Κυανή ακτή... ακουγόταν πάντα πολύ ωραίο και πολυ πολυτελές στο μυαλό μου. Φέτος λοιπόν αποφασίσαμε με τον άντρα μου να κάνουμε αυτό το ταξίδι μαζί με ένα ακόμα φιλικό ζυγάρι με τις μηχανές μας. Το σχεδιάσαμε ένα χρόνο και αρχές Ιουλίου ξεκινήσαμε. Λόγω εργασιών το ταξίδι μας είναι μόνο 9 μέρες (λίγες δηλαδή) αλλά δεν πειράζει. Τα ωραία πράγματα κρατάνε λίγο γι'αυτο και τα νοσταλγείς.
Πρώτη Μέρα: Θεσσαλονίκη - Ηγουμενίτσα (επιβίβαση σε πλοίο)
Η διαδρομή Θεσσαλονίκη - Ηγουμενίτσα, μας ήταν ήδη γνωστή. Αφού φορέσαμε τα απαραίτητα ρούχα, κράνη και μπότες ξεκινήσαμε με προορισμό την Ηγουμενίτσα όπου 22.00 έφευγε το πλοίο μας για Ανκόνα. Στο δρόμο κάναμε κάποιες στάσεις, για τσίγάρο και για να ξεπιαστούμε, και μία μεγάλη στο Μέτσοβο για φαγητο. Πολύ ωραίο φαγητό, δεν το συζητώ, στην ταβέρνα απέναντι από τον πλάτανο στην πλατεία. Ενδιαφέρον είναι ότι έχουν δώσει καινούρια κομμάτια δρόμο, οπότε αυτή η διαδρομή μας πήρε 4 ώρες περίπου.
Δεύτερη Μέρα: Ανκόνα - Νίκαια
Αποβιβαστήκαμε ντάλα μεσημέρι στην Ανκόνα, και ανεβήκαμε στις μηχανές ψάχνοντας έναν ίσκιο για να βάλουμε τα μπουφάν και τα κράνη μας, μιας και μπροστά στο πλοίο απαγορευόταν η στάση όσο μικρή και να ήταν. Βρήκαμε λίγο πριν την έξοδο, αλλά για κακή μας τύχη μας σταμάτησε ένας αστυνομικός, επειδή δεν φορούσαμε κράνη και μας πήρε τα διαβατήρια. !!!! Αγγλικά ούτε για αστείο ο ιταλός. Εμείς μιλούσαμε αυτός κοιτούσε ψηλά. Για να μην τα πολυλογώ μας έβαλε να καθόμαστε στον ήλιο (2 το μεσημέρι) για ένα τέταρτο, ώσπου ήρθε ένας φίλος του να μας πει στα αγγλικά, να βάλουμε τα κράνη και να φύγουμε, κάτι το οποίο και εμείς λέγαμε επίμονα αλλά δεν μας έδινε σημασία. Απο εκείνη την ωρα και για 10 μέτρα φορούσαμε κράνη. Το GPS μας έβγαλε ασπροπρόσωπους καθώς μας έδειχνε τον δρόμο χωρίς να μας μπερδεύει. Ακολουθήσαμε την autostrada και ναι μεν πήγαμε γρήγορα, δεν είδαμε ωραία μέρη της Ιταλίας όμως.
Σε κάποιο σημείο, κοντά στην πόλη Piacenza, ο δρόμος ήταν κλειστός για έργα. Το gps δεν το ήξερε αυτό (!!!!) και συνέχιζε να μας οδηγεί σε αυτόν τον δρόμο από άλλες παρακάμψεις. Επί δύο ώρες μπαινοβγαίναμε στα ίδια διόδια γιατί δεν μπορούσαμε να βρούμε από που έπρεπε να πάμε. Οι ιταλοι στα διόδια αρνούνταν πεισματικά να μας μιλήσουν αγγλικά, με αποτέλεσμα να συνεννοούμαστε με νοήματα. Παρένθεση αλλά βρήκα απαράδεκτο στο δημόσιοι υπάλληλοι (στο λιμάνι και στα διόδια) να μην μιλάνε μία ξένη γλώσσα.
Το δρόμο τον βρήκαμε με τα πολλά νοήματα, και αργά το βράδυ περάσαμε τα σύνορα Ιταλίας - Γαλλίας με ενθουσιασμό.
Βρήκαμε το ξενοδοχείο μας το οποίο ονειρευόμασταν αλλά δεν ...............
Το ξενοδοχείο ήταν άθλιο, ελεεινό και τρισάθλιο. Πληρώναμε 87? για ένα δίκλινο της κακιάς ώρας και ένα πάρκινκ - πλυσταριο για τις μηχανές. Απέναντι υπήρχε πιάτσα οπου οι κατά τα άλλα συμπαθείς γαλλίδες ασκούσαν το αρχαιότερο επάγγελμα.
Μέσα σε όλη αυτή την αηδία και την κούραση κοιμηθήκαμε αφού δεν είχαμε ούτε επιλογές ούτε αντοχή.
Τρίτη Μέρα: Νίκαια
Πρωί πρωί ξυπνήσαμε και αποφασίσαμε να αλλάξουμε ξενοδοχείο. Ευτυχώς ήμασταν τυχεροί και βρήκαμε ένα πολύ καλύτερο σε όλα, με κανονικά δωμάτια και κανονικό πάρκινκ, και πισίνα στην οροφή παρακαλώ, στην τιμή των 85?. Τελικά κάποιος μας λυπήθηκε!!!! Και αποφασίσαμε πλέον αφού όλα είχαν τακτοποιηθεί να περιηγηθούμε στην πόλη.
Η Νίκαια, παραλιακή πόλη της Γαλλίας, με 50.000 κατοίκους περίπου είναι πολύ οργανωμένη. Ποδηλατόδρομοι, πεζόδρομοι, συγκοινωνίες χαμός. Κατεβήκαμε στην παραλία, και επειδή είχε κύμματα κάτσαμε σε μία brasserie να τσιμπήσουμε κάτι αγναντεύοντας τη Μεσόγειο. Το βράδυ περπατήσαμε στην παλιά πόλη. Γραφικά σοκάκια με ταβερνούλες οι οποίες όμως κλείνουν νωρίς. Στις 10 το βράδυ ίσα που προλάβαμε να φάμε. Φωτισμένες πλατείες..... ! Πολύ όμορφη βόλτα. Περάσαμε και λίγο από την place massena στην οποία κάτσαμε για ποτάκι άλλο βράδυ.
Τέταρτη Μέρα: Νίκαια- Μονακό
Σήμερα η μέρα είναι αφιερωμένη στο Μονακό. Ξυπνήσαμε, πήραμε τις μηχανούλες μας και ξεκινήσαμε τον παραλιακό δρόμο που οδηγεί στο βασίλειο της χλιδής. Περάσαμε πολύ γραφικά χωριά, με μικρούς κόλπους και ταβερνούλες και καταλήξαμε στο Μονακό. Μπαίνοντας συναντήσαμε αρκετή κίνηση και φτάνοντας στο λιμάνι αντικρύσαμε τα υπερ-χλιδάτα σκάφη διαφόρων. Ωραία θέα αλλά δεν είχε καπου να κάνουμε μπανάκι. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε το βράδυ για ποτό και πήγαμε και αράξαμε στη villefrance sur mer. Παραλιακό χωριό, φανταστικό. Πολύ όμορφο, πολύ γραφικό με τέλειο φαγητό και όχι ιδιαίτερα ακριβό. Η θάλασσα σχετικά καθαρή (δεν φημίζεται η κυανή ακτή για τις καθαρές της θάλασσες) αλλά κρύα. Κάναμε το μπανάκι μας, ήπιαμε το φραπεδάκι μας ( το οποίο είχαμε κουβαλήσει από Ελλάδα), και απολαύσαμε το φαγητό μας. Νοστιμιά;;;; Τέλειο. Δεν φανταζόμουνα ποτέ ότι θα φάω τόσο καλά στην Γαλλία.
Το βράδυ βάλαμε τα καλά μας και ξαναπήγαμε στο Μονακό με δύο στόχους: 1. Να περπατήσουμε στην Μαρίνα χωρίς πολύ κόσμο και να πιούμε ποτάκι και 2. Να οδηγήσουμε στην γνωστή πίστα του Μονακό (όνειρο κυρίως για τους οδηγούς). Εγώ ήμουν ο καμεραμάν.
Την πίστα την οδηγήσαμε όπου επιτρεπόταν, γιατί αυτό που βλέπουμε στην τηλεόραση είναι τον υπόλοιπο καιρό κανονικός δρόμος με σήμανση και απαγορευτικά. Μπήκαμε και στο τούνελ, σούπερ. Οι οδηγοί έκαναν και την εξής παρατήρηση. Ότι η άσφαλτος είναι ίδια και με τα γαλλικά χωριά. Συμπέρασμα: Οι γαλλικοί δρόμοι έχουν πολύ καλή άσφαλτο.
Και το ποτάκι μας το ήπιαμε, σε ένα ωραίο μπαράκι που είχε και καραόκε. Αξίζει να σημειώσω ότι στον κατάλογο του μπαρ υπήρχε μία σαμπάνια που κόστιζε 2.500?!!!!! Δεν ξέρω πως ήταν, Δεν ήπια.
Μετά το ποτο πάλι πίσω, με άδειους δρόμους και καλύτερες ταχύτητες.
Πέμπτη Μέρα: Νϊκαια - Σαν Τροπε
Προορισμός το σαν τροπέ. Γνωστό και διάσημο, ξεκινάμε να το εξερευνήσουμε. Πηγαίνοντας περάσαμε από διάφορα χωριουδάκια, παιδιά το ένα καλύτερο από το άλλο. Σκέφτομαι σοβαρά να ξανακάνω το ίδιο ταξίδι αλλά να πάω μονο στα χωριά. Φτάνουμε μετά από αρκετή κίνηση (παιδιά στη γαλλία πολύ κίνηση). Κάνουμε τη βόλτα μας στο χωριό, βλέπουμε τη gendermerie και συνεχίζουμε για τις παραλίες. Η όδικη σήμανση όχι καλή, ωστόσο δεν δυσκολευτήκαμε να τις βρούμε. Κάνουμε το μπανάκι μας, η θάλασσα ακόμα πιο κρύα, και γυρίζουμε στο χωριό για φαγητό.
Στην κυανη ακτή το κάθε λιμάνι, μικρό ή μεγάλο, έχει τα σκάφη του. Και εδώ λοιπόν πολλά σκάφη, πλανόδιοι ζωγράφοι, παραθαλάσιες ταβερνούλες, δρομάκια με μαγαζάκια. Φάγαμε κάναμε και άλλη μία βόλτα και μας πήρε το βράδυ. Μπουκάραμε σε ένα μαγαζί πήραμε τέσσερεις ζακέτες και πίσω για το ξενοδοχείο.
Έκτη Μέρα: Νϊκαια - Κάννες
Οι κάννες απήχαν 20 χλμ οπότε φτάσαμε νωρίς. Κάτσαμε στην croisette το δρόμο με τα ακριβά καταστήματα ρούχων, όπου είναι και το ξενοδοχείο που γίνεται το φεστιβάλ, να πιούμε τον πρωινό μας εσπρέσσο. Εντυπωσιακό: τον πληρώσαμε 1,50?!!! Στη συνέχεια αφιερώσαμε κανένα δίωρο να περπατήσουμε λίγο την πόλη και πήγαμε και είδαμε και τις "μούντζες" (αποτυπώματα διάσημων ηθοποιών σε πλάκες πεζοδρομίου). Δυστυχώς δεν ήταν καμία νωπή για να αφήσουμε και τα δικά μας!!!!!! Αφού ψωνίσαμε δώρα για φίλους και συγγενείς και αναμνηστικά για εμάς τους ίδιους πήγαμε για το καθιερωμένο μπανάκι μας. Για πρώτη φορά μας φάνηκε ζεστή η θάλασσα (=μάλλον είχαμε λιώσει από τον ποδαρόδρομο για τα ψώνια). Πλατσουρίσαμε αρκετά, και μετά κάτσαμε σε ένα ρεστοράν για το φαγητό μας. Επίσης νόστιμο και όχι πολύ ακριβό. Το τελευταίο μας βράδυ στη Γαλλία, πήγαμε στην place massena, γνωστή πλατεία της Νίκαιας για ποτό. Πολύ όμορφη, με φωτισμένο συντριβάνι, πεντακάθαρη, με πράσινο και τεράστια.
Έβδομη Μέρα: Νίκαια - Βενετία
Ξυπνάμε νωρίς νωρίς, αποχωριζόμαστε το ωραίο μας δωμάτιο και φεύγουμε γρήγορα για τη Βενετία. Τελευταία στάση. Φτάνουμε μεσημέρι, τακτοποιούμαστε στο ξενοδοχείο μας στο Μέστρε, και γρήγορα πάμε για φαγητό και μία γρήγορη βόλτα στη Υδάτινη πόλη. Παρκάρουμε τις μηχανές στο πάρκινκ, καθώς μέσα στην βενετία δεν επιτρέπεται και παίρνουμε το αστικό-πλοιαράκι να μας πάει στην πλατεία san marco. Περάσαμε κάτω από πολλές γέφυρες και κανάλια, και ήμασταν τυχεροί να δούμε το ηιοβασίλεμα. Φτάνουμε και κάνουμε μία σύνομη βόλτα να δούμε το παλάτι και τις γέφυρες. Η Βενετία, σε αντίθεση με τις γαλλικε΄ς πόλεις, ήταν αρκετά βρώμικη. Εκεί οι ιταλοί σου μιλούσαν αγγλικά γιατί έχουν πιάσει το νόημα του τουρισμού βλέπεις. Το φαγητό ήταν καλό σε γενικές γραμμές.
Ογδοη - Ένατη Μέρα: Βενετία - Ηγουμενίτσα - Θεσσαλονίκη
Την επόμενη μέρα ήμασταν στο πλοίο οπού ξεκουραστήκαμε αρκετά χαζεύοντας τη θάλασσα, και την κυριακή πάλι πίσω... και δευτέρα δουλειά.
Ελπίζω να μην σας κούρασα.
Πρώτη Μέρα: Θεσσαλονίκη - Ηγουμενίτσα (επιβίβαση σε πλοίο)
Η διαδρομή Θεσσαλονίκη - Ηγουμενίτσα, μας ήταν ήδη γνωστή. Αφού φορέσαμε τα απαραίτητα ρούχα, κράνη και μπότες ξεκινήσαμε με προορισμό την Ηγουμενίτσα όπου 22.00 έφευγε το πλοίο μας για Ανκόνα. Στο δρόμο κάναμε κάποιες στάσεις, για τσίγάρο και για να ξεπιαστούμε, και μία μεγάλη στο Μέτσοβο για φαγητο. Πολύ ωραίο φαγητό, δεν το συζητώ, στην ταβέρνα απέναντι από τον πλάτανο στην πλατεία. Ενδιαφέρον είναι ότι έχουν δώσει καινούρια κομμάτια δρόμο, οπότε αυτή η διαδρομή μας πήρε 4 ώρες περίπου.
Δεύτερη Μέρα: Ανκόνα - Νίκαια
Αποβιβαστήκαμε ντάλα μεσημέρι στην Ανκόνα, και ανεβήκαμε στις μηχανές ψάχνοντας έναν ίσκιο για να βάλουμε τα μπουφάν και τα κράνη μας, μιας και μπροστά στο πλοίο απαγορευόταν η στάση όσο μικρή και να ήταν. Βρήκαμε λίγο πριν την έξοδο, αλλά για κακή μας τύχη μας σταμάτησε ένας αστυνομικός, επειδή δεν φορούσαμε κράνη και μας πήρε τα διαβατήρια. !!!! Αγγλικά ούτε για αστείο ο ιταλός. Εμείς μιλούσαμε αυτός κοιτούσε ψηλά. Για να μην τα πολυλογώ μας έβαλε να καθόμαστε στον ήλιο (2 το μεσημέρι) για ένα τέταρτο, ώσπου ήρθε ένας φίλος του να μας πει στα αγγλικά, να βάλουμε τα κράνη και να φύγουμε, κάτι το οποίο και εμείς λέγαμε επίμονα αλλά δεν μας έδινε σημασία. Απο εκείνη την ωρα και για 10 μέτρα φορούσαμε κράνη. Το GPS μας έβγαλε ασπροπρόσωπους καθώς μας έδειχνε τον δρόμο χωρίς να μας μπερδεύει. Ακολουθήσαμε την autostrada και ναι μεν πήγαμε γρήγορα, δεν είδαμε ωραία μέρη της Ιταλίας όμως.
Σε κάποιο σημείο, κοντά στην πόλη Piacenza, ο δρόμος ήταν κλειστός για έργα. Το gps δεν το ήξερε αυτό (!!!!) και συνέχιζε να μας οδηγεί σε αυτόν τον δρόμο από άλλες παρακάμψεις. Επί δύο ώρες μπαινοβγαίναμε στα ίδια διόδια γιατί δεν μπορούσαμε να βρούμε από που έπρεπε να πάμε. Οι ιταλοι στα διόδια αρνούνταν πεισματικά να μας μιλήσουν αγγλικά, με αποτέλεσμα να συνεννοούμαστε με νοήματα. Παρένθεση αλλά βρήκα απαράδεκτο στο δημόσιοι υπάλληλοι (στο λιμάνι και στα διόδια) να μην μιλάνε μία ξένη γλώσσα.
Το δρόμο τον βρήκαμε με τα πολλά νοήματα, και αργά το βράδυ περάσαμε τα σύνορα Ιταλίας - Γαλλίας με ενθουσιασμό.
Βρήκαμε το ξενοδοχείο μας το οποίο ονειρευόμασταν αλλά δεν ...............
Το ξενοδοχείο ήταν άθλιο, ελεεινό και τρισάθλιο. Πληρώναμε 87? για ένα δίκλινο της κακιάς ώρας και ένα πάρκινκ - πλυσταριο για τις μηχανές. Απέναντι υπήρχε πιάτσα οπου οι κατά τα άλλα συμπαθείς γαλλίδες ασκούσαν το αρχαιότερο επάγγελμα.
Μέσα σε όλη αυτή την αηδία και την κούραση κοιμηθήκαμε αφού δεν είχαμε ούτε επιλογές ούτε αντοχή.
Τρίτη Μέρα: Νίκαια
Πρωί πρωί ξυπνήσαμε και αποφασίσαμε να αλλάξουμε ξενοδοχείο. Ευτυχώς ήμασταν τυχεροί και βρήκαμε ένα πολύ καλύτερο σε όλα, με κανονικά δωμάτια και κανονικό πάρκινκ, και πισίνα στην οροφή παρακαλώ, στην τιμή των 85?. Τελικά κάποιος μας λυπήθηκε!!!! Και αποφασίσαμε πλέον αφού όλα είχαν τακτοποιηθεί να περιηγηθούμε στην πόλη.
Η Νίκαια, παραλιακή πόλη της Γαλλίας, με 50.000 κατοίκους περίπου είναι πολύ οργανωμένη. Ποδηλατόδρομοι, πεζόδρομοι, συγκοινωνίες χαμός. Κατεβήκαμε στην παραλία, και επειδή είχε κύμματα κάτσαμε σε μία brasserie να τσιμπήσουμε κάτι αγναντεύοντας τη Μεσόγειο. Το βράδυ περπατήσαμε στην παλιά πόλη. Γραφικά σοκάκια με ταβερνούλες οι οποίες όμως κλείνουν νωρίς. Στις 10 το βράδυ ίσα που προλάβαμε να φάμε. Φωτισμένες πλατείες..... ! Πολύ όμορφη βόλτα. Περάσαμε και λίγο από την place massena στην οποία κάτσαμε για ποτάκι άλλο βράδυ.
Τέταρτη Μέρα: Νίκαια- Μονακό
Σήμερα η μέρα είναι αφιερωμένη στο Μονακό. Ξυπνήσαμε, πήραμε τις μηχανούλες μας και ξεκινήσαμε τον παραλιακό δρόμο που οδηγεί στο βασίλειο της χλιδής. Περάσαμε πολύ γραφικά χωριά, με μικρούς κόλπους και ταβερνούλες και καταλήξαμε στο Μονακό. Μπαίνοντας συναντήσαμε αρκετή κίνηση και φτάνοντας στο λιμάνι αντικρύσαμε τα υπερ-χλιδάτα σκάφη διαφόρων. Ωραία θέα αλλά δεν είχε καπου να κάνουμε μπανάκι. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε το βράδυ για ποτό και πήγαμε και αράξαμε στη villefrance sur mer. Παραλιακό χωριό, φανταστικό. Πολύ όμορφο, πολύ γραφικό με τέλειο φαγητό και όχι ιδιαίτερα ακριβό. Η θάλασσα σχετικά καθαρή (δεν φημίζεται η κυανή ακτή για τις καθαρές της θάλασσες) αλλά κρύα. Κάναμε το μπανάκι μας, ήπιαμε το φραπεδάκι μας ( το οποίο είχαμε κουβαλήσει από Ελλάδα), και απολαύσαμε το φαγητό μας. Νοστιμιά;;;; Τέλειο. Δεν φανταζόμουνα ποτέ ότι θα φάω τόσο καλά στην Γαλλία.
Το βράδυ βάλαμε τα καλά μας και ξαναπήγαμε στο Μονακό με δύο στόχους: 1. Να περπατήσουμε στην Μαρίνα χωρίς πολύ κόσμο και να πιούμε ποτάκι και 2. Να οδηγήσουμε στην γνωστή πίστα του Μονακό (όνειρο κυρίως για τους οδηγούς). Εγώ ήμουν ο καμεραμάν.
Την πίστα την οδηγήσαμε όπου επιτρεπόταν, γιατί αυτό που βλέπουμε στην τηλεόραση είναι τον υπόλοιπο καιρό κανονικός δρόμος με σήμανση και απαγορευτικά. Μπήκαμε και στο τούνελ, σούπερ. Οι οδηγοί έκαναν και την εξής παρατήρηση. Ότι η άσφαλτος είναι ίδια και με τα γαλλικά χωριά. Συμπέρασμα: Οι γαλλικοί δρόμοι έχουν πολύ καλή άσφαλτο.
Και το ποτάκι μας το ήπιαμε, σε ένα ωραίο μπαράκι που είχε και καραόκε. Αξίζει να σημειώσω ότι στον κατάλογο του μπαρ υπήρχε μία σαμπάνια που κόστιζε 2.500?!!!!! Δεν ξέρω πως ήταν, Δεν ήπια.
Μετά το ποτο πάλι πίσω, με άδειους δρόμους και καλύτερες ταχύτητες.
Πέμπτη Μέρα: Νϊκαια - Σαν Τροπε
Προορισμός το σαν τροπέ. Γνωστό και διάσημο, ξεκινάμε να το εξερευνήσουμε. Πηγαίνοντας περάσαμε από διάφορα χωριουδάκια, παιδιά το ένα καλύτερο από το άλλο. Σκέφτομαι σοβαρά να ξανακάνω το ίδιο ταξίδι αλλά να πάω μονο στα χωριά. Φτάνουμε μετά από αρκετή κίνηση (παιδιά στη γαλλία πολύ κίνηση). Κάνουμε τη βόλτα μας στο χωριό, βλέπουμε τη gendermerie και συνεχίζουμε για τις παραλίες. Η όδικη σήμανση όχι καλή, ωστόσο δεν δυσκολευτήκαμε να τις βρούμε. Κάνουμε το μπανάκι μας, η θάλασσα ακόμα πιο κρύα, και γυρίζουμε στο χωριό για φαγητό.
Στην κυανη ακτή το κάθε λιμάνι, μικρό ή μεγάλο, έχει τα σκάφη του. Και εδώ λοιπόν πολλά σκάφη, πλανόδιοι ζωγράφοι, παραθαλάσιες ταβερνούλες, δρομάκια με μαγαζάκια. Φάγαμε κάναμε και άλλη μία βόλτα και μας πήρε το βράδυ. Μπουκάραμε σε ένα μαγαζί πήραμε τέσσερεις ζακέτες και πίσω για το ξενοδοχείο.
Έκτη Μέρα: Νϊκαια - Κάννες
Οι κάννες απήχαν 20 χλμ οπότε φτάσαμε νωρίς. Κάτσαμε στην croisette το δρόμο με τα ακριβά καταστήματα ρούχων, όπου είναι και το ξενοδοχείο που γίνεται το φεστιβάλ, να πιούμε τον πρωινό μας εσπρέσσο. Εντυπωσιακό: τον πληρώσαμε 1,50?!!! Στη συνέχεια αφιερώσαμε κανένα δίωρο να περπατήσουμε λίγο την πόλη και πήγαμε και είδαμε και τις "μούντζες" (αποτυπώματα διάσημων ηθοποιών σε πλάκες πεζοδρομίου). Δυστυχώς δεν ήταν καμία νωπή για να αφήσουμε και τα δικά μας!!!!!! Αφού ψωνίσαμε δώρα για φίλους και συγγενείς και αναμνηστικά για εμάς τους ίδιους πήγαμε για το καθιερωμένο μπανάκι μας. Για πρώτη φορά μας φάνηκε ζεστή η θάλασσα (=μάλλον είχαμε λιώσει από τον ποδαρόδρομο για τα ψώνια). Πλατσουρίσαμε αρκετά, και μετά κάτσαμε σε ένα ρεστοράν για το φαγητό μας. Επίσης νόστιμο και όχι πολύ ακριβό. Το τελευταίο μας βράδυ στη Γαλλία, πήγαμε στην place massena, γνωστή πλατεία της Νίκαιας για ποτό. Πολύ όμορφη, με φωτισμένο συντριβάνι, πεντακάθαρη, με πράσινο και τεράστια.
Έβδομη Μέρα: Νίκαια - Βενετία
Ξυπνάμε νωρίς νωρίς, αποχωριζόμαστε το ωραίο μας δωμάτιο και φεύγουμε γρήγορα για τη Βενετία. Τελευταία στάση. Φτάνουμε μεσημέρι, τακτοποιούμαστε στο ξενοδοχείο μας στο Μέστρε, και γρήγορα πάμε για φαγητό και μία γρήγορη βόλτα στη Υδάτινη πόλη. Παρκάρουμε τις μηχανές στο πάρκινκ, καθώς μέσα στην βενετία δεν επιτρέπεται και παίρνουμε το αστικό-πλοιαράκι να μας πάει στην πλατεία san marco. Περάσαμε κάτω από πολλές γέφυρες και κανάλια, και ήμασταν τυχεροί να δούμε το ηιοβασίλεμα. Φτάνουμε και κάνουμε μία σύνομη βόλτα να δούμε το παλάτι και τις γέφυρες. Η Βενετία, σε αντίθεση με τις γαλλικε΄ς πόλεις, ήταν αρκετά βρώμικη. Εκεί οι ιταλοί σου μιλούσαν αγγλικά γιατί έχουν πιάσει το νόημα του τουρισμού βλέπεις. Το φαγητό ήταν καλό σε γενικές γραμμές.
Ογδοη - Ένατη Μέρα: Βενετία - Ηγουμενίτσα - Θεσσαλονίκη
Την επόμενη μέρα ήμασταν στο πλοίο οπού ξεκουραστήκαμε αρκετά χαζεύοντας τη θάλασσα, και την κυριακή πάλι πίσω... και δευτέρα δουλειά.
Ελπίζω να μην σας κούρασα.
. Και σε άλλα με υγεία!!!
