Το ταξίδι αυτό πραγματοποιηθηκε πέρυσι το καλο καιρικές του 2016 και αποτελουσε προσωπικό όνειρο σαν προορισμός εδώ και πολλά χρόνια ως κάτι το μοντέρνο και παράλληλα παραδοσιακό για αυτό και δεν φοβήθηκα να πάω μόνος .Έτσι λοιπόν ξεκίνησα μέσω Σοφιας με Qatar airways και σε 5.30 ώρες ήμουν στην Ντόχα όπου είχα 1.30 ώρα σχεδόν stopover .Προς ενημέρωση όλων αυτός ο χρόνος είναι πολύ λίγος για αυτό το αεροδρόμιο καθώς είναι τεράστιο ,οπότε συνιστώ να μην χρονοτριβειτε! !!
Ξεκίνησα λοιπόν για Ναριτα και μπαινοντας στο αεροπλάνο γεμάτο ^^κινεζακια^^ είχα θέση ανάμεσα σε 2 μαντραχαλαδες ( δεν σχολιάζω ότι και εγώ ο ίδιος είμαι κοντά 2 μέτρα ) .Ζήτησα ευγενικά από την αεροσυνοδό να μου αλλάξει θέση αν μπορεί κάτι που έγινε και με πήγε εν τέλει στην πρώτη θέση όπου άπλωσα τις ποδαρες μου
Με τα πολλά και τα λίγα κοιμήθηκα και ξύπνησα κάπου κοντά στη Κορέα και η θέα ήταν υπέροχη από το αεροπλάνο .Πριν φτάσουμε μας δώσανε να συμπληρωσουμε κάτι στοιχεία προσωπικά όπως σκοπός επισκεψης, μέρος διαμονής και τα σχετικά (αυτό το χαρτάκι κρατηστε το ).Λίγες ώρες μετά βρισκομουν πάνω από το αεροδρόμιο με τον καιρό βροχερό. Το αεροδρόμιο είναι αρκετό καλό και με το που κατεβειτε καλό θα είναι να βιαστειτε για να περάσετε γρήγορα το μέρος που βγαζουν την βίζα. Μετά θα σας χρειαστεί και το χαρτάκι από το αεροπλάνο .Καλό θα είναι να το έχετε ήδη συμπληρωμένο .Αφού τελείωσα με όλα αυτά και πήρα και την βαλίτσα κατέβηκα μερικα επίπεδα κάτω και ενεργοποίησα το jrpass μου .Έπειτα πήγα στην κατάλληλη πλατφόρμα και πήρα το Ναριτα εξπρές που σε πάει μέχρι Τόκιο. Κατέβηκα και εγώ στον κεντρικό σταθμό του Τόκιο μετά από 30-45 λεπτά και κάπου εκεί σαστησα με τα ψηλά κτίρια παρόλο που ήταν και βράδυ .Δεν είχα χρόνο για αυτά όμως γιατί έπρεπε μέχρι τις 11 να πάω στο airbnb σπίτι που είχα κλείσει και με περίμενε ο οικοδεσπότης. Αν και είχα κανει πρόγραμμα με ώρες και τα σχετικά ,τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για αυτό που θα δεις από θέμα πλατφορμών και τρένων. ..Μέσα σε έναν πανικό λοιπόν πήγα στην πλατφόρμα που έλεγε το τεφτερι μου και είπα να ρωτήσω για καλό και για κακό 2 άνδρες γύρω στα 30 με 40 αν πάω καλά ..
Κάπου εδώ ήταν το πρώτο μεγάλο σοκ που έπαθα καθώς το αφεντικό μου έβγαλε ένα νερό από τον αυτόματο πωλητή δίπλα και μου το έδωσε σαν καλωσόρισμα και μετά έβαλε τον υπάλληλο του να με καθοδηγήσει. Με πήρε λοιπόν και με πήγε κάτω στο εκδοτήρια σε άλλη πλατφόρμα ( κουβαλήσε και το bagpack μου επειδή με είδε με τη βαλίτσα ).Δεν βγάλανε άκρη εκεί με την τύπισσα οπότε με πήρε και βγήκαμε έξω από τον τεράστιο σταθμό ,περάσαμε όμορφα και ωραία απέναντι όπου μου έδειξε έναν ουρανοξύστη και μου είπε ότι εδώ δουλεύει ( ένιωσα λίγο ζήλια μπορώ να πω !!) ,,περάσαμε πολλές διαβασεις και ο Ιάπωνας μου έλεγε ιστοριες για το όταν πήγε διακοπές στην Ολλανδία ,εγώ προσπαθούσα να του πω ότι Ελλάδα και Ολλανδία είναι στην Ευρώπη αλλά δεν είναι κοντά αλλά μάταια !! Μετά από 10 λεπτά περίπου με πήγε σε ένα άλλο σταθμό και μου έβγαλε εισητηριο ( του έδωσα τα λεφτά μην με πει και γιουφτο) και αφού μου έδωσε και το fcbk του χαιρετηθηκαμε και μου είπε ότι θέλω να του στείλω μνμ.(γυρισε μετά στον σταθμό του Τόκιο πόση ώρα καθυστερημένα εξαιτίας μου :/ ) .όντας σίγουρος αυτή τη φορά ότι είμαι στο σωστό δρόμο και βγαίνοντας από τον σταθμο/στάση που ήταν στην γειτονιά που εμένα παρατήρησα ότι η υγρασία ήταν ανυποφορη. Τέτοιο πράμα δεν έχω ξαναδεί ,ιδρωνες στο λεπτό και ήταν και βράδυ ,,δλδ το πρωί τι με περίμενε !!;;;
Η γειτονιά λεγόταν shimura shamae και ήταν πολύ ήσυχη και όμορφη ,με μικρά στενά δρομακια και μικρά σπιτάκια. Σε ένα από αυτά έφτασα και εγώ με τα χίλια ζόρια και με περίμενε ο Κινέζος από έξω να μου δώσει τα κλειδιά ( ανησύχησε μάλλον ) .Η μέρα δεν είχε τελειώσει ακόμα καθώς έπρεπε κάτι να φάω .Οπότε άφησα τα πράγματα έβαλα ένα αμανικο και μια βερμουδα και βγήκα σαν τουριστας της Χαλκιδικής στο δρομου για να βρω ένα combi store . Δυστυχώς δεν ήξερα που έχει και ενω κανονικά έχει ανά λίγα μέτρα εκεί που εμένα δεν είχε ( ή τουλάχιστον έτσι πίστευα !) Συνάντησα λοιπόν μια παρέα που δεν ήταν και η καλύτερη από ότι κατάλαβα ( μακριά παντελονια, yo φάση , ακουστικά ,τσιγάρο και κακό ^^) τους ρώτησα που έχει και μετά από 10 λεπτά που περπατούσα μαζί τους με πήγαν εκεί που ήθελα .
Τα παιδιά δεν μιλούσαν γρι αγγλικά πέρα από ένα yes no ...
Πήρα αυπό που ήθελα από το μικρό σουπερμάρκετ , μου το ζεσταναν κιόλας εκεί και γύρισα σπίτι 30 λεπτα μετά αφού αποφάσισα να κάνω παράκαμψη και εν τέλει χάθηκα !! Όλα καλά ,στις 12.30 είχα πέσει ήδη για ύπνο ...Η συνέχεια σύντομα κοντά σας !!!
Ξεκίνησα λοιπόν για Ναριτα και μπαινοντας στο αεροπλάνο γεμάτο ^^κινεζακια^^ είχα θέση ανάμεσα σε 2 μαντραχαλαδες ( δεν σχολιάζω ότι και εγώ ο ίδιος είμαι κοντά 2 μέτρα ) .Ζήτησα ευγενικά από την αεροσυνοδό να μου αλλάξει θέση αν μπορεί κάτι που έγινε και με πήγε εν τέλει στην πρώτη θέση όπου άπλωσα τις ποδαρες μου
Με τα πολλά και τα λίγα κοιμήθηκα και ξύπνησα κάπου κοντά στη Κορέα και η θέα ήταν υπέροχη από το αεροπλάνο .Πριν φτάσουμε μας δώσανε να συμπληρωσουμε κάτι στοιχεία προσωπικά όπως σκοπός επισκεψης, μέρος διαμονής και τα σχετικά (αυτό το χαρτάκι κρατηστε το ).Λίγες ώρες μετά βρισκομουν πάνω από το αεροδρόμιο με τον καιρό βροχερό. Το αεροδρόμιο είναι αρκετό καλό και με το που κατεβειτε καλό θα είναι να βιαστειτε για να περάσετε γρήγορα το μέρος που βγαζουν την βίζα. Μετά θα σας χρειαστεί και το χαρτάκι από το αεροπλάνο .Καλό θα είναι να το έχετε ήδη συμπληρωμένο .Αφού τελείωσα με όλα αυτά και πήρα και την βαλίτσα κατέβηκα μερικα επίπεδα κάτω και ενεργοποίησα το jrpass μου .Έπειτα πήγα στην κατάλληλη πλατφόρμα και πήρα το Ναριτα εξπρές που σε πάει μέχρι Τόκιο. Κατέβηκα και εγώ στον κεντρικό σταθμό του Τόκιο μετά από 30-45 λεπτά και κάπου εκεί σαστησα με τα ψηλά κτίρια παρόλο που ήταν και βράδυ .Δεν είχα χρόνο για αυτά όμως γιατί έπρεπε μέχρι τις 11 να πάω στο airbnb σπίτι που είχα κλείσει και με περίμενε ο οικοδεσπότης. Αν και είχα κανει πρόγραμμα με ώρες και τα σχετικά ,τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για αυτό που θα δεις από θέμα πλατφορμών και τρένων. ..Μέσα σε έναν πανικό λοιπόν πήγα στην πλατφόρμα που έλεγε το τεφτερι μου και είπα να ρωτήσω για καλό και για κακό 2 άνδρες γύρω στα 30 με 40 αν πάω καλά ..
Κάπου εδώ ήταν το πρώτο μεγάλο σοκ που έπαθα καθώς το αφεντικό μου έβγαλε ένα νερό από τον αυτόματο πωλητή δίπλα και μου το έδωσε σαν καλωσόρισμα και μετά έβαλε τον υπάλληλο του να με καθοδηγήσει. Με πήρε λοιπόν και με πήγε κάτω στο εκδοτήρια σε άλλη πλατφόρμα ( κουβαλήσε και το bagpack μου επειδή με είδε με τη βαλίτσα ).Δεν βγάλανε άκρη εκεί με την τύπισσα οπότε με πήρε και βγήκαμε έξω από τον τεράστιο σταθμό ,περάσαμε όμορφα και ωραία απέναντι όπου μου έδειξε έναν ουρανοξύστη και μου είπε ότι εδώ δουλεύει ( ένιωσα λίγο ζήλια μπορώ να πω !!) ,,περάσαμε πολλές διαβασεις και ο Ιάπωνας μου έλεγε ιστοριες για το όταν πήγε διακοπές στην Ολλανδία ,εγώ προσπαθούσα να του πω ότι Ελλάδα και Ολλανδία είναι στην Ευρώπη αλλά δεν είναι κοντά αλλά μάταια !! Μετά από 10 λεπτά περίπου με πήγε σε ένα άλλο σταθμό και μου έβγαλε εισητηριο ( του έδωσα τα λεφτά μην με πει και γιουφτο) και αφού μου έδωσε και το fcbk του χαιρετηθηκαμε και μου είπε ότι θέλω να του στείλω μνμ.(γυρισε μετά στον σταθμό του Τόκιο πόση ώρα καθυστερημένα εξαιτίας μου :/ ) .όντας σίγουρος αυτή τη φορά ότι είμαι στο σωστό δρόμο και βγαίνοντας από τον σταθμο/στάση που ήταν στην γειτονιά που εμένα παρατήρησα ότι η υγρασία ήταν ανυποφορη. Τέτοιο πράμα δεν έχω ξαναδεί ,ιδρωνες στο λεπτό και ήταν και βράδυ ,,δλδ το πρωί τι με περίμενε !!;;;
Η γειτονιά λεγόταν shimura shamae και ήταν πολύ ήσυχη και όμορφη ,με μικρά στενά δρομακια και μικρά σπιτάκια. Σε ένα από αυτά έφτασα και εγώ με τα χίλια ζόρια και με περίμενε ο Κινέζος από έξω να μου δώσει τα κλειδιά ( ανησύχησε μάλλον ) .Η μέρα δεν είχε τελειώσει ακόμα καθώς έπρεπε κάτι να φάω .Οπότε άφησα τα πράγματα έβαλα ένα αμανικο και μια βερμουδα και βγήκα σαν τουριστας της Χαλκιδικής στο δρομου για να βρω ένα combi store . Δυστυχώς δεν ήξερα που έχει και ενω κανονικά έχει ανά λίγα μέτρα εκεί που εμένα δεν είχε ( ή τουλάχιστον έτσι πίστευα !) Συνάντησα λοιπόν μια παρέα που δεν ήταν και η καλύτερη από ότι κατάλαβα ( μακριά παντελονια, yo φάση , ακουστικά ,τσιγάρο και κακό ^^) τους ρώτησα που έχει και μετά από 10 λεπτά που περπατούσα μαζί τους με πήγαν εκεί που ήθελα .
Τα παιδιά δεν μιλούσαν γρι αγγλικά πέρα από ένα yes no ...
Πήρα αυπό που ήθελα από το μικρό σουπερμάρκετ , μου το ζεσταναν κιόλας εκεί και γύρισα σπίτι 30 λεπτα μετά αφού αποφάσισα να κάνω παράκαμψη και εν τέλει χάθηκα !! Όλα καλά ,στις 12.30 είχα πέσει ήδη για ύπνο ...Η συνέχεια σύντομα κοντά σας !!!
