dimosf
Member
- Μηνύματα
- 2.302
- Likes
- 5.900
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Και εξηγούμαι. Μυλοκοπή, Σκαλωσιά και Στραβά δεν είναι τίποτα άλλο από τοπωνύμια και παραλίες πολύ κοντά στην Αθήνα. Μέχρι εχθές το μεσημέρι δεν τα είχα ακούσει ποτέ, όπως φαντάζομαι και η πλειοψηφία των Αθηναίων.
Όλα ξεκίνησαν όταν αποφασίσαμε να πάμε για το πρώτο μπάνιο της χρονιάς. Η πρόβλεψη της ΕΜΥ, που επαληθεύτηκε, δεν ήταν και πολύ αισιόδοξη. Συννεφιά και ένα αεράκι που τσίμπαγε. Έτσι η σχετικά χαμηλή θερμοκρασία δεν σε προδιέθετε για μπάνιο. Βόλτα λοιπόν και αν προέκυπτε διάθεση για μπάνιο κάναμε και καμιά βουτιά. Καθημερινή νωρίς το μεσημέρι, σε άδειους δρόμους αποφασίσαμε να πάμε κάπου κοντά αλλά και κάπως άγνωστα (για μένα τελείως). Η Μίνα, που συνήθως είναι αυτή που συστήνει τα μέρη στην παρέα θυμήθηκε που πριν από χρόνια πήγαν σε κάποιες άγνωστες και ερημικές παραλίες στο Στερεοελλαδίτικο κομμάτι του νομού Κορινθίας που βρέχεται από την ανατολική πλευρά του Κορινθιακού κόλπου, στην περιοχή της Περαχώρας Λουτρακίου. Το Touring του 2000 κατέβηκε από την βιβλιοθήκη και με αυτό πολύτιμο οδηγό ξεκινήσαμε.
Αθήνα, Λουτράκι και πήραμε το δρόμο για Περαχώρα και Λίμνη Ηραίου. Στη διασταύρωση της Περαχώρας στρίψαμε αριστερά για Λίμνη Ηραίου. Λίγο πιο κάτω πήραμε τον δεξιό ασφαλτόδρομο για Σκαλωσιά και Στραβά (εμείς καλά αρμενίζαμε!!). Σύμφωνα με το πρόχειρο πρόγραμμα θα πηγαίναμε πρώτα στη Μυλοκοπή και μετά Σκαλωσιά και θα συνεχίζαμε. Περίπου 4 χμ. ασφάλτου έπρεπε να στρίψουμε αριστερά αλλά πινακίδα για Μυλοκοπή δεν είδαμε. Έτσι συνεχίσαμε, περάσαμε την ασφάλτινη διασταύρωση για Λάκκα Ζέζα και λίγο μετά στρίψαμε στην ασφάλτινη διασταύρωση που η πινακίδα έλεγε Σκαλωσιά. Η άσφαλτος φτάνει μέχρι το χωριό και σε μια διχάλα πήραμε την αριστερή χωμάτινη διαδρομή που έδειχνε η διφορούμενης κατεύθυνσης πινακίδα «προς παραλία». Λιγότερο από 1 χμ φτάσαμε σε ένα σημείο πάνω ακριβώς από την πολύ όμορφη παραλία. Εκεί υπάρχει πινακίδα που προειδοποιεί τα απλά Ι.Χ. να μην κατέβουν τον πολύ άσχημο και πολύ απότομο κατήφορο. Υπάρχει σκάλα με 52 μεγάλα πλακόστρωτα πλατύσκαλα. Εμείς κατεβήκαμε μιας και ήμασταν με 4Χ4. Πάνω από την παραλία με το πολύ ψιλό βοτσαλάκι και τα πεντακάθαρα νερά ήταν γεμάτος ο τόπος με ανθισμένα αμάραντα. Μόνο ένας άνθρωπος περίμενε ένα ψαροκάϊκο να του φέρει ψάρια και εν τω μεταξύ έριξε και μια βουτιά. Εμείς θέλαμε να πάμε να βρούμε τη Μυλοκοπή και έτσι αφού πήραμε τις πληροφορίες που θέλαμε γυρίσαμε στην άσφαλτο και γυρνώντας προς τα πίσω (προς Λουτράκι) για 3 χμ. ψάξαμε τη διασταύρωση για τον προορισμό μας. Με δυσκολία και πολύ αμφιβολία μέσα μας βρήκαμε και στρίψαμε στο χωματόδρομο που φεύγει διαγώνια Ήμασταν περίπου στο 4ο χμ. από τη διασταύρωση για Λίμνη Ηραίου αριστερά και Σκαλωσιά δεξιά. Θέλει πολύ προσοχή γιατί δεν υπάρχει καμιά πινακίδα. Το μόνο σημάδι που βάλαμε ήταν ακριβώς δεξιά απέναντι από το χωματόδρομο η μικρή διαφημιστική πινακίδα για αναψυκτήριο με χιλιομετρική ένδειξη 6 χμ. Όπως πολλά καλά πράγματα για να τα απολαύσεις θα δυσκολευτείς από λίγο ως πολύ έτσι και εδώ ο δρόμος δεν είναι από αυτούς που θα λέγαμε καλούς. Σε ορισμένα σημεία θέλει πολύ προσοχή γιατί τα νεροφαγώματα δεν αστειεύονται. Ευτυχώς το 4Χ4 μας έβγαλε άνετα. Μετά από περίπου 3 χμ. φτάσαμε σε παραθεριστικό οικισμό και αφού τον περάσαμε μετά από λίγο φάνηκε η παραλία. Πιο σωστά η διπλή παραλία. Γύρω πευκοδάσος που έτσι κι αλλιώς μας συνόδευε σε όλη τη διαδρομή που φτάνει μέχρι την παραλία και πολλά κάθετα βράχια στην ακτή. Στη βάση τους φαίνονται πολλές θαλάσσιες σπηλιές και φαντάζομαι ότι θα είναι ο παράδεισος για ψαροντουφεκάδες (δεν ασχολούμαι με το σπορ). Ανάμεσα στα βράχια δύο μικροί κόλποι. Ο πρώτος στο μεγαλύτερο μέρος του αμμουδερός, ο άλλος με πλάκες, δύσκολος στην πρόσβασή του. Ανάμεσά τους μια γλώσσα άμμου στην άκρη της οποίας δύο μεγάλα βράχια με φαγωμένα ριζά από το κύμα, σα φρουροί της περιοχής. Φυσικά ούτε ψυχή. Με πολύ σκέψη λόγω του συννεφιασμένου ουρανού αποφάσισα μόνο εγώ να πέσω Ομολογουμένως πολύ κρύα τα νερά. Μετά από λίγο όμως το συνήθιζες και η απόλαυση ήταν πραγματικά πολύ μεγάλη. Η Μίνα ζήλεψε και έπεσε κι αυτή. Οι άλλοι δύο της παρέας όμως όχι. Εν τω μεταξύ είχε περάσει για τα καλά η ώρα και η πείνα έκανε τα στομάχια μας να διαμαρτύρονται έντονα. Μαγαζί στην παραλία της Μυλοκοπής αλλά και της Σκαλωσιάς ούτε για αστείο. Στο Touring έγραφε ότι η μοναδική ταβερνούλα της περιοχής είναι στα Στραβά. Ανεβήκαμε στην άσφαλτο και περίπου 5 χμ. μετά ο δρόμος τελειώνει στο μικρό λιμανάκι Στραβά. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο και η ταβέρνα ήταν κλειστή. Πήραμε τον πολύ καλό χωματόδρομο 6 χμ. και φτάσαμε στο Σχοίνο, στην παραλία του οποίου υπάρχουν 4-5 ψαροταβέρνες. Φάγαμε τα Ω3 μας και το σούρουπο μέσω Αλεποχωρίου και Μεγάρων γυρίσαμε στην Αθήνα.
Υπέροχα τοπία, αρκετά άγνωστα και πολύ κοντά στην Αθήνα. Βέβαια φαντάζομαι ότι τα Σαββατοκύριακα του καλοκαιριού και σε αυτά θα έχει αρκετό κόσμο αλλά δε νομίζω το κακό που γίνεται στις άλλες γνωστές παραλίες.
Φώτο: Μυλοκοπή
Υπάρχουν κι άλλες στην Gallery εδώ
Όλα ξεκίνησαν όταν αποφασίσαμε να πάμε για το πρώτο μπάνιο της χρονιάς. Η πρόβλεψη της ΕΜΥ, που επαληθεύτηκε, δεν ήταν και πολύ αισιόδοξη. Συννεφιά και ένα αεράκι που τσίμπαγε. Έτσι η σχετικά χαμηλή θερμοκρασία δεν σε προδιέθετε για μπάνιο. Βόλτα λοιπόν και αν προέκυπτε διάθεση για μπάνιο κάναμε και καμιά βουτιά. Καθημερινή νωρίς το μεσημέρι, σε άδειους δρόμους αποφασίσαμε να πάμε κάπου κοντά αλλά και κάπως άγνωστα (για μένα τελείως). Η Μίνα, που συνήθως είναι αυτή που συστήνει τα μέρη στην παρέα θυμήθηκε που πριν από χρόνια πήγαν σε κάποιες άγνωστες και ερημικές παραλίες στο Στερεοελλαδίτικο κομμάτι του νομού Κορινθίας που βρέχεται από την ανατολική πλευρά του Κορινθιακού κόλπου, στην περιοχή της Περαχώρας Λουτρακίου. Το Touring του 2000 κατέβηκε από την βιβλιοθήκη και με αυτό πολύτιμο οδηγό ξεκινήσαμε.
Αθήνα, Λουτράκι και πήραμε το δρόμο για Περαχώρα και Λίμνη Ηραίου. Στη διασταύρωση της Περαχώρας στρίψαμε αριστερά για Λίμνη Ηραίου. Λίγο πιο κάτω πήραμε τον δεξιό ασφαλτόδρομο για Σκαλωσιά και Στραβά (εμείς καλά αρμενίζαμε!!). Σύμφωνα με το πρόχειρο πρόγραμμα θα πηγαίναμε πρώτα στη Μυλοκοπή και μετά Σκαλωσιά και θα συνεχίζαμε. Περίπου 4 χμ. ασφάλτου έπρεπε να στρίψουμε αριστερά αλλά πινακίδα για Μυλοκοπή δεν είδαμε. Έτσι συνεχίσαμε, περάσαμε την ασφάλτινη διασταύρωση για Λάκκα Ζέζα και λίγο μετά στρίψαμε στην ασφάλτινη διασταύρωση που η πινακίδα έλεγε Σκαλωσιά. Η άσφαλτος φτάνει μέχρι το χωριό και σε μια διχάλα πήραμε την αριστερή χωμάτινη διαδρομή που έδειχνε η διφορούμενης κατεύθυνσης πινακίδα «προς παραλία». Λιγότερο από 1 χμ φτάσαμε σε ένα σημείο πάνω ακριβώς από την πολύ όμορφη παραλία. Εκεί υπάρχει πινακίδα που προειδοποιεί τα απλά Ι.Χ. να μην κατέβουν τον πολύ άσχημο και πολύ απότομο κατήφορο. Υπάρχει σκάλα με 52 μεγάλα πλακόστρωτα πλατύσκαλα. Εμείς κατεβήκαμε μιας και ήμασταν με 4Χ4. Πάνω από την παραλία με το πολύ ψιλό βοτσαλάκι και τα πεντακάθαρα νερά ήταν γεμάτος ο τόπος με ανθισμένα αμάραντα. Μόνο ένας άνθρωπος περίμενε ένα ψαροκάϊκο να του φέρει ψάρια και εν τω μεταξύ έριξε και μια βουτιά. Εμείς θέλαμε να πάμε να βρούμε τη Μυλοκοπή και έτσι αφού πήραμε τις πληροφορίες που θέλαμε γυρίσαμε στην άσφαλτο και γυρνώντας προς τα πίσω (προς Λουτράκι) για 3 χμ. ψάξαμε τη διασταύρωση για τον προορισμό μας. Με δυσκολία και πολύ αμφιβολία μέσα μας βρήκαμε και στρίψαμε στο χωματόδρομο που φεύγει διαγώνια Ήμασταν περίπου στο 4ο χμ. από τη διασταύρωση για Λίμνη Ηραίου αριστερά και Σκαλωσιά δεξιά. Θέλει πολύ προσοχή γιατί δεν υπάρχει καμιά πινακίδα. Το μόνο σημάδι που βάλαμε ήταν ακριβώς δεξιά απέναντι από το χωματόδρομο η μικρή διαφημιστική πινακίδα για αναψυκτήριο με χιλιομετρική ένδειξη 6 χμ. Όπως πολλά καλά πράγματα για να τα απολαύσεις θα δυσκολευτείς από λίγο ως πολύ έτσι και εδώ ο δρόμος δεν είναι από αυτούς που θα λέγαμε καλούς. Σε ορισμένα σημεία θέλει πολύ προσοχή γιατί τα νεροφαγώματα δεν αστειεύονται. Ευτυχώς το 4Χ4 μας έβγαλε άνετα. Μετά από περίπου 3 χμ. φτάσαμε σε παραθεριστικό οικισμό και αφού τον περάσαμε μετά από λίγο φάνηκε η παραλία. Πιο σωστά η διπλή παραλία. Γύρω πευκοδάσος που έτσι κι αλλιώς μας συνόδευε σε όλη τη διαδρομή που φτάνει μέχρι την παραλία και πολλά κάθετα βράχια στην ακτή. Στη βάση τους φαίνονται πολλές θαλάσσιες σπηλιές και φαντάζομαι ότι θα είναι ο παράδεισος για ψαροντουφεκάδες (δεν ασχολούμαι με το σπορ). Ανάμεσα στα βράχια δύο μικροί κόλποι. Ο πρώτος στο μεγαλύτερο μέρος του αμμουδερός, ο άλλος με πλάκες, δύσκολος στην πρόσβασή του. Ανάμεσά τους μια γλώσσα άμμου στην άκρη της οποίας δύο μεγάλα βράχια με φαγωμένα ριζά από το κύμα, σα φρουροί της περιοχής. Φυσικά ούτε ψυχή. Με πολύ σκέψη λόγω του συννεφιασμένου ουρανού αποφάσισα μόνο εγώ να πέσω Ομολογουμένως πολύ κρύα τα νερά. Μετά από λίγο όμως το συνήθιζες και η απόλαυση ήταν πραγματικά πολύ μεγάλη. Η Μίνα ζήλεψε και έπεσε κι αυτή. Οι άλλοι δύο της παρέας όμως όχι. Εν τω μεταξύ είχε περάσει για τα καλά η ώρα και η πείνα έκανε τα στομάχια μας να διαμαρτύρονται έντονα. Μαγαζί στην παραλία της Μυλοκοπής αλλά και της Σκαλωσιάς ούτε για αστείο. Στο Touring έγραφε ότι η μοναδική ταβερνούλα της περιοχής είναι στα Στραβά. Ανεβήκαμε στην άσφαλτο και περίπου 5 χμ. μετά ο δρόμος τελειώνει στο μικρό λιμανάκι Στραβά. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο και η ταβέρνα ήταν κλειστή. Πήραμε τον πολύ καλό χωματόδρομο 6 χμ. και φτάσαμε στο Σχοίνο, στην παραλία του οποίου υπάρχουν 4-5 ψαροταβέρνες. Φάγαμε τα Ω3 μας και το σούρουπο μέσω Αλεποχωρίου και Μεγάρων γυρίσαμε στην Αθήνα.
Υπέροχα τοπία, αρκετά άγνωστα και πολύ κοντά στην Αθήνα. Βέβαια φαντάζομαι ότι τα Σαββατοκύριακα του καλοκαιριού και σε αυτά θα έχει αρκετό κόσμο αλλά δε νομίζω το κακό που γίνεται στις άλλες γνωστές παραλίες.
Φώτο: Μυλοκοπή
Υπάρχουν κι άλλες στην Gallery εδώ
Attachments
Last edited by a moderator:
