Κινηματογραφική κουβέντα....

[evaT]

Η καλύτερη ταινία κάθε λατινοαμερικάνικης χώρας βάση της βαθμολογίας στο IMDb.

View attachment 351643
Πηγή: Fecha

Εξαιρετική πρόταση!! Εχω ήδη -φυσικά- δει την Αργεντίνικη El Secreto de tus Οjos και ξεκίνησα τον ταινιοχάρτη σου με τη Βραζιλιάνικη που έχει την υψηλότερη βαθμολογία Cidade de Deus (υπέροχη), συνεχίζω με την Μεξικάνικη και όσες άλλες προλάβω ή μπορέσω να βρω. Ευχαριστούμε

 

[manolism]

Πολύ δυνατή ταινία του 2018
βασισμένη σε ΑΛΗΘΙΝΗ ιστορία,
στο ΝΕΤΦΛΙΞ

"ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ Η ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΗς ΛΙΖΑ ΜΑΚΒΕΙ"

Πολύ καλή ταινία!!! Την είδα χθες και πραγματικά έμεινα άφωνος....ο κύριος λόγος είναι διότι είναι αληθινή ιστορία και πραγματικά η κοπέλα αυτή είναι μια σύγχρονη ηρωίδα!!! Από την άλλη εκνευρίστηκα απίστευτα με τους ακατάλληλους αστυνομικούς που υπάρχουν γενικά σε όλο τον πλανήτη, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα να προσπαθείς να εξομοληγηθείς τον εφιάλτη που έχεις περάσει και βγήκες ζωντανή και να έχεις τους ΄΄μπάτσους΄΄ γιατί αυτό ταιριάζει στην περίπτωση και να μην σε πιστεύουν....ευτυχώς που βρέθηκε ένας σωστός αστυνομικός πραγματικά επαγγελματίας και ήξερε να κάνει την δουλειά του!!! Δείτε την ταινία, αξίζει τον χρόνο σας!!!

 

[Thalassaki]

Αν δεν το πήρατε είδηση ενημερώνω πως από χθες ξεκίνησε η λειτουργία των θερινών κινηματογράφων.
Με 75% πληρότητα και χωρίς διάλειμμα είναι μια καλή και αρκετά ασφαλής ιδέα να παρακολουθήσουμε σε ανοιχτό χώρο κάποια απο τις αγαπημένες ταινίες.

Πιο συγκεκριμένα τα θερινά σινεμά ανοίγουν με τα ακόλουθα μέτρα:

Υποχρεωτική κενή θέση ανά δύο καθήμενους
Πληρότητα στο 75%
Άτομα που προσέρχονται μαζί, κάθονται υποχρεωτικά στις δύο θέσεις μεταξύ των οποίων δεν μεσολαβεί κενός χώρος/κενή θέση
Απαγορεύεται το διάλειμμα κατά την προβολή ανεξαρτήτως διάρκειας της ταινίας
Η ταξιθεσία είναι υποχρεωτική για την τοποθέτηση των θεατών στις θέσεις τους
Η έκδοση ηλεκτρονικού εισιτηρίου είναι υποχρεωτική.

 

[James]

Εγώ είδα το αργεντίνικο "Έχω τόση αγάπη να δώσω" (κάπως έτσι) και δε γέλασα ΚΑΘΟΛΟΥ. Υποτίθεται είναι κωμωδία, αλλά ούτε απέξω. Εκτός του ότι το σενάριο ήταν κοινότυπο πραγματικά δεν γέλασα ούτε σε μία ατάκα, ούτε σε ένα σκηνικό.

Είδα επίσης το "Επιχείρηση φινάλε" που πραγματεύεται την σύλληψη του Άιχμαν. Το θέμα φοβερά ενδιαφέρον, μιας και μιλάμε για έναν από τους πλέον διαβόητους επικεφαλής των Ναζί. Η ταινία οκ, μπορούσε και καλύτερα. Βλέπεται άνετα όμως.

 

[romantic woman]

Πολύ καλή βιογραφική ταινία του 2019

"GEORGETOWN"

Δεν είναι ακριβώς η αληθινή ιστορία
αλλά ωστόσο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα...το 2011
περιστρέφεται γύρω από ...τα σχέδια ενός?δημοσιογράφου σούπερ φιλόδοξου,μεγαλομανούς,αριβίστα
ο οποίος καταφέρνει να ανελιχθεί στους χώρους της υψηλής κοινωνίας και της πολιτικής χάρη στη σχέση του με μιά πασίγνωστη και γηραιά δημοσιογράφο ..επιφανές μέλος της καλής κοινωνίας της Ουάσινγκτον
Αν και προβλέψιμη η ταινία από την πρώτη στιγμή ωστόσο σε κρατάει ,εμένα τουλάχιστον μου κέντρισε το ενδιαφέρον καθ όλη την διάρκεια με τις ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕς ερμηνείες τόσο της Βανέσα Ρεντγκρέιβ αλλά κυρίως του Γερμανοαυστριακού Κρίστοφερ Βάλτσ(ο οποίος κάνει και το σκηνοθετικό του ντεμπουτο μ αυτή την ταινία),που έχει στο ιστορικό του 2 οσκαρ β ανδρ.ρόλου,
είναι καθηλωτικός!!
Απορείς με το θράσος ενός ανθρώπου μέχρι που μπορεί να φτάσει...για να πετύχει τον στόχο του
πόσο αποφασισμένος πρέπει νάναι κανείς,πόσο τολμηρός αλλά κυρίως θρασύς!για να ανελιχθεί και να ξεπεράσει στο τέλος κάθε όριο ηθικής και λογικής ..γιατί ο δρόμος που τελικά επιλέγει οδηγεί και στην αυτοκαταστροφή

 

[fenia42]

Είδα κάποιες πολύ καλές ταινίες :
ΛΕΒΙΑΘΑΝ : ρωσική ταινία του 2014 γυρισμένη κάπου έξω από το Μουρμανσκ (βορειοδυτική Ρωσία) στην εκπληκτικής άγριας ομορφιάς χερσόνησο Κόλα . Κι ενώ ο θεατής χαλαρώνει με την ομορφιά της φύσης, άξαφνα βρίσκεται μάρτυς των δεινών που ξεκινούν για τον πρωταγωνιστή Κόλια. Ένας άνθρωπος μόνος μπροστά στην εξουσία, την δύναμη της εκκλησίας και τα μύρια των δεινών που έπονται. Ένας άνθρωπος με ιώβεια υπομονή που παρακολουθεί τη ζωή του να συντρίβεται με πάταγο μετρώντας πληγές και δοκιμασίες. Εξαιρετικές ερμηνείες που δε στερούνται του κλασικού ρωσικού κυνισμού. Η ταινία ήταν υποψήφια για όσκαρ ξενόγλωσσης .

ΜΑΖΙ Η΄ΤΙΠΟΤΑ : γερμανική ταινία του τουρκικής καταγωγής σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν.(2017) Ολοκληρη η Ευρώπη μαστίζεται από την άνοδο της ακροδεξιάς, στη Γερμανία οι νεοναζί κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους, στην Ελλάδα μεσουρανεί η Χρυσή Αυγή. Η ακροδεξιά έχει σε κάθε χώρα τα "τσιράκια" της που δε διστάζουν να αλληλοβοηθηθούν προκειμένου να ξεπλυθούν από το βόθρο. Μια Γερμανίδα παντρεμένη με Κούρδο χάνει τον άντρα και το παιδί της από βομβιστική επίθεση με ρατσιστικό καθαρά χαρακτήρα. Τα στοιχεία όμως για τους κατηγορούμενους δεν είναι επαρκή. Φινάλε αμφιλεγόμενο.
Μπόνους η συμμετοχή του Γιάννη Οικονομίδη στο ρόλο του χρυσαυγίτη.

Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ : επίκαιρη Λιβανέζικη ταινία του 2017. Σε μια γειτονιά της Βηρυτού, ένα συνεργείο του δήμου, διορθώνει κατασκευαστικά λάθη στους δρόμους, τρύπες στο οδόστρωμα. Κάτω από το μπαλκόνι του Τόνι και της εγκύου γυναίκας του Σιρίν, ο εργοδηγός Γιασέρ θα βραχεί από τα νερά του μπαλκονιού τους και θα του ζητήσει να προσέχει και δίχως την άδειά του θα δοκιμάσει να διορθώσει την υδρορροή τους. Μόνο που στην διάρκεια αυτής της σύντομης διαδικασίας, οι δυο άντρες θα έρθουν σε αντιπαράθεση και μια προσβλητική κουβέντα του Γιασέρ προς τον Τόνι, θα γίνει η αρχή μιας αντιπαράθεσης που γρήγορα θα ξεφύγει από τον έλεγχό τους.
Το χαλασμένο λούκι υπήρξε η αφορμή για να γίνει η υπόθεση "μεσανατολικό" αφού ο Τόνι είναι Χριστιανός Λιβανέζος, μέλος του χριστιανικού κόμματος που ακούει όλη μέρα λόγους για το πόσα κακά έχουν σπείρει οι "ανεπιθύμητοι" Παλαιστίνιοι. Ο Γιάσερ φυσικά είναι ένας πράος αξιοπρεπής Παλαιστίνιος -όπως η πλειροψηφία αυτού του λαού για όσους είχαμε την τύχη να τους γνωρίσουμε- που όμως στην αδικία μπορεί να αντιδράσει σπασμωδικά.
Η ταινία θίγει τα αιώνια ζητήματα του μίσους και της αντιδικίας στην Ανατολή που όλα αυτά τα χρόνια βρίσκεται σε αναβρασμό. Το μίσος γεννά μίσος, το οφθαλμόν αντί οφθαλμού έχει τυφλώσει ολόκληρες γενιές και είναι ώρα να αφήσουμε για πάντα τον πόλεμο και το παρελθόν και να ονειρευτούμε ένα ήρεμο ειρηνικό μέλλον.


Μ'αυτά και μ'αυτά θυμήθηκα την ταινία ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ , επίσης από το Λίβανο με τον μικρούλη Ζαίν που βρίσκεται στο δικαστήριο για να μηνύσει τους γονείς του επειδή "τον έφεραν στον κόσμο". Γλυκόπικρη ταινία, με πολύ πόνο.

Τέλος, είδα σε ένα κατάμεστο θερινό σινεμά την ελληνική ταινία ΤΟ ΠΡΟΣΤΙΜΟ του Φωκίωνα Μπόγρη ο οποίος φαίνεται να φοίτησε στην ίδια σχολή με τον Οικονομίδη που προάγει την κουλτούρα του ντεκαντάνς. Ο Βαγγέλης, προσπαθεί να ορθοποδήσει αλλά το λερωμένο ποινικό μητρώο του δε τον βοηθά. Αναγκάζεται να προωθεί κάνναβη και να κάνει το μεσολαβητή σε εκδιδόμενες τρανς . Όταν οι γείτονες τον καταγγέλουν, ζητά προσωρινά άσυλο στο σπίτι της αδερφή του, η οποία συζεί με το "αγόρι της" έναν νονό της νύχτας που θέλει να βάλει το Βαγγέλη στη "μπίζνα". Μπόνους και εδώ η cameo εμφάνιση του Οικονομίδη .

 

[romantic woman]

Είδα κάποιες πολύ καλές ταινίες :
ΛΕΒΙΑΘΑΝ : ρωσική ταινία του 2014 γυρισμένη κάπου έξω από το Μουρμανσκ (βορειοδυτική Ρωσία) στην εκπληκτικής άγριας ομορφιάς χερσόνησο Κόλα . Κι ενώ ο θεατής χαλαρώνει με την ομορφιά της φύσης, άξαφνα βρίσκεται μάρτυς των δεινών που ξεκινούν για τον πρωταγωνιστή Κόλια. Ένας άνθρωπος μόνος μπροστά στην εξουσία, την δύναμη της εκκλησίας και τα μύρια των δεινών που έπονται. Ένας άνθρωπος με ιώβεια υπομονή που παρακολουθεί τη ζωή του να συντρίβεται με πάταγο μετρώντας πληγές και δοκιμασίες. Εξαιρετικές ερμηνείες που δε στερούνται του κλασικού ρωσικού κυνισμού. Η ταινία ήταν υποψήφια για όσκαρ ξενόγλωσσης .

ΜΑΖΙ Η΄ΤΙΠΟΤΑ : γερμανική ταινία του τουρκικής καταγωγής σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν.(2017) Ολοκληρη η Ευρώπη μαστίζεται από την άνοδο της ακροδεξιάς, στη Γερμανία οι νεοναζί κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους, στην Ελλάδα μεσουρανεί η Χρυσή Αυγή. Η ακροδεξιά έχει σε κάθε χώρα τα "τσιράκια" της που δε διστάζουν να αλληλοβοηθηθούν προκειμένου να ξεπλυθούν από το βόθρο. Μια Γερμανίδα παντρεμένη με Κούρδο χάνει τον άντρα και το παιδί της από βομβιστική επίθεση με ρατσιστικό καθαρά χαρακτήρα. Τα στοιχεία όμως για τους κατηγορούμενους δεν είναι επαρκή. Φινάλε αμφιλεγόμενο.
Μπόνους η συμμετοχή του Γιάννη Οικονομίδη στο ρόλο του χρυσαυγίτη.

Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ : επίκαιρη Λιβανέζικη ταινία του 2017. Σε μια γειτονιά της Βηρυτού, ένα συνεργείο του δήμου, διορθώνει κατασκευαστικά λάθη στους δρόμους, τρύπες στο οδόστρωμα. Κάτω από το μπαλκόνι του Τόνι και της εγκύου γυναίκας του Σιρίν, ο εργοδηγός Γιασέρ θα βραχεί από τα νερά του μπαλκονιού τους και θα του ζητήσει να προσέχει και δίχως την άδειά του θα δοκιμάσει να διορθώσει την υδρορροή τους. Μόνο που στην διάρκεια αυτής της σύντομης διαδικασίας, οι δυο άντρες θα έρθουν σε αντιπαράθεση και μια προσβλητική κουβέντα του Γιασέρ προς τον Τόνι, θα γίνει η αρχή μιας αντιπαράθεσης που γρήγορα θα ξεφύγει από τον έλεγχό τους.
Το χαλασμένο λούκι υπήρξε η αφορμή για να γίνει η υπόθεση "μεσανατολικό" αφού ο Τόνι είναι Χριστιανός Λιβανέζος, μέλος του χριστιανικού κόμματος που ακούει όλη μέρα λόγους για το πόσα κακά έχουν σπείρει οι "ανεπιθύμητοι" Παλαιστίνιοι. Ο Γιάσερ φυσικά είναι ένας πράος αξιοπρεπής Παλαιστίνιος -όπως η πλειροψηφία αυτού του λαού για όσους είχαμε την τύχη να τους γνωρίσουμε- που όμως στην αδικία μπορεί να αντιδράσει σπασμωδικά.
Η ταινία θίγει τα αιώνια ζητήματα του μίσους και της αντιδικίας στην Ανατολή που όλα αυτά τα χρόνια βρίσκεται σε αναβρασμό. Το μίσος γεννά μίσος, το οφθαλμόν αντί οφθαλμού έχει τυφλώσει ολόκληρες γενιές και είναι ώρα να αφήσουμε για πάντα τον πόλεμο και το παρελθόν και να ονειρευτούμε ένα ήρεμο ειρηνικό μέλλον.


Μ'αυτά και μ'αυτά θυμήθηκα την ταινία ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ , επίσης από το Λίβανο με τον μικρούλη Ζαίν που βρίσκεται στο δικαστήριο για να μηνύσει τους γονείς του επειδή "τον έφεραν στον κόσμο". Γλυκόπικρη ταινία, με πολύ πόνο.

Τέλος, είδα σε ένα κατάμεστο θερινό σινεμά την ελληνική ταινία ΤΟ ΠΡΟΣΤΙΜΟ του Φωκίωνα Μπόγρη ο οποίος φαίνεται να φοίτησε στην ίδια σχολή με τον Οικονομίδη που προάγει την κουλτούρα του ντεκαντάνς. Ο Βαγγέλης, προσπαθεί να ορθοποδήσει αλλά το λερωμένο ποινικό μητρώο του δε τον βοηθά. Αναγκάζεται να προωθεί κάνναβη και να κάνει το μεσολαβητή σε εκδιδόμενες τρανς . Όταν οι γείτονες τον καταγγέλουν, ζητά προσωρινά άσυλο στο σπίτι της αδερφή του, η οποία συζεί με το "αγόρι της" έναν νονό της νύχτας που θέλει να βάλει το Βαγγέλη στη "μπίζνα". Μπόνους και εδώ η cameo εμφάνιση του Οικονομίδη .

εκτός από την ελληνική που δεν την έχω δεί
τι να πω΄για τις υπόλοιπες
η μάλλον τα είχαμε πεί κατά καιρούς,τ ις είχαμε συζητήσει,

συμφωνούμε απολύτως!!!
,η μία καλύτερη από την άλλη,τις έχω δεί 2 φορές!!εκτός της Καπερναούμ ,,,που την θεωρω΄ίσως την συγκλονιστικότερη όλων!!με τις αποστομωτικές φράσεις του παιδιού ...γιατί να γίνονται γονείς άνθρωποι που δεν το αξίζουν ..κάπως έτσι..!!!ν ακούς τέτοια λόγια από 10χρονο παιδί που αναγκάζεται να ενηλικιωθεί πρόωρα...

το Λεβιάθαν επίσης γροθιά στο στομάχι με την ιώβεια υπομονή ενός ανθρώπου που αντιστεκεται κόντρα στις δολιοφθορές και στο σύστημα που τον καταπίνει...

η Προσβολή !!με επίκεντρο τα άλυτα αιώνια προβλήματα μίσους και εκδικητικής μανίας μεταξύ των λαών της ...ανατολής ακόμα και με παραμικρές αφορμές

το Μαζί η Τιποτε το είδα μόλις χθες για δεύτερη φορά ..το έχω πολύ πρόσφατο!
τι να πω θίγει επίσης θέματα ρατσισμού!φανατισμένοι ναζιστές εναντίον οποιονδήποτε ..άλλων εθνικοτήτων στο Αμβούργο ...δίκες στημένες...και η αλτρουιστική στάση μιάς γυναίκας συζύγου μάννας ..που εξωθείται στα άκρα από την άδικη αποφαση του δικαστηρίου

 

[mikrh tsopana]

Είδα πρόσφατα τα

Sorry we missed you

Μια οικογένεια blue collar εργατών στο ΗΒ και οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Ο πατέρας αποφασίζει να αγοράσει ένα franchise για delivery, ελπίζοντας αυτό να λύσει τα οικονομικά προβλήματα της οικογένειας. Οι θυσίες όμως που πρέπει να κάνουν αρκετές και η ανάσα που περίμενε δε φαίνεται να πλησιάζει. Τα πράγματα περιπλέκονται από τη συμπεριφορά του έφηβου γιου της οικογένειας και πάει λέγοντας...

Μου άρεσε ιδιαίτερα, χωρίς πολλές φανφάρες, απλά παρατηρείς και κάνεις συσχετισμούς. Για μένα έτσι πρέπει να είναι οι ταινίες.

Still Alice

Η Άλις, καθηγήτρια γλωσσολογίας, τα είχε όλα, μέχρι που στα 50 της το Αλτσχάιμερ της χτύπησε την πόρτα. Η ταινία μας δείχνει τις προσπάθειές της να μη χάσει τον εαυτό της (εξ'ού και ο τίτλος) και πώς παρά τις προσπάθειες, ο εκφυλισμός είναι αναπόφευκτος.

Επίσης μου άρεσε, σε κάποια σημεία συγκινήθηκα κιόλας. Το Αλτσχάιμερ είναι κάτι που φοβάμαι πάρα πολύ.

 

[romantic woman]

Είδα πρόσφατα τα

Sorry we missed you

Μια οικογένεια blue collar εργατών στο ΗΒ και οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Ο πατέρας αποφασίζει να αγοράσει ένα franchise για delivery, ελπίζοντας αυτό να λύσει τα οικονομικά προβλήματα της οικογένειας. Οι θυσίες όμως που πρέπει να κάνουν αρκετές και η ανάσα που περίμενε δε φαίνεται να πλησιάζει. Τα πράγματα περιπλέκονται από τη συμπεριφορά του έφηβου γιου της οικογένειας και πάει λέγοντας...

Μου άρεσε ιδιαίτερα, χωρίς πολλές φανφάρες, απλά παρατηρείς και κάνεις συσχετισμούς. Για μένα έτσι πρέπει να είναι οι ταινίες.

Still Alice

Η Άλις, καθηγήτρια γλωσσολογίας, τα είχε όλα, μέχρι που στα 50 της το Αλτσχάιμερ της χτύπησε την πόρτα. Η ταινία μας δείχνει τις προσπάθειές της να μη χάσει τον εαυτό της (εξ'ού και ο τίτλος) και πώς παρά τις προσπάθειες, ο εκφυλισμός είναι αναπόφευκτος.

Επίσης μου άρεσε, σε κάποια σημεία συγκινήθηκα κιόλας. Το Αλτσχάιμερ είναι κάτι που φοβάμαι πάρα πολύ.

τις είχα δεί πριν από καιρό...
ΤΟ SORRY WE MISSED YOU μου άρεσε πάρα πάρα πολυ!!φοβερή ταινία όπως και το ΕΓΩ Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΛΕΙΚ(παρόμοιου ύφους..βαθειά ανθρώπινη λιτή και απόλυτα συναισθηματική)
σκηνοθετημένες και οι δύο από τον ταλαντούχο βρεττανό σκηνοθέτη Κεν Λόατσ ,
δυνατό σενάριο ,μιά λιτή ταινία όμως τόσο μα τόσο ουσιαστική που μιλάει κατ ευθείαν στην ψυχή σου!!σαν να είσαι μέρος της ταινίας...κάτι που αν δεν το βιώνεις εσύ σίγουρα το βιώνει ο συγγενής σου..ο φίλος σου ο διπλανός σου....
η εργατική εκμετάλλευση στό έπακρον!
η προσπάθεια μιάς οικογένειας να σταθεί στα πόδια της(δουλεύοντας απίστευτες ώρες).. και να προσφέρει τα απαραίτητα!στα παιδιά της με το ....απροσδόκητο όμως τίμημα στις σχέσεις της οικογένειας και ανεπανόρθωτους τριγμούς!

Το STILL ALICE
συγκινητική ιστορία που σίγουρα δίνει τα μηνύματα της στον τηλεθεατή για την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό που πρέπει ως κοινωνία να έχουμε απέναντι σε ανθρώπους που πλήττονται από αυτήν την νόσο και το πώς?με τι τρόπο καλούνται τα μέλη της οικογένειας να διαχειρισθούν το πρόβλημα όταν χτυπήσει την πόρτα τους..
Συνολικά η ταινία δεν μπορώ να πώ ότι με συνεπήρε,στέκομαι όμως
στην ερμηνεία της Τζούλιαν Μούρ που είναι πράγματι τόσο πειστική,τόσο αληθινή στον ρόλο που υποδύεται(νομίζω πήρε και όσκαρ α γυν ρόλου γι αυτό) που πήρε όλη την ταινία επάνω της!

 

[mikrh tsopana]

τις είχα δεί πριν από καιρό...
ΤΟ SORRY WE MISSED YOU μου άρεσε πάρα πάρα πολυ!!φοβερή ταινία όπως και το ΕΓΩ Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΛΕΙΚ(παρόμοιου ύφους..βαθειά ανθρώπινη λιτή και απόλυτα συναισθηματική)
σκηνοθετημένες και οι δύο από τον ταλαντούχο βρεττανό σκηνοθέτη Κεν Λόατσ ,
δυνατό σενάριο ,μιά λιτή ταινία όμως τόσο μα τόσο ουσιαστική που μιλάει κατ ευθείαν στην ψυχή σου!!σαν να είσαι μέρος της ταινίας...κάτι που αν δεν το βιώνεις εσύ σίγουρα το βιώνει ο συγγενής σου..ο φίλος σου ο διπλανός σου....
η εργατική εκμετάλλευση στό έπακρον!
η προσπάθεια μιάς οικογένειας να σταθεί στα πόδια της(δουλεύοντας απίστευτες ώρες).. και να προσφέρει τα απαραίτητα!στα παιδιά της με το ....απροσδόκητο όμως τίμημα στις σχέσεις της οικογένειας και ανεπανόρθωτους τριγμούς!

Άσχετο, αλλά τον Ken Loach τον είδα την προπροηγούμενη βδομάδα σε μια διαδικτυακή συζήτηση για την Παλαιστίνη. Μου έκανε εντύπωση η διάυγεια πνεύματος (εννοώ σε τέτοια ηλικία) και το πόσο μη επηρμένος ήταν, αν δεν ήξερα ποιός ήταν δε θα καταλάβαινα καν ότι είναι κάποιος γνωστός. Γενικότερα την πολιτική τοποθέτηση την εκτιμώ ιδιαίτερα σε καλλιτέχνες. Εκεί τον θυμήθηκα και είπα να πιάσω τις ταινίες του. Σιγά σιγά όμως, γιατί δεν είμαι και ιδιαίτερα σινεφιλ..

 

[fenia42]

Θέλαμε τόσο πολύ να δούμε την ταινία του (φασίστα) Μπέργκμαν "Περσόνα" που αντέξαμε χτες την παγωνιά και το Βαρδάρη που φυσούσε, σε ένα άδειο θερινό σινεμά . Η ταινία αν και του 1966 είναι διαχρονική, πολύ δυνατή τόσο σεναριακά όσο και σκηνοθετικά, σε κρατά σε αγωνία (υπαρξιακή) και σε καθηλώνει, αφού περιμένεις με αγωνία τις εξελίξεις. Απίστευτο ψυχογράφημα.

Επίσης δε θυμάμαι αν έγραψα για τη βραζιλιάνικη ταινία "Κεντρικός Σταθμός"
Δε λέω τίποτα, μη τη χάσετε!

 

[Thalassaki]

Είναι η ιδέα μου η το netflix έχει μειώσει κατά πολύ τις νέες προσθήκες και ακόμα και οι λίγες νέες ταινίες που προσθέτει είναι κάτω του μετρίου;
Πάνω από μήνα ψάχνω να βρω κάτι άξιο λόγου να δω και όλο σε πατάτες πέφτω.
Σκέφτομαι σοβαρά να διακόψω και να μετακομίσω στο Cinobo.
Το παρακολουθεί κανείς; Αξίζει η συνδρομή;