Εσθονία Λεττονία Λιθουανία Φινλανδία Κατά τύχη...Βαλτικές!

[angelospavl]

Μιας και σιγά σιγά πλέον όλο και περισσότερο μπαίνουμε σε καραντίνα λόγω του Covid-19 και τα περιθώρια για «διασκέδαση» μειώνονται, αποφάσισα να γράψω με τη σειρά μου μια ταξιδιωτική ιστορία η οποία είχε αρκετά σκαμπανευάσματα.
Αρχικά, πάει πολύ καιρός από την τελευταία φορά που έγραψα, οπότε ζητάω την κατανόηση σας για τυχόν λαθάκια, θα προσπαθήσω να μην κουράσω. Κατά δεύτερον το περιεχόμενο της θα διαχωριστεί έτσι ώστε να δώσει στο πρώτο σκέλος χρήσιμες πληροφορίες για το ταξίδι( μετακινήσεις,αεροπορικά,ακυρώσεις κλπ.), ενώ σε δεύτερη φάση θα περιγράψει περιληπτικά την ιστορία του 8-ήμερου ταξιδιού μας.
Η εισαγωγή θα είναι λίγο μακροσκελής και υπάρχουν δύο λόγοι που θα συμβεί αυτό.
Ο ένας είναι ότι το travelstories με βοήθησε να κάνω μια σημαντική φιλία με έναν άνθρωπο του forum τον οποίο δεν είχα γνωρίσει από κοντά μέχρι πριν την αναχώρηση μας, παρά μόνο είχαμε ανταλλάξει αρκετές πληροφορίες για ταξίδια τα δύο τελευταία χρόνια. Στο σημείο αυτό θα αποκαλύψω το όνομα του συνταξιδιώτη μου και πλέον πολύ καλού μου φίλου
@tupacgr13 .
O δεύτερος λόγος είναι ότι πριν προχωρήσω στο «ψητό» θα ήθελα να αναφερθώ στο πως ο Covid-19 άλλαξε τελείως τα πλάνα μας και αντί να βρεθούμε σε μια χώρα της Μέσης Ανατολής, καταλήξαμε στις Βαλτικές.

Όλα ξεκίνησαν τον Οκτώβριο όταν σε ένα από τα πολλά τηλεφωνήματα μας, πρότεινα στον Τέο (θα τον λέμε Τέο, για να μη γίνεται συνέχεια αναφορά και για να ξέρουμε που βαδίζουμε), του πρότεινα χωρίς να το πολυσκεφτώ να με ακολουθήσει στο ταξίδι μου στο Ιράν. Δεν θα κρύψω ότι ένιωσα αμήχανα, αφενός για το ότι ζητούσα από κάποιον που ούτε καν με είχε συναντήσει, να πραγματοποιήσουμε ένα τέτοιο ταξίδι μαζί και αφετέρου ανησυχούσα και για την απάντηση αλλά και την αντίδραση που θα λάμβανα. Τελικά, τα πράγματα ήταν πιο εύκολα από ότι περίμενα μιας και την επόμενη μέρα, είχαμε κλείσει ήδη τα εισιτήρια με ημερομηνίες 03-15 Μαρτίου, εφαρμόζοντας στο έπακρο την λαϊκή φράση «Στη βράση κολλάει το σίδερο».
Χωρίς να πολυλογώ, όλοι ξέρετε τι ακολούθησε την περίοδο μεταξύ Νοεμβρίου έως τέλη Φλεβάρη. (Επιθέσεις στο Ιράν, πτώση αεροπλάνου γνωστής Ουκρανικής αερογραμμής, ατύχημα Pegasus κλπ.) Η πίεση από τον στενό οικογενειακό μας κύκλο, ήταν κάτι παραπάνω από υπερβολική, αλλά σε καμία περίπτωση δεν σκεφτήκαμε να ακυρώσουμε.
Έως ότου φτάνουμε στην Δευτέρα 24/02, ακριβώς μια εβδομάδα πριν το ταξίδι μας. Έχοντας ετοιμάσει και κλείσει τα πάντα, ξαφνικά έρχεται email ότι η Pegasus δεν θα πραγματοποιήσει καμία πτήση προς και από το Ιράν λόγω του Covid-19. Η αλήθεια είναι ότι τα χάσαμε λίγο, η ψυχολογία μας είχε πιάσει «πάτο» και γενικά υπήρχε μια αναταραχή, καθώς έπρεπε να προσπαθήσουμε να πάρουμε τα χρήματα από ξενοδοχεία, εσωτερικές πτήσεις αλλά και από την Pegasus πίσω. Τελικά σε διάστημα λίγων ωρών, καταφέραμε να πάρουμε όλα τα ποσά πίσω, εκτός από 30-40 ευρώ που χάθηκαν σε κάποιες ασφάλειες και κάτι αιτήσεις για τη βίζα.
Έτσι λοιπόν,κάπως ανακουφισμένοι με την επιστροφή των χρημάτων και βλέποντας την κατάσταση που επικρατεί γενικά στον κόσμο με τον ιό που μας πλήττει το τελευταίο καιρό, αρχίσαμε να ρίχνουμε ιδέες για προορισμούς εντός της εβδομάδος. Οι επιλογές δεν ήταν και πολλές θαρρώ και έτσι καταλήξαμε από το Ιράν στις Βαλτικές.
Τα εισιτήρια κλείστηκαν όλα την ίδια μέρα το βράδυ για τις ίδιες ημερομηνίες (πάνω-κάτω) και κάπως έτσι, η χαρά άρχιζε σιγά σιγά να αντικαθιστά την πίκρα.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να κλείσω την εισαγωγή και να πω πως έχουμε μόλις δύο μέρες που επιστρέψαμε από το ταξίδι, άρα οι μνήμες είναι φρέσκες και η συνέχεια έρχεται εντός της εβδομάδας.

 

[angelospavl]

Αφού κλείσαμε τα αεροπορικά, θα έπρεπε να βγάλουμε ένα υποτυπώδες πρόγραμμα με σκοπό να οριστούν και οι διανυκτερεύσεις. Η ψυχολογία μας δεν ήτανε και η καλύτερη και η όρεξη για ψάξουμε πολλές πληροφορίες δεν υπήρχε.
Έτσι λοιπόν,κάπως γοργά αποφασίστηκε να κινηθούμε κάπως έτσι.
Βιέννη----->Βίλνιους (3 διανυκτερεύσεις)
Βίλνιους---->Ρίγα (3 διανυκτερεύσεις)
Ρίγα-----> Ταλλίν (2 διανυκτερεύσεις)
Ταλλίν---->Ελσίνκι (1 διανυκτέρευση)

Η αρχή όπως βλέπετε γίνεται από την Βιέννη μιας και συναντηθήκαμε εκεί για πρώτη φορά, εγώ από Αθήνα και ο Τέο από Θεσσαλονίκη!
Πριν προχωρήσουμε να δώσω σε αυτό το σημείο κάποιες πληροφορίες έξτρα που ίσως βοηθήσουν. Οι διανυκτερεύσεις γίνανε όλες σε hostel. Κοιμόμασταν με μ.ο. περίπου 13,50 ευρώ τη βραδιά! Για τις μετακινήσεις μας από χώρα σε χώρα χρησιμοποιήσαμε 2 φορές λεωφορεία της https://www.luxexpress.eu/, καταπληκτική εταιρεία με δωρεάν wi-fi και προσωπικές οθόνες για να βλέπεις ταινίες κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Από το Ταλλίν στο Ελσίνκι περάσαμε με καράβι χρησιμοποιώντας την Viking Line.
Τα hostel ήτανε τα εξής; Βίλνιους (the poge hostel),
Ρίγα (tree house)
Tαλλίν (tabinoya, tallin's traveller house)
Eλσίνκι (cheapsleep hostel)
Aφού παραθέσαμε τις παραπάνω πληροφορίες, με σκοπό να βοηθήσoυμε κάποιον μελλοντικό ταξιδιώτη, ήρθε η ώρα να αρχίσουμε την περιοδεία μας στις Βαλτικές, όπως την ζήσαμε σε αυτή την δύσκολη περίοδο του Covid-19.

1η ημέρα Βίλνιους

Πρώτη στάση αυτού του ταξιδιού ήτανε η πρωτεύουσα της Λιθουανίας. Μια πολύ μικρή πρωτεύουσα που δεν έχει να προσφέρει και πολλά. Αφού κοιμηθήκαμε σαν ξεροί το προηγούμενο βράδυ, σηκωθήκαμε γύρω στις 09:00 με σκοπό να εξερευνήσουμε την πόλη. Όπως στα περισσότερα ταξίδια μας αμφότεροι, συμμετείχαμε σε ένα free walking tour προκειμένου να εξερευνήσουμε γρηγορότερα την πόλη και να μάθουμε και ιστορικά στοιχεία για αυτά τα όχι και τόσο γνωστά μέρη. Highlight του tour ήταν η αυτόνομη γειτονιά Uzupis η οποία βρίσκεται στην απέναντι όχθη του ποταμού. Έχει το δικό της «σύνταγμα», τους δικούς της κανόνες και για να μπεις φυσικά θα πρέπει να πηγαίνεις με 20χλμ/ώρα στο δρόμο, να χαμογελάς αλλά και να σ αρέσουν οι τέχνες! Καθώς κάνει τη βόλτα σου στην Uzupis θα πέσεις πάνω στον μοναδικό #BACKPACKERJESUS, τον οποίο θεωρώ ένα τρομερά υπέροχο αγαλματάκι για μια τέτοια γειτονιά.
Η βόλτα μας συνεχίστηκε μέχρι τον λόφο three crosses, από τον οποίο μπορείς να θαυμάσεις όλο το Βίλνιους από ψηλά.
Λίγη «περατζάδα» ακόμα στους δρόμους της Λιθουανικής πρωτεύουσας και στη συνέχεια ξεκινήσαμε τις μπύρες μιας και ο ήλιος είχε δύσει. Το βράδυ μας το περάσαμε σε μια ωραία μπυραρία παραδοσιακή βλέποντας και λίγο Ευρωλιγκα μιας και Λιθουανία και Μπάσκετ πάνε μαζί.

2η Μέρα Τρακάι,Festival & Football Match

Το επόμενο πρωί, μπορώ να πω ότι ξυπνήσαμε σε μια τελείως διαφορετική πόλη. Ημέρα Παρασκεύη και η αλήθεια είναι πως η τύχη μας χαμογέλασε, διότι πέσαμε στο μεγαλύτερο 3ήμερο φεστιβάλ της Λιθουανίας με παράδοση 400 χρόνων. Ο λόγος για το Kaziukomuge, το οποίο είναι ένα φεστιβάλ που διοργανώνεται κάθε χρόνο το πρώτο ΠΣΚ της άνοιξης, με σκοπό να ξυπνήσει την πόλη από τον βαρύ χειμώνα (εδώ γελάμε). Για το συγκεκριμένο φεστιβάλ, θα επανέλθω σε λίγο,μιας και η πρώτη στάση της ημέρας ανήκει στο Τρακάι.
Το Τρακάι είναι μια πόλη μισή ώρα έξω από το Βίλνιους, που φημίζεται για το όμορφο μεσαιωνικό κάστρο της. Παραδόξως είναι από τα όμορφα μέρη της Λιθουανίας και αξίζει να αφιερώσεις 2 ώρες από το χρόνο σου. Η πρόσβαση είναι πολύ εύκολη. Από τον κεντρικό σταθμό των λεωφορείων αναχωρούν κάθε μισή ώρα λεωφορεία και το εισιτήριο δεν κοστίζει πάνω από 2 ευρώ one-way. Αφού περιηγηθήκαμε και περπατήσαμε όλο το Τρακάι, επιστρέψαμε στο Βίλνιους με σκοπό να εξερευνήσουμε το προαναφερθέν φεστιβάλ. Η αλήθεια είναι πως και οι δύο μας απορήσαμε με την έκταση του φεστιβάλ. Το εν λόγω πανηγυράκι καταλαμβάνει μια ιδιόμορφη έκταση του Βίλνιους η οποία πρέπει να ανέρχεται στα 5 με 6 χλμ. Η πόλη παραληρεί,και οι δρόμοι μετατρέπονται σε ατελείωτα πεζοδρόμια περικυκλωμένα με σκηνές που πουλάνε αμέτρητα πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι η όλη φάση έδωσε μια «ζωή» στην πόλη και μας έκανε να την δούμε με διαφορετικό μάτι. Αφού λοιπόν περπατήσαμε ΟΛΟ (!) το πανηγύρι από άκρη σε άκρη, όντας «άρρωστοι» με τον αθλητισμό αλλά κυρίως με το ποδόσφαιρο, είχαμε κλείσει εισιτήρια για το πρώτο παιχνίδι πρωταθλήματος της Λιθουανικής Λίγκας για τη σεζόν 2020.( Ακολουθεί ποδοσφαιροκουβέντα, για όποιον δεν ενδιαφέρεται, μπορεί να προχωρήσει παρακάτω για να μην κουράσω). {Εισιτηριάκι με 3 ευρώ και γύρω στις 19:00 βρισκόμαστε έξω από το κλειστό (!) γήπεδο της ZalgirisVilnious, για να παρακολουθήσουμε τον αγώνα με την Panevezys.Γενικά η φάση ήταν περίεργη,άλλωστε τι ενδιαφέρον μπορεί να έχει ένα πρωτάθλημα που έχει μόνο έξι ομάδες, Κι όμως... Αφού λοιπόν παίρνουμε τα μπυράκια μας, καθόμαστε βρε παιδί μου να δούμε και καμία εντεκάδα. Καθώς ψάχνουμε ο Τέο πέφτει πάνω στον David N'Gog. Nαι καλά ακούσατε τον N' Gog που έχει παίξει σε Liverpool, Bolton και Πανιώνιο. Στην αρχή έμοιαζε με ψέμα, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Εντάξει δεν είναι και καμιά παικτάρα, αλλά για όσους ασχολούμαστε κάτι είναι και αυτό μπροστά στο αδιάφορο παιχνίδι στο κλειστό γήπεδο της Ζαλγκίρις. Λίγος κόσμος γενικά,το ματς έχει κριθεί από το πρώτο δεκάλεπτο. Τελικό σκορ 4-0! Καθώς τελειώνει το ματς,λέω στον Τέο θα κάνω μια απόπειρα για φώτο με τον Davidaro. Τελικά δεν χρειάστηκε και τρομερή προσπάθεια και δια μαγείας είχαμε πιάσει κουβέντα με το πρώην «αστέρα» (μπορεί και όχι) της Liverpool. Φωτογραφία διαμαντάκι και αναδημοσίευση στον λογαριασμό των EYAΠ στο Ινστα. (Οι ΕΥΑΠ=Έλληνες Υποστηρικτές Αγγλικού Ποδοσφαίρου είναι ένα site που ασχολείται αποκλειστικά με αγγλικό ποδόσφαιρο), ελπίζω κάποιοι να μας διαβάζετε. Όντας μέλος λοιπόν εκεί, ανεβάσαμε την φωτό στο Ινστα, με αποτέλεσμα να την κάνει αναδημοσίευση και ο N'Gog. Ναι καλά καταλάβατε, σε λίγες ώρες ήμουν στο official profile του N'Gog. Γενικά η φάση ήταν πολύ περίεργη αλλά ταυτόχρονα και πολύ γαμάτη!}
Η βραδιά μας κλείνει με ένα πολύ ωραίο βραδινό εντός πόλης. Νωρίς για ύπνο γιατί η επόμενη μέρα είχε πρωινό ξύπνημα για αναχώρηση προς Λετονία.

Επίλογος-Συμβουλές-Προτάσεις για Βίλνιους
Σε γενικές γραμμές, η πόλη μας πέρασε παντελώς αδιάφορη. Προσωπικά δεν θα ξαναγύριζα. Πολύ μικρή για πρωτεύουσα και γενικά δεν έχει και πολλά να προσφέρει. Παρόλα αυτά το φεστιβάλ αλλά και η τρομερή εμπειρία από το παιχνίδι κάνανε το 2ημερο αυτό στο Βίλνιους ξεχωριστό! Σίγουρα αξίζει μια βόλτα στο Τρακάι, πολύ γαλήνια και ήσυχα για να απολαύσεις το κάστρο!
Aκόμα αξίζει μια επίσκεψη στο μουσείο των Θυμάτων της Γενοκτονίας. (επίτηδες το παρέλειψα παραπάνω για να μην κουράσω)
Για φαγητό αξίζει: το Εtno Dvaras (πολύ καλό παραδοσιακό φαγητό) και για ποτό το Snekutis!

Συνέχεια με Λετονία!