Giorgoscreta
Member
- Μηνύματα
- 6
- Likes
- 16
καλησπερα σας. χρονια πολλα και καλη χρονιά σε ολους σας (εστω και λιγο αργοπορημενα). με λενε γιωργο ειμαι απο τα χανια της κρητης και θα ηθελα να μοιραστω κι εγω την εμπειρια μου απο το ταξιδι που εκανα στην μαγικη ισλανδια το νοεμβριο του 2016.
το συγκεκριμενο ταξιδι ηταν το πεμπτο μου μεσα σε 4 χρονια και ηταν ενα ονειρο ζωης για μενα. μου αρεσει να σερφαρω στο διαδικτυο και να ταξιδευω με το μυαλο μου και ενα τετοιο ταξιδι ηταν και η ισλανδια. απο το πρωτο μου ταξιδι που εκανα το 2012 στη δανια και συγκεκριμενα στην πρωτευουσα κοπεγχαγη, ηθελα να διευρυνω τους οριζοντες μου. οπερ και εγενετο. με ενα περιεργο τροπο εδω και 3 χρονια ηθελα να παω ισλανδια χωρις να θυμαμαι την πρωτη φορα που μου σφηνωθηκε στο μυαλο αυτο το ταξιδι. θυμαμαι σιγουρα το μερος κατατεθεν (για μενα τουλαχιστον) το οποιο ηταν σαν ενα παραμυθι, the blue lagoon. απο την πρωτη στιγμη που ειδα αυτο το μερος, το ερωτευτηκα και εκανα τα αδυνατα δυνατα για το επισκεφθω. περασα ωρες ατελειωτες για να βρω τη λυση και να παρω την αποφαση και τελικα λιγους μηνες πριν το νοεμβριο του 2016 πηρα την αποφαση και εκλεισα τα εισιτηρια. συνοδοιπορος μου σε αυτο το ταξιδι ηταν η γυναικα μου (αν και σε περιπτωση που δεν ηθελε να ερθει (ουτε 1 στο εκατομμυριο, καθως θα ηταν το πρωτο της ταξιδι) θα πηγαινα μονος μου οπως εκανα το 2014 που πηγα 1 εβδομαδα μονος μου στη σουηδια). αφου εκανα ολη την προεργασια και μαζευα υλικο για το ολο προγραμμα αρκετους μηνες πριν, κλεινω τα εισιτηρια. ξεκιναμε απο αθηνα με την aegean για λονδινο οπου μειναμε 1 βραδυ και το επομενο πρωι πηραμε πολυ νωρις το λεωφορειο για το λουτον απο οπου θα πεταγαμε με easy jet για το αεροδρομιο του κεφλαβικ.
στο λονδινο αρκετο κρυο, αλλα επειδη ειμαι τετοιος τυπος, δηλαδη μου αρεσουν χωρες με κρυο και χιονια, δε με πειραξε καθολου, ισα ισα μου αρεσε κιολας. ειχαμε λιγες ωρες ση διαθεση μας καθως φτασαμε γυρω στις 11:00 στο gatwick και αμεσως πηραμε το λεωφορειο για το ξενοδοχειο το οποιο βρισκοταν 200 μετρα απο τον σταθμο των λεωφορειων (κατι σαν το δικα μας κτελ). στις λιγες ωρες που ειχαμε διαθεσιμες, προλαβαμε και ειδαμε το παλατι του μπακινγχαμ, το big ben και καναμε και τον περιπατο μας και στην διασημη oxford street. πριν φυγουμε πηγαμε και απο το τοπικο hard rock cafe με το οποιο εχω μια ιδιαιτερη αδυναμια, σε οποια πολη/χωρα πηγαινω, επισκεπτομαι και το τοπικο hard rock cafe και παιρνω και τα αναλογα σουβενιρ/φουτερ. ωραιο το λονδινο αλλα δε νομιζω να ξαναπηγαινα, εκτος απο 2 λογους. πρωτον να δω εναν ξαδερφο μου ο οποιος μενει και δουλευει εκει και δυστυχως δε μπορεσα να τον δω τοτε και ο αλλος λογος ειναι το περιφημο stonehedge. δεν πειραζει ομως, στα επομενα χρονια κατι θα προγραμματισω παλι. χαχαχα. για να μη σας κουραζω με το λονδινο καθως δεν ειναι το κυριως θεμα μας, το επομενο πρωι παιρνουμε το λεωφορειο και ξεκιναμε για το λουτον. καναμε γυρω στη 1μιση ωρα, ηταν ακομα βραδυ (γυρω στις 04:00) αλλα ενθουσιασμενοι για το ταξιδι και τον προορισμο. μπαινουμε στο αεροπλανο με την easy jet και κατα τις 06:30 απογειωθηκαμε για το κεφλαβικ της ισλανδιας. περιττο να σας πω οτι δεν κοιμηθηκαμε καθολου καθως μας αρεσει να παρατηρουμε απο το παραθυρο του αεροπλανου το απειρο. τα συννεφα, τον ωκεανο, τα αγνωστα εδαφη και να τα τραβαμε φωτογραφιες.
γυρω στις 10:00 αρχιζουμε και βλεπουμε παγωμενες εκτασεις και βασει της ωρας καταλαβαμε οτι αυτο που βλεπαμε ηταν η ισλανδια και μας επιασε ενα δεος, ειδικα εμενα καθως ηταν ενα ταξιδι το οποιο περιμενα πως και πως. προσπαθουσα να συνηδειτοποιησω οτι μπροστα μου απλωνωταν ενα παραμυθενιο μερος. οπως ειπα και πριν, η ωρα ηταν 10:00 και ηταν ακομα βραδυ, κατι ασυνηθιστο για εμας. απο την αλλη ηταν αυτο που λεμε οτι βρισκομασταν παρα πολυ βορεια εξω απο την ευρωπη και υπηρχε η διαφορα της ωρας και το γεγονος οτι ημασταν στο βορειο ημισφαιρειο. απιστευτα πραγματα.
προσγειωνομαστε και αφου ειχε ξημερωσει δειλα δειλα επιλεγουμε να παρουμε λεωφορειο για να παμε στο ξενοδοχειο. εδω θελω να τονισω οτι ολες τις μερες που μειναμε ισλανδια, ειδαμε οτι ολα λειτουργουν αψογα και 100% επαγγελματικα. ο λογος που το αναφερω ειναι διοτι ολοι οσοι χρησιμοποιησανε λεωφορειο για να πανε στα ξενοδοχεια τους (συμεριλαμβανομενων και εμας) μας πηγαν ακριβως στην εισοδο αυτων. ολους. φοβερο. αντι να μας αφησουν στον κεντρικο σταθμο, μας πηγαν ακριβως στα ξενοδοχεια. φοβερο?
φτανουμε στο ξενοδοχειο το οποιο λεγοταν pavi guesthouse το οποιο δεν ειχε reception και το μονο ατομο που βρηκαμε να μας βοηθησει ηταν η καθαριστρια η οποια ηταν ρωσιδα και δε μιλουσε καλα αγγλικα. ζοριστηκαμε να συννενοηθουμε αλλα τα καταφεραμε. μας ενημερωσε οτι φτασαμε νωριτερα και οτι ο ιδιοκτητης μας περιμενε την ωρα που ξεκινουσε το check in δηλαδη μεταξυ 14:00 και 15:00. εμεις φτασαμε 12:00. γυρω στις 14:30 βρεθηκαμε με τον ιδιοκτητη ο οποιος μας παρεδωσε το κλειδι (πλακετα) και αφου μας εξηγησε καποια πραγματα, μας αποχαιρετησε και εφυγε. καναμε ενα γρηγορο μπανιο και φυγαμε να εξερευνησουμε το ρευκιαβικ. ημασταν γυρω στο 1 χιλιομετρο απο το κεντρο και περπατησαμε. το ρευκιαβικ ειναι πανεμορφο και μεσα σε μια μερα το εχεις γυρισει και τα εχεις δει ολα. περιττο να σας πω οτι ολα ειναι πολυ ακριβα στην ισλανδια και τιποτα δωρεαν. επισκεθηκαμε ολα τα αξιοθεατα οπως η τεραστια πανεμορφη εκκλησια με το δυσκολο ονομα Hallgrimskirkja (οπως ολα σχεδον τα ονοματα/τοποθεσιες στην ισλανδια), ανεβηκαμε μεχρι πανω και ειχαμε μια μοναδικα εντυπωσιακη πανοραμικη θεα ολο το ρευκιαβικ
επισης, την harpa concert hall κατι το οποιο ειναι ενα αριστουργημα
το solfar sun voyager sculpture
πιστευω οτι το ρευκιαβικ ειναι μια πανεμορφη πολη και μια απο τις ομορφοτερες στην ευρωπη, τουλαχιστον στις χωρες που εχω παει. η νυχτερινη ζωη ειναι επισης καλη για μια μικρη πολη. επισης, πιστευω οτι το ρευκιαβικ ανετα μπορει καποιος να το περπατησει, δεν χρειαζεται αμαξι ουτε γενικα συγκοινωνια.
την επομενη μερα (ειχαμε αποφασισει να νοικιασουμε αμαξι) μιλησαμε με την εταιρια με την οποια ειχαμε κλεισει αμαξι (avis) και πηγαμε στο κεντρο οπου και παραλαβαμε το οχημα το οποιο θα μας βοηθουσε να εξερευνησουμε την ισλανδια, ενα καινουριο polo. αφου μας προμηθευσανε με wifi και gps, ξεκινησαμε το ταξιδι στο ονειρο.
αρκει να σας πω οτι ξυπνησαμε 07:00 και ηταν πισσα σκοταδι. 09:00 το ιδιο και οπως σας ειχα πει και νωριτερα, κατα τις 10:30 ηταν πλεον μερα, αρχιζε και νυχτωνε γυρω στις 16:00, οποτε δεν ειχαμε και πολυ χρονο στη διαθεση μας για να κανουμε την περιηγηση και να δουμε οσο το δυνατον περισσοτερα μερη. δευτερη μερα στην ισλανδια και πρωτη με το αμαξι, ειχαμε βαλει στοχο τη νοτιοανατολικη ισλανδια και συγκεκριμενα 2 γνωστους καταρακτες (skogafos και seljalandsfoss) αλλα και το ηφαιστειο (οποιος το προφερει σωστα με την πρωτη ή το προσπαησει πολυ, θα τον παραδεχτω (Εϊγιαφιάτλαγιοκουτλ)το οποιο προκαλεσε τεραστια προβληματα σε ολη την ευρωπη το 2011 κατι το οποιο ειχε σαν αποτελεσμα τη ματαιωση και καθυστερηση χιλιαδων πτησεων. τη μερα εκεινη δυστυχως ο καιρος δεν ηταν συμμαχος μας καθως ειχε μια απιστευτη ομιχλη η οποια μπορει να συγκριθει μονο με την ομιχλη της ταινιας του στιβεν κινγκ the mist. ειλικρινα, ηταν σαν να ειχαν κατεβει τα συννεφα απο τον ουρανο και ειχαν πλακωσει ολη την ισλανδια + το οτι εβρεχε ασταματητα ψιλοβροχο και το κορυφαιο ηταν οτι φυσουσε απιστευτα, τοσο δυνατα που νομιζαμε οτι θα μας επαιρνε και θα μας σηκωνε. τετοιο αερα μονο στις ταινιες, χωρις υπερβολες. οδηγουσαμε και νομιζαμε οτι θα μας επαιρνε και το αμαξι, αφηστε που μας αλλαζε πορεια ελαφρως ο αερας και επρεπε να εχουμε το νου μας μπροστα και παρα πολυ μεγαλη προσοχη.
τελος παντων, ξεκιναμε το road trip και αφου εχουμε προμηθευτει φαγητο και σαντουιτς απο μια αρκετα καλη αλυσιδα σουπερ μαρκετ Ν1 αν θυμαμαι καλα. το συναισθημα να οδηγας σε μια ξενη χωρα που δεν εχεις ξαναπαει και με λιγο δυσκολες καιρικες συνθηκες, ειναι και το οποιο απο μονο του ειναι συναρπαστικο και κανει το ταξιδι σου ακομα πιο εντυπωσιακο. κοιταζοντας αριστερα και δεξια (οσο μπορουσα, καθοτι οδηγος), οσο περνουσε η ωρα τοσο περισσοτερο με μαγευε αυτη η χωρα. το εδαφος της μαυρο, καμια σχεση με της ελλαδας ή με καποιες αλλες χωρες τις ιποιες ηδη ειχα επισκεφθει στο παρελθον. η ισλανδια ειναι μια χωρα η οποια σε προκαλει να την ζησεις και να την εξερευνησεις. φτανουμε στον πρωτο κατα σειρα καταρακτη και με το που τον αντικρυζουμε, δακρυα χαρας και ενα μικρο σοκ και δεος μας πιανει. απιστευτο.
το κρυο δυνατο + τον δυνατο αερα αλλα τιποτα δε μας πτοει, δυστυχως ενω μπορει καποιος στον συγκεκριμενο καταρακτη να παει απο πισω του, εκεινες τις μερες ηταν απαγορευτικο καθως υπηρχε παγος παντου και ηταν επικυνδυνο να τραυματιστει (τουλαχιστον) καποιος. μειναμε περιπου 45 λεπτα και μετα αναχωρησαμε για τον αλλο μεγαλο καταρακτη ο οποιος ηταν αρκετα χιλιομετρα πιο περα αλλα γεωγραφικα σχεδον στην ιδια περιοχη.
σε καποια φαση στον δευτερο καταρακτη και λιγο μεγαλυτερο, υπηρχε ενα μονοπατι στο οποιο ηταν εφικτο εκεινη την περιοδο να ανεβεις πανω να τον δεις απο ψηλα αλλα και να εχεις μια πανοραμικη αποψη ολης της περιοχης και θα δειτε αυτο που σας ελεγα πριν, ποσο πολυ ομιχλη ειχε και εκανε πολυ δυσκολη την προσπαθεια πολλων επισκεπτων να δουν καποια μερη, οπως το ηφαιστειο.
αυτο που μου εκανε τεραστια εντυπωση, ειναι οτι σε πολλα σημεια δεν υπηρχαν φυλακες να ενημερωσουν/αποτρεψουν τον κοσμο απο το να θεσει τη ζωη του σε κινδυνο οπως πχ να εισελθει στον καταρακτη απο πισω και να υπαρξει κινδυνος για τη ζωη του ή σε εναν παγετωνα που θελαμε να παμε υπηρχαν σε ολα αυτα τα μερη πινακιδες που προειδοποιουσαν τον κοσμο πως οτι κανει ειναι με δικη του ευθυνη και αν και εφοσον χρειαστουν σωστικα συνεργεια για να τους βοηθησουν θα τιμωρηθουν παραδειγματικα. βεβαια, ολοι σουζα. κανενας δεν εκανε τιποτα και ηταν κυριοι ολοι. ετσι τουλαχιστον το ειδα απο τη συμπεριφορα τους τουλαχιστον. τελος παντων, αφου ειδαμε οτι η ωρα περνουσε και πηγαινε παλι 16:00, βαζαμε παλι γαι την επιστροφη μας στο ρευκιαβικ. οπως σας ειπα και πριν, εχω ενα κολλημα με τα hard rock cafe οποτε ουτε αυτο του ρευκιαβικ μου ξεφυγε. πηγαμε το βραδυ για ενα ποτακι και εγω επελεξα το καθεξοχην ποτο της ισλανδιας, το μπρενιβιν, το οποιο δυστυχως δε μου αρεσε, δε μου εκανε εντυπωση. ηταν πολυ πικρο, ισως επειδη το ζητησα σκετο και οχι σαν κοκτειλ ή αναμεμειγμενο με αλλο ποτο. δεν πειραζει, την αλλη φορα ισως, γιατι πιστευω οτι θα επισκεφθω ξανα την ισλανδια καθως ολες αυτες τις μερες δεν καταφερα να επισκεφθω το ακουρειρι που ειναι βορεια και θα ειχα την ευκαιρια να δω την πρασινη κυρια, την γνωστη σε ολους aurora borealis, κατα κορον βορειο σελας. ισλανδια, εχουμε αφησει εκρεμμοτητες οποτε στο εγγυς μελλον θα μας ξαναδειτε...προσοχη λοιπον. χαχαχαχαχα...
δυστυχως στο ρευκιαβικ δεν ειχαμε την ευκαιρια να δουμε το βορειο σελας, παροτι κοιμομασταν αργα, αλλα επιφυλασσομαστε για την επομενη φορα...
ημερα τριτη στην ισλανδια (24/11/16) και δευτερη με το αμαξι και ξεκιναμε για ΤΟΝ προορισμο, το blue lagoon. εδω να σας πω οτι παραλιγο να χασουμε αυτη την ευκαιρια καθως δεν ειχαμε κλεισει εισιτηρια απο ελλαδα αλλα τα κλεισαμε μια μερα πριν και ενω μας εβγαζε full booked και μας ειχε λουσει κρυος ιδρωτας οτι ο λογος που πηγαμε ισλανδια και τελικα υπηρχε η ατυχια να μην παμε, ξαφνικα ειδαμε οτι καποιοι ειχαν "ακυρωσει" και αρπαξαμε την ευκαιρια. 70 ευρω εκαστος. παρα πολλα αλλα αξιζε. once in a lifetime. ξεκιναμε με την polara απλα ηταν λιγο δυσκολο να το βρουμε καθως δεν υπηρχαν πινακιδες να μας καθοδηγησουν οποτε βασιστηκαμε ακομα μια φορα στο gps και στα κινητα μας. το blue lagoon βρισκεται γυρω στα 60 χιλιομετρα νοτιοδυτικα του ρευκιαβικ, περιπου μια ωρα δρομο με το αμαξι. οταν κοντευαμε να φτασουμε, ενα ριγος διαπερασε τα σωματα μας. απο μεσα μου ελεγα, τιποτα δεν ειναι αδυνατο οσον αφορα τουλαχιστον τα ταξιδια και πως οταν γυρνουσα ελλαδα και θα ελεγα στους φιλους και στους γνωστους που πηγα, τι ειδα και τι εκανα με αδιαψευστους μαρτυρες τις φωτογραφιες και τα βιντεο, θα ενιωθα ενας ηρωας, αυτο πραγματικα και χωρις υπερβολες. με τα ταξιδια που εχω κανει πολλοι με θεωρουν τρελο γιατι επιλεγω μακρινες, κρυες και ακριβες χωρες αλλα αν κατι σου αρεσει, τοτε το προσπαθεις. αυτο πιστευω, αυτο προσπαθω να κανω...
το blue lagopn ειναι ενα θαυμα της φυσης, πραγματικα...φτασαμε 12:30 και μειναμε μεχρι τις 17:00. δεν σε δεσμευει καποιος μεχρι ποση ωρα να μεινεις. η θερμοκρασια ειναι γυρω στους 38 βαθμους και ειναι πολυ ζεστα. παντως ειναι η απολυτη εναλλαγη συναισθηματων. εκει που εισαι γυμνος στους -2 βαθμους (νομιζεις μεσα σου οτι θα πας να κανεις μπανιο στο ελαφονησι ή στο μπαλο, ξαφνικα σε διαπερναει ενα κρυο που σου σπαει τα κοκκαλα) με το που ακουμπησεις το νερο, χαλαρωνεις και δεν θελεις να βγεις. μια απιστευτα φοβερη εμπειρια.
ημερα τέταρτη και τριτη με το αμαξι, προτελευταια στην ισλανδια και αποφασιζουμε να κανουμε τον περιφημο golden circle, οχι ολον καθως μας στενευαν τα χρονικα περιθωρια αλλα μονο το βορειο μερος του. ξεκιναμε πολυ νωρις, γυρω στις 08:00 που ηταν ακομα βραδυ...
τι ωραια να ηταν αυτο το βορειο σελας αλλα ουτε κατα διανοια. ενα απλο καθημερινο συνηθισμενο πρωινο για τους ισλανδους. εμεις οπως συνεχιζουμε. πρωτη σταση το εθνικο παρκο pingvellir με τις τεκτονικες πλακες. τεραστια εκταση αλλα δεν κατσαμε πολυ γιατι ειχαμε πολυ δρομο ακομα μπροστα μας.
δευτερη σταση ο καταρακτης gullfoss, τεραστιος, δυνατος, πολυ νερο που σου εσπαγε τα αυτια και συναμμα παγωμενος. τρομερη εμπειρια...
ο πιο εντυπωσιακος καταρακτης απο οσους ειδαμε, αλλα υπαρχουν ακομα και αλλοι εξισου ή περισσοτερο εντυπωσιακοι οπως ο detifoss. οπως ειπα και πριν, εχω αφησει εκρεμμοτητες, οποτε καποια στιγμη θα γυρισω πιστευω να τις τακτοποιησω, χαχαχαχα...
τελευταια σταση πριν ολοκληρωσουμε το βορειο κομματι του χρυσου κυκλου, η γεωθερμικη περιοχη με τους πηδακες geysir, strokkur. παρα πολλοι ανθρωποι απο ολον τον κοσμο ενα μωσαικο ανθρωπινο. πολυ ωραια εμπειρια. απστευτο κρυο, ηλιος με δοντια, καυτοι πηδακες και δυσωσμια επισης. αλλα μονο και μονο που τους εβλεπες να βγαινουν απο τη γη και να εκτινασονται, ηταν μοναδικο...
μετα απο αυτο γυρισαμε ρευκιαβικ καθως η εποχη που πηγαμε ειχε λιγες ωρες μερα και δεν ειχαμε τη δυνατοτητα να δουμε πολλα πραγματα αλλα μεσα σε αυτες τις μερες πιστευω πηραμε μια μεγαλη γευση απο την ισλανδια και ανανεωσαμε το ραντεβου για τα επομενα χρονια. γυρισαμε στο ξενοδοχειο, ξεκουραστηκαμε αρκετα και το βραδυ παλι στο κεντρο και συγκεκριμενα στην πιο γνωστη οδο την laugavegur. δοκιμασαμε και τα διασημα χοτ ντογκς τα οποια ηταν αρκετα νοστιμα θα ελεγα και αφου περιηγηθηκαμε λιγο στο κεντρο ετοιμασαμε τα πραγματα καθως την επομενη μερα επρεπε δυστυχως να αφησουμε αυτη την υπεροχη χωρα. μικρη μεν αλλα τοσα πολλα να προσφερει σε οποιονδηποτε.
πεμπτη μερα και τελευταια, αφου εχουμε κανει τα απαραιτητα ψωνια, παιρνουμε το δρομο του γυρισμου για το αεροδρομιο και της αναχωρησης. δυστυχως, εχω μια πολυ κακη εμπειρια απο αυτο το ταξιδι η οποια θα με στοιχειωνει για παντα, απο το κινητο μου χαθηκανε ανεξηγητα και χωρις λογο γυρω στις 200 φωτογραφιες, οι καλυτερες μαζι με κατι κορυφαια βιντεακια, γι αυτο το λογο δεν εχω ανεβασει περισσοτερες φωτογραφιες. ακομα ενας λογος να επισκεφθω αυτη την υπεροχη χωρα στο μελλον.
αφου επιστρεφουμε το αμαξι, ανανεωνουμε το επομενο ραντεβου με τη γη του παγου αλλα και με εσας μεχρι την επομενη ιστορια μου. ευχαριστω πολυ που με διαβασατε και ταξιδεψατε μαζι μου...να στε ολοι καλα...
το συγκεκριμενο ταξιδι ηταν το πεμπτο μου μεσα σε 4 χρονια και ηταν ενα ονειρο ζωης για μενα. μου αρεσει να σερφαρω στο διαδικτυο και να ταξιδευω με το μυαλο μου και ενα τετοιο ταξιδι ηταν και η ισλανδια. απο το πρωτο μου ταξιδι που εκανα το 2012 στη δανια και συγκεκριμενα στην πρωτευουσα κοπεγχαγη, ηθελα να διευρυνω τους οριζοντες μου. οπερ και εγενετο. με ενα περιεργο τροπο εδω και 3 χρονια ηθελα να παω ισλανδια χωρις να θυμαμαι την πρωτη φορα που μου σφηνωθηκε στο μυαλο αυτο το ταξιδι. θυμαμαι σιγουρα το μερος κατατεθεν (για μενα τουλαχιστον) το οποιο ηταν σαν ενα παραμυθι, the blue lagoon. απο την πρωτη στιγμη που ειδα αυτο το μερος, το ερωτευτηκα και εκανα τα αδυνατα δυνατα για το επισκεφθω. περασα ωρες ατελειωτες για να βρω τη λυση και να παρω την αποφαση και τελικα λιγους μηνες πριν το νοεμβριο του 2016 πηρα την αποφαση και εκλεισα τα εισιτηρια. συνοδοιπορος μου σε αυτο το ταξιδι ηταν η γυναικα μου (αν και σε περιπτωση που δεν ηθελε να ερθει (ουτε 1 στο εκατομμυριο, καθως θα ηταν το πρωτο της ταξιδι) θα πηγαινα μονος μου οπως εκανα το 2014 που πηγα 1 εβδομαδα μονος μου στη σουηδια). αφου εκανα ολη την προεργασια και μαζευα υλικο για το ολο προγραμμα αρκετους μηνες πριν, κλεινω τα εισιτηρια. ξεκιναμε απο αθηνα με την aegean για λονδινο οπου μειναμε 1 βραδυ και το επομενο πρωι πηραμε πολυ νωρις το λεωφορειο για το λουτον απο οπου θα πεταγαμε με easy jet για το αεροδρομιο του κεφλαβικ.
στο λονδινο αρκετο κρυο, αλλα επειδη ειμαι τετοιος τυπος, δηλαδη μου αρεσουν χωρες με κρυο και χιονια, δε με πειραξε καθολου, ισα ισα μου αρεσε κιολας. ειχαμε λιγες ωρες ση διαθεση μας καθως φτασαμε γυρω στις 11:00 στο gatwick και αμεσως πηραμε το λεωφορειο για το ξενοδοχειο το οποιο βρισκοταν 200 μετρα απο τον σταθμο των λεωφορειων (κατι σαν το δικα μας κτελ). στις λιγες ωρες που ειχαμε διαθεσιμες, προλαβαμε και ειδαμε το παλατι του μπακινγχαμ, το big ben και καναμε και τον περιπατο μας και στην διασημη oxford street. πριν φυγουμε πηγαμε και απο το τοπικο hard rock cafe με το οποιο εχω μια ιδιαιτερη αδυναμια, σε οποια πολη/χωρα πηγαινω, επισκεπτομαι και το τοπικο hard rock cafe και παιρνω και τα αναλογα σουβενιρ/φουτερ. ωραιο το λονδινο αλλα δε νομιζω να ξαναπηγαινα, εκτος απο 2 λογους. πρωτον να δω εναν ξαδερφο μου ο οποιος μενει και δουλευει εκει και δυστυχως δε μπορεσα να τον δω τοτε και ο αλλος λογος ειναι το περιφημο stonehedge. δεν πειραζει ομως, στα επομενα χρονια κατι θα προγραμματισω παλι. χαχαχα. για να μη σας κουραζω με το λονδινο καθως δεν ειναι το κυριως θεμα μας, το επομενο πρωι παιρνουμε το λεωφορειο και ξεκιναμε για το λουτον. καναμε γυρω στη 1μιση ωρα, ηταν ακομα βραδυ (γυρω στις 04:00) αλλα ενθουσιασμενοι για το ταξιδι και τον προορισμο. μπαινουμε στο αεροπλανο με την easy jet και κατα τις 06:30 απογειωθηκαμε για το κεφλαβικ της ισλανδιας. περιττο να σας πω οτι δεν κοιμηθηκαμε καθολου καθως μας αρεσει να παρατηρουμε απο το παραθυρο του αεροπλανου το απειρο. τα συννεφα, τον ωκεανο, τα αγνωστα εδαφη και να τα τραβαμε φωτογραφιες.
γυρω στις 10:00 αρχιζουμε και βλεπουμε παγωμενες εκτασεις και βασει της ωρας καταλαβαμε οτι αυτο που βλεπαμε ηταν η ισλανδια και μας επιασε ενα δεος, ειδικα εμενα καθως ηταν ενα ταξιδι το οποιο περιμενα πως και πως. προσπαθουσα να συνηδειτοποιησω οτι μπροστα μου απλωνωταν ενα παραμυθενιο μερος. οπως ειπα και πριν, η ωρα ηταν 10:00 και ηταν ακομα βραδυ, κατι ασυνηθιστο για εμας. απο την αλλη ηταν αυτο που λεμε οτι βρισκομασταν παρα πολυ βορεια εξω απο την ευρωπη και υπηρχε η διαφορα της ωρας και το γεγονος οτι ημασταν στο βορειο ημισφαιρειο. απιστευτα πραγματα.
προσγειωνομαστε και αφου ειχε ξημερωσει δειλα δειλα επιλεγουμε να παρουμε λεωφορειο για να παμε στο ξενοδοχειο. εδω θελω να τονισω οτι ολες τις μερες που μειναμε ισλανδια, ειδαμε οτι ολα λειτουργουν αψογα και 100% επαγγελματικα. ο λογος που το αναφερω ειναι διοτι ολοι οσοι χρησιμοποιησανε λεωφορειο για να πανε στα ξενοδοχεια τους (συμεριλαμβανομενων και εμας) μας πηγαν ακριβως στην εισοδο αυτων. ολους. φοβερο. αντι να μας αφησουν στον κεντρικο σταθμο, μας πηγαν ακριβως στα ξενοδοχεια. φοβερο?
φτανουμε στο ξενοδοχειο το οποιο λεγοταν pavi guesthouse το οποιο δεν ειχε reception και το μονο ατομο που βρηκαμε να μας βοηθησει ηταν η καθαριστρια η οποια ηταν ρωσιδα και δε μιλουσε καλα αγγλικα. ζοριστηκαμε να συννενοηθουμε αλλα τα καταφεραμε. μας ενημερωσε οτι φτασαμε νωριτερα και οτι ο ιδιοκτητης μας περιμενε την ωρα που ξεκινουσε το check in δηλαδη μεταξυ 14:00 και 15:00. εμεις φτασαμε 12:00. γυρω στις 14:30 βρεθηκαμε με τον ιδιοκτητη ο οποιος μας παρεδωσε το κλειδι (πλακετα) και αφου μας εξηγησε καποια πραγματα, μας αποχαιρετησε και εφυγε. καναμε ενα γρηγορο μπανιο και φυγαμε να εξερευνησουμε το ρευκιαβικ. ημασταν γυρω στο 1 χιλιομετρο απο το κεντρο και περπατησαμε. το ρευκιαβικ ειναι πανεμορφο και μεσα σε μια μερα το εχεις γυρισει και τα εχεις δει ολα. περιττο να σας πω οτι ολα ειναι πολυ ακριβα στην ισλανδια και τιποτα δωρεαν. επισκεθηκαμε ολα τα αξιοθεατα οπως η τεραστια πανεμορφη εκκλησια με το δυσκολο ονομα Hallgrimskirkja (οπως ολα σχεδον τα ονοματα/τοποθεσιες στην ισλανδια), ανεβηκαμε μεχρι πανω και ειχαμε μια μοναδικα εντυπωσιακη πανοραμικη θεα ολο το ρευκιαβικ
επισης, την harpa concert hall κατι το οποιο ειναι ενα αριστουργημα
το solfar sun voyager sculpture
πιστευω οτι το ρευκιαβικ ειναι μια πανεμορφη πολη και μια απο τις ομορφοτερες στην ευρωπη, τουλαχιστον στις χωρες που εχω παει. η νυχτερινη ζωη ειναι επισης καλη για μια μικρη πολη. επισης, πιστευω οτι το ρευκιαβικ ανετα μπορει καποιος να το περπατησει, δεν χρειαζεται αμαξι ουτε γενικα συγκοινωνια.
την επομενη μερα (ειχαμε αποφασισει να νοικιασουμε αμαξι) μιλησαμε με την εταιρια με την οποια ειχαμε κλεισει αμαξι (avis) και πηγαμε στο κεντρο οπου και παραλαβαμε το οχημα το οποιο θα μας βοηθουσε να εξερευνησουμε την ισλανδια, ενα καινουριο polo. αφου μας προμηθευσανε με wifi και gps, ξεκινησαμε το ταξιδι στο ονειρο.
αρκει να σας πω οτι ξυπνησαμε 07:00 και ηταν πισσα σκοταδι. 09:00 το ιδιο και οπως σας ειχα πει και νωριτερα, κατα τις 10:30 ηταν πλεον μερα, αρχιζε και νυχτωνε γυρω στις 16:00, οποτε δεν ειχαμε και πολυ χρονο στη διαθεση μας για να κανουμε την περιηγηση και να δουμε οσο το δυνατον περισσοτερα μερη. δευτερη μερα στην ισλανδια και πρωτη με το αμαξι, ειχαμε βαλει στοχο τη νοτιοανατολικη ισλανδια και συγκεκριμενα 2 γνωστους καταρακτες (skogafos και seljalandsfoss) αλλα και το ηφαιστειο (οποιος το προφερει σωστα με την πρωτη ή το προσπαησει πολυ, θα τον παραδεχτω (Εϊγιαφιάτλαγιοκουτλ)το οποιο προκαλεσε τεραστια προβληματα σε ολη την ευρωπη το 2011 κατι το οποιο ειχε σαν αποτελεσμα τη ματαιωση και καθυστερηση χιλιαδων πτησεων. τη μερα εκεινη δυστυχως ο καιρος δεν ηταν συμμαχος μας καθως ειχε μια απιστευτη ομιχλη η οποια μπορει να συγκριθει μονο με την ομιχλη της ταινιας του στιβεν κινγκ the mist. ειλικρινα, ηταν σαν να ειχαν κατεβει τα συννεφα απο τον ουρανο και ειχαν πλακωσει ολη την ισλανδια + το οτι εβρεχε ασταματητα ψιλοβροχο και το κορυφαιο ηταν οτι φυσουσε απιστευτα, τοσο δυνατα που νομιζαμε οτι θα μας επαιρνε και θα μας σηκωνε. τετοιο αερα μονο στις ταινιες, χωρις υπερβολες. οδηγουσαμε και νομιζαμε οτι θα μας επαιρνε και το αμαξι, αφηστε που μας αλλαζε πορεια ελαφρως ο αερας και επρεπε να εχουμε το νου μας μπροστα και παρα πολυ μεγαλη προσοχη.
τελος παντων, ξεκιναμε το road trip και αφου εχουμε προμηθευτει φαγητο και σαντουιτς απο μια αρκετα καλη αλυσιδα σουπερ μαρκετ Ν1 αν θυμαμαι καλα. το συναισθημα να οδηγας σε μια ξενη χωρα που δεν εχεις ξαναπαει και με λιγο δυσκολες καιρικες συνθηκες, ειναι και το οποιο απο μονο του ειναι συναρπαστικο και κανει το ταξιδι σου ακομα πιο εντυπωσιακο. κοιταζοντας αριστερα και δεξια (οσο μπορουσα, καθοτι οδηγος), οσο περνουσε η ωρα τοσο περισσοτερο με μαγευε αυτη η χωρα. το εδαφος της μαυρο, καμια σχεση με της ελλαδας ή με καποιες αλλες χωρες τις ιποιες ηδη ειχα επισκεφθει στο παρελθον. η ισλανδια ειναι μια χωρα η οποια σε προκαλει να την ζησεις και να την εξερευνησεις. φτανουμε στον πρωτο κατα σειρα καταρακτη και με το που τον αντικρυζουμε, δακρυα χαρας και ενα μικρο σοκ και δεος μας πιανει. απιστευτο.
το κρυο δυνατο + τον δυνατο αερα αλλα τιποτα δε μας πτοει, δυστυχως ενω μπορει καποιος στον συγκεκριμενο καταρακτη να παει απο πισω του, εκεινες τις μερες ηταν απαγορευτικο καθως υπηρχε παγος παντου και ηταν επικυνδυνο να τραυματιστει (τουλαχιστον) καποιος. μειναμε περιπου 45 λεπτα και μετα αναχωρησαμε για τον αλλο μεγαλο καταρακτη ο οποιος ηταν αρκετα χιλιομετρα πιο περα αλλα γεωγραφικα σχεδον στην ιδια περιοχη.
σε καποια φαση στον δευτερο καταρακτη και λιγο μεγαλυτερο, υπηρχε ενα μονοπατι στο οποιο ηταν εφικτο εκεινη την περιοδο να ανεβεις πανω να τον δεις απο ψηλα αλλα και να εχεις μια πανοραμικη αποψη ολης της περιοχης και θα δειτε αυτο που σας ελεγα πριν, ποσο πολυ ομιχλη ειχε και εκανε πολυ δυσκολη την προσπαθεια πολλων επισκεπτων να δουν καποια μερη, οπως το ηφαιστειο.
αυτο που μου εκανε τεραστια εντυπωση, ειναι οτι σε πολλα σημεια δεν υπηρχαν φυλακες να ενημερωσουν/αποτρεψουν τον κοσμο απο το να θεσει τη ζωη του σε κινδυνο οπως πχ να εισελθει στον καταρακτη απο πισω και να υπαρξει κινδυνος για τη ζωη του ή σε εναν παγετωνα που θελαμε να παμε υπηρχαν σε ολα αυτα τα μερη πινακιδες που προειδοποιουσαν τον κοσμο πως οτι κανει ειναι με δικη του ευθυνη και αν και εφοσον χρειαστουν σωστικα συνεργεια για να τους βοηθησουν θα τιμωρηθουν παραδειγματικα. βεβαια, ολοι σουζα. κανενας δεν εκανε τιποτα και ηταν κυριοι ολοι. ετσι τουλαχιστον το ειδα απο τη συμπεριφορα τους τουλαχιστον. τελος παντων, αφου ειδαμε οτι η ωρα περνουσε και πηγαινε παλι 16:00, βαζαμε παλι γαι την επιστροφη μας στο ρευκιαβικ. οπως σας ειπα και πριν, εχω ενα κολλημα με τα hard rock cafe οποτε ουτε αυτο του ρευκιαβικ μου ξεφυγε. πηγαμε το βραδυ για ενα ποτακι και εγω επελεξα το καθεξοχην ποτο της ισλανδιας, το μπρενιβιν, το οποιο δυστυχως δε μου αρεσε, δε μου εκανε εντυπωση. ηταν πολυ πικρο, ισως επειδη το ζητησα σκετο και οχι σαν κοκτειλ ή αναμεμειγμενο με αλλο ποτο. δεν πειραζει, την αλλη φορα ισως, γιατι πιστευω οτι θα επισκεφθω ξανα την ισλανδια καθως ολες αυτες τις μερες δεν καταφερα να επισκεφθω το ακουρειρι που ειναι βορεια και θα ειχα την ευκαιρια να δω την πρασινη κυρια, την γνωστη σε ολους aurora borealis, κατα κορον βορειο σελας. ισλανδια, εχουμε αφησει εκρεμμοτητες οποτε στο εγγυς μελλον θα μας ξαναδειτε...προσοχη λοιπον. χαχαχαχαχα...
δυστυχως στο ρευκιαβικ δεν ειχαμε την ευκαιρια να δουμε το βορειο σελας, παροτι κοιμομασταν αργα, αλλα επιφυλασσομαστε για την επομενη φορα...
ημερα τριτη στην ισλανδια (24/11/16) και δευτερη με το αμαξι και ξεκιναμε για ΤΟΝ προορισμο, το blue lagoon. εδω να σας πω οτι παραλιγο να χασουμε αυτη την ευκαιρια καθως δεν ειχαμε κλεισει εισιτηρια απο ελλαδα αλλα τα κλεισαμε μια μερα πριν και ενω μας εβγαζε full booked και μας ειχε λουσει κρυος ιδρωτας οτι ο λογος που πηγαμε ισλανδια και τελικα υπηρχε η ατυχια να μην παμε, ξαφνικα ειδαμε οτι καποιοι ειχαν "ακυρωσει" και αρπαξαμε την ευκαιρια. 70 ευρω εκαστος. παρα πολλα αλλα αξιζε. once in a lifetime. ξεκιναμε με την polara απλα ηταν λιγο δυσκολο να το βρουμε καθως δεν υπηρχαν πινακιδες να μας καθοδηγησουν οποτε βασιστηκαμε ακομα μια φορα στο gps και στα κινητα μας. το blue lagoon βρισκεται γυρω στα 60 χιλιομετρα νοτιοδυτικα του ρευκιαβικ, περιπου μια ωρα δρομο με το αμαξι. οταν κοντευαμε να φτασουμε, ενα ριγος διαπερασε τα σωματα μας. απο μεσα μου ελεγα, τιποτα δεν ειναι αδυνατο οσον αφορα τουλαχιστον τα ταξιδια και πως οταν γυρνουσα ελλαδα και θα ελεγα στους φιλους και στους γνωστους που πηγα, τι ειδα και τι εκανα με αδιαψευστους μαρτυρες τις φωτογραφιες και τα βιντεο, θα ενιωθα ενας ηρωας, αυτο πραγματικα και χωρις υπερβολες. με τα ταξιδια που εχω κανει πολλοι με θεωρουν τρελο γιατι επιλεγω μακρινες, κρυες και ακριβες χωρες αλλα αν κατι σου αρεσει, τοτε το προσπαθεις. αυτο πιστευω, αυτο προσπαθω να κανω...
το blue lagopn ειναι ενα θαυμα της φυσης, πραγματικα...φτασαμε 12:30 και μειναμε μεχρι τις 17:00. δεν σε δεσμευει καποιος μεχρι ποση ωρα να μεινεις. η θερμοκρασια ειναι γυρω στους 38 βαθμους και ειναι πολυ ζεστα. παντως ειναι η απολυτη εναλλαγη συναισθηματων. εκει που εισαι γυμνος στους -2 βαθμους (νομιζεις μεσα σου οτι θα πας να κανεις μπανιο στο ελαφονησι ή στο μπαλο, ξαφνικα σε διαπερναει ενα κρυο που σου σπαει τα κοκκαλα) με το που ακουμπησεις το νερο, χαλαρωνεις και δεν θελεις να βγεις. μια απιστευτα φοβερη εμπειρια.
ημερα τέταρτη και τριτη με το αμαξι, προτελευταια στην ισλανδια και αποφασιζουμε να κανουμε τον περιφημο golden circle, οχι ολον καθως μας στενευαν τα χρονικα περιθωρια αλλα μονο το βορειο μερος του. ξεκιναμε πολυ νωρις, γυρω στις 08:00 που ηταν ακομα βραδυ...
τι ωραια να ηταν αυτο το βορειο σελας αλλα ουτε κατα διανοια. ενα απλο καθημερινο συνηθισμενο πρωινο για τους ισλανδους. εμεις οπως συνεχιζουμε. πρωτη σταση το εθνικο παρκο pingvellir με τις τεκτονικες πλακες. τεραστια εκταση αλλα δεν κατσαμε πολυ γιατι ειχαμε πολυ δρομο ακομα μπροστα μας.
δευτερη σταση ο καταρακτης gullfoss, τεραστιος, δυνατος, πολυ νερο που σου εσπαγε τα αυτια και συναμμα παγωμενος. τρομερη εμπειρια...
ο πιο εντυπωσιακος καταρακτης απο οσους ειδαμε, αλλα υπαρχουν ακομα και αλλοι εξισου ή περισσοτερο εντυπωσιακοι οπως ο detifoss. οπως ειπα και πριν, εχω αφησει εκρεμμοτητες, οποτε καποια στιγμη θα γυρισω πιστευω να τις τακτοποιησω, χαχαχαχα...
τελευταια σταση πριν ολοκληρωσουμε το βορειο κομματι του χρυσου κυκλου, η γεωθερμικη περιοχη με τους πηδακες geysir, strokkur. παρα πολλοι ανθρωποι απο ολον τον κοσμο ενα μωσαικο ανθρωπινο. πολυ ωραια εμπειρια. απστευτο κρυο, ηλιος με δοντια, καυτοι πηδακες και δυσωσμια επισης. αλλα μονο και μονο που τους εβλεπες να βγαινουν απο τη γη και να εκτινασονται, ηταν μοναδικο...
μετα απο αυτο γυρισαμε ρευκιαβικ καθως η εποχη που πηγαμε ειχε λιγες ωρες μερα και δεν ειχαμε τη δυνατοτητα να δουμε πολλα πραγματα αλλα μεσα σε αυτες τις μερες πιστευω πηραμε μια μεγαλη γευση απο την ισλανδια και ανανεωσαμε το ραντεβου για τα επομενα χρονια. γυρισαμε στο ξενοδοχειο, ξεκουραστηκαμε αρκετα και το βραδυ παλι στο κεντρο και συγκεκριμενα στην πιο γνωστη οδο την laugavegur. δοκιμασαμε και τα διασημα χοτ ντογκς τα οποια ηταν αρκετα νοστιμα θα ελεγα και αφου περιηγηθηκαμε λιγο στο κεντρο ετοιμασαμε τα πραγματα καθως την επομενη μερα επρεπε δυστυχως να αφησουμε αυτη την υπεροχη χωρα. μικρη μεν αλλα τοσα πολλα να προσφερει σε οποιονδηποτε.
πεμπτη μερα και τελευταια, αφου εχουμε κανει τα απαραιτητα ψωνια, παιρνουμε το δρομο του γυρισμου για το αεροδρομιο και της αναχωρησης. δυστυχως, εχω μια πολυ κακη εμπειρια απο αυτο το ταξιδι η οποια θα με στοιχειωνει για παντα, απο το κινητο μου χαθηκανε ανεξηγητα και χωρις λογο γυρω στις 200 φωτογραφιες, οι καλυτερες μαζι με κατι κορυφαια βιντεακια, γι αυτο το λογο δεν εχω ανεβασει περισσοτερες φωτογραφιες. ακομα ενας λογος να επισκεφθω αυτη την υπεροχη χωρα στο μελλον.
αφου επιστρεφουμε το αμαξι, ανανεωνουμε το επομενο ραντεβου με τη γη του παγου αλλα και με εσας μεχρι την επομενη ιστορια μου. ευχαριστω πολυ που με διαβασατε και ταξιδεψατε μαζι μου...να στε ολοι καλα...
