Τουρκία Κωνσταντινούπολη Δεκέμβριος 2014-Φωτοιστορία

[marianna k.]

Κωνσταντινούπολη ή απλά Πόλη...έχουν γραφτεί τόσα πολλά γι'αυτή σ'αυτό το forum. Μόλις επέστρεψα από τη δεύτερη επίσκεψή μου σε αυτή και μάλιστα ακόμη πιο μαγεμένη από την πρώτη φορά. Προσωπικά πιστεύω πως ο καλύτερος χαρακτηρισμός γι'αυτή είναι πόλη των αντιθέσεων, από τη μια οι συντηρητικοί μουσουλμάνοι με τις μαντίλες στο Sultanahmet και από την άλλη οι νεαροί Τούρκοι με τα μακριά σγουρά μαλλιά και τα μούσια σε Taksim και Karakoy, τα ξυπόλητα παιδιά γύρω από το Φανάρι και οι Porsche με τα πλουσιόπαιδα στα βόρεια προάστια...

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. 19 Δεκεμβρίου. Ξεκινήσαμε για άλλη μια φορά οικογενειακώς από Χαλκιδική με το αυτοκίνητο μας λίγο διστακτικοί αλλά τελικά διαψευστήκαμε. Από κεντρική Χαλκιδική η διαδρομή σχετικά σύντομη, έξι ώρες περίπου και το πιο κουραστικό κομμάτι ήταν η είσοδος στην Πόλη, τουλάχιστον μια ώρα και ένα τέταρτο! Επειδή είχα διαβάσει από το forum για τα διόδια σταματήσαμε κατευθείαν μόλις μπήκαμε στην Τουρκία σε πρατήριο για να πάρουμε τη σχετική κάρτα αλλά μας είπαν να σταματήσουμε στο επόμενο σε 20 χιλιόμετρα, αυτό έγινε και στο επόμενο και στο επόμενο...και τελικά κάρτα δεν πήραμε ποτέ. Μόλις είδαμε την χαρακτηριστική πινακίδα OGS απλά περάσαμε, ακούστηκε η συρήνα αλλά συνεχίσαμε κανονικά χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα...!

Απογευματάκι φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, τύπου apartments:
http://www.booking.com/hotel/tr/residence-le-reve.el.html?aid=357006;label=gog235jc-hotel-XX-tr-residenceNleNreve-unspec-gr-com-L:el-V:0CCQQFjAA-O:unk-B:unk-N:XX-S:bo;sid=c680f028a4d424fb5bbf98c0c96c64e2;dcid=4;dist=0;type=total&#availability . Αποδείχτηκε πολύ καλή επιλογή, στην περιοχη Beyoglu, οικονομικό, άνετο, κοντά στην Taksim και σε μια περιοχή γεμάτη όμορφα καφέ. Μόλις τακτοποιηθήκαμε βγήκαμε για μια βόλτα στην περιοχή και μείναμε εντυπωσιασμένοι.

Όμορφα μαγαζάκια με τραπεζάκια έξω, μοντέρνοι Τούρκοι, πολλοί μουσικοί, αντικερί και χωρίς πολύ πολύ τουρισμό.

Καθήσαμε στο καφέ Firuz: https://www.facebook.com/CafeFiruz?fref=ts ήπιαμε το παραδοσιακό τσάι, έξω πάντα, και συνεχίσαμε έπειτα μέχρι να φτάσουμε στην Istiklal μέσα από το δρομάκι του Ζωγράφειου.

Πολύ κίνηση και κόσμος. Επιλέξαμε μία κεντρική πιτσαρία: http://www.esmercafe.com/ τουριστική αλλά δεν είχαμε κουράγιο να πολυψάξουμε οπότε φάγαμε και γυρίσαμε ξενοδοχείο...

Η πρώτη μέρα εξερεύνησης ξεκινάει με χαρά

από την περιοχή Sultanahmet, περάσαμε τη γέφυρα του Γαλατά με τους γνωστούς ψαράδες της

και μέσα από τα στενά δρομάκια,

περνώντας από πολλά τζαμιά

φτάσαμε στην πλατεία με την Αγία Σοφία, το Μπλε Τζαμί και το Τοπ Καπί. Η διαφορά από την απέναντι πλευρά ήταν εμφανέστατη βέβαια, παντού συντηρητικοί Τούρκοι και γυναίκες καλυμμένες με μαντήλες, πολλές ακόμη φορούσαν μπούργκα. Ξεκινήσαμε από την Αγία Σοφία,

το εισιτήριο είναι 30 TL και παρόλο που την είχαμε ξαναεπισκεφθεί η αίσθηση όταν μπαίνεις σε αυτό το ναό είναι ίδια, δέος και συγκίνηση....

Συνεχίσαμε με το Αρχαιολογικό Μουσείο το οποίο βρίσκεται στην αυλή του Τοπ Καπί, σε ένα δρομάκι δίπλα από την Αγία Ειρήνη.

Η αλήθεια είναι ότι μας εξέπληξε ευχάριστα με την ενδιαφέρουσα συλλογή του αν και πρέπει να αναφέρω ότι δεν μπορέσαμε να θαυμάσουμε όλα τα εκθέματα γιατί ένα μεγάλο μέρος ήταν κλειστό λόγω εργασιών, μαζί και η περίφημη Σαρκοφάγος! Το εισιτήριο κοστίζει 15 TL και περιλαμβάνει την είσοδο στο κεντρικό κτίριο με ευρήματα από Τροία, Κύπρο, Έφεσσο και πολλές ελληνικές πόλεις (Μυτιλήνη, Θάσο κτλ), μία μικρότερη συλλογή με ευρήματα από Αίγυπτο, Συρία, Χετταίους και μια ακόμη με πορσαλάνες και πλακάκια.

Η πιο ενδιαφέρουσα ήταν η δεύτερη κατά τη γνώμη μου, τα εκθέματα από την Αίγυπτο ήταν εντυπωσιακά όπως και αυτά από την Βαβυλώνα.

Στο Τοπ Καπί δεν μπήκαμε γιατί το είχαμε ξαναεπισκεφθεί ενώ το Μουσείο Ασιατικής και Ισλαμικής Τέχνης που στεγάζεται στο παλάτι του Πάργαλη Ιμπραήμ Πασά ήταν κλειστό λόγω εργασιών. Πήραμε λοιπόν ένα κουλούρι στο δρόμο

και πήγαμε προς τη Βασιλική Κινστέρνα ή Yerebatan Sarnici, δίπλα σχεδόν στην Αγία Σοφία. Το εισιτήριο αν θυμάμαι καλά, είναι 20 TL. Πρόκειται για έναν πολύ όμορφο χώρο ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ανάποδο κεφάλι της Μέδουσας.

Έπειτα πήγαμε προς το Μπλε Τζαμί αλλά δεν καταφέραμε να μπούμε μέσα γιατί πέσαμε πάνω σε ώρα προσευχής και αφού το είχαμε δει παλιότερα δεν ξαναπροσπαθήσαμε να το πλησιάσουμε.

Επόμενη στάση το Kapali Carsi. Χαζέψαμε λίγο αλλά δεν αγοράσαμε κάτι γιατί γινόταν κυριολεκτικά χαμός από τον κόσμο και μας φάνηκε πολύ τουριστικό.

Πήραμε λοιπόν το τραμ, αφού πρώτα αγοράσαμε τη γνωστή Istanbul Card, και περάσαμε στο Karakoy. Να τονίσω ότι το είσιτήριο γαι το τραμ κοστίζει πλέον 2.15 ανά διαδρομή.

Το Karakoy είναι μια πανέμορφη περιοχή με γραφικά μοντέρνα εστιατόρια και καφέ γεμάτα από νεαρό κόσμο, οπότε μια επίσκεψη αξίζει σίγουρα!

Φάγαμε, κάναμε μια βόλτα στην περιοχή

και δυστυχώς επειδή νύχτωσε επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Το βράδυ βγήκαμε πάλι για γλυκό στην Istiklal, σε ένα ευρωπαϊκό εστιατόριο δίπλα από το χθεσινό: http://www.mncafe.com/. Πολύ ωραία γλυκά, ειδικά ένα που μας πρότεινε ο σερβιτόρος, ήταν μια ζεστή μπάλα και μέσα είχε παγωτό. Τέλος πρώτης μέρας λοιπόν!

 

• 1
• 2
• 3
• 4

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 4

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[marianna k.]

Δεύτερη μέρα λοιπόν, Κυριακή και το πρόγραμμα έχει Φανάρι, Μονή της Χώρας και Λόφο Pierre Lotti, που τελικά δεν είδαμε λόγω βροχής! Αποφασίσαμε λοιπόν να κάνουμε τη διαδρομή από Beyoglu μέχρι Φανάρι με τα πόδια για να περπατήσουμε δίπλα στη θάλασσα, όντως πολύ όμορφη διαδρομή και το απολαμβάναμε

ώσπου μας έτυχε το πρώτο απρόοπτο...Πέρασε από δίπλα μας ένας Τούρκος από αυτούς που υπάρχουν σε κάθε γωνία και γυαλίζουν τα παπούτσια, του έπεσε η βούρτσα κι εμείς οι ευγενικοί του τη δώσαμε! Αυτός έδειχνε καταϋποχρεωμένος αρχικά και θέλησε να μας εξυπηρετήσει, ε και τον ακολουθήσαμε για να πάμε στο Πατριαρχείο. Ξαφνικά περνάμε το δρομάκι του Πατριαρχείου κι αυτός συνεχίζει. Ξαναλέμε <<Πατριαρχείο>>, κουνάει το κεφάλι σταματάει λίγο πιο πέρα και μας δείχνει τον επόμενο δρομάκι. Λέμε ευχαριστούμε και πάμε να φύγουμε αλλά μας σταματάει και κάνει τα παπούτσια μας. <<Λεφτά;>> ρωτάμε, <<Όχι όχι>> αυτός. Ώσπου μας λέει ότι έχει τρία παιδιά στην Άγκυρα και θέλει 15 λίρες...καλοί άνθρωποι κι εμείς βγάζει ο άντρας της παρέας τα λεφτά, τα κοιτάει αυτός ξαναρωτάμε εμείς 15; Βουτάει αυτος δυο πενηντάρικα, σοκ εμείς!! Ε τελικά καταφέραμε τα πήραμε πίσω αλλά πήραμε μια τρομάρα!! Τρέχαμε μετά!

Στρίψαμε τελικά στο δρομάκι που μας έδειξε ακόμη ψιλοτρομαγμένοι και καταφέραμε να φτάσουμε στο Πατριαρχείο. Βέβαια μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό μπλεχτήκαμε σε κάτι δρομάκια πολύ φτωχά και καταφέραμε να δούμε μια ακόμη άποψη της Κωνσταντινούπολης.

Στο Πατριαρχείο προλάβαμε την Κυριακάτικη Λειτουργία κι έπειτα πήγαμε στην Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή.

Το κτίριο είναι πολύ εντυπωσιακό και η θέα καταπληκτική,

βέβαια ήμασταν ακόμη πιο τυχεροί γιατί εκείνη τη μέρα είχε Χριστουγεννιάτικο Bazaar

και καταφέραμε να μπούμε μέσα στο κτίριο, να δούμε τις τάξεις και να μιλήσουμε με Πολίτες...

Η αλήθεια είναι ότι όταν μπήκαμε μέσα στο κτίριο νιώσαμε πολύ περίεργα, χαρά και νοσταλγία μαζί. Οι μεγάλες αίθουσες με τα πράσινα θρανία και τα λιγοστά Ελληνάκια μας συγκίνησαν ιδιαίτερα, το στολισμένο δεντράκι και το χαμόγελο αυτών των ανθρώπων μας έφτιαξαν τη μέρα. Στηρίξαμε την προσπάθειά τους και συνεχίσαμε με τα πόδια για τη Μονή της Χώρας.

Η διαδρομή ιδιαίτερη, περάσαμε από Εβραϊκή Συναγωγή, τζαμιά, γυναίκες καλυμμένες με μπούργκα που δεν τολμούσαν ούτε να σηκώσουν το βλέμμα τους και φτωχογειτονιές...

Πίσω από όλα αυτά

ανακαλύψαμε τη Μονή της Χώρας ή Kariye Muzei. To εισιτήριο ήταν 15 TL αλλά το τμήμα του ναου ήταν κλειστό, κι αυτό λόγω εργασιών! Παρόλα αυτά τα ψηφιδωτά είναι εξαιρετικά και πολύ καλά συντηρημένα οπότε άξιζε τον κόπο η επίσκεψη!

Ήπιαμε τσάι και φάγαμε στο εστιατόριο απέναντι από τη Μονή Kaserli Pide

και Tavuk κάτι... Το φαγητό ήταν πολύ καλό, παραδοσιακό και οικονομικό. Μόλις όμως σηκωθήκαμε ξεκίνησε δυνατή βροχή και αναγκαστικά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο με το πρώτο ταξί που βρήκαμε! Η βροχή ασταμάτητη όλο το απόγευμα αλλά τελικά το βραδάκι

σταμάτησε και παρά το τσουχτερό κρύο πήγαμε για γλυκό στο περίφημο Saray, πήραμε μια κρεμ καραμελέ αλλά δεν πολυενθουσιαστήκαμε, έχω την εντύπωση ότι ίσως ήταν και από βουβαλίσιο γάλα...Επίστροφή λοιπόν για άλλη μια φορά και ύπνος.

 

[vasnorth]

ώσπου μας έτυχε το πρώτο απρόοπτο...Πέρασε από δίπλα μας ένας Τούρκος από αυτούς που υπάρχουν σε κάθε γωνία και γυαλίζουν τα παπούτσια, του έπεσε η βούρτσα κι εμείς οι ευγενικοί του τη δώσαμε! Αυτός έδειχνε καταϋποχρεωμένος αρχικά και θέλησε να μας εξυπηρετήσει, ε και τον ακολουθήσαμε για να πάμε στο Πατριαρχείο. Ξαφνικά περνάμε το δρομάκι του Πατριαρχείου κι αυτός συνεχίζει. Ξαναλέμε <<Πατριαρχείο>>, κουνάει το κεφάλι σταματάει λίγο πιο πέρα και μας δείχνει τον επόμενο δρομάκι. Λέμε ευχαριστούμε και πάμε να φύγουμε αλλά μας σταματάει και κάνει τα παπούτσια μας. <<Λεφτά;>> ρωτάμε, <<Όχι όχι>> αυτός. Ώσπου μας λέει ότι έχει τρία παιδιά στην Άγκυρα και θέλει 15 λίρες...καλοί άνθρωποι κι εμείς βγάζει ο άντρας της παρέας τα λεφτά, τα κοιτάει αυτός ξαναρωτάμε εμείς 15; Βουτάει αυτος δυο πενηντάρικα, σοκ εμείς!! Ε τελικά καταφέραμε τα πήραμε πίσω αλλά πήραμε μια τρομάρα!! Τρέχαμε μετά!

Καλημέρα και Χρόνια Πολλά.
Πολύ ωραία και καλογραμμένη η ιστορία σου για την γοητευτική Πόλη και με εξαιρετικές φωτογραφίες!
Το περιστατικό που σας συνέβη με τον λουστραδόρο, το ίδιο ακριβώς συνέβη και σε μας το καλοκαίρι καθώς διασχίζαμε τη γέφυρα του Γαλατά. Ακριβώς η ίδια τακτική και η ίδια ιστορία ( ότι είναι από την Άγκυρα και ότι έχει το ένα από τα τρία του παιδιά στο νοσοκομείο), το σημειώνω για να είναι προσεκτικοί μελλοντικοί επισκέπτες της Πόλης, αν και φαίνεται να είναι ακίνδυνοι αυτοί οι τύποι, ποτέ όμως δεν ξέρεις τι εξέλιξη μπορεί να έχει αυτή η ιστορία.
Εμείς τη ''γλυτώσαμε'' με 20 λίρες (λες δε βαριέσαι, καημένος φαίνεται, ίσως να έχει ανάγκη), αλλά την άλλη φορά ας είμαστε όλοι πιό προσεκτικοί.

 

[marianna k.]

Χρόνια πολλά κι ευχαριστώ πολύ!
Έχεις δίκιο ότι χρειάζεται προσοχή γιατί κι εμείς τρομάξαμε, δεν είχα διαβάσει κάτι αντίστοιχο οπότε ούτε καν μας πέρασε απο το μυαλό...

 

[marianna k.]

Προορισμός της επόμενης μέρας Χαλκηδόνα οπότε παίρνουμε από το Εμινονού το καραβάκι για Kadikoy.

Η διαδρομή όμορφη μας επέτρεψε να φωτογραφίσουμε το Βόσπορο και τελικά φτάνουμε στην Ασιατική πλευρά που αλλιώς περιμέναμε...Αντί για μαντήλες βρήκαμε μοντέρνες Τουρκάλες και ευγενικό κόσμο. Ξεκινήσαμε να περπατάμε στα δρομάκια,

βρήκαμε την εκκλησία της Αγίας Ευμορφίας αν θυμάμαι καλά

κι έπειτα μπήκαμε στην μεγαλύτερη εκκλησία της Αγίας Τριάδας.

Οι δρόμοι γραφικοί με πολύχρωμα σπίτια

και παραδοσιακά καφενεία με κοντά τραπεζάκια!

Εδώ βρήκαμε επίσης τα καλύτερο συνάλλαγμα. Χαρήκαμε πολύ τη βόλτα μας σε αυτή τη γειτονιά,

κάναμε τα ψώνια μας και πήραμε ταξί για Kuzguncuk.

Είναι μια ήσυχη γειτονιά με δρόμους με παλιά ξύλινα σπίτια. Όλα χρωματιστά και πανέμορφα, λες και βγήκαν από άλλη εποχή. Στο παρελθόν, ήταν το σπίτι πολλών Εβραίων, Αρμενίων και Ρωμιών έχοντας πολύ λίγους μουσουλμάνους.Εκεί γυρίζονται πολλές διαφημίσεις και τηλεποτικές παραγωγές. Εκεί βρίσκεται και η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, γενικά η γειτονιά είναι πανέμορφη!

Αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη ενώ οι τουρίστες που συναντήσαμε ήταν ελάχιστοι...

Έπειτα πήγαμε Uskudar με το μικρό λεωφορείο που περνάει από την πλατεία και από εκεί πήραμε το καραβάκι για Karakoy. Στο δρόμο θαυμάσαμε τον Πύργο του Λέανδρου.

Κατεβήκαμε λοιπόν στη γειτονιά μας και κατευθυνθήκαμε

για φαγητό στο Gani Gani για το οποίο έχει γίνει πολύς λόγος στο forum. Δεν είχε πολύ κόσμο οπότε είχαμε όλο το Sultan Oda μόνοι μας και καθήσαμε με άνεση στις μαξιλάρες.

Το φαγητό αρκετά καλό και οικονομικό, η ατμόσφαιρα φοβερή! Ξαπλώσαμε και το βραδάκι κάναμε έξοδο σε ένα από τα μικρά καφέ της περιοχής, το Swedish Coffee Point: https://www.facebook.com/swedishcoffeepoint/timeline . Συμπαθητικό και ευρωπαϊκού τύπου με πολύ ωραία γλυκά

και ντεκόρ,

όλα στην περιοχή βέβαια πάνω κάτω το ίδιο στυλ είχαν....

 

[8avos]

Σε μια απ τις φωτογραφίες σου γράφουν και για τον Νικο Ρωμανο στον τοίχο.
Αρα ενημερώνονται το τι συμβαίνει στον κόσμο

 

[marianna k.]

Ναι! Γι'αυτό την ανέβασα, μου έκανε εντύπωση!

 

[karfitsa]

Στην Κωνσταντινουπολη χιονιζει...

 

[marianna k.]

Ξημερώνει η επόμενη μέρα με μια διάχυτη μελαγχολία στην ατμόσφαιρα αφού ουσιαστικά ήταν η τελευταία μας μέρα. Πήραμε λοιπόν το τραμ μέχρι Kabatas (Dolma Bahce) και από εκεί το λεωφορείο 22Ε για Ortakoy. Πολύ όμορφη γειτονιά

με συμπαθητική μικρή αγορά με πολλά κοσμήματα

και ακόμη μια εκκλησία!

Τελικά βγήκαμε στην εντυπωσιακή γέφυρα και το τζαμί που εντυπωσιάζει με την ξεχωριστή αρχιτεκτονική του!

Ήπιαμε καφέ κάτω από τη γέφυρα και μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες περιπλανηθήκαμε στην αγορά και πήραμε λεωφορείο για την Taksim.

Διασχίσαμε την Istiklal

και φάγαμε σε ένα από τα πολλά εστιατόρια της Cicek Pasaji, της αγοράς των λουλουδιών. Το φαγητό όχι κάτι το ιδιαίτερο βέβαια...

Έπειτα περπατήσαμε μέχρι τον Πύργο του Γαλατά αλλά ήμασταν πολύ κουρασμένοι για να ανέβουμε.

Τα στενά γύρω από τον Πύργο πολύ γραφικά και με πολύ συμπαθητικά μαγαζιά,

κάναμε τις αγορές μας και περάσαμε απέναντι ξανά

για να μπούμε στην Αγορά των Μπαχαρικών.

Πολύς κόσμος αλλά τελικά τα καταφέραμε να κάνουμε τα ψώνια μας, να αγοράσουμε τα δώρα που θέλαμε και επιστροφή στο ξενοδοχείο.

Το βράδυ βγήκαμε για την τελευταία μας βόλτα και φάγαμε τα παραδοσιακά πλέον Pide στο Kardesler https://foursquare.com/v/kardesler-kebap-salonu-cihangir/515eb3e2e4b0236352d672ab, πολύ καλό φαγητό και φθηνό, όποτε περνούσαμε ήταν γεμάτο! Επίσης η κουζίνα του ήταν ανοιχτή οποότε παρατηρήσαμε ότι ήταν πεντακάθαρο. Τελευταία βόλτα λοιπόν και ξημερώνει η μέρα της επιστροφής. Επιστροφή Χαλκιδική ήρεμα και χωρίς απρόοπτα.

Γενικά η Πόλη, είναι μαγικό μέρος. Μας άφησε ακόμη καλύτερες εντυπώσεις από την προηγούμενη φορά. Είδαμε ουσιαστικά μία αλλαγμένη Κωνσταντινούπολη, είδαμε μια πιο ευρωπαϊκή και ανθρώπινη πλευρά της ενώ φυσικά δεν λείπουν και οι γνωστές φτωχογειτονιές. Γι'αυτό ακριβώς όμως την αγαπάμε, για τις αντιθέσεις της. Επίσης, με εξαίρεση την περίπτωση που αναφέρθηκε παραπάνω οι Τούρκοι ήταν κάτι παραπάνω από εξυπηρετικοί και ευγενικοί μαζί μας ενώ δεν δίστασαν να τηλεφωνήσουν ακόμη και στον ιδιοκτήτη μιας καφετέριας που ψάχναμε. Πόλη λοιπόν, τέλος...Καλή χρονιά και καλά ταξίδια σε όλους!!

 

[Dafni]

Μαριαννα,οι φωτογραφιες σου ειναι καταπληκτικές!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
απο τις ωραιοτερος που έχω δει ,και οχι μονο στο φορουμ!είναι δυσκολο μια φωτογραφια να μεταφερει την αισθηση,αλλά αυτές εδώ το πετυχαν !!!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ασία

 

[Meliti]

Το βράδυ βγήκαμε για την τελευταία μας βόλτα και φάγαμε τα παραδοσιακά πλέον Pide στο Kardesler https://foursquare.com/v/kardesler-kebap-salonu-cihangir/515eb3e2e4b0236352d672ab, πολύ καλό φαγητό και φθηνό, όποτε περνούσαμε ήταν γεμάτο! Επίσης η κουζίνα του ήταν ανοιχτή οποότε παρατηρήσαμε ότι ήταν πεντακάθαρο.

Πολύ σωστά τα λες Μαριάννα! Μείναμε ένα μήνα το καλοκαίρι στη γειτονιά αυτή, το Kardesler ήταν συνέχεια γεμάτο, τόσο με ντόπιους όσο και με τουρίστες και το τιμήσαμε αρκετές φορές (ο σύζυγος ακόμη ονειρεύεται το kavurmali pide).
Το cay bahce δίπλα, επίσης γεμάτο μέρα νύχτα, αλλά από ένα σημείο και μετά άρχισε να μας κουράζει ο "τρέντυ" κόσμος και η birkenstock παντοφλίτσα, η οποία είναι μια χαρά αλλά όταν τη φοράει το 99% των θαμώνων γίνεται λίγο αστείο (αναρωτιέμαι ποιο να είναι το must υπόδημα του χειμώνα στο Cihangir...)