Ιαπωνία Ιαπωνία η μακρινή άγνωστη χώρα

[aspa]

Πέμπτη 02/02/23


Πρωινό ξύπνημα στις 5, είχαμε αναχώρηση για το Hakone.
Το Hakone βρίσκεται στο ιστορικό, πολιτιστικό και φυσικό σταυροδρόμι της Ιαπωνίας.
Η πόλη είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός λόγω των πολλών ιαματικών πηγών και της θέας στο όρος Φούτζι.
Μπορείτε να απολαύσετε πολλούς περιπάτους στη φύση, να επισκεφθείτε ιερά και φυσικά να εισπνεύσετε τον καθαρό αέρα του βουνού. Μπορείτε επίσης να απολαύσετε το αγαπημένο χόμπι της Ιαπωνίας το onsen (είναι μια ιαπωνική θερμή πηγή). Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι ήρθαν στο Hakone για να μουλιάσουν σε ένα onsen!
Πήραμε λοιπόν από το Τόκιο τη γραμμή Odakyu και ειδικά το έξτρα (1200yen ) Romance car (που πάει απευθείας) και σε 2,5 ώρες φθάσαμε στον σταθμό του Hakone-Yumoto.

Στην πόλη είχαμε νοικιάσει ένα σπίτι μεγάλο, ωραίο εξοχικό όπου θα μέναμε οι 6 και ένα χόστελ για τον έβδομο.

Πράσινο ,νερά, ποτάμια, θερμές πηγές, μια όμορφη εξοχή, έτσι θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις το Hakone.
Πήγαμε νωρίς. Καθίσαμε για ένα καφέ σε ένα μαγαζάκι πολύ ατμοσφαιρικό. Προσέφερε καφέ και μερικά πιάτα με σνακ πολύ προσεγμένα. Είχε χειροτεχνήματα στους τοίχους και γενικά κατασκευές προς πώληση.
Στην συνέχεια πήραμε πληροφορίες από το Turist information.
Στο σπίτι πήγαμε με τα πόδια. Αν δεν είχε το καλντερίμι στα πεζοδρόμια που κόλλαγαν τα ροδάκια της βαλίτσας , θα ήταν πολύ εύκολο.
Το σπίτι μας άρεσε πάρα πολύ. Είχε 2 ορόφους. Στον επάνω είχε 2 κρεβατοκάμαρες και μπάνιο και στον κάτω όροφο 1 κρεβατοκάμαρα μεγάλο σαλόνι και κουζίνα με τραπεζαρία για 10 άτομα. Είχε πολλές ευκολίες και μεγάλη άνεση.
Στο ταξίδι μας μείναμε σε πολύ ωραία καταλύματα ευρύχωρα και άνετα. Αυτό ήταν το πιο ωραίο.
Βγήκαμε για βόλτα στην πόλη. Το Hakone είναι προορισμός στον οποίο πολλοί πηγαίνουν 1ημέρα. Το βράδυ λοιπόν επικρατεί μια νέκρα. Κλείνουν τα μαγαζιά μόλις φύγουν οι τουρίστες και ησυχάζουν όλα.
Τα απογεύματα δουλεύουν τα Όνσεν. Διαθέτει πολλά η περιοχή γιατί έχει πολλές ιαματικές πηγές. Δύο φίλες μου τα δοκίμασαν. Μάλιστα πήραν και ένα εκ πτωτικό κουπόνι από το τουριστικό γραφείο.
Οι υπόλοιποι περάσαμε ένα ήσυχο βράδυ στο σπίτι με ένα γευστικό Γιαπωνέζικο ουίσκι.

Παρασκευή 03/02/2023
Με πολύ καλή διάθεση ξεκινήσαμε να κάνουμε το τουρ της περιοχής. Όλα καλύπτονται από το Hakone free pass.
Από τον σταθμό Hakone-Yumoto του τραίνου παίρνεις το κόκκινο τραινάκι.
Η διαδρομή του τραίνου περνάει μέσα από το δάσος. Η ταχύτητά του είναι πολύ αργή. ΄Έτσι προλαβαίνεις να θαυμάσεις το τοπίο. Το ξύλινο βαγόνι περνά ανάμεσα στα κλαδιά που σχεδόν αγγίζεις στο διάβα του. Το τραίνο μας πήγε προς την μια κατεύθυνση και γύρισε προς τα πίσω προς την Γκόρα.
Στην διαδρομή μπορείς να κατέβεις να δεις το Hakone Open Air Museum. Εμείς κατεβήκαμε στην Γκόρα και πήραμε το τελεφερίκ για το Souzan. Το τελεφερίκ περνά μέσα από το εθνικό πάρκο. Συναντήσαμε πολλούς περιπατητές που έκαναν τις διαδρομές στο βουνό.
Η συνέχεια είχεπρογραμματιστεί με εναέριο τελεφερίκ, αλλά λόγω κάποιου τεχνικού θέματος μας μετέφεραν με πούλμαν μέχρι Owakudani.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να μείνεις και να απολαύσεις το θέαμα. Πρώτο είναι το ηφαίστειο Fuji το καμάρι των Γιαπωνέζων.

Το βλέπεις να στέκει αγέρωχο και μεγαλοπρεπές. Είμαστε τυχεροί και δεν είχε σύννεφα, το είδαμε σε όλο του το μεγαλείο.
Το έδαφος γύρω από το σημείο που κατεβήκαμε σε πολλά σημεία ανάβλυζε ατμούς.
Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο φαινόμενο. Ήταν πολύ μεγάλο τμήμα του βουνού με σημεία εκτόξευσης των ατμών, ενώ ήταν έντονη η μυρωδιά θείου. Από ψηλά στο σημείο που μας άφησε το λεωφορείο έβλεπες τους πίδακες των ατμών περιμετρικά.

Ένα μεγάλο μπαλκόνι είχε φτιαχτεί για αυτό το λόγο.
Στο πωλητήριο- καφέ που υπήρχε εκεί πωλούσαν αυγά μαύρα, βρασμένα στο φυσικό νερό των θερμών πηγών. Το θείο στο νερό έδωσε ένα μοναδικό μαύρο χρώμα στα αυγά, αλλά είναι απλά αυγά κοτόπουλου και ασφαλή για κατανάλωση.

Μπορούσες να τα φας. Είχαν μια περίεργη καπνιστή γεύση, μέσα ήταν κανονικά άσπρα. Δεν μου άρεσαν.
Από το βουνό κατεβαίνεις στο Togendai με εναέριο τελεφερίκ που σου δίνει την δυνατότητα απεριόριστης θέας από τα περιμετρικά παράθυρά του.

Κατεβήκαμε λοιπόν στο Hakonemachi-ko στην προκυμαία να πάρουμε το πλοίο με το οποίο θα διασχίζαμε την λίμνη Ashi.

Περιμέναμε 1 ώρα για να επιβιβαστούμε στο πλοίο που έμοιαζε με παλιό πειρατικό.
Η κρουαζιέρα στη λίμνη Ashi με ένα πειρατικό πλοίο είναι ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνετε στο Hakone. Η κρουαζιέρα διαρκεί περίπου 25 λεπτά από το Togendai στο Hakonemachi-ko και είναι σίγουρα ο πιο γραφικός τρόπος για να πάτε. Στην πορεία βλέπεις επίσης μερικές κόκκινες πύλες torii στο νερό.
Πρόκειται για έναν ναό.

Το Hakone Shrine είναι ένας σιντοϊστικός ναός που βρίσκεται κατά μήκος της όχθης της λίμνης Ashi. Το ιερό χρονολογείται από το έτος 757, αλλά μεταφέρθηκε στη σημερινή τοποθεσία μόλις το 1667.Ο ναός βρίσκεται στο Hakone Kuzuryu no Mori, γνωστό και ως Hakone Kuzuryu Forest, που είναι ένα φυσικό πάρκο κατά μήκος της ανατολικής προκυμαίας της λίμνης Ashi.
Από το σημείο που σε αφήνει το πλοίο παίρνεις λεωφορείο για να γυρίσεις στο σταθμό.
Ένα ιερό κοντά στην προκυμαία.

Σε όλη την διαδρομή υπάρχουν συνοικισμοί με πολύ όμορφα σπίτια.
Εμείς κάτσαμε να φάμε κάτι και να ξεκουραστούμε.

Είχε πιάσει κρύο.
Ήπια ένα τσάι με ταπιόκα και γάλα που δεν μου άρεσε καθόλου. Είχα και ένα πρόβλημα με το λαιμό μου και μου έφταιγαν όλα.
Γυρίσαμε σπίτι με το λεωφορείο που άργησε να έρθει. Το χειμώνα πιθανότατα αραιώνουν τα δρομολόγια.
Ήταν μια γεμάτη ημέρα, με όμορφες εικόνες και πολλά αξιοθέατα. Ανώτερο όλων το Fuji.

 

[aspa]

Σάββατο 04/02/23
Είδαμε όσα μπορούσαμε στο Hakone και φύγαμε για μια άλλη πανέμορφη πόλη ,το Κιότο.
Είχα βγάλει εισιτήρια από Αθήνα για λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο Κιότο σε 5 ώρες.(30ε περίπου).
Από το Hakone πήγαμε με ταξί στο Tomei Gotemba, και από εκεί περνά το λεωφορείο που έρχεται από το Τόκιο.
Το ταξί μας πήρε 10000yen-14ε έκαστος - 70ε. Ήταν μεγάλο στέισον και πήρε 5 άτομα. Η άλλη επιλογή ,την οποία χρησιμοποίησαν οι 2 ήταν να πάρεις ένα λεωφορείο και από εκεί ένα άλλο για τον σταθμό (1400yen-11ε έκαστος).

Έγινε λίγο μπέρδεμα με το σημείο επιβίβασης, δεν ήταν στον κεντρικό σταθμό αλλά όλα καλά.
Το ταξί μας πήγε από μια καταπληκτική διαδρομή. Περάσαμε μέσα από το δάσος . Όμορφα σπίτια , μικρές πλατείες και χώροι αναψυχής ήταν διάσπαρτοι παντού.
Στο πιο ψηλό σημείο είχε ένα view point που σταματήσαμε.

Από αυτό το σημείο φαινόταν ολοκάθαρο το Fuji.
Φωτογραφήσαμε πάλι το ηφαίστειο, βγάλαμε όσες φωτογραφίες μπορούσαμε τώρα πια φεύγαμε για άλλη περιοχή.

Το ηφαίστειο απο την στάση στην Gotemba.
Το λεωφορείο άργησε μια ώρα. Ήταν της JR των σιδηροδρόμων. Πολύ άνετα καθίσματα. Έκανε 2 στάσεις. Στην μία στάση μας έκανε εντύπωση που είχε ποδόλουτρα για τους ταξιδιώτες. Δεν έχω ξαναδεί στις στάσεις των σταθμών να βγάζουν οι επιβάτες τα παπούτσια και τις κάλτσες τους και να κάνουν ζεστό ποδόλουτρο. Στο Κιότο το λεωφορείο έφτασε στην ώρα του.
Με ταξί πήγαμε στο σπίτι που είχαμε νοικιάσει . Η μονοκατοικία είχε 3 δωμάτια 2 wc, 1 μπάνιο , κουζίνα και τραπεζαρία.
Η τοποθεσία κεντρικότατη , πλάι στο σπίτι ήταν ένας πεζόδρομος με μεγάλη σκεπαστή αγορά. Είχε πολύ κοντά σούπερ μάρκετ , εστιατόρια κλπ.
Κάναμε μια μικρή ανίχνευση του χώρου αλλά δεν είχαμε κουράγιο για πολλά μετά από τόσο ταξίδι.
Στο σπίτι ασχοληθήκαμε με την μελέτη και εξερεύνηση των λειτουργιών του πλυντηρίου ρούχων. Δεν το μάθαμε καλά ποτέ αν και βάλαμε αρκετά πλυντήρια.

Κυριακή 05/02/23
Σηκωθήκαμε με όρεξη. Μετά το πρωινό ξεκινήσαμε για το κάστρο Nijo που ήταν πολύ κοντά στο σπίτι με τα πόδια.
Το Κάστρο Nijo χτίστηκε το 1603 ως η κατοικία το Tokugawa Ieyasu , του πρώτου σογκούν (1603-1867). Ο εγγονός του Iemitsu ολοκλήρωσε τα κτίρια του παλατιού του κάστρου 23 χρόνια αργότερα και επέκτεινε περαιτέρω το κάστρο προσθέτοντας ένα πενταόροφο κάστρο .
Μετά την πτώση των σογκούν έγινε παλάτι για να καταλήξει ιστορικός χώρος.
Τα κτίρια των παλατιών του είναι αναμφισβήτητα τα καλύτερα σωζόμενα δείγματα της αρχιτεκτονικής των ανακτόρων του κάστρου της φεουδαρχικής εποχής της Ιαπωνίας. Το κάστρο χαρακτηρίστηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco.
Οι επισκέπτες του κάστρου Nijo εισέρχονται στους χώρους του κάστρου μέσω μιας μεγάλης πύλης στα ανατολικά.

Το παλάτι αποτελείται από πολλαπλά ξεχωριστά κτίρια που συνδέονται μεταξύ τους με διαδρόμους. Οι διάδρομοι είναι γνωστοί ως αηδονόσπιτα, καθώς τρίζουν όταν πατηθούν. Ένα μέτρο ασφαλείας κατά των εισβολέων. Τα δωμάτια του παλατιού είναι καλυμμένα με τατάμι και διαθέτουν διακοσμημένες οροφές και όμορφα βαμμένες συρόμενες πόρτες (fusuma).
Πράγματι περπατώντας στους διαδρόμους ένα ελαφρό κελαΐδισμα ακούγεται.
Χρειάζεται ένα επιπλέον εισιτήριο για το παλάτι, εκεί μπαίνεις χωρίς παπούτσια.

Έξω από το παλάτι βρίσκονται οι εξαιρετικοί κήποι. Παραδοσιακοί Ιαπωνικοί κήποι , με λίμνη , με πέτρες διακοσμητικές και πάρα πολλά δέντρα.

Ένα σχέδιο του εντυπωσιακού κάστρου.

Υπάρχουν πολλά πεύκα , δαμασκηνιές, κερασιές, επίσης σφένδαμο και γκίνκο. Υπολογίζεται ότι 400 είδη κερασιών υπάρχουν στο κάστρο.
Δώσαμε 800 γιεν, συν επιπλέον 500 γιεν για να μπούμε στο παλάτι Ninomaru.
Καταπληκτική είναι επίσης η Πινακοθήκη Nijo-jo Castle Painting Gallery η οπία χτίστηκε για να διατηρήσει και να εκθέσει τους αρχικούς πίνακες των τοίχων και των συρόμενων θυρών του παλατιού Ninomaru-goten. Οι πίνακες έχουν χαρακτηριστεί ως Σημαντικές Πολιτιστικές Περιουσίες από την ιαπωνική κυβέρνηση.
Με την πρώτη επίσκεψη σε αξιοθέατο το Κιότο μας εντυπωσίασε. Είχαμε ακόμη πολλά να δούμε.

Το μουσείο.
Συνεχίσαμε με τα πόδια , ήταν λίγο μακριά, προς το Αυτοκρατορικό Παλάτι του Κιότο. Βρίσκεται στο ευρύχωρο Αυτοκρατορικό Πάρκο του Κιότο. Εδώ υπάρχουν και άλλα κτήρια. Το καθένα αντικατοπτρίζει το αρχιτεκτονικό στυλ διαφορετικής περιόδου. Σε κανένα όμως δεν μπορείς να μπεις.

Το πάρκο που το περιβάλλει μήκους 1300 μέτρων και πλάτους 700 μέτρων χρησιμεύει ως χώρος αναψυχής τόσο για τους τουρίστες όσο και για τους κατοίκους.

Έχει ελκυστικά, φαρδιά μονοπάτια από χαλίκι, γκαζόν και δέντρα. Ένα όμορφο σημείο είναι και η λίμνη Konoe.
Μετά την ωραία βόλτα μας, πήραμε το λεωφορείο 93 και κατευθυνθήκαμε στην Arashiyama.
Το κυριότερο αξιοθέατο της περιοχής είναι το Arashiyama Bamboo Grove.

Εντυπωσιακό από κάθε άποψη. Καμιά εικόνα και φωτογραφία δεν αποτυπώνει την αίσθηση που έχεις ανάμεσα στα δέντρα.
Το να στέκεσαι ανάμεσα σε αυτούς τους ψηλούς μίσχους μπαμπού είναι σαν να βρίσκεσαι σε έναν άλλο κόσμο. Η εικόνα του είναι εντελώς διαφορετική από αυτή οποιουδήποτε κανονικού δάσους που γνωρίζουμε. Περπατάς ανάμεσα στα δέντρα στο απέραντο αυτό άλσος, κοιτάζοντας ψηλά και προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις το μεγάλο ύψος τους.
Περπατήσαμε αρχικά στον κεντρικό δρόμο της Arashiyama.

Έχει πολλά μαγαζιά που πωλούν φαγητά, διακοσμητικά και δώρα. Περάσαμε πάνω από την διάσημη ξύλινη γέφυρα Togetsu-kyo. Λέγεται και η γέφυρα διάβασης του φεγγαριού. Κινηθήκαμε πλάι στον ποταμό.
Κυριακή απόγευμα και ο κόσμος απολάμβανε την αργία του.
Στην περιοχή υπάρχουν πολλοί ναοί ο πιο ιδιαίτερος ο Tenryu ji.

Επίσης υπάρχουν πολλές βίλες και ιαματικά λουτρά.
Απέναντι από το δάσος βρίσκεται το Ogura, το βουνό των ποιητών. Οι δασωμένες βουνοπλαγιές του με κερασιές και πεύκα κατεβαίνουν μέχρι τον ποταμό.
Το όνομα του ποταμού που έρχεται από το βουνό αλλάζει ανάλογα με το σημείο. Ψηλά λέγεται oigawa top , στο μέσον hozugawa και στο κάτω μέρος katsuragawa.
Πολλά συμβολίζει ο ποταμός για τους ντόπιους.

Στο ποτάμι το heian είναι ένα αριστοκρατικό έθιμο. Το έθιμο της κομψής βαρκάδας. Αυτό απελευθέρωνε τους ευγενείς από τον στενό εθιμοτυπικό κλοιό τους . Πάρα πολλοί επισκέπτες στον ερχομό τους στο χώρο απολαμβάνουν μια βαρκάδα στον ποταμό.
Δεν ήταν λίγοι που ανέβαιναν σε μια άμαξα που τραβούσε ένας οδηγός και τους πήγαινε βόλτα στο δάσος τραβώντας την άμαξα με τα χέρια. Μια παλιομοδίτικη μορφή μεταφοράς η οποία χρησιμοποιεί την εντυπωσιακή δύναμη των ποδιών των ανδρών να τραβούν τα καρότσια.

Εμείς πήγαμε παντού, περπατήσαμε ανάμεσα στο πλήθος, φάγαμε στα μικρομάγαζα, ψωνίσαμε αναμνηστικά και κυρίως γευτήκαμε το μαγικό φως του δάσους που περνά ανάμεσα από τα δέντρα, εκεί ανάμεσα στα τούνελ που σχηματίζουν τα κλαδιά τους.
Άλλη μια μέρα γεμάτη. Πολλές εικόνες, πολλά διαφορετικά πράγματα πολλά στιγμιότυπα της ζωής των Γιαπωνέζων.
Στο σπίτι επιστρέψαμε με το τραίνο. Υπάρχει σταθμός κοντά στο δάσος.

 

[aspa]

Δευτέρα 06/02/23
Σήμερα αποφασίσαμε να πάμε στην Nara.
Πήγαμε στο σταθμό του τραίνου με λεωφορείο. Στον πρώτο όροφο στις γραμμές Kinetzu επιβιβαστήκαμε στο τραίνο για Νάρα.
Με το απλό τραίνο που πήγαμε εμείς είναι πιο οικονομικά και πηγαίνεις πιο κοντά στο πάρκο, αλλά κάνει περισσότερη ώρα (45λ).
Φθάσαμε 11 το πρωί.
Η Νάρα εντυπωσιακή, αρχοντική πρώην πρωτεύουσα συγκεντρώνει πολλά μνημεία και αξιοθέατα.
Το πάρκο της Νάρα είναι μια τεράστια έκταση που καλύπτει 660 εκτάρια.

Έχει πολλά ελάφια, αγγελιοφόρους των θεών , σύμφωνα με τους μύθους, τα οποία κυκλοφορούν ελεύθερα.Το πάρκο με τα ελάφια είναι από μόνο του ένα αξιοθέατο. Ειδικό φαγητό για τα ζώα πωλείται σε όλο το πάρκο. Στο πάρκο δημιουργείται ένα σύμπλεγμα απο 40 ναούς παγκοσμίου φήμης, που χρονολογούνται από τον 7 αιώνα. Υπάρχουν ακόμη παραδοσιακά τεϊοποτεία καθώς και περίπτερα που πωλούν σνακ για τους επισκέπτες.

Η πρώτη μας στάση στο Nara Park ήταν ο ναός Kofukuji. Αυτός ο βουδιστικός ναός ιδρύθηκε το 669 και είναι ένα από τα οκτώ ιστορικά μνημεία της Νάρα που έχουν εγγραφεί στον κατάλογο των μνημείων της Unesco.
Ο ναός περιλαμβάνει αρκετές αίθουσες και την πενταώροφη παγόδα. Αυτή η παγόδα είναι η δεύτερη ψηλότερη στην Ιαπωνία. Είναι 50,1μ .
Η θέα στην λίμνη Sarusawa απέναντι στην παγόδα του ναού Kohfukuji είναι επίσης κάτι που πρέπει να δείτε.
Στο προαύλιο του ναού άρχισε και η πρώτη επαφή μας με τα ελάφια που έρχονταν δίπλα μας και δάγκωναν ότι εύρισκαν.

Στην μια πλευρά του πάρκου απέναντι από το Todaiji, βρίσκεται το ιερό Kasugataisha Shrine. Τα καταπράσινα και λευκά κτίρια του ιερού είναι στολισμένα με όμορφα ορειχάλκινα φανάρια, που ανάβουν δύο φορές το χρόνο χειμώνα και καλοκαίρι. Το ιερό είναι επίσης διάσημο για τα λουλούδια wisteria που ανθίζουν τον Μάιο.

Το Kasuga Taisha είναι ένα δημοφιλές σημείο στο πάρκο Nara και περιλαμβάνεται επίσης στον χαρακτηρισμό Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Τα μονοπάτια προς αυτό το σιντοιστικό ιερό είναι επενδεδυμένα με περίπου 2000 πέτρινα φανάρια.Στο εσωτερικό υπάρχουν ακόμα περισσότερα.Υπολογίζεται ότι είναι περίπου 10000 κρεμαστά μπρούτζινα φανάρια.

Πολύ ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι από το 768, πολλά από τα κτίρια του ιερού κατεδαφίζονται και ξαναχτίζονται με τον ίδιο τρόπο κάθε 20 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι τμήματα του ιερού έχουν ανακατασκευαστεί πάνω από 60 φορές! Αυτή η ανοικοδόμηση γίνεται λόγω της σιντοϊστικής πίστης στην αγνότητα και την ανανέωση.
Είναι ένα από τα παλαιότερα υπάρχοντα σιντοϊστικά ιερά. Το συγκρότημα είναι εντυπωσιακό. Ο ναός βρίσκεται μέσα σε ένα εξαιρετικού κάλλους ιερό κεδροδάσος, ακολουθούμενος από τους θρύλους των θεών, των φιδιών και των μαγικών νερών που έχουν μεγάλη συμμετοχή και σημασία για τη βιομηχανία του sake.
Έξω από τον ναό υπάρχει μια μικρή δεξαμενή με νερό.
Δίνεις 300yen και παίρνεις από το ταμείο ένα χαρτί. Βάζεις το χαρτί στο νερό. Μετά από λίγη ώρα στο χαρτί φαίνονται ζωγραφισμένοι χρησμοί που αναφέρονται στην τύχη,την αγάπη, τα χρήματα. Το κάναμε. Μου είπαν ότι το δικό μου βγήκε πολύ καλό.

Όταν χρειάζεστε ένα διάλειμμα από τα αξιοθέατα και για παρθένα θέα στην πόλη και τα περίχωρά της, περπατήστε ένα από τα μονοπάτια μέσα από το αρχέγονο δάσος Kasuga, ένα ιερό δάσος που έχει αναγνωριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Υπάρχουν διαδρομές διαφόρων μηκών, αλλά η καλύτερη θέα είναι από την κορυφή του όρους Wakakusa.
Όμως το κύριο αξιοθέατο στο πάρκο Nara είναι ο ναός Todai-ji.

Ο Ναός Todaiji με τον Βούδα ύψους 15 μέτρων είναι ο πιο διάσημος από τους επτά σπουδαίους ναούς της Nara και προσελκύει μια σταθερή ροή επισκεπτών. Μπείτε περνώντας από την πύλη Nandaimon δείτε τις δύο φιγούρες φύλακες ύψους 8 μέτρων με μεγάλη σωματική διάπλαση. Πίσω από τον ναό, το Nigatsudo έχει υπέροχη θέα στην πόλη.Ο μεγαλύτερος χάλκινος Βούδας στον κόσμο ολοκληρώθηκε το 752. Περίπου 15 μέτρα ύψος, περιέχει 130 κιλά καθαρού χρυσού. Πίσω του υπάρχει μια τεράστια ξύλινη κολόνα με μια μικρή τρύπα που, αν μπορείτε να συρθείτε, λέγεται ότι σας φέρνει φώτιση.Ο ναός ήταν το μεγαλύτερο ξύλινο κτήριο στον κόσμο μέχρι το 1998.

Ο Nandaimon (Μεγάλη Νότια Πύλη) λειτουργεί ως η κύρια είσοδος στον ναό Todai-ji. Αυτή η ξύλινη πύλη του 13ου αιώνα διαθέτει δύο μυώδη, άγρια όψη αγάλματα του Nio Guardian. Τα αγάλματα κατασκευάστηκαν το 1203 και έχουν ύψος 8,5 μέτρα (28 πόδια)! Είναι κατανοητό ότι προστατεύονται πίσω από μια οθόνη, αλλά έτσι δεν βγαίνουν καλές φωτογραφίες.

Τόσο η Πύλη Nandaimon όσο και τα αγάλματά της στο Nio χαρακτηρίζονται εθνικοί θησαυροί.Ο ναός αυτός είναι το σύμβολο της Νάρα.
Τέλος το Kohfukuji National Treasure Hall, και το Εθνικό Μουσείο Nara είναι από τα αξιοθέατα που μπορείς να επισκεφθείς. Η Νάρα είναι μια πόλη μνημείο.
Μας ενθουσίασε.

Η αγορά της Νάρα
Το απόγευμα και αφού είχαμε δει όλα όσα μπορούσαμε και αφού κάναμε και λίγα ψώνια καθίσαμε να φάμε.
Με το τραίνο επιστρέψαμε στο Κιότο.
Κατευθυνθήκαμε προς την Gion.
Η περιοχή αυτή χαρακτηρίζεται ως η περιοχή των γκεισσών.
Ο κεντρικός δρόμος του Gion είναι η Hanami-koji Lane, η οποία είναι γεμάτη με παραδοσιακά εστιατόρια, μπαρ και «τεϊοποτεία» (στην πραγματικότητα, μέρη όπου οι γκέισες διασκεδάζουν τους πελάτες).

Η Gion προσελκύει τουρίστες με την υψηλή συγκέντρωση παραδοσιακών ξύλινων εμπορικών σπιτιών machiya. Λόγω του γεγονότος ότι οι φόροι ιδιοκτησίας βασίζονταν στο παρελθόν στην πρόσοψη του δρόμου, τα σπίτια χτίστηκαν με στενές προσόψεις μόνο πέντε έως έξι μέτρα πλάτους, αλλά εκτείνονται έως και είκοσι μέτρα από το δρόμο.

Υπάρχου πολλά διατηρημένα σπίτια machiya. Άλλα έχουν γίνει εστιατόρια, άλλα τειοποιεία, μπαρ, ελιτ εστιατόρια μπαρ, μόνο για μέλη, όπου οι πελάτες είναι λίγοι και εκλεκτοί. Υπάρχουν ακόμη και σπίτια που νοικιάζονται εκεί.
Οι πιο δημοφιλείς δρόμοι είναι η οδός Hanami-koji και η περιοχή Shirakawa. Το κανάλι γεμάτο ιτιές, πανέμορφο, ομορφαίνει και στολίζει την περιοχή.
Κάναμε μια μεγάλη βόλτα στα σοκάκια. Είδαμε τα μπαρ τα εστιατόρια. Άλλα όμορφα με γούστο και λεπτότητα άλλα όχι. Είδαμε και γκέισα μια κυρία απρόσιτη, υπεροπτική θα έλεγα ,ακολουθούμενη από την maiko, την μαθητευόμενη βγήκε απο ένα καλό αυτοκίνητο και μπήκε σε ένα σπίτι χωρίς να δώσει καμμιά σημασία γύρω της.
Άλλη μια μέρα τελείωσε. Κατάκοποι γυρίσαμε σπίτι.

 

[Señor_Nada]

Σε ευχαριστούμε για την ιστορία σου. Κάποια μέρη για τα οποία έγραψες, τα έχω υπόψη μου και είναι βοηθητική η ιστορία!

Επέτρεψε μου ένα σχόλιο.

Πριν επισκεφθείς την Ιαπωνία πρέπει να κατεβάσεις μια εφαρμογή στο κινητό “ visit japan web” όπου αποθηκεύεις τα στοιχεία σου και με ένα κωδικό που σου βγάζει περνάς από τον έλεγχο στο αεροδρόμιο και από το τελωνείο. Αν δεν το έχεις κάνει δεν περνάς στην χώρα. Αυτό πρέπει να γίνει από την χώρα σου.

Αυτό δεν ισχύει. Εγώ δεν είχα κάνει τίποτα τέτοιο. Ούτε καν το γνώριζα. Απλά συμπλήρωσα τα κλασσικά έγγραφα που σου δίνουν στο αεροπλάνο και τα παρέδωσα στους ελέγχους του διαβατηρίου και του τελωνείου.

 

[aspa]

Σε ευχαριστούμε για την ιστορία σου. Κάποια μέρη για τα οποία έγραψες, τα έχω υπόψη μου και είναι βοηθητική η ιστορία!

Επέτρεψε μου ένα σχόλιο.



Αυτό δεν ισχύει. Εγώ δεν είχα κάνει τίποτα τέτοιο. Ούτε καν το γνώριζα. Απλά συμπλήρωσα τα κλασσικά έγγραφα που σου δίνουν στο αεροπλάνο και τα παρέδωσα στους ελέγχους του διαβατηρίου και του τελωνείου.

Καλησπέρα Αυτό που γράφω μου το πρότειναν από την πρεσβεία στην Αθήνα. Στο Τόκιο όσοι δεν τα είχαν έπρεπε να κάτσουν πριν τον έλεγχο να τα φτιάξουν, υπήρχαν υπάλληλοι που βοηθούσαν, ήταν ηλεκτρονικά.
Σου έπαιρνε πολύ ώρα αυτό. Πότε πήγες?

 

[aspa]

Τρίτη 07/02/23
Το Fushimi Inari Taisha είναι κεντρικό ιερό του kami Inari, και βρίσκεται στο Fushimi tou στο Κιότο της Ιαπωνίας.

Με ιστορία που χρονολογείται από τον 8ο αιώνα, το Fushimi Inari Taisha είναι η έδρα των περίπου 30.000 ιερών Inari σε όλη τη χώρα. Στην είσοδο του ιερού στέκεται η Πύλη του Ρομόν, η οποία δωρήθηκε το 1589. Βρίσκεται πάνω και γύρω από το όρος Inari, το συγκρότημα του ιερού αποτελείται από εύκολα προσβάσιμες αίθουσες λατρείας στη βάση του βουνού που συνδέονται μέσω μονοπατιών με τις πύλες torii που καταλήγουν στα πυκνά δασώδη ύψη σε πιο απομακρυσμένα εσωτερικά ιερά και εκπλήξεις που απαιτούν κάποια πεζοπορία. Η πεζοπορία στην κορυφή του βουνού και πίσω διαρκεί περίπου 2-3 ώρες. Εγώ κατάφερα και έφτασα μέχρι επάνω. Η θέα της πόλης από ψηλά είναι εντυπωσιακή.

Περίπου δέκα χιλιάδες πύλες torii περιστοιχίζουν τους διαδρόμους του Fushimi Inari Taisha και χρησιμεύουν ως το πιο γοητευτικό και εξαιρετικό χαρακτηριστικό του. Ένα άλλο δημοφιλές σημείο αυτού του ιερού είναι τα πολυάριθμα αγάλματα του kitsune, αλεπούδες Ινάρι που πιστεύεται ότι υπηρετούσαν ως αγγελιοφόροι του θεού της γεωργίας και των επιχειρήσεων. Τα αγάλματα τους που είναι κυρίως λευκά κρατούν ένα συμβολικό αντικείμενο στο στόμα ή κάτω από τα μπροστινά πόδια τους, όπως ένα κλειδί για μια σιταποθήκη ρυζιού ή μια πέτρα που αντιπροσωπεύει το πνεύμα του θεού.

Στο πίσω μέρος των κύριων περιοχών του ναού βρίσκεται η είσοδος στο μονοπάτι πεζοπορίας που καλύπτεται από την μεγάλη πύλη torii, το οποίο ξεκινά με δύο πυκνές, παράλληλες σειρές πυλών που ονομάζονται Senbon Torii («χιλιάδες πύλες torii»). Οι πύλες torii κατά μήκος ολόκληρου του μονοπατιού είναι δωρεές ιδιωτών και εταιρειών, και θα βρείτε το όνομα του δωρητή και την ημερομηνία της δωρεάς αναγραφόμενα στο πίσω μέρος κάθε πύλης. Το ποσό της δωρεάς ξεκινά περίπου από 400.000 yen για μια μικρότερη πύλη και αυξάνεται σε πάνω από ένα εκατομμύριο yen για μια μεγάλη πύλη.
Είναι πολύ διασκεδαστικό να κάνετε μια βόλτα στους χώρους του ιερού βλέποντας και προσπαθώντας να εντοπίσετε όλο και περισσότερα είδη αγαλμάτων της αλεπούς.

Τα Omamori είναι ιαπωνικά γούρια ή φυλαχτά που διατίθενται σε διάφορα στυλ και χρησιμεύουν για να προσφέρουν τύχη ή προστασία. Μπορείς να αγοράσεις ένα και να το μεταφέρεις για σένα ή τους αγαπημένους σου αφήνοντας το γούρι της αλεπούς να φέρει καλή τύχη στη ζωή σου.
Άλλο ένα εξαιρετικό αξιοθέατο στην πανέμορφη αυτή πόλη του Κιότο.
Στην αγορά της πόλης πήραμε κιμονό, όμορφα καλοραμμένα.

Στην επιστροφή μας πήγαμε στη Shirakawa στη Gion να περπατήσουμε στα στενάκια και στο ποτάμι.

Ακολούθως πήγαμε στην κλειστή αγορά της πόλης.
Η αγορά Nishiki ανταποκρίνεται στο παρατσούκλι της "η κουζίνα του Κιότο" με την εκπληκτική ποικιλία από φρέσκες Ιαπωνικές λιχουδιές. Ένα πραγματικό καταφύγιο για αδηφάγους ταξιδιώτες Εκλεπτυσμένη αλλά προσβάσιμη, είναι απαραίτητο μέρος οποιασδήποτε επίσκεψης στο Κιότο για ταξιδιώτες και όχι μόνο.
Η Αγορά Nishiki του Κιότο είναι ένας θησαυρός από νόστιμες λιχουδιές, πλούσια προϊόντα και ιστορία. Σχεδόν όλα τα προϊόντα εδώ καλλιεργούνται τοπικά και συνήθως από αυτούς που τα πωλούν.
Σε έναν δρόμο μήκους πέντε οικοδομικών τετραγώνων, η Nishiki διαθέτει ένα ασυναγώνιστο απόθεμα, που περιλαμβάνει μαγειρικά σκεύη, θαλασσινά και περίτεχνα αναμνηστικά.
Δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την αναφορά στα κορυφαίας ποιότητας μαχαίρια Aritsugu που παράγονται από το 1560.
Είναι μια αγορά που απευθύνεται σε όλο τον κόσμο.
Μπορείς να δοκιμάσεις φρέσκα προϊόντα σε πολύ μεγάλη ποικιλία. Λαχταριστά street food, όλου του κόσμου τα θαλασσινά, Ιαπωνικά γλυκά, φρέσκα φρούτα.
Παράξενα χρώματα, ιδιαίτερα τοπικά φαγητά, άλλα κοντά στις γεύσεις μας και άλλα όχι.
Τα κάθε είδους αρώματα διαπερνούν τον αέρα σου μένουν για να σου θυμίζουν το ταξίδι σου σε αυτή την χώρα. Ούτως η άλλως παίρνεις μαζί σου ένα κομμάτι της Ιαπωνίας.
Δίπλα από την αγορά τροφίμων υπάρχουν στοές με καταστήματα ρούχων , κοσμημάτων, παιχνιδιών, ηλεκτρονικών και βέβαια καφέ , μπαρ και εστιατόρια.
Αφού περπατήσαμε αρκετά στην αγορά καταλήξαμε σε ένα ”Suchi bar treiler”.
Αυτά τα μπαρ υπάρχουν σε όλη την Ιαπωνία.

Οι θαμώνες κάθονται σε ένα πάγκο , μπροστά τους σε ένα τρέιλερ όπου περνούν διάφορα πιάτα με μεζέδες. Διαλέγεις ότι θέλεις και στο τέλος πληρώνεις ανάλογα με τα πιάτα που έχεις φάει.
Ήταν διασκεδαστικό και πρακτικό συνάμα, έβλεπες τι ήθελες να φας και το έπαιρνες.
Οι φίλες μου δοκίμασαν σούσι σε πολλές ποικιλίες. Εγώ πήρα πιο save, μαγειρεμένα πιάτα. Ήπιαμε πολύ ωραίες μπύρες.
Το σπίτι μας ήταν 3 στάσεις από την αγορά. Κάποιες φορές πήγαμε με τα πόδια.

 

[Señor_Nada]

Καλησπέρα Αυτό που γράφω μου το πρότειναν από την πρεσβεία στην Αθήνα. Στο Τόκιο όσοι δεν τα είχαν έπρεπε να κάτσουν πριν τον έλεγχο να τα φτιάξουν, υπήρχαν υπάλληλοι που βοηθούσαν, ήταν ηλεκτρονικά.
Σου έπαιρνε πολύ ώρα αυτό. Πότε πήγες?

Πριν 2 βδομάδες. Είναι η ίδια διαδικασία που γίνεται και στις άλλες χώρες. Σου δίνουν τις φόρμες μέσα στο αεροπλάνο και αφού τις συμπληρώσεις τις δίνεις στους ελέγχους. Λογικά η πρεσβεία σας πρότεινε να συμπληρώσετε τα έγγραφα ηλεκτρονικά για διευκόλυνση αλλά αυτό είναι προαιρετικό.

 

[aspa]

Τετάρτη 08/02/23
Σήμερα η ημέρα είναι αφιερωμένη στο χρυσό και στο ασημένιο περίπτερο.
Με το λεωφορείο 12 πήγαμε στο Kinkakuji.

Το Kinkakuji είναι ένας ναός Zen. Οι δύο πρώτοι όροφοι του ναού είναι καλυμμένοι με φύλλα χρυσού. Ονομάζεται και χρυσό περίπτερο.

Το κτίριο κτισμένο στις όχθες μιας λίμνης είναι το μόνο οικοδόμημα που απομένει από το πρώην συγκρότημα συνταξιοδότησης του YoKinkakuji. Έχει καεί πολλές φορές καθ ‘όλη της ιστορίας, δύο φορές κατά τη διάρκεια του πολέμου Onin, έναν εμφύλιο πόλεμο που κατέστρεψε μεγάλο μέρος του Κιότο και μία ακόμα φορά πιο πρόσφατα το 1950, όταν πυρπολήθηκε από φανατικό μοναχό. Η σημερινή δομή ξαναχτίστηκε το 1955.
Εδώ βλέπουμε τον εξωφρενικό νεοπλουτισμό που αναπτύχθηκε στους πλούσιους αριστοκρατικούς κύκλους την περίοδο Yoshimitsu.
Κάθε όροφος αυτού του εξαιρετικού κτιρίου έχει μια διαφορετική αρχιτεκτονική άποψη και κατασκευή.
Ο πρώτος όροφος είναι χτισμένος στο στυλ Shinden που χρησιμοποιείται για κτίρια παλατιών κατά τη διάρκεια της περιόδου Heian. Με τις φυσικές ξύλινες κολόνες και τους λευκούς τοίχους δηλώνει αντίθεση του με τους επιχρυσωμένους ανώτερους ορόφους του περίπτερου. Τα αγάλματα του Βούδα Shaka και του Yoshimitsu είναι τοποθετημένα στον πρώτο όροφο. Παρόλο που δεν είναι δυνατή η είσοδος στο περίπτερο, τα αγάλματα φαίνονται από τη λίμνη, αν κοιτάξετε προσεκτικά, καθώς τα μπροστινά παράθυρα του πρώτου ορόφου παραμένουν συνήθως ανοιχτά.
Ο δεύτερος όροφος είναι χτισμένος σε στυλ Bukke που χρησιμοποιείται στις κατοικίες σαμουράι και έχει το εξωτερικό του πλήρως καλυμμένο με φύλλα χρυσού. Μέσα είναι ένας καθισμένος Kannon Bodhisattva που περιβάλλεται από αγάλματα των τεσσάρων Ουράνιων Βασιλέων. Ωστόσο, τα αγάλματα δεν παρουσιάζονται στο κοινό.
Τέλος, ο τρίτος και ανώτατος όροφος είναι χτισμένος στο στυλ μιας κινεζικής αίθουσας Zen, είναι επιχρυσωμένος μέσα και έξω και στην κορυφή του έχει έναν χρυσό φοίνικα.
Την περίοδο Καμακούρα (1185-1333) εκεί βρισκόταν η έπαυλη του Σαϊόντζι Κίντσουνε, γνωστού αριστοκράτη και ποιητή.
Αργότερα η έκταση πέρασε στην ιδιοκτησία του Ασικάγκα Γιοσιμίτσου (1358-1408), τρίτου σόγκουν του Σογκουνάτου Ασικάγκα που κυβέρνησε την Ιαπωνία την περίοδο Μουρομάτσι (1333-1573).
Ο Γιοσιμίτσου έχτισε και αυτός έπαυλη με πανέμορφους κήπους και ένα χρυσό περίπτερο που συγκέντρωνε πολλούς ευγενείς.
Το κτήμα επισκέπτονταν και ο 100ός αυτοκράτορας της Ιαπωνίας, Γκο-Κομάτσου (1392-1412). Το μέρος έγινε το κέντρο της λεγόμενης κουλτούρας Κιταγιάμα που άνθισε την περίοδο που κυβερνούσε ο Γιοσιμίτσου με πολλές πολιτιστικές επιρροές από την Κίνα .Εδώ αποδεικνύεται η απόρροια της ανάπτυξης των εμπορικών σχέσεων με τη δυναστεία των Μινγκ.
Μετά το θάνατο του Γιοσιμίτσου η έπαυλη μετατράπηκε σε βουδιστικό ναό σύμφωνα με επιθυμία του που πραγματοποίησε ο γιος του.

Οι εξαιρετικά καλοδιατηρημένοι κήποι του σε εντυπωσιάζουν.
Τεράστια φυτά και δέντρα φύονται γύρω από την όμορφη λίμνη και πλαισιώνουν το παλάτι.
Περπατούσαμε στα μονοπάτια του κήπου και ακούγαμε μόνο τον ήχο του κελαηδίσματος των πουλιών.
Το όλο οικοδόμημα θεωρείται μια λαμπερή κληρονομιά της μεσαιωνικής Ιαπωνίας.
Μας άρεσε πολύ αυτή η επίσκεψη. Έπρεπε όμως να κάνουμε την σύγκριση με το αργυρό περίπτερο.


Θα βλέπαμε τι έκανε διαφορετικό ο εγγονός από τον παππού. Το αργυρό περίπτερο έχτισε ο εγγονός του YoKinkakuji ο Ashikaga Yoshimasa.


Είχε την πρόθεση αρχικά να το καλύψει με ασήμι πράγμα που δεν έγινε , γιαυτό λέγεται και αργυρό περίπτερο.
Μια άλλη εξήγηση δίνεται ότι το χρώμα του οφείλεται στο φως του φεγγαριού. Αυτό αντανακλάται στο σκοτεινό εξωτερικό του κτιρίου το οποίο παλαιότερα ήταν καλυμμένο με μαύρη λάκα. Έτσι του έδινε μια ασημί αναλαμπή.
Το Ginkakuji , Silver Pavilion) είναι ένας ναός του Zen κατά μήκος των ανατολικών βουνών του Κιότο.

Το 1482, ο σογκούν Yoshimasa έχτισε τη βίλα συνταξιοδότησης του στο έδαφος του σημερινού ναού, που διαμορφώθηκε σύμφωνα με το πρότυπο χρυσό περίπτερο του παππού του. Η βίλα μετατράπηκε σε ναό Ζεν μετά το θάνατο του Yoshimasa το 1490.
Ως βίλα συνταξιοδότησης ενός σογκούν με εμμονή με την τέχνη, ο Ginkakuji έγινε κέντρο της σύγχρονης κουλτούρας, γνωστός ως Πολιτισμός Higashiyama σε αντίθεση με τον πολιτισμό Kitayama της εποχής του παππού του.
Σε αντίθεση με την Κουλτούρα Κιταγιάμα, η οποία παρέμεινε περιορισμένη στους αριστοκρατικούς κύκλους τουΚιότο , η κουλτούρα της Χιγκασιγιάμα είχε ευρύ αντίκτυπο σε ολόκληρη τη χώρα. Οι τέχνες που αναπτύχθηκαν και βελτιώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου περιλαμβάνουν την τελετή του τσαγιού, την σύνθεση λουλουδιών, το θέατρο noh, την ποίηση, την αρχιτεκτονική και το σχεδιασμό κήπων.
Ιδιαίτερος και εδώ , μπορούμε να πούμε καλύτερος από του παππού είναι ο κήπος με ξηρή άμμο, που χτίστηκε για να αντανακλά το φεγγάρι.

Είναι γνωστός ως «Θάλασσα της Ασημένιας Άμμου», με έναν τεράστιο κώνο άμμου που ονομάζεται «Πλατφόρμα προβολής της Σελήνης».
Δύο κτίρια το Hondo και το Togudo στον κήπο δεν είναι ανοικτά στο κοινό.
Το μονοπάτι πεζοπορίας μετά τα κτίρια οδηγεί τους επισκέπτες στον κήπο με τα βρύα του Ginkakuji , ο οποίος διαθέτει λιμνούλες με νησιά και γέφυρες, μικρά ρυάκια και διάφορα φυτά.

Το ίδιο μονοπάτι ανεβαίνει σε ένα λόφο πίσω από τα κτίρια από όπου η καταπληκτική θέα σε ολόκληρο τον χώρο του ναού και στην πόλη πέρα, σε αποζημιώνει.

Έξω από το ασημένιο περίπτερο αρχίζει Philosopher’s Walk.

Το Philosopher's Walk είναι ένας πεζόδρομος που ακολουθεί ένα κανάλι γεμάτο κερασιές στο Κιότο της Ιαπωνίας μεταξύ του Ginkaku-ji και του Nanzen-ji.
Άνοιξε για πρώτη φορά το 1890 και επεκτάθηκε ξανά το 1912.
Το μονοπάτι ακολουθεί την πορεία ενός ρηχού αρδευτικού καναλιού που φέρνει νερό από το κανάλι της λίμνης Biwa. Έχει μήκος περίπου δύο χιλιόμετρα.
Το μονοπάτι πήρε το όνομά του λόγω του Nishida Kitaro, ενός από τους πιο διάσημους φιλοσόφους της Ιαπωνίας, ο οποίος λέγεται ότι εξασκούσε διαλογισμό ενώ περπατούσε αυτή τη διαδρομή στην καθημερινή του μετακίνηση προς το Πανεπιστήμιο του Κιότο. Ο ίδιος ίδρυσε την φιλοσοφική σχολή του Κιότο.
Το μονοπάτι δεν είναι πολύ μεγάλο αλλά η βόλτα μας επεκτάθηκε και στους γύρω δρόμους με τα παραδοσιακά παλιά αρχοντικά σπίτια που το πλαισιώνουν.

Ο χώρος εξακολουθεί και σήμερα να είναι ένα μέρος για διαλογισμό.
Τα αμέτρητα ιερά, οι ναοί και οι μικρότεροι πνευματικοί χώροι που βρίσκονται στους παράδρομους προσφέρουν εστιασμένα σημεία για σκέψη.

Κατά μήκος του μονοπατιού, αφιερώσαμε λίγο χρόνο για να χαλαρώσουμε με τους ήχους του νερού και του τραγουδιού των πουλιών.
Η περιοχή είναι μαγική όλες τις εποχές του χρόνου, την Άνοιξη με τις ανθισμένες κερασιές το φθινόπωρο με τα χρυσοκίτρινα φύλλα που λαμπυρίζουν και το χειμώνα σκεπασμένη από χιόνι.
Ένα διάλειμμα για καφέ επιβάλετέ σε αυτό το ειδυλλιακό περιβάλλον.
Κάπου διάβασα ότι ένας περίπατος στο μονοπάτι επιτρέπει στους ταξιδιώτες να συνδεθούν με την καρδιά και την ψυχή του Κιότο σε ένα οικείο επίπεδο.
Στα καλύτερά του, το Philosopher's Walk αποτελεί παράδειγμα της ήσυχης ομορφιάς και της γαλήνης που κάνει το Κιότο την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ιαπωνίας.
Συνεχίσαμε στην συνοικία Higashiyama. Πήραμε ένα λεωφορείο για λίγες στάσεις.
Οι αποστάσεις μεγάλες και τα πόδια μας άρχισαν να διαμαρτύρονται.
Η περιοχή Higashiyama κατά μήκος των χαμηλότερων πλαγιών των ανατολικών βουνών του Κιότο είναι από τις πιο ιστορικές συνοικίες της πόλης. Η περιοχή είναι καλά διατηρημένη. Είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να γνωρίσεις το παραδοσιακό παλιό Κιότο.

Ειδικά μεταξύ Kiyomizuderaκαι Yasaka Shine. Εκεί τα στενά σοκάκια, τα ξύλινα κτίρια και τα παραδοσιακά καταστήματα εμπόρων προκαλούν την αίσθηση της παλιάς πρωτεύουσας.
Περπατήσαμε στους δρόμους στην Higashiyama που είναι γεμάτοι από μικρά καταστήματα, καφέ και εστιατόρια.
Τα καταστήματα αυτά εξυπηρετούν τουρίστες και προσκυνητές εδώ και αιώνες. Αυτές οι επιχειρήσεις διατηρούν τον παραδοσιακό τους σχεδιασμό, αν και πολλές έχουν ανακαινιστεί με τα χρόνια, και συνεχίζουν να εξυπηρετούν τους πελάτες σήμερα, πουλώντας τοπικές σπεσιαλιτέ όπως γλυκά, τουρσιά, αγγεία χειροτεχνίες και άλλα αναμνηστικά.
Τα μαγαζιά ανοίγουν γύρω στις 9-10 το πρωί και κλείνουν νωρίς 5-6 το απόγευμα.
Ο περίπατος στην περιοχή είναι μόνο 2 χιλιόμετρα και γίνεται γρήγορα.
Εύκολα φτάνεις στο κανάλι Shirakawa στα σύνορα με την Gion την πανέμορφη και παραδοσιακή συνοικία της πόλης του Κιότο.

Είδαμε και τα σπίτια ochaya.
Στην Ιαπωνία, ένα ochaya (σπίτι τσαγιού) είναι μια εγκατάσταση όπου οι θαμώνες ψυχαγωγούνται από γκέισα . Είναι ένας αρχαϊκός όρος που προέκυψε από την περίοδο Έντο.
Σήμερα ένα ochaya αναφέρεται αποκλειστικά στις εγκαταστάσεις εντός Κιότο όπου οι γκέισες εργάζονται και διασκεδάζουν τους πελάτες τους. Το Ochaya είναι συνήθως εγκαταστάσεις για μέλη. Σε πολύ σπάνιες εξαιρέσεις, ένα άτομο μπορεί να εισέλθει ,μόνο εάν συνοδεύεται από μέλος.
Τα σπίτια αυτά είναι περίτεχνα αρχοντικά και αποτελούν παράδειγμα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.
Οι εσωτερικοί χώροι είναι δωμάτια τατάμι. Οι εξωτερικοί τοίχοι είναι απλοί να μην δίνουν στόχο και παράλληλα να προστατεύουν την προσωπική ζωή των θαμώνων.
Εκεί ψυχαγωγούνται από την γκέισα και την μάικο (μαθητευόμενη γκέισα).
Η γκέισα προσφέρει ψυχαγωγία που αποτελείται από συνομιλία, χορό, τραγούδι, ποτά,φλερτ, παραδοσιακά παιχνίδια.
Η ημέρα μας πάλι γεμάτη. Είδαμε τόσα πολλά. Κάθε μέρα ανακαλύπταμε και κάτι ακόμη.
Πολύ ενδιαφέρουσα πόλη.

 

[aspa]

Σε ευχαριστούμε για την ιστορία σου. Κάποια μέρη για τα οποία έγραψες, τα έχω υπόψη μου και είναι βοηθητική η ιστορία!

Επέτρεψε μου ένα σχόλιο.



Αυτό δεν ισχύει. Εγώ δεν είχα κάνει τίποτα τέτοιο. Ούτε καν το γνώριζα. Απλά συμπλήρωσα τα κλασσικά έγγραφα που σου δίνουν στο αεροπλάνο και τα παρέδωσα στους ελέγχους του διαβατηρίου και του τελωνείου.

Καλησπέρα Τελικά έψαξα και το Visit Japan Web καταργήθηκε στις 29/04/2023. Ήταν πρόσθετα μέτρα για τον κορονοιό.

 

[aspa]

Πέμπτη 09/02/23
Η ημέρα της Οσάκα
Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε χαλαρά για μια επίσκεψη στην Οσάκα.
Η Οσάκα είναι μία από τις σημαντικότερες πόλεις της Ιαπωνίας και βρίσκεται στο δέλτα του ποταμού Γιόντο στην ακτή της Οσάκας στην επαρχίας Κανσάι.

Η θέση της στο Δέλτα του Yodo με το δίκτυο των ποταμών και των καναλιών που εκτείνεται από περισσότερες από χίλιες γέφυρες έχει κερδίσει αξιόλογα για την Οσάκα το ψευδώνυμο: η «Βενετία της Ανατολής».
Η Οσάκα είναι σήμερα η έδρα πολλών πολυεθνικών επιχειρήσεων και η αγορά της είναι μία από τις πιο σημαντικές του κόσμου. Είναι μια μοντέρνα ,συναρπαστική πόλη με φουτουριστικούς χώρους διαβίωσης, γκαλερί, έντονη νυχτερινή ζωή και μαγευτικές γαστρονομικές επιλογές.
Οι Ιάπωνες λένε ότι η Οσάκα είναι μια πόλη να βγάλεις λεφτά, Το Κιότο να ψωνίσεις και το Τόκιο να διασκεδάσεις.
Namba, Shinsaibashi και Dotonbori τρεις γειτονιές διάσημες για τα ψώνια, τα αξιοθέατα και το φαγητό.
Φανταχτερή ατμόσφαιρα δρόμοι με πολλές επιγραφές νέον, εντυπωσιακά street food.
Τα αξιοθέατα της πόλης είναι το κάστρο,οι δίδυμοι πύργοι, το Εθνικό μουσείο Τέχνης, το μουσείο επιστημών και το ενυδρείο της Οσάκα.
Ακόμη η πόλη έχει πολλούς ναούς, πάρκα, θέατρα και μουσικές σκηνές.
Ο κόσμος όμως πηγαίνει εκεί για ψώνια. Στα πεζοδρόμια υπάρχει ένα ατελείωτο πήγαινε έλα. Τα μαγαζιά τα εμπορικά κέντρα είναι όλα γεμάτα. Είναι πολύ ζωντανή πόλη.
Εμείς μόλις κατεβήκαμε από το σταθμό αναμειχθήκαμε σε αυτό το πλήθος. Περπατήσαμε γύρω γύρω από το σταθμό.

Πήραμε ένα λεωφορείο κυκλικό (πράσινο Umegle) που σε πηγαίνει στα αξιοθέατα γύρω από το εμπορικό κέντρο και την περιοχή Umeda.
Η περιήγηση διαρκεί 30 λεπτά. Στοίχιζε 100yen.
Είδαμε τους τεράστιους ουρανοξύστες.
Το μουσείο Σαντορι με την εξαιρετική καμπυλωτή πρόσοψη, το ουμέντα σκάι με το παρατηρητήριο του πλωτού κήπου και πολλά άλλα κτίρια ιδιαίτερης και εξαιρετικής αρχιτεκτονικής δημιουργίας.
Οι κάτοικοι όπως και σε όλη την Ιαπωνία έχουν εργασία με πολλές ώρες απασχόλησης. Η ζωή τους είναι πολύ προγραμματισμένη, κουραστική ( όλοι στα τραίνα μετά την δουλειά κοιμούνται). Το φαγητό τους είναι πρόχειρο που αγοράζουν κυρίως έτοιμο γυρνώντας από την δουλειά.
Εμείς θέλαμε να δοκιμάσουμε τα διάφορα τοπικά μεζεδάκια για τα οποία φημίζεται η Οσάκα.

Φάγαμε κροκέτα χταπόδι που δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, οκονομιγιάκι είναι κουρκούτι με λαχανικά και διάφορα άλλα.

Έκανε κρύο και μπήκαμε να φάμε σε ένα μαγαζί.
Πήραμε ψάρια ψητά. Εγώ έφαγα σολομό. Μια φίλη μου παρήγγειλε σούπα και της φέρανε ένα ωμό αυγό να το ρίξει μέσα. Δεν το έφαγε, ζήτησε να της ψήσουν το αυγό για να το φάει.
Μια άλλη έφαγε σαρδέλα ψητή.
Γενικά δεν μπορούσαμε να φάμε όλα τα φαγητά τους.
Ευτυχώς που είχαν τηγανητά τα τεμπούρα που μπορούσες να φας και βέβαια πολλά θαλασσινά τους.
Μετά το φαγητό περιπλανηθήκαμε στην αγορά, χαζέψαμε λίγο στα καταστήματα, είχε πολλά ακριβά αλλά και φθηνά πράγματα.
Τέλος αποφασίσουμε να πάρουμε το τραίνο να γυρίσουμε στο Κιότο. Είχε αρχίσει να κάνει κρύο.
Η επίσκεψή μας στην Οσάκα ήταν σύντομη. Δεν καταφέραμε να δούμε πολλά πράγματα στην πόλη. Μας ζάλισε λίγο η πολυκοσμία και η φασαρία.
Νομίζω ότι έπρεπε να κλείσω διανυκτέρευση στην πόλη , να την δούμε καλύτερα. Ας πούμε δεν είδαμε το κάστρο, το λιμάνι. και άλλα αξιοθέατα της πόλης.
Θεωρώ ότι το Κιότο είναι πιο όμορφη πόλη. Μια πόλη που αγαπήσαμε. Πιο παραδοσιακή, πιο ατμοσφαιρική.
Κάποια στοιχεία που διάβασα για την Οσάκα αναφέρουν ότι η πόλη είναι το κέντρο του συνδικάτου του εγκλήματος. Το συνδικάτο επεμβαίνει στην λειτουργία των επιχειρήσεων προωθώντας στελέχη, κάνοντας παράνομες δουλειές με όπλα , ναρκωτικά και πορνεία. Η περίφημη Γιακούζα εδρεύει εκεί και απλώνει τα πλοκάμια της σε όλη την Ιαπωνία.
Το βράδυ στο σπίτι ευχαριστηθήκαμε κάτι ωραίες μπριζόλες κόμπε. Για ορεκτικό είχαμε πάρει από το γειτονικό ιχθυοπωλείο καταπληκτικά στρείδια πρωινά ολόφρεσκα.

Ευτυχώς τρώγαμε καλά.

Το διώροφο σπίτι μας στο Κιότο.

 

[aspa]

Παρασκευή 11/02/23
Σήμερα ξυπνήσαμε αργά. Είπαμε να κάνουμε ένα χαλαρό πρόγραμμα και ο καθένας θα έκανε ότι νόμιζε καλύτερο.
Εγώ με την μια φίλη αποφασίσαμε να πάμε στον ναό Ryoanji.

Απέναντι από το σταθμό του μετρό Shiyo Omiya είναι ο σταθμός ενός μικρού τραίνου του Randen.
Στο Κιότο, υπάρχουν γραμμές τραμ γνωστές από τους κατοίκους του Κιότο ως Randen. Tο Randen αποτελείται από δύο γραμμές, την κύρια γραμμή Arashiyama και τη γραμμή Kitano. Οι γραμμές του τρένου κατασκευάστηκαν για να παρέχουν πρόσβαση στις γραφικές τοποθεσίες στο δυτικό Κιότο και στην Arashiyama. Παρέχουν πρόσβαση σε μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς, όπως οι ναοί Ninna-ji και Kinkaku-ji, καθώς και άλλα ιερά και ναούς με διάσημους βραχόκηπους Zen, γνωστούς στα ιαπωνικά ως karesansui.
Το τραίνο μας είναι μια μικρή ξύλινη αμαξοστοιχία, παραδοσιακή η οποία σε γυρνάει πίσω σε άλλες εποχές. Η αμαξοστοιχία κινείται με μικρή ταχύτητα, έχει μουσική και είναι πολύ όμορφη.
Αυτή την ημέρα έβρεχε. Η συννεφιά και η βροχή έκαναν πιο ρομαντική την βόλτα μας. Το τραίνο περνούσε κυριολεκτικά μέσα από τις αυλές των σπιτιών. Όμορφες μονοκατοικίες, παλιές επαύλεις η πιο απλά σπίτια όλα μαζί συνέθεταν ένα ιδιαίτερο σκηνικό.
Το Randen 1 στο τέρμα του συναντά το Randen 2 με το οποίο φτάνεις στο σταθμό του ναού Ryoanji.
Η απόσταση του ναού από τον σταθμό είναι 10 λεπτά περίπου με τα πόδια.
Περπατήσαμε σε μια όμορφη γειτονιά με περιποιημένα σπίτια.

Και να ο ναός μπροστά μας.

Κατασκευασμένος το 1450 υπό την αίρεση Myoshin-ji της σχολής Rinzai του Βουδισμού, ο ναός Ryoan-ji έχει καταχωρηθεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Ιδιαίτερος είναι ο βραχόκηπος, ο οποίος φαίνεται από τη βεράντα της κατοικίας του ηγουμένου. Ανάμεσα στη λευκή άμμο που καλύπτει τον κήπο, υπάρχουν 15 βράχοι διάσπαρτοι σε πέντε τοποθεσίες σε ένα φαινομενικά απλό σχέδιο.

Υπάρχουν πολλά σημεία μυστηρίου σχετικά με αυτόν τον κήπο και τη χρονιά δημιουργίας του. Οι σχεδιαστές και η ιδέα του σχεδίου είναι αβέβαια. Λέγεται ότι επειδή η έννοια του κήπου όπως την εννοούμε εμείς δεν υφίσταται, εναπόκειται στον θεατή να βρει μόνος του το νόημα .
Αυτός ο τύπος σχεδιασμού δημιουργήθηκε κυρίως σε ναούς για ενθάρρυνση του στοχασμού. Το λευκό χαλίκι συχνά συμβολίζει ρέοντα στοιχεία όπως καταρράκτες, ποτάμια, κολπίσκους ή θάλασσα, ενώ οι βράχοι υποδηλώνουν νησιά, ακτές ή γέφυρες.
Μπαίνοντας από την πύλη παίρνεις το μονοπάτι προς τα κεντρικά κτίρια. Βαδίζεις , χωρίς παπούτσια βέβαια στους χώρους του μοναστηριού με τους ζωγραφισμένους πίνακες τοπίων κυρίως Κινέζικης νοοτροπίας.

Μπροστά από το κτήριο βρίσκονται οι βραχόκηποι.
Το μοναστήρι επισκέπτονται φοιτητές θεολογικών σχολών με τους καθηγητές τους. Εμείς συναντήσαμε μια τέτοια ομάδα φοιτητών με τον καθηγητή τους.
Βγαίνοντας από το κτίριο περπατάς στα μονοπάτια των υπέροχων κήπων.

Περπατούσαμε περιμετρικά της λίμνης. Στο κέντρο της δεσπόζει ένα ιερό.

Έβρεχε , οι σταλαγματιές της βροχής λαμπύριζαν πάνω στα φύλλα των δέντρων.
Ηρεμία χαλάρωση , ομορφιά.
Περπατούσαμε μόνες μας , οι επισκέπτες λόγω της βροχής ήταν λιγοστοί.
Ευχαριστηθήκαμε πολύ αυτήν την επίσκεψη.
Από τον ναό με το λεωφορείο 59 κατεβήκαμε στην αγορά.
Η σκεπαστή αγορά ήταν ότι έπρεπε λόγω της βροχής.

Είδαμε πάλι τα καταστήματα, την αγορά τροφίμων. Ανακατευτήκαμε με τον κόσμο.

Ήταν πολύ ωραία.
Μετά από πολύ περπάτημα κουρασμένες πια γυρίσαμε σπίτι.
Το φαγητό μας είχε θαλασσινά

για ορεκτικό
και κρέας cobe

με τα υπέροχα Ιαπωνικά νούντλς (φαρδιά) που βράζουν σε 2 λεπτά. Το δείπνο πάντα συνόδευε ένα καλό κρασί ,κυρίως εισαγωγής και πολλές μπύρες.

 

[aspa]

Σάββατο 11/02/23
Η τελευταία ημέρα στο Κιότο.
Δεν ήταν καλή. Η φίλη μου ξύπνησε άρρωστη. Συμπτώματα γαστρεντερίτιδας. Ήταν πολύ χάλια.
Όλοι οι υπόλοιποι ήταν καλά και έφυγαν. Τελευταία επίσκεψη στη πόλη.
Εγώ κάθισα παρέα με την φίλη μου. Όταν ήταν λίγο καλύτερα πήγα μια βόλτα στην αγορά Nisiki. Πήγα με τα πόδια . Η απόσταση 20 λεπτά περπάτημα.

Είχε μια ωραία λιακάδα και την απόλαυσα.
Γύρισα σπίτι. Είχα αρχίσει να έχω κάποιες ενοχλήσεις. Ένας ένας επέστρεφε και έπεφτε στο κρεβάτι. Ήταν μια άσχημη μέρα. Πέρασε δύσκολα.
Το βραδάκι κατά τις 9,30 φύγαμε για τον σταθμό.
Ο σταθμός στο Κιότο είναι μια υπερπαραγωγή, τεράστιος με πολλούς ορόφους που επικοινωνούν με κυλιόμενες σκάλες. Πολλά φώτα και χρωματιστοί προβολείς τον διακοσμούν.

Ο σταθμός τηλεπικοινωνιών φωτισμένος.

Εικόνες από την γειτονιά μας
Η στοά με τα καταστήματα

Το λεωφορείο ήρθε στην ώρα του 11,10 να μας γυρίσει στο Τόκιο. Διαλέξαμε αυτό τον τρόπο ταξιδιού γιατί τα λεωφορεία στην Ιαπωνία είναι πιο οικονομικά, είναι πολύ άνετα και καλοτάξιδα.
Το δικό μας είχε τρεις θέσεις στην σειρά, κουρτίνες ενδιάμεσα στα καθίσματα και πολύ άνετες θέσεις να ξαπλώσεις και να κοιμηθείς.

Επιπλέον το συγκεκριμένο λεωφορείο θα μας άφηνε στο σταθμό της disneyland
από τον οποίο θα πηγαίναμε εύκολα με ταξί στο ξενοδοχείο μας. Οι μετακινήσεις με βαλίτσες μέσα στο Τόκιο είναι δύσκολες. Το εισιτήριο κόστισε 9100 yen (περίπου 65ε).
Είχαμε ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ που ο ύπνος μας πήρε βαθύς. Εκτός από τον άντρα της παρέας που πέρασε πολύ άσχημη βραδιά.
Το πρωί μας βρήκε στην χαρούμενη disneyland.

Αφιερώσαμε πολλές διανυκτερεύσεις στο Κιότο. Η πόλη έχει πολλά να δεις, έχει μια ηρεμία μια αύρα που σου μεταδίδεται.
Ίσως έπρεπε να κάνουμε 2 διανυκτερεύσεις στην Οσάκα. Δεν θέλαμε όμως πολλές μετακινήσεις. Είχαμε βρει και αυτό το ωραίο οικονομικό σπίτι και μείναμε.
Όσα δεν είδαμε θα τα δούμε σε ένα επόμενο ταξίδι στην μεγάλη αυτή χώρα.