Kanel28
Moderator
- Μηνύματα
- 1.431
- Likes
- 2.429
- Επόμενο Ταξίδι
- Εδιμβούργο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αλάσκα
Τα ταξίδια μπήκαν στη ζωή μου από μικρή ηλικία. Η επί χρόνων θητεία του πατέρα μου στη Ιταλία (σπουδές, δουλειά) μας επεφύλαξε αρκετά και υπέροχα ταξίδια στη γείτονα χώρα, όλα εξίσου όμορφα και ξεχωριστά. Θα σταθώ όμως σε εκείνο του Ιουλίου του 1998· ταξίδι στην ευρύτερη Ιταλία μαζί με λίγη Γαλλία και Ελβετία.
3 ΙΟΥΛΙΟΥ 1998
Η πιο ζεστή μέρα του καλοκαιριού. Μετά το καθιερωμένο service του αυτοκινήτου και το απαραίτητο συνάλλαγμα, ξεκινάμε από την Αθήνα με προορισμό την Πάτρα, όπου μας περίμενε το Superfast Ferries (το κλασσικό κόκκινο) για να μας μεταφέρει στον Μπάρι. Σαν χθες θυμάμαι τα συνεχή τηλεφωνήματα του πατέρα μου στα ταξιδιωτικά πρακτορεία με σκοπό να βρει την καλύτερη προσφορά για τετράκλινη καμπίνα και αυτοκίνητο και τη χαρά μας όταν μας ανακοίνωνε την εύρεση της. Γενικότερα, πραγματοποιούσαμε τις περισσότερες φορές τα ταξίδια με καράβι γιατί, πρώτον, θέλαμε την άνεση και ευελιξία του αυτοκινήτου· δεύτερον, έβγαιναν κατά καιρούς εκπληκτικές προσφορές για συνδυασμό καμπίνας-αυτοκινήτου· και τρίτον, οι φίλοι του πατέρα μου που μας φιλοξενούσαν, έμεναν συνήθως σε μικρές πόλεις ή μακριά από το κέντρο των πόλεων, όποτε το αυτοκίνητο ήταν επιτακτική ανάγκη.
Το ταξίδι με το καράβι ήταν πάντα τέλειο. Περνούσαμε ώρες ατελείωτες στα ρετρό ηλεκτρονικά παιχνίδια και στους κουλοχέρηδες του καζίνο. Είχαμε πετύχει και τις Μινωϊκές Γραμμές στις δόξες της και τα πρωτοεμφανιζόμενα καράβια της, τον Ίκαρο και την Πασιφάη. Για αυτό είχαμε και μια πικρή γεύση που ταξιδεύαμε με Superfast Ferries, αλλά οι Μινωικές δεν υποστήριζαν τη γραμμή Πάτρα-Μπάρι.
4 ΙΟΥΛΙΟΥ
Άφιξη στο Μπάρι νωρίς το πρωί. Εφοδιασμός με τα γνωστά και γευστικά panini και βουρ για Πομπηία. Για τον αρχαιολογικό χώρο της Πομπηίας δεν έχω να πω πολλά. Μαγεύτηκα! Μια ολόκληρη πόλη ξεθάφτηκε από τις στάχτες. Ολόκληρα σπίτια και δωμάτια με τις τοιχογραφίες τους. Οι άνθρωποι που δεν μπόρεσαν να σωθούν στέκονται ακόμη εκεί, πετρωμένοι, στη στάση που τους κάλυψε η τέφρα. Και ο Βεζούβιος σαν αυτοκράτορας στεκόταν επιβλητικός καπνίζοντας πάνω από τα κεφάλια μας. Η ζέστη αφόρητη αλλά κανέναν δεν πτοούσε.
Νωρίς το απόγευμα αφήσαμε την Πομπηία εκστασιασμένοι και ξεκινήσαμε για Ρώμη. Αποφασίσαμε να κάνουμε μια μικρή στάση στη Νάπολη για ανεφοδιασμό (νερά και panini) και συνεχίσαμε την πορεία μας. Το βραδάκι τακτοποιούμαστε στο ξενοδοχείο μας στη Santa Maria Maggiore, μια πολύ ωραία κεντρική περιοχή, πηγαίνουμε για φαγητό σε μια trattoria στη γειτονιά μας και μετά πέφτουμε αποκαμωμένοι στα αναπαυτικά κρεβάτια του ξενοδοχείου. Γενικά, νομίζω πως δεν έχει νόημα να αναφέρω ονόματα ξενοδοχείων, εστιατορίων κ.τ.λ. γιατί μετά από μια δεκαπενταετία πολλά πράγματα έχουν αλλάξει.
5 ΙΟΥΛΙΟΥ
Πρωινό σε ένα καφέ-ζαχαροπλαστείο δίπλα στο ξενοδοχείο μας και ξεκινάμε για την πρώτη μας πρωινή γνωριμία με την Ρώμη (σημ. οι γονείς μου είχαν ξανάρθει, για μένα και τον αδερφό μου ήταν η πρώτη μας φορά). Ότι μπορούσε να χωρέσει στην πρώτη μέρα χώρεσε. Πεζοπορίες στον Τίβερη, επίσκεψη στο Κολοσσαίο, στο Πάνθεον, άραγμα στη Piazza di Spagna και βόλτες στην Piazza del Popolo όπου και έγινε ο απαραίτητος εφοδιασμός ενέργειας. Κατά το βραδάκι επισκεφθήκαμε τη Fontana di Trevi και μετά το παραδοσιακό νομισματοπέταγμα γυρίσαμε κατάκοποι στο ξενοδοχείο.
6 ΙΟΥΛΙΟΥ
Η τελευταία μέρα μας στη Ρώμη, ξεκίνησε με το ίδιο πρωινό και το μεγαλύτερο μέρος της το περάσαμε στο Βατικανό. Μπήκαμε στη Βασιλική και επισκεφθήκαμε και την Καπέλα Σιξτίνα. Προς το απογευματάκι περπατήσαμε στο Πεδίο του Άρεως στην Αγορά και στο Λόφου του Καπιτωλίου. Τελευταία στάση το στάδιο Olympico, για να εκτονώσουμε και το ποδοσφαιρόφιλο πνεύμα μας. Άλλωστε ζούσαμε σε μουντιαλικό παλμό όλες τις προηγούμενες μέρες.
7 ΙΟΥΛΙΟΥ
Εγερτήριο στις 7 η ώρα το πρωί, panini και νερά για το δρόμο, βενζίνη και πορεία προς Φλωρεντία. Εκεί θα μας φιλοξενούσε για ένα βράδυ ένα φιλικό ζευγάρι των γονιών μου. Στο δρόμο αποφασίζουμε πως επιβάλλεται να κάνουμε μια στάση στη Siena. Μια καταπληκτική Μεσαιωνική πόλη με τις γνωστές της ιπποδρομίες. Αφού επισκεφθήκαμε τον καθεδρικό της, γευματίσαμε σε ένα self service κοντά στη Piazza del Campo. Νωρίς το απογευματάκι φεύγουμε μαγεμένοι από την αύρα της για την Φλωρεντία. Αφήνουμε τα μπαγκάζια μας στο σπίτι των φίλων μας και κατεβαίνουμε προς το κέντρο της. Λόγο της περασμένης ώρας και έχοντας δει σε προηγούμενες επισκέψεις τα βασικά αξιοθέατα της (Uffizi, Palazzo Vecchio, Santa Maria del Fiore, τον Δαυίδ κ.τ.λ.) αποφασίσαμε να κάνουμε τουρισμό και όχι περιήγηση. Βρήκαμε έναν αλογατάρη στη Piazza della Signoria, διαπραγματευτήκαμε την τιμή και απολαύσαμε μια βόλτα πλάι στον Arno και γύρω από το κέντρο της Φλωρεντίας. Το βραδάκι μας περίμενε ένα υπέροχο δείπνο στο σπίτι με σαλάτες, ταλιατέλες pesto και μια πανδαισία από αλλαντικά.
8 ΙΟΥΛΙΟΥ
Αφήνουμε την ηλιόλουστη και ζεστή Φλωρεντία και ξεκινάμε για ένα road trip με προορισμό τα σύνορα Ιταλίας-Γαλλίας. Η περιοδεία μας περιελάμβανε αρκετές πόλεις τις οποίες είδαμε στα γρήγορα, Pistoia, Lucca, Viareggio, La Spezzia. Η διαδρομή δίπλα στη θάλασσα ονειρική. Πανέμορφες παραλίες και πευκόφυτοι λόφοι που έσβηναν στην ακροθαλασσιά. Την πείνα μας την ικανοποιήσαμε δύο φορές. Τη μια σε ένα από τα πολλά Autogrill που συναντήσαμε και τη δεύτερη, με την άφιξη μας το βραδάκι στη Γένοβα. Εκεί μου έκαναν εντύπωση κάτι μεγάλες γέφυρες-αυτοκινητόδρομοι που περνούσαν πάνω από τα σπίτια και οι πελώριες κολώνες τους που έστεκαν ανάμεσα από πάρκα και πλατείες. Μετά το σύντομο πέρασμα μας από τη Γένοβα, συνεχίσαμε για το τουριστικό και παραθαλάσσιο Diano Marina όπου και διανυκτερεύσαμε κατάκοποι.
9 ΙΟΥΛΙΟΥ
Ξεκίνησε μια όμορφη μέρα και μια απίθανη διαδρομή. Diano Marina – SanRemo – Nice –Cannes – Monaco και επιστροφή Imperia – Arenzano – Tortone – Pavia. Τα περισσότερα μέρη τα είδαμε εν τάχει εκτός από τις Κάννες και το Μονακό. Φτάνοντας στις Κάννες μετά από μια σύντομη παραλιακή πεζοπορία, εγώ και ο αδερφός μου φορέσαμε επί τόπου τα μαγιό μας για να απολαύσουμε ένα αριστοκρατικό μπάνιο. Γρήγορα όμως το μετανιώσαμε. Η παραλία μπροστά από το διάσημο κεντρικό δρόμο δεν μας έκανε καμία αίσθηση. Ατελείωτος κόσμος, ξαπλώστρες, ελάχιστες κενές θέσεις και το χειρότερο από όλα, πίσω ακριβώς από εκεί που τελείωνε ο κόσμος, επί της αμμουδιάς, ξεκινούσαν τα τραπέζια εστιατορίων με το κλασσικό νάιλον γύρω-γύρω, τα οποία σέρβιραν κυρίως θαλασσινά/ψάρια. Το νάιλον σε συνδυασμό με την υγρασία, την πολυκοσμία και την μυρωδιά των θαλασσινών δημιουργούσε μια αποπνικτική και δυσάρεστη ατμόσφαιρα σε μια από τις πιο ξακουστές παραλίες της Ευρώπης. Αφού εγκαταλείψαμε οριστικά την ιδέα για μπάνιο, ξεκινάμε για Μονακό. Μας περίμενε μια πολύ ωραία διαδρομή πλάι στη θάλασσα και ένα Μονακό, αμφιθεατρικό και χλιδάτο. Μετά την σύντομη πεζοπορία στο κέντρο και τις απαραίτητες φωτογραφίες πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Αργά το βράδυ φτάνουμε στην Παβία και στο Hotel Excelsior – παρεμπίπτοντος υπάρχει ακόμη ίδιο και απαράλλαχτο. Α! Ξέχασα να τονίσω, ότι ο ανεφοδιασμός ενέργειας έγινε σε ένα απαίσιο self service στο γαλλικό αυτοκινητόδρομο και σε ένα υπέροχο Autogrill λίγο πριν την Παβία (ναι έχω εμπάθεια
).
10 ΙΟΥΛΙΟΥ
Εγερτήριο στην ηλιόλουστη Παβία. Μια πανέμορφη φοιτητούπολη που χωρίζεται στη μέση, από το καμάρι της, τον ποταμό Τιτσίνο. Σε περιόδους υψηλής βροχόπτωσης ανεβαίνει η στάθμη του Τιτσίνο και η νότια πλευρά που είναι χτισμένη πιο χαμηλά από τη στάθμη του ποταμού πλημμυρίζει και γίνεται μια μικρή Βενετία με aqua alta. To πρόγραμμα περιελάμβανε, πρωινό στην κεντρική της πλατεία, βόλτα στην υπαίθρια αγορά που είχε στηθεί ένεκα καλοκαιριού και ξενάγηση στον καθεδρικό. Στον κεντρικό δρόμο της πόλης δεσπόζει το άγαλμα της Αθηνάς, σύμβολο της Παβέζικης παράδοσης. Μετά την επιβεβλημένη βόλτα παράλληλα στο ποτάμι γευματίσαμε σε μια trattoria στις όχθες του Τιτσίνο (συστήνεται). Επιστροφή νωρίς το βραδάκι στο ξενοδοχείο και σχεδιασμός της επόμενης μέρας.
11 ΙΟΥΛΙΟΥ
Πρωινό ξύπνημα, εφοδιασμός και μπροστά μας μια ονειρική διαδρομή Pavia – Milano –Como – Lugano. Το Μιλάνο και το Κόμο τα είδαμε εν τάχει. Οι εντυπώσεις μου από το Λουγκάνο ήταν φανταστικές. Αν και Ελβετική πόλη, ήταν μες στη χαρά και στη ζωντάνια. Κοσμοσυρροή στους δρόμους, υπαίθριες μουσικές και θεατρικές εκδηλώσεις (ελπίζω 15 χρόνια μετά να διατηρεί την ίδια ζωντάνια). Ακολούθησε η καθιερωμένη βόλτα με ποδήλατο στη λίμνη και η επιδρομή στα μαγαζιά με τα γλυκά. Απολογισμός: τρεις σακούλες με κάθε λογής σοκολάτες τις οποίες –όσες είχανε περισσέψει– τις ξεχάσαμε μετέπειτα στην Μπολόνια. Το βραδάκι επιστροφή στο ξενοδοχείο μας στην Παβία.
12 ΙΟΥΛΙΟΥ
Αφήνουμε νωρίς την Παβία, με τη μυρωδιά από θειάφι να μας συνοδεύει για αρκετές ώρες.
[Το υπέδαφος της Παβίας είναι θειώδες και το πόσιμο νερό τους περιέχει θειάφι. Οπότε την πρώτη φορά που μπαίνεις για μπάνιο με ζεστό νερό σού 'ρχετε κάπως, που να το πιείς κιόλας. Πάντως, η αλήθεια είναι ότι γρήγορα συνηθίζεται.] Ακολουθεί, Piacenza – Parma – Regio-Emilia, σύντομη στάση στη Modena και βόλτα στη Piazza Grande και επόμενοι σταθμοί Sestola και Monte Cimone. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε το καλοκαιρινό τοπίο των Απεννίνων (τα προτιμώ χειμωνιάτικα) αλλά ήταν κάτι διαφορετικό. Σύντομη πεζοπορία και ανεφοδιασμός στη Commune di Sestola και φύγαμε για Μπολονίτσα. Άφιξη αργά το απόγευμα στο Casalecchio di Reno όπου και θα μας φιλοξενούσαν φίλοι των γονιών μου στο οικογενειακό τους πανδοχείο. Σε όποιο μέρος της Ιταλίας και να βρισκόμασταν το πέρασμα από την Μπολόνια ήταν επιβεβλημένο. Βλέπετε ήταν η πόλη την οποία λάτρεψε ο πατέρας μου ζώντας την μια δεκαετία και μετέδωσε και σε εμάς την αγάπη του αυτή.
13, 14, 15 ΙΟΥΛΙΟΥ
Τρεις καταπληκτικές μέρες στη Μπολόνια. Άραγμα με τις ώρες στη Piazza Maggiore, βόλτες γύρω από το κέντρο και στη via Zamboni, πεζοπορία στο San Luca και στις Colline και απίθανα γεύματα. Τον περισσότερο χρόνο όμως τον περνούσαμε στη Festa de L' Unita που λάμβανε χώρα σε μια μεγάλη έκταση λίγο πιο κάτω από το σπίτι μας. Ένα πανηγύρι που διοργανώνεται κάθε χρονιά σε πολλές πόλεις της Ιταλίας, με ζωντανές χορευτικές παραστάσεις, περίπτερα με τοπικά εδέσματα, υπαίθρια εστιατόρια και παγωτατζίδικα, παιχνίδια τύπου Luna Park και πολλά άλλα happenings. Περιττό να σας πω ότι, αφού λάβαμε μέρος μαζί με τον αδερφό μου (το επέτρεπε και η ηλικία τότε) σε ό,τι κλήρωση και παιχνίδια τύπου ψαρεύω πάπιες/βάζω μπαλάκια σε τρύπες, κ.λπ., γυρίσαμε στη Ελλάδα με ένα αμάξι γεμάτο γλάστρες και γύψινες κουκουβάγιες (τα κέρδη βλέπετε). Μου έκανε εντύπωση ότι σε αυτά τα φεστιβάλ ο κόσμος πήγαινε να χορέψει, να διασκεδάσει, να δοκιμάσει παραδοσιακά εδέσματα και να απολαύσει τις καλοκαιρινές βραδιές ανεξάρτητα από ιδεολογικούς προσανατολισμούς. Θυμάμαι ακόμη με πόση χαρά χόρευαν οι μεγάλοι twist και tarantela και πόσο χαρούμενα έπαιζαν τα μικρά παιδιά και εγώ στη μέση να προσπαθώ να διαλέξω στρατόπεδο... Και επειδή σε κάθε όμορφο ταξίδι το φαγητό είναι ένας σημαντικός παράγοντας θα σας παραθέσω εν συντομία το φαγητικό μας τριήμερο. Την πρώτη μέρα μας είχαν τραπέζι οι φίλοι μας στο πανδοχείο: χειροποίητα τορτελλίνι γεμιστά με προσούτο και ελαφριά λευκή σάλτσα. Τη δεύτερη μέρα πήγαμε σε μια καταπληκτική osteria με ζωντανή μουσική και την τρίτη μέρα δειπνήσαμε ως είθισται στην πιτσαρία του Vito δίπλα στo San Luca που σας συνιστώ να πάτε όταν επισκεφθείτε την Μπολόνια.
16 ΙΟΥΛΙΟΥ
Αναχώρηση για Ancona κάνοντας ένα σύντομο πέρασμα από το San Marino. Πάντα όταν τελείωνε ένα ταξίδι η διάθεση μου ήταν στα τάρταρα, οπότε δεν περιγράφω άλλο.
Για τη συγγραφή της ιστορίας, θα ήθελα να ευχαριστήσω το φωτογραφικό μου άλμπουμ που ξαναζωντάνεψε στη μνήμη μου αυτές τις υπέροχες διαδρομές, τα χρώματα και τα αρώματα. Τη Ρώμη, τη Μπολόνια, τη Φλωρεντία και την Παβία – τις έχω επισκεφθεί ξανά από τότε, οπότε είμαι σε θέση να δώσω πιο επίκαιρες συμβουλές.
Συμπεράσματα:
Υ.Γ. Θα είχα μεγάλη περιέργεια να μάθω αν επικρατεί η ίδια κατάσταση στη παραλία των Καννών μετά από 15 χρόνια.
3 ΙΟΥΛΙΟΥ 1998
Η πιο ζεστή μέρα του καλοκαιριού. Μετά το καθιερωμένο service του αυτοκινήτου και το απαραίτητο συνάλλαγμα, ξεκινάμε από την Αθήνα με προορισμό την Πάτρα, όπου μας περίμενε το Superfast Ferries (το κλασσικό κόκκινο) για να μας μεταφέρει στον Μπάρι. Σαν χθες θυμάμαι τα συνεχή τηλεφωνήματα του πατέρα μου στα ταξιδιωτικά πρακτορεία με σκοπό να βρει την καλύτερη προσφορά για τετράκλινη καμπίνα και αυτοκίνητο και τη χαρά μας όταν μας ανακοίνωνε την εύρεση της. Γενικότερα, πραγματοποιούσαμε τις περισσότερες φορές τα ταξίδια με καράβι γιατί, πρώτον, θέλαμε την άνεση και ευελιξία του αυτοκινήτου· δεύτερον, έβγαιναν κατά καιρούς εκπληκτικές προσφορές για συνδυασμό καμπίνας-αυτοκινήτου· και τρίτον, οι φίλοι του πατέρα μου που μας φιλοξενούσαν, έμεναν συνήθως σε μικρές πόλεις ή μακριά από το κέντρο των πόλεων, όποτε το αυτοκίνητο ήταν επιτακτική ανάγκη.
Το ταξίδι με το καράβι ήταν πάντα τέλειο. Περνούσαμε ώρες ατελείωτες στα ρετρό ηλεκτρονικά παιχνίδια και στους κουλοχέρηδες του καζίνο. Είχαμε πετύχει και τις Μινωϊκές Γραμμές στις δόξες της και τα πρωτοεμφανιζόμενα καράβια της, τον Ίκαρο και την Πασιφάη. Για αυτό είχαμε και μια πικρή γεύση που ταξιδεύαμε με Superfast Ferries, αλλά οι Μινωικές δεν υποστήριζαν τη γραμμή Πάτρα-Μπάρι.
4 ΙΟΥΛΙΟΥ
Άφιξη στο Μπάρι νωρίς το πρωί. Εφοδιασμός με τα γνωστά και γευστικά panini και βουρ για Πομπηία. Για τον αρχαιολογικό χώρο της Πομπηίας δεν έχω να πω πολλά. Μαγεύτηκα! Μια ολόκληρη πόλη ξεθάφτηκε από τις στάχτες. Ολόκληρα σπίτια και δωμάτια με τις τοιχογραφίες τους. Οι άνθρωποι που δεν μπόρεσαν να σωθούν στέκονται ακόμη εκεί, πετρωμένοι, στη στάση που τους κάλυψε η τέφρα. Και ο Βεζούβιος σαν αυτοκράτορας στεκόταν επιβλητικός καπνίζοντας πάνω από τα κεφάλια μας. Η ζέστη αφόρητη αλλά κανέναν δεν πτοούσε.
Νωρίς το απόγευμα αφήσαμε την Πομπηία εκστασιασμένοι και ξεκινήσαμε για Ρώμη. Αποφασίσαμε να κάνουμε μια μικρή στάση στη Νάπολη για ανεφοδιασμό (νερά και panini) και συνεχίσαμε την πορεία μας. Το βραδάκι τακτοποιούμαστε στο ξενοδοχείο μας στη Santa Maria Maggiore, μια πολύ ωραία κεντρική περιοχή, πηγαίνουμε για φαγητό σε μια trattoria στη γειτονιά μας και μετά πέφτουμε αποκαμωμένοι στα αναπαυτικά κρεβάτια του ξενοδοχείου. Γενικά, νομίζω πως δεν έχει νόημα να αναφέρω ονόματα ξενοδοχείων, εστιατορίων κ.τ.λ. γιατί μετά από μια δεκαπενταετία πολλά πράγματα έχουν αλλάξει.
5 ΙΟΥΛΙΟΥ
Πρωινό σε ένα καφέ-ζαχαροπλαστείο δίπλα στο ξενοδοχείο μας και ξεκινάμε για την πρώτη μας πρωινή γνωριμία με την Ρώμη (σημ. οι γονείς μου είχαν ξανάρθει, για μένα και τον αδερφό μου ήταν η πρώτη μας φορά). Ότι μπορούσε να χωρέσει στην πρώτη μέρα χώρεσε. Πεζοπορίες στον Τίβερη, επίσκεψη στο Κολοσσαίο, στο Πάνθεον, άραγμα στη Piazza di Spagna και βόλτες στην Piazza del Popolo όπου και έγινε ο απαραίτητος εφοδιασμός ενέργειας. Κατά το βραδάκι επισκεφθήκαμε τη Fontana di Trevi και μετά το παραδοσιακό νομισματοπέταγμα γυρίσαμε κατάκοποι στο ξενοδοχείο.
6 ΙΟΥΛΙΟΥ
Η τελευταία μέρα μας στη Ρώμη, ξεκίνησε με το ίδιο πρωινό και το μεγαλύτερο μέρος της το περάσαμε στο Βατικανό. Μπήκαμε στη Βασιλική και επισκεφθήκαμε και την Καπέλα Σιξτίνα. Προς το απογευματάκι περπατήσαμε στο Πεδίο του Άρεως στην Αγορά και στο Λόφου του Καπιτωλίου. Τελευταία στάση το στάδιο Olympico, για να εκτονώσουμε και το ποδοσφαιρόφιλο πνεύμα μας. Άλλωστε ζούσαμε σε μουντιαλικό παλμό όλες τις προηγούμενες μέρες.
7 ΙΟΥΛΙΟΥ
Εγερτήριο στις 7 η ώρα το πρωί, panini και νερά για το δρόμο, βενζίνη και πορεία προς Φλωρεντία. Εκεί θα μας φιλοξενούσε για ένα βράδυ ένα φιλικό ζευγάρι των γονιών μου. Στο δρόμο αποφασίζουμε πως επιβάλλεται να κάνουμε μια στάση στη Siena. Μια καταπληκτική Μεσαιωνική πόλη με τις γνωστές της ιπποδρομίες. Αφού επισκεφθήκαμε τον καθεδρικό της, γευματίσαμε σε ένα self service κοντά στη Piazza del Campo. Νωρίς το απογευματάκι φεύγουμε μαγεμένοι από την αύρα της για την Φλωρεντία. Αφήνουμε τα μπαγκάζια μας στο σπίτι των φίλων μας και κατεβαίνουμε προς το κέντρο της. Λόγο της περασμένης ώρας και έχοντας δει σε προηγούμενες επισκέψεις τα βασικά αξιοθέατα της (Uffizi, Palazzo Vecchio, Santa Maria del Fiore, τον Δαυίδ κ.τ.λ.) αποφασίσαμε να κάνουμε τουρισμό και όχι περιήγηση. Βρήκαμε έναν αλογατάρη στη Piazza della Signoria, διαπραγματευτήκαμε την τιμή και απολαύσαμε μια βόλτα πλάι στον Arno και γύρω από το κέντρο της Φλωρεντίας. Το βραδάκι μας περίμενε ένα υπέροχο δείπνο στο σπίτι με σαλάτες, ταλιατέλες pesto και μια πανδαισία από αλλαντικά.
8 ΙΟΥΛΙΟΥ
Αφήνουμε την ηλιόλουστη και ζεστή Φλωρεντία και ξεκινάμε για ένα road trip με προορισμό τα σύνορα Ιταλίας-Γαλλίας. Η περιοδεία μας περιελάμβανε αρκετές πόλεις τις οποίες είδαμε στα γρήγορα, Pistoia, Lucca, Viareggio, La Spezzia. Η διαδρομή δίπλα στη θάλασσα ονειρική. Πανέμορφες παραλίες και πευκόφυτοι λόφοι που έσβηναν στην ακροθαλασσιά. Την πείνα μας την ικανοποιήσαμε δύο φορές. Τη μια σε ένα από τα πολλά Autogrill που συναντήσαμε και τη δεύτερη, με την άφιξη μας το βραδάκι στη Γένοβα. Εκεί μου έκαναν εντύπωση κάτι μεγάλες γέφυρες-αυτοκινητόδρομοι που περνούσαν πάνω από τα σπίτια και οι πελώριες κολώνες τους που έστεκαν ανάμεσα από πάρκα και πλατείες. Μετά το σύντομο πέρασμα μας από τη Γένοβα, συνεχίσαμε για το τουριστικό και παραθαλάσσιο Diano Marina όπου και διανυκτερεύσαμε κατάκοποι.
9 ΙΟΥΛΙΟΥ
Ξεκίνησε μια όμορφη μέρα και μια απίθανη διαδρομή. Diano Marina – SanRemo – Nice –Cannes – Monaco και επιστροφή Imperia – Arenzano – Tortone – Pavia. Τα περισσότερα μέρη τα είδαμε εν τάχει εκτός από τις Κάννες και το Μονακό. Φτάνοντας στις Κάννες μετά από μια σύντομη παραλιακή πεζοπορία, εγώ και ο αδερφός μου φορέσαμε επί τόπου τα μαγιό μας για να απολαύσουμε ένα αριστοκρατικό μπάνιο. Γρήγορα όμως το μετανιώσαμε. Η παραλία μπροστά από το διάσημο κεντρικό δρόμο δεν μας έκανε καμία αίσθηση. Ατελείωτος κόσμος, ξαπλώστρες, ελάχιστες κενές θέσεις και το χειρότερο από όλα, πίσω ακριβώς από εκεί που τελείωνε ο κόσμος, επί της αμμουδιάς, ξεκινούσαν τα τραπέζια εστιατορίων με το κλασσικό νάιλον γύρω-γύρω, τα οποία σέρβιραν κυρίως θαλασσινά/ψάρια. Το νάιλον σε συνδυασμό με την υγρασία, την πολυκοσμία και την μυρωδιά των θαλασσινών δημιουργούσε μια αποπνικτική και δυσάρεστη ατμόσφαιρα σε μια από τις πιο ξακουστές παραλίες της Ευρώπης. Αφού εγκαταλείψαμε οριστικά την ιδέα για μπάνιο, ξεκινάμε για Μονακό. Μας περίμενε μια πολύ ωραία διαδρομή πλάι στη θάλασσα και ένα Μονακό, αμφιθεατρικό και χλιδάτο. Μετά την σύντομη πεζοπορία στο κέντρο και τις απαραίτητες φωτογραφίες πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Αργά το βράδυ φτάνουμε στην Παβία και στο Hotel Excelsior – παρεμπίπτοντος υπάρχει ακόμη ίδιο και απαράλλαχτο. Α! Ξέχασα να τονίσω, ότι ο ανεφοδιασμός ενέργειας έγινε σε ένα απαίσιο self service στο γαλλικό αυτοκινητόδρομο και σε ένα υπέροχο Autogrill λίγο πριν την Παβία (ναι έχω εμπάθεια
).10 ΙΟΥΛΙΟΥ
Εγερτήριο στην ηλιόλουστη Παβία. Μια πανέμορφη φοιτητούπολη που χωρίζεται στη μέση, από το καμάρι της, τον ποταμό Τιτσίνο. Σε περιόδους υψηλής βροχόπτωσης ανεβαίνει η στάθμη του Τιτσίνο και η νότια πλευρά που είναι χτισμένη πιο χαμηλά από τη στάθμη του ποταμού πλημμυρίζει και γίνεται μια μικρή Βενετία με aqua alta. To πρόγραμμα περιελάμβανε, πρωινό στην κεντρική της πλατεία, βόλτα στην υπαίθρια αγορά που είχε στηθεί ένεκα καλοκαιριού και ξενάγηση στον καθεδρικό. Στον κεντρικό δρόμο της πόλης δεσπόζει το άγαλμα της Αθηνάς, σύμβολο της Παβέζικης παράδοσης. Μετά την επιβεβλημένη βόλτα παράλληλα στο ποτάμι γευματίσαμε σε μια trattoria στις όχθες του Τιτσίνο (συστήνεται). Επιστροφή νωρίς το βραδάκι στο ξενοδοχείο και σχεδιασμός της επόμενης μέρας.
11 ΙΟΥΛΙΟΥ
Πρωινό ξύπνημα, εφοδιασμός και μπροστά μας μια ονειρική διαδρομή Pavia – Milano –Como – Lugano. Το Μιλάνο και το Κόμο τα είδαμε εν τάχει. Οι εντυπώσεις μου από το Λουγκάνο ήταν φανταστικές. Αν και Ελβετική πόλη, ήταν μες στη χαρά και στη ζωντάνια. Κοσμοσυρροή στους δρόμους, υπαίθριες μουσικές και θεατρικές εκδηλώσεις (ελπίζω 15 χρόνια μετά να διατηρεί την ίδια ζωντάνια). Ακολούθησε η καθιερωμένη βόλτα με ποδήλατο στη λίμνη και η επιδρομή στα μαγαζιά με τα γλυκά. Απολογισμός: τρεις σακούλες με κάθε λογής σοκολάτες τις οποίες –όσες είχανε περισσέψει– τις ξεχάσαμε μετέπειτα στην Μπολόνια. Το βραδάκι επιστροφή στο ξενοδοχείο μας στην Παβία.
12 ΙΟΥΛΙΟΥ
Αφήνουμε νωρίς την Παβία, με τη μυρωδιά από θειάφι να μας συνοδεύει για αρκετές ώρες.
[Το υπέδαφος της Παβίας είναι θειώδες και το πόσιμο νερό τους περιέχει θειάφι. Οπότε την πρώτη φορά που μπαίνεις για μπάνιο με ζεστό νερό σού 'ρχετε κάπως, που να το πιείς κιόλας. Πάντως, η αλήθεια είναι ότι γρήγορα συνηθίζεται.] Ακολουθεί, Piacenza – Parma – Regio-Emilia, σύντομη στάση στη Modena και βόλτα στη Piazza Grande και επόμενοι σταθμοί Sestola και Monte Cimone. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε το καλοκαιρινό τοπίο των Απεννίνων (τα προτιμώ χειμωνιάτικα) αλλά ήταν κάτι διαφορετικό. Σύντομη πεζοπορία και ανεφοδιασμός στη Commune di Sestola και φύγαμε για Μπολονίτσα. Άφιξη αργά το απόγευμα στο Casalecchio di Reno όπου και θα μας φιλοξενούσαν φίλοι των γονιών μου στο οικογενειακό τους πανδοχείο. Σε όποιο μέρος της Ιταλίας και να βρισκόμασταν το πέρασμα από την Μπολόνια ήταν επιβεβλημένο. Βλέπετε ήταν η πόλη την οποία λάτρεψε ο πατέρας μου ζώντας την μια δεκαετία και μετέδωσε και σε εμάς την αγάπη του αυτή.
13, 14, 15 ΙΟΥΛΙΟΥ
Τρεις καταπληκτικές μέρες στη Μπολόνια. Άραγμα με τις ώρες στη Piazza Maggiore, βόλτες γύρω από το κέντρο και στη via Zamboni, πεζοπορία στο San Luca και στις Colline και απίθανα γεύματα. Τον περισσότερο χρόνο όμως τον περνούσαμε στη Festa de L' Unita που λάμβανε χώρα σε μια μεγάλη έκταση λίγο πιο κάτω από το σπίτι μας. Ένα πανηγύρι που διοργανώνεται κάθε χρονιά σε πολλές πόλεις της Ιταλίας, με ζωντανές χορευτικές παραστάσεις, περίπτερα με τοπικά εδέσματα, υπαίθρια εστιατόρια και παγωτατζίδικα, παιχνίδια τύπου Luna Park και πολλά άλλα happenings. Περιττό να σας πω ότι, αφού λάβαμε μέρος μαζί με τον αδερφό μου (το επέτρεπε και η ηλικία τότε
) σε ό,τι κλήρωση και παιχνίδια τύπου ψαρεύω πάπιες/βάζω μπαλάκια σε τρύπες, κ.λπ., γυρίσαμε στη Ελλάδα με ένα αμάξι γεμάτο γλάστρες και γύψινες κουκουβάγιες (τα κέρδη βλέπετε). Μου έκανε εντύπωση ότι σε αυτά τα φεστιβάλ ο κόσμος πήγαινε να χορέψει, να διασκεδάσει, να δοκιμάσει παραδοσιακά εδέσματα και να απολαύσει τις καλοκαιρινές βραδιές ανεξάρτητα από ιδεολογικούς προσανατολισμούς. Θυμάμαι ακόμη με πόση χαρά χόρευαν οι μεγάλοι twist και tarantela και πόσο χαρούμενα έπαιζαν τα μικρά παιδιά και εγώ στη μέση να προσπαθώ να διαλέξω στρατόπεδο... Και επειδή σε κάθε όμορφο ταξίδι το φαγητό είναι ένας σημαντικός παράγοντας θα σας παραθέσω εν συντομία το φαγητικό μας τριήμερο. Την πρώτη μέρα μας είχαν τραπέζι οι φίλοι μας στο πανδοχείο: χειροποίητα τορτελλίνι γεμιστά με προσούτο και ελαφριά λευκή σάλτσα. Τη δεύτερη μέρα πήγαμε σε μια καταπληκτική osteria με ζωντανή μουσική και την τρίτη μέρα δειπνήσαμε ως είθισται στην πιτσαρία του Vito δίπλα στo San Luca που σας συνιστώ να πάτε όταν επισκεφθείτε την Μπολόνια.16 ΙΟΥΛΙΟΥ
Αναχώρηση για Ancona κάνοντας ένα σύντομο πέρασμα από το San Marino. Πάντα όταν τελείωνε ένα ταξίδι η διάθεση μου ήταν στα τάρταρα, οπότε δεν περιγράφω άλλο.
Για τη συγγραφή της ιστορίας, θα ήθελα να ευχαριστήσω το φωτογραφικό μου άλμπουμ που ξαναζωντάνεψε στη μνήμη μου αυτές τις υπέροχες διαδρομές, τα χρώματα και τα αρώματα. Τη Ρώμη, τη Μπολόνια, τη Φλωρεντία και την Παβία – τις έχω επισκεφθεί ξανά από τότε, οπότε είμαι σε θέση να δώσω πιο επίκαιρες συμβουλές.
Συμπεράσματα:
- Η Ρώμη παραμένει για μένα από τις ομορφότερες πόλεις που έχω δει στη ζωή μου (για αυτή μου τη δήλωση έχω χλευαστεί από φίλους μου).
- Οι παραλίες στο βόρειο Τυρρηνικό πέλαγος είναι θαυμάσιες.
- Το Ιταλικό φαγητό είναι ασύγκριτο και η Ιταλία είναι ο αγαπημένος μου προορισμός για τότε, τώρα και για πάντα...
Υ.Γ. Θα είχα μεγάλη περιέργεια να μάθω αν επικρατεί η ίδια κατάσταση στη παραλία των Καννών μετά από 15 χρόνια.
αυτό το ταξίδι ήταν μια εμπειρία ζωής. Για πολλά χρόνια κρατούσα ζωντανές τις αναμνήσεις αυτού του ταξιδιού στο μυαλό μου και όταν ένιωθα στεναχωρημένη τις ανακαλούσα 
