ΗΠΑ Καρδιοχτύπια στην Death Valley ή αλλιώς περιμένοντας την οδική βοήθεια στην μέση του πουθενά

[toumpiotis]

15:30 15:30 ΜΜ Έχει περάσει πάνω από ένα δύωρο και η κατάσταση έχει ως εξής:
Τα παιδιά με τις μηχανές επισκεύασαν το λάστιχό τους και έφυγαν. Εμείς ήμασταν πιο άτυχοι ή μάλλον πολύ πιο άτυχοι.
Η προσπάθεια του Jordan να επισκευάσει τα λάστιχο (και το πρώτο και το δεύτερο) έχει αποτύχει κάθε φορά που έβαζε το μακαρόνι μέσα στο λάστιχο δημιουργούταν μεγαλύτερη τρύπα (δεν ξέρω αν ήταν θέμα ελαστικών ή αν δεν ήξερε πώς να το βάλει) οι ίνες των ελαστικών άνοιγαν διάπλατα. Στην τελευταία του προσπάθεια στο δεύτερο λάστιχο κάτι πήγε να γίνει αλλά και πάλι έχανε λίγο αέρα. Το τελευταίο πράγμα που μπορούσε να κάνει και έκανε έβαλε Cement Gum που είχε και περιμέναμε να στεγνώσει.
- Λογικά θα πρέπει να σε βγάλει μέχρι πάνω στην άσφαλτο από εκεί και πέρα πήγαινε στο Scottys Castle όπου μπορούν να στα επισκευάσουν .Αφού χαιρετηθήκαμε ξεκίνησα για την επιστροφή.
Στα πρώτα 100 μέτρα που έκανα βλέπω από πτον καθρέπτη να με ακολουθεί το τζιπ του Jordan και να μου παίζει τα φώτα .Σταμάτησα και με το που ήρθε μου είπε πως το πίσω λάστιχο χάνει .Να μην τα πολυλογώ γυρνάω πίσω και προσπαθώ να βρώ μια λύση.
Η πιο πιθανή επιλογή είναι να ανεβώ με κάποιον μέχρι το Scotty Castle και από εκεί να συνεννοηθώ με κινητό με την Alamo για το τι θα γίνει με το αυτοκίνητο. Ξαφνικά έλαμψε το πρόσωπο του Jordan και μου λέει:
- Τα Chevy τα υποστηρίζει η υπηρεσία Onstar !!!
Μπαίνει μέσα στο αυτοκίνητο και αρχίζει να ψάχνει στο ταμπλό
-.Νάτο μου λέει στο κάτω μέρος του κεντρικού καθρέπτη.
Στον κεντρικό καθρέπτη στο κάτω μέρος του είχε τρία κουμπάκια με τα οποία ουσιαστικά συνδεόσουν δορυφορικά με μια υπηρεσία των ΗΠΑ ( OnStar.com - onstar.com ) η οποία μπορούσε να σε συνδέσει με όποιο τηλέφωνο ήθελες. Αποτελεί υπηρεσία της General Motors για πάνω από 30 μοντέλα της και περιλαμβάνει μέσω δορυφορικού τηλεφώνου οδική βοήθεια, επικοινωνία κα.
Με το που παίρνει τηλέφωνο η πιο γλυκιά φωνή που έχω ακούσει (τουλάχιστον έτσι την άκουσα εγώ) απαντάει και μας συνδέει με την Alamo.Μετά την απαραίτητη ταυτοποίηση μας ενημερώνουν ότι θα μας στείλουν καινούργιο όχημα(πήρε αρκετό χρόνο μέχρι να μιλήσουμε με την κατάλληλη υπηρεσία της Alamo .Δέν ξεχνώ πάντως τα λόγια του Jordan προς την κοπέλα :
- Είμαστε ακριβώς στην μέση του πουθενά .Το βράδυ εδώ πέφτουν οι θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν. Έχουν πεθάνει άνθρωποι περιμένοντας εδώ ,γιαυτό πείτε μου αν είναι να μην στείλετε αυτοκίνητο θα πρέπει να τους μεταφέρω σε ασφαλές μέρος. Πώς είπαμε πως λέγεστε ?OK Claire έχω κρατήσει το όνομα σου και αν συμβεί κάτι στους ανθρώπους θα σε θεωρήσω υπεύθυνη γιαυτό.
Υπήρξε κάποιο μικροπρόβλημα με το να αναγνωρίσουν το που βρισκόμαστε αλλά ας είναι καλά το GPS που μας έδωσε συντεταγμένες. Τελικά μας είπαν πως το αυτοκίνητο θα ξεκινήσει από Las Vegas και θα βρίσκεται σε εμάς στις 7:20μμ.
16:30 MM Η παρέα του Jordan μάζεψε τα πράγματα της και αναχώρησε. Πριν φύγει μας άφησε και ένα 5κιλο μπουκάλι νερό καθώς μας ρώτησε και αν έχουμε τροφή (είχαμε) και σαν ανταπόδοση τους δώσαμε 2 μπουκαλάκια τσίπουρο (τα οποία προοριζόταν για τον κουρέα του Seligman τον Angel Degadilo τον άνθρωπο που αναβίωσε την θρυλική Routte 66 αλλά αρκέστηκε με μία καρτ βιζίτ που κρέμασα στο μαγαζί του ).Συγκινητική ήταν η στιγμή που η γυναίκα του Jordan η Maggie αγκάλιασε την γυναίκα μου και της είπε «μην στεναχωριέσαι όλα θα πάνε καλά» .
Με πιάνει ακόμη ρίγος που το σκέφτομαι πως ένα άγνωστος που δεν είχε καμιά υποχρέωση αφιέρωσε τον χρόνο του ,χάλασε την εκδρομή του και κάθισε μαζί μου μέχρι να βρεθεί λύση. Ότι και να γίνει θα είναι πάντα φίλος μου……(περιττό να πώ πως τον έχω καλέσει Ελλάδα και μου έχει υποσχεθεί ότι θα έρθει).
Ότι αφορά την υπόλοιπη παρέα τους ο George (ο νοτιαφρικανός )αν και δεν μιλούσε πολύ έκανε ότι μπορούσε να βοηθήσει (μέχρι κυλίστηκε στο χώμα για να βγάλει το λάστιχο από την θέση της ρεζέρβας).Η μόνη παραφωνία ήταν ο Svetojar ο οποίος παρακολουθούσε ατάραχος από απόσταση (στο τέλος όταν έδωσα το τσίπουρο διέκρινα ένα χαμόγελο καθώς μου έλεγε πως είχε πιεί στο παρελθόν).
Έφυγαν όλοι και μείναμε οι δύο μας .Τώρα αναμονή μέχρι τις 19:20 ……

 

[Ivana]

δώσε στο λαό!!!!

 

[fotast]

Η αγωνία στα ύψη...

Ωραία τα γράφεις..

 

[efi.hania]

Toumpiotis....σε καταλαβαινω.....α π ο λ υ τ α !!!!!!
καπως ετσι κι εμεις με ενα θηριο 5λιτρο τζιπ καπου εκει κοντα ειχαμε μια παρομοια ιστορια, μονο που εμεις κολλησαμε στην ερημο και το θηριο ειχε παρει κληση πλαϊνη γυρω στις 40 μοιρες,εγω στη θεση του συνοδηγου δεν κουνουσα απο τη θεση μου γιατι νομιζα οτι αν κουνησω εστω και ελαχιστα θα ανατραπει το τζιπ και θα με πλακωσει
τωρα το πως σωθηκαμε......πολυ γελιο

παντως και συ για να 'σαι εδω κα να μας γραφεις.....
δεν πεθανες απο το κρυο
ανυπομονω να δω πως ξεμπερδεψατε κι εσεις

 

[toumpiotis]

Έχοντας 2-3 ώρες μπροστά μας αποφασίσαμε να κάνουμε μια μεγάλη βόλτα στην λίμνη.
Η διαδρομή μέχρι το νότιο τμήμα της πρέπει να ήταν 3 χιλιόμετρα από εκεί που βρισκόμασταν .Στο νότιο τμήμα της βρίσκονται και οι κυλιόμενες πέτρες που ήταν και ο βασικός σκοπός της επίσκεψης μας. Το συγκεκριμένο μέρος το είχα δεί σε κάποιο ντοκιμαντέρ στο παρελθόν και από τότε είχα βάλει στόχο να το επισκεφθώ κάποια στιγμή. Η λίμνη αποξηραμένη εδώ και δεκαετίες με την λάσπη να έχει πετρώσει και τα σχασίματα ορατά σε όλη την έκταση. Στο νότιο τμήμα υπάρχει μία ανοιχτωσιά δίπλα στον δρόμο που την δεδομένη στιγμή είχε 3 αυτοκίνητα. Μετά από εκεί ο δόμος συνεχίζει και βγαίνει στο Ulida flat και από εκεί στο νότιο πέρασμα ,ένας κακοτράχαλος δρόμο που σε βγάζει μέσω Cero Grodo (2800 μέτρα)στην δυτική πλευρά και συγκεκριμένα στο Lone Pine. Νοτιανατολικά της Racetrack playa δεκάδες πέτρες διάσπαρτες έχουν χαράξει την διαδρομή τους εδώ και χρόνια. Το φαινόμενο δεν έχει αποδειχθεί γιατί συμβαίνει. Η πιο λογική εξήγηση είναι ότι όταν βρέχει (πράγμα σπανιότατο ) η επιφάνεια της λάσπης είναι ολισθηρή και σε συνδυασμό με τους ισχυρούς ανέμους που πνέουν στην περιοχή μετακινούνται οι πέτρες σιγά σιγά αφήνοντας πίσω του την πορεία τους χαραγμένη στην λίμνη .Οι πορείες παραμένουν ορατές μέχρι και 4 χρόνια. Η μετακίνηση συμβαίνει συνήθως τον Φεβρουάριο/Μάρτιο κάθε 2 χρόνια. Οι πέτρες βρίσκονται εκεί από κατολισθήσεις διπλανών βράχων. Αυτήν την εξήγηση μου έδωσε ο Αμερικανός που βρίσκονταν εκεί και φωτογράφιζε τις κυλιόμενες πέτρες. Όταν του εξήγησα την περιπέτειά μας μου είπε ότι ήμουν τυχερός που ήρθα Κυριακάτικα και βρέθηκαν άτομα στην περιοχή. Τις καθημερινές πιο σπάνια επισκέπτονται κόσμος την Racetrack playa.Αφού έβγαλα αρκετές φωτογραφίες και μιας και άρχισε να σκοτεινιάζει πήγαμε πίσω.
18:30 MM Τα φώτα από το όχημα που ερχόταν μας έκαναν να χαρούμε μιας και νομίζαμε ότι ήταν του φορτηγού της Alamo.Αμ δε ,ήταν ο Ρέιντζερ (Steven Powel) ο οποίος έκανε την απογευματινή του περιπολία .Σταμάτησε 10 μέτρα πριν από το αυτοκίνητο μας κάτι έγραψε η έτσι κατάλαβα και κατέβηκε κάτω.
Του εξήγησα την κατάσταση και αφού με άκουσε προσεκτικά μου είπε :
-Είμαι 13 χρόνια εδώ και ποτέ μα ποτέ δεν είδα να έρχεται οδική βοήθεια στην Racetrack playa.Οι άνθρωποι με τους οποίους μίλησες μάλλον δεν είχαν ιδέα για το που βρίσκεσαι.
Σιγή και κρύος ιδρώτας.
- Τιιι… μπορούμε να κάνουμε τώρα ?
- Θα επικοινωνήσω μαζί τους (μέσω onstar)για να δούμε τι γίνεται.
Η επικοινωνία του με την Alamo τον άφησε προβληματισμένο.
-Τι συμβαίνει ,?τον ρωτάω με αγωνία.
-Ο υπεύθυνος μου είπε πως το αυτοκίνητο ήδη έχει ξεκινήσει από Las Vegas και είναι στον δρόμο και θα βρίσκεται εδώ στις 19:20.
- α ωραία !
- Μην χαίρεσαι ,επιμένω πως δεν ξέρουν που έρχονται. Αν ξεκίνησαν στις 4 θα έρθουν εδώ μετά τις 21:30-22:00.Υπάρχει και το ενδεχόμενο να μην μπορέσει να κατέβει το αυτοκίνητο μετά τον Ubehebe Crater.
- Ωραία όλα αυτά ,εγώ τι κάνω ?
-Κοίτα να δεις εδώ δεν μπορείς να μείνεις όλο το βράδυ. Εγώ θα φύγω και το βράδυ θα είμαι πάνω στον σταθμό μας. Αν δεν έρθουν μέχρι τις 23:00 θα με πάρεις τηλέφωνο μέσω on star (μου έδωσε και την κάρτα του)και θα κατέβω να σας πάρω και να σας πάω πάνω στον σταθμό όπου και θα διανυκτερεύσετε. Αύριο θα δούμε τι θα γίνει με το αυτοκίνητο.
Και έφυγε αφήνοντας μας σε αγωνία. Είχε βραδιάσει σκοτάδι πίσσα παντού. Η έλλειψη κάποιας πόλης κοντά μας έδινε έναν από τους καθαρότερους ουρανού που έχω δει. Όλος ο Γαλαξίας ήταν ορατός (δεν ξέρω αν έχει τύχει σε κάποιον να δει κάτι αντίστοιχο).Κουρασμένοι και με την αγωνία στο πρόσωπο μας μείναμε μέσα στο αυτοκίνητο. Η περιοχή είναι γεμάτη από Coyote (στην διαδρομή από Furnace Creek είδαμε μερικά και μάλιστα το ένα πάνω στον δρόμο).Η αλήθεια είναι πως δεν έκαναν την εμφάνιση τους αλλά και μόνο με την ιδέα δεν πολυβγαίναμε από το αυτοκίνητο (ουσιαστικά μόνο εγώ βγήκα κανα δυό φορές).
…………………..

 

[toumpiotis]

Toumpiotis....σε καταλαβαινω.....α π ο λ υ τ α !!!!!!
καπως ετσι κι εμεις με ενα θηριο 5λιτρο τζιπ καπου εκει κοντα ειχαμε μια παρομοια ιστορια, μονο που εμεις κολλησαμε στην ερημο και το θηριο ειχε παρει κληση πλαϊνη γυρω στις 40 μοιρες,εγω στη θεση του συνοδηγου δεν κουνουσα απο τη θεση μου γιατι νομιζα οτι αν κουνησω εστω και ελαχιστα θα ανατραπει το τζιπ και θα με πλακωσει
τωρα το πως σωθηκαμε......πολυ γελιο

παντως και συ για να 'σαι εδω κα να μας γραφεις.....
δεν πεθανες απο το κρυο
ανυπομονω να δω πως ξεμπερδεψατε κι εσεις

Η αλήθεια είναι πως δεν έκανε και πολύ κρύο την ώρα που φεύγαμε η θερμοκρασία ήταν 2-3 πάνω απο το μηδέν.Ευτυχώς είχαμε και μπουφάν μαζί μας μια και θα πηγαίναμε στην συνέχεια του ταξιδιού μας στο Flagstaff όπου το weatherground μου έδινε θερμοκρασίες λίγο πάνω από το μηδέν.

 

[toumpiotis]

Κάθε μία ώρα από τις 19:30 έπαιρνα τηλέφωνο την Alamo για να δώ που βρίσκεται το αυτοκίνητο που θα ερχόταν. Η απάντηση ήταν πάντα η ίδια :είναι στον δρόμο θα αργήσει λιγάκι.
Το τελευταίο τηλεφώνημα έγινε στις 23:00 όπου μου είπαν ότι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τον οδηγό και μάλλον δεν έχει δίκτυο πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να έχει περάσει τον Ubehebe Crater.To δίλλημα ήταν απλό να πάρω τον Ρέιντζερ ή να περιμένω ?Η γυναίκα μου επέμενε στο πρώτο κα έτσι πήρα τηλέφωνο στο τηλέφωνο του σταθμού .Μάταια ,κανένας δεν απάντησε (ίσως να είχε βγει για άλλη περιπολία μιας και δεν τον πήρα στις 23:00 όπως μου είχε πει αλλά στις 23:20).
23:45 Τα φώτα μακρυά στο βουνό αναπτέρωσαν το ηθικό μου.Βγήκα έξω και άρχισα να κάνω σήματα με τον φακό (το αυτοκίνητο ήταν γυρισμένο προς την άλλη κατεύθυνση και δεν ήξερα θα μπορούσε να δεί τα πίσω φώτα).Η απόσταση του από εμάς πρέπει να ήταν κοντά στα 15 χιλ.Τα φώτα του οχήματος που ερχόταν κάπου κάπου χανόταν (μάλλον στε κάποιες στροφές).
12:30 ΠΜ Από κανένα δεκάλεπτο είχα διαπιστώσει ότι επρόκειτο για μεγάλο όχημα και τώρα με χαρά έβλεπα ότι είχε φορτωμένο και ένα Chevrolet Suburban επάνω.Ο οδηγός (Marvin ) με το που κατέβηκε μας έριξε μια ματιά εξετάζοντας μας από επάνω μέχρι κάτω και μας λέει:
-Μεγάλη διαδρομή. Αν ήξερα ότι ήταν έτσι δεν θα ερχόμουν.
- Δεν μίλησα (χαζός είμαι ?να κάνει καμιά αναστροφή και να συνεχιστεί το κακό.)
- Όταν μπήκα στον χωματόδρομο (κατσικόδρομο ήθελε να πει) σκέφτηκα σε κάποια στιγμή να γυρίσω πίσω. Μετά όμως σκέφτηκα και εσάς και δεν θα μπορούσα να σας αφήσω εδώ στην ερημιά.
Πρέπει να του είπαμε και οι δύο μας καμιά εικοσαριά ευχαριστώ (έπιασε πάντως τον κατάλαβα πως αισθάνθηκε σαν σωτήρας και ήταν άλλωστε).
Η διαδικασία να κατεβάσει το καινούργιο αυτοκίνητο και να ανεβάσει το παλιό δεν του πήρε πάνω από 20 λεπτά.
Αφού του έδωσα και το σχετικό φιλοδώρημα τον ρώτησα τι γίνεται αν στην επιστροφή πάθουμε λάστιχο (διόλου απίθανο με την γκαντεμια της ημέρας).
Πήγαινε πρώτος μου λέει και εγώ θα ακολουθώ.Αν πάθεις λάστιχο έχεις τώρα ρεζέρβα αν σε συναντήσω στο δρόμο θα σου δώσω ένα επιπλέον από τα λάστιχα του προηγούμενου.
Χαιρετηθήκαμε τον ξαναευχαριστήσαμε και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Η ώρα πρέπει να ήταν μία με μιάμιση την νύχτα και είχαμε εκτός από τον κατσικόδρομο και άλλα 280 χιλιόμετρα μέχρι το Las Vegas.
Όταν φθάσαμε στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο ήμασταν αρκετά πιο ήρεμοι.Οι στροφές από το Scotty Castle μου φάνηκαν παιχνιδάκι. Παίρνοντας τον Veteran memorial hwy άρχισαν να κάνουν σποραδικά την εμφάνιση τους και άλλα οχήματα (νταλίκες ως επί το πλείστον).

Είχα υπολογίσει (πριν τις ατυχίες )να δώ κάποια μέρη στον δρόμο μας αλλά φυσικά δεν είδα τίποτα. Να αναφέρω ενδεικτικά :Rhyolite ghost town ,Nevada state prison και εργοστάσιο Sandiaστο Mercure .Το δωδεκάωρο που έχασα καθηλωμένος μου άλλαξε τα σχέδια. Στον δρόμο για Λας Βέγκας ήπια 3 φραπέδες για να κρατηθώ ξύπνιος (η γυναίκα μου μετά Beatty κοιμήθηκε).Μερικά χιλιόμετρα πριν το Λας Βέγκας ήπια το τελευταίο φραπέ κάνοντας και 3 τσιγάρα. Μπροστά μου η αμαρτωλή πόλη με όλα τα φώτα της αναμμένα μου υπενθύμισε πως αύριο είναι μια καινούργια μέρα.
06:30 ΠΜ Έχω κάνει check in είμαι στο δωμάτιο και λαμβάνω το μήνυμα από τον αδερφό μου: «Βαγγέλη δεν επικοινώνησες μαζί μας και ανησυχούμε ,βρες τρόπο να επικοινωνήσεις» ,(υποτίθεται αν δεν τον έπαιρνα τηλέφωνο μέχρι τις 22:00 ώρα Αμερικής /06:00 ώρα Ελλάδας θα έπρεπε να ανησυχήσει και να ειδοποιήσει τον σταθμό των Ρέιντζερ και να τους έδινε την διαδρομή μου). Χαμογέλασα …..τέλος καλό όλα καλά!
Κάνοντας τον απολογισμό μετά και βλέποντας τα θετικά και αρνητικά μπορώ να πω πως αυτή η ιστορία που μας έτυχε με έκανε να χάσουμε κάποια μέρη που θέλαμε να δούμε επιπλέον στην περιοχή αλλά μας έκανε να κερδίσουμε έναν πολύ καλό φίλο .
JORDAN νάσαι καλά όπου και αν βρίσκεσαι……..

 

[pigi_dikaiou]

Να σου πω οτι δεν ζηλευω .....θα ειναι ψεμα..πολυ μεγαλο ψεμα..
Νυχτα,ερημος,αβεβαιοτητα.....αδρεναλινη στο ζενιθ!!!
Και για ολα αυτα αξιζουν τα ταξιδια ολα τα(εναπομειναντα) λεφτα!!!!!

 

[toumpiotis]

Να σου πω οτι δεν ζηλευω .....θα ειναι ψεμα..πολυ μεγαλο ψεμα..
Νυχτα,ερημος,αβεβαιοτητα.....αδρεναλινη στο ζενιθ!!!
Και για ολα αυτα αξιζουν τα ταξιδια ολα τα(εναπομειναντα) λεφτα!!!!!

Αν σου πώ χαίρομαι που το ακούω.... Στο συγκεκριμένο ταξίδι πήγα σε μέρη πανέμορφα όπως το Antelope Canyon το Zion national park το Monument valley Routte 66 και άλλα ,.ομως αυτό που έμεινε περισσότερο είναι η καθήλωση μας στην Death valley .Αν μου έλεγαν να το ξανακάνω και ότι θα μου τύχαιναν τα ίδια ,πίστεψε θα έφευγα αμμέσως.
Ίσως κάποιος βέβαια να πεί ότι πήγαν όλα καλά και γιαυτό το λές αλλά πιστέψτε με και να μην πήγαιναν καλά και να την έβγαζα μέχρι το πρωί εκεί ίσως να μου είχαν δωθεί δυνατότερες συγκινήσεις.Για το μόνο που ανυσήχησα ήταν για την γυναίκα μου μην ταλαιπωρηθεί αλλά από ότι είδα μια χαρά τα κατάφερε και δεν έβγαλε κανένα παράπονο.

 

[pigi_dikaiou]

Ασε, μην το συνεχιζεις αλλο......

 

[KLEOPATRA]

Τι να πεις ρε παιδι μου.Απο ολη την Καλιφορνια ..ειδικα στο Death Valley βρηκε να σας αφησει το αυτοκινητο.
Δε γινονται αυτα...παρανοια εντελως!!!!

 

[_antonis_]

Αν μου έλεγαν να το ξανακάνω και ότι θα μου τύχαιναν τα ίδια ,πίστεψε θα έφευγα αμμέσως.
Ίσως κάποιος βέβαια να πεί ότι πήγαν όλα καλά και γιαυτό το λές αλλά πιστέψτε με και να μην πήγαιναν καλά και να την έβγαζα μέχρι το πρωί εκεί ίσως να μου είχαν δωθεί δυνατότερες συγκινήσεις.

Δεν είχα ιδέα για το μέρος αυτό.
Ίσως να το είχα ακούσει κάποτε, αλλά δε το έχω συγκρατήσει.

Όσον αφορά τα υπόλοιπα γεγονότα, αυτά είναι που κάνουν ένα ταξίδι ξεχωριστό. Όχι απόλυτα βέβαια, αλλά είναι συνήθως μέσα στις δυνατές αναμνήσεις κάποιου μετά την επιστροφή.
Εγώ πάντως, σε κάθε μου ταξίδι, είμαι προετοιμασμένος για κάθε μα κάθε απρόοπτο ή αναποδιά που μπορεί να συμβεί και να με βγάλει εκτός προγράμματος. Όποιος ταξιδεύει, παθαίνει και διάφορα. Είναι η μαγεία του ταξιδιού και μας αρέσει! Εξάλλου, φαίνεται και απο αυτά που μας λές κι εσύ!!