papastef
Member
- Μηνύματα
- 37
- Likes
- 22
- Επόμενο Ταξίδι
- ψήνεται...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατ. Αμερική, Β. Πόλος
Περιεχόμενα
Ιούνιος του 2000, επιτέλους έχουμε ξεμπερδέψει από σπουδές, στρατό και δεν έχουμε προλάβει ακόμα να δημιουργήσουμε νέες υποχρεώσεις. Σε μία συζήτηση με τον αδελφικό φίλο από την Κρήτη αναφέρεται το θέμα των διακοπών. Υποσχόμαστε να το σκεφτούμε, αλλά εγώ μόνο αυτό δεν πρόλαβα να κάνω. Μετά από τρεις ημέρες, ο Κωστής τηλεφωνεί για να ρωτήσει σχετικά με την βασικότερη (τότε) παράμετρο.
- Πόση άδεια έχεις;
-Όλη δική μου είναι, ένας μήνας.
- Πάμε Ισπανία;
- Ναι, αλλά μόνο αν πάμε με το αυτοκίνητο!
- Εννοείται.
Σε δύο ημέρες είμαι στην Κρήτη, έχω ήδη αγοράσει ταξιδιωτικό οδηγό και βγάζουμε διαδρομή. Ένα μήνα αργότερα, ξεκινάμε για το road trip μας.
Αναχώρηση από την Αθήνα, μεσημέρι Παρασκευής, αμέσως μετά την δουλειά. Οδηγώ μέχρι την Πάτρα για να μάθω λίγο το αυτοκίνητο του Κωστή, μια και δεν το έχω οδηγήσει ξανά.
Ανεφοδιασμός για τους τρεις μας (εμένα, τον συνταξιδιώτη και το αυτοκίνητο), επίσκεψη στο duty free και μπαίνουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα στο καράβι ώστε να προλάβουμε να βρούμε καλό σημείο για τα sleeping bags. Αναχώρηση στις 23:59, επόμενος σταθμός: Βενετία!
Η επόμενη ημέρα, εν πλω, περνάει γρήγορα, ύπνος, μελέτη χαρτών και ταξιδιωτικού οδηγού.
Κυριακή, ημέρα άφιξης στην Βενετία. Όσο εύκολα πέρασε η προηγούμενη ημέρα, τόσο αργά και βασανιστικά περνάει η σημερινή (αν και μισή μόνο στο καράβι). Δύο ώρες καθυστέρηση. Η άφιξη στην Βενετία με το πλοίο μας αποζημιώνει, όλοι οι επιβάτες μαζεύονται στην δεξιά μεριά του πλοίου και χαζεύουν San Marco και Zattere. Γύρω μας σκαφάκια και βαπορέττα, λουόμενοι στο Lido.
Βγαίνουμε από το καράβι, πάμε στο Mestre όπου αφήνουμε το αυτοκίνητο σε parking και επιστρέφουμε με λεωφορείο. Βολτάρουμε στη Βενετία, αγοράζουμε ψωμί, τυρί και σαλάμι –τρώμε καθισμένοι σε σκαλιά. Φεύγουμε για το Abano Terme, κίνηση προμελετημένη ήδη από την Ελλάδα. Ο λόγος; Την επομένη ταξιδεύουμε για Βαρκελώνη (μονοκοπανιά, 1300km σε μία ημέρα), συνεπώς δεν θέλουμε να μπλέξουμε με την πρωινή κίνηση γύρω από την Βενετία.
Εγερτήριο, καφές στο δωμάτιο, ντους και στις 8:30 είμαστε στο δρόμο. Μπαίνουμε στην autostrada για Vicenza, Verona, Brescia, Cremona, Piazenza, Savona, Ventimiglia, Nice, Cannes, Toulon, Aix-en-Provence, Arles, Nimes, Montpellier, Perpignan, Barcelona. Οδηγούμε εναλλάξ, ο καιρός είναι γενικά καλός, ψιλή βροχή για λίγο στην Ιταλία. Οι στάσεις απλά δεν υπάρχουν στο πρόγραμμά μας, δύο μόνο για βενζίνη, παρασκευή καφέ (αθάνατο ελληνικό σέικερ!), και άφιξη στη Βαρκελώνη γύρω στις 8μμ. Είναι αδύνατο να βρούμε δωμάτιο, όλα τα ξενοδοχεία είναι γεμάτα ή πανάκριβα. Βραδινή βόλτα στη Rambla και ύπνος στο αυτοκίνητο.
Πρώτο μέλημα μετά το πρωινό, η ανεύρεση δωματίου. Είμαστε πιο τυχεροί από όσο το προηγούμενο βράδι, δωμάτιο φθηνό και κοντά στη Rambla. Τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο, κάναμε μπάνιο (επιτέλους, μετά από μία ημέρα στο αυτοκίνητο), συνεχίζουμε τις βόλτες στη Rambla. Το σημείο είναι ιστορικό (από τον ισπανικό εμφύλιο) και ανατριχιάζω, εδώ που τώρα σουλατσάρουμε κάποτε γίνονταν οδομαχίες. Βραδυνή βόλτα στο Barri Chino (ή El Raval) και στο Barri Gottic.
Generalitat, Museo Picasso, Parc de la Ciutadella, Monument a Colon. Συνεχίζουμε στη Plaza Reial και στο Palau Guell. Εκπληκτικό!!! Ο Gaudi μας έχει αφήσει άφωνους. Επισκεπτόμαστε και τον Catedral, είναι γεμάτος παρεκκλήσια.
Ημέρα Gaudi! Casa Calvet και Casa Battlo, τα είδαμε μόνο απέξω, χρησιμοποιούνται σαν κατοικίες και δεν επιτρέπεται η είσοδος. La Pedrera!!. Ο Gaudi ήταν μερικές εκατοντάδες χρόνια μπροστά από την εποχή του. Υπέροχες φόρμες. Εκτός από καταπληκτικός αρχιτέκτονας ήταν και εξαίρετος μηχανικός. Η Pedrera (ή Casa Milla) έχει τέσσερα patio, τα σπίτια είναι κυκλικά γύρω τους. Το απόγευμα, στο Parc Guell.
Γυρίζουμε όλη τη μέρα, Montjuic, Fondation Joan Miro, Palau National, Placa d’ Espana, Arenas de Barcelona, Sagrada Familia, Casa Vicens. Βραδυνό στην Placa Reial.
Museu d’ la Historia d’ Catalunya. Υπέροχο μουσείο, που όμως όλο το πληροφοριακό υλικό είναι μόνο στα καταλανικά (ούτε καν στα καστιλλιάνικα). Βόλτα στο FNAC και απογευματινές μπύρες στο Hard Rock Café. Συνεχίζουμε στη Rambla, Σαββατόβραδο, γίνεται χαμός από τον κόσμο, βόλτες πάνω κάτω, ζέστη, στάσεις για να δροσιστούμε με (περισσότερες) μπύρες.
Φεύγουμε για Granada, 850km, Μία στάση στο El Perello, έξω από τη Valencia. Φτάνουμε βραδάκι, καταϊδρωμένοι, ζέστη «ελληνικών» προδιαγραφών. Μένουμε στο Hostal Verona. Καλό κατάλυμα, οικονομικό, καθαρό, έχει γκαράζ. Πρώτη βόλτα στη Granada, συμπαθέστατη μικρή πόλη.
Granada: Albaicin, Palau de los Cordobes, rio Genil, Capilla Real, Catedral, San Nicolas, Coral del Carbon, La Madraza.
Alhambra. Τι να πει κανείς για την Alhambra; Κατεβαίνουμε στην Granada μετά από 8 ώρες περπατήματος. Πεινάμε και διψάμε, τα πόδια μας έχουν γίνει διπλάσια από το περπάτημα και τη ζέστη. Στις 7μμ έχει μόλις 38ºC. Καθόμαστε να πιούμε μία μπύρα πριν από το φαγητό. Φέρνει σάντουιτς μαζί, συζητάμε ασταμάτητα και παραγγέλνουμε και άλλες μπύρες. Φέρνει και άλλα σαντουιτσάκια, μετά από τέσσερεις μπύρες (και τα αντίστοιχα σάντουιτς) ο καθένας έχουμε χορτάσει. Τελικά αποδεικνύεται ότι διψούσαμε, δεν πεινούσαμε.
Αναχώρηση από Granada. Στάση στη Malaga, μάλλον αδιάφορη πόλη. Gibraltar, επίσκεψη στα οχυρωματικά έργα, ελεύθερες μαϊμούδες, οι στήλες του Ηρακλή και ένα αεροδρόμιο μέσα στο δρόμο. Αντικρίζουμε το εξής καταπληκτικό θέαμα: ο διάδρομος διασταυρώνετε με τον κεντρικό δρόμο ενώ στο αεροδρόμιο εφάπτεται το νεκροταφείο του Gibraltar. Ο συνειρμός μάλλον προφανής. Αν νομίζετε ότι υπερβάλλω, δείτε εδώ Gibraltar Airport Map | Gibraltar Airports
Όταν ανοίγουμε την πόρτα του αυτοκινήτου για να φύγουμε, μία μαϊμού μπαίνει μέσα, είναι περίεργη και ψάχνει, ο Κωστής προσπαθεί να την βγάλει από μέσα αλλά εγώ ατάραχος παρακολουθώ το συμβάν σα να συμβαίνει σε κάποιον άλλο και γελάω με την ψυχή μου.
Cadiz, δεν βρίσκουμε μέρος να μείνουμε, τρώμε σε μία ήσυχη πλατεία και κοιμόμαστε στο αυτοκίνητο.
Πρωϊνή βόλτα στο Cadiz. Αναχωρούμε για Sevilla. Βόλτα στο σκηνικό του βιβλίου «Έγκλημα στη Σεβίλλη». Plaza d’ Espana.
Sevilla: Catedral, La Giralda, Alcazar, Βόλτα στη Santa Cruz, Hospital de la Caridad, Torre del Oro, βόλτα στον Guadalquivir, Maria Luisa Park, Plaza d’ Espana.
Ταξιδεύουμε για Cordoba. Απογευματινή βόλτα στον Guadalquivir και στην πόλη. Αραβικοί μύλοι, τείχη, ρωμαϊκή γέφυρα.
Cordoba: Torre de la Calahorra, Sinagoga, Mezquita, Calle de las flores
Palacio de Viana. Φεύγουμε για Toledo. Στο δρόμο μπερδευόμαστε λιγάκι, οι πινακίδες ελάχιστες (και μόνο στα ισπανικά), τελικά αντιλαμβανόμαστε ότθ βρισκόμαστε σε εθνική οδό υπό κατασκευή, για περίπου 100km είμαστε μόνοι μας στο δρόμο, ευτυχώς έχουμε βενζίνη (διότι –βέβαια- σε δρόμο υπό κατασκευή δεν λειτουργούν τα βενζινάδικα). Φτάνουμε στο Toledo.
Casa-Museo de Greco, Alcazar, Sao Tome, Catedral. Φεύγουμε για Μαδρίτη.
Madrid: Prado. Βραδυνή βόλτα σε Puerta del Sol, Plaza Mayor, Plaza de la Villa (Παλιό δημαρχείο, Casa Cisneros), Palacio Real, Plaza Oriente, Catedral, Mercado de San Miguel.
Museo Thyssen-Bornemisza. Ανακαλύπτουμε τη Negra Tomasa, κουβανέζικο μαγαζί με mojito, καλό φαγητό και ωραία μουσική.
Museo Reina Sofia, El Retiro (Angel Caido), Chueca. Έξω από το κάποιο δημόσιο κτήριο (υπουργείο ή κάτι τέτοιο) βγάζω φωτογραφίες της Telefonica, όταν ένας σεκιουριτάς με περνάει για αυτονομιστή της ΕΤΑ και με τραβολογάει από το πεζοδρόμιο μέσα στο κτήριο. Δεν μιλάει αγγλικά, δεν θέλει καν να δει το διαβατήριο μου, ωστόσο οι αστυνομικοί έχουν περισσότερο μυαλό από αυτόν και μας αφήνουν να φύγουμε αμέσως.
Επισκέψεις στα μουσεία, Museo de Ciencias y Tecnologia (τίποτα ιδιαίτερο, αν έχεις επισκεφτεί το Deutsches Museum), Museo de Ejercito (πήγα από περιέργεια, ήθελα να δω πως αντιμετωπίζουν τον Franco και τον εμφύλιο πόλεμο, όσα είδα ήταν αναμενόμενα μετά την επίσκεψη στο Alcazar), Museo de Bellas Artes – Real Academia de San Fernando (μάλλον αδιάφορο)
Αργά το απόγευμα (και ενώ βρισκόμαστε στο δωμάτιό μας) ο Julio (ιδιοκτήτης του διαμερίσματος και οικοδεσπότης μας) μας ενημερώνει ότι μας διέρρηξαν το αυτοκίνητο (το οποίο ήταν παρκαρισμένο κάτω από το παράθυρό μας). Απώλειες: 2 sleeping bags, η σκηνή μας, και όλα τα δώρα, βιβλία και χάρτες που είχαμε μαζέψει μέχρι από την αρχή του ταξιδιού μέχρι και το Τολέδο).
Ειδοποιήθηκε η αστυνομία, έπιασαν τον διαρρήκτη αλλά δε βρέθηκε σχεδόν τίποτα από τα κλεμμένα, πρόλαβε και τα «έσπρωξε». Ο Julio βοήθησε όσο μπορούσε, μας καταϋποχρέωσε.
Το πρωϊ βγαίνω στο μπαλκόνι και βλέπω στην εκκλησία απέναντι ένα ζητιάνο με το sleeping bag του Κωστή. Julio, αστυνομία, μας επιστρέφουν το sleeping bag του Κωστή. Βόλτα, κακή διάθεση, αλλά επιδεικνύουμε θετικό πνεύμα και αρχίζουν να βελτιώνονται τα πράγματα.
Το βράδυ αποφασίζουμε να πάμε στη Negra Tomasa, μας άρεσε και θέλουμε να περάσουμε καλά σήμερα (τελευταίο βράδυ στη Μαδρίτη). Περάσαμε θαυμάσια (καλό φαγητό, mojito και ξανά mojito, πούρα, μουσική, τα τραπέζια μπαίνουν στην άκρη και όλοι χορεύουν) αλλά επιστρέφοντας βρίσκουμε το αυτοκίνητο διαρρηγμένο ξανά. Πέρασαν να πάρουν ότι άφησαν πίσω τους χθες (στρωματάκια, πάτωμα σκηνής, ένα κουτί με συμπράγκαλα του αυτοκινήτου). Το πρωί του είχα πει να βάλουμε το αυτοκίνητο για αυτή την ημέρα έστω σε garage αλλά τελικά καταλήξαμε στο ότι δεν θα το διαρρήξουν ξανά. Το μεσημέρι τραγουδάγαμε «και όμως είναι εδώ κι αυτό το μεσημέρι».
Φεύγουμε από τη Μαδρίτη. Salamanca, όμορφη, μικρή πόλη, κάνουμε μία βόλτα και συνεχίζουμε, έχουμε δρόμο μπροστά μας. Φτάνουμε στο Bilbao στις 6μμ, μετά από πολύωρη και κουραστική (και κεντροευρωπαϊκή), αλλά όμορφη, διαδρομή. Τρώμε σε ένα ταβερνείο, στη συνεννόηση γίνεται μπάχαλο, η γκαρσόνα μας τα χώνει για ένα μπουκάλι κρασί που δεν ζητήσαμε, αλλά έχουμε περάσει υπέροχα.
Δεκαπενταύγουστος. Μουσείο Guggenheim, έκθεση μοτοσικλέτας με μουσειακά κομμάτια! Βόλτα στο Bilbao. Οι δρόμοι γεμάτοι με αφίσες της ΕΤΑ (αργότερα μάθαμε πως η ΕΤΑ, μετά από αρκετό καιρό που τηρούσε κατάπαυση του πυρός, ξανάρχισε την δράση της όσο ήμασταν στην Ισπανία).
Φεύγουμε από το Bilbao. Ανεβαίνουμε στην Andorra, βόλτα, φαγητό και στο δρόμο ξανά για το Figueres. Οδήγησα πάνω από 600km σήμερα, είμαι ψόφιος αλλά έχω ευχαριστηθεί οδήγηση πάνω στα βουνά. (Bilbao-Figueres 750km). Βρήκαμε ένα motel πάνω στην εθνική οδό, ύπνος και φαγητό.
Figueres: Museu Dali. Αρχίζει ο δρόμος της επιστροφής. Φεύγουμε γύρω στις 2μμ, οδηγεί ο Κωστής και το πατάει όσο μπορεί για να βγάλουμε δρόμο. Τον αλλάζω εγώ, επίσης τρέχω, ξαναλλάζουμε. Κάνουμε στάση στη Nice. Από εδώ και πέρα έχει κίνηση, δεν βγαίνει ο δρόμος, ο Κωστής είναι κουρασμένος και δεν μπορεί να οδηγήσει, το παίρνω εγώ, βάζω μουσική και δωσ’ του...Φτάνουμε στην Pisa, δε βρίσκουμε μέρος να κοιμηθούμε, τρώμε πρόχειρα. Βλέπουμε τον πύργο φωτισμένο, είναι εντυπωσιακό θέαμα. Κοιμόμαστε στο αυτοκίνητο. (Figueres-Pisa: 950km)
Ξανά στον πύργο, είναι κλειστός για επισκευές, φεύγουμε. Ο Κωστής δεν έχει κοιμηθεί καλά, αναγκαστικά οδηγώ εγώ που δεν είμαι τόσο χάλια (όχι ότι είμαι και καλά, δηλαδή). Έτσι και αλλιώς δεν είναι μεγάλη η απόσταση. Πηγαίνουμε από δρόμους που δεν έχουν διόδια, ωραίες διαδρομές μέσα σε βουνά και λόφους. Περνάμε από τη Φλωρεντία, την χαζεύουμε από ψηλά (δεν μπαίνουμε μέσα λόγω κούρασης αλλά και προηγούμενης επίσκεψής μας), κάνουμε ένα τσιγάρο και συνεχίσουμε για το San Marino. Βρίσκουμε ξενοδοχείο, φαγητό με κλειστά τα μάτια και πέφτουμε για ύπνο στις 6μμ.
Ξυπνάμε όσο νωρίτερα γίνεται, βόλτα στο San Marino, πάρα πολύς κόσμος. Φεύγουμε για Ancona, ο δρόμος δεν είναι καλός, έχει κίνηση. Περιμένουμε στο λιμάνι μέχρι να μπούμε στο καράβι. Επιβιβαζόμαστε, τρώμε, αράζουμε.
Ξυπνάμε πιασμένοι, κοιμηθήκαμε σε καρέκλες (αφού δεν είχαμε sleeping bags), το ταξίδι κυλάει ήρεμα, λιγότερος κόσμος από ότι στον πηγαιμό, χωρίς συγκινήσεις. Φτάνουμε στην Αθήνα γύρω στις 10μμ, εξαντλημένοι και καταχαρούμενοι, ένα μήνα μεγαλύτεροι και 7.000km πιο χορτασμένοι.
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons / Αναφορά Δημιουργού 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY 3.0) - By afloresm
Μερικές παρατηρήσεις/διευκρινίσεις που αφορούν το παραπάνω ταξίδι.
1. Νομίζω ότι η Ισπανία είναι ένας αξιόλογος και σχετικά εύκολα προσβάσιμος προορισμός. Φαντάζομαι πως πολλοί συμφορουμίτες θα έχουν πάει. Για αυτό ακριβώς τον λόγο, και επειδή η πληροφορία είναι ανεξάντλητη, θεωρώ ότι δεν έχει νόημα να αναφέρω τι είναι η Alhambra, με ένα κλικ το βρίσκουμε.
2. Η φτωχή ποιότητα του άρθρου οφείλεται (μεταξύ άλλων) στο ότι βασίστηκα σε προσωπικές σημειώσεις που κρατάω εν είδει ημερολογίου. Αφαίρεσα τα εντελώς προσωπικά κομμάτια, στο υπόλοιπο είστε πλέον εν δυνάμει κοινωνοί όλοι.
3. Δυστυχώς τότε δεν είχα ψηφιακή φωτογραφική, οπότε φωτογραφίες γιοκ. Θα ανεβάσω όμως από άλλα ταξίδια, υπόσχομαι.
4. Ίσως κάποιοι προσέξατε ότι αναγκαστήκαμε μερικά βράδια να κοιμηθούμε μέσα στο αυτοκίνητο. Αυτό έγινε γιατί δεν βρήκαμε δωμάτια σε προσιτές τιμές, Ωστόσο, ήταν ένα ρίσκο που είχαμε πάρει εξ αρχής, διότι road trip και όλα κανονισμένα από την αρχή δεν γίνεται. Στο road trip, είναι θεμελιώδους σημασίας η ελευθερία. Αν έχεις αποφασίσει που θα πας, πόσο θα κάτσεις, τι θα δεις με κάθε λεπτομέρεια δεν είναι road trip, είναι ταξίδι με αυτοκίνητο. Για παράδειγμα, αν δεν σου αρέσει η Μαδρίτη και έχεις κλείσει δωμάτιο για 5 ημέρες είσαι εγκλωβισμένος. Αν κάνεις road trip, φεύγεις για Salamanca ή πετάγεσαι στο Toledo για να ξαναδείς το μουσείο που ήταν κλειστό.
5. Από αυτό το ταξίδι, αλλά και από τα επόμενα έμαθα να εκτιμώ το ταξίδι σε δρόμους που δεν χαρακτηρίζονται αυτοκινητόδρομοι. Άλλη μία διαφορά μεταξύ του road trip και του ταξιδιού με αυτοκίνητο. Όσο δε αυξάνονται τα διόδια και η βενζίνη, η προτίμησή μου στους μικρότερους δρόμους γίνεται ισχυρότερη.
- Πόση άδεια έχεις;
-Όλη δική μου είναι, ένας μήνας.
- Πάμε Ισπανία;
- Ναι, αλλά μόνο αν πάμε με το αυτοκίνητο!
- Εννοείται.
Σε δύο ημέρες είμαι στην Κρήτη, έχω ήδη αγοράσει ταξιδιωτικό οδηγό και βγάζουμε διαδρομή. Ένα μήνα αργότερα, ξεκινάμε για το road trip μας.
Αναχώρηση από την Αθήνα, μεσημέρι Παρασκευής, αμέσως μετά την δουλειά. Οδηγώ μέχρι την Πάτρα για να μάθω λίγο το αυτοκίνητο του Κωστή, μια και δεν το έχω οδηγήσει ξανά.
Ανεφοδιασμός για τους τρεις μας (εμένα, τον συνταξιδιώτη και το αυτοκίνητο), επίσκεψη στο duty free και μπαίνουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα στο καράβι ώστε να προλάβουμε να βρούμε καλό σημείο για τα sleeping bags. Αναχώρηση στις 23:59, επόμενος σταθμός: Βενετία!
Η επόμενη ημέρα, εν πλω, περνάει γρήγορα, ύπνος, μελέτη χαρτών και ταξιδιωτικού οδηγού.
Κυριακή, ημέρα άφιξης στην Βενετία. Όσο εύκολα πέρασε η προηγούμενη ημέρα, τόσο αργά και βασανιστικά περνάει η σημερινή (αν και μισή μόνο στο καράβι). Δύο ώρες καθυστέρηση. Η άφιξη στην Βενετία με το πλοίο μας αποζημιώνει, όλοι οι επιβάτες μαζεύονται στην δεξιά μεριά του πλοίου και χαζεύουν San Marco και Zattere. Γύρω μας σκαφάκια και βαπορέττα, λουόμενοι στο Lido.
Βγαίνουμε από το καράβι, πάμε στο Mestre όπου αφήνουμε το αυτοκίνητο σε parking και επιστρέφουμε με λεωφορείο. Βολτάρουμε στη Βενετία, αγοράζουμε ψωμί, τυρί και σαλάμι –τρώμε καθισμένοι σε σκαλιά. Φεύγουμε για το Abano Terme, κίνηση προμελετημένη ήδη από την Ελλάδα. Ο λόγος; Την επομένη ταξιδεύουμε για Βαρκελώνη (μονοκοπανιά, 1300km σε μία ημέρα), συνεπώς δεν θέλουμε να μπλέξουμε με την πρωινή κίνηση γύρω από την Βενετία.
Εγερτήριο, καφές στο δωμάτιο, ντους και στις 8:30 είμαστε στο δρόμο. Μπαίνουμε στην autostrada για Vicenza, Verona, Brescia, Cremona, Piazenza, Savona, Ventimiglia, Nice, Cannes, Toulon, Aix-en-Provence, Arles, Nimes, Montpellier, Perpignan, Barcelona. Οδηγούμε εναλλάξ, ο καιρός είναι γενικά καλός, ψιλή βροχή για λίγο στην Ιταλία. Οι στάσεις απλά δεν υπάρχουν στο πρόγραμμά μας, δύο μόνο για βενζίνη, παρασκευή καφέ (αθάνατο ελληνικό σέικερ!), και άφιξη στη Βαρκελώνη γύρω στις 8μμ. Είναι αδύνατο να βρούμε δωμάτιο, όλα τα ξενοδοχεία είναι γεμάτα ή πανάκριβα. Βραδινή βόλτα στη Rambla και ύπνος στο αυτοκίνητο.
Πρώτο μέλημα μετά το πρωινό, η ανεύρεση δωματίου. Είμαστε πιο τυχεροί από όσο το προηγούμενο βράδι, δωμάτιο φθηνό και κοντά στη Rambla. Τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο, κάναμε μπάνιο (επιτέλους, μετά από μία ημέρα στο αυτοκίνητο), συνεχίζουμε τις βόλτες στη Rambla. Το σημείο είναι ιστορικό (από τον ισπανικό εμφύλιο) και ανατριχιάζω, εδώ που τώρα σουλατσάρουμε κάποτε γίνονταν οδομαχίες. Βραδυνή βόλτα στο Barri Chino (ή El Raval) και στο Barri Gottic.
Generalitat, Museo Picasso, Parc de la Ciutadella, Monument a Colon. Συνεχίζουμε στη Plaza Reial και στο Palau Guell. Εκπληκτικό!!! Ο Gaudi μας έχει αφήσει άφωνους. Επισκεπτόμαστε και τον Catedral, είναι γεμάτος παρεκκλήσια.
Ημέρα Gaudi! Casa Calvet και Casa Battlo, τα είδαμε μόνο απέξω, χρησιμοποιούνται σαν κατοικίες και δεν επιτρέπεται η είσοδος. La Pedrera!!. Ο Gaudi ήταν μερικές εκατοντάδες χρόνια μπροστά από την εποχή του. Υπέροχες φόρμες. Εκτός από καταπληκτικός αρχιτέκτονας ήταν και εξαίρετος μηχανικός. Η Pedrera (ή Casa Milla) έχει τέσσερα patio, τα σπίτια είναι κυκλικά γύρω τους. Το απόγευμα, στο Parc Guell.
Γυρίζουμε όλη τη μέρα, Montjuic, Fondation Joan Miro, Palau National, Placa d’ Espana, Arenas de Barcelona, Sagrada Familia, Casa Vicens. Βραδυνό στην Placa Reial.
Museu d’ la Historia d’ Catalunya. Υπέροχο μουσείο, που όμως όλο το πληροφοριακό υλικό είναι μόνο στα καταλανικά (ούτε καν στα καστιλλιάνικα). Βόλτα στο FNAC και απογευματινές μπύρες στο Hard Rock Café. Συνεχίζουμε στη Rambla, Σαββατόβραδο, γίνεται χαμός από τον κόσμο, βόλτες πάνω κάτω, ζέστη, στάσεις για να δροσιστούμε με (περισσότερες) μπύρες.
Φεύγουμε για Granada, 850km, Μία στάση στο El Perello, έξω από τη Valencia. Φτάνουμε βραδάκι, καταϊδρωμένοι, ζέστη «ελληνικών» προδιαγραφών. Μένουμε στο Hostal Verona. Καλό κατάλυμα, οικονομικό, καθαρό, έχει γκαράζ. Πρώτη βόλτα στη Granada, συμπαθέστατη μικρή πόλη.
Granada: Albaicin, Palau de los Cordobes, rio Genil, Capilla Real, Catedral, San Nicolas, Coral del Carbon, La Madraza.
Alhambra. Τι να πει κανείς για την Alhambra; Κατεβαίνουμε στην Granada μετά από 8 ώρες περπατήματος. Πεινάμε και διψάμε, τα πόδια μας έχουν γίνει διπλάσια από το περπάτημα και τη ζέστη. Στις 7μμ έχει μόλις 38ºC. Καθόμαστε να πιούμε μία μπύρα πριν από το φαγητό. Φέρνει σάντουιτς μαζί, συζητάμε ασταμάτητα και παραγγέλνουμε και άλλες μπύρες. Φέρνει και άλλα σαντουιτσάκια, μετά από τέσσερεις μπύρες (και τα αντίστοιχα σάντουιτς) ο καθένας έχουμε χορτάσει. Τελικά αποδεικνύεται ότι διψούσαμε, δεν πεινούσαμε.
Αναχώρηση από Granada. Στάση στη Malaga, μάλλον αδιάφορη πόλη. Gibraltar, επίσκεψη στα οχυρωματικά έργα, ελεύθερες μαϊμούδες, οι στήλες του Ηρακλή και ένα αεροδρόμιο μέσα στο δρόμο. Αντικρίζουμε το εξής καταπληκτικό θέαμα: ο διάδρομος διασταυρώνετε με τον κεντρικό δρόμο ενώ στο αεροδρόμιο εφάπτεται το νεκροταφείο του Gibraltar. Ο συνειρμός μάλλον προφανής. Αν νομίζετε ότι υπερβάλλω, δείτε εδώ Gibraltar Airport Map | Gibraltar Airports
Όταν ανοίγουμε την πόρτα του αυτοκινήτου για να φύγουμε, μία μαϊμού μπαίνει μέσα, είναι περίεργη και ψάχνει, ο Κωστής προσπαθεί να την βγάλει από μέσα αλλά εγώ ατάραχος παρακολουθώ το συμβάν σα να συμβαίνει σε κάποιον άλλο και γελάω με την ψυχή μου.
Cadiz, δεν βρίσκουμε μέρος να μείνουμε, τρώμε σε μία ήσυχη πλατεία και κοιμόμαστε στο αυτοκίνητο.
Πρωϊνή βόλτα στο Cadiz. Αναχωρούμε για Sevilla. Βόλτα στο σκηνικό του βιβλίου «Έγκλημα στη Σεβίλλη». Plaza d’ Espana.
Sevilla: Catedral, La Giralda, Alcazar, Βόλτα στη Santa Cruz, Hospital de la Caridad, Torre del Oro, βόλτα στον Guadalquivir, Maria Luisa Park, Plaza d’ Espana.
Ταξιδεύουμε για Cordoba. Απογευματινή βόλτα στον Guadalquivir και στην πόλη. Αραβικοί μύλοι, τείχη, ρωμαϊκή γέφυρα.
Cordoba: Torre de la Calahorra, Sinagoga, Mezquita, Calle de las flores
Palacio de Viana. Φεύγουμε για Toledo. Στο δρόμο μπερδευόμαστε λιγάκι, οι πινακίδες ελάχιστες (και μόνο στα ισπανικά), τελικά αντιλαμβανόμαστε ότθ βρισκόμαστε σε εθνική οδό υπό κατασκευή, για περίπου 100km είμαστε μόνοι μας στο δρόμο, ευτυχώς έχουμε βενζίνη (διότι –βέβαια- σε δρόμο υπό κατασκευή δεν λειτουργούν τα βενζινάδικα). Φτάνουμε στο Toledo.
Casa-Museo de Greco, Alcazar, Sao Tome, Catedral. Φεύγουμε για Μαδρίτη.
Madrid: Prado. Βραδυνή βόλτα σε Puerta del Sol, Plaza Mayor, Plaza de la Villa (Παλιό δημαρχείο, Casa Cisneros), Palacio Real, Plaza Oriente, Catedral, Mercado de San Miguel.
Museo Thyssen-Bornemisza. Ανακαλύπτουμε τη Negra Tomasa, κουβανέζικο μαγαζί με mojito, καλό φαγητό και ωραία μουσική.
Museo Reina Sofia, El Retiro (Angel Caido), Chueca. Έξω από το κάποιο δημόσιο κτήριο (υπουργείο ή κάτι τέτοιο) βγάζω φωτογραφίες της Telefonica, όταν ένας σεκιουριτάς με περνάει για αυτονομιστή της ΕΤΑ και με τραβολογάει από το πεζοδρόμιο μέσα στο κτήριο. Δεν μιλάει αγγλικά, δεν θέλει καν να δει το διαβατήριο μου, ωστόσο οι αστυνομικοί έχουν περισσότερο μυαλό από αυτόν και μας αφήνουν να φύγουμε αμέσως.
Επισκέψεις στα μουσεία, Museo de Ciencias y Tecnologia (τίποτα ιδιαίτερο, αν έχεις επισκεφτεί το Deutsches Museum), Museo de Ejercito (πήγα από περιέργεια, ήθελα να δω πως αντιμετωπίζουν τον Franco και τον εμφύλιο πόλεμο, όσα είδα ήταν αναμενόμενα μετά την επίσκεψη στο Alcazar), Museo de Bellas Artes – Real Academia de San Fernando (μάλλον αδιάφορο)
Αργά το απόγευμα (και ενώ βρισκόμαστε στο δωμάτιό μας) ο Julio (ιδιοκτήτης του διαμερίσματος και οικοδεσπότης μας) μας ενημερώνει ότι μας διέρρηξαν το αυτοκίνητο (το οποίο ήταν παρκαρισμένο κάτω από το παράθυρό μας). Απώλειες: 2 sleeping bags, η σκηνή μας, και όλα τα δώρα, βιβλία και χάρτες που είχαμε μαζέψει μέχρι από την αρχή του ταξιδιού μέχρι και το Τολέδο).
Ειδοποιήθηκε η αστυνομία, έπιασαν τον διαρρήκτη αλλά δε βρέθηκε σχεδόν τίποτα από τα κλεμμένα, πρόλαβε και τα «έσπρωξε». Ο Julio βοήθησε όσο μπορούσε, μας καταϋποχρέωσε.
Το πρωϊ βγαίνω στο μπαλκόνι και βλέπω στην εκκλησία απέναντι ένα ζητιάνο με το sleeping bag του Κωστή. Julio, αστυνομία, μας επιστρέφουν το sleeping bag του Κωστή. Βόλτα, κακή διάθεση, αλλά επιδεικνύουμε θετικό πνεύμα και αρχίζουν να βελτιώνονται τα πράγματα.
Το βράδυ αποφασίζουμε να πάμε στη Negra Tomasa, μας άρεσε και θέλουμε να περάσουμε καλά σήμερα (τελευταίο βράδυ στη Μαδρίτη). Περάσαμε θαυμάσια (καλό φαγητό, mojito και ξανά mojito, πούρα, μουσική, τα τραπέζια μπαίνουν στην άκρη και όλοι χορεύουν) αλλά επιστρέφοντας βρίσκουμε το αυτοκίνητο διαρρηγμένο ξανά. Πέρασαν να πάρουν ότι άφησαν πίσω τους χθες (στρωματάκια, πάτωμα σκηνής, ένα κουτί με συμπράγκαλα του αυτοκινήτου). Το πρωί του είχα πει να βάλουμε το αυτοκίνητο για αυτή την ημέρα έστω σε garage αλλά τελικά καταλήξαμε στο ότι δεν θα το διαρρήξουν ξανά. Το μεσημέρι τραγουδάγαμε «και όμως είναι εδώ κι αυτό το μεσημέρι».
Φεύγουμε από τη Μαδρίτη. Salamanca, όμορφη, μικρή πόλη, κάνουμε μία βόλτα και συνεχίζουμε, έχουμε δρόμο μπροστά μας. Φτάνουμε στο Bilbao στις 6μμ, μετά από πολύωρη και κουραστική (και κεντροευρωπαϊκή), αλλά όμορφη, διαδρομή. Τρώμε σε ένα ταβερνείο, στη συνεννόηση γίνεται μπάχαλο, η γκαρσόνα μας τα χώνει για ένα μπουκάλι κρασί που δεν ζητήσαμε, αλλά έχουμε περάσει υπέροχα.
Δεκαπενταύγουστος. Μουσείο Guggenheim, έκθεση μοτοσικλέτας με μουσειακά κομμάτια! Βόλτα στο Bilbao. Οι δρόμοι γεμάτοι με αφίσες της ΕΤΑ (αργότερα μάθαμε πως η ΕΤΑ, μετά από αρκετό καιρό που τηρούσε κατάπαυση του πυρός, ξανάρχισε την δράση της όσο ήμασταν στην Ισπανία).
Φεύγουμε από το Bilbao. Ανεβαίνουμε στην Andorra, βόλτα, φαγητό και στο δρόμο ξανά για το Figueres. Οδήγησα πάνω από 600km σήμερα, είμαι ψόφιος αλλά έχω ευχαριστηθεί οδήγηση πάνω στα βουνά. (Bilbao-Figueres 750km). Βρήκαμε ένα motel πάνω στην εθνική οδό, ύπνος και φαγητό.
Figueres: Museu Dali. Αρχίζει ο δρόμος της επιστροφής. Φεύγουμε γύρω στις 2μμ, οδηγεί ο Κωστής και το πατάει όσο μπορεί για να βγάλουμε δρόμο. Τον αλλάζω εγώ, επίσης τρέχω, ξαναλλάζουμε. Κάνουμε στάση στη Nice. Από εδώ και πέρα έχει κίνηση, δεν βγαίνει ο δρόμος, ο Κωστής είναι κουρασμένος και δεν μπορεί να οδηγήσει, το παίρνω εγώ, βάζω μουσική και δωσ’ του...Φτάνουμε στην Pisa, δε βρίσκουμε μέρος να κοιμηθούμε, τρώμε πρόχειρα. Βλέπουμε τον πύργο φωτισμένο, είναι εντυπωσιακό θέαμα. Κοιμόμαστε στο αυτοκίνητο. (Figueres-Pisa: 950km)
Ξανά στον πύργο, είναι κλειστός για επισκευές, φεύγουμε. Ο Κωστής δεν έχει κοιμηθεί καλά, αναγκαστικά οδηγώ εγώ που δεν είμαι τόσο χάλια (όχι ότι είμαι και καλά, δηλαδή). Έτσι και αλλιώς δεν είναι μεγάλη η απόσταση. Πηγαίνουμε από δρόμους που δεν έχουν διόδια, ωραίες διαδρομές μέσα σε βουνά και λόφους. Περνάμε από τη Φλωρεντία, την χαζεύουμε από ψηλά (δεν μπαίνουμε μέσα λόγω κούρασης αλλά και προηγούμενης επίσκεψής μας), κάνουμε ένα τσιγάρο και συνεχίσουμε για το San Marino. Βρίσκουμε ξενοδοχείο, φαγητό με κλειστά τα μάτια και πέφτουμε για ύπνο στις 6μμ.
Ξυπνάμε όσο νωρίτερα γίνεται, βόλτα στο San Marino, πάρα πολύς κόσμος. Φεύγουμε για Ancona, ο δρόμος δεν είναι καλός, έχει κίνηση. Περιμένουμε στο λιμάνι μέχρι να μπούμε στο καράβι. Επιβιβαζόμαστε, τρώμε, αράζουμε.
Ξυπνάμε πιασμένοι, κοιμηθήκαμε σε καρέκλες (αφού δεν είχαμε sleeping bags), το ταξίδι κυλάει ήρεμα, λιγότερος κόσμος από ότι στον πηγαιμό, χωρίς συγκινήσεις. Φτάνουμε στην Αθήνα γύρω στις 10μμ, εξαντλημένοι και καταχαρούμενοι, ένα μήνα μεγαλύτεροι και 7.000km πιο χορτασμένοι.
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons / Αναφορά Δημιουργού 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY 3.0) - By afloresm
Μερικές παρατηρήσεις/διευκρινίσεις που αφορούν το παραπάνω ταξίδι.
1. Νομίζω ότι η Ισπανία είναι ένας αξιόλογος και σχετικά εύκολα προσβάσιμος προορισμός. Φαντάζομαι πως πολλοί συμφορουμίτες θα έχουν πάει. Για αυτό ακριβώς τον λόγο, και επειδή η πληροφορία είναι ανεξάντλητη, θεωρώ ότι δεν έχει νόημα να αναφέρω τι είναι η Alhambra, με ένα κλικ το βρίσκουμε.
2. Η φτωχή ποιότητα του άρθρου οφείλεται (μεταξύ άλλων) στο ότι βασίστηκα σε προσωπικές σημειώσεις που κρατάω εν είδει ημερολογίου. Αφαίρεσα τα εντελώς προσωπικά κομμάτια, στο υπόλοιπο είστε πλέον εν δυνάμει κοινωνοί όλοι.
3. Δυστυχώς τότε δεν είχα ψηφιακή φωτογραφική, οπότε φωτογραφίες γιοκ. Θα ανεβάσω όμως από άλλα ταξίδια, υπόσχομαι.
4. Ίσως κάποιοι προσέξατε ότι αναγκαστήκαμε μερικά βράδια να κοιμηθούμε μέσα στο αυτοκίνητο. Αυτό έγινε γιατί δεν βρήκαμε δωμάτια σε προσιτές τιμές, Ωστόσο, ήταν ένα ρίσκο που είχαμε πάρει εξ αρχής, διότι road trip και όλα κανονισμένα από την αρχή δεν γίνεται. Στο road trip, είναι θεμελιώδους σημασίας η ελευθερία. Αν έχεις αποφασίσει που θα πας, πόσο θα κάτσεις, τι θα δεις με κάθε λεπτομέρεια δεν είναι road trip, είναι ταξίδι με αυτοκίνητο. Για παράδειγμα, αν δεν σου αρέσει η Μαδρίτη και έχεις κλείσει δωμάτιο για 5 ημέρες είσαι εγκλωβισμένος. Αν κάνεις road trip, φεύγεις για Salamanca ή πετάγεσαι στο Toledo για να ξαναδείς το μουσείο που ήταν κλειστό.
5. Από αυτό το ταξίδι, αλλά και από τα επόμενα έμαθα να εκτιμώ το ταξίδι σε δρόμους που δεν χαρακτηρίζονται αυτοκινητόδρομοι. Άλλη μία διαφορά μεταξύ του road trip και του ταξιδιού με αυτοκίνητο. Όσο δε αυξάνονται τα διόδια και η βενζίνη, η προτίμησή μου στους μικρότερους δρόμους γίνεται ισχυρότερη.
.....ευχαριστούμε για τις πληροφορίες και ελπίζω να μας φανούν χρήσιμες και σύντομα!!!
7000 !!!
