vlasis18
Member
- Μηνύματα
- 27
- Likes
- 85
Αρτι αφιχθείς από αυτό το μαγικό νησί, όπου κατάφερα να πάω για ένα ΠΣΚ, θεώρησα καλό να γράψω εντυπώσεις και πληροφορίες μήπως συγκινήσω και άλλους για να πάνε.
Γι αυτούς που μπορούν να το αντέξουν ο συντομότερος δρόμος είναι από αέρος. Φθάνεις στο μικρό αεροδρόμιο του νησιού και από εκεί κατεβαίνεις στην πόλη με το μοναδικό ταξί του νησιού (10 ευρώ ανά διαδρομή για όλους τους επιβάτες - όχι για τον καθένα ξεχωριστά, για όλους). Μην το τολμήσετε να κατεβείτε με τα πόδια γιατί η διαδρομή είναι αρκετή και ο ήλιος καίει ανελέητα. Εκτός και αν δε μασάτε.... Ο άλλος τρόπος είναι με πλοίο από Ρόδο με διάρκεια ταξιδιού 3 1/2 ώρες. Κάθε Σάββατο πηγαίνει και το καταμαράν από Ρόδο (δεν γνωρίζω διάρκεια ταξιδιού), το οποίο από ότι έμαθα κάνει το ένα στα δύο εισιτήρια δώρο....
Κατεβαίνοντας στην μικρή πλατεία και ξεκινώντας με τα πόδια την διαδρομή στο παραλιακό σοκάκι για να φθάσεις στο χώρο διαμονής αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν οι εικόνες που βλέπεις είναι αληθινές ή έχεις μπεί σε πίνακα ζωγραφικής και αποτελείς μέρος του. Οσες εικόνες και video και να έχετε δει το σκηνικό του οικισμού είναι παραμυθένιο. Τα καταλύματα άψογα και υπάρχουν διάφορα για κάθε βαλάντιο. Να σημειώσω ότι υπάρχουν καταλύματα και στον δεύτερο μικρό κόλπο (Μανδράκι) τα οποία συνιστώ μόνο εάν θέλετε να μονάσετε καθώς εκεί δεν υπάρχει ούτε ένα μαγαζί για καφέ ή φαγητό.
Ο οικισμός είναι κατά κύριο λόγο χτισμένος γύρω από τον μεγάλο κόλπο που έχει σχήμα Π και τα σπίτια έχουν το γνωστό νεοκλασσικό στυλ σε διάφορους χρωματισμούς και συνθέτουν το απίθανο σκηνικό που περιέγραψα πιο πάνω. Στο δεξιό άκρο του κόλπου κοιτώντας προς τα μικρασιατικά παράλια δεσπόζει πάνω στο λόφο το μικρό κάστρο από το οποίο πήρε το ονομά του το νησί (CASTELLO ROSSO- κόκκινο κάστρο) καθώς και το μικρό τζαμί. Επίσης ένα από τα κτήρια που θυμίζουν την Ιταλική κατοχή είναι το Δημαρχείο που βρίσκεται στην ίδια περιοχή. Ένα άλλο τέτοιο κτήριο είναι αυτό της Δημοτικής Αγοράς (ανεκμετάλευτο απ΄ ότι είδα). Στο παραλιακό δρομάκι θα βρείτε ταβέρνες , καφέ , είδη λαϊκής τέχνης (....) και έναν δυό πάγκους με τοπικά προϊόντα.
Στο άλλο άκρο του Π υπάρχει το σπίτι που γυρίστηκε η γνωστή ταινία Mediterraneo με τη Βάνα Μπάρμπα και το καλύτερο ξενοδοχείο του νησιού (Megisti Hotel) το οποίο έχει μια τεράστια βεράντα και απίστευτη θέα στον κόλπο και τον οικισμό.
Να ανεβείτε στο κάστρο από την σιδερένια σκάλα γιατί από εκεί θα έχετε απίστευτη θέα και στους δύο κόλπους, στα γύρω νησάκια και τα απέναντι παράλια της Τουρκίας. Στη συνέχεια να ακολουθήσετε το μονοπάτι που βγάζει στο λόφο ανάμεσα στους δύο κόλπους στην καινούργια μητρόπολη του νησιού στην Σαντράπεια Σχολή και στην παλιά μητρόπολη , μια πανέμορφη αλλά εγκαταλελειμμένη εκκλησία. Εκεί κοντά υπάρχει και η προτομή της Δέσποινας Αχλαδιώτου (Κυρά της Ρω). Να σημειώσω ότι κάτω από το κάστρο στη μεριά που κοιτάζει τα μικρασιατικά παράλια υπάρχει και ένας Λυκιακός τάφος (ανεβαίνεις ως την εισοδό του με μικρή απότομη σκάλα).
Η επίσκεψη στη Γαλάζια Σπηλιά ή σπηλιά του Παραστά (από τον ψαρά που την ανακάλυψε) είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσει κανείς επισκέπτης. Η μετάβαση γίνεται με ένα από τα πολλά θαλάσσια ταξί που υπάρχουν στο νησί (κόστος 30 ευρώ). Οσοι είναι τολμηροί μπορούν να κολυμπήσουν κιόλας. Το ανέβασμα εκ νέου στη βάρκα είναι το πρόβλημα (τουλάχιστο για μένα!). Οι χρωματισμοί στους τοίχους του σπηλαίου από την αντανάκλαση του φωτός είναι κάτι μοναδικό.
Εγώ τόλμησα και μια επίσκεψη με βάρκα στη Ρω (κόστος 50 ευρώ) η οποία απέχει 6 ναυτικά μίλια από το Καστελόριζο. Λίγες τυρόπιτες και αναψυκτικά για τους φύλακες που μένουν εκεί, ήταν το κάτι παραπάνω που με συμβούλεψε ο βαρκάρης και το βρήκα απόλυτα λογικό ( δεν είναι υποχρεωτικό). Εκει μπορεί κανείς να φωτογραφήσει τον τάφο της κυράς της Ρω και το μικρό εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου. Περαιτέρω φωτό και videos δεν επιτρέπονται για ευνόητους λόγους.
Παραλίες το νησί δεν έχει. Υπάρχουν σιδερένιες σκάλες και κολυμπάει κανείς μέσα στον κόλπο όπου τα νερά είναι καθαρά εκτός από την περιοχή που δένουν οι βάρκες και τα κότερα. Δεν αποκλείεται μάλιστα να κολυμπήσετε πλάι - πλάι με μια από τις θαλάσσιες χελώνες που ζουν εκεί (3 ή 4). Η καλύτερη λύση είναι το νησάκι του Αγ. Γεωργίου, όπου πέρα από το εκκλησάκι υπάρχει ταβέρνα - αναψυκτήριο και ομπρέλες με ξαπλώστρες σε διάφορα επίπεδα. Εκεί μπορείς να πιείς καφέ, να φας , να παίξεις τάβλι κάτω από τα μεγάλα αρμυρίκια , να κολυμπήσεις και γενικώς να περάσεις όλη σου την ημέρα αν δεν έχεις όρεξη για κάτι παραπάνω. Τα δυό νεαρά παιδιά που έχουν την επιχείρηση, είναι πολύ εξυπηρετικά ( κόστος μετάβασης 10 ευρώ, η ξαπλώστρα 3 ευρώ, ο καφές 2 ευρώ, το μεγάλο μπουκάλι νερό 50 λεπτά).
Αφήνω τελευταίο κάτι για τους πιο γυμνασμένους: Στο βουνό πίσω από το οικισμό ξεχωρίζει η ανηφοριά με τα 400 περίπου σκαλιά που οδηγεί στην κορυφή και στη συνέχεια μετά από 1000 μέτρα περίπου φθάνει κανείς στη μονή του Αγ. Γεωργίου του Βουνού με τις εντυπωσιακές (όπως λένε) κατακόμβες. Δεν το έκανα λόγω περιορισμένου χρόνου (....). Ελπίζω την επόμενη φορά.
Φαγητό θα βρεί κανείς εύκολα και καλής ποιότητας. Ξεχωρίζω την οικογενειακή ταβέρνα Μικρό Παρίσι όπου πέρα από θαλασσινά (να δοκιμάσετε το τοπικό ...σούσι που δεν είναι τίποτε άλλο από το μικρό φρέσκο γαριδάκι ωμό με λεμόνι και πιπέρι) μπορεί να φάει και μαγειρευτά αλλά και πολύ καλής ποιότητας πίτσα! Ο πατέρας της ιδιοκτήτριας είναι ψαράς και αν πάρει κανείς τηλ. γύρω στις 10 που γυρίζει από το ψάρεμα μπορεί να πληροφορηθεί τι είχε η ψαριά και να κάνει κράτηση για μεσημέρι ή βράδυ. Τρομερούς ρεβυθοκεφτέδες αλλά και θαλασσινά στην ψαροταβέρνα Billy's. Μαγειρευτά στο Κάτι απ΄τα Παλιά και στο διπλανό καφέ ποτάκι και αναψυκτικό ή γλυκό το σούρουπο την ώρα που τα χρώματα από τα σπίτια με την θάλασσα και το φως του ήλιου έχουν όρεξη για παράσταση...
Αυτά! Γενικώς ενθουσιάστηκα και μαγεύτηκα. Δυστυχώς η μεγάλη απόσταση δεν ευνοεί την μετάβαση εκ νέου εύκολα. Πιστεύω όμως ότι είναι μια αξέχαστη εμπειρία. ΝΑ ΠΑΤΕ!
Γι αυτούς που μπορούν να το αντέξουν ο συντομότερος δρόμος είναι από αέρος. Φθάνεις στο μικρό αεροδρόμιο του νησιού και από εκεί κατεβαίνεις στην πόλη με το μοναδικό ταξί του νησιού (10 ευρώ ανά διαδρομή για όλους τους επιβάτες - όχι για τον καθένα ξεχωριστά, για όλους). Μην το τολμήσετε να κατεβείτε με τα πόδια γιατί η διαδρομή είναι αρκετή και ο ήλιος καίει ανελέητα. Εκτός και αν δε μασάτε.... Ο άλλος τρόπος είναι με πλοίο από Ρόδο με διάρκεια ταξιδιού 3 1/2 ώρες. Κάθε Σάββατο πηγαίνει και το καταμαράν από Ρόδο (δεν γνωρίζω διάρκεια ταξιδιού), το οποίο από ότι έμαθα κάνει το ένα στα δύο εισιτήρια δώρο....
Κατεβαίνοντας στην μικρή πλατεία και ξεκινώντας με τα πόδια την διαδρομή στο παραλιακό σοκάκι για να φθάσεις στο χώρο διαμονής αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν οι εικόνες που βλέπεις είναι αληθινές ή έχεις μπεί σε πίνακα ζωγραφικής και αποτελείς μέρος του. Οσες εικόνες και video και να έχετε δει το σκηνικό του οικισμού είναι παραμυθένιο. Τα καταλύματα άψογα και υπάρχουν διάφορα για κάθε βαλάντιο. Να σημειώσω ότι υπάρχουν καταλύματα και στον δεύτερο μικρό κόλπο (Μανδράκι) τα οποία συνιστώ μόνο εάν θέλετε να μονάσετε καθώς εκεί δεν υπάρχει ούτε ένα μαγαζί για καφέ ή φαγητό.
Ο οικισμός είναι κατά κύριο λόγο χτισμένος γύρω από τον μεγάλο κόλπο που έχει σχήμα Π και τα σπίτια έχουν το γνωστό νεοκλασσικό στυλ σε διάφορους χρωματισμούς και συνθέτουν το απίθανο σκηνικό που περιέγραψα πιο πάνω. Στο δεξιό άκρο του κόλπου κοιτώντας προς τα μικρασιατικά παράλια δεσπόζει πάνω στο λόφο το μικρό κάστρο από το οποίο πήρε το ονομά του το νησί (CASTELLO ROSSO- κόκκινο κάστρο) καθώς και το μικρό τζαμί. Επίσης ένα από τα κτήρια που θυμίζουν την Ιταλική κατοχή είναι το Δημαρχείο που βρίσκεται στην ίδια περιοχή. Ένα άλλο τέτοιο κτήριο είναι αυτό της Δημοτικής Αγοράς (ανεκμετάλευτο απ΄ ότι είδα). Στο παραλιακό δρομάκι θα βρείτε ταβέρνες , καφέ , είδη λαϊκής τέχνης (....) και έναν δυό πάγκους με τοπικά προϊόντα.
Στο άλλο άκρο του Π υπάρχει το σπίτι που γυρίστηκε η γνωστή ταινία Mediterraneo με τη Βάνα Μπάρμπα και το καλύτερο ξενοδοχείο του νησιού (Megisti Hotel) το οποίο έχει μια τεράστια βεράντα και απίστευτη θέα στον κόλπο και τον οικισμό.
Να ανεβείτε στο κάστρο από την σιδερένια σκάλα γιατί από εκεί θα έχετε απίστευτη θέα και στους δύο κόλπους, στα γύρω νησάκια και τα απέναντι παράλια της Τουρκίας. Στη συνέχεια να ακολουθήσετε το μονοπάτι που βγάζει στο λόφο ανάμεσα στους δύο κόλπους στην καινούργια μητρόπολη του νησιού στην Σαντράπεια Σχολή και στην παλιά μητρόπολη , μια πανέμορφη αλλά εγκαταλελειμμένη εκκλησία. Εκεί κοντά υπάρχει και η προτομή της Δέσποινας Αχλαδιώτου (Κυρά της Ρω). Να σημειώσω ότι κάτω από το κάστρο στη μεριά που κοιτάζει τα μικρασιατικά παράλια υπάρχει και ένας Λυκιακός τάφος (ανεβαίνεις ως την εισοδό του με μικρή απότομη σκάλα).
Η επίσκεψη στη Γαλάζια Σπηλιά ή σπηλιά του Παραστά (από τον ψαρά που την ανακάλυψε) είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσει κανείς επισκέπτης. Η μετάβαση γίνεται με ένα από τα πολλά θαλάσσια ταξί που υπάρχουν στο νησί (κόστος 30 ευρώ). Οσοι είναι τολμηροί μπορούν να κολυμπήσουν κιόλας. Το ανέβασμα εκ νέου στη βάρκα είναι το πρόβλημα (τουλάχιστο για μένα!). Οι χρωματισμοί στους τοίχους του σπηλαίου από την αντανάκλαση του φωτός είναι κάτι μοναδικό.
Εγώ τόλμησα και μια επίσκεψη με βάρκα στη Ρω (κόστος 50 ευρώ) η οποία απέχει 6 ναυτικά μίλια από το Καστελόριζο. Λίγες τυρόπιτες και αναψυκτικά για τους φύλακες που μένουν εκεί, ήταν το κάτι παραπάνω που με συμβούλεψε ο βαρκάρης και το βρήκα απόλυτα λογικό ( δεν είναι υποχρεωτικό). Εκει μπορεί κανείς να φωτογραφήσει τον τάφο της κυράς της Ρω και το μικρό εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου. Περαιτέρω φωτό και videos δεν επιτρέπονται για ευνόητους λόγους.
Παραλίες το νησί δεν έχει. Υπάρχουν σιδερένιες σκάλες και κολυμπάει κανείς μέσα στον κόλπο όπου τα νερά είναι καθαρά εκτός από την περιοχή που δένουν οι βάρκες και τα κότερα. Δεν αποκλείεται μάλιστα να κολυμπήσετε πλάι - πλάι με μια από τις θαλάσσιες χελώνες που ζουν εκεί (3 ή 4). Η καλύτερη λύση είναι το νησάκι του Αγ. Γεωργίου, όπου πέρα από το εκκλησάκι υπάρχει ταβέρνα - αναψυκτήριο και ομπρέλες με ξαπλώστρες σε διάφορα επίπεδα. Εκεί μπορείς να πιείς καφέ, να φας , να παίξεις τάβλι κάτω από τα μεγάλα αρμυρίκια , να κολυμπήσεις και γενικώς να περάσεις όλη σου την ημέρα αν δεν έχεις όρεξη για κάτι παραπάνω. Τα δυό νεαρά παιδιά που έχουν την επιχείρηση, είναι πολύ εξυπηρετικά ( κόστος μετάβασης 10 ευρώ, η ξαπλώστρα 3 ευρώ, ο καφές 2 ευρώ, το μεγάλο μπουκάλι νερό 50 λεπτά).
Αφήνω τελευταίο κάτι για τους πιο γυμνασμένους: Στο βουνό πίσω από το οικισμό ξεχωρίζει η ανηφοριά με τα 400 περίπου σκαλιά που οδηγεί στην κορυφή και στη συνέχεια μετά από 1000 μέτρα περίπου φθάνει κανείς στη μονή του Αγ. Γεωργίου του Βουνού με τις εντυπωσιακές (όπως λένε) κατακόμβες. Δεν το έκανα λόγω περιορισμένου χρόνου (....). Ελπίζω την επόμενη φορά.
Φαγητό θα βρεί κανείς εύκολα και καλής ποιότητας. Ξεχωρίζω την οικογενειακή ταβέρνα Μικρό Παρίσι όπου πέρα από θαλασσινά (να δοκιμάσετε το τοπικό ...σούσι που δεν είναι τίποτε άλλο από το μικρό φρέσκο γαριδάκι ωμό με λεμόνι και πιπέρι) μπορεί να φάει και μαγειρευτά αλλά και πολύ καλής ποιότητας πίτσα! Ο πατέρας της ιδιοκτήτριας είναι ψαράς και αν πάρει κανείς τηλ. γύρω στις 10 που γυρίζει από το ψάρεμα μπορεί να πληροφορηθεί τι είχε η ψαριά και να κάνει κράτηση για μεσημέρι ή βράδυ. Τρομερούς ρεβυθοκεφτέδες αλλά και θαλασσινά στην ψαροταβέρνα Billy's. Μαγειρευτά στο Κάτι απ΄τα Παλιά και στο διπλανό καφέ ποτάκι και αναψυκτικό ή γλυκό το σούρουπο την ώρα που τα χρώματα από τα σπίτια με την θάλασσα και το φως του ήλιου έχουν όρεξη για παράσταση...
Αυτά! Γενικώς ενθουσιάστηκα και μαγεύτηκα. Δυστυχώς η μεγάλη απόσταση δεν ευνοεί την μετάβαση εκ νέου εύκολα. Πιστεύω όμως ότι είναι μια αξέχαστη εμπειρία. ΝΑ ΠΑΤΕ!
Last edited:
