Ινδία Ινδία...τα πάντα είναι πιθανά!

[Travelstoryteller]

Villi με έχεις στείλει!!!! Υπέροχες, ολοζώντανες και παραστατικότατες περιγραφές που τις έχεις τόσο όμορφα δέσει με τις εκπληκτικές φωτογραφίες που τράβηξες, χαρίζοντας μας ένα πραγματικά κινηματογραφικό αποτέλεσμα!!! Διάβασα την ιστορία σου μονορούφι και ακόμα δεν έχω προσγειωθεί ... Άσε που κατάφερες να βάλεις το μικρόβιο της Ινδίας στις σκέψεις μου παρόλα τα ποντίκια, την φτώχια, τη σκοτεινιά και τα ευτράπελα που με τόση επιτυχία μας μετέφερες !!! Συγχαρητρήρια και αναμένουμε την συνέχεια!!!

 

[villi]

Pushkar συνέχεια… & Jaipur

Ξημέρωσε μια υπέροχη μέρα με λιγότερη ομίχλη που επέτρεπε στις αχτίδες του ήλιου να ζεσταίνουν λιγάκι το δροσερό πρωινό.Η ησυχία ήταν απόλυτη αφού η σκηνή μας ήταν στην άκρη του συγκροτήματος με φόντο το ερημικό τοπίο που απλωνόταν μπροστά της.

Κατευθυνθήκαμε προς την αίθουσα που σερβιριζόταν το πρωινό για να διαπιστώσουμε ότι γινόταν ένας μικρός χαμός από τον κόσμο που είχε διανυκτερεύσει μετά το χτεσινό πάρτυ.Μία αίθουσα γεμάτη ενθουσιασμένους ινδούς με πολλά πιτσιρίκια και μόνοι δυτικοί εμείς!Περιττό να πω ότι μόλις ανοίξαμε την πόρτα έπεσαν επάνω μας όλα τα βλέμματα ταυτόχρονα και δεν νομίζω ότι πολλά από αυτά αποσύρθηκαν από πάνω μας καθ’όλη τη διάρκεια της παρουσίας μας.Έτσι μοιράσαμε χαμόγελα και απολαύσαμε ένα έξτρα καυτερό πρωινό καθώς προοριζόταν κυρίως για ινδικούς ουρανίσκους.Ευτυχώς που είχα μαζί μου γαστροπροστατευτικά και δεν εξεράγη το στομάχι μου!

Σήμερα η διαδρομή θα ήταν η μικρότερη που κάναμε σε όλο το ταξίδι καθώς η Jaipur απείχε μόλις 1μιση ώρα.Οπότε αποφασίσαμε να φορτώσουμε τα πράγματα στο αυτοκίνητο και να περάσουμε το πρωινό στο Πουσκάρ που τόσο αγαπήσαμε.Άλλωστε ο οδηγός μας διαβεβαίωσε ότι μιάμιση μέρα στην Τζαιπούρ ήταν υπεραρκετή και είχε δίκιο!

Προσωπικά πιστεύω ότι κάθε πόλη έχει άλλη εικόνα το πρωί,άλλη το μεσημέρι κι άλλη το βράδυ.Για το Πουσκάρ είναι πέρα για πέρα αλήθεια.Όταν είχαμε φτάσει την προηγούμενη μέρα ήταν ήδη μεσημέρι με βαριά ομίχλη οπότε τα χρώματα της πόλης δεν ήταν ευδιάκριτα.Σήμερα όλα ήταν πιο φωτεινά,η αγορά έμοιαζε σα χαρούμενο ουράνιο τόξο και τα νερά της λίμνης ένας τεράστιος καθρέπτης!

Ο κόσμος είχε στρωθεί γύρω από τις καντίνες κι έπαιρνε το πρωινό του,οι τουρίστες δεν είχαν ξεμυτίσει ακόμη και την αγορά είχανε κατακλύσει σχεδόν αποκλειστικά ντόπιοι.Αγόρασα λίγες μπανάνες υποτίθεται για να τις έχουμε για σνακ αλλά τις μοίρασα λίγο πιο κάτω σε τρία πιτσιρίκια που ξυπνούσαν μέσα από τα χαρτόκουτα στο πεζοδρόμιο.Αχ αυτή η Ινδία!!!

Εντύπωση μου έκανε επίσης το γεγονός ότι ενώ στα γκατ είχε πάρα πολύ κόσμο δεν είδαμε κανένα να μπαίνει στο νερό κι επίσης από το μέσο των σκαλιών και κάτω έπρεπε να βγάλουμε τα παππούτσια.
Αυτό ήταν ένα τεράστιο θέμα στην Ινδία γιατί καταλαβαίνεται ότι έπρεπε να πατήσουμε διάφορες ακαθαρσίες αφού σε πάμπολλα μέρη δεν επιτρέπονται παππούτσια.Είχα προμηθευτεί ποδονάρια αλλά κάποια στιγμή τέλειωσαν κι αυτά οπότε θυσιάσαμε ένα ζευγάρι κάλτσες που τις είχαμε σε σακουλάκι για το σκοπό αυτό και τις αποχωριστήκαμε στο αεροδρόμιο!Οι Ινδοί βέβαια δεν έμπαιναν καν στον κόπο να τινάξουν έστω τις κάλτσες πριν φορέσουν το παπούτσι ή να σκουπίσουν τα πόδια όταν ήταν ξυπόλυτοι.Είπαμε η καθαριότητα εδώ είναι σχεδόν άγνωστη λέξη!

Με βαριά καρδιά χαιρετήσαμε αυτό το κομμάτι τη Ινδίας που μας κέρδισε με την πρώτη ματιά

για να πάρουμε το δρόμο μέσω του φιδωτού βουνού Nag Pahar,προσπερνώντας την πόλη Ajmer,για την πρωτεύουσα του Ρατζαστάν Jaipur.
Μιάμιση ώρα κάναμε από το Πουσκάρ στη Τζαιπούρ και δύο ώρες στην είσοδο της πόλης!Τέτοια κίνηση είχε!
Τεράστια πόλη,απίστευτη φασαρία,η αλήθεια είναι ότι μας είχε καλαρέσει η ησυχία στο Πουσκάρ και κάπως μας ήρθε η επιστροφή στο χάος.
Κατάλαβε ο οδηγός την πίκρα μας και θέλησε να μας γλυκάνει οπότε πρότεινε πριν πάμε στο ξενοδοχείο να μας πάει στον Birla Lakshmi Narayan temple που βρίσκεται στους πρόποδες του φρουρίου Moti Dungri σ΄έναν πολύ ήσυχο λόφο της πόλης.

Πολύ ενδιαφέρον ναός από λευκό μάρμαρο και εντυπωσιακά υαλογραφήματα ινδικής γραφής.

Επάνω στην είσοδο του ναού είναι σκαλισμένος σε λευκό διάφανο μάρμαρο ο θεός Ganesh,προστάτης των νοικοκυριών ενώ στον εξωτερικό τοίχο βρίσκονται σκαλισμένες ιστορικές φιγούρες όπως ο Κομφούκιος,ο Ζαρατούστρα,ο Χριστός και ο Σωκράτης!!! Προσπάθησα να βγάλω φωτογραφίες αλλά κατέστη αδύνατο καθώς μας κυνηγούσαν οι φρουροί με υπέρμετρο ζήλο μην τυχόν και απαθανατίσουμε τα έργα.
Σε μισή ώρα ο ναός πλημμύρισε με κόσμο καθώς θα άρχιζε η βραδινή προσευχή οπότε καθίσαμε όλοι στο χαλί και παρακολουθήσαμε μια προσευχή διαφορετική από τις άλλες καθώς δεν υπήρχαν τυμπανοκρουσίες και χαρούμενα τραγούδια αλλά χαμηλόφωνες ψαλμωδίες και θυμιάτισμα των αγίων από τον ιερέα.Έτσι χαμηλόφωνα σηκώθηκαν όλοι κάποια στιγμή για να κάνουν την περιφορά,σύμφωνα πάντα με τους δείκτες του ρολογιού,γύρω από τον ιερό χώρο καταλήγοντας στον ιερέα που έβαλε στις χούφτες μας άνθη και ζαχαρωτά.
Στη συνέχεια κάναμε ένα ακόμη αγώνα δρόμου να φτάσουμε στο ξενοδοχείο καθώς η κίνηση ήταν ακόμη υπερβολική.Το ξενοδοχείο μας βρισκόταν κοντά στην πύλη Chandpol που οδηγούσε στην Παλιά πόλη αλλά για να φτάσουμε έπρεπε να περάσουμε από μία αγορά λαχανικών και κρεάτων.Μιλάμε στην κυριολεξία για ένα υπαίθριο σφαγείο σ’ένα δρόμο σκέτο αιματοκύλισμα!!!Υπο την επήρεια σοκ διαβαίνουμε την είσοδο του Bissau Palace για να αντικρίσουμε ένα παλιό ανακαινισμένο παλάτι με αέρα άλλης εποχής http://www.tripadvisor.com.gr/Hotel...9-Reviews-Bissau_Palace-Jaipur_Rajasthan.html .Το δωμάτιο ακροβατούσε μεταξύ παρόντος και παρελθόντος και μάλλον η ζυγαριά έγερνε στο παρελθόν καθώς η παλιά πόρτα δεν είχε βαφτεί ποτέ,ο οντάς με τα κιλίμια και οι πιστόλες στους τοίχους σε παρέπεμπαν σε δωμάτια των παλατιών-μουσείων.Όλο το ξενοδοχείο θα μπορούσε να είναι ένα μουσείο γιατί ακόμη και οι εργαζόμενοι έμοιαζαν να έχουν περάσει τα 100 έτη!Αφήνουμε τα πράγματα και εξερευνούμε τη παλιά βιβλιοθήκη και τους γεμάτους έπιπλα-αντίκες χώρους ψυχαγωγίας.
Είναι νωρίς ακόμη και αποφασίζουμε να κάνουμε μια πρώτη γνωριμία με την πόλη οπότε παίρνουμε ανάσα και κατεβαίνουμε προς την κρεαταγορά με σκοπό να μπούμε στην Παλιά πόλη.Ευτυχώς οι αιματοχυσίες είχαν σταματήσει αλλά λαχανικά και αίματα είχαν κάνει ένα εκρηκτικό μίγμα στους δρόμους όπου κάναμε απίστευτα σλάλομ για να τα αποφύγουμε με καλυμμένη μύτη φυσικά.Μπαίνοντας στην Παλιά πόλη επικρατούσε ησυχία στο μεγαλύτερο κομμάτι της καθώς ήταν Κυριακή και τα περισσότερα καταστήματα ήταν κλειστά.
Υπάρχουν πολλές πύλες για να εισέλθει κανείς στην Παλιά πόλη,οι κύριες είναι η New Gate,η Sanganeri Gate,η Tripolia Gate και η Ajmer Gate.Εντός χωρίζεται σε πέντε παραλληλόγραμμα κομμάτια όπου κάθε δρόμος που τα απαρτίζει είναι κι ένα διαφορετικό bazaar.Ανοικτό βρήκαμε το BapuBazaar με παραδοσιακά αλλά και ευρωπαϊκά ρούχα και παπούτσια όπου ο συνωστισμός ήταν μεγάλος και η βόλτα σχετικά δύσκολη.Κυριολεκτικά σπρωχνόμασταν στους δύο αντικρινούς στενούς δρόμους και μέσα στα μικρά καταστήματα επικρατούσε ο ίδιος πανικός.
Φτάνοντας σε μια διασταύρωση βλέπουμε επίσης ανοιχτά τα καταστήματα γλυπτών στην αγορά με το όνομα Khajane Walon ka Rasta και κατηφορίζουμε προς τα κει για να αποφύγουμε την πολυκοσμία.Πολύ εντυπωσιακά έργα,πραγματικές υπερπαραγωγές,στεκόμουν και χάζευα κάθε τόσο τους τεχνίτες επί το έργω.Οι τιμές βέβαια άκρως απαγορευτικές ακόμη και για ένα μικρό αγαλματάκι!Στο τέλος αυτού του δρόμου στην ουσία βρίσκεται το ένα από τα τέσσερα άκρα της Παλιά Πόλης κι εμείς βρισκόμαστε στο δίλλημα να συνεχίσουμε προς αναζήτηση εστιατορίου ή να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο.Σύμφωνα με το χάρτη εκεί κοντά φαίνεται να είναι το εστιατόριο Niro’s που μου είχαν προτείνει συμφορουμίτες και μη.Εκεί κοντά?Στην Ινδία το κοντά είναι σχετικό!
Ο δρόμος που ακολουθήσαμε πιστεύοντας πως σύμφωνα με το χάρτη είναι ο σωστός μας έβγαλε που αλλού…σε μια ερημιά!Ωραία πάλι μπλέξαμε!Κανονικά θα έπρεπε να είναι ένας κεντρικός δρόμος εδώ έτσι δεν είναι,ρωτάω!
Μάλλον μετακόμισε η απάντηση που λαμβάνω!
Φακός και χάρτης επί τάπητος να δούμε που πάμε.Δεν βγάζουμε άκρη.
Τώρα εδώ που φτάσαμε μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα προχωράμε κι όπου βγει.Στον δρόμο κανείς, οχήματα δεν περνούσαν,μόνο εμείς και οι όγκοι των σκουπιδιών.Σε κανένα πεντάλεπτο σιωπής βλέπουμε φως στο τέλος του δρόμου,ευτυχώς γιατί είχα αρχίσει να αγριεύομαι!
Πρόκειται για ένα τεράστιο κατάστημα ανδρικών ρούχων με βιτρίνα υπέρλαμπρα γαμπριάτικα κοστούμια.
Πάμε λέω στον σύζυγο!
Που? μου απαντά!
Μέσα να κάνουμε ότι κάτι ψάχνουμε και να ρωτήσουμε για το δρόμο.
Είσαι τρέλή?Τι να ψάχνουμε,γαμπριάτικο κουστούμι?
Έχει κι άλλα πράγματα λέω και τον έχω ήδη τραβήξει.
Οι πωλητές σκοτώθηκαν ποιος θα μας πρωτοεξυπηρητήσει,ρίχνω μια ματιά στα γρήγορα και τους ζητάω πουκάμισα για το σύζυγο.
Το δρόμο ψάχνουμε μη το ξεχνάς.
Ε καλά αφού μπήκαμε γιατί να μην δοκιμάσεις,πλάκα έχει.
Εν τέλει βγήκαμε από το κατάστημα με χίλιες ευχές,πληροφορίες για το δρόμο και τρία πουκάμισα προς 7 ευρώ το ένα!Δεν ήταν κι άσχημα!
Ακολουθούμε τις οδηγίες και σύντομα βρισκόμαστε στο εστιατόριο όπου απ’έξω περίμενε ουρά και μέσα δεν έπεφτε καρφίτσα.Μας τακτοποιούν αμέσως και όταν τους λέω ότι απ’έξω περιμένει τόσος κόσμος μου απαντάνε πως αυτοί είναι μεγάλες παρέες και δεν χωράνε.
Για την ιστορία το φαγητό ήταν μέτριο και τα γκαρσόν μας κοίταγαν στα μάτια καθ’όλη τη διάρκεια τόσο έντονα που πραγματικά φαινόταν να κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα για να φάμε και να φύγουμε όσο γρήγορα γινόταν!
Δυστυχώς με μας την πάτησαν γιατί κουρασμένοι καθώς ήμασταν είχαμε βυθιστεί στους καναπέδες και δεν λέγαμε να ξεκολλήσουμε.
Κατά τις 11μιση αποφασίσαμε να κουνήσουμε τα πόδια μας και βγήκαμε στο δρόμο προς αναζήτηση ρίκσο.Οι εικόνες που αντικρίσαμε ήταν γροθιά στο στομάχι! Επαίτες με διάφορες φρικτές,σε κάποιες περιπτώσεις,σωματικές παραμορφώσεις είχαν στηθεί έξω από τα εστιατόρια που βρίσκονται στη σειρά,στον δρόμο MI της Τζαιπούρ.Ακόμη ταλαίπωροι μικροπωλητές αναμεσά τους και πιτσιρικάδες να μας σπρώχνουν διάφορα αντικείμενα αλλά και τύποι που μας προσέγγισαν για να μας πουλήσουν διάφορες ‘’υπηρεσίες’’.
Αυτό που με σόκαρε περισσότερο ήταν η επαφή που είχα για πρώτη φορά με τα παιδιά των δρόμων.Παιδιά που κοιμούνται στους δρόμους είδα σε όλα τα μέρη που επισκέφτηκα αλλά ανήκαν σε οικογένεια και αυτό κάπως καθησύχαζε τη συνείδηση αν μπορεί να το πει κανείς αυτό.Αλλά παιδιά που κινούνται σε ομάδες μόνα τους και ζουν σε διάφορα σημεία πάλι μόνα τους πρώτη φορά είδα σε αυτή την πόλη και πάγωσα!Tα έβλεπες στριμωγμένα το ένα δίπλα στο άλλο κάτω από κάποιον πάγκο ή μπροστά σε κάποιο κλειστό κατάστημα μόνα κι έρημα,αναμεσά τους ακόμη και μωρά ενός έτους στην αγκαλιά 5άχρονων.Αυτή η εικόνα δεν φεύγει λεπτό από το μυαλό μου!Θα μου πείτε δεν γνώριζες,δεν είχες διαβάσει?Βεβαίως και ήξερα αλλά η εικόνα έχει άλλη δύναμη,είναι ικανή να ξυπνήσει συνειδήσεις πολύ περισσότερο από ένα άψυχο άρθρο.
Κάπου εκεί έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου ελπίζω να την κρατήσω…
Όπως καταλάβατε οι δρόμοι στο κέντρο της Τζαιπούρ τη νύχτα δεν αποτελούν ευχάριστο θέαμα οπότε αρπάξαμε ένα ρίκσο για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο.Πλησιάζοντας στην πύλη Chandpol πιστεύαμε πως η αγορά θα ήταν έρημη τέτοια ώρα.Αμ δε!Η κατάσταση ήταν χειρότερη από το απόγευμα καθώς είχε μετατραπεί σε ένα μεγάλο υπαίθριο ταχυφαγείο με άντρες σε κατάσταση μέθης?Νάρκωσης?Δεν ξέρω τι από τα δύο καθώς υποτίθεται ότι το αλκοόλ είναι απαγορευμένο στην Ινδία.Ό δρόμος ήταν σχεδόν απροσπέλαστος,το ρίκσο κόρναρε με μανία και διάφορα κεφάλια χώνονταν με φόρα μέσα στο ρίκσο για να δουν τους ξένους.Ο οδηγός μου ζήτησε να καλύψω το πρόσωπο μου γιατί μαζεύονταν όλο και περισσότεροι περίεργοι με αποτέλεσμα να μας κλείνουν εντελώς το δρόμο.Ευτυχώς που ήξερα ότι το ξενοδοχείο ήταν λίγο πιο κει με φρουρό στην πόρτα γιατί μετά από τόσες εικόνες είχα αρχίσει να δυσφορώ έντονα.Αισίως όλα πήγαν καλά και τούτη τη μέρα και πέσαμε για ύπνο με τον ανεμιστήρα ανοικτό γιατί τα κουνούπια στο δωμάτιο μας,που είχαν εντωμεταξύ ξυπνήσει,μας περιτριγύριζαν με άγριες διαθέσεις!

 

[ggonholidays]

Villi είναι αριστουργιματική η αφύγηση σου. Με χιούμορ, με γλαφυρλωτητα, με αμεσότητα... τι άλλο να ζητήσει κανείς;

 

[panius]

Καταπληκτική η ιστορία σου!!! Τη διάβασα μονορούφι! Το ταξίδι σου σε μεγάλο βαθμό συνέπεσε με το δικό μου (αν και εμείς μετά τη Jaisalmer πήγαμε κατευθείαν Jaipur - έχασα τον ποντικοναό damn it!!!). Φοβερές και οι φώτο!!! Keep writing...

 

[strani]

Εχεις απολυτο δικιο οτι οι πραγματικοτητα δεν εχει καμια σχεση με το να διαβασεις κατι σε οδηγους η' ιντερνετ....

 

[strani]

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!!!!!!!! λεμε

 

[villi]

Jaipur συνέχεια…

Το πρωινό στο ξενοδοχείο πολύ μέτριο και ο 100 ετών σερβιτόρος αργοκίνητος και δύσθυμος! Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτό το ξενοδοχείο περιλαμβάνεται στα ‘’best to stay’’ του ταξιδιωτικού οδηγού,προσωπικά δεν βρήκα το λόγο!

Δε χάσαμε χρόνο λοιπόν,φύγαμε το γρηγορότερο καθώς σήμερα θα επισκεπτόμασταν τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Τζαιπουρ.Ο οδηγός,μας πήγε κατευθείαν στο Amber fort γιατί η ουρά όπως μας είπε για τους ελέφαντες μπορεί να είναι τεράστια και είχε όπως πάντα δίκιο.

Το μεγαλειώδες αυτό φρούριο βρίσκεται 11 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πρωτεύουσας του Ρατζαστάν χτισμένο σε μια βραχώδη βουνοπλαγιά από τους Kachhwaha Rajputs οι οποίοι ανήκαν στην κάστα των πολεμιστών Kshatriya.

To φρούριο στο μεγαλύτερο μέρος του αποτελείται από το παλάτι το οποίο με τη σειρά του αποτελείται από τέσσερα κτίσματα

το κάθε ένα με την αυλή του.

Η προσέγγιση του φρουρίου με τους ελέφαντες είναι η μία επιλογή και βεβαίως η πιο τουριστική ενώ η άλλη προϋποθέτει την ανάβαση με τα πόδια που από κάποιο σημείο και μετά πρέπει να γίνει ανάμεσα στους ελέφαντες πατώντας τα κακάκια και τα τσισάκια τους!Παρ’όλο που έχω έρθει κι άλλες φορές σε επαφή με τα μεγαλόσωμα αυτά ζώα πρώτη φορά είδα ελέφαντα να ουρεί και κυριολεκτικά πρόκειται για πλημμύρα!

Η θέα από την πλάτη του πάντως αλλά και από αρκετά σημεία του φρουρίου είναι μαγευτική!!!

Η εξερεύνηση του τεραστίου σε μέγεθος παλατιού μαζί με την ανάβαση απαιτεί ένα γεμάτο τρίωρο καθώς περιλαμβάνει πολλές αίθουσες,διαδρόμους και μικρότερα δωμάτια.

Επίσης ένα χιλιόμετρο περίπου μακριά πάνω στον λόφο πίσω από το φρούριο βρίσκεται το Jaigarh fortress, ένα κατά πολύ μικρότερο φρούριο με φοβερή θέα!

Το Amber Fort σήμερα κατοικείται από ζωηρά πιθικάκια

Στη κάθοδο,μας πλησίασε ένας από τους φωτογράφους που φωτογράφιζαν τους τουρίστες κατά την άνοδο στο φρούριο πάνω στον ελέφαντα.Ήθελε να μου πουλήσει 15 φωτογραφίες προς 40 ευρώ!Ρίχνω μια ματιά και με πιάνουν τα γέλια,όχι ότι θα έδινα 40 ευρώ για να τις αγοράσω αλλά από περιέργεια για το πώς φαινόμασταν εκεί πάνω.Το θέαμα ήταν γελοίο!Δε χρειάζεται βέβαια να σας γράψω ότι μας έγινε στενός κορσές για να τις πάρουμε κι όσο εμείς αρνιόμασταν τόσο κατέβαζε την τιμή ώσπου όταν φτάσαμε στο πάρκινγκ και μπήκαμε στο αυτοκίνητο μας παρακάλαγε να του δώσουμε 2 ευρώ.Στο φόβο ότι θα άρχιζε να τρέχει στην κατηφόρα πίσω από το αυτοκίνητο απεγνωσμένος του έδωσα 2ευρώ για τα ντοκουμέντα των στιγμών που θα τις βλέπουμε και θα γελάμε στα γεράματα!
Κατεβαίνοντας από το φρούριο σταματήσαμε στη λίμνη Man Sagar στο κέντρο της οποίας βρίσκεται το Jal Mahal,παλάτι του νερού.

Ο κόσμος έκανε την πρωινή του βόλτα κατά μήκος της λίμνης και τάιζε τις πάπιες με ψωμί του τοστ που πωλούνταν σε πανέρια επί τόπου.

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της Τζαιπούρ ή αλλιώς Παλιά Πόλη γνωστή και ως ροζ Πόλη.Ο οδηγός στάθμευσε στο παρκινγκ του παλατιού,μας έδωσε οδηγίες κι εμείς όπως πάντα χαθήκαμε στη διαδρομή!Μα πως τα καταφέρναμε δεν ξέρω,πρέπει να έχουμε χάρισμα στον αποπροσανατολισμό δεν εξηγείτε διαφορετικά!
Το παλάτι όμορφο δε μπορώ να πω αλλά όταν έχεις δει τόσα σε όλο το Ρατζαστάν είναι δύσκολο να εντυπωσιαστείς πια.Aυτό που μου κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον ήταν δύο τεράστια πανομοιότυπα δοχεία στα οποία ο μαχαραγιάς μετέφερε νερό από τον Γάγγη για το μπάνιο του!

Κατά τα λοιπά πλέον αισθανόμουν ότι τα είχα δει όλα και δεν μπορούσα να ξεχωρίσω σε εκείνη τη φάση που ήταν τι.Γενικά θέλει αρκετό χρόνο μετά την επιστροφή για να τακτοποιηθεί η σκέψη και να ξεκαθαρίσουν τα τοπία και τα παλάτια στο μυαλό και στη μνήμη.Έχω την εντύπωση λοιπόν ότι το παρεξηγήσαμε λίγο το συγκεκριμένο παλάτι,το περάσαμε στα γρήγορα για να συνεχίσουμε στο κοντινό Jantar Mantar που το βρήκαμε πολύ ενδιαφέρον.
Πρόκειται για ένα αστεροσκοπείο αποτελούμενο από παράξενα γλυπτά όπως μαρτυρά και το σανσκριτικό του όνομα yanta mantr που σημαίνει ‘’όργανα υπολογισμού’’.

Κάθε όργανο έχει και ιδιαίτερο σκοπό για παράδειγμα άλλο μετρά τη θέση των αστέρων,άλλο το υψόμετρο και το αζιμούθιο και άλλο της εκλείψεις.
Το κορυφαίο όργανο είναι το Bhirat Samrat Yantra,ένα τεράστιο οικοδόμημα με σκάλες ως την κορυφή ύψους 27 μέτρων

και ακολουθούν άλλα 7 όργανα μικρότερων διαστάσεων αλλά εξίσου εντυπωσιακά που αξίζει να διαβάσετε και να εφαρμόσετε στην πράξη τη λειτουργία τους.

Κι αφού παίξαμε σα μικρά παιδιά ανακαλύπτοντας τις εφαρμογές του αστεροσκοπείου ξεκινήσαμε για το Hava Mahal το οποίο είχαμε φωτογραφίσει το πρωί από την μπροστινή του μεριά.

Ξεκινήσαμε αλλά δεν καταλήξαμε…χαθήκαμε ενώ το βλέπαμε σε κοντινή απόσταση!Περιδιαβαίναμε τριγύρω προσπαθώντας να βγούμε από τα στενά αλλά συναντούσαμε αδιέξοδα παντού.Καταλήξαμε σε κάτι αυλές με τον κόσμο να μας κοιτά παραξενεμένα κι εμείς το ίδιο.Στο Hava Mahal πάμε λέω σε μια κυρία που άπλωνε την μπουγάδα της για να μου απαντήσει ‘’τι δουλειά έχετε από δω’’?
Έλα ντε?Και πώς να πάμε για να έχουμε καλό ερώτημα?Το σκέπτεται λίγο και φωνάζει ένα νεαρό,κάτι του λέει κι εκείνος μας καλεί να τον ακολουθήσουμε.Περνάμε κυριολεκτικά μέσα από το σπίτι του ανθρώπου για να βγούμε από την άλλη πλευρά στον κεντρικό δρόμο κι από κει μας πάει γύρω από την αγορά και στρίβει σε ένα στενό πιο κάτω.Λίγο πιο μέσα στο στενό ήταν η παράπλευρη είσοδος του πιο διακριτικού ορόσημου της Τζαιπουρ,σήμα κατατεθέν της πόλης!
Πρόκειται για ένα κυψελωτό κτίσμα πέντε ορόφων κτισμένο από τον μαχαραγιά Sawai Pratap Singh για να έχουν τη δυνατότητα οι γυναίκες της βασιλικής αυλής να παρακολουθούν τη ζωή στην πόλη.

Όσο εντυπωσιακή είναι η πρόσθια πλευρά του άλλο τόσο είναι και η οπίσθια

με θέα στην πόλη,στο παλάτι και στο αστεροσκοπείο.

Όλα υπό έλεγχο τα είχαν οι λεγάμενες κι ας μην έβγαιναν έξω!
Σειρά είχαν οι αγορές της παλιάς πόλης που σήμερα ήταν όλες ανοικτές και γινόταν ο κακός χαμός.Και πάλι όμως νιώσαμε μπουχτισμένοι από παζάρια και δεν είχαμε ιδιαίτερη όρεξη για επιπλέον αγορές αφού οι βαλίτσες είχαν αρχίσει να γεμίζουν επικίνδυνα και είχαμε το φόβο του υπέρβαρου στις εσωτερικές πτήσεις.Οπότε αρκεστήκαμε σε μια γενικότερη χαλαρή βόλτα στο κέντρο όσο χαλαρή μπορεί να είναι μια βόλτα υπό τους εκκωφαντικούς ήχους εκατοντάδων κορνών!
Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στο πάρκινγκ του παλατιού για να βρούμε τον οδηγό που μας περίμενε καρτερικά.Στην ερώτηση αν θέλουμε να μας πάει σε μαγαζί με χρυσαφικά που φημίζεται στην πόλη απαντήσαμε χορωδιακά ‘’όχι άλλο κάρβουνο’’ οπότε μας ρώτησε τι θέλαμε να κάνουμε για να μας ευχαριστήσει.Μετά ωρίμου σκέψεως κι επειδή μέχρι τώρα δεν είχε δοθεί ευκαιρία για ένα Ινδικό μασάζ είπαμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας μία ώρα χαλάρωσης και ευεξίας.Ο οδηγός έλαμψε από χαρά γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν του είχαμε κάνει κανένα χατίρι σε όλη την κοινή μας διαδρομή να μας πάει σε μαγαζιά που παίρνουν μίζες οι οδηγοί,ξεναγοι κλπ οπότε ήταν μια ευκαιρία και μοναδική να βγάλει το κατιτίς του.Αλλού του είπαμε αλλού μας πήγε όπως καταλαβαίνετε αλλά αφού το συγκεκριμένο το πρότεινε ο οδηγός και μας έκανε κι ένα ωραιότατο γύρω όλης της πόλης αφού βρισκόταν στην άλλη άκρη δε διαμαρτυρηθήκαμε και μπήκαμε στον προθάλαμο όπου ήδη καθόντουσαν αρκετοί λαδωμένοι και μη,τουρίστες .Το μασάζ ήταν αρκετά καλό και αναζωογονητικό μετά από τόσες μέρες περιπλάνησης και περπατήματος αρκετών χιλιομέτρων καθημερινά.Βγήκαμε κι εμείς σα λαδωμένοι ποντικοί όπου μας περίμενε χαρούμενος ο οδηγός και πρόθυμος να μας πάει για φαγητό όπου τράβαγε η ψυχή μας.Ξεκαθάρισε ότι θα μας περίμενε απ’έξω όπου κι αν πηγαίναμε γιατί του είχαμε διηγηθεί τι τραβήξαμε το προηγούμενο βράδυ κατά την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο και δεν ήθελε να μας αφήσει.Ξεκινήσαμε να βρούμε ένα ξενοδοχείο στο οποίο είχα διαβάσει για ένα καταπληκτικό εστιατόριο στην οροφή αλλά μετά από 1μιση ώρα ψάξιμο δεν καταφέραμε να το εντοπίσουμε στο κυκλοφοριακό κομφούζιο που επικρατούσε κι αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε το σχέδιο Νο2,μια γνωστή αλυσίδα χορτοφαγικού ινδικού φαγητού,το Dasaprakash.Μικρό,λιτό και καθαρό,γεμάτο κυρίως από οικογένειες Ινδών με πολύ ωραία thalis και ακόμη πιο ωραία παγωτά Sundays.

Γενικά παρά τους δισταγμούς μας φάγαμε μπόλικο παγωτό στην Ινδία όπως ήπιαμε κι αρκετά lassi(ρόφημα από κρύο αραιωμένο γιαούρτι) σκέτο ή με γεύσεις φρούτων.Μέχρι και τη Τζαιπούρ στομαχικά ήμασταν περίφημα αν και είχαμε αρχίσει να επιθυμούμε το σουβλάκι και γενικά κάτι που να μην καίει!
Κι έτσι λαδωμένοι αλλά με ασφυκτικά γεμάτο στομάχι επιστρέψαμε με ασφάλεια αυτή τη φορά στο ‘’αρχαίο’’ ξενοδοχείο μας για να κοιμηθούμε παρέα με τα σμήνη κουνουπιών που δεν ψόφαγαν όσο σπρέι κι αν έριχνα.Μέχρι και τα σεντόνια γύρω από τον υπνόσακο ψέκασα για να αποφύγουμε τις στενές επαφές αλλά πάλι βρήκαν τον τρόπο και δεν γλίτωσα εντελώς.Έκλεισα τα μάτια μ’ένα βαθύ αναστεναγμό καθώς η αυριανή μέρα ήταν για μένα μια μέρα που την περίμενα και την είχα ονειρευτεί πάμπολλες φορές από την εφηβεία μου ακόμη.Ταζ Μαχάλ…

 

[aspa]

Ευχαριστούμε για την ωραία αφήγηση. Πολύ όμορφες φωτογραφίες. Νάσαι καλά να ταξιδεύεις.

 

[villi]

Fatehpur Sikri – Agra

8 το πρωί και είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση!Δεν έπρεπε να χάσουμε ούτε λεπτό καθώς η απόσταση Τζαιπούρ-Αγκρα είναι 5 ώρες κι ενδιάμεσα θέλαμε να επισκεφτούμε την αρχαία πόλη Φατεχπούρ Σικρί.Η διαδρομή ήταν ίσως η πιο αδιάφορη που κάναμε σε όλο το ταξίδι,κύλησε με λίγο ύπνο,κουβεντούλα και ινδική μουσική.Η μέρα αυτή ήταν φορτισμένη συναισθηματικά αφενός γιατί ένα μεγάλο μου όνειρο θα έπαιρνε σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια μου αφετέρου ήταν η τελευταία μέρα με τον Dolat που είχε μπει μέσα στην καρδιά μας.
40 χιλιόμετρα πριν φτάσουμε στην Άγκρα βρίσκεται η μεγαλοπρεπής οχυρωμένη πόλη Φατεχπούρ Σικρί, αλλοτινή πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Mughal,την εποχή που μεσουρανούσε ο αυτοκράτορας Akbar.OAkbar έχτισε σε αυτό το σημείο όπου βρισκόταν το χωριό Σικρί εκτός της πόλης εντός των τειχών,τρία παλάτια για τις τρεις γυναίκες του,μία Ινδή,μία μουσουλμάνα και μία χριστιανή και ένα μεγάλο εντυπωσιακό Τζαμί.

Η πόλη είναι ένα αριστούργημα Ινδο-ισλαμικής τέχνης που όμως εγκαταλείφτηκε σύντομα μετά το θάνατο του αυτοκράτορα εξαιτίας της έλλειψης νερού.

Η πρόσβαση στην εγκαταλελειμμένη πόλη γίνεται με μικρά πούλμαν από τον χώρο στάθμευσης των αυτοκινήτων και η επίσκεψη στο Τζαμί Jama Masjid προϋποθέτει μαντίλα στο κεφάλι για τις κυρίες και καπελάκι για τους κυρίους.Επίσης φυλάξτε τα παπούτσια σας στην τσάντα σας γιατί δεν υπάρχει φυλασσόμενος χώρος απ’έξω και πολλοί τα ψάχνανε μετά την έξοδο τους στον χαμό των εκατοντάδων παπουτσιών με δυσάρεστα αποτελέσματα!

H εντυπωσιακή πύλη BulandDarwaza(victorygate),ύψους 54άρων μέτρων μας εισήγαγε στην εσωτερική αυλή όπου βρίσκεται ο τάφος του Shaikh SalimChishti,σουφιστής άγιος που είχε προβλέψει την γέννηση του διαδόχου του Αυτοκράτορα Akhbar.Αριστερά του τάφου βρίσκεται μια κλειδωμένη κερκόπορτα ,η οποία πιστεύεται πως οδηγεί μέσω υπογείου τούνελ στο φρούριο της Αγκρα!

Η ώρα περνά γρήγορα κι εμείς καθόμαστε σε αναμμένα κάρβουνα!Επιστρέφουμε στον οδηγό ο οποίος δε χάνει δευτερόλεπτο συμμεριζόμενος την αγωνία μας.Φτάνοντας στην σκονισμένη Άγκρα μας ρωτά αν θέλουμε να πάμε πρώτα στο φρούριο ή κατευθείαν στο Taz Mahal.Από φρούρια πήξαμε οπότε στο Ταζ γρήγορα γιατί δεν κρατιόμαστε!!!
Από την είσοδο στην πόλη μέχρι το χώρο στάθμευσης φάγαμε άλλη μία ώρα τρελής κίνησης που όμως μας έδωσε τη δυνατότητα να παρατηρήσουμε την παρεξηγημένη,κατ’εμέ,αυτή πόλη.Σίγουρα το Ταζ της έχει κλέψει όλη τη δόξα αλλά από την άλλη χάρις αυτό είναι από τις πιο τουριστικές πόλεις της Ινδίας.Και παρ’όλο που συρρέουν καθημερινά πάρα πολλοί τουρίστες έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να διατηρήσει τον χαρακτήρα της,αυτόν της χωμάτινης πολύβουης πόλης.Φαίνεται ξεκάθαρα πάντως εδώ ότι το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της είναι καλύτερο από αυτό άλλων πόλεων και όλως παραδόξως ήταν καθαρότερη από ότι είχα διαβάσει και περίμενα να δω.
Από το χώρο στάθμευσης περπατήσαμε λίγα μέτρα όπου βρίσκεται το εκδοτήριο εισιτηρίων και τα αυτοκινητάκια του γκολφ που μετέφεραν αθόρυβα και χωρίς καυσαέριο τους τουρίστες στο παγκοσμίου φήμης μαυσωλείο.Στο εισιτήριο των 10 ευρώ περιλαμβάνεται η είσοδος με προτεραιότητα σε σχέση με το φτηνό των 30 λεπτών (!!!) που εκδίδουν οι ορδές των Ινδών τουριστών,ένα μπουκάλι νερό κι ένα ζευγάρι ποδονάρια για την προστασία του μνημείου από τη φθορά.

Όταν φτάσαμε στην είσοδο η ουρά ήταν απίστευτα τεράστια!Είχα διαβάσει ότι αν συμπληρωθεί ο επιτρεπόμενος αριθμός επισκεπτών ανά ημέρα η πύλη κλείνει και το εισιτήριο ισχύει για την επόμενη μέρα.Εμείς όμως την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί αναχωρούσαμε με τρένο για το Τζανσί οπότε με έπιασε τρελό άγχος όταν είδα τον όγκο του κόσμου που περίμενε.Γρήγορα όμως αντιληφθήκαμε ότι οι ουρές ήταν τρεις,μία για όλες τις γυναίκες ανεξαρτήτου εισιτηρίου,μία για τους άντρες με το ακριβό εισιτήριο και μία για τους άντρες με το φθηνό.Οι τελευταίοι είμαι σίγουρη ότι ακόμη περιμένουν!!!

Εγώ μπήκα σε ένα τέταρτο περίπου μετά από σωματικό έλεγχο αλλά ο σύζυγος χρειάστηκε 45 λεπτά αναμονής.Το μνημείο από την είσοδο δεν φαίνεται καθόλου κι αυτό ανέβασε την αγωνία μου στα ύψη αλλά ήθελα να πάμε παρέα οπότε ανέμενα καρτερικά.Όταν πια ξεμπερδέψαμε με τους ελέγχους κατευθυνθήκαμε προς την εντυπωσιακή πύλη κι αρχίσαμε αχνά να ξεχωρίζουμε το θεωρούμενο ως το ωραιότερο κτίριο στον κόσμο.Καθώς διαβαίναμε την πύλη η συγκίνηση ήταν μεγάλη και ειλικρινά το θέαμα του υπέροχου αυτού κτίσματος μας συνεπήρε όσο κανένα άλλο στην μικρή ταξιδιωτική μας ζωή!!!!!!!

Ένιωσα δέος και ταραχή μπροστά στο μεγαλείο του και ξαφνικά ήταν σα να χάθηκε ο κόσμος όλος από γύρω μου και να έμεινα μονάχη να θαυμάζω την μεγαλοπρέπεια του!

Το ανυπέρβλητο αυτό μνημείο-μαυσωλείο χτίστηκε από τον αυτοκράτορα Shah Jahan προς τιμήν της 3ης του συζύγου Mumtaz Mahal η οποία πέθανε στην 14η γέννα της.Κάθε χρόνο το επισκέπτεται αριθμός τουριστών υπερδιπλάσιος των κατοίκων της Άγκρα!
Ο Radindranath Tagore το περιέγραψε ως ‘’ένα δάκρυ στο μάγουλο της αιωνιότητας’’,ο Rudyard Kipling ως την ‘’ενσάρκωση κάθε αγνού πράγματος’’ ενώ ο ίδιος ο εμπνευστής του ως ‘’την πτώση δακρύων από τα μάτια του ήλιου και του φεγγαριού μαζί’’.
Η τοποθεσία που είναι χτισμένo προσθέτει πολύ στο μύθο του καθώς βρίσκεται υπερυψωμένο σε μαρμάρινη παλτφόρμα δίπλα στον ποταμό Yamuna

έτσι ώστε όταν το κοιτάς από μακριά να φαίνεται πίσω του μόνο ο ουράνιος ορίζοντας.
Ο οποίος ουρανός μου έκανε τη χάρη να είναι πεντακάθαρος και οι αχτίδες του ήλιου καθώς έπεφτε το ηλιοβασίλεμα το φωτίζανε τόσο μαγικά που δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του!

Για να φτάσουμε στα σκαλιά του Μαυσωλείου περπατήσαμε στους υπέροχους κήπους,ornamental gardens,κλασσικοί Περσικοί κήποι Mughal charbagh στο κέντρο των οποίων υπάρχει ένα υδάτινο μονοπάτι.Όταν τα νερά του είναι ήσυχα όπως την ημέρα που το επισκεφτήκαμε το Ταζ Μαχάλ καθρεπτίζεται σ’αυτό το μονοπάτι δημιουργώντας μια μαγική εικόνα!

Αριστερά και δεξιά υψώνονται οι 40 μέτρων μιναρέδες οι οποίοι κλίνουν με τέτοιο τρόπο ώστε σε περίπτωση σεισμού να μην πέσουν πάνω στο πολύτιμο μνημείο.Δυτικά βρίσκεται το Τζαμί,σημαντικός τόπος συνάντησης των μουσουλμάνων της Άγκρα,γι’αυτό κάθε Παρασκευή ο χώρος του Μαυσωλείου είναι ανοικτός μόνο για την προσευχή τους στο Τζαμί και δεν είναι επιτρεπτή η είσοδος σε τουρίστες.Ανατολικά χτίστηκε ένα πανομοιότυπο κτίριο,το jawab,αποκλειστικά για λόγους συμμετρίας.

Το Μαυσωλείο είναι χτισμένο από ημιδιάφανο λευκό μάρμαρο ενώ σκαλισμένα λουλούδια και ημιπολύτιμοι λίθοι διακοσμούν τόσο το εξωτερικό όσο και το εσωτερικό του.Στον κεντρικό θόλο βρίσκεται το κενοτάφιο της Mumtaz Mahal και η μόνη παραφωνία στην απίστευτη συμμετρία του όλου κτίσματος είναι το κενοτάφιο του Shah Jahan που προστέθηκε δίπλα στο δικό της από τον σφετεριστή γιο του Aurangzeb το 1666.Οι αληθινοί τάφοι του ζεύγους βρίσκονται σ’ένα δωμάτιο στο υπόγειο του μαυσωλείου κάτω από τον κεντρικό θόλο και δεν είναι προσβάσιμοι σε κανέναν.
Για την είσοδο στο Μαυσωλείο πάλι τηρείτε προτεραιότητα ανάλογα με το εισιτήριο και δεν επιτρέπεται η φωτογράφιση και η βιντεοσκόπηση.Παρ’όλο που το πλήθος ήταν μεγάλο δεν επικρατούσε φασαρία κάτι που μου έκανε εντύπωση γιατί έμοιαζαν όλοι αποσβολωμένοι, σα να κρατούσαμε όλοι μαζί την ανάσα μας μη χαλάσουμε την ησυχία της Μουμτάζ!

Πως πέρασαν οι ώρες πραγματικά δεν κατάλαβα!Καθίσαμε σ’ένα ήσυχο σημείο και παρακολουθήσαμε αμίλητοι τον ήλιο να δύει σ’ένα από τα ωραιότερα μέρη στον κόσμο!!!

Τα πόδια δεν κίναγαν να φύγουν,τα μάτια δεν ήθελαν να αποχωριστούν…πήρα βαθιά ανάσα και πέρασα την πύλη κοιτώντας πίσω μου για τελευταία φορά λες και δε θα ξανάβλεπα κάποιον πολύ αγαπημένο.Περίεργο συναίσθημα!

Επιλέξαμε να περπατήσουμε στην επιστροφή για να χαλαρώσει το κορμί και να τιθασευτεί η σκέψη.Χαζέψαμε στα μαγαζάκια με τα ψέυτικα μαρμάρινα ταζ,τα χιλιοειδωμένα ινδικά σουβενίρ και τις απίστευτες ινδικές ατάκες υπερβολής για να πουλήσουν το εμπόρευμα τους.Τα είχαμε όλα συνηθίσει πια τόσο πολύ που απλά χαμογελούσαμε!
Η ώρα ήταν ήδη περασμένη για να επισκεφτούμε πλέον το φρούριο της Άγκρα παρ’όλα αυτά ο οδηγός έκανε μια προσπάθεια να το προλάβουμε.Φτάσαμε την ώρα που έκλεινε και κάναμε μια μικρή βόλτα.Δεν είχα όρεξη καν να βγάλω φωτογραφίες,το Ταζ τα είχε επισκιάσει όλα.Το μόνο που μπορώ να σας γράψω από τη σύντομη επισκεψή μας είναι πως μοιάζει αρκετά με το Red Fort του Δελχίου.Ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά θα την ήθελα άλλη μια μέρα στην Άγκρα,αισθάνομαι ότι την αδίκησα αυτή την πόλη.Έχει περισσότερο ενδιαφέρον από ότι περίμενα και δεν προλαβαίνεις να τη δεις σε μισή μέρα.

Φεύγοντας από το φρούριο κάναμε μια βόλτα στην πόλη όπου στο κέντρο της βρίσκεται το Kinari Bazaar,μίγμα παζαριών διαφόρων ειδών μέσα σε στενούς πολύβουους δρόμους.Επίσης λίγο έξω από την πόλη ετοιμαζόταν μεταμεσονύκτια αγορά μέσα σε τεραστίων διαστάσεων τέντα με χωρούς και πανυγήρια αλλά πώς να ξενυχτήσεις όταν πρέπει να ξυπνήσεις στις 6 και είσαι ήδη πτώμα!

Κατά τις 8μιση φτάσαμε στο ξενοδοχείο,το καλύτερο όλου του ταξιδιού δυστυχώς για ελάχιστες ώρες,όπου μας υποδέχτηκαν με κρύα κοκα-κόλα και μας έδωσαν μια υπέροχη σουίτα με θέα ως το Ταζ Μαχάλ!http://www.utkarshvilas.com/index.htm.
Βρισκόταν σε μια περιοχή σχετικά μακριά από το κέντρο πιο σύγχρονη,με εμπορικά καταστήματα και ωραίους μεγάλους δρόμους.Σα να μη βρισκόμασταν ξαφνικά στην Ινδία.Ακόμη και ο κόσμος,κυρίως νεολαία,έμοιαζε εντελώς δυτικοποιημένος.Εξερευνήσαμε με τα πόδια την περιοχή όπου κατοικοεδρεύανε όλα τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα καλά εστιατόρια τα οποία γεμίζανε ασφυκτικά με ορδές τουριστών.Δε μας έκανε κλικ κανένα,ίσως και γι’αυτό το λόγο,οπότε αποφασίσαμε απόψε να φάμε ινδικό junkfood στα mac donalds ενός εμπορικού.Μου είχανε λείψει οι τηγανιτές πατάτες,δεν άντεχα άλλο tandoorichicken και malaikofta.Βέβαια η καύτρα,καύτρα!
Παρατηρούσα τριγύρω τους καλοβαλμένους νεαρούς και νεαρές να πειράζονται και να γελάνε όπως σε οποιαδήποτε δυτική πόλη, καλοντυμένα πιτσιρίκια με παιδικά γεύματα και ζευγαράκια σε τρυφερές περιπτύξεις και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι λίγο πιο κει πεινάνε και ζητιανέυουν,ζουν στο δρόμο με ψίχουλα και κάποια άλλα άτυχα παιδάκια κοιμούνται στα πεζοδρόμια.
Απίστευτη χώρα,απίστευτες αντιθέσεις!!!

 

[Nat ni]

Οι φωτογραφιες σου μαγικες,η περιγραφή σου τέλεια!!Μας μετεφερες
κάτι απο τη μαγεία του Ταζ Μαχαλ! Μπράβο Villi!!!

 

[underwater]

Villi η ιστορία σου είναι υπέροχη, με εξαιρετική αφήγηση και ωραίες φωτογραφίες!
Απίστευτη χώρα, εύχομαι να την επισκεφτώ σύντομα!
Όσον αφορά τη συγκίνηση που περιγράφεις για το Ταζ Μαχάλ, σε καταλαβαίνω απόλυτα και με άγγιξες πολύ! Είναι μερικά μέρη που τα έχουμε κάπως στο μυαλό μας από παιδιά και αν ποτέ αποκτήσουμε την ευλογία να τα δούμε από κοντά, το συναίσθημα είναι μοναδικό! Κάτι παρόμοιο μου έχει συμβεί και μένα με τους καταρράκτες του Νιαγάρα και το Νείλο-μόλις τα αντίκρυσα ανατρίχιασα!

 

[panius]

Εμένα πάλι η Άγγρα μου φάνηκε χωματερή! Μάλλον την προσεγγίσαμε από διαφορετικά σημεία! Ακριβώς τα ίδια συναισθήματα νιώσαμε και μεις τόσο για το Ταζ, όσο και για το Red Fort. Να σαι καλά, με γύρισες πάλι πίσω σ' αυτό το υπέροχο μνημείο!