dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.066
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Γενικά
Η κοιλάδα του Κασμίρ, είναι επαρχία της Ινδίας στα βόρεια της χώρας απο το 1957, πληθυσμό 9-10 εκατομμύρια με πρωτεύουσα θερινή το Σριναγκαρ και χειμερινή το Τζάμου (ή Γιάμου).
Ξαπλωμένο στους πρόποδες των Ιμαλαίων, διαθέτει λίμνες απείρου
κάλλους , ποτάμια, φυσική ομορφιά, πολεμικό παρελθόν (αλλά και παρών και μέλλον), φιλόξενους κατοίκους μουσουλμάνους ως επι των πλείστων στο θρήσκευμα, χιονοδρομικό κέντρο στο Gulmarg, πλούσια ιστορία, πυκνά δάση, γραφικά χωριουδάκια, μογγολικούς κήπους και αποτελεί και ένα παράδεισο για τους ορνιθολόγους αφού τους αιθέρες του απολαμβάνουν πλήθος απο σπάνια πουλιά.
Αγροτική (καλαμπόκι, καπνός, ρύζι, δημητριακά) και κτηνοτροφική (μεταξοσκώληκες, πρόβατα) περιοχή, με φτωχούς κατοίκους που προσπαθούν να αντισταθμίσουν αυτήν τους την φτώχεια με όπλο τον τουρισμό και την βιοτεχνία υφαντουργίας που διαθέτει, αλλά και υποβοηθούμενοι από την κυβέρνηση, η οποία τους παραχωρεί προνόμια
(φορολογία κλπ) που δεν συναντάμε στις άλλες πολιτείες της Ινδίας. Οι λόγοι πολιτικοί.
Κοινώς, θα μιλούσαμε για "λάδωμα" προς τους κατοίκους προκειμένου να μην έχουν βλέψεις απόσχισης της περιοχής τους και ένταξής της στο μουσουλμανικό Πακιστάν, το οποίο διεκδικεί το συγκεκριμένο κομμάτι. Τακτική άλλωστε που ακολουθείται απο πολλές κυβερνήσεις σε παραμεθόριες διεκδικούμενες περιοχές, και ας μην ξεχνάμε ότι τα
εδάφη του είναι πλούσια σε λιθάνθρακα , λιγνίτη κλπ άρα και τα οικονομικά οφέλη που απορρέουν απο την εκμετάλλευσή τους.
Πολλές συγκρούσεις έχουν λάβει χώρα και πολεμικές εμπλοκές , πληθώρα στρατού είναι μόνιμα εγκατεστημένη στην περιοχή, αντάρτες στα βουνά, και γενικά μια ασταθεια πολιτική και στρατιωτική ταλανίζει τους κατοίκους, οι οποίοι είναι διχασμένοι.
Αυτοί που ασχολούνται με τον τουρισμό και διαμένουν στην περιοχή της λίμνης Νταλ, θέλουν να μην αποσχιστεί το Κασμίρ στο Πακιστάν, καθότι είναι φτωχή και ασταθής χώρα και προτιμούν την Ινδία, οικονομικό γίγαντα που ανδρώνεται μέρα με την μέρα και μπορεί να τους εγγυηθεί ασφάλεια και κάποιο είδος ευμάρειας. Απο την άλλη πλευρά οι φτωχοί
κάτοικοι, που ζουν απο την κτηνοτροφία και την γεωργία, προτιμούν με γνώμονα την θρησκευτική τους πεποίθηση το Πακιστάν και δεν τους ενδιαφέρει η ινδουιστική Ινδία, διότι δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Και έτσι κυριαρχεί ο Αλλάχ για αυτούς.
Η πόλη του Σριναγκάρ είναι μια μέτριου μεγέθους πόλη 600.000 κατοίκων, και η ομορφιά της στηρίζεται στο παλαιό της κομμάτι και την σχέση της με την λίμνη. Εχει ενδιαφέροντα τεμένη, ένα εθνικό μουσείο, ξύλινα σπίτια, συμφέρουσες οικοτεχνίες και αγκαλιάζεται απο τα -ιδιαιτέρως μολυσμένα- νερά της λίμνης στα οποία καταλήγουν όλες οι ακαθαρσίες των αρακείμενων σπιτιών καθόσον δεν υπάρχει αποχετευτικό παντού.
Οι κάτοικοι φιλόξενοι, όχι με την τυπική έννοια της λέξης , αλλά την πραγματική και ουσιαστική. Τέλος η γλώσσα που μιλούν είναι κυρίως η Ουρντού και τουρίστες έχουν ελάχιστους, κυρίως Ινδούς, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενά τους είναι το ωραιότερο κομμάτι της χώρας τους.
Ποτε να πάω?
Βασικά, όποτε έχεις τα χρήματα.
Λοιπόν, αυτό το ερώτημα προσωπικά δεν το παίρνω ποτέ στα σοβαρά, αλλά εν προκειμένω πιστεύω ότι χαίρει ανάλυσης. Οχι σίγουρα τον Χειμώνα, εκτός αν ενδιαφέρεσαι για σκι στο Γκουλμάρ ή αν σου αρέσει το χιόνι στα γύρω βουνά και το κρύο. Καλύτερη εποχή είναι οι μήνες της Ανοιξης απο τον Απρίλιο και μέχρι και τον Σεπτέμβριο ή ακόμα ίσως αν ο καιρός το επιτρέψει και τον Οκτώβριο. Η ζέστη είναι υποφερτή (τα βράδυα δροσιζει στην λίμνη), ο αέρας γλυκός, τα λουλούδια ανθισμένα, τα
νούφαρα στην λίμνη επίσης, η φύση στα καλύτερά της και οι βροχές κάνουν φυσικά την εμφάνισή τους , αλλά είναι σύντομες και κυρίως βραδυνές ώρες.
Επίσης θα πρέπει ο επισκέπτης να μην αγνοήσει το πολιτικό στάτους της χώρας και να ψάξει για αναταραχές που συχνά ξεσπούν στην πόλη και -οχι σπάνια- γίνεται απαγόρευση της κυκλοφορίας.
Επικίνδυνος μήνας είναι ο Αυγουστος κυρίως γύρω στις 11, διότι τότε πριν μερικά χρόνια έλαβε χώρα αιματηρό επεισόδιο μεταξύ ινδουιστών και μουσουλμάνων κατοίκων και σε κάθε επέτειο αυτής της ημερομηνίας το Σριναγκάρ είναι καζάνι που βράζει.
Εμείς είμασταν εκεί τις ημέρες αυτές και μας συμβούλεψαν να μην προσεγγίσουμε την παλιά πόλη (άλλωστε εκεί γίνονται οι φασαρίες), τα μαγαζιά ήταν ολα κλειστά και στρατιωτικά οχήματα, αστυνομία κλπ ήταν ετοιμοπόλεμα. Δεν αποκλείεται να ακούσετε και πυροβολισμούς. Ενημερωθείτε λοιπόν απο πριν για την κατάσταση που επικρατεί.
Πως να πάω?
Σίγουρα όχι με τα πόδια. Αεροπορικώς απο Δελχι θα ήταν η καλύτερη λύση. Οδικώς απευθείας απο Δελχί δεν συνιστάται γιατί η απόσταση δεν το επιτρέπει. Υπάρχουν αρκετές εταιρείες που έχουν πτήσεις και είναι πολύ οικονομικές. Για παράδειγμα η King Fisher είναι μια απο αυτές, αλλά και η low cost Spice Jet που προτιμήσαμε εμείς -και μας έβγαλε την ψυχή- , Air India, Indigo, Go Air, Jet Airways, Jet Lite. Οι ναύλοι με επιστροφή και φόρους θα κυμανθούν περίπου απο 40 μέχρι 60 ευρώ με επιστροφή και
φόρους ή και παραπάνω αν είναι της τελευταίας στιγμής.
Μια άλλη λύση είναι να πάτε οδικώς (σιδηροδρομικώς ή με πούλμαν) απο Δελχί στο Τζάμου και κατόπιν να συνεχίσετε πάλι οδικώς μέχρι το Σριναγκάρ. Οι ώρες ατελείωτες...... Δεν συνιστάται.
Απλά καταχωρείται ως ένας ακόμη τρόπος. Η σιδηροδρομική γραμμή απο Τζάμου μέχρι Σριναγκάρ δεν έχει αποπερατωθεί ακόμα. Θα συνεχίσετε με λεωφορείο. Τέλος μπορείτε να συνδυάσετε Σριναγκαρ μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, με το Leh αεροπορικώς ή οδικώς που απαιτεί 2 ημέρες.
Που να μείνω?
Εδω υπάρχει θέμα! Και μάλιστα μεγάλο. Αρχίζω. Μην σας θολώνουν τα μάτια οι φωτο απο τα διάφορα site ξενοδοχείων. Ολα μα όλα τα ξενοδοχεία στην τουριστική περιοχή της λίμνης του Σριναγκάρ, είναι κάτω του μετρίου. Εκτός απο ένα. Το The Lalit Grand Palace το οποίο δεν θα σας στοιχίσει λιγότερο απο 170 ευρώ το δίκλινο στην καλύτερη περίπτωση και η τοποθεσία του δεν είναι και η ιδανική, αφού θα χρειάζεστε πάντα τουκ τουκ για τις μετακινήσεις σας. Επειδή είναι ακριβώς κάτω απο το βουνό και 5* φυλάσσεται απο τον στρατό, όπως και το (άσχημο κατά την γνώμη μου) Centaur Lake View. Το lalit το είχαμε επισκεφθεί για φαγητό. Μεγαλοπρεπές. Καθαρό, δυτικότροπο, σύγχρονο, σνομπ που απευθύνεται σε Ινδούς και εύπορους επιχειρηματίες ή οικογενειάρχες, και η μοναδική λύση για όποιον θέλει να μείνει ευπρεπώς.
Θα αναρωτηθείτε τώρα "καλά και εγώ που να μείνω που δεν διαθέτω 170 ευρώ την βραδυά , αλλά θέλω και αξιοπρεπές ξενοδοχείο?" Λογική ερώτηση, δύσκολη απάντηση. Στην αναζήτησή μας για να βρούμε κάπου να πουλάν μπύρα, είχαμε πάρει σβάρνα καθόλη την διάρκεια της παραμονής μας όλα τα ξενοδοχεία της περιοχής της λιμνης.
Το τι είδαν τα ματάκια μας δεν περιγράφεται! Τα περισσότερα γύρω απο την τουριστική περιοχή της λίμνης ταλαιπωρημένα, χωρίς να δεχθούν ανακαίνηση τα τελευταία 30 χρόνια, φαγωμένα απο υγρασία, πλαστική καρέκλα στην ρεσεψιόν, άσχημα κτήρια άβαφα με ξεφλουδισμένους τοίχους , ακαλαίσθητα με ντεκορ χωρίς θέμα , άδεια, μουχλιασμένα,
παρακμιακά. Σε ελάχιστα θα μπορούσες να μείνεις και πάντα με πολύ καλή θέληση και μπόλικες παραχωρήσεις εκ μέρους σου. Φυσικά για όποιον δεν νοιάζεται για τον αμφιβληστροειδή και την χαντάκωση της αισθητικής του , θα μπορέσει κάτι να βρει.
Ερχόμαστε τώρα για την πραγματική τουριστική ατραξιόν του Σριναγκάρ. Τα boat house και βασικός λόγος επίσκεψης. Ο μαχαραγιάς του Κασμίρ , απαγορεύοντας στους Βρεττανούς να χτίσουν και να κατέχουν γη, δημιούργησε αυτό το ιδιότυπο καθεστώς. Οι Αγγλοι εξαιτίας αυτής της απαγόρευσης, χρησιμοποίησαν ξύλινα πλοία των κατοίκων
και τα μετέτρεψαν σε μόνιμες κατοίκιες τους. Με μπάνιο, συνήθως 2 υπνοδωμάτια, καθιστικό και μια κουζίνα. Αγγλικό επαρχιωτικο στυλ , δαντελένιες κουρτίνες στα παράθυρα, χαλιά απο άκρη σε άκρη, μπουφέδες σκαλιστούς, φωτογραφίες στους τοίχους, και καναπεδάκια με ξύλινα τραπεζάκια και σεμεδάκια , ήταν πλωτά παλατάκια για τους αποκιοκράτες που απολάμβαναν με εξαιρετική υπεροψία τις υπηρεσίες των ντόπιων. Τα
χρόνια όμως πέρασαν, οι Αγγλοι αποχώρησαν και αυτά τα καραβόσπιτα μετατράπηκαν σε πλωτά ξενοδοχεία για οιονδηποτε θελήσει να αισθανθεί και αυτός σαν τους παλιούς ιδιοκτήτες του.
Μαζί με τους Αγγλους όμως έχουν φύγει το λούστρο απο τα καράβια, η
καθαριότητα στο μπάνιο αφού πολλά έχουν σπασμένα είδη υγιεινής, η αρτιότητα στα ξεφτισμένα και ξεθωριασμένα χαλιά, και γενικά όλα υποδηλώνουν το "περασμένα μεγαλεία". Λόγω των συχνών συρράξεων οι τουρίστες ελάχιστοι, και ως εκ τούτου η οικονομική κάνουλα στερεύει. Ως γνωστόν η συντήρηση κοστίζει και απαιτεί έξοδα. Χρήματα δεν υπάρχουν και τα καραβόσπιτα απλά στέκονται μόνο και μόνο να θυμίζουν
ότι υπήρξαν και καλύτερες ημέρες για αυτά. Κλασσικό παράδεγμα το καραβόσπιτο το οποίο έμεινε ο George Harrison ( ναι! των Beatles), αλλά και άλλες διάσημες προσωπικότητες όπως ο Michael Palin, ο Nelson A.Rockfeller, Ravi Shankar , πλήθος πρεσβευτών και διάφορα γνωστά ονόματα της πολιτικής του κινηματογράφου και άλλοι.
Λειτουργεί ακόμα και μπορείτε να μείνετε, ενώ ο ιδιοκτήτης του δεν έχει καταφέρει να κάνει ανακαίνιση -μέχρι πρότεινως- σε όλες τις μονάδες που διαθέτει λόγω έλλειψης πόρων. Ονομάζεται Butt's Clermont Houseboats - Home, αλλά η τοποθεσία του δεν είναι και η καλύτερη.
Εγω θα σας πρότεινα όμως το δικό μας (με πάσα επιφύλαξη). Σε αυτό -σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη κ. Ajaz- , διέμενε η Ιντιρα Γκάντι η οποία ήταν και φίλη με τον πατέρα του.
Μην περιμένετε αλλαγή σεντονιών ή καθάρισμα στο δωμάτιο , εκτός ισως αν το ζητήσετε, μην περιμένετε χλιδή και πολυτέλεια, μην περιμένετε κλιματιστικό, και άλλο ένα μείον είναι ότι όντας ξύλινο καραβόσπιτο εντός του νερού, μυρίζει μούχλα. Και φυσικά τρίζει. Και φυσικά το μπάνιο είναι για κλάματα. Και φυσικά δεν διαθέτει ζεστό νερό.
Αλλά, ολα τα μειονεκτήματα καλύπτονται και ακυρώνονται απο τα πάαααρα
πολλά πλεονεκτήματα. Πρωτον. Ο ιδιοκτήτης. Ο Αζάζ. Μπορείτε να κάτσετε στην βεράντα και μιλησετε ώρες μαζί του, πίνοντας την μπύρα σας και χαζεύοντας το ήλιο να "αυτοκτονεί" στα νερά της λίμνης, για τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα της χωρας, και όχι μόνο θα μάθετε πολλά, αλλά οι συζητήσεις θα είναι και μια απόλαυση. Είναι μορφωμένος και επαγγελματίας. Εκφράζει τον μέσο Κασμηριανό με κάποια οικονομική
επιφάνεια και μπορειτε να κερδίσετε μεγάλη και ως κάποιο σημείο αντικειμενική ή αν θέλετε εκ των έσω γνώση των πραγμάτων, κάτι που δεν θα καταφέρνατε αν διαβάζατε με τις ώρες.
Επιτρέπεται η μπύρα (σας την προμηθεύει ο ίδιος και οποιαδήποτε ώρα της
ημέρας πηγαίνεται στο ψυγείο και παίρνετε) και το κάπνισμα. Θα αισθάνεστε σαν το σπίτι σας , ίσως και καλύτερα, αφού όλο το πακέτο σου δίνει την αίσθηση ότι δεν είναι ξενοδοχείο αλλά η οικία κάποιου φιλου σας που σας φιλοξενεί.
Οργανώνει τα πάντα. Απο ξενοδοχεία σε όλη την επικράτεια της χώρας, μέχρι μετακινήσεις, εκδρομές, ακύρωση εισητηρίων τρένου ή αεροπλάνου κλπ. Θα τρώτε ότι θέλετε. Αν το κλείσετε με πλήρη διατροφή, μετά το πρωινό και αφού έχετε φάει θα σας πλησιάζει ο Αζαζ και θα σας ρωτά τι θέλετε να κάνετε σήμερα. Αφού το οργανώσει για εσάς, θα φεύγει και θα
έρχεται ο Αχμέτ (θεική μορφή!!!!) και με ευγενικό τρόπο θα σας ρωτά τι ακριβώς θέλετε να φάτε σήμερα. Οτι θέλετε, το μαγειρεύει για εσάς. Οτι θέλετε. Χωρίς περιορισμούς. Αν δε, πάτε βαρκάδα στην λίμνη, επειδή διαρκεί πολλές ώρες είναι πρόθυμος να σας δώσει το γεύμα σας σε καλάθι για να γευματίσετε μέσα στην βαρκούλα σας ξαπλωμένοι, πίνωντας μπύρες ή αναψυκτικά που έχει προνοήσει να είναι παγωμένα για να διατηρηθούν.
Ολο το προσωπικό σε ένα νεύμα σας θα σπεύδει να σας βοηθήσει χωρίς
δουλοπρέπεια αλλά με γνήσιο ενδιαφέρον. Τιμές? Εμείς πληρώσαμε (το 2009) για 6 διανυκτερεύσεις, πλήρη διατροφή, εκδρομές, απογευματινό τσάι, μεταφορές απο και προς το αεροδρόμιο, μετακινήσεις, ημερήσιες βαρκάδες, το ποσό των 260 ευρώ συνολικά. Δηλαδή 130 ευρώ το άτομο με όλα πληρωμένα για 7 ημέρες (εκτός απο τις μπύρες που πληρώθηκαν έξτρα). Ονομάζεται House boats on Dal Lake και το προτείνω.
Υπόψην ότι τα καραβόσπιτα απλά επιπλέουν στο νερό. Δεν μετακινούνται. Οι μεταφορές προς την ξηρά, γίνονται με βάρκες που ή συμπεριλαμβάνονται στην τιμή (όπως στο δικό μας boathouse) ή απο διάφορους περαστικούς, με ελάχιστο αντίτιμο (10 λεπτά περίπου).
Νυχτερινή διασκέδαση
Καμμία. Στο καραβοσπιτό σας, να δειπνήσετε στην ξύλινη βεράντα υπό το φως των κεριών πάνω απο τα νερά, να χαζεύετε την λίμνη και τις περαστικές βάρκες με τους πωλητές, συζήτηση, καμμιά μπυρίτσα και μετά για ύπνο.... Δεν είναι Ιμπιζα. Αν πάλι γνωρίζετε την ινδική μπορείτε να χαζέψετε στην τηλεόραση. Και όταν τελικά πάτε για ύπνο, μην ξεχάσετε να κλείσετε την εξωτερική πόρτα (δεν κλειδώνει, άλλωστε δεν
υπάρχει και λόγος) και το φως.
Ισως αν θέλετε κάποιο βράδυ να πάτε για ένα ποτό στο μπαρ του ξενοδοχείου The Lalit Grand Palace. Αλλά δεν νομίζω να θελήσετε.
Τι να κάνω?
Αρκετά. Αν και η μεγάλη ατραξιόν -πως να το κάνουμε?- είναι η λίμνη, υπάρχουν πολλά άλλα να δείτε. Τζαμιά, αγορές πλωτές ή μη, γύρωθεν χωριά, καταπληκτικούς μογγολικούς κήπους, επισκέψεις σε οικοτεχνίες για χαλιά, ξυλόγλυπτα, αντικείμενα απο πεπιεσμένο χαρτί, ένα μουσείο με ώρες λειτουργίας που αλλάζουν συνέχεια, έναν ινδουιστικό ναό στην κορυφή του λόφου ο οποίος φυλάσσεται απο τον στρατό και θα
φάτε πολύ ψάξιμο και έλεγχο μέχρι να σας επιτρέψουν να περάσετε, αλλά η θεα θα σας αποζημιώσει και φυσικά 2ημερα ή ακόμα και 5ημερα τρέκιγκ στα γύρω βουνά (Ιμαλάια) να απολαύσετε την φύση.
Ολα οργανώνονται επι τόπου και δεν έχετε έννοια για τίποτα.
Στο τρέκιγκ περιλαμβάνεται οδηγός του τζίπ, συνοδός, εξοπλισμός και μάγειρας. Αν θέλετε βόλτα στην λίμνη θα σας κοστίσει 12 ευρώ την ημέρα (η βόλτα όχι το άτομο), αλλά μπορείτε να βρείτε και πολύ φθηνότερα με το ανάλογο παζάρι.
Γιατί να πάω?
Και γιατί να μην πας? Θα πας γιατί θέλεις και εσύ να νοιώσεις την φιλοξενία των κατοίκων. Να κάνεις τρέκινγκ, ιππασία και άλλες δραστηριότητες στα Ιμαλάια. Να αγοράσεις τα περιβόητα κασμιρένια χαλιά. Να χαλαρώσεις στην λίμνη Dal μέσα στην βάρκα σου ενώ παράλληλα δίπλα σου άλλες βάρκες με πωλητές θα σου επιδεικνύουν την πραμάτεια τους, απο κοσμήματα μέχρι μπαταρίες για την μηχανή σου και σοκολάτες
Mars. Να χαθείς στα στενά της παλιά πόλης και να θαυμάσεις την εξαιρετική αρχιτεκτονική των ξύλινων σπιτιών που τα ρημάζει ο χρόνος. Να κάνεις φίλους. Να αγοράσεις σπόρους για νούφαρα και να στολίσεις το σπίτι σου. Να κάνεις σκι στην Gulmarg. Να παρατηρήσεις απο κοντά υπέροχα πουλιά όπως αετούς και μπλέ king Fisher. Να γνωρίσεις την αληθινή ιστορία του τόπου μέσα απο τις ιστορίες τους. Να πάρεις ένα τουκ τουκ και όπου σε βγάλει. Να πας χαράματα στην πλωτή πρωινή αγορά
και να δεις απο κοντά τα απίστευτα χρώματα των λουλουδιών που είναι προς πώληση, να μυρίσεις , να νοιώσεις τον παλμό των ντόπιων. Να κοιμηθείς πάνω στα νερά της λίμνης σε καραβόσπιτο δίπλα απο τα νούφαρα και να ταξιδέψεις πίσω στο χρόνο, αισθανόμενος σαν κακομαθημένος Αγγλος αποικιοκράτης. Να δοκιμάσεις αυθεντική κασμιριανή κουζίνα . Nα χωθείς με την βάρκα σου στις υδάτινες οδούς και να φωτογραφίζεις ερωδιούς και αετούς. Να δεις το ηλιοβασίλεμα να βάφει με τα χρώματά
του την λίμνη. Να επισκεφθείς κήπους μογγολικούς που όμοιοί τους δεν υπάρχουν. Να δεις πλωτά χωράφια.
Και τέλος να πας γιατί ο άνθρωπος και οι ασυλλόγιστες επεμβάσεις του, θα καταστήσουν σε λίγα χρόνια αυτόν τον παράδεισο μια συνηθισμένη
ινδική πόλη, καθόσον η ζωοποιος δύναμη της πόλης είναι η λίμνη , που αργοπεθαίνει απο την μόλυνση ημέρα με την ημέρα, και σε λίγα χρόνια θα είναι ένα ακόμη δείγμα μη σεβασμού του ανθρώπου στην φύση και εσύ δεν θα έχεις προλάβει να τον δεις.
Γιατί να μην πάω?
Δεν θα πας αμα δεν αισθάνεσαι άνετα με στρατό δίπλα σου, σε κάθε σου βήμα, σε κάθε σου εξόρμηση. Η πόλη είναι σαν στρατόπεδο. Παντού φαντάροι, όπλα, φυλάκια, στρατιωτικά οχήματα με οπλισμό , συρματοπλέγματα, πολυβολεία, αστυνομία, γκλόμπς, που θα σε ακολουθούν παντού.
Δεν θα πας άμα σου αρέσει η χλιδή και η πολυτέλεια. Το Σριναγκάρ αλλά και η ευρύτερη περιοχή δεν διαθέτουν .
Δεν θα πας , άμα στις διακοπές σου περιμένεις ναιτ κλαμπ και νυχτερινή διασκέδαση δυτικού τύπου. Ουτε τέτοια διαθέτει.
Δεν θα πας άμα περιμένεις Μακ ντόναλντς, life style, Fashion εστιατόρια, εμπορικά κέντρα με γνωστές μάρκες κλπ. Ουτε κατά διάννοια μην πλησιάσεις!! Θα απογοητευτείς.
Τέλος δεν θα πας, αν περιμένεις να δεις μουσεία ή γκαλερύ για να ταίσεις την πολιτιστική σου πείνα. Στο Κασμίρ την αδηφαγία σου στον τομέα αυτό, θα την καλύψουν οι ίδιοι οι άνθρωποι και οι καθημερινές εικόνες που βλέπεις σε κάθε βήμα σου. Παιδιά γυμνά να κολυμπούν στην λίμνη, νοικοκυρές να ψωνίζουν σε κρεοπωλεία εν πλω, υπαίθρια κουρεία, ηλικιωμένους με παραδοσιακή φορεσιά, πλωτές δίοδοι που οι
συγκοινωνίες εκτελούνται με βάρκες, αλλά και πλαστικά απορρήματα, σύριγγες, γυάλινα μπουκάλια, να επιπλέουν δίπλα απο σαπισμένα κουφάρια απο νεκρές αγελάδες πεταμένες να λιώνουν και να μολύνουν τα νερά, αρχοντικά ξύλινα σπίτια υπόδειγμα αρχιτεκτονικής να είναι έτοιμα να παραδώσουν το πνεύμα τους, παιδιά απο σχολεία με τρύπια παπούτσια, κάλτσες και στολές, σκουπίδια σε πολλές περιοχές που φλερτάρουν με
σκελετωμένα σκυλιά που τρέφονται απο αυτά, και άλλα πολλά, ευχάριστα ή δυσάρεστα που μένουν να τα ανακαλύψεις και κυρίως να τα αποκρυπτογραφήσεις.
Που να φάω?
Οι επιλογές είναι 2. Η στο καραβόσπιτο που ενδεχομένως θα διαμένεις , το οποίο θα κλείσεις με διατροφή ή στα εστιατόρια των ξενοδοχείων . Καμμία άλλη λύση.Εδώ και εκεί υπάρχουν και κάποια μεμονωμένα εστιατόρια, αλλά μάλλον απευθύνονται περισσότερο στους ντόπιους.
Τι να ψωνίσω?
Είναι σοβαρή ερώτηση αυτή τώρα? Στο Κασμίρ είσαι!! Τι άλλο εκτός απο χαλιά?
Περίφημα και παρακαταθήκη στο χρόνο. Που? Αυτό έχει πλάκα. Θα κάθεσαι ωραία ωραία στην βεράντα σου και θα αγναντεύεις το υπερπέραν. Θα έρθει απο το πουθενά ένας κύριος και θα σου πιάσει κουβέντα. Απο που είσαι, πως τα περνάς μπλα μπλά. Στο τέλος θα σου πει ότι εργάζεται σε μια βιοτεχνία με χειροποίητα χαλιά. Θα σε ρωτήσει αν θέλεις να πας να ρίξεις μια ματιά. Εσύ θα του πεις όχι ίσως αυριο. Αυριο θα είναι εκεί. Θα σε περιμένει σαν πιστό σκυλι. Κάθε ημέρα. Μέχρι που σε κάποια στιγμή θα πεις και εσύ "μωρέ τι χάνω να πάω να ρίξω μια ματιά". Και πολύ καλά θα κάνεις. Τύφλα να έχουν τα μουσεία. Ο κύριος θα έρθει , θα σε πάρει με το αυτοκίνητό του και μετά θα σε γυρίσει πίσω. Αν θες αγοράζεις. Πάμφθηνα και Α ποιότητα. Αν πάλι δεν θες.. κανένα πρόβλημα. Να πας. Θα περάσεις καλά και θα δεις και παραδοσιακά σχέδια του Κασμίρ.
Ενα χαλί (αντίκα) μέτριου μεγέθους με παζάρια θα σου κοστίσει περίπου 300 ευρώ. Καινούργιο λίγο λιγότερο. Συνήθως μάλλινο. Να πας. Θα βρείς και πασμίνες περίφημες. Και μην ξεχνάς να παζαρέψεις. Αν έχεις πρόβλημα χώρου μπορείς να αγοράσεις ένα μικρούλι ή να χρεωθείς περίπου 70 ευρώ μεταφορικά. Φυσικά θα υπάρξει εκτελωνισμός στην Ελλάδα, αλλά μπορείς να συνενοηθείς απο πριν με την διεύθυνση, για να σου κόψουν χαμηλής τιμής απόδειξη, για να πληρώσεις λιγότερα στο τελωνείο. Τα χαλιά απο
το Κασμίρ μην ξεχνάς, δεν είναι αγορά, είναι επένδυση και βοηθάς και την οικονομία του τόπου.
Επίσης έχει πανέμορφα ξυλόγλυπτα σε οικοτεχνίες. Οι Κασμιριανοί είναι μεγάλοι τεχνίτες στον τομέα της ξυλογλυπτικής. Απόδειξη τα σκαλίσματα στα καραβόσπιτα.
Ακόμα μπορείς να αγοράσεις σπόρους για νούφαρα και όταν επιστρέψεις στο σπίτι σου, να έχεις αυτά τα πανέμορφα φυτά να σου στολίζουν το σπίτι (2 ευρώ οι 12 σπόροι περίπου).
Πόσο χρόνο να του αφιερώσω
Αν πάτε για 2ημερο τρέκινγκ 8 ημέρες αρκούν. Αν όχι , σε 6 θα μπορείτε να πείτε ότι σας φτάνουν. Το θέμα δεν είναι ότι χρειάζεσαι τόσες ημέρες για να δεις, αυτό που είναι να δεις. Τον χρόνο τον χρειάζεσαι για να μπεις στο χαλαρωτικό κλίμα και την ατμοσφαιρα της πόλης. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό της άλλωστε. Η ηρεμία που επιβάλλει στον επισκέπτη. Αν έρθετε βιαστικά, δείτε τα 6-7 πράγματα που λένε οι οδηγοί και μετά
φύγετε, πως θα εναρμονιστείτε με το περιβάλλον? Αρα 8 ή 6. Λιγότερο δεν θα σας φτάσει και θα σας μείνουν κενά.
Πως να κινηθώ?
Με βάρκα και τουκ-τουκ. Φθηνά και τα δύο. Και φυσικά διαπραγματεύσιμα ως προς την τιμή.
Κίνδυνοι?
Δεν διαβάζεις προσεκτικά. Τα είπαμε. Ενημερώσου πριν απο το ταξίδι σου απο το ιντερνετ για το πολιτικο status και μετά πήγαινε, αν είναι όλα οκ. Εγκληματικότητα υπο την έννοια την δυτική, όχι δεν έχει. Πως θα μπορούσε άλλωστε με τόσους στρατιώτες στον δρόμο? Κοινός νους και απλή λογική. Απέφυγε τις συγκεντρώσεις και τις πορείες και αν η κατάσταση είναι τεταμένη και μυρίζει μπαρούτι, -κάτι που γίνεται συχνά-, μην πας στην παλιά πόλη επ' ουδενί. Περιορίσου στην περιοχή της λίμνης. Συνήθως είναι ασφαλής.
Τι να φορέσω?
Μουσουλμάνοι είναι, μην πας λες και θα εμφανιστείς σε καμπαρέ. Δηλαδή σορτς, ή μίνι καλά θα ήταν να μην φορέσεις. Κατά τα άλλα ότι θες. Τον χειμώνα όμως πάρε και κανένα παλτό, μπουφάν, βελέτζα, φλοκάτη, αμπέχωνο κλπ. Θα σε φαει το κρύο. Τα boathouse πάντως διαθέτουν σόμπες με χρέωση.
Τι να προσέξω?
Τίποτα ιδιαίτερο. Απλά να θυμάσαι να κάνεις παζάρια για τα πάντα. Εχουν την τάση να υπερχρεώνουν όχι μόνο τους δυτικούς , αλλά και τους Ινδούς. Πάνω σε αυτό θα πρέπει να σημειωθεί, ότι οι περισσότεροι ινδοί τουρίστες που πάνε εκεί, διακατέχονται απο σνομπισμό, -απόρροια της οικονομικής τους επιφάνειας- και απο ότι μας είπαν οι ντόπιοι , αλλά και απο προσωπική πείρα -αφού δυστυχώς γίναμε πρωταγωνιστές κάποιου
ιδιαίτερα δυσάρεστου επεισοδίου το οποίο δεν θα αναφέρω για ευνόητους λόγους-, πηγαίνουν υπεροπτικά, αλλαζονικά, με έπαρση, επιδεικτικά και προκαλούν με αυτήν τους την συμπεριφορά δυσάρεστες καταστάσεις.
Αυτό προς υπεράσπιση των ντόπιων, που ένας απλός επισκέπτης , δεν μπορεί να τους ξεχωρίσει απο έναν Ινδό επαρμένο τουρίστα, ο οποίος πάει για να επιβεβαιώσει την οικονομική του ανωτερότητα και ευμάρεια, αλλά και να την επιδείξει στους φτωχούς Κασμιριανούς.
Για την ιστορία περιβόητο και χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι το περιστατικό με κάποιους νεαρούς Ινδούς που πείραξαν κάποια μουσουλμάνα κασμιριανή. Το έμαθε ο ιδιοκτητης του boathouse στο οποίο διέμεναν, παίρνει τα πράγματά τους απο το δωμάτιο , τα πετάει έξω, και όταν αυτοί επέστρεψαν, τους λέει δεν σας φιλοξενώ άλλο πιά....
Αυτοί έψαξαν μια βαρκα να φύγουν αλλά οι βαρκάρηδες συνεννοημένοι αρνούνταν την μεταφορά. Πέρασαν ένα ολόκληρο βράδυ στην προβλήτα του boathouse και την επόμενη έφυγαν σαν βρεγμένες γάτες απο το Κασμίρ.
Πάντως σαν κοινωνικό σχόλιο εδώ να προσθέσω ότι ούτε οι Ινδοί , -εννοώντας τους μη Κασμιριανούς- συμπαθούν τους ντόπιους, αλλά ούτε και αυτοί με την σειρά τους του Ινδούς. Οι πρώτοι γιατί αισθάνονται αδικημένοι λόγω των προνομίων που έχουν παραχωρηθεί απο την κυβέρνηση στην περιοχή και τους θεωρούν αγνώμονες που ακόμα
και προνομιούχοι θέλουν να αποσχιστούν και να ενταχθούν στο Πακιστάν, και οι δεύτεροι γιατί αισθάνονται ότι δεν ανήκουν στην Ινδία, έχοντας άλλο θρήσκευμα, γλώσσα, ήθη , έθιμα και κυρίως καταβολές, ιστορικές και κοινωνικές.
Φυσικά και για τις δύο ομάδες ισχύει και το αρνητικό ορόσημο του αλλόθρησκου (περισσότερο για τους μουσουλμάνους, όντας πιο σκληροπυρηνική θρησκεία απο τους -ας πούμε- μετριοπαθείς
ινδουιστές).
Ως εκ τούτου αποφύγετε πολιτικές συζητήσεις, εκτός αν είστε σίγουροι για τον συνομιλητή σας (ο Αζάζ μπορεί να σας δώσει περισσότερες πληροφορίες και να σας ενημερώσει)
Κάτοικοι
Αν μπορούσαμε να δώσουμε βραβείο στον πιο φιλόξενο λαό, αυτό κατά την ταπεινή μου γνώμη θα το έπαιρναν οι Κασμιριανοί. Χωρίς ίχνος δουλοπρέπειας , ενδιαφέρονται πραγματικά για εσένα , για το πως θα περάσεις και να σχηματίσεις καλή γνώμη για αυτούς. Πηγαίναμε για παράδειγμα σε μαγαζάκι να πάρουμε τηλέφωνο και ο υπάλληλος
πρόσφερε τσάι, μας καλούσε στο σπίτι του και μας έλεγε ότι χρειαστείτε, ότι θελήσετε ελατε να να σε βοηθήσω.
Τέτοια αντιμετώπιση πραγματικά σε ελάχιστα μέρη συναντάς. Και μάλιστα
ανιδειοτελώς. Επίσης να αναφέρουμε ότι είναι πολύ διακριτικοί. Απλά μην ξεχνάς, είναι μουσουλμάνοι με ότι αυτό συνεπάγεται. Και φυσικά παζάρι πάντα. Είπαμε είναι φιλόξενοι, τίμιοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σε υπερχρεώνουν.
Αεροδρόμιο
Ρητή εντολή. Θα πας τουλάχιστον 2 ώρες πριν. Αιτία? Ελεγχοι. Απειροι... Θα χάσεις τον λογαριασμό. Και σωματικοί και των αποσκευών. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ακόμα και πριν την επιβίβαση στο αεροπλάνο, δίπλα του υπάρχουν παραβάν και σε ψάχνουν ακόμα μια φορά. Δεν θα έχεις μπαταρίες και αναπτήρες πάνω σου. Θα κατασχεθούν. Υπάρχει
και ειδικός έλεγχος για φωτογραφικές μηχανές. Φρόντισε να μην έχει φιλμ μέσα, γιατί σου τις ανοίγουν.
Και κάτι σημαντικό. Οταν φτάσεις στην αίθουσα αναμονής θα πας σε μια διπλανή αίθουσα στην οποία θα υπάρχουν οι αποσκευές που έχεις παραδώσει. Θα πρέπει να πας εκεί για να τις ταυτοποιήσεις στους υπαλλήλους, διαφορετικά δεν θα φορτωθούν στο αεροπλάνο, για λόγους ασφάλειας. Μην περιμένεις ειδοποίηση απο τα μεγάφωνα. Απλά
όταν φτάσεις στην αίθουσα αναμονής και πριν μπείς στο αεροπλάνο, θα δεις ένα δωματιακι που θα πρέπει να πας για την ταυτοποίηση. Φυσικά η είσοδος στο αεροδρόμιο στους μη έχωντες εισιτήριο απαγορεύεται (στο Δελχί απαγορεύεται και η έξοδος!!!).
Αυτά τα ολίγα
Η κοιλάδα του Κασμίρ, είναι επαρχία της Ινδίας στα βόρεια της χώρας απο το 1957, πληθυσμό 9-10 εκατομμύρια με πρωτεύουσα θερινή το Σριναγκαρ και χειμερινή το Τζάμου (ή Γιάμου).
Ξαπλωμένο στους πρόποδες των Ιμαλαίων, διαθέτει λίμνες απείρου
κάλλους , ποτάμια, φυσική ομορφιά, πολεμικό παρελθόν (αλλά και παρών και μέλλον), φιλόξενους κατοίκους μουσουλμάνους ως επι των πλείστων στο θρήσκευμα, χιονοδρομικό κέντρο στο Gulmarg, πλούσια ιστορία, πυκνά δάση, γραφικά χωριουδάκια, μογγολικούς κήπους και αποτελεί και ένα παράδεισο για τους ορνιθολόγους αφού τους αιθέρες του απολαμβάνουν πλήθος απο σπάνια πουλιά.
Αγροτική (καλαμπόκι, καπνός, ρύζι, δημητριακά) και κτηνοτροφική (μεταξοσκώληκες, πρόβατα) περιοχή, με φτωχούς κατοίκους που προσπαθούν να αντισταθμίσουν αυτήν τους την φτώχεια με όπλο τον τουρισμό και την βιοτεχνία υφαντουργίας που διαθέτει, αλλά και υποβοηθούμενοι από την κυβέρνηση, η οποία τους παραχωρεί προνόμια
(φορολογία κλπ) που δεν συναντάμε στις άλλες πολιτείες της Ινδίας. Οι λόγοι πολιτικοί.
Κοινώς, θα μιλούσαμε για "λάδωμα" προς τους κατοίκους προκειμένου να μην έχουν βλέψεις απόσχισης της περιοχής τους και ένταξής της στο μουσουλμανικό Πακιστάν, το οποίο διεκδικεί το συγκεκριμένο κομμάτι. Τακτική άλλωστε που ακολουθείται απο πολλές κυβερνήσεις σε παραμεθόριες διεκδικούμενες περιοχές, και ας μην ξεχνάμε ότι τα
εδάφη του είναι πλούσια σε λιθάνθρακα , λιγνίτη κλπ άρα και τα οικονομικά οφέλη που απορρέουν απο την εκμετάλλευσή τους.
Πολλές συγκρούσεις έχουν λάβει χώρα και πολεμικές εμπλοκές , πληθώρα στρατού είναι μόνιμα εγκατεστημένη στην περιοχή, αντάρτες στα βουνά, και γενικά μια ασταθεια πολιτική και στρατιωτική ταλανίζει τους κατοίκους, οι οποίοι είναι διχασμένοι.
Αυτοί που ασχολούνται με τον τουρισμό και διαμένουν στην περιοχή της λίμνης Νταλ, θέλουν να μην αποσχιστεί το Κασμίρ στο Πακιστάν, καθότι είναι φτωχή και ασταθής χώρα και προτιμούν την Ινδία, οικονομικό γίγαντα που ανδρώνεται μέρα με την μέρα και μπορεί να τους εγγυηθεί ασφάλεια και κάποιο είδος ευμάρειας. Απο την άλλη πλευρά οι φτωχοί
κάτοικοι, που ζουν απο την κτηνοτροφία και την γεωργία, προτιμούν με γνώμονα την θρησκευτική τους πεποίθηση το Πακιστάν και δεν τους ενδιαφέρει η ινδουιστική Ινδία, διότι δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Και έτσι κυριαρχεί ο Αλλάχ για αυτούς.
Η πόλη του Σριναγκάρ είναι μια μέτριου μεγέθους πόλη 600.000 κατοίκων, και η ομορφιά της στηρίζεται στο παλαιό της κομμάτι και την σχέση της με την λίμνη. Εχει ενδιαφέροντα τεμένη, ένα εθνικό μουσείο, ξύλινα σπίτια, συμφέρουσες οικοτεχνίες και αγκαλιάζεται απο τα -ιδιαιτέρως μολυσμένα- νερά της λίμνης στα οποία καταλήγουν όλες οι ακαθαρσίες των αρακείμενων σπιτιών καθόσον δεν υπάρχει αποχετευτικό παντού.
Οι κάτοικοι φιλόξενοι, όχι με την τυπική έννοια της λέξης , αλλά την πραγματική και ουσιαστική. Τέλος η γλώσσα που μιλούν είναι κυρίως η Ουρντού και τουρίστες έχουν ελάχιστους, κυρίως Ινδούς, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενά τους είναι το ωραιότερο κομμάτι της χώρας τους.
Ποτε να πάω?
Βασικά, όποτε έχεις τα χρήματα.
Λοιπόν, αυτό το ερώτημα προσωπικά δεν το παίρνω ποτέ στα σοβαρά, αλλά εν προκειμένω πιστεύω ότι χαίρει ανάλυσης. Οχι σίγουρα τον Χειμώνα, εκτός αν ενδιαφέρεσαι για σκι στο Γκουλμάρ ή αν σου αρέσει το χιόνι στα γύρω βουνά και το κρύο. Καλύτερη εποχή είναι οι μήνες της Ανοιξης απο τον Απρίλιο και μέχρι και τον Σεπτέμβριο ή ακόμα ίσως αν ο καιρός το επιτρέψει και τον Οκτώβριο. Η ζέστη είναι υποφερτή (τα βράδυα δροσιζει στην λίμνη), ο αέρας γλυκός, τα λουλούδια ανθισμένα, τα
νούφαρα στην λίμνη επίσης, η φύση στα καλύτερά της και οι βροχές κάνουν φυσικά την εμφάνισή τους , αλλά είναι σύντομες και κυρίως βραδυνές ώρες.
Επίσης θα πρέπει ο επισκέπτης να μην αγνοήσει το πολιτικό στάτους της χώρας και να ψάξει για αναταραχές που συχνά ξεσπούν στην πόλη και -οχι σπάνια- γίνεται απαγόρευση της κυκλοφορίας.
Επικίνδυνος μήνας είναι ο Αυγουστος κυρίως γύρω στις 11, διότι τότε πριν μερικά χρόνια έλαβε χώρα αιματηρό επεισόδιο μεταξύ ινδουιστών και μουσουλμάνων κατοίκων και σε κάθε επέτειο αυτής της ημερομηνίας το Σριναγκάρ είναι καζάνι που βράζει.
Εμείς είμασταν εκεί τις ημέρες αυτές και μας συμβούλεψαν να μην προσεγγίσουμε την παλιά πόλη (άλλωστε εκεί γίνονται οι φασαρίες), τα μαγαζιά ήταν ολα κλειστά και στρατιωτικά οχήματα, αστυνομία κλπ ήταν ετοιμοπόλεμα. Δεν αποκλείεται να ακούσετε και πυροβολισμούς. Ενημερωθείτε λοιπόν απο πριν για την κατάσταση που επικρατεί.
Πως να πάω?
Σίγουρα όχι με τα πόδια. Αεροπορικώς απο Δελχι θα ήταν η καλύτερη λύση. Οδικώς απευθείας απο Δελχί δεν συνιστάται γιατί η απόσταση δεν το επιτρέπει. Υπάρχουν αρκετές εταιρείες που έχουν πτήσεις και είναι πολύ οικονομικές. Για παράδειγμα η King Fisher είναι μια απο αυτές, αλλά και η low cost Spice Jet που προτιμήσαμε εμείς -και μας έβγαλε την ψυχή- , Air India, Indigo, Go Air, Jet Airways, Jet Lite. Οι ναύλοι με επιστροφή και φόρους θα κυμανθούν περίπου απο 40 μέχρι 60 ευρώ με επιστροφή και
φόρους ή και παραπάνω αν είναι της τελευταίας στιγμής.
Μια άλλη λύση είναι να πάτε οδικώς (σιδηροδρομικώς ή με πούλμαν) απο Δελχί στο Τζάμου και κατόπιν να συνεχίσετε πάλι οδικώς μέχρι το Σριναγκάρ. Οι ώρες ατελείωτες...... Δεν συνιστάται.
Απλά καταχωρείται ως ένας ακόμη τρόπος. Η σιδηροδρομική γραμμή απο Τζάμου μέχρι Σριναγκάρ δεν έχει αποπερατωθεί ακόμα. Θα συνεχίσετε με λεωφορείο. Τέλος μπορείτε να συνδυάσετε Σριναγκαρ μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, με το Leh αεροπορικώς ή οδικώς που απαιτεί 2 ημέρες.
Που να μείνω?
Εδω υπάρχει θέμα! Και μάλιστα μεγάλο. Αρχίζω. Μην σας θολώνουν τα μάτια οι φωτο απο τα διάφορα site ξενοδοχείων. Ολα μα όλα τα ξενοδοχεία στην τουριστική περιοχή της λίμνης του Σριναγκάρ, είναι κάτω του μετρίου. Εκτός απο ένα. Το The Lalit Grand Palace το οποίο δεν θα σας στοιχίσει λιγότερο απο 170 ευρώ το δίκλινο στην καλύτερη περίπτωση και η τοποθεσία του δεν είναι και η ιδανική, αφού θα χρειάζεστε πάντα τουκ τουκ για τις μετακινήσεις σας. Επειδή είναι ακριβώς κάτω απο το βουνό και 5* φυλάσσεται απο τον στρατό, όπως και το (άσχημο κατά την γνώμη μου) Centaur Lake View. Το lalit το είχαμε επισκεφθεί για φαγητό. Μεγαλοπρεπές. Καθαρό, δυτικότροπο, σύγχρονο, σνομπ που απευθύνεται σε Ινδούς και εύπορους επιχειρηματίες ή οικογενειάρχες, και η μοναδική λύση για όποιον θέλει να μείνει ευπρεπώς.
Θα αναρωτηθείτε τώρα "καλά και εγώ που να μείνω που δεν διαθέτω 170 ευρώ την βραδυά , αλλά θέλω και αξιοπρεπές ξενοδοχείο?" Λογική ερώτηση, δύσκολη απάντηση. Στην αναζήτησή μας για να βρούμε κάπου να πουλάν μπύρα, είχαμε πάρει σβάρνα καθόλη την διάρκεια της παραμονής μας όλα τα ξενοδοχεία της περιοχής της λιμνης.
Το τι είδαν τα ματάκια μας δεν περιγράφεται! Τα περισσότερα γύρω απο την τουριστική περιοχή της λίμνης ταλαιπωρημένα, χωρίς να δεχθούν ανακαίνηση τα τελευταία 30 χρόνια, φαγωμένα απο υγρασία, πλαστική καρέκλα στην ρεσεψιόν, άσχημα κτήρια άβαφα με ξεφλουδισμένους τοίχους , ακαλαίσθητα με ντεκορ χωρίς θέμα , άδεια, μουχλιασμένα,
παρακμιακά. Σε ελάχιστα θα μπορούσες να μείνεις και πάντα με πολύ καλή θέληση και μπόλικες παραχωρήσεις εκ μέρους σου. Φυσικά για όποιον δεν νοιάζεται για τον αμφιβληστροειδή και την χαντάκωση της αισθητικής του , θα μπορέσει κάτι να βρει.
Ερχόμαστε τώρα για την πραγματική τουριστική ατραξιόν του Σριναγκάρ. Τα boat house και βασικός λόγος επίσκεψης. Ο μαχαραγιάς του Κασμίρ , απαγορεύοντας στους Βρεττανούς να χτίσουν και να κατέχουν γη, δημιούργησε αυτό το ιδιότυπο καθεστώς. Οι Αγγλοι εξαιτίας αυτής της απαγόρευσης, χρησιμοποίησαν ξύλινα πλοία των κατοίκων
και τα μετέτρεψαν σε μόνιμες κατοίκιες τους. Με μπάνιο, συνήθως 2 υπνοδωμάτια, καθιστικό και μια κουζίνα. Αγγλικό επαρχιωτικο στυλ , δαντελένιες κουρτίνες στα παράθυρα, χαλιά απο άκρη σε άκρη, μπουφέδες σκαλιστούς, φωτογραφίες στους τοίχους, και καναπεδάκια με ξύλινα τραπεζάκια και σεμεδάκια , ήταν πλωτά παλατάκια για τους αποκιοκράτες που απολάμβαναν με εξαιρετική υπεροψία τις υπηρεσίες των ντόπιων. Τα
χρόνια όμως πέρασαν, οι Αγγλοι αποχώρησαν και αυτά τα καραβόσπιτα μετατράπηκαν σε πλωτά ξενοδοχεία για οιονδηποτε θελήσει να αισθανθεί και αυτός σαν τους παλιούς ιδιοκτήτες του.
Μαζί με τους Αγγλους όμως έχουν φύγει το λούστρο απο τα καράβια, η
καθαριότητα στο μπάνιο αφού πολλά έχουν σπασμένα είδη υγιεινής, η αρτιότητα στα ξεφτισμένα και ξεθωριασμένα χαλιά, και γενικά όλα υποδηλώνουν το "περασμένα μεγαλεία". Λόγω των συχνών συρράξεων οι τουρίστες ελάχιστοι, και ως εκ τούτου η οικονομική κάνουλα στερεύει. Ως γνωστόν η συντήρηση κοστίζει και απαιτεί έξοδα. Χρήματα δεν υπάρχουν και τα καραβόσπιτα απλά στέκονται μόνο και μόνο να θυμίζουν
ότι υπήρξαν και καλύτερες ημέρες για αυτά. Κλασσικό παράδεγμα το καραβόσπιτο το οποίο έμεινε ο George Harrison ( ναι! των Beatles), αλλά και άλλες διάσημες προσωπικότητες όπως ο Michael Palin, ο Nelson A.Rockfeller, Ravi Shankar , πλήθος πρεσβευτών και διάφορα γνωστά ονόματα της πολιτικής του κινηματογράφου και άλλοι.
Λειτουργεί ακόμα και μπορείτε να μείνετε, ενώ ο ιδιοκτήτης του δεν έχει καταφέρει να κάνει ανακαίνιση -μέχρι πρότεινως- σε όλες τις μονάδες που διαθέτει λόγω έλλειψης πόρων. Ονομάζεται Butt's Clermont Houseboats - Home, αλλά η τοποθεσία του δεν είναι και η καλύτερη.
Εγω θα σας πρότεινα όμως το δικό μας (με πάσα επιφύλαξη). Σε αυτό -σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη κ. Ajaz- , διέμενε η Ιντιρα Γκάντι η οποία ήταν και φίλη με τον πατέρα του.
Μην περιμένετε αλλαγή σεντονιών ή καθάρισμα στο δωμάτιο , εκτός ισως αν το ζητήσετε, μην περιμένετε χλιδή και πολυτέλεια, μην περιμένετε κλιματιστικό, και άλλο ένα μείον είναι ότι όντας ξύλινο καραβόσπιτο εντός του νερού, μυρίζει μούχλα. Και φυσικά τρίζει. Και φυσικά το μπάνιο είναι για κλάματα. Και φυσικά δεν διαθέτει ζεστό νερό.
Αλλά, ολα τα μειονεκτήματα καλύπτονται και ακυρώνονται απο τα πάαααρα
πολλά πλεονεκτήματα. Πρωτον. Ο ιδιοκτήτης. Ο Αζάζ. Μπορείτε να κάτσετε στην βεράντα και μιλησετε ώρες μαζί του, πίνοντας την μπύρα σας και χαζεύοντας το ήλιο να "αυτοκτονεί" στα νερά της λίμνης, για τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα της χωρας, και όχι μόνο θα μάθετε πολλά, αλλά οι συζητήσεις θα είναι και μια απόλαυση. Είναι μορφωμένος και επαγγελματίας. Εκφράζει τον μέσο Κασμηριανό με κάποια οικονομική
επιφάνεια και μπορειτε να κερδίσετε μεγάλη και ως κάποιο σημείο αντικειμενική ή αν θέλετε εκ των έσω γνώση των πραγμάτων, κάτι που δεν θα καταφέρνατε αν διαβάζατε με τις ώρες.
Επιτρέπεται η μπύρα (σας την προμηθεύει ο ίδιος και οποιαδήποτε ώρα της
ημέρας πηγαίνεται στο ψυγείο και παίρνετε) και το κάπνισμα. Θα αισθάνεστε σαν το σπίτι σας , ίσως και καλύτερα, αφού όλο το πακέτο σου δίνει την αίσθηση ότι δεν είναι ξενοδοχείο αλλά η οικία κάποιου φιλου σας που σας φιλοξενεί.
Οργανώνει τα πάντα. Απο ξενοδοχεία σε όλη την επικράτεια της χώρας, μέχρι μετακινήσεις, εκδρομές, ακύρωση εισητηρίων τρένου ή αεροπλάνου κλπ. Θα τρώτε ότι θέλετε. Αν το κλείσετε με πλήρη διατροφή, μετά το πρωινό και αφού έχετε φάει θα σας πλησιάζει ο Αζαζ και θα σας ρωτά τι θέλετε να κάνετε σήμερα. Αφού το οργανώσει για εσάς, θα φεύγει και θα
έρχεται ο Αχμέτ (θεική μορφή!!!!) και με ευγενικό τρόπο θα σας ρωτά τι ακριβώς θέλετε να φάτε σήμερα. Οτι θέλετε, το μαγειρεύει για εσάς. Οτι θέλετε. Χωρίς περιορισμούς. Αν δε, πάτε βαρκάδα στην λίμνη, επειδή διαρκεί πολλές ώρες είναι πρόθυμος να σας δώσει το γεύμα σας σε καλάθι για να γευματίσετε μέσα στην βαρκούλα σας ξαπλωμένοι, πίνωντας μπύρες ή αναψυκτικά που έχει προνοήσει να είναι παγωμένα για να διατηρηθούν.
Ολο το προσωπικό σε ένα νεύμα σας θα σπεύδει να σας βοηθήσει χωρίς
δουλοπρέπεια αλλά με γνήσιο ενδιαφέρον. Τιμές? Εμείς πληρώσαμε (το 2009) για 6 διανυκτερεύσεις, πλήρη διατροφή, εκδρομές, απογευματινό τσάι, μεταφορές απο και προς το αεροδρόμιο, μετακινήσεις, ημερήσιες βαρκάδες, το ποσό των 260 ευρώ συνολικά. Δηλαδή 130 ευρώ το άτομο με όλα πληρωμένα για 7 ημέρες (εκτός απο τις μπύρες που πληρώθηκαν έξτρα). Ονομάζεται House boats on Dal Lake και το προτείνω.
Υπόψην ότι τα καραβόσπιτα απλά επιπλέουν στο νερό. Δεν μετακινούνται. Οι μεταφορές προς την ξηρά, γίνονται με βάρκες που ή συμπεριλαμβάνονται στην τιμή (όπως στο δικό μας boathouse) ή απο διάφορους περαστικούς, με ελάχιστο αντίτιμο (10 λεπτά περίπου).
Νυχτερινή διασκέδαση
Καμμία. Στο καραβοσπιτό σας, να δειπνήσετε στην ξύλινη βεράντα υπό το φως των κεριών πάνω απο τα νερά, να χαζεύετε την λίμνη και τις περαστικές βάρκες με τους πωλητές, συζήτηση, καμμιά μπυρίτσα και μετά για ύπνο.... Δεν είναι Ιμπιζα. Αν πάλι γνωρίζετε την ινδική μπορείτε να χαζέψετε στην τηλεόραση. Και όταν τελικά πάτε για ύπνο, μην ξεχάσετε να κλείσετε την εξωτερική πόρτα (δεν κλειδώνει, άλλωστε δεν
υπάρχει και λόγος) και το φως.
Ισως αν θέλετε κάποιο βράδυ να πάτε για ένα ποτό στο μπαρ του ξενοδοχείου The Lalit Grand Palace. Αλλά δεν νομίζω να θελήσετε.
Τι να κάνω?
Αρκετά. Αν και η μεγάλη ατραξιόν -πως να το κάνουμε?- είναι η λίμνη, υπάρχουν πολλά άλλα να δείτε. Τζαμιά, αγορές πλωτές ή μη, γύρωθεν χωριά, καταπληκτικούς μογγολικούς κήπους, επισκέψεις σε οικοτεχνίες για χαλιά, ξυλόγλυπτα, αντικείμενα απο πεπιεσμένο χαρτί, ένα μουσείο με ώρες λειτουργίας που αλλάζουν συνέχεια, έναν ινδουιστικό ναό στην κορυφή του λόφου ο οποίος φυλάσσεται απο τον στρατό και θα
φάτε πολύ ψάξιμο και έλεγχο μέχρι να σας επιτρέψουν να περάσετε, αλλά η θεα θα σας αποζημιώσει και φυσικά 2ημερα ή ακόμα και 5ημερα τρέκιγκ στα γύρω βουνά (Ιμαλάια) να απολαύσετε την φύση.
Ολα οργανώνονται επι τόπου και δεν έχετε έννοια για τίποτα.
Στο τρέκιγκ περιλαμβάνεται οδηγός του τζίπ, συνοδός, εξοπλισμός και μάγειρας. Αν θέλετε βόλτα στην λίμνη θα σας κοστίσει 12 ευρώ την ημέρα (η βόλτα όχι το άτομο), αλλά μπορείτε να βρείτε και πολύ φθηνότερα με το ανάλογο παζάρι.
Γιατί να πάω?
Και γιατί να μην πας? Θα πας γιατί θέλεις και εσύ να νοιώσεις την φιλοξενία των κατοίκων. Να κάνεις τρέκινγκ, ιππασία και άλλες δραστηριότητες στα Ιμαλάια. Να αγοράσεις τα περιβόητα κασμιρένια χαλιά. Να χαλαρώσεις στην λίμνη Dal μέσα στην βάρκα σου ενώ παράλληλα δίπλα σου άλλες βάρκες με πωλητές θα σου επιδεικνύουν την πραμάτεια τους, απο κοσμήματα μέχρι μπαταρίες για την μηχανή σου και σοκολάτες
Mars. Να χαθείς στα στενά της παλιά πόλης και να θαυμάσεις την εξαιρετική αρχιτεκτονική των ξύλινων σπιτιών που τα ρημάζει ο χρόνος. Να κάνεις φίλους. Να αγοράσεις σπόρους για νούφαρα και να στολίσεις το σπίτι σου. Να κάνεις σκι στην Gulmarg. Να παρατηρήσεις απο κοντά υπέροχα πουλιά όπως αετούς και μπλέ king Fisher. Να γνωρίσεις την αληθινή ιστορία του τόπου μέσα απο τις ιστορίες τους. Να πάρεις ένα τουκ τουκ και όπου σε βγάλει. Να πας χαράματα στην πλωτή πρωινή αγορά
και να δεις απο κοντά τα απίστευτα χρώματα των λουλουδιών που είναι προς πώληση, να μυρίσεις , να νοιώσεις τον παλμό των ντόπιων. Να κοιμηθείς πάνω στα νερά της λίμνης σε καραβόσπιτο δίπλα απο τα νούφαρα και να ταξιδέψεις πίσω στο χρόνο, αισθανόμενος σαν κακομαθημένος Αγγλος αποικιοκράτης. Να δοκιμάσεις αυθεντική κασμιριανή κουζίνα . Nα χωθείς με την βάρκα σου στις υδάτινες οδούς και να φωτογραφίζεις ερωδιούς και αετούς. Να δεις το ηλιοβασίλεμα να βάφει με τα χρώματά
του την λίμνη. Να επισκεφθείς κήπους μογγολικούς που όμοιοί τους δεν υπάρχουν. Να δεις πλωτά χωράφια.
Και τέλος να πας γιατί ο άνθρωπος και οι ασυλλόγιστες επεμβάσεις του, θα καταστήσουν σε λίγα χρόνια αυτόν τον παράδεισο μια συνηθισμένη
ινδική πόλη, καθόσον η ζωοποιος δύναμη της πόλης είναι η λίμνη , που αργοπεθαίνει απο την μόλυνση ημέρα με την ημέρα, και σε λίγα χρόνια θα είναι ένα ακόμη δείγμα μη σεβασμού του ανθρώπου στην φύση και εσύ δεν θα έχεις προλάβει να τον δεις.
Γιατί να μην πάω?
Δεν θα πας αμα δεν αισθάνεσαι άνετα με στρατό δίπλα σου, σε κάθε σου βήμα, σε κάθε σου εξόρμηση. Η πόλη είναι σαν στρατόπεδο. Παντού φαντάροι, όπλα, φυλάκια, στρατιωτικά οχήματα με οπλισμό , συρματοπλέγματα, πολυβολεία, αστυνομία, γκλόμπς, που θα σε ακολουθούν παντού.
Δεν θα πας άμα σου αρέσει η χλιδή και η πολυτέλεια. Το Σριναγκάρ αλλά και η ευρύτερη περιοχή δεν διαθέτουν .
Δεν θα πας , άμα στις διακοπές σου περιμένεις ναιτ κλαμπ και νυχτερινή διασκέδαση δυτικού τύπου. Ουτε τέτοια διαθέτει.
Δεν θα πας άμα περιμένεις Μακ ντόναλντς, life style, Fashion εστιατόρια, εμπορικά κέντρα με γνωστές μάρκες κλπ. Ουτε κατά διάννοια μην πλησιάσεις!! Θα απογοητευτείς.
Τέλος δεν θα πας, αν περιμένεις να δεις μουσεία ή γκαλερύ για να ταίσεις την πολιτιστική σου πείνα. Στο Κασμίρ την αδηφαγία σου στον τομέα αυτό, θα την καλύψουν οι ίδιοι οι άνθρωποι και οι καθημερινές εικόνες που βλέπεις σε κάθε βήμα σου. Παιδιά γυμνά να κολυμπούν στην λίμνη, νοικοκυρές να ψωνίζουν σε κρεοπωλεία εν πλω, υπαίθρια κουρεία, ηλικιωμένους με παραδοσιακή φορεσιά, πλωτές δίοδοι που οι
συγκοινωνίες εκτελούνται με βάρκες, αλλά και πλαστικά απορρήματα, σύριγγες, γυάλινα μπουκάλια, να επιπλέουν δίπλα απο σαπισμένα κουφάρια απο νεκρές αγελάδες πεταμένες να λιώνουν και να μολύνουν τα νερά, αρχοντικά ξύλινα σπίτια υπόδειγμα αρχιτεκτονικής να είναι έτοιμα να παραδώσουν το πνεύμα τους, παιδιά απο σχολεία με τρύπια παπούτσια, κάλτσες και στολές, σκουπίδια σε πολλές περιοχές που φλερτάρουν με
σκελετωμένα σκυλιά που τρέφονται απο αυτά, και άλλα πολλά, ευχάριστα ή δυσάρεστα που μένουν να τα ανακαλύψεις και κυρίως να τα αποκρυπτογραφήσεις.
Που να φάω?
Οι επιλογές είναι 2. Η στο καραβόσπιτο που ενδεχομένως θα διαμένεις , το οποίο θα κλείσεις με διατροφή ή στα εστιατόρια των ξενοδοχείων . Καμμία άλλη λύση.Εδώ και εκεί υπάρχουν και κάποια μεμονωμένα εστιατόρια, αλλά μάλλον απευθύνονται περισσότερο στους ντόπιους.
Τι να ψωνίσω?
Είναι σοβαρή ερώτηση αυτή τώρα? Στο Κασμίρ είσαι!! Τι άλλο εκτός απο χαλιά?
Περίφημα και παρακαταθήκη στο χρόνο. Που? Αυτό έχει πλάκα. Θα κάθεσαι ωραία ωραία στην βεράντα σου και θα αγναντεύεις το υπερπέραν. Θα έρθει απο το πουθενά ένας κύριος και θα σου πιάσει κουβέντα. Απο που είσαι, πως τα περνάς μπλα μπλά. Στο τέλος θα σου πει ότι εργάζεται σε μια βιοτεχνία με χειροποίητα χαλιά. Θα σε ρωτήσει αν θέλεις να πας να ρίξεις μια ματιά. Εσύ θα του πεις όχι ίσως αυριο. Αυριο θα είναι εκεί. Θα σε περιμένει σαν πιστό σκυλι. Κάθε ημέρα. Μέχρι που σε κάποια στιγμή θα πεις και εσύ "μωρέ τι χάνω να πάω να ρίξω μια ματιά". Και πολύ καλά θα κάνεις. Τύφλα να έχουν τα μουσεία. Ο κύριος θα έρθει , θα σε πάρει με το αυτοκίνητό του και μετά θα σε γυρίσει πίσω. Αν θες αγοράζεις. Πάμφθηνα και Α ποιότητα. Αν πάλι δεν θες.. κανένα πρόβλημα. Να πας. Θα περάσεις καλά και θα δεις και παραδοσιακά σχέδια του Κασμίρ.
Ενα χαλί (αντίκα) μέτριου μεγέθους με παζάρια θα σου κοστίσει περίπου 300 ευρώ. Καινούργιο λίγο λιγότερο. Συνήθως μάλλινο. Να πας. Θα βρείς και πασμίνες περίφημες. Και μην ξεχνάς να παζαρέψεις. Αν έχεις πρόβλημα χώρου μπορείς να αγοράσεις ένα μικρούλι ή να χρεωθείς περίπου 70 ευρώ μεταφορικά. Φυσικά θα υπάρξει εκτελωνισμός στην Ελλάδα, αλλά μπορείς να συνενοηθείς απο πριν με την διεύθυνση, για να σου κόψουν χαμηλής τιμής απόδειξη, για να πληρώσεις λιγότερα στο τελωνείο. Τα χαλιά απο
το Κασμίρ μην ξεχνάς, δεν είναι αγορά, είναι επένδυση και βοηθάς και την οικονομία του τόπου.
Επίσης έχει πανέμορφα ξυλόγλυπτα σε οικοτεχνίες. Οι Κασμιριανοί είναι μεγάλοι τεχνίτες στον τομέα της ξυλογλυπτικής. Απόδειξη τα σκαλίσματα στα καραβόσπιτα.
Ακόμα μπορείς να αγοράσεις σπόρους για νούφαρα και όταν επιστρέψεις στο σπίτι σου, να έχεις αυτά τα πανέμορφα φυτά να σου στολίζουν το σπίτι (2 ευρώ οι 12 σπόροι περίπου).
Πόσο χρόνο να του αφιερώσω
Αν πάτε για 2ημερο τρέκινγκ 8 ημέρες αρκούν. Αν όχι , σε 6 θα μπορείτε να πείτε ότι σας φτάνουν. Το θέμα δεν είναι ότι χρειάζεσαι τόσες ημέρες για να δεις, αυτό που είναι να δεις. Τον χρόνο τον χρειάζεσαι για να μπεις στο χαλαρωτικό κλίμα και την ατμοσφαιρα της πόλης. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό της άλλωστε. Η ηρεμία που επιβάλλει στον επισκέπτη. Αν έρθετε βιαστικά, δείτε τα 6-7 πράγματα που λένε οι οδηγοί και μετά
φύγετε, πως θα εναρμονιστείτε με το περιβάλλον? Αρα 8 ή 6. Λιγότερο δεν θα σας φτάσει και θα σας μείνουν κενά.
Πως να κινηθώ?
Με βάρκα και τουκ-τουκ. Φθηνά και τα δύο. Και φυσικά διαπραγματεύσιμα ως προς την τιμή.
Κίνδυνοι?
Δεν διαβάζεις προσεκτικά. Τα είπαμε. Ενημερώσου πριν απο το ταξίδι σου απο το ιντερνετ για το πολιτικο status και μετά πήγαινε, αν είναι όλα οκ. Εγκληματικότητα υπο την έννοια την δυτική, όχι δεν έχει. Πως θα μπορούσε άλλωστε με τόσους στρατιώτες στον δρόμο? Κοινός νους και απλή λογική. Απέφυγε τις συγκεντρώσεις και τις πορείες και αν η κατάσταση είναι τεταμένη και μυρίζει μπαρούτι, -κάτι που γίνεται συχνά-, μην πας στην παλιά πόλη επ' ουδενί. Περιορίσου στην περιοχή της λίμνης. Συνήθως είναι ασφαλής.
Τι να φορέσω?
Μουσουλμάνοι είναι, μην πας λες και θα εμφανιστείς σε καμπαρέ. Δηλαδή σορτς, ή μίνι καλά θα ήταν να μην φορέσεις. Κατά τα άλλα ότι θες. Τον χειμώνα όμως πάρε και κανένα παλτό, μπουφάν, βελέτζα, φλοκάτη, αμπέχωνο κλπ. Θα σε φαει το κρύο. Τα boathouse πάντως διαθέτουν σόμπες με χρέωση.
Τι να προσέξω?
Τίποτα ιδιαίτερο. Απλά να θυμάσαι να κάνεις παζάρια για τα πάντα. Εχουν την τάση να υπερχρεώνουν όχι μόνο τους δυτικούς , αλλά και τους Ινδούς. Πάνω σε αυτό θα πρέπει να σημειωθεί, ότι οι περισσότεροι ινδοί τουρίστες που πάνε εκεί, διακατέχονται απο σνομπισμό, -απόρροια της οικονομικής τους επιφάνειας- και απο ότι μας είπαν οι ντόπιοι , αλλά και απο προσωπική πείρα -αφού δυστυχώς γίναμε πρωταγωνιστές κάποιου
ιδιαίτερα δυσάρεστου επεισοδίου το οποίο δεν θα αναφέρω για ευνόητους λόγους-, πηγαίνουν υπεροπτικά, αλλαζονικά, με έπαρση, επιδεικτικά και προκαλούν με αυτήν τους την συμπεριφορά δυσάρεστες καταστάσεις.
Αυτό προς υπεράσπιση των ντόπιων, που ένας απλός επισκέπτης , δεν μπορεί να τους ξεχωρίσει απο έναν Ινδό επαρμένο τουρίστα, ο οποίος πάει για να επιβεβαιώσει την οικονομική του ανωτερότητα και ευμάρεια, αλλά και να την επιδείξει στους φτωχούς Κασμιριανούς.
Για την ιστορία περιβόητο και χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι το περιστατικό με κάποιους νεαρούς Ινδούς που πείραξαν κάποια μουσουλμάνα κασμιριανή. Το έμαθε ο ιδιοκτητης του boathouse στο οποίο διέμεναν, παίρνει τα πράγματά τους απο το δωμάτιο , τα πετάει έξω, και όταν αυτοί επέστρεψαν, τους λέει δεν σας φιλοξενώ άλλο πιά....
Αυτοί έψαξαν μια βαρκα να φύγουν αλλά οι βαρκάρηδες συνεννοημένοι αρνούνταν την μεταφορά. Πέρασαν ένα ολόκληρο βράδυ στην προβλήτα του boathouse και την επόμενη έφυγαν σαν βρεγμένες γάτες απο το Κασμίρ.
Πάντως σαν κοινωνικό σχόλιο εδώ να προσθέσω ότι ούτε οι Ινδοί , -εννοώντας τους μη Κασμιριανούς- συμπαθούν τους ντόπιους, αλλά ούτε και αυτοί με την σειρά τους του Ινδούς. Οι πρώτοι γιατί αισθάνονται αδικημένοι λόγω των προνομίων που έχουν παραχωρηθεί απο την κυβέρνηση στην περιοχή και τους θεωρούν αγνώμονες που ακόμα
και προνομιούχοι θέλουν να αποσχιστούν και να ενταχθούν στο Πακιστάν, και οι δεύτεροι γιατί αισθάνονται ότι δεν ανήκουν στην Ινδία, έχοντας άλλο θρήσκευμα, γλώσσα, ήθη , έθιμα και κυρίως καταβολές, ιστορικές και κοινωνικές.
Φυσικά και για τις δύο ομάδες ισχύει και το αρνητικό ορόσημο του αλλόθρησκου (περισσότερο για τους μουσουλμάνους, όντας πιο σκληροπυρηνική θρησκεία απο τους -ας πούμε- μετριοπαθείς
ινδουιστές).
Ως εκ τούτου αποφύγετε πολιτικές συζητήσεις, εκτός αν είστε σίγουροι για τον συνομιλητή σας (ο Αζάζ μπορεί να σας δώσει περισσότερες πληροφορίες και να σας ενημερώσει)
Κάτοικοι
Αν μπορούσαμε να δώσουμε βραβείο στον πιο φιλόξενο λαό, αυτό κατά την ταπεινή μου γνώμη θα το έπαιρναν οι Κασμιριανοί. Χωρίς ίχνος δουλοπρέπειας , ενδιαφέρονται πραγματικά για εσένα , για το πως θα περάσεις και να σχηματίσεις καλή γνώμη για αυτούς. Πηγαίναμε για παράδειγμα σε μαγαζάκι να πάρουμε τηλέφωνο και ο υπάλληλος
πρόσφερε τσάι, μας καλούσε στο σπίτι του και μας έλεγε ότι χρειαστείτε, ότι θελήσετε ελατε να να σε βοηθήσω.
Τέτοια αντιμετώπιση πραγματικά σε ελάχιστα μέρη συναντάς. Και μάλιστα
ανιδειοτελώς. Επίσης να αναφέρουμε ότι είναι πολύ διακριτικοί. Απλά μην ξεχνάς, είναι μουσουλμάνοι με ότι αυτό συνεπάγεται. Και φυσικά παζάρι πάντα. Είπαμε είναι φιλόξενοι, τίμιοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σε υπερχρεώνουν.
Αεροδρόμιο
Ρητή εντολή. Θα πας τουλάχιστον 2 ώρες πριν. Αιτία? Ελεγχοι. Απειροι... Θα χάσεις τον λογαριασμό. Και σωματικοί και των αποσκευών. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ακόμα και πριν την επιβίβαση στο αεροπλάνο, δίπλα του υπάρχουν παραβάν και σε ψάχνουν ακόμα μια φορά. Δεν θα έχεις μπαταρίες και αναπτήρες πάνω σου. Θα κατασχεθούν. Υπάρχει
και ειδικός έλεγχος για φωτογραφικές μηχανές. Φρόντισε να μην έχει φιλμ μέσα, γιατί σου τις ανοίγουν.
Και κάτι σημαντικό. Οταν φτάσεις στην αίθουσα αναμονής θα πας σε μια διπλανή αίθουσα στην οποία θα υπάρχουν οι αποσκευές που έχεις παραδώσει. Θα πρέπει να πας εκεί για να τις ταυτοποιήσεις στους υπαλλήλους, διαφορετικά δεν θα φορτωθούν στο αεροπλάνο, για λόγους ασφάλειας. Μην περιμένεις ειδοποίηση απο τα μεγάφωνα. Απλά
όταν φτάσεις στην αίθουσα αναμονής και πριν μπείς στο αεροπλάνο, θα δεις ένα δωματιακι που θα πρέπει να πας για την ταυτοποίηση. Φυσικά η είσοδος στο αεροδρόμιο στους μη έχωντες εισιτήριο απαγορεύεται (στο Δελχί απαγορεύεται και η έξοδος!!!).
Αυτά τα ολίγα
)
