DepecheM
Member
- Μηνύματα
- 23
- Likes
- 125
- Επόμενο Ταξίδι
- ΑΜΒΟΥΡΓΟ
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΙΝΔΙΑ
Θα ξεκινήσω περιγράφοντας την ολιγοήμερη επίσκεψη με λέξεις:
Για να σοβαρευτώ. Η επίσκεψη έγινε έχοντας συνείδηση επί των θετικών και αρνητικών του νησιού, τα οποία λίγο πολύ είναι γνωστά. Πάμε λοιπόν να τα δούμε και τυποποιημένα:
Πρόσβαση - Μετάβαση:
Ο βασικός τρόπος να μεταβεί κάποιος στο νησί (με ΙΧ) είναι από Ηγουμενίτσα, με φέρυ. Συνήθως έχει ένα δρομολόγιο ανά ημέρα (αναχώρηση γύρω στις 11:00+ από Ηγουμενίτσα κ επιστροφή 14:00). Διάρκεια από Ηγουμενίτσα (λένε) 01:30 αλλά είναι 01:45 και μαζί με τα μπες βγες, θα πάρει 2 ώρες. Παίζει να είναι το πιο αργό φέρυ που έχω μπει. Κόστος με απιστροφή και normal ΙΧ, 145 euros (2 ενήλικες, 2 παιδιά).
Βεβαίως καλοκαίρι έχει και δρομολόγιο μέσω...Λαμίας Λευκίμμης, για όσους συνδυάζουν Κέρκυρα με Παξούς.
Υπάρχει και η λύση της μονοήμερης από Πάργα αλλά δεν μπορείς να έχεις φυσικά μαζί σου μεταφορικό μέσο. Μονοήμερη νομίζω παίζει και από Σϋβοτα Θεσπρωτίας.
Διαμονή:
Όσοι το έχουν ψάξει, θα έχουν διαπιστώσει ότι τα καταλύματα είναι λίγα. Ακόμα πιο λίγα είναι τα καταλύματα χαμηλού ή μέτριου κόστους, τα οποία εξαφανίζονται νωρίς νωρίς. Ωστόσο, εμείς (λόγω COVID) σταθήκαμε τυχεροί και βρήκαμε κάτι πολύ πολύ καλό σε καλή τιμή με θέα κ.λπ, μέσα στο Γάιο (Γάης για τους ντόπιους) τον οποίο και προτείνω ως μέρος διαμονής καθώς όλα περνούν από το Γάιο. Η διαμονή μας ήταν 3 βράδια, στα μέσα Ιουλίου.
Φαγητό:
Επιλέξαμε τις προτάσεις μέσα από το διαδίκτυο σε συνδυασμό με τις προτάσεις του ευγενέστατου σπιτονοικοκύρη. Ομολογώ ότι δεν ενθουσιαστήκαμε, συν του ότι όπου και αν καθήσαμε, ήταν πανάκριβα. Φαγητό, καφές, κρέπες, ποτά κ.λπ.
"Πόλεις" - Ζωή - Κίνηση - Νύχτα:
Οι αποστάσεις από άκρη σε άκρη είναι max 20 λεπτά. Φυσικά σε όλο το νησί ισχύει το ΚΟΔΙΝ. Όλη η κίνηση είναι γύρω από το Γάιο. Ωστόσο, βραδάκι ο κόσμος πηγαίνει και στη Λάκκα (για φαγητό κυρίως) στα βόρεια του νησιού. Κόσμο μαζεύει επίσης και ο Λογγός. Για ποτό νομίζω ο Γάιος είναι μονόδρομος. Εξυπακούετεαι ότι μετά από μία ημέρα, πετυχαίνεις τους ίδιους και τους ίδιους. Είπαμε, μικρό το νησί.
Αντίπαξοι:
Στους Αντίπαξους προφανώς και πηγαίνεις με βάρκα. Τυπικά, η μοναδική επιλογή είναι με βάρκες-ταξί που αναχωρούν πρωί από το Γάιο και επιστρέφουν κάποια στιγμή το απόγευμα. Μεταφέρουν μαζικά λουόμενους, ανάλογα με τη χωρητικότητα της βάρκας.
Η άλλη επιλογή είναι να νοικιάσεις ο ίδιος βάρκα, στην περίπτωση όμως αυτή, τυπικά δεν έχεις δυνατότητα να "δέσεις" για να πας στις παραλίες του νησιού. Μπορείς βεβαίως να στροφάρεις ή και να παρανομήσεις...
Παραλίες:
Οι παραλίες ήταν και ο βασικός λόγος επίσκεψής μας. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ο όρος "καλή παραλία", είναι κατά τη γνώμη μου εξαιρετικά υποκειμενικός. Αναφέρω παράγοντες επ΄αυτού: απόσταση από τη "βάση", πρόσβαση, επισκεψιμότητα-πολυκοσμία, χρώμα νερών, υλικό (ψιλή άμμος, χαλίκι, βράχια κ.λπ), βυθός, βάθος, επικινδυνότητα, ευκολίες (σκιά από δέντρα, ομπρέλες, ταβέρνες κ.λπ) θα μπορούσα να γράψω και άλλα.
Στους Παξούς λοιπόν, κάποιος που δε θέλει να χορεύει ζεϊμπέκικο στην παραλία, καλύτερα να αποφύγει την επίσκεψη. Η συντριπτική πλειοψηφία των παραλιών, έχει από βότσαλο σε μέγεθος μεγάλου γίγαντα έως και πέτρα μεγέθους πατάτας. Άρα, οι "τρυφεροπόδαροι" υποφέρουν. Ωστόσο, κατ' αναλογία, το νησί έχει τις ωραιότερες παραλίες στην Ελλάδα και έχω πάει σε πολλές. Ακολουθούν Φωτογραφίες.
Κηπιάδι
Βρήκα
Βρήκα
Μεσηβρήκα
στη Μεσηβρήκα πας με τα πόδια από τη Βρήκα (5 λεπτά διαδρομή με ένα μονοπατάκι, μέσα από θάμνους).
Το highlight:
Ναι, το highlight η Καμάρα ή αλλιώς Τρυπητή. Ήταν όνειρο να πάω και να καθήσω να τη χαζέψω από κοντά και όσο μπορώ. Η σκέψη του να πάω μόνος γιατί δεν είχα ιδέα για το βαθμό δυσκολίας, αποδείχθηκε σοφή καθώς είχε 20 λεπτο περπάτημα στο κατέβα, 25 λεπτο στο ανέβα, με μέτριο βαθμό δυσκολίας. Θα πρέπει λοιπόν να είσαι λάτρης της (έστω και σύντομης) περιπέτειας. Το απόλαυσα όσο δε φαντάζεστε. Επιβλητικό το τί φτιάχνει η φύση όταν έχει κέφια σε συνδυασμό με το απέραντο γαλάζιο του Ιονίου και την απόλυτη ησυχία... Είναι από τα μέρη που λες, μένω εδώ για πάντα. Επίσης, μου έκανε εντύπωση ότι κατά τη διάρκεια της διαδρομής δε βρήκα ούτε ένα σκουπιδάκι. Πολιτισμός ή ελάχιστοι επισκέπτες;
Θεώρησα σκόπιμο να παραθέσω και κάποιες οδηγίες πρόσβασης, μέσω και φωτογραφιών.
Το σημείο λοιπόν που φτάνεις με ΙΧ και παρκάρεις, είναι εκεί που σταματά η μπλε διαδρομή και ξεκινά η διακεκομμένη (39.182238, 20.185266):
Στο τερματικό αυτό σημείο, υπάρχει χώρος να παρκάρουν 1,2 ΙΧ (ως σημάδι να έχετε ένα πετρόχτιστο με ροζ πόρτα). Στη συνέχεια, ακολουθεί μία ευχάριστη (κατ' εμέ) διαδρομή διάρκειας 10 λεπτών, μέσα σε σκιά. Η διαδρομή ως επί το πλείστον είναι μέσα σε ένα πετρόχτιστο διάδρομο:
Στην κατάληξη αυτού του διαδρόμου, υπάρχει πινακίδα που σε καλεί να ακολουθήσεις το δρόμο στα αριστερά.
Κάποια μέτρα αργότερα φτάνεις στο σημείο που ακολουθείς το τελευταίο μονοπάτι και ως σημάδι για να το βρεις, είναι αυτή η ριγμένη πόρτα της φώτο. Το μονοπάτι ξεκινά στα δεξιά, 10 μέτρα, μετά από την πράσινη πόρτα
Από αυτό το μονοπάτι, που είναι εξαιρετικά στενό, οδηγείσαι στην καμάρα, μετά από 10 το πολύ λεπτά. Στα τελευταία μέτρα, θέλει λίγο προσοχή γιατί είναι λίγο απότομο. Συνίσταται αθλητικό παπούτσι με κάλτσα.
Αυτό που αντικρίζεις στο τέλος, σε αποζημιώνει με το παραπάνω:
All in all
Αν είσαι λάτρης των "οινοπνευματί" νερών, εάν λατρεύεις το γαλάζιο της Λευκάδας, της Ζακύνθου κ.λπ τότε δε θα πρέπει να το σκεφτείς 2η φορά. Οι Παξοί (και οι Αντίπαξοι) αξίζουν τουλάχιστον μία επίσκεψη. Για μένα προσωπικά, ήταν η 2η. Το απόλαυσα όσο τίποτα, παρά του ότι δεν πολυγουσταρω το ζειμπέκικο αλλά ούτε και αναστενάρης είμαι (αναφέρομαι στις πέτρες που έχουν οι παραλίες και τη δυσκολία να πατήσεις). Ο συνδυασμός του καταπράσινου νησιού, του λευκού βότσαλου και του χρώματος των νερών απλά ΔΕΝ υπάρχει. Με τα υπόλοιπα, απλά συμβιβάστηκα. Ήταν ικανοποιητικά.
- Παραλίες (απίστευτες)
- ΚΟΔΙΝ (Κλασικό Οδικό Δίκτυο Ιονίων Νήσων)
- Εκκλησίες (πολλές)
- Γάτες (πιο πολλές)
- Πράσινο (ακόμα πιο πολύ)
- Πανάκριβα (σχεδόν τα πάντα)
- Παραλίες (απίστευτες) [δις]
Για να σοβαρευτώ. Η επίσκεψη έγινε έχοντας συνείδηση επί των θετικών και αρνητικών του νησιού, τα οποία λίγο πολύ είναι γνωστά. Πάμε λοιπόν να τα δούμε και τυποποιημένα:
Πρόσβαση - Μετάβαση:
Ο βασικός τρόπος να μεταβεί κάποιος στο νησί (με ΙΧ) είναι από Ηγουμενίτσα, με φέρυ. Συνήθως έχει ένα δρομολόγιο ανά ημέρα (αναχώρηση γύρω στις 11:00+ από Ηγουμενίτσα κ επιστροφή 14:00). Διάρκεια από Ηγουμενίτσα (λένε) 01:30 αλλά είναι 01:45 και μαζί με τα μπες βγες, θα πάρει 2 ώρες. Παίζει να είναι το πιο αργό φέρυ που έχω μπει. Κόστος με απιστροφή και normal ΙΧ, 145 euros (2 ενήλικες, 2 παιδιά).
Βεβαίως καλοκαίρι έχει και δρομολόγιο μέσω...
Υπάρχει και η λύση της μονοήμερης από Πάργα αλλά δεν μπορείς να έχεις φυσικά μαζί σου μεταφορικό μέσο. Μονοήμερη νομίζω παίζει και από Σϋβοτα Θεσπρωτίας.
Διαμονή:
Όσοι το έχουν ψάξει, θα έχουν διαπιστώσει ότι τα καταλύματα είναι λίγα. Ακόμα πιο λίγα είναι τα καταλύματα χαμηλού ή μέτριου κόστους, τα οποία εξαφανίζονται νωρίς νωρίς. Ωστόσο, εμείς (λόγω COVID) σταθήκαμε τυχεροί και βρήκαμε κάτι πολύ πολύ καλό σε καλή τιμή με θέα κ.λπ, μέσα στο Γάιο (Γάης για τους ντόπιους) τον οποίο και προτείνω ως μέρος διαμονής καθώς όλα περνούν από το Γάιο. Η διαμονή μας ήταν 3 βράδια, στα μέσα Ιουλίου.
Φαγητό:
Επιλέξαμε τις προτάσεις μέσα από το διαδίκτυο σε συνδυασμό με τις προτάσεις του ευγενέστατου σπιτονοικοκύρη. Ομολογώ ότι δεν ενθουσιαστήκαμε, συν του ότι όπου και αν καθήσαμε, ήταν πανάκριβα. Φαγητό, καφές, κρέπες, ποτά κ.λπ.
"Πόλεις" - Ζωή - Κίνηση - Νύχτα:
Οι αποστάσεις από άκρη σε άκρη είναι max 20 λεπτά. Φυσικά σε όλο το νησί ισχύει το ΚΟΔΙΝ. Όλη η κίνηση είναι γύρω από το Γάιο. Ωστόσο, βραδάκι ο κόσμος πηγαίνει και στη Λάκκα (για φαγητό κυρίως) στα βόρεια του νησιού. Κόσμο μαζεύει επίσης και ο Λογγός. Για ποτό νομίζω ο Γάιος είναι μονόδρομος. Εξυπακούετεαι ότι μετά από μία ημέρα, πετυχαίνεις τους ίδιους και τους ίδιους. Είπαμε, μικρό το νησί.
Αντίπαξοι:
Στους Αντίπαξους προφανώς και πηγαίνεις με βάρκα. Τυπικά, η μοναδική επιλογή είναι με βάρκες-ταξί που αναχωρούν πρωί από το Γάιο και επιστρέφουν κάποια στιγμή το απόγευμα. Μεταφέρουν μαζικά λουόμενους, ανάλογα με τη χωρητικότητα της βάρκας.
Η άλλη επιλογή είναι να νοικιάσεις ο ίδιος βάρκα, στην περίπτωση όμως αυτή, τυπικά δεν έχεις δυνατότητα να "δέσεις" για να πας στις παραλίες του νησιού. Μπορείς βεβαίως να στροφάρεις ή και να παρανομήσεις...
Παραλίες:
Οι παραλίες ήταν και ο βασικός λόγος επίσκεψής μας. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ο όρος "καλή παραλία", είναι κατά τη γνώμη μου εξαιρετικά υποκειμενικός. Αναφέρω παράγοντες επ΄αυτού: απόσταση από τη "βάση", πρόσβαση, επισκεψιμότητα-πολυκοσμία, χρώμα νερών, υλικό (ψιλή άμμος, χαλίκι, βράχια κ.λπ), βυθός, βάθος, επικινδυνότητα, ευκολίες (σκιά από δέντρα, ομπρέλες, ταβέρνες κ.λπ) θα μπορούσα να γράψω και άλλα.
Στους Παξούς λοιπόν, κάποιος που δε θέλει να χορεύει ζεϊμπέκικο στην παραλία, καλύτερα να αποφύγει την επίσκεψη. Η συντριπτική πλειοψηφία των παραλιών, έχει από βότσαλο σε μέγεθος μεγάλου γίγαντα έως και πέτρα μεγέθους πατάτας. Άρα, οι "τρυφεροπόδαροι" υποφέρουν. Ωστόσο, κατ' αναλογία, το νησί έχει τις ωραιότερες παραλίες στην Ελλάδα και έχω πάει σε πολλές. Ακολουθούν Φωτογραφίες.
Κηπιάδι
Βρήκα
Βρήκα
Μεσηβρήκα
στη Μεσηβρήκα πας με τα πόδια από τη Βρήκα (5 λεπτά διαδρομή με ένα μονοπατάκι, μέσα από θάμνους).
Το highlight:
Ναι, το highlight η Καμάρα ή αλλιώς Τρυπητή. Ήταν όνειρο να πάω και να καθήσω να τη χαζέψω από κοντά και όσο μπορώ. Η σκέψη του να πάω μόνος γιατί δεν είχα ιδέα για το βαθμό δυσκολίας, αποδείχθηκε σοφή καθώς είχε 20 λεπτο περπάτημα στο κατέβα, 25 λεπτο στο ανέβα, με μέτριο βαθμό δυσκολίας. Θα πρέπει λοιπόν να είσαι λάτρης της (έστω και σύντομης) περιπέτειας. Το απόλαυσα όσο δε φαντάζεστε. Επιβλητικό το τί φτιάχνει η φύση όταν έχει κέφια σε συνδυασμό με το απέραντο γαλάζιο του Ιονίου και την απόλυτη ησυχία... Είναι από τα μέρη που λες, μένω εδώ για πάντα. Επίσης, μου έκανε εντύπωση ότι κατά τη διάρκεια της διαδρομής δε βρήκα ούτε ένα σκουπιδάκι. Πολιτισμός ή ελάχιστοι επισκέπτες;
Θεώρησα σκόπιμο να παραθέσω και κάποιες οδηγίες πρόσβασης, μέσω και φωτογραφιών.
Το σημείο λοιπόν που φτάνεις με ΙΧ και παρκάρεις, είναι εκεί που σταματά η μπλε διαδρομή και ξεκινά η διακεκομμένη (39.182238, 20.185266):
Στο τερματικό αυτό σημείο, υπάρχει χώρος να παρκάρουν 1,2 ΙΧ (ως σημάδι να έχετε ένα πετρόχτιστο με ροζ πόρτα). Στη συνέχεια, ακολουθεί μία ευχάριστη (κατ' εμέ) διαδρομή διάρκειας 10 λεπτών, μέσα σε σκιά. Η διαδρομή ως επί το πλείστον είναι μέσα σε ένα πετρόχτιστο διάδρομο:
Στην κατάληξη αυτού του διαδρόμου, υπάρχει πινακίδα που σε καλεί να ακολουθήσεις το δρόμο στα αριστερά.
Κάποια μέτρα αργότερα φτάνεις στο σημείο που ακολουθείς το τελευταίο μονοπάτι και ως σημάδι για να το βρεις, είναι αυτή η ριγμένη πόρτα της φώτο. Το μονοπάτι ξεκινά στα δεξιά, 10 μέτρα, μετά από την πράσινη πόρτα
Από αυτό το μονοπάτι, που είναι εξαιρετικά στενό, οδηγείσαι στην καμάρα, μετά από 10 το πολύ λεπτά. Στα τελευταία μέτρα, θέλει λίγο προσοχή γιατί είναι λίγο απότομο. Συνίσταται αθλητικό παπούτσι με κάλτσα.
Αυτό που αντικρίζεις στο τέλος, σε αποζημιώνει με το παραπάνω:
All in all
Αν είσαι λάτρης των "οινοπνευματί" νερών, εάν λατρεύεις το γαλάζιο της Λευκάδας, της Ζακύνθου κ.λπ τότε δε θα πρέπει να το σκεφτείς 2η φορά. Οι Παξοί (και οι Αντίπαξοι) αξίζουν τουλάχιστον μία επίσκεψη. Για μένα προσωπικά, ήταν η 2η. Το απόλαυσα όσο τίποτα, παρά του ότι δεν πολυγουσταρω το ζειμπέκικο αλλά ούτε και αναστενάρης είμαι (αναφέρομαι στις πέτρες που έχουν οι παραλίες και τη δυσκολία να πατήσεις). Ο συνδυασμός του καταπράσινου νησιού, του λευκού βότσαλου και του χρώματος των νερών απλά ΔΕΝ υπάρχει. Με τα υπόλοιπα, απλά συμβιβάστηκα. Ήταν ικανοποιητικά.
Last edited:
