Κούβα Κούβα: Y mis Sueños no Tendrán Fronteras

[evikal]

φοβερη αρχη!! περιμενω την συνεχεια

 

[emouli]

Ρε πούτη μου, όλο το φόρουμ έχει σηκωθεί από καρέκλες, καναπέδες, πολυθρόνες, μπαουλοντίβανα, πορτ-μπεμπέ κι έχει πάει στην Κούβα! Μόνο εγώ έχω μείνει να παίρνω μυρουδιά μόνο από τις ιστορίες. Κελ ντεκαντάνς!

 

[makisg]

Ρε πούτη μου, όλο το φόρουμ έχει σηκωθεί από καρέκλες, καναπέδες, πολυθρόνες, μπαουλοντίβανα, πορτ-μπεμπέ κι έχει πάει στην Κούβα! Μόνο εγώ έχω μείνει να παίρνω μυρουδιά μόνο από τις ιστορίες. Κελ ντεκαντάνς!

Μέχρι και εγώ έχω πάει.

 

[Maria Mavr]

Καλή αρχή.. θα πέσει πολύ γέλιο το μυρίζομαι.. Αλλά με εκείνη την ιστορία στο Πεκίνο τι θα γίνει? Να περιμένουμε συνέχεια?

 

[skoumpi]

Εντάξει ακόμη γελάω.... Περιμένω τη συνέχεια!

 

[kitsos!]

Καλή αρχή.. θα πέσει πολύ γέλιο το μυρίζομαι.. Αλλά με εκείνη την ιστορία στο Πεκίνο τι θα γίνει? Να περιμένουμε συνέχεια?

Φευγω σκ για σκι κ απο βδομαδα υποσχομαι συνεχεια σε μια απο τις δυο ιστοριες!!!!

 

[emouli]

Μέχρι και εγώ έχω πάει.

Βλέπεις που έρχεσαι στα λόγια μου;

 

[Dina Z]

Απανωτά εγκεφαλικά εγώ!!! Να βλέπω το ταξίδι να βουλιάζει.. το όνειρο να γκρεμίζεται...

Κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό εγώ που τα διαβάζω κι εσύ τον λες ακόμα γλυκούλη; Ααα! Εσύ είσαι πααααααρα πολύ καλή!

"Και τα όνειρά μου δεν θα έχουν σύνορα"

Τι ωραίο! Γιατί δεν βάζεις και την μετάφραση στον τίτλο σου; Είναι κρίμα να μην γίνεται αμέσως κατανοητό.

 

[kitsos!]

Κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό εγώ που τα διαβάζω κι εσύ τον λες ακόμα γλυκούλη; Ααα! Εσύ είσαι πααααααρα πολύ καλή!

Είμαι η άτιμη, είμαι!!! Και καλή κ υπομονετική κι όλα τα καλά του κόσμου έχω αν πρόκειται για ταξιδάκι!!!


Τι ωραίο! Γιατί δεν βάζεις και την μετάφραση στον τίτλο σου; Είναι κρίμα να μην γίνεται αμέσως κατανοητό.[/QUOTE]
Νομίζω πως αν βάλω και τη μετάφραση δε θα είναι τίτλος, αλλά ολόκληρος σιδηρόδρομος!!

 

[kitsos!]

Como

Η θέα από τη λίμνη

Η μαρίνα του Como και στο λόφο σκαρφαλωμένο το Brunate

H αγορά

Ηλιοβασίλεμα στη λίμνη

Brunate

Έτοιμη απ' όλες τις απόψεις για το ταξίδι!!!!

Αεροδρόμιο Malpensa

Έτοιμοι για αναχώρηση

 

[kitsos!]

Φτάσαμε στην Αβάνα στις 8 το βράδυ. Ευτυχώς δεν είχε καθόλου ουρά στον έλεγχο των διαβατηρίων και μέσα σε 1 ωρίτσα είχαμε ξεμπερδέψει απ' όλα και είχαμε παραλάβει και τις βαλίτσες μας.. Στον γλυκούλη έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η στολή των κυριών στο αεροδρόμιο. ''Συγνώμη, μου λέει, κι εγώ σε αεροδρόμιο δουλεύω αλλά αυτές δεν είναι στολές.. Είναι ότι απέμεινε από τη στολή!!'' Πω πω τι συντηρητικός!!! σκέφτηκα.. Βγάλαμε κι εμείς τα περιττά ρούχα και μείναμε με τα καλοκαιρινά που φορούσαμε από κάτω γιατί η ζέστη ήταν αισθητή!

Και με το που βγαίνουμε από το αεροδρόμιο χαρωποί χαρωποί κοιταζόμαστε και λέμε ταυτόχρονα ''Πλάκα κάνεις!!!!''
Δεν υπήρχε αυτό που αντικρίζαμε... Παντού κόσμος, πολύς κόσμος, χρώματα, μουσικές, φωνές, γέλια κι ένα απίστευτο κλίμα λες και ήσουνα σε πανηγύρι ή σε γιορτή!!! Μείναμε λίγο εκεί αποσβολωμένοι να κοιτάζουμε τριγύρω μας και να περιεργαζόμαστε τον κόσμο, μέχρι που μας είπαν να προχωρήσουμε λιγάκι γιατί κλείναμε την έξοδο και μας ξύπνησαν από το όνειρο στο οποίο είχαμε μπει.. Αλλά δε μας πείραζε καθόλου.. γιατί θα είχαμε 2 βδομάδες να ζήσουμε σ΄αυτό το όνειρο!!!

Πήραμε ένα ταξί, από τα χαρακτηριστικά της χώρας, και κινήσαμε για την Αβάνα. Ο γλυκούλης κοιτούσε εκστασιασμένος από το παράθυρο κι απ΄τη μια να μη χορταίνει εικόνες, απ΄την άλλη να τον βλέπω προβληματισμένο για το που ήρθαμε.. Κάπου εκεί για να τον ξεμπλοκάρω είπα να αρχίσω να μιλάω με τον οδηγό κι εννοείται ότι χρειαζόμουν τη βοήθειά του γιατί τα ισπανικά μου δεν είναι και στα καλύτερά τους οπότε έπαιρνα τη βοήθεια του κοινού!! Ο οδηγός μας ρωτούσε από που ήρθαμε, πως ήταν η πτήση και τα σχετικά.. και φτάνουμε και στην κρίσιμη ερώτηση!!

-Είστε παντρεμένοι;; μας λέει.
-Όχι!! απαντάω.
-Ααα είστε ζευγάρι τότε.
-Όχι!! ξανά εγώ.
-Ε τότε τί είστε;;
-Φίλοι.
-Μόνο φίλοι;;
-Ναι.
-Αποκλείεται!! Δε γίνεται!! Παλικάρι αλήθεια λέει η κοπέλα;; Είστε μόνο φίλοι;;
-Ναι αλήθεια λέει. Μόνο φίλοι.
-Δηλαδή μπορώ να της μιλήσω ελεύθερα..

Και μετά ξεκίνησε το θέατρο του παραλόγου.. Ο ταξιτζής να κοιτάζει πιο πολύ εμένα παρά το δρόμο και να με παινεύει, ο γλυκούλης να είναι στα όρια νευρικού κλονισμού και μια να μου μεταφράζει τα κοπλιμέντα και μια να λέει στον οδηγό να κοιτάζει το δρόμο, κι εγώ να παλεύω να καταλάβω την κουβανική προφορά και να προσπαθώ να μιλήσω.. Ε τζάμπα τόσα μαθήματα ισπανικών;;; Να τα εξασκήσω λιγάκι..

Παρεπειπτόντως, ο διάλογος για το αν είμαστε ζευγάρι με τον γλυκούλη ή όχι έπαιζε σχεδόν καθημερινά είτε από τους ενοικιαστές μας, είτε από ταξιτζήδες, είτε γενικότερα από διάφορους ντόπιους που γνωρίσαμε και κάθε φορά μας κοιτούσαν με την ίδια απορία και θαυμασμό!!

Φτάνουμε λοιπόν στο σπίτι μας στην Αβάνα και ο οδηγός να μου κουβαλάει τη βαλίτσα, να μου λέει να βγούμε έξω για ποτό και χορό, να δώσουμε ραντεβού για αύριο να περάσουμε τη μέρα μαζί κι άλλα τέτοια..
Εγώ να απομακρύνομαι και να γελάω και να ρωτάω τον γλυκούλη για ότι δε καταλαβαίνω.. κι ο γλυκούλης μια να μεταφράζει και μια να παραμιλάει
''Ααααααα δε ξεκινήσαμε καλά.....''

 

[kitsos!]

Αφού τακτοποιηθήκαμε στο casa που θα μέναμε είπαμε να βγούμε μια βολτίτσα να πάρουμε μια πρώτη γεύση από Havana by night!! Η αλήθεια βέβαια ήταν ότι ήμασταν κομμάτια γιατί και το προηγούμενο βράδυ είχαμε κοιμηθεί μόλις 2,5 ώρες λόγω των συναγερμών στο ξενοδοχείο, αν θυμάστε, κι επίσης σε όλη την πτήση δεν άφησα τον γλυκούλη να κοιμηθεί καθόλου για να μπούμε εύκολα στο καινούριο μας πρόγραμμα.. Γιατί στην Αβάνα φτάναμε βράδυ κι αν κοιμόμασταν σ΄όλη την πτήση θα ήμασταν μεν ξεκούραστοι, αλλά εκτός τόπου και χρόνου. Αυτό βέβαια είχε ως αποτέλεσμα να είμαστε 26 ώρες άυπνοι οπότε και κομμάτια.. αλλά αυτό δε μας πτόησε καθόλου!!

Βγήκαμε λοιπόν κατά τις 12 το βράδυ και πήγαμε μια βόλτα στη μαλεκόν με μπύρες στο χέρι κι αράξαμε εκεί να χαζεύουμε τον κόσμο.. Η casa που μέναμε ήταν στο Centro Havana και μόλις 10 λεπτά με τα πόδια από τη μαλεκόν. Η πρώτη γεύση από την πρωτεύουσα λοιπόν ήταν λίγο περίεργη..

Σκοτεινοί και χαλασμένοι δρόμοι, χώματα και έργα παντού, πολλά σημεία ήταν αρκετά βρώμικα, κόσμος να κυκλοφορεί με μπουκάλια στο χέρι, να μιλάνε και να φωνάζουν.. Σκηνικό γενικότερα που αν το έβλεπες σε οποιαδήποτε άλλη χώρα (ειδικά σε χώρα Λατινικής Αμερικής) θα αγριευόσουν, θα επιτάχυνες το βήμα σου και θα ήθελες να φύγεις μέσα από τα στενά και να βγεις σε κάποιον κεντρικό δρόμο. Αλλά ήμασταν στην Κούβα!!!

Εγώ απλά τα παρατηρούσα και τα χάζευα όλα αυτά χωρίς να αισθάνομαι ίχνος φόβου ή ανασφάλειας.. Ο γλυκούλης απ΄ την άλλη είχε λουφάξει και τα παρατηρούσε όλα με μισό μάτι προσπαθώντας να με πείσει να γυρίσουμε σπίτι.. Όταν τελικά βγήκαμε στη μαλεκόν ηρέμησε κάπως και απόλαυσε τη βόλτα περισσότερο. Εκεί όμως ήταν που ήρθα και σφίχτηκα εγώ!!

Στη μαλεκόν λοιπόν είχε παααααααρα πολύ κόσμο!!! Πως είναι η παραλιακή της Θεσσαλονίκης Κυριακή απόγευμα με καλό καιρό;;; Επί 10!!! Είχε κόσμο που έκανε βόλτα, είχε παρέες που άραζαν στα πεζούλια με μπύρες και ρούμι, είχε ζευγαράκια, είχε μουσικούς, είχε διάφορα άτομα που χόρευαν, είχε κόσμο που ψάρευε, άλλους που έτρεχαν κι όλα αυτά στη 1:30 το βράδυ!!

Κι όλοι οι παραπάνω ήταν χαμογελαστοί!! Απίστευτο μου φαινόταν.. Μέσα σε τόσο κόσμο δεν έβλεπες ούτε έναν άνθρωπο όχι σκυθρωπό ούτε καν σκεπτικό ή προβληματισμένο!!! Όλοι μιλούσαν μεταξύ τους δυνατά και γελούσαν, 3-4 διαφορετικές παρέες ενωνόντουσαν και γινόταν μία, βάζοντας στη μέση όλα τα ποτά και πίνοντας από το ίδιο μπουκάλι όλοι μαζί. Πολλές φορές μας μίλησαν και μας προσκάλεσαν στην παρέα τους.. Επίσης έβλεπες γενικότερα κόσμο να κουβαλάει τη δικιά του μουσική, είτε με ραδιόφωνο είτε από το κινητό με ηχεία και να χορεύουν. Αλλά να χορεύουν πολύ προκλητικά για τα δικά μας δεδομένα, και πολλές φορές μικρά κοριτσάκια με αρκετά μεγαλύτερούς τους, μέχρι και μεσήλικες.. Επίσης υπήρχαν ζευγαράκια που παραήταν διαχυτικά, σε σημείο που όπως έλεγε και ο γλυκούλης ''κόντευαν να πιάσουν παιδί επιτόπου''!! Επιπλέον, πολλές κοπέλες ιδιαίτερα ευτραφείς, φορούσαν σαν να μη συμβαίνει τίποτα σκαφτά σορτσάκια και μπουστάκια, κάτι που αν έκανες σε οποιαδήποτε δυτική χώρα θα ήσουνα ο περίγελος της εβδομάδας!!

Για όλους αυτούς τους παραπάνω λόγους ήταν που σφίχτηκα εγώ.. Όχι ότι είμαι καμιά οπισθοδρομική ή τίποτα τέτοιο.. ίσα ίσα που κατά βάση δε νιώθω και πολύ.. Αλλά όλο αυτό το τόσο διαφορετικό από τα δικά μας δυτικά πρότυπα και τους δήθεν καθωσπρεπισμούς, μου ήρθε πολύ απότομο..
Κι από τη μία να μ΄ αρέσει όλη αυτή η κατάσταση και να λέω στον εαυτό μου ''χαλάρωσε!!! στην Κούβα είσαι!!'' κι από την άλλη να συλλέγω συνέχεια εικόνες και συμπεριφορές από γύρω μου τόσο αληθινές, χωρίς φιλτράρισμα για το πως θα φανεί ή θα ακουστεί κάτι.

Μου πήρε 3 μέρες να χαλαρώσω!! Τόσο χρειάστηκα για να επεξεργαστώ και να ''αναλύσω'' τα πώς και τα γιατί μου.. αλλά την προσωπική μου άποψη θα την παραθέσω στον επίλογο.. Το σημαντικό είναι ότι κατάφερα να χαλαρώσω, να αποβάλλω τη ''δυτική ματιά'' σε πράγματα και καταστάσεις και να απολαύσω αυτό το ταξίδι περισσότερο από κάθε άλλο!!