Καλάβρυτα, πόλη μαρτυρική σε περιοχή που οι ομορφιές περισσεύουν!

[dimosf]

- Και μόνο γι αυτό το μνημείο πρέπει όλοι να έρθουν στα Καλάβρυτα, ψιθύρισε κοιτώντας με φανερή συγκίνηση τη συγκλονιστική γλυπτική σύνθεση στο πίσω δεξιό μέρος της αυλής του παλιού σχολείου. Σήμερα αυτό το κτίριο στεγάζει το μουσείο του ολοκαυτώματος και η γλυπτική σύνθεση δείχνει μια μάνα με τα δυο παιδιά της να σέρνουν πάνω σε μια κουβέρτα το πτώμα του εκτελεσμένου πατέρα! http://www.kalavrita-hotels.gr/gr/sights.asp?ID=10

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Πριν δυο τρία χρόνια ο πεθερός μου εξέφρασε την επιθυμία να επισκεφθεί κάποτε τα Καλάβρυτα. Τότε λοιπόν του υποσχέθηκα ότι θα τον πάω εγώ. Τα χρόνια που πέρασαν μας ταλαιπώρησαν με προβλήματα υγείας που κατέληξαν σε ένα θάνατο και μια ξεγυρισμένη κατάθλιψη. Τώρα που τα πράγματα πάνε προς το καλύτερο θεώρησα ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να εκπληρώσω την υπόσχεσή μου με μια μονοήμερη εκδρομή στα Καλάβρυτα. Έτσι κανόνισα να πάρω άδεια μιας μέρας και χθες το πρωί ξεκινήσαμε. Η ζέστη μεγάλη. Οι πρώτες ζέστες του φετινού καλοκαιριού. Οι ελπίδες μας για λίγη δροσιά στα βουνά ήταν ένα ακόμα κίνητρο για τη συγκεκριμένη μέρα.
Η διαδρομή μας όχι η τελείως κλασική. Είπαμε να την κάνουμε λίγο πιο ενδιαφέρουσα. Αθήνα, Ισθμός Κορίνθου, Εθνική Κορίνθου- Τρίπολης, έξοδος στον κόμβο Νεστάνης και πρώτη στάση στην εκκλησία της Αγίας Φωτεινής στην Μαντινεία. Συνεχίζουμε προς Βυτίνα και λίγο πριν φτάσουμε στρίβουμε δεξιά προς Κλειτορία και Καλάβρυτα. Η περιοχή έχει πολλά ενδιαφέροντα σημεία αλλά φυσικά χρειάζεται περισσότερος χρόνος από μια μονοήμερη εκδρομή. Έτσι κάναμε τη δεύτερη στάση στις πηγές του Λάδωνα. Ειδυλλιακό τοπίο με πολύ πράσινο και φυσικά νερά! Πολλά νερά. Εκατοντάδες μπλε-μοβ λιβελούλες πετάριζαν παντού πάνω στα υδρόβια και παρυδάτια φυτά στολίζοντας ακόμα περισσότερο με τα χρώματά τους τις όμορφες εικόνες στο χώρο. Συνεχίσαμε την διαδρομή, περάσαμε από το χωριό Κλειτορία και συνεχίσαμε τον ανηφορικό με πολλές στροφές δρόμο προς Καλάβρυτα μέσω Πριόλιθου. Φτάσαμε στα Καλάβρυτα γύρω στις 2.00 το μεσημέρι. Υψόμετρο πάνω από 750 μ αλλά η ζέστη και εκεί γερή αν και ένα πολύ ελαφρό αεράκι έκανε τα πράγματα κάπως καλύτερα. Ώρα φαγητού λοιπόν και χαλάρωσης από το ταξίδι. Κάτσαμε στην πλατεία, φάγαμε, χαλαρώσαμε και σηκωθήκαμε για μια μικρή βόλτα στην πόλη, παρά τη ζέστη.
Όλο το κέντρο της γραφικής πόλης είναι πεζοδρομημένο Η ώρα κόντευε 4.00 και έτσι δεν προλάβαμε ανοικτό το μουσείο του ολοκαυτώματος. Από τα κάγκελα είδαμε όμως το συγκλονιστικό γλυπτό. Φτάσαμε και χαζέψαμε λίγο τον γραφικότατο σταθμό του τρένου και συνεχίσαμε προς το μνημείο στον τόπο της θυσίας στο ύψωμα Καπή http://www.kalavrita-hotels.gr/gr/sights.asp?ID=9 Εκεί στις 13 Δεκεμβρίου 1943 οι Γερμανοί κατακτητές μετέφεραν όλους τους αρσενικούς κάτοικους της πόλης με ηλικία πάνω από 12 χρονών και τους εκτέλεσαν, βάζοντας στη συνέχεια φωτιά στην πόλη. Στο χώρο λοιπόν της θυσίας ένας μεγάλος άσπρος σταυρός, ένα υπέροχο γλυπτό, ένας μισοκαμένος ξύλινος σταυρός από τότε, μία κατακόμβη με δεκάδες καντήλια, ένα για κάθε εκτελεσμένο και μεγάλες τσιμεντένιες στήλες με τα ονόματά τους. Όλος ο χώρος συγκλονίζει.
Μετά το προσκύνημα συνεχίσαμε και λίγο πριν τις 4.30 φτάσαμε και προλάβαμε την τελευταία είσοδο-ξενάγηση στο μοναδικό Σπήλαιο των Λιμνών κοντά στο χωριό Καστριά, 15 χμ. από τα Καλάβρυτα. http://www.kastriacave.gr/greek/index2.html Ήταν η τρίτη φορά που πήγα. Την πρώτη μόνο φορά οι λεκάνες ήταν γεμάτες νερό δίνοντας άλλη εικόνα. Και αυτή τη φορά η ανομβρία τις στέγνωσε. Παρ’ όλα αυτά το σπήλαιο είναι μοναδικό και αξίζει να πάει κάποιος την εκδρομή μόνο γι αυτό.
Επιστρέψαμε στα Καλάβρυτα και πήραμε το δρόμο για Διακοφτό και Αθήνα. Μια μικρή παράκαμψη μας έφερε στη γραφικότατη Ζαχλωρού, το μοναδικό χωριό που βρίσκεται μέσα στο ανεπανάληπτο φαράγγι του Βουραϊκού ποταμού. Στο φαράγγι αυτό κυλούσε και όλοι ελπίζουν ότι θα ξανακυλήσει σύντομα ο πασίγνωστος «Μουτζούρης», ο οδοντωτός σιδηρόδρομος. Ξεκινάει από το Διακοφτό και ανεβαίνει μέχρι τα Καλάβρυτα. Ένα έργο πνοής του τέλους του 19ου αιώνα, πραγματικός άθλος για τα δεδομένα της εποχής. http://www.kalavrita-hotels.gr/gr/sights.asp?ID=13 Δυστυχώς σήμερα δε λειτουργεί για λόγους συντήρησης η οποία όμως διαρκεί πάρα πολύ. Η Ζαχλωρού είναι και ο σταθμός κάτω ακριβώς από το μοναστήρι του Μεγάλου Σπηλαίου και εδώ κατέβαιναν όσοι θέλαν να πάνε στο μοναστήρι σε αλλοτινές εποχές όταν δεν υπήρχε ο δρόμος. Επειδή δεν λειτουργεί το τρένο όλα στη Ζαχλωρού ήταν κλειστά. Έτσι φύγαμε και ανεβαίνοντας κάναμε μια ακόμα στάση στην αυλή του μοναστηριού. http://www.kalavrita-hotels.gr/gr/sights.asp?ID=5 Από το εσωτερικό του ακούγονταν ψαλμωδίες και επειδή δε θελήσαμε να διακόψουμε τις προσευχές των μοναχών συνεχίσαμε. Η διαδρομή προς το Διακοφτό, παρά τα καμένα παραμένει όμορφη. Τώρα μάλιστα που οι κερασιές είναι φορτωμένες, με κατακόκκινα πετροκέρασα οι εικόνες είναι ακόμα πιο ωραίες. Φτάσαμε στο Διακοφτό και κάτσαμε για ένα καφέ στην παραλία. Καφέ που είχαμε πραγματικά λαχταρίσει. Μετά από τόσο βουνό οι εικόνες στην παραλία ήταν άλλες και καθόλου λιγότερο όμορφες. Μετά τον καφέ πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Έχοντας βραδιάσει, 12 ώρες μετά που φύγαμε φτάσαμε στην Αθήνα. Τα συναισθήματα ανάμικτα. Κούραση αλλά και πληρότητα και ικανοποίηση για την πραγματοποίηση της παλιάς υπόσχεσης.

Φωτό: Ο σταθμος στη Ζαχλωρού
Περισσότερες φωτό στη Gallery

 

[varsa]

Δήμο, ειναι ομορφη η φυση μας και αξιζει να την χαιρομαστε οσο μπορουμε! και την περιοχη που πηγες, την εχω επισκεφτει κι εγω και μου εχει μεινει, παρολο που εχουν περασει αρκετα χρονακια ... σαν να πηγα πισω στα μερη αυτα μετα απο 15 χρονια... Μπραβο για το αμεσο report!!

 

[dimosf]

Παρότι είναι μια περιοχή πολύ γνωστή νομίζω οτι στο δικό μας το forum χρειάζεται να βάζουμε προορισμούς τόσο όμορφους και κοντινούς. Να και ο χάρτης για περισσότερη ενημέρωση

 

[Lthanos]

Δήμο, πολύ ωραία αφήγηση. Μου θύμισες ένα ταξίδι που είχα κάνει στην περιοχή πριν από πολλά χρόνια. Πάνω από 20. Είχα μείνει σε ένα ξενοδοχείο που υπήρχε δίπλα στο σταθμό στη Ζαχλωρού. Υπάρχει ακόμα;

 

[go2dbeach]

Μπραβο για μια ακομη φορα Δημο , μας μετεφερεις υπεροχες εικονες! Κι εγω εχω κανει την εκδρομη αυτη μια φορα και ειναι οπως τα λες , απιστευα ομορφη φυση και συγκλονιστικος ο τοπος εκτελεσης!
Ελπιζω συντομα να καταφερω να κανω και τη διαδρομη με τον ΄μουτζουρη' που μου εχουν πει φιλοι οτι ειναι ανεπαναληπτη.

 

[dimosf]

Πριν γράψω την ιστορία προβληματίσθηκα αν χρειαζόταν. Δύο ήταν οι λόγοι που με έσπρωξαν να το κάνω. Ο πρώτος αναφέρεται σε πιο πάνω post. Ο κυριότερος όμως είναι ο εξής: Όλοι έχουμε σαν όνειρο να ταξιδέψουμε στην άλλη άκρη του κόσμου. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που για διάφορους λόγους το ταξίδι – όνειρο γι αυτούς είναι μια εκδρομή στα Καλάβρυτα ή όποια «Καλάβρυτα». Άραγε θα νιώσει μικρότερη ικανοποίηση αυτός ο άνθρωπος όταν θα επισκεφθεί τον προορισμό που ονειρεύτηκε μόνο και μόνο γιατί απέχει μόνο 180 χμ. από την Αθήνα από αυτήν που θα νιώσω εγώ αν πάω στην Αργεντινή; Δεν νομίζω.
Επειδή λοιπόν έχω νιώσει σε κουβέντες με ανθρώπους που έχουν ταξιδέψει πολύ και μακριά ένα σνομπάρισμα απέναντι σε ανθρώπους που τα ταξίδια της ζωής τους είναι κάποια «Καλάβρυτα» γι αυτό και αποφάσισα να γράψω αυτή την ιστορία. Προσωπικά μου αρέσουν τα μικρά αυτά ταξίδια στα διάφορα «Καλάβρυτα» και όποτε μπορώ φεύγω. Έτσι και τα Καλάβρυτα που είναι μια πόλη που μου αρέσει πολύ (καμιά σχέση με σκι) και έχω πάει πολλές φορές. Φυσικό είναι να μην νιώθω τον ενθουσιασμό που ένιωσα την πρώτη φορά. Όταν όμως είδα πόσο χάρηκε ο πεθερός μου από αυτή την εκδρομή ένιωσα μια απέραντη ευχαρίστηση και ικανοποίηση. Γι αυτόν λοιπόν την έγραψα και για όλους αυτούς που τα μικρά και ταπεινά «Καλάβρυτα» τους γεμίζουν με ενθουσιασμό και ευχαρίστηση.

Δήμο, πολύ ωραία αφήγηση. Μου θύμισες ένα ταξίδι που είχα κάνει στην περιοχή πριν από πολλά χρόνια. Πάνω από 20. Είχα μείνει σε ένα ξενοδοχείο που υπήρχε δίπλα στο σταθμό στη Ζαχλωρού. Υπάρχει ακόμα;

Υπάρχει Θάνο το ξενοδοχείο και έχουν φτιαχτεί τουλάχιστον άλλα δύο.

Μπραβο για μια ακομη φορα Δημο , μας μετεφερεις υπεροχες εικονες! Κι εγω εχω κανει την εκδρομη αυτη μια φορα και ειναι οπως τα λες , απιστευα ομορφη φυση και συγκλονιστικος ο τοπος εκτελεσης!
Ελπιζω συντομα να καταφερω να κανω και τη διαδρομη με τον ΄μουτζουρη' που μου εχουν πει φιλοι οτι ειναι ανεπαναληπτη.

Δυστυχώς ο Μουτζούρης δε λειτουργεί και κανένας δεν ξέρει να σου πει πότε. Είναι όντως μοναδική διαδρομή και αν την κάνεις με τα πόδια δεν θα την ξεχάσεις ποτέ. Πίστεψέ με!

 

[go2dbeach]

Δημο μου , οι περισσοτεροι πολυταξιδεμενοι ανθρωποι ειδικα σε μακρινα μερη εχουν πιστευω πιο ανοιχτους οριζοντες και χαρακτηριζονται απο γλυκυτητα , κατανοηση και αγαπη για το ιδιο το ταξιδι ανεξαρτητως προορισμου.
Ειναι μετρημενοι στα δαχτυλα του ενος χεριου αυτοι που αντιμετωπιζουν με σνομπισμο ανθρωπους που τα ονειρα τους ειναι πιο κοντινα ή διαφορετικα απο τα δικα τους και κανουν διακρισεις στα μερη λες και κανουμε καλλιστεια.
Χαιρομαι που παρεκαμψες τον οποιο προβληματισμο σου και μοιραστηκες μαζι μας μια ακομα ομορφη εκδρομη.

 

[xenos]

Δημο ειμαι ενας απο αυτους που δεν ετυχε να κανω την εκδρομη, που με τοσο ωραιο τροπο μας αφηγηθηκες.
Ενθουσιαστηκα πολυ με την ιστορια σου και με την πρωτη ευκαιρια θα παω προς τα εκει.
ΑΞΙΖΕ χιλιες φορες να την γραψεις και σε ευχαριστω.

 

[Defkalion]

Δήμο σε ευχαριστούμε πολύ για την Ιστορία.

Το ότι οι πιο πολλοί άνθρωποι έχουν ως όνειρο ταξίδια στην άλλη άκρη του κόσμου δεν αναιρεί το γεγονός ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων αγνοούν την ομορφιά που βρίσκεται δίπλα τους, για διάφορους λόγους.

 

[vagantos]

Δημο μου , οι περισσοτεροι πολυταξιδεμενοι ανθρωποι ειδικα σε μακρινα μερη εχουν πιστευω πιο ανοιχτους οριζοντες και χαρακτηριζονται απο γλυκυτητα , κατανοηση και αγαπη για το ιδιο το ταξιδι ανεξαρτητως προορισμου.
Ειναι μετρημενοι στα δαχτυλα του ενος χεριου αυτοι που αντιμετωπιζουν με σνομπισμο ανθρωπους που τα ονειρα τους ειναι πιο κοντινα ή διαφορετικα απο τα δικα τους και κανουν διακρισεις στα μερη λες και κανουμε καλλιστεια.

Kαι γω την ιδια γνώμη έχω.
Η διάθεση για ταξίδι και νέες παραστάσεις ειναι πάνω από όλα.
Όμως το οτι περιμένεις να συναντήσεις κάποια πρωτόγνωρα πράγματα οταν ταξιδεύεις μακριά, δεν σημαίνει οτι υποτιμάς οτι βρίσκεται κοντά.
Επίσης η αίσθηση οτι εισαι στην άλλη άκρη της γης , η πραγμάτωση ενός ονείρου, το ξεπέρασμα κάποιων ορίων, σε απελευθερώνουν.
Σε καμια περίπτωση ομως δεν μπαίνουν τα πράγματα σε αντιδιαστολή, κοντά ή μακριά.
Δήμο συνέχισε τα ταξίδια ακάθεκτος ( και τις περιγραφές βεβαίως)
Δεν παραβλέπω όμως και την προσφορά στους δικους μας ανθρώπους.

 

[dimosf]

Χαίρομαι πολύ που ό πρώτος λόγος είναι τελικά ισχυρός και που με την ιστορία αυτή τσίγκλισα κάποιους να πάνε ή να ξαναπάνε εκεί πάνω. Και με λίγο παραπάνω ψάξιμο και χρόνο έχει ακόμα περισσότερα αξιοθέατα (Αγ.Λαύρα, Πλανητέρο, Κλίμα του Παυσανία κ.λ.π.). Όσον αφορά τη σνομπ συμπεριφορά κάποιων σαν να έχω μπροστά μου μια τέτοια περίπτωση. Δε βαριέσαι. Αυτοί χάνουν. Εμείς αγαπάμε το ταξίδι όπου νάναι!! Μακρυά και κοντά.

 

[vagantos]

Και με λίγο παραπάνω ψάξιμο και χρόνο έχει ακόμα περισσότερα αξιοθέατα (Αγ.Λαύρα, Πλανητέρο, Κλίμα του Παυσανία κ.λ.π.)..

Κλίμα του Παυσανία; Τι ειναι και που; Τα υπόλοιπα τα είδα.