Κέα. Του Λιόντα το νησί!

[dimosf]

Πήραμε το δρόμο που πάει προς την Καστριανή, περάσαμε από πάνω από τη χώρα και στρίψαμε αριστερά σε τσιμεντόδρομο (δεν υπάρχει πινακίδα) που οδηγεί μέχρι μια βρύση με μικρό πάρκινγκ. Από εκεί ρωτώντας ξεκίνησα την πορεία μου. Στην αρχή έντονη κατηφόρα και στρίβοντας δεξιά κατέβηκα περίπου 75 κατηφορικά πλατύσκαλα.

Στη συνέχεια συνάντησα το καλντερίμι που έρχεται από το κέντρο της χώρας. Πέρασα από το νεκροταφείο,

πάνω από το οποίο εντύπωση προκαλεί ένας εγκαταλελειμμένος περιστεριώνας, και σε λίγο είδα τον Λιόντα στην πλαγιά από κάτω και απέναντι. Φτάνοντας έπρεπε να κατέβω μερικές δεκάδες «σκαλιά» σκαμμένα στο βράχο (στην πραγματικότητα ο ίδιος ο βράχος) και φτάνεις στο μοναδικό αυτό γλυπτό.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό έργο τέχνης!! Έβγαλα πολλές φωτογραφίες και πήρα το δρόμο της επιστροφής.

Πολύ κούραση. Η πορεία αυτή, που αν και δεν ήταν μεγάλη, ήταν μεγάλη ταλαιπωρία για τα γόνατά μου και έβαλε σε μεγάλη δοκιμασία την αντοχή μου. Φίλε μου με έχει φάει η καρέκλα και το πληκτρολόγιο. Χρειάζομαι επειγόντως προπόνηση. Τα «έπαιξα»!!!
Αργά το απόγευμα γυρίσαμε στο δωμάτιο. Είχα τέτοια λαχτάρα για θάλασσα που αν και το απόγευμα είχε προχωρήσει πολύ, δεν άντεξα και βούτηξα. Ήταν τέλεια!!! Θες η ώρα, θες η κούραση αλλά κυρίως η συγκεκριμένη θάλασσα, ήταν από τα ωραιότερα μπάνια που έχω κάνει τα τελευταία χρόνια!!
Είχε αρχίσει να βραδιάζει όταν πετάχτηκα μέχρι την Κορησσία για να ψωνίσω, να φτιάξουμε κανένα σάντουιτς.

Στο Βουρκάρι σταμάτησα και έβγαλα υπέροχες φωτογραφίες του δειλινού.
Εκείνο το βράδυ πέσαμε νωρίς για ύπνο. Η κούραση ήταν μεγάλη. Σωματική αλλά κυρίως του νου με τόσες μοναδικές εικόνες που με είχαν «βομβαρδίσει» όλη τη μέρα!

Υ.Γ. Όταν διαβάσεις αυτά που σου γράφω παραπάνω, πάρε με ένα τηλέφωνο να τα πούμε. Καληνύχτα

(Αντιγραφή- Επικόλληση- Αποστολή και έφυγε!!)

(συνεχίζεται)​

 

[dimosf]

-Καλημέρα. Πριν λίγο είδα το μήνυμά σου και το «ρούφηξα».
-Και ποιες είναι οι εντυπώσεις σου;
-Πρέπει να περάσατε πολύ ωραία! Η περιγραφή αυτό δείχνει.
-Πράγματι. Ήταν ένα πολύ όμορφο ταξίδι αν και τόσο μικρό. Αλλά ρε φίλε η βόλτα στο Λιόντα με ξέκανε!
-Όπως το είπες. Χρειαζόμαστε επειγόντως προπόνηση!!
-Που είναι οι εποχές που σκαρφαλώναμε σαν τα κατσίκια! Τι λες; Είσαι να ξεκινήσουμε πορείες μπας και φτιάξουν τα πράγματα;
-Καλή η πρόταση. Δεν μου λες όμως. Δεν έγραψες τίποτα για την τελευταία ημέρα.
-Η τελευταία ημέρα ήταν μόνο για ανασυγκρότηση. Μπάνιο και ξεκούραση μέχρι το μεσημέρι και αφού φορτώσαμε, περάσαμε από το Βουρκάρι,

όπου επισκέφτηκα τον Αρχαιολογικό χώρο της Αγίας Ειρήνης. Στη συνέχεια έκανα δύο μικρές στάσεις για μερικές τελευταίες φωτογραφίες στο Βουρκάρι και το Γιαλισκάρι και φτάσαμε στην Κορησσία. Βγάλαμε εισιτήρια, φάγαμε δυο σάντουιτς που είχαμε ετοιμάσει και κάτσαμε για καφέ.

Στις 3.30 ξεκινήσαμε για την επιστροφή αποχαιρετώντας τη Τζια υποσχόμενοι να ξανάρθουμε μια μέρα.
-Γιατί τι αφήσατε;
-Πολλά! Πρώτ’ απ’ όλα το Αρχαιολογικό Μουσείο με τις υπέροχες (απ’ όσο είδα σε φωτογραφίες) πήλινες κόρες από την Αγία Ειρήνη, ορισμένες σε φυσικό μέγεθος και χωματόδρομους με ωραίες παραλίες. Δεν νομίζεις πως αυτά είναι λόγος για ένα ακόμα ταξίδι στη Τζια;
-Φαίνεται πως πράγματι είναι! Τελικά αξίζει έτσι;
-Αξίζει και με το παραπάνω! Και μην ακούς τι λένε οι κακές οι γλώσσες. Και πράσινο έχει, και ξεραΐλα. Και αξιοθέατα και ευγενικούς ανθρώπους. Και μιας και είναι κοντά ξεκίνα για τη Τζια! Θα περάσεις καλά!
-Θα πάω σίγουρα!
-Δε σου είπα όμως πως περνώντας από τα νότια και δυτικά της Μακρονήσου φαίνονται πολλά κτίρια από τον ιστορικό αυτό τόπο. Τράβηξα πολλές φωτογραφίες.
-Ενδιαφέρον ακούγεται
-Άστο αυτό είναι άλλη ιστορία. Θα τα πούμε άλλη φορά.
-Εντάξει! Πάντα τέτοια νάχετε! Ευχαριστώ για την ενημέρωση.
-Τίποτα. Νάσαι καλά!

Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/106934190911586551442/Kea35102012?noredirect=1

Από το το δισάκι μου στον ώμο...: Κέα. Του Λιόντα το νησί!

(συνεχίζεται)​

 

[dimosf]

Παραπλέοντας τον… «Παρθενώνα»!!

Μακρόνησος. Ο «Νέος Παρθενώνας» όπως αποκάλεσε το κολαστήριο αυτό ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, η "κολυμπήθρα του Σιλωάμ" για τη θεραπεία των «μολυσμένων» από το μικρόβιου του Κομμουνισμού, εκεί που έλαβε χώρα "προσπάθεια επαναφοράς αυτών εις τους κόλπους της φιλτάτης πατρίδος" με διαφόρους "επωφελείς εργασίας". Είναι από τα μέρη που έχουν συνδέσει το όνομά τους με τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας, όσο σχεδόν κανένα άλλο. Από το 1947 μέχρι το 1958 έφτυσαν αίμα χιλιάδες αγωνιστές αλλά και απλά ύποπτοι για αριστερά φρονήματα άνθρωποι και πολλοί από αυτούς δεν γύρισαν ζωντανοί από εκεί.
Αφού έκλεισε η Μακρόνησος τα κτίρια που φιλοξένησαν ψυχές, πόνο, ελπίδα και δύναμη άρχισαν να ρημάζουν. Τα χρόνια κύλησαν, ο τόπος πέρασε κι άλλες περιπέτειες στις οποίες οι παλιοί εκείνοι κυνηγημένοι (όσοι ζούσαν ακόμα) ήταν οι πρώτοι «ύποπτοι», με τις γνωστές συνέπειες. Μετά τη μεταπολίτευση, όταν τα πράγματα άρχισαν να ηρεμούν, οι εξόριστοι, που επί τέλους άρχισαν πάλι να φτιάχνουν τη ζωή τους, απαίτησαν και κατάφεραν, επί Υπουργίας Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη, να χαρακτηριστεί η Μακρόνησος «Μνημείο της εποχής του Εμφυλίου». Έτσι σταμάτησαν οι όποιες αυθαίρετες παρεμβάσεις που είχαν κιόλας αρχίσει.
Τα τελευταία χρόνια γίνονται κάποιες επισκέψεις και εκδηλώσεις μνήμης και τον Αύγουστο του 2003 έγιναν 3 συναυλίες από τον Μίκη Θεοδωράκη.

Η Μακρόνησος ανήκει στην Κέα και από πολλούς θεωρείται το δυτικότερο νησί των Κυκλάδων. Ξεπροβάλει απέναντι από το Λαύριο και με το μακρύ της σχήμα «κόβει» τη θέα προς το ανοικτό πέλαγος.

Στο ταξίδι μου στη Τζιά, ταξίδι που ξεκινά από το Λαύριο, αναγκαστικά περάσαμε από το Μακρονήσι.

Όταν πηγαίναμε την παραπλεύσαμε από τα βόρεια ενώ όταν γυρνάγαμε από τα νότια.

Σε αυτή τη δεύτερη διαδρομή πλησιάσαμε σχετικά μεγάλο μέρος της δυτικής ακτής, όπου σε πολλά σημεία υπάρχουν κτίρια. Δεν γνωρίζω ποια από αυτά είναι παλιά και πόσα νεώτερα.

Περνώντας λοιπόν ανοικτά και με όση ικανότητα έχει ο τηλεφακός της μηχανής μου (που δεν είναι μεγάλη) έβγαλα μερικές φωτογραφίες, ελπίζοντας κάποια μέρα να μπορέσω να πατήσω τα ματοβαμμένα εκείνα χώματα.

Ας είναι αυτή η ανάρτηση ένας μικρός φόρος τιμής για όλους εκείνους που μαρτύρησαν στα άνυδρα βράχια της Μακρόνησος, ανάμεσά τους και κάποιοι κοντινοί μου πρόγονοι!

Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/106934190911586551442/Makronisos35102012​

Από το το δισάκι μου στον ώμο...: Παραπλέοντας τον... «Παρθενώνα»!!​

 

[makisg]

νάσε καλά Δήμο,σ'ευχαριστούμε.

 

[katkats]

Ευχαριστούμε για την πλήρη και ευρηματική ιστορία.
Δεν έχω πάει και τώρα αρχίζω να το σκέφτομαι ...

 

[dimosf]

Ένα μικρό βίντεο με μερικά στιγμιότυπα

​

 

[elenara88]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ελλάδας.