vikara
Member
- Μηνύματα
- 557
- Likes
- 5.491
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησί του Πάσχα
Συνήθως τα απρογραμμάτιστα είναι και τα καλύτερα, έτσι δε λένε; Όχι δεν είχαμε στο πρόγραμμα την Ιαπωνία, αφορμή στάθηκε μια προσφορά της Air China για την πτήση Φρανκφούρτη-Τόκιο. Κλείσαμε λοιπόν τα εισιτήρια, κλείσαμε και τη μετάβαση Θεσσαλονίκη - Φρανκφούρτη και έτσι ξεκίνησε αυτό το ονειρεμένο ταξιδι- λέω ξεκίνησε γιατι το ταξιδι ξεκιναει απο τη στιγμη της αποφασης της πραγματοποίησης του, να βρεις πληροφοριες, ξενοδοχείο, οδηγό κλπ. Τότε αρχίζει να φεύγει το μυαλό!
Το διάστημα του ταξιδιου, 10 μέρες. Οχι πολλές, αν θέλεις να πάρεις μια γεύση όχι μόνο απο Τόκιο. Κανονίσαμε για το Japan Rail Pass, ωστε να μπορουμε να μετακινηθουμε με τον Sinkansen( αυτο το σουπερ-τρένο εκμηδενισμου μεγάλων αποστασεων!)Τελικά καταλήξαμε να επισκεφτούμε Τόκιο-Κιότο και Οσάκα, αλλά στο τέλος πρστέθηκε και η Νάρα, η πρώτη πρωτεύουσα της χώρας. Και αυτό γιατί πετούσαμε 12 Μαρτίου και την επομένη οι Ιάπωνες είχαν τη γιορτη για την υποδοχη της άνοιξης στη Ναρα,οπότε δεν μπορούσαμε να χάσουμε τετοιο γεγονός
Το ταξίδι ήταν μεγάλο (Θεσ/νικη-Φρανκφουρτη, Φρανκφουρτη-Πεκινο, Πεκινο-Τοκιο). Ευτυχώς δεν είχαμε καθυστερήσεις, οπότε αν εξαιρέσεις τα μεγάλα κενά αερος στη πτηση Πεκινο-Τοκιο (που τα ειχαμε και στην επιστροφη, οποτε μαλλον ειναι η εναέρια περιοχη κάπως περίεργη) φτασαμε το βράδυ της επομένης στο Τοκιο!
Ο ήλιος δύει στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου!
Διανυκτερεύσαμε στο Τόκιο (παθαμε πλάκα με τα gajet τουαλέτας στο ξενοδοχείο-κουμπακια, καθρέφτης που δεν θολώνει σε κάποια σημεία απο τους υδρατμους!)
Την επομένη φύγαμε για Νάρα!
Φτάσαμε στη Νάρα με ταχύτητα φωτός! Ξεκινήσαμε την περιήγηση μας κατευθυνόμενοι στο κέντρο της πόλης, όπου βρίσκεται και το μεγάλο πάρκο με τα ελάφια!Ήταν αργία εκείνη τη μέρα (γιορτή άνοιξης γαρ!) και πολλοί Ιάπωνες απολάμβαναν την ανοιξιάτικη λιακάδα!Μόλις αντίκρισα το πρώτο ελαφάκι ενθουσιάστηκα τόσο που το έβγαλα καμιά δεκαριά φωτογραφίες...Αισθάνθηκα εντελώς βλάκας όταν συνειδητοποίησα ότι ήταν "κάθε στροφή και ελάφι!". Είχε άπειρα, πραγματικά, γεγονός που δεν διακαιολογούσε την υπέρμετρη αφοσίωση που επέδειξα στο πρώτο βγάζοντας το τη μία φωτογραφία μετά την άλλη
!!!
Παρατηρώντας την όμορφη φύση, τις παγόδες, τους χώρους λατρείας και τα βαρέλια ωρίμανσης σάκε κατευθυνθήκαμε προς το ναό Todaiji με το μεγάλο άγαλμα του Βούδα. Εκεί, στον εξωτερικό χώρο, θα λάμβανε χώρα και η τελετή της "Γιορτής Υποδοχής της Άνοιξης".
Φτάσαμε λοιπόν και στο ναό Todaiji. Το άγαλμα του Βούδα ήταν πραγματικά εντυπωσιακό!Παράλληλα μας έκανε εντύπωση το έθιμο να περνάει ο κόσμος από την τρύπα που υπήρχε στη βάση μιας κολόνας μέσα στο ναό, για μακροζωία και καλή τύχη!
Έφτασε λοιπόν η ώρα της γιορτής. Κατευθυνθήκαμε προς τον ανοιχτο χώρο όπου θα λάμβανε χώρα η τελετή. Είμασταν εμείς και καμιά χιλιάρα Ιάπωνες...Η σιωπή ήταν εκκωφαντική!Όχι δεν ήταν το τελετουργικο που επέβαλλε την ησυχία.Δεν είμασταν δηλαδή μέσα σε ναό στη διάρκεια μιας τελετής...Θα το χαρακτήριζα κάτι σαν "πανηγύρι" .Μόνο που πανηγυρι με χίλιους Έλληνες, ακούγεται από τα δέκα χιλιόμετρα.Σε αυτό το Ιαπωνικό πανηγύρι λοιπόν ακόμα και ο στυνομικός που κρατούσε χωνί για να υπενθυμίζει την τήρηση της τάξης, μιλούσε ψιθυριστά!Στο χωνί!
Εν πάσει περιπτώσει ήταν μια πολύ ωραία, ήσυχη γιορτή, όπου μας παρουσίασαν κάποιο τελετουργικό με μπάλες φωτιάς (και εκείνο το σημείο ήταν που ακούστηκε ένα υπόκωφο "Ααααα!!!" απο τους παρευρισκόμενους!) Υποδεχθήκαμε χαρούμενοι την άνοιξη, βιώσαμε μια πολύ όμορφη εμπειρία,περάσαμε μια φανταστική ημέρα στη Νάρα και πήραμε το τραίνο για Κιότο όπου θα διανυκτερεύαμε!
Ναμαστε και στο Κιότο λοιπόν!!Εντυπωσιακή πόλη. Η πόλη με δύο πρόσωπα: Απο τη μια η παραδοσιακή Ιαπωνία με την αρχιτεκτονική των χαμηλών ξύλινων σπιτιών της Γκιόν, με τα χάρτινα ανοίγματα και τις γκέισες να περιφέρονται στα πέτρινα δρομάκια και απο την άλλη η σύγχρονη hi-tech Ιαπωνία με τους ουρανοξύστες, τους μεγάλους δρόμους και τις ενδιαφέρουσες κατασκευές.Περπατήσαμε πολύ, παρα πολύ στο Κιότο. Μας παρέσυρε αυτή όμορφη πόλη με τα δύο πρόσωπα!
Απο το ξενοδοχείο κατευθυηνθήκαμε προς το παλάτι του Αυτοκράτορα.
Και μετά πήραμε το δρόμο προς το κάστρο Νίτζο, το οποίο φημίζεται για την υπέροχη εσωτερική του διακόσμηση και τα λεγόμενα "πατώματα αηδονιού", κατασκευασμένα έτσι ώστε να "κελαηδούν" όταν κάποιος περπατούσε πάνω τους(δυστυχώς δεν μας επέτρεψαν μέσα να βγάλουμε φωτογραφίες). Πάντως ήταν υπέροχο!
Συνεχίσαμε προς την κλειστή αγορά του Κιότο.Άπειρα τοπικά προϊόντα και γιαπωνέζικες νοστιμιές...Το πιο νόστιμο σασίμι που έχω δοκιμάσει!!!Συναντήσαμε και πάλι γκέισες έξω από την αγορά...
Αμέσως μετά περιηγηθήκαμε στη φημισμένη συνοικία Γκιόν. Εκεί βλέπεις την αληθινή Ιαπωνία!Αφου καναμε τη βολτα μας στα πανέμορφα σοκάκια, παρακολουθήσαμε την παραδοσιακή τελετή
τσαγιού. Πολύ εχδιαφέρουσα εμπειρία, αλλά το τσάι στο τέλος δεν πινόταν
!
Ευτυχώς αμέσως απολαύσαμε ένα υπέροχο δείπνο σε ένα καταπληκτικό παραδοσιακό εστιατόριο της Γκιόν!
Την επόμενη μέρα κατευθυνθήκαμε προς Όσακα. Η Όσακα είναι το πρόσωπο της Ιαπωνίας του 21ου αιώνα:Ουρανοξύστες παντού!Μεγάλα κτίρια, μεγάλοι δρόμοι, πολλή κίνηση όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Στην Όσακα είχαμε κλείσει να μείνουμε σε παραδοσιακό γιαπωνέζικο ριοκάν (αν και κατέληξα ότι καλύτερα να κλείσει κανείς ριοκάν στο Κιότο, όπου και η συνολική ατμόσφαιρα της πόλης σε προδιαθέτει να έρθεις πιο κοντά στην Ιαπωνική παράδοση!) Εν πασει περιπτώσει, ήταν μοναδική εμπειρία η διαμονή σε ριοκάν. Όλα στο πάτωμα,όταν φύγαμε από το δωμάτιο μάζεψαν το "σαλονάκι" και μας έστρωσαν κάτω να κοιμηθούμε. Επίσης ιδιαίτερο ήταν το τυπικό γιαπωνέζικο πρωινό: ρύζι, σούπα, καβουρόψιχα, παστό ψάρι (εδώ προσεγγίσαμε λιγο την πρωινή τσιπουροκατάσταση!) αλλά και ομελέτα, αλλαντικά, τσαι και γάλα σόγιας!Εντάξει, δεν είναι και για κάθε μέρα (για εμένα τουλάχιστον, που κατά τ' άλλα τρελαίνομαι για γεύσεις ανατολής) αλλά για ένα ξεχωριστό πρωινό ήταν ότι έπρεπε!
Ξεκινήσαμε με βόλτα στον ουρανοξύστη Umeda, με ύψος τα 173μ. Η διαθεση ανέβηκε στα ύψη!!
Ακολούθησε το Sundory Museum, κτίριο του γνωστού Ιάπωνα αρχιτέκτονα Tadao Ando, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το ενυδρείο της Οσάκα.
Στην περιοχη εντοπίσαμε και το κτιριο "THALASSA"!
Καθώς η μέρα έφτανε στο τέλος αποφασίσαμε να ζήσουμε λίγο "Osaka by night"
Την επομένη αποφασίσαμε να "παίξουμε" λίγο. Έτσι πήγαμε στα Universal Studios!Μου θύμισε πολύ τη Disneyland του Παρισιού (εντάξει με διαφορετικούς ήρωες!!!)Πάντως ήταν πολύ ωραία και το κατα-διασκεδάσαμε
!!!
Και συνεχίσαμε με βόλτες στους δρόμους της Οσάκα...Χαμένοι στη μετάφραση!!!
Πως γινεται να λάμπει ΤΟΣΟ πολύ μια μπετονιέρα;
Δεν παραλείψαμε να επισκεφτούμε και το Κάστρο της Οσάκα.Την επομενη μέρα μας περίμενε το Τόκιο!
Φτάσαμε λοιπόν και πάλι στην πρωτεύουσα!Η αλήθεια είναι ότι εκτιμήσαμε υπερβολικά το γεγονός ότι μας περίμενε ένα "κανονικό" με ένα "κανονικό" κρεβατι...Καλό και το ριοκάν δε λέω, αλλά σαν το ξενοδοχείο δεν έχει!!
Μείναμε κοντα στο σταθμό Sinjuku. Πιστευω ήταν μια πολυ καλή επιλογή. Ειχαμε άμεση πρόσβαση στο μετρό αλλά και η περιοχή ήταν γεμάτη ζωή με κόσμο να συρρέει όλες τις ώρες της μέρας (και της νύχτας!)
Χαμένοι στη μετάφραση!
Αφού φάγαμε ένα καταπληκτικό κινέζικο στο ξενοδοχείο, αρχίσαμε την περιπλάνηση στο νυχτερινό Τόκιο.
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με επίσκεψη στο Φόρουμ του Τόκιο και μετά περιπλάνηση στην Ginza, την "Πεμπτη λεωφόρο της Ανατολής". Χαμός απο καταστήματα με πιο εντυπωσιακό το μαγαζί της Sony (ήταν σαν μουσείο τεχνολογίας!)Περάσαμε μια πολύ όμορφη μέρα, γνωρίσαμε το Τόκιο όσο καλύτερα μπορούσαμε, το περπατήσαμε και μπήκαμε για λίγο στην καθημερινότητα των ανθρώπων που το ζουν!
Άποψη από τον εσωτερικό χώρο του Φόρουμ
Ginza
Μια από τις καινοτομίες της Sony: πολυδιάστατη στερεοσκοπική οθόνη
Δεν παραλείψαμε να επισκεφθούμε και μια υπαίθρια αγορά του Τόκιο. (Αν δεν δεις από που και τι ψωνίζουν οι ντόπιοι δε μαθαίνεις τον τόπο, έτσι μου έχουν πει- και το πιστεύω!)
Την επόμενη μέρα ξεναγηθήκαμε σε έναν ναό του Τόκιο-συγχωρήστε μου, δεν έχω συγκρατήσει το όνομα, είναι και γιαπωνέζικα!- όπου υπήρχε και εκεί μια μίνι-γιορτή για την υποδοχή της άνοιξη μαζί με ένα υπαίθριο παζάρι!Οι Ιάπωνες έγραφαν ευχές σε χαρτάκια και τις έδεναν σε ένα σύρμα με την ελπίδα να πραγματοποιηθούν!
Ακολούθησε βόλτα στον Πύργο του Τόκιο.
Και μερικά ακόμα ενδιαφέροντα σημεία της πόλης.
Το βραδάκι κατευθυνθήκαμε προς την περιοχή Omottesando. Ένας δρόμος με πολλά και ωραία μαγαζιά, γνωστών οίκων. Πολύ εντυπωσιακά τα κτίρια της περιοχής, πραγματικά έργα τέχνης!
Και δυο πολύ ιδιαίτερα Kawai για τους μουσικόφιλους!
Το ταξίδι μας έφτανε σιγά-σιγά στο τέλος του...Ξημέρωσε η τελευταία μέρα επί Ιαπωνικού εδάφους. Ευτυχώς πετούσαμε βράδυ και έτσι είχαμε χρόνο για λιιίγο-τελευταίο!- Τόκιο!Βρεθηκαμε λοιπόν στην περιοχή των Roppongi Hills, ένα ενδιαφέρον κτιριακό συγκρότημα γραφείων και επαγγελματικών χώρων με ενα εντυπωσιακό γλυπτό στην είσοδο!
Για το τέλος αφήσαμε το "National art center of Τokyo". Ένα επίσης ενδιαφέρον κτίριο με σημαντικές εκθέσεις καλλιτεχνών που κατά καιρούς φιλοξενεί.
Η νύχτα έπεσε στο Τόκιο και εμείς πήραμε το τρένο που θα μας πήγαινε στο αεροδρόμιο. H επιστροφή, πάντα πιο δύσκολη από την αναχώρηση, ήταν ένα μακρύ ταξίδι, όπου όμως μέσα στο μυαλό είχαν εντυπωθεί και στριφογύριζαν οι πιο όμορφες εικόνες από αυτή τη μακρινή χώρα!Τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου...
Το διάστημα του ταξιδιου, 10 μέρες. Οχι πολλές, αν θέλεις να πάρεις μια γεύση όχι μόνο απο Τόκιο. Κανονίσαμε για το Japan Rail Pass, ωστε να μπορουμε να μετακινηθουμε με τον Sinkansen( αυτο το σουπερ-τρένο εκμηδενισμου μεγάλων αποστασεων!)Τελικά καταλήξαμε να επισκεφτούμε Τόκιο-Κιότο και Οσάκα, αλλά στο τέλος πρστέθηκε και η Νάρα, η πρώτη πρωτεύουσα της χώρας. Και αυτό γιατί πετούσαμε 12 Μαρτίου και την επομένη οι Ιάπωνες είχαν τη γιορτη για την υποδοχη της άνοιξης στη Ναρα,οπότε δεν μπορούσαμε να χάσουμε τετοιο γεγονός
Το ταξίδι ήταν μεγάλο (Θεσ/νικη-Φρανκφουρτη, Φρανκφουρτη-Πεκινο, Πεκινο-Τοκιο). Ευτυχώς δεν είχαμε καθυστερήσεις, οπότε αν εξαιρέσεις τα μεγάλα κενά αερος στη πτηση Πεκινο-Τοκιο (που τα ειχαμε και στην επιστροφη, οποτε μαλλον ειναι η εναέρια περιοχη κάπως περίεργη) φτασαμε το βράδυ της επομένης στο Τοκιο!
Ο ήλιος δύει στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου!
Διανυκτερεύσαμε στο Τόκιο (παθαμε πλάκα με τα gajet τουαλέτας στο ξενοδοχείο-κουμπακια, καθρέφτης που δεν θολώνει σε κάποια σημεία απο τους υδρατμους!)
Την επομένη φύγαμε για Νάρα!
Φτάσαμε στη Νάρα με ταχύτητα φωτός! Ξεκινήσαμε την περιήγηση μας κατευθυνόμενοι στο κέντρο της πόλης, όπου βρίσκεται και το μεγάλο πάρκο με τα ελάφια!Ήταν αργία εκείνη τη μέρα (γιορτή άνοιξης γαρ!) και πολλοί Ιάπωνες απολάμβαναν την ανοιξιάτικη λιακάδα!Μόλις αντίκρισα το πρώτο ελαφάκι ενθουσιάστηκα τόσο που το έβγαλα καμιά δεκαριά φωτογραφίες...Αισθάνθηκα εντελώς βλάκας όταν συνειδητοποίησα ότι ήταν "κάθε στροφή και ελάφι!". Είχε άπειρα, πραγματικά, γεγονός που δεν διακαιολογούσε την υπέρμετρη αφοσίωση που επέδειξα στο πρώτο βγάζοντας το τη μία φωτογραφία μετά την άλλη
!!!
Παρατηρώντας την όμορφη φύση, τις παγόδες, τους χώρους λατρείας και τα βαρέλια ωρίμανσης σάκε κατευθυνθήκαμε προς το ναό Todaiji με το μεγάλο άγαλμα του Βούδα. Εκεί, στον εξωτερικό χώρο, θα λάμβανε χώρα και η τελετή της "Γιορτής Υποδοχής της Άνοιξης".
Φτάσαμε λοιπόν και στο ναό Todaiji. Το άγαλμα του Βούδα ήταν πραγματικά εντυπωσιακό!Παράλληλα μας έκανε εντύπωση το έθιμο να περνάει ο κόσμος από την τρύπα που υπήρχε στη βάση μιας κολόνας μέσα στο ναό, για μακροζωία και καλή τύχη!
Έφτασε λοιπόν η ώρα της γιορτής. Κατευθυνθήκαμε προς τον ανοιχτο χώρο όπου θα λάμβανε χώρα η τελετή. Είμασταν εμείς και καμιά χιλιάρα Ιάπωνες...Η σιωπή ήταν εκκωφαντική!Όχι δεν ήταν το τελετουργικο που επέβαλλε την ησυχία.Δεν είμασταν δηλαδή μέσα σε ναό στη διάρκεια μιας τελετής...Θα το χαρακτήριζα κάτι σαν "πανηγύρι" .Μόνο που πανηγυρι με χίλιους Έλληνες, ακούγεται από τα δέκα χιλιόμετρα.Σε αυτό το Ιαπωνικό πανηγύρι λοιπόν ακόμα και ο στυνομικός που κρατούσε χωνί για να υπενθυμίζει την τήρηση της τάξης, μιλούσε ψιθυριστά!Στο χωνί!
Εν πάσει περιπτώσει ήταν μια πολύ ωραία, ήσυχη γιορτή, όπου μας παρουσίασαν κάποιο τελετουργικό με μπάλες φωτιάς (και εκείνο το σημείο ήταν που ακούστηκε ένα υπόκωφο "Ααααα!!!" απο τους παρευρισκόμενους!) Υποδεχθήκαμε χαρούμενοι την άνοιξη, βιώσαμε μια πολύ όμορφη εμπειρία,περάσαμε μια φανταστική ημέρα στη Νάρα και πήραμε το τραίνο για Κιότο όπου θα διανυκτερεύαμε!
Ναμαστε και στο Κιότο λοιπόν!!Εντυπωσιακή πόλη. Η πόλη με δύο πρόσωπα: Απο τη μια η παραδοσιακή Ιαπωνία με την αρχιτεκτονική των χαμηλών ξύλινων σπιτιών της Γκιόν, με τα χάρτινα ανοίγματα και τις γκέισες να περιφέρονται στα πέτρινα δρομάκια και απο την άλλη η σύγχρονη hi-tech Ιαπωνία με τους ουρανοξύστες, τους μεγάλους δρόμους και τις ενδιαφέρουσες κατασκευές.Περπατήσαμε πολύ, παρα πολύ στο Κιότο. Μας παρέσυρε αυτή όμορφη πόλη με τα δύο πρόσωπα!
Απο το ξενοδοχείο κατευθυηνθήκαμε προς το παλάτι του Αυτοκράτορα.
Και μετά πήραμε το δρόμο προς το κάστρο Νίτζο, το οποίο φημίζεται για την υπέροχη εσωτερική του διακόσμηση και τα λεγόμενα "πατώματα αηδονιού", κατασκευασμένα έτσι ώστε να "κελαηδούν" όταν κάποιος περπατούσε πάνω τους(δυστυχώς δεν μας επέτρεψαν μέσα να βγάλουμε φωτογραφίες). Πάντως ήταν υπέροχο!
Συνεχίσαμε προς την κλειστή αγορά του Κιότο.Άπειρα τοπικά προϊόντα και γιαπωνέζικες νοστιμιές...Το πιο νόστιμο σασίμι που έχω δοκιμάσει!!!Συναντήσαμε και πάλι γκέισες έξω από την αγορά...
Αμέσως μετά περιηγηθήκαμε στη φημισμένη συνοικία Γκιόν. Εκεί βλέπεις την αληθινή Ιαπωνία!Αφου καναμε τη βολτα μας στα πανέμορφα σοκάκια, παρακολουθήσαμε την παραδοσιακή τελετή
τσαγιού. Πολύ εχδιαφέρουσα εμπειρία, αλλά το τσάι στο τέλος δεν πινόταν
!Ευτυχώς αμέσως απολαύσαμε ένα υπέροχο δείπνο σε ένα καταπληκτικό παραδοσιακό εστιατόριο της Γκιόν!
Την επόμενη μέρα κατευθυνθήκαμε προς Όσακα. Η Όσακα είναι το πρόσωπο της Ιαπωνίας του 21ου αιώνα:Ουρανοξύστες παντού!Μεγάλα κτίρια, μεγάλοι δρόμοι, πολλή κίνηση όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Στην Όσακα είχαμε κλείσει να μείνουμε σε παραδοσιακό γιαπωνέζικο ριοκάν (αν και κατέληξα ότι καλύτερα να κλείσει κανείς ριοκάν στο Κιότο, όπου και η συνολική ατμόσφαιρα της πόλης σε προδιαθέτει να έρθεις πιο κοντά στην Ιαπωνική παράδοση!) Εν πασει περιπτώσει, ήταν μοναδική εμπειρία η διαμονή σε ριοκάν. Όλα στο πάτωμα,όταν φύγαμε από το δωμάτιο μάζεψαν το "σαλονάκι" και μας έστρωσαν κάτω να κοιμηθούμε. Επίσης ιδιαίτερο ήταν το τυπικό γιαπωνέζικο πρωινό: ρύζι, σούπα, καβουρόψιχα, παστό ψάρι (εδώ προσεγγίσαμε λιγο την πρωινή τσιπουροκατάσταση!) αλλά και ομελέτα, αλλαντικά, τσαι και γάλα σόγιας!Εντάξει, δεν είναι και για κάθε μέρα (για εμένα τουλάχιστον, που κατά τ' άλλα τρελαίνομαι για γεύσεις ανατολής) αλλά για ένα ξεχωριστό πρωινό ήταν ότι έπρεπε!
Ξεκινήσαμε με βόλτα στον ουρανοξύστη Umeda, με ύψος τα 173μ. Η διαθεση ανέβηκε στα ύψη
!!
Ακολούθησε το Sundory Museum, κτίριο του γνωστού Ιάπωνα αρχιτέκτονα Tadao Ando, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το ενυδρείο της Οσάκα.
Στην περιοχη εντοπίσαμε και το κτιριο "THALASSA"!
Καθώς η μέρα έφτανε στο τέλος αποφασίσαμε να ζήσουμε λίγο "Osaka by night"
Την επομένη αποφασίσαμε να "παίξουμε" λίγο. Έτσι πήγαμε στα Universal Studios!Μου θύμισε πολύ τη Disneyland του Παρισιού (εντάξει με διαφορετικούς ήρωες!!!
)Πάντως ήταν πολύ ωραία και το κατα-διασκεδάσαμε!!!
Και συνεχίσαμε με βόλτες στους δρόμους της Οσάκα...Χαμένοι στη μετάφραση!!!
Πως γινεται να λάμπει ΤΟΣΟ πολύ μια μπετονιέρα;
Δεν παραλείψαμε να επισκεφτούμε και το Κάστρο της Οσάκα.Την επομενη μέρα μας περίμενε το Τόκιο!
Φτάσαμε λοιπόν και πάλι στην πρωτεύουσα!Η αλήθεια είναι ότι εκτιμήσαμε υπερβολικά το γεγονός ότι μας περίμενε ένα "κανονικό" με ένα "κανονικό" κρεβατι...Καλό και το ριοκάν δε λέω, αλλά σαν το ξενοδοχείο δεν έχει
!!
Μείναμε κοντα στο σταθμό Sinjuku. Πιστευω ήταν μια πολυ καλή επιλογή. Ειχαμε άμεση πρόσβαση στο μετρό αλλά και η περιοχή ήταν γεμάτη ζωή με κόσμο να συρρέει όλες τις ώρες της μέρας (και της νύχτας!)
Χαμένοι στη μετάφραση!
Αφού φάγαμε ένα καταπληκτικό κινέζικο στο ξενοδοχείο, αρχίσαμε την περιπλάνηση στο νυχτερινό Τόκιο.
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με επίσκεψη στο Φόρουμ του Τόκιο και μετά περιπλάνηση στην Ginza, την "Πεμπτη λεωφόρο της Ανατολής". Χαμός απο καταστήματα με πιο εντυπωσιακό το μαγαζί της Sony (ήταν σαν μουσείο τεχνολογίας!)Περάσαμε μια πολύ όμορφη μέρα, γνωρίσαμε το Τόκιο όσο καλύτερα μπορούσαμε, το περπατήσαμε και μπήκαμε για λίγο στην καθημερινότητα των ανθρώπων που το ζουν!
Άποψη από τον εσωτερικό χώρο του Φόρουμ
Ginza
Δεν παραλείψαμε να επισκεφθούμε και μια υπαίθρια αγορά του Τόκιο. (Αν δεν δεις από που και τι ψωνίζουν οι ντόπιοι δε μαθαίνεις τον τόπο, έτσι μου έχουν πει- και το πιστεύω!)
Την επόμενη μέρα ξεναγηθήκαμε σε έναν ναό του Τόκιο-συγχωρήστε μου, δεν έχω συγκρατήσει το όνομα, είναι και γιαπωνέζικα!- όπου υπήρχε και εκεί μια μίνι-γιορτή για την υποδοχή της άνοιξη μαζί με ένα υπαίθριο παζάρι!Οι Ιάπωνες έγραφαν ευχές σε χαρτάκια και τις έδεναν σε ένα σύρμα με την ελπίδα να πραγματοποιηθούν!
Ακολούθησε βόλτα στον Πύργο του Τόκιο.
Και μερικά ακόμα ενδιαφέροντα σημεία της πόλης.
Το βραδάκι κατευθυνθήκαμε προς την περιοχή Omottesando. Ένας δρόμος με πολλά και ωραία μαγαζιά, γνωστών οίκων. Πολύ εντυπωσιακά τα κτίρια της περιοχής, πραγματικά έργα τέχνης!
Και δυο πολύ ιδιαίτερα Kawai για τους μουσικόφιλους!
Το ταξίδι μας έφτανε σιγά-σιγά στο τέλος του...Ξημέρωσε η τελευταία μέρα επί Ιαπωνικού εδάφους. Ευτυχώς πετούσαμε βράδυ και έτσι είχαμε χρόνο για λιιίγο-τελευταίο!- Τόκιο!Βρεθηκαμε λοιπόν στην περιοχή των Roppongi Hills, ένα ενδιαφέρον κτιριακό συγκρότημα γραφείων και επαγγελματικών χώρων με ενα εντυπωσιακό γλυπτό στην είσοδο!
Για το τέλος αφήσαμε το "National art center of Τokyo". Ένα επίσης ενδιαφέρον κτίριο με σημαντικές εκθέσεις καλλιτεχνών που κατά καιρούς φιλοξενεί.
Η νύχτα έπεσε στο Τόκιο και εμείς πήραμε το τρένο που θα μας πήγαινε στο αεροδρόμιο. H επιστροφή, πάντα πιο δύσκολη από την αναχώρηση, ήταν ένα μακρύ ταξίδι, όπου όμως μέσα στο μυαλό είχαν εντυπωθεί και στριφογύριζαν οι πιο όμορφες εικόνες από αυτή τη μακρινή χώρα!Τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου...
Last edited:
