Η ιδέα για ένα τετραήμερο στο Πήλιο γεννήθηκε ενώ έψαχνα τιμές στα ακτοπλοικά και διαπιστώνοντας ότι με το αυτοκίνητο μαζί δε συμφέρει για πουθενά(για τόσο λίγες μέρες). Ετσι, κλείσαμε ένα δίκλινο την προηγούμενη του ταξιδιού στο villa Εξοχή στην Τσαγκαράδα και ξεκινήσαμε.
Ημέρα 1η
Μέσω Ν.Αγχιάλου φτάσαμε σε 3 ώρες πάνω κάτω στο Βόλο και μετά ακολουθώντας την παραλιακή διαδρομή (και όχι από Πορταριά) φτάσαμε Τσαγκαράδα. Η ιδιοκτήτρια του ξενώνα ήταν πάρα πολύ εξυπηρετική και φιλική, μας άφησε να διαλέξουμε δωμάτιο ανάλογα με τη θέα που θέλαμε και κάθε μέρα σέρβιρε πλουσιοπάροχο πρωινό με καφέ,ζεστά τοστ, αυγά, πίτες και γλυκά φτιαγμένα από την ίδια, υπέροχο μέλι και σπιτικό ψωμί ζεστό, μιας και ξυπνούσε από τα χαράματα και το ζύμωνε η ίδια. Ακόμα και ο καλωσόρισμα ήταν ιδιαίτερα γλυκό (γλυκό κουταλιού αχλάδι και λικέρ φράουλα).
Για μεσημέρι ακούσαμε την υπόδειξή της και φάγαμε στο Αγνάντι της διπλανής γραφικής πλατείας κάτω από τη σκιά του πλάτανου και μείναμε ενθουσιασμένοι τόσο ώστε το τιμήσαμε και τις υπόλοιπες μέρες,δοκιμάζοντας σχεδόν τα πάντα.Η ισπανικής καταγωγής σύζυγος του ιδιοκτήτη "έβαλε το χεράκι της" στις συνταγές και απογείωσε τις παραδοσιακές πηλιωρίτικες γεύσεις. Αντιθέτως, το εστιατόριο της μεγάλης πλατείας μάς απογοήτευσε. Αξίζει, όμως η εκκλησία της Α.Παρασκευής,ειδικά έτσι όπως την είδαμε φωτισμένη το ίδιο βράδυ.
Μετά από περίπατο στα στενά του χωριού και σε μέρη με απαράμιλλη θέα για φωτογραφίες καταλήξαμε στο Μυλοπόταμο που είναι όντως η ωραιότερη παραλία του Πηλίου.
Ημέρα 2η
Χορτάτοι από το πρωινό(που μας κράτησε ως το βράδυ αφού η οικοδέσποινα μας έδωσε και προμήθειες για το δρόμο) ξεκινήσαμε να δούμε τα διπλανά χωριά και φτάσαμε ως την Ζαγορά (περίπου 15´-20´με το αμάξι). Από κει κι άλλες υπέροχες παραλίες ήταν κοντά, έτσι πήγαμε Χορευτό, Αγ.Σαράντα και Παπά Νερό. Η τελευταία χωρίζεται με ένα ρυάκι κι ένα πανέμορφο γεφυράκι από το χωριό Α.Ιωάννης, στο οποίο κάτσαμε για καφέ στο τέλος της ημέρας,όταν άρχισε να βραδυάζει. Ολες όμως, είχαν από μια ξεχωριστή ομορφιά, πολύ λεπτό λευκό ή χρωματιστο βοτσαλάκι και κρυστάλλινα νερά. Βραδυνό κλασικά στο Αγνάντι. Λόγω της περιόδου ( μέσα Ιούνη) δεν υπήρχε τουρισμός κι έτσι όλες οι παραλίες ήταν σχεδόν έως εντελώς άδειες και τις απολαύσαμε, αλλά επίσης άδεια ήταν και τα δύο καφέ-μπαρ της Τσαγκαράδας, κι έτσι -μιας κι είχαμε και το σκύλο που ξεθεώθηκε στο παιχνίδι και το περπάτημα όλη μέρα- δεν γνωρίσαμε "νυχτερινή" ζωή. Εννοείται ότι οι διαδρομές έγιναν με αρκετές στάσεις σε πηγές και καταράκτες για να σβήσουμε τη δίψα μας.
Ημέρα 3η
Πρωινό και βουρ για παραλία. Φακίστρα αυτήν τη φορά, η οποία όμως δεν ήταν καθόλου όπως την περιμέναμε. Είχαν πέσει αρκετά βράχια στην παραλία και ήταν γεμάτη πέτρες, μετά βίας χωρούσαν 3 άτομα να...σταθούν. Δύσκολο και το κολυμπι, επομένως δροσιστήκαμε στα γρήγορα (γιατί έχει και αρκετό περπάτημα) και ξαναπήγαμε Μυλοπόταμο. Εκείνη τη μέρα είχε κόσμο (ήταν κ Σάββατο), βρήκε κι ο σκυλούκος παρέα και μείναμε μέχρι το απόγευμα. Μετά, πήγαμε μια βόλτα ως τις Μηλιές, κάτσαμε στο πανέμορφο "Αννα να ένα μήλο" και στο καφέ της Τάνιας Τσανακλίδου "το ρόδο και το αηδόνι", η ίδια μας χάρισε από τη γλάστρα της γαρδένιες και μας καθοδήγησε για το πού να πάμε στο χωριό και τι να δούμε.Βρεθήκαμε έτσι στον παλιό Σταθμό και περπατήσαμε κατά μήκος των γραμμών του θρυλικού Μουτζούρη μέσα σε ένα καταπράσινο περιβάλλον και με εκπληκτική θέα. Για τους πεζοπόρους υπάρχουν και σημάνσεις με μονοπάτια για να πας με τα πόδια στην Τσαγκαράδα, αλλά μιας και νύχτωνε επιστρέψαμε με το αμάξι και επικεφτήκαμε φυσικά το Αγνάντι!
Ημέρα 4η
Πρωινό και κάτι για το δρόμο
αποχαιρετισμός και ξεκίνημα για το τελευταίο μπάνιο.Πήγαμε Α.Σαράντα γιατί θέλαμε να περάσουμε από το Μούρεσι και το Ανήλιο για να αγοράσουμε παραδοσιακά γλυκά και μαρμελάδες από τον αγροτικό συνεταιρισμό και ντόπιο μέλι. Στο γυρισμό από την παραλία, περάσαμε από Μακρυράχη, κατευθυνθήκαμε προς τα Χάνια, απολαμβάνοντας τη διαδρομή, κάναμε στάσεις για να ψωνίσουμε από φυτώρια φουντωτές ορτανσίες αλλά και νοστιμότατα κεράσια από τα Χάνια, φτάσαμε Πορταριά, περπατήσαμε σε κανα δυο σοκάκια, φτάσαμε στην πλατεία με τον τεράστιο πλάτανο και κάτσαμε σε ένα ταβερνάκι σε κάποιο στενό για σπετζοφάι. Μετά, επισκεφτήκαμε την Τσαγκαράδα, η οποία μας εντυπωσίασε όσο κανένα άλλο χωριό! Πανέμορφη, γραφική, προσεγμένη, με υπέροχο μοναστήρι και μια πλατεία σκέτη ζωγραφιά, να δεσπόζει ένας παμπάλαιος πλάτανος με μια τεράστια κουφάλα, έμπαινες μέσα της κι ένιωθες ότι θα σε...καταπιεί! Καταπράσινα πλακόστρωτα δρομάκια σε φωνάζουν να τα ακολουθήσεις, ενώ το νερό από τις πηγές τρέχει δίπλα σου. Μείναμε ως αργά το απόγευμα, αλλά με την υπόσχεση ότι θα επιστρέψουμε κάποια στιγμή να τη...χορτάσουμε.
Με λίγα λόγια, το βόρειο Πήλιο προσφέρει υπέροχες παραλίες με πεντακάθαρα γαλαζοπράσινα νερά, δροσιά από το υπερπλούσιο πράσινο που σε περιβάλλει όπου σταθείς, εκπληκτική θέα και πανέμορφα γραφικά χωριά, δυνατότητα για ατέλειωτους περιπάτους και καλό, πεντανόστιμο, φτηνό και σε μεγάλες ποσότητες φαγητό. Δε χρειάζεσαι και καράβι για να πας, επομένως νομίζω ότι είναι η τέλεια επιλογή για όους θέλουν να ξεφύγουν για 3-4 μέρες και νιώθουν λες κι έχουν φύγει για κανονικές διακοπές!
Ημέρα 1η
Μέσω Ν.Αγχιάλου φτάσαμε σε 3 ώρες πάνω κάτω στο Βόλο και μετά ακολουθώντας την παραλιακή διαδρομή (και όχι από Πορταριά) φτάσαμε Τσαγκαράδα. Η ιδιοκτήτρια του ξενώνα ήταν πάρα πολύ εξυπηρετική και φιλική, μας άφησε να διαλέξουμε δωμάτιο ανάλογα με τη θέα που θέλαμε και κάθε μέρα σέρβιρε πλουσιοπάροχο πρωινό με καφέ,ζεστά τοστ, αυγά, πίτες και γλυκά φτιαγμένα από την ίδια, υπέροχο μέλι και σπιτικό ψωμί ζεστό, μιας και ξυπνούσε από τα χαράματα και το ζύμωνε η ίδια. Ακόμα και ο καλωσόρισμα ήταν ιδιαίτερα γλυκό (γλυκό κουταλιού αχλάδι και λικέρ φράουλα).
Για μεσημέρι ακούσαμε την υπόδειξή της και φάγαμε στο Αγνάντι της διπλανής γραφικής πλατείας κάτω από τη σκιά του πλάτανου και μείναμε ενθουσιασμένοι τόσο ώστε το τιμήσαμε και τις υπόλοιπες μέρες,δοκιμάζοντας σχεδόν τα πάντα.Η ισπανικής καταγωγής σύζυγος του ιδιοκτήτη "έβαλε το χεράκι της" στις συνταγές και απογείωσε τις παραδοσιακές πηλιωρίτικες γεύσεις. Αντιθέτως, το εστιατόριο της μεγάλης πλατείας μάς απογοήτευσε. Αξίζει, όμως η εκκλησία της Α.Παρασκευής,ειδικά έτσι όπως την είδαμε φωτισμένη το ίδιο βράδυ.
Μετά από περίπατο στα στενά του χωριού και σε μέρη με απαράμιλλη θέα για φωτογραφίες καταλήξαμε στο Μυλοπόταμο που είναι όντως η ωραιότερη παραλία του Πηλίου.
Ημέρα 2η
Χορτάτοι από το πρωινό(που μας κράτησε ως το βράδυ αφού η οικοδέσποινα μας έδωσε και προμήθειες για το δρόμο) ξεκινήσαμε να δούμε τα διπλανά χωριά και φτάσαμε ως την Ζαγορά (περίπου 15´-20´με το αμάξι). Από κει κι άλλες υπέροχες παραλίες ήταν κοντά, έτσι πήγαμε Χορευτό, Αγ.Σαράντα και Παπά Νερό. Η τελευταία χωρίζεται με ένα ρυάκι κι ένα πανέμορφο γεφυράκι από το χωριό Α.Ιωάννης, στο οποίο κάτσαμε για καφέ στο τέλος της ημέρας,όταν άρχισε να βραδυάζει. Ολες όμως, είχαν από μια ξεχωριστή ομορφιά, πολύ λεπτό λευκό ή χρωματιστο βοτσαλάκι και κρυστάλλινα νερά. Βραδυνό κλασικά στο Αγνάντι. Λόγω της περιόδου ( μέσα Ιούνη) δεν υπήρχε τουρισμός κι έτσι όλες οι παραλίες ήταν σχεδόν έως εντελώς άδειες και τις απολαύσαμε, αλλά επίσης άδεια ήταν και τα δύο καφέ-μπαρ της Τσαγκαράδας, κι έτσι -μιας κι είχαμε και το σκύλο που ξεθεώθηκε στο παιχνίδι και το περπάτημα όλη μέρα- δεν γνωρίσαμε "νυχτερινή" ζωή. Εννοείται ότι οι διαδρομές έγιναν με αρκετές στάσεις σε πηγές και καταράκτες για να σβήσουμε τη δίψα μας.
Ημέρα 3η
Πρωινό και βουρ για παραλία. Φακίστρα αυτήν τη φορά, η οποία όμως δεν ήταν καθόλου όπως την περιμέναμε. Είχαν πέσει αρκετά βράχια στην παραλία και ήταν γεμάτη πέτρες, μετά βίας χωρούσαν 3 άτομα να...σταθούν. Δύσκολο και το κολυμπι, επομένως δροσιστήκαμε στα γρήγορα (γιατί έχει και αρκετό περπάτημα) και ξαναπήγαμε Μυλοπόταμο. Εκείνη τη μέρα είχε κόσμο (ήταν κ Σάββατο), βρήκε κι ο σκυλούκος παρέα και μείναμε μέχρι το απόγευμα. Μετά, πήγαμε μια βόλτα ως τις Μηλιές, κάτσαμε στο πανέμορφο "Αννα να ένα μήλο" και στο καφέ της Τάνιας Τσανακλίδου "το ρόδο και το αηδόνι", η ίδια μας χάρισε από τη γλάστρα της γαρδένιες και μας καθοδήγησε για το πού να πάμε στο χωριό και τι να δούμε.Βρεθήκαμε έτσι στον παλιό Σταθμό και περπατήσαμε κατά μήκος των γραμμών του θρυλικού Μουτζούρη μέσα σε ένα καταπράσινο περιβάλλον και με εκπληκτική θέα. Για τους πεζοπόρους υπάρχουν και σημάνσεις με μονοπάτια για να πας με τα πόδια στην Τσαγκαράδα, αλλά μιας και νύχτωνε επιστρέψαμε με το αμάξι και επικεφτήκαμε φυσικά το Αγνάντι!
Ημέρα 4η
Πρωινό και κάτι για το δρόμο
αποχαιρετισμός και ξεκίνημα για το τελευταίο μπάνιο.Πήγαμε Α.Σαράντα γιατί θέλαμε να περάσουμε από το Μούρεσι και το Ανήλιο για να αγοράσουμε παραδοσιακά γλυκά και μαρμελάδες από τον αγροτικό συνεταιρισμό και ντόπιο μέλι. Στο γυρισμό από την παραλία, περάσαμε από Μακρυράχη, κατευθυνθήκαμε προς τα Χάνια, απολαμβάνοντας τη διαδρομή, κάναμε στάσεις για να ψωνίσουμε από φυτώρια φουντωτές ορτανσίες αλλά και νοστιμότατα κεράσια από τα Χάνια, φτάσαμε Πορταριά, περπατήσαμε σε κανα δυο σοκάκια, φτάσαμε στην πλατεία με τον τεράστιο πλάτανο και κάτσαμε σε ένα ταβερνάκι σε κάποιο στενό για σπετζοφάι. Μετά, επισκεφτήκαμε την Τσαγκαράδα, η οποία μας εντυπωσίασε όσο κανένα άλλο χωριό! Πανέμορφη, γραφική, προσεγμένη, με υπέροχο μοναστήρι και μια πλατεία σκέτη ζωγραφιά, να δεσπόζει ένας παμπάλαιος πλάτανος με μια τεράστια κουφάλα, έμπαινες μέσα της κι ένιωθες ότι θα σε...καταπιεί! Καταπράσινα πλακόστρωτα δρομάκια σε φωνάζουν να τα ακολουθήσεις, ενώ το νερό από τις πηγές τρέχει δίπλα σου. Μείναμε ως αργά το απόγευμα, αλλά με την υπόσχεση ότι θα επιστρέψουμε κάποια στιγμή να τη...χορτάσουμε.Με λίγα λόγια, το βόρειο Πήλιο προσφέρει υπέροχες παραλίες με πεντακάθαρα γαλαζοπράσινα νερά, δροσιά από το υπερπλούσιο πράσινο που σε περιβάλλει όπου σταθείς, εκπληκτική θέα και πανέμορφα γραφικά χωριά, δυνατότητα για ατέλειωτους περιπάτους και καλό, πεντανόστιμο, φτηνό και σε μεγάλες ποσότητες φαγητό. Δε χρειάζεσαι και καράβι για να πας, επομένως νομίζω ότι είναι η τέλεια επιλογή για όους θέλουν να ξεφύγουν για 3-4 μέρες και νιώθουν λες κι έχουν φύγει για κανονικές διακοπές!
