα 3.83 και στα ανταλλακτήρια που είναι στο grand baazar έφτανε μέχρι και το 3.86. Η αλήθεια είναι ότι θα χρειαστείτε κάποιες λίρες με το που φτάσετε αν επιλέξετε να μετακινηθείτε με τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Μεταφορά από το αεροδρόμιο
Ίντερνετ
Όποιος δοκιμάσει να μπει από την σύνδεση του στο ίντερνετ κυριολεκτικά θα δακρύσει μιας και το mb κοστίζει κοντά στα 4.5 ευρώ. Πάμε τώρα στις επιλογές του αεροδρομίου που είναι η κλασική Vodafone, η ΤΙΜ και η Turkcell. Όλες οι εταιρείες δίνουν ένα πακέτο 100-105 λίρες αυτό που αλλάζει είναι τα mb που δίνει η κάθε μια και ότι η ΤΙΜ ας πούμε δεν δεχόταν κάρτες ενώ είχε μηχάνημα, αλλά δεν ήθελε και ευρώ..Έτσι καταφύγαμε στην λύση της Turkcell (5gb)που έστω δεχόταν ευρώ.Από ότι κατάλαβα είναι πολιτική τους να μην δέχονται κάρτες. Τα ρέστα τα πήραμε σε λίρες οπότε είχαμε και κάποια πρώτα λεφτά για μικρές συναλλαγές. Η ενεργοποίηση θα γινόταν σε μια ώρα και υποτίθεται δεν έπρεπε να κάνουμε κάτι εμείς εκτός από το να ανοιγοκλείσουμε την συσκευή μας. Ευτυχώς που πήγαμε στο ξενοδοχείο και μπήκα μέσω του wifi και βρήκα τι ρυθμίσεις θέλει για να παίξει γιατί αλλιώς ίντερνετ δεν θα βλέπαμε.Μετακινήσεις
Οι Τούρκοι χρησιμοποιούν την Istanbul card που μπορείτε να προμηθευτείτε από αρκετά σημεία στην πόλη με ένα μικρό ποσό και όταν φεύγετε να την επιστρέψετε και να πάρετε το αντίτιμο της πίσω. Στην ουσία είναι μια κάρτα που μπορείτε σε αυτόματα μηχανήματα (έχει σε όλες τις στάσεις) να την φορτίσετε και να την χρησιμοποιήσετε και οι δύο μαζί χωρίς να χρειάζεται να αγοράσετε δύο.Περνάει ο πρώτος αφαιρεί ένα ποσό και μετά την δίνει στον άλλο και την περνάει ξανά από το ειδικό μηχάνημα και αφαιρεί ένα ποσό μικρότερης αξίας αυτή την φορά. Η φόρτιση της μας πήρε λίγη ώρα να δούμε πως γίνεται μιας και έπρεπε να την ακουμπήσεις πάνω στο μηχάνημα φόρτισης και να βάλεις ένα χαρτονόμισμα (δεν δέχεται κέρματα).Πολύ χρήσιμη εφαρμογή που θα σας λύσει τα χέρια για τις μετακινήσεις σας είναι η "trafi" με σήμα ένα κόκκινο ανθρωπάκι που κρατιέται από μια χειρολαβή . Χρειάζεται ίντερνετ για να δουλέψει κ στην ουσία βάζεις την αφετηρία και τον προορισμό σου και σου βγάζει όλους τους πιθανούς τρόπους για να πας, πόση ώρα θα σου πάρει μιας και σου λέει και πότε είναι το επόμενο τραμ, καράβι ,μετρό και πόσο θα σου κοστίσει..
Κωνσταντινούπολη ώρα μηδέν
Το ταξίδι μας στην πόλη έγινε με ένα ελικοφόρο της Ολυμπιακής που είχε δύο θέσεις σε κάθε πλευρά και η αλήθεια είναι ότι σε αγρίευε λίγο με το που έμπαινες αλλά η πτήση ήταν πάρα πολύ καλή και δεν σου άφηνε περιθώριο για να ανησυχήσεις για κάτι.Οι Τούρκοι χρησιμοποιούν την Istanbul card που μπορείτε να προμηθευτείτε από αρκετά σημεία στην πόλη με ένα μικρό ποσό και όταν φεύγετε να την επιστρέψετε και να πάρετε το αντίτιμο της πίσω. Στην ουσία είναι μια κάρτα που μπορείτε σε αυτόματα μηχανήματα (έχει σε όλες τις στάσεις) να την φορτίσετε και να την χρησιμοποιήσετε και οι δύο μαζί χωρίς να χρειάζεται να αγοράσετε δύο.Περνάει ο πρώτος αφαιρεί ένα ποσό και μετά την δίνει στον άλλο και την περνάει ξανά από το ειδικό μηχάνημα και αφαιρεί ένα ποσό μικρότερης αξίας αυτή την φορά. Η φόρτιση της μας πήρε λίγη ώρα να δούμε πως γίνεται μιας και έπρεπε να την ακουμπήσεις πάνω στο μηχάνημα φόρτισης και να βάλεις ένα χαρτονόμισμα (δεν δέχεται κέρματα).Πολύ χρήσιμη εφαρμογή που θα σας λύσει τα χέρια για τις μετακινήσεις σας είναι η "trafi" με σήμα ένα κόκκινο ανθρωπάκι που κρατιέται από μια χειρολαβή . Χρειάζεται ίντερνετ για να δουλέψει κ στην ουσία βάζεις την αφετηρία και τον προορισμό σου και σου βγάζει όλους τους πιθανούς τρόπους για να πας, πόση ώρα θα σου πάρει μιας και σου λέει και πότε είναι το επόμενο τραμ, καράβι ,μετρό και πόσο θα σου κοστίσει..
Κωνσταντινούπολη ώρα μηδέν
Η πόλη μας περίμενε με καλοκαιρινό καιρό και αφού ξεπεράσαμε την καθυστέρηση με το βαν και την οδήγηση καμικάζι του Τούρκου φτάσαμε στο ξενοδοχείο για να αφήσουμε πράγματα και να ξεχυθούμε στους δρόμους. Πρώτη μας στάση ένα ανταλλακτήριο για να κάνουμε συνάλλαγμα και αμέσως Αγιά Σοφιά. Οι ουρές όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες είναι μεγάλες και για όσους δεν έχουν πάει η είσοδος κοστίζει 40 λίρες (10 ευρώ περίπου).
Η αλήθεια είναι ότι λίγα πράγματα έχουν μείνει να θυμίζουν αυτό που ήταν και είναι για μας μιας και οι Τούρκοι αν και είναι το αξιοθέατο που τους αποφέρει τα περισσότερα έσοδα μόνο σεβασμό δεν έδειξαν για να αφήσουν ανέπαφη την εκκλησία.Κάποιες εικόνες για όσους δεν έχουν καταφέρει να πάνε ακόμα είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω.
Με το που βγαίνεις έξω αντικρίζεις το Μπλε τζαμί και τους ανθισμένους κήπους. Δεν είναι υπερβολή ότι όσοι τουρίστες ήταν στη πόλη ήταν σε εκείνο το σημείο, με αποτέλεσμα όλα τα μαγαζιά να είναι γεμάτα και οι δρόμοι και τα βαγόνια να είναι φουλ από κόσμο.
Δίπλα ακριβώς στέκεται το παλιό υδραγωγείο της πόλης με είσοδο 20 λίρες (5 ευρώ)και αρκετά εντυπωσιακό φωτισμό και με μικρότερη ουρά για κάποιον που δεν θέλει να περιμένει πολύ ώρα.
Η επιχείρηση που δεσπόζει μέσα στο υδραγωγείο είναι ένα φωτογραφείο που μπορείς να φορέσεις στολή και να μεταμορφωθείς σε Σουλτάνο για λίγη ώρα. Το τυράκι είναι οι 25 λίρες ή αλλιώς 7 ευρώ για κάθε φώτο αλλά με το που διαλέξεις κουστούμι και ντυθείς (το φοράς πάνω από τα ρούχα σου) ο φωτογράφος σε βγάζει τόσες φωτογραφίες με διαφορετικά αντικείμενα στο χέρι με αποτέλεσμα στο τέλος να μην ξέρεις ποια να διαλέξεις. Μας ζητούσαν 25*4 =100 λίρες για 4 φώτο και με 150 μας τις έδωσε όλες (42) σε cd και 3 εκτυπωμένες (οι δύο σε πάπυρο και η μια σε κορνίζα με φωτισμό από πίσω).Όπως καταλαβαίνετε τα πήραμε όλα και το μισό συνάλλαγμα μας έφυγε με το καλημέρα μιας και είχαμε δώσει 80+40 στα αξιοθέατα και 150 στις φωτογραφίες!!
Με το που τελειώσαμε με τις φωτογραφίσεις αποφασίσαμε να τα πάμε στο ξενοδοχείο να πάρουμε μια ανάσα λίγων λεπτών και να πάρουμε το τραμ για να πάμε στην πλατεία Ταξίμ. Αφού πρώτα γεμίσαμε την κάρτα μας, πήραμε το τραμ και κατευθυνθήκαμε προς το Καμπατ που είναι η στάση που πρέπει να κατέβει κάποιος που θέλει να πάει στην Ιστικλάλ. Με το που φτάνεις κατεβαίνεις κάτι σκάλες και παίρνεις ένα βαγόνι που σε ανεβάζει πάνω στην πλατεία.
Αν και Κυριακή όλα τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά και στους δρόμους γινόταν το αδιαχώρητο.
Το στομάχι μας είχε αρχίσει ήδη να διαμαρτύρεται και αφού συναντήσαμε μια φίλη της κοπέλας μου που μένει μόνιμα Τουρκία το πρώτο πράγμα που ζητήσαμε είναι να μας πάει κάπου για φαγητό. Μέσα στα στενά της Ιστικλαλ χωθήκαμε σε ένα πολύ μικρό μαγαζί που δεν σου γεμίζει το μάτι αλλά το φαγητό ήταν μια χαρά τόσο από τιμή όσο και από γεύση.
Εκεί κάναμε και την γνωριμία μας με το Ayran που οι Τούρκοι το καταναλώνουν πολύ με το φαγητό τους. Τέτοια πράγματα δεν τα δοκιμάζω αλλά από ότι κατάλαβα ήταν κάτι σαν ρυζόγαλο.Παρότι στην κοπέλα μου άρεσε πολύ δεν ψήθηκα και τόσο να δοκιμάσω πως είναι.
Το πολυδιαφημισμένο προφιτερολ του Inci δεν θα μπορούσε να μην είναι στο πρόγραμμα μας. Με το που μπεις στο μαγαζί έχει ήδη έτοιμα μπολάκια πάνω στον πάγκο που τα παίρνεις και πας και κάθεσαι και τρως . Γινόταν χαμός από κόσμο και μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά αν και η κοπέλα μου δεν τρελάθηκε (δέχονται μόνο μετρητά).
Τελειωμό δεν είχαν οι γεύσεις και με την διακριτική παρουσία της αστυνομίας που ήταν σε αρκετά σημεία στο κέντρο συνεχίσαμε την βόλτα μας στα μαγαζιά. Για να πω την αλήθεια δεν παρατηρήσαμε κάποια τρομακτική ευκαιρία από τιμές .
Με το που φτάσαμε στο λύκειο του Γαλατά που βλέπετε στην πρώτη φώτο ήξερα ότι έπρεπε να χωθώ στο στενάκι και να ψάξω για το Limonlu Bahçe που φημίζεται για την λεμονάδα του. Με δυσκόλεψε λίγο γιατί κάποιος είχε γράψει ότι είναι στο 98 νούμερο και όχι στο 74 που ήταν κανονικά. Η είσοδος δεν σε προϊδεάζει για αυτό που θα ακολουθήσει μέσα. Ποιος να περιμένει ότι από την μικρή αυτή πόρτα θα οδηγηθείς σε ένα φανταστικό λεμονόκηπο. Η ατμόσφαιρα αλλά και η λεμονάδα θα σας αποζημιώσει...
Μετά την απολαυστική λεμονάδα κάναμε μια τελευταία βόλτα στα μαγαζιά και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, χωρίς ωστόσο να κάνουμε κάποια αγορά πέρα από κάποια σιροπιαστά γλυκά. Αν και κουρασμένοι από το πολύ περπάτημα και με τον ήλιο να έχει πέσει για τα καλά αποφασίσαμε να πάρουμε το καραβάκι από το Εμινόνου (κάνοντας χρήση της Ινσταμπουλ καρτ) και να περάσουμε απέναντι στην Ασιατική πλευρά. Καλύτερη ώρα για να το κάνει κάποιος είναι πριν πέσει ο ήλιος. Έτσι πήραμε το καραβάκι για Καντικου για να πάμε στο Ciya Kebap για βραδινό φαγητό... Η διαδρομή κράτησε λίγο παραπάνω από 20 λεπτά και το προτείνω αντί για κρουαζιέρα στον Βόσπορο που προσφέρουν κάποια τουριστικά.
Στον πεζόδρομο όπως ανεβαίνεις συναντήσαμε ένα μαγαζί που φτιάχνει εκπληκτική μπουγάτσα αλλά παρότι μπήκα μέσα και τους ρώτησα τι ώρα κλείνουν δεν κατάφερα να συννενοηθώ. Τέσσερα άτομα αλλά Αγγλικά ούτε για αστείο. Στον γυρισμό όπως καταλαβαίνετε ήταν κλειστό ( δεν μπορούσα να πάρω και κάτι που μετά από μια ώρα θα ήταν πάγος).
Στο ανέβασμα για το μαγαζί πετύχαμε και ένα τύπο που έφτιαχνε κάτι σαν λουκουμαδάκια με ένα εντυπωσιακό μηχάνημα όπως θα δείτε και στην φωτογραφία.
Μόλις φτάσαμε έξω από το μαγαζί έπρεπε να διαλέξουμε ανάμεσα στο Ciya sofrasi που είχε και μαγειρευτά και το Ciya kebap που είχα φάει ξανά στην προηγούμενη επίσκεψη μου στην πόλη. Τελικά προτιμήσαμε την δοκιμασμένη συνταγή που μας αποζημίωσε για άλλη μια φορά.
Για όλα αυτά δώσαμε 21 ευρώ περίπου με το κεμπάπ με κομμάτια από φυστίκι μέσα να απογειώνει την γεύση.. Η ώρα είχε περάσει ήδη και έτσι κατευθυνθήκαμε προς τις αποβάθρες μιας και 23:00 ήταν το τελευταίο πλοίο για απέναντι. Το τέλος της ημέρας μας βρήκε γεμάτους από γεύσεις και εικόνες και η επιστροφή μας στο ξενοδοχείο για ένα μπάνιο και ξεκούραση μετά από 14 χιλιόμετρα περπάτημα ήταν αναγκαία..
Πρωτομαγιά
Το πρωινό ήταν το πιο αδύναμο κομμάτι του ξενοδοχείου όχι ότι ήταν φτωχό αλλά σίγουρα έχουμε φάει και καλύτερα. Πρώτο μας μέλημα ήταν να βάλουμε τον ρεσεψιονιστ του ξενοδοχείου να επικοινωνήσει με το Kadirga hamam που είδα πρότεινε ο @sif..... για να μας πει αν είναι ανοιχτό. Μετά από αρκετή ώρα που χτυπούσε το τηλέφωνο και πάνω που λέμε πάει δεν θα κάνουμε χαμάμ η κλήση απαντήθηκε και έτσι πήραμε τον δρόμο της απόλαυσης.Το χαμάμ έχει διαφορετική είσοδο για τις γυναίκες και διαφορετική για τους άντρες όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες αν και το κόστος είναι 50 λίρες ( 13 ευρώ περίπου) για τον καθένα.
Στο εσωτερικό του χώρου υπήρχε ένας προθάλαμος με πολλά δωμάτια και αφού άλλαζες είχες την επιλογή αν κρατούσες μαγιό να το φοράς ή να φορέσεις την πετσέτα που σου έδιναν. Τα πράγματα τα άφηνες μέσα στο δωμάτιο και στο χέρι φορούσες με ένα λαστιχάκι το κλειδί. Με το που έμπαινες μέσα είχε ένα δωμάτιο σαν σάουνα και ένα τεράστιο χώρο με πάρα πολλές βρύσες με λεκάνες πάνω, που μπορούσες να ρίξεις νερό πάνω σου. Αφού τελείωνες σάουνα πήγαινες έξω που ήταν δύο τύποι με πετσέτες και ο ένας από τους δύο σε αναλάμβανε.Μου έκανε εντύπωση ότι και οι δύο ήταν πάνω από 50, ο ένας χοντρός τριχωτός και ο άλλος αδύνατος φαλακρός, όχι ότι στα γυναικεία ήταν πιο νέα η γυναίκα που έκανε το μπάνιο.Από ότι μου είπε η κοπέλα μου ήταν μια κυρία με πολλά περιττά κιλά, μεγάλης ηλικίας επίσης. Μετά το απολαυστικό τρίψιμο και μασάζ βγήκα έξω και μου πρόσφεραν τσάι στον προθάλαμο. Η όλη διαδικασία κράτησε περίπου μια ώρα και είναι κάτι που πρέπει να κάνετε αν θέλετε να χαλαρώσετε. Οι τιμές εκεί είναι πολύ καλές σε σχέση με τα 120ρια που παίζουν σε άλλα χαμάμ.
Το Τούρκικο μπάνιο ήταν ότι καλύτερο για να ξεκινήσει η μέρα μας και εντελώς χαλαρωμένοι πια κατευθυνθήκαμε για το ξενοδοχείο μας για να μαζέψουμε πράγματα και να τα αφήσουμε στην ρεσεψιόν για να συνεχίσουμε τη βόλτα μας. Επόμενος σταθμός μας το Μπλε τζαμί και αφού η κοπέλα φόρεσε μια φούστα που μας έδωσαν εκεί πάνω από το παντελόνι (γιατί μαντίλι για το κεφάλι είχαμε) και με τα παπούτσια στο χέρι μπήκαμε μέσα (η είσοδος είναι δωρεάν). Δεν μείναμε πάρα πολύ ώρα μέσα, ίσα που είδαμε 3-4 πράγματα και βγήκαμε έξω για να πάμε στην κλειστή αγορά.
Ο καιρός σε σχέση με την προηγούμενη μέρα ήταν μουντός και την θέση του ήλιου είχε πάρει η συννεφιά και το κρύο. Είναι εύκολα αντιληπτό και στην φώτο της Αγίας Σοφίας που ακολουθεί.
Παρότι είχαμε την δυνατότητα να πάρουμε μέσα συγκοινωνίας πήγαμε με τα πόδια στην αγορά μιας και ήταν σχετικά κοντά. Ήταν μια καλή ευκαιρία να απολαύσουμε την διαδρομή, με τον κόσμο αυτή την φορά να έχει βουλιάξει τους γύρω δρόμους. Ήταν δύσκολο ακόμα και να περπατήσει κάποιος, τόσους ανθρώπους μαζεμένους δεν θυμάμαι να έχω δει ξανά. Μου έκανε εντύπωση που ένα σκουπίδι που κρατούσαμε δεν είχε πουθενά ένα κάδο για να το πετάξουμε αν κ περπατήσαμε αρκετά.
Αφού χαζέψαμε τα μαγαζιά της αγοράς αρκετή ώρα τραβήξαμε τον δρόμο για την Αιγυπτιακή αγορά για να πάρουμε μπαχαρικά και λουκούμια.Ο πωλητής στο κατάστημα που ψωνίσαμε ήταν γάτος, δοκίμασε αυτό , δοκίμασε το άλλο και καταλήξαμε να δώσουμε 75 ευρώ (300 λίρες) σε διάφορα πράγματα που πήραμε.
Για αυτούς που γουστάρουν να παίζουν τάβλι και μόνο ανεβάζω ένα πραγματικό έργο τέχνης που μου έκανε δώρο η κοπέλα μου και ήταν η αιτία που κόντεψε να με τραβήξει η μέση μου, μιας και ζυγίζει 4.5 κιλά και το κουβαλούσα σε όλη την διαδρομή μαζί με άλλα μικρά και μεγάλα πράγματα που πήραμε από την πόλη. Αν δεν το πιάσεις στα χέρια σου δεν μπορείς να καταλάβεις για τι κομμάτι μιλάμε αν κ δυστυχώς παρά τις πιέσεις ο πωλητής δεν έπεσε από τις 650 λίρες. Έπαιξε ρόλο στο ότι δεν ήταν πρόθυμος για παζάρι ότι δεν είχαμε άλλο συνάλλαγμα μαζί και θέλαμε να πληρώσουμε με κάρτα. Ο τύπος τρελή φάτσα αν του έλεγα να παίξουμε στο τάβλι την έκπτωση θα το έστρωνε αμέσως αλλά δεν είχαμε τόσο χρόνο για να στήσουμε ματς.
Φορτωμένοι με πράγματα ανεβήκαμε στο τζαμί του Σουλεϊμάν που είναι και οι τάφοι του πρωταγωνιστή του γνωστού σήριαλ και της Χιουρέμ. Η θέα από ψηλά αποζημιώνει και είναι ιδανική για φωτογραφίες.
Φεύγοντας από το τζαμί και κατεβαίνοντας πάλι προς τις αγορές θα δείτε ένα μαγαζί με πολλά μοντέρνα ρολόγια και πολλά ωραία αντικείμενα για την διακόσμηση του σπιτιού σας. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα ότι απέξω είναι πολλοί κινηματογραφικοί ήρωες που θα σας προσελκύσουν το ενδιαφέρον για να μπείτε μέσα ή έστω να τραβήξετε μια φωτογραφία μαζί τους .
Από το ταξίδι δεν θα μπορούσε να λείπει το Balkan lokantasi που η εμπειρία του @mpampis1979 και του @sif..... έφταναν για να με ψήσουν να το δοκιμάσω.
Το μαγειρείο με τις εκπληκτικές τιμές ήταν ότι καλύτερο φάγαμε στην πόλη.Κρίμα που δεν δοκιμάσαμε πιο ιδιαίτερα φαγητά που είδαμε και μας τράβηξαν την περιέργεια και πήγαμε στις πιο σίγουρες λύσεις.Στην τρίτη φορά που θα πάμε στην πόλη όμως θα γίνει χαμός. Όπως θα παρατηρήσετε και από τις φώτο δεν το έχουμε ανακαλύψει μόνο εμείς στο travelstories καθώς γίνεται χαμός και ο κόσμος κάνει ουρές για ένα καλό πιάτο φαγητό.
Όλα αυτά που βλέπετε που σε ελεύθερη μετάφραση είναι δύο παραλλαγές από κοτόπουλο, σουτζουκάκια, ένα πιάτο κουνουπίδι, γλυκό,νερό και αναψυκτικό μας στοίχησαν το υπερβολικό ποσό των 7 ευρώ και για τα δύο άτομα!!!!!!!
Το πρόγραμμα για την σημερινή μέρα είχε και μια βόλτα στο διάσημο καφέ Πιερ Λοτί και το πατριαρχείο άλλα κάτι οι πολλές ώρες που φάγαμε στην αγορά και η μεγάλη απόσταση από το Σουλταναχμετ μας ανάγκασαν να τα προσπεράσουμε.Χρειαζόμασταν άλλη μια μέρα για να είμαστε άνετοι και να δούμε περισσότερα πράγματα.Έτσι με το ρολόι να δείχνει 17:00 έπρεπε να πάμε στο ξενοδοχείο να πάρουμε τα πράγματα και να κατευθυνθούμε προς το αεροδρόμιο.Αυτή την φορά επειδή η μετακίνηση μας θα γινόταν με μέσα συγκοινωνίας έπρεπε να ξεκινήσουμε λίγο νωρίτερα για να είμαστε στην ώρα μας στο αεροδρόμιο. Ένας άλλος λόγος ήταν ότι με τόσα μπαχαρικά και φαγώσιμα που πήραμε φοβηθήκαμε μήπως δεν μας αφήσουν να τα περάσουμε και μιας και είχαμε δωρεάν αποσκευή ήταν ευκαιρία να τα δώσουμε κάτω και να μην τα πάρουμε χειραποσκευές μέσα στο αεροπλάνο. Πριν αποχαιρετήσουμε την Κωνσταντινούπολη αποφασίσαμε να γλυκαθούμε για άλλη μια φορά και η καλύτερη και πιο κοντινή λύση ήταν το ζαχαροπλαστείο του Hazif Mustafa για να κάτσουμε και να απολαύσουμε τα γλυκά εκεί.
Η λύση του τραμ σε συνδυασμό με το μετρό αποδείχθηκε μια χαρά αν και στην αρχή είχε αρκετό κόσμο και ήμασταν ο ένας πάνω στον άλλο, αλλά μετά από 2-3 στάσεις έστρωσε το πράγμα.Μια ώρα περίπου μας πήρε από το Σουλταναχμετ που ήμασταν για να πάμε στο αεροδρόμιο.
Κάπου εδώ η επίσκεψη στην όμορφη και ταυτόχρονα επικίνδυνη λόγω των ημερών Κωνσταντινούπολη έφτασε στο τέλος της. Θέλω να πω σε όσους την έχουν στο πρόγραμμα και φοβούνται να την επισκεφθούν ότι σε κανένα σημείο του ταξιδιού δεν ένοιωσα φόβο. Αστυνομία υπάρχει κυριολεκτικά παντού και ακόμα και για την είσοδο στην κλειστή αγορά σε όλες τις εισόδους υπήρχε μηχάνημα που περνούσες από μέσα και αστυνομικοί για έλεγχο. Οι τιμές στα ξενοδοχεία είναι σε απίστευτα χαμηλά επίπεδα και φαγητό μπορείτε να φάτε σε τρομερές τιμές. Τα διάφορα δώρα ίσως να μην τα βρείτε τόσο φτηνά όσο περιμένετε αλλά και η ισοτιμία ένα προς τέσσερα της Λίρας με το Ευρώ θα βοηθάει στο να αγοράζετε φθηνότερα. Όσοι επιχειρήσετε να πάρετε ταξί υπάρχει μια εφαρμογή που λέγεται taksi taxi και μπορείς να τσεκάρεις πόσο κοστίζει μια διαδρομή για να μην πέσετε σε κανένα τζιμάνι και σας τα πάρει χοντρά (αν και εμείς δεν χρησιμοποιήσαμε ταξί αυτή την φορά).
Όσοι δεν έχετε πάει ακόμα να την βάλετε στο πρόγραμμα..Κωνσταντινούπολη είσαι πλέον στις πόλεις που έχω αδυναμία.
***(Η προηγούμενη εμπειρία μου στην πόλη είναι εδώ: http://www.travelstories.gr/community/threads/Κωνσταντινούπολη-2015.55363/#post-630354).
Last edited:
