varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.582
- Likes
- 8.287
Με τα πολλα, πεσαμε για υπνο κατα τις 4 και κατι τα ξημερωματα. Ματαια προσπαθησαμε να κοιμηθουμε... ματι δεν καταφεραμε να κλεισουμε... Οι προσευχες των ιμαμηδων ακουγονταν πολυ δυνατα απο τα μεγαφωνα και μαλιστα συγχρονως απο πολλα τζαμιά... κινηση, κορνες... μια πολη στο ποδι... Τελικα, αυπνοι οπως ημασταν ακουσαμε το ξυπνητηρι που ειχαμε βαλει στις 9. Κατεβηκαμε σκουντουφλωντας να πιουμε εναν καφε να στανιαρουμε. Για καλη μας τυχη ειχαμε κλεισει ξενοδοχειο ευρωπαικων προδιαγραφων και ετσι καταφεραμε και καφε να πιουμε και πρωινο να φαμε. Αν μεναμε καπου αλλου, οπου δεν παρεχεται πρωινο θα ειχαμε σοβαρο προβλημα μιας και, οπως διαπιστωσαμε βγαινοντας απο το ξενοδοχειο, τα παντα ηταν κλειστα, λογω Ραμανταν.
Ο Jad, συνεπης στο ραντεβου μας, 11 ακριβως, μας παρελαβε για να κανουμε την πρωτη μας εξορμηση. Για την πρωτη ημερα ειχαμε προγραμματισει επισκεψη στην (ή στα) Γερασα ή Jerash.
H Γερασα βρισκεται καμια 50αρια χιλιομετρα απο το Αμμαν, σχετικα κοντα στα συνορα με τη Συρια. Οσο πλησιαζαμε βλεπαμε αρκετους καταυλισμους προσφυγων που, βεβαια, αν δεν μας τους εδειχνε ο Jad ουτε θα τους καταλαβαιναμε, τοσο οργανωση και ηρεμια επικρατουσε. Τους περισσοτερους προσφυγες τους ειδαμε να συνωστιζονται εξω απο την πρεσβεια της Συριας. Μιλαμε για ατελειωτη ουρα που εφτανε πολλα χιλιομετρα. Κατω απο τον καυτο ηλιο, τεραστιο πληθος ανθρωπων που περιμεναν ηρεμα και υπομονετικα την σειρα τους η οποια ισως να ερχοταν και την επομενη μερα...
Πιασαμε συζητηση με τον Jad σχετικα με το θεμα των προσφυγων. Οι Ιορδανοι φαινεται να ειναι εξοικειωμενοι με αυτο. Αλλωστε και η πλειοψηφια των ιορδανων ειναι και οι ιδιοι προσφυγες με καταγωγη απο την Παλαιστινη... Επισης, πριν απο τους προσφυγες της Συριας, ειχαν δεχτει ενα τεραστιο κυμα προσφυγων απο το Ιρακ. Για τους ιρακινους δεν θα ελεγα οτι τρελαινονται, τους θεωρουν "bad people". Γενικοτερα, οι ιορδανοι ειναι ηπιων τονων και ζουν πολυ αρμονικα, χωρις εντασεις και διαμαχες μεταξυ τους, μουσουλμανοι και χριστιανοι.
Με την κουβεντα, ουτε καταλαβαμε ποτε φτασαμε στον προορισμο μας.
Η συγχρονη πολης της Γερασας δεν εχει να επιδειξει τιποτα πλην του αρχαιολογικου χωρου. Η αρχαια πολη της Γερασας ηταν ελληνορωμαικη και μελος της Δεκαπολις. Η Δεκαπολις ηταν μια ομοσπονδια αποτελουμενη απο τις 10 ελληνικες πολεις της Παλαιστινης: Γερασα, Δαμασκο, Φιλαδελφεια, Πελλα και αλλες. Οι 10 αυτες ελληνικες πολεις ιδρυθηκαν απο τον στρατο του Μεγαλου Αλεξανδρου (αποικιες) οταν κατεκτησε την περιοχη.
Η Γερασα γνωρισε μεγαλη ευημερια και κυρος, και μαλιστα λογω του μεγαλου πλουτου της χαρακτηριστηκε και ως "Πομπηια της Μεσης Ανατολης". Περασαν, δε, οι παντες απο εδω: ελληνες, ρωμαιοι, χριστιανοι, μουσουλμανοι, σταυροφοροι. Οι τελευταιοι σε συνδυασμο με μερικους καταστροφικους σεισμους, προξενησαν μεγαλες ζημιες στην πολη. Ωστωσο, σημερα, θεωρειται απο τις πιο καλοδιατηρημενες αρχαιες πολεις της Μεσης Ανατολης.
Περιπλανηθηκαμε πολυ, θαυμασαμε την Οβαλ Πλατεια με τους 160 κιονες ιωνικου ρυθμου, προχωρησαμε μεσω του κεντρικου δρομου Καρντο προς τα ενδοτερα της πολης προσπαθωντας να φανταστουμε πως θα ηταν η ζωη τοτε, στην Αγορα, στους Ναους, στα Λουτρα, στα 2 Θεατρα... τα ιχνη απο αρματα στις πετρες εκαναν την φαντασια μας να ζωηρευει ακομα περισσοτερο...
Τοσες ωρες μειναμε στη Γερασα, ζητημα να ειδαμε πανω απο 50 τουριστες και οι περισσοτεροι ηταν μικρες ομαδες φοιτητων που ειχαν ερθει εκπαιδευτικη εκδρομη. Κατα τις 15.30 πηραμε τον δρομο της επιστροφης προς το αυτοκινητο... Το τοσο περπατημα κατω απ' τον καυτο ηλιο και ειδικα μεσα σε ενα περιβαλλον ολο πετρα, κυριολεκτικα μας γονατισε. Κι οσο εβλεπα τους φοιτητες και τους ξεναγους μεσα σε αυτον τον καυσωνα, ιδρωμενους και ταλαιπωρημενους να μην πινουν εστω μια γουλια νερο, πραγματικα αναρωτιομουν ποση αυτοσυγκρατηση μπορει να εχουν και αναρωτιομουν αν εγω θα μπορουσα να το κανω αυτο...
Επιστρεφοντας στο Αμμαν, επισκεφθηκαμε την Ακροπολη, αραξαμε σε κατι πεζουλια μαζι με μερικα ντοπια ζευγαρακια (πολυ σεμνα παιδια η αληθεια ειναι, ουτε απο το χερι δεν κρατιοντουσαν) και αφησαμε να μας χαιδευει το, εστω και ζεστο, αερακι ενω απολαμβαναμε πανοραμικη θεα της πολης. Η στιγμη αυτη μου εχει μεινει αξεχαστη, οχι τοσο για την θεα (αλλωστε υπαρχουν πολυ πιο ομορφες πολεις απο το Αμμαν) αλλα γιατι το να ακους απο τα μεγαφωνα προσευχες απο ΟΛΑ τα τζαμια της πολης ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ και το να ερχονται με ηχω (λογω του ψηλου σημειου που βρισκομασταν) οι φωνες των ιμαμηδων απο ολα τα σημεια της πολης ... ε ειναι κατι που σε ανατριχιαζει ακομα κι αν δεν εισαι πιστος.
Μετα απο αυτη την μαγικη στιγμη, περπατησαμε σε καποιους δρομους του υποτιθεμενου κεντρου... και λεω υποτιθεμενο γιατι δεν υπαρχει ουσιαστικα κεντρο στο Αμμαν.
Τα περισσοτερα μαγαζια ηταν κλειστα, ελαχιστος κοσμος κυκλοφορουσε, γενικα ηταν υποτονικα χωρις πολυ ενδιαφερον. Στο μεταξυ ειχε αρχισει να μας πιανει πεινα... ομως ουτε φαγαδικα ηταν ανοιχτα για να κατσουμε να φαμε, μα ουτε και τολμησαμε να βγαλουμε κατι φρουτα που ειχαμε παρει απο το πρωινο. Ο Jad ηταν σαφης: "Πολυ προσοχη! Μην φατε τιποτα δημοσιως γιατι θεωρειται μεγαλη προσβολη και μπορει να σας κατσαδιασει κανενας ηλικιωμενος ή ακομα χειροτερα να σας επιπληξει κανενας αστυνομικος". Ειναι απιστευτο παντως, κατι τοσο απλο και τοσο δεδομενο για μας, οπως το να πιεις νερο οταν διψασεις ή το να φας οταν πεινασεις, ποσο περιπετειωδες γινεται (τουλαχιστον μεχρι να νυχτωσει) αμα βρεθεις σε μουσουλμανικη χωρα την περιοδο του Ραμανταν.
Τελικα, γυρισαμε στο ξενοδοχειο για λιγη ξεκουραση, περιμενοντας κι εμεις, σαν τους ντοπιους, την δυση του ηλιου. Με το που εδυσε ο ηλιος, βγηκαμε σχεδον τρεχοντας απο το ξενοδοχειο αναζητωντας φαγητο. Μαζι με μας αρχισαν να ξεχυνονται στους δρομους και οι ιορδανοι. Ξανα μανα το σκηνικο της προηγουμενης βραδυας... Ξαφνικα κινηση, μποτιλιαρισμα, κορνες, χαρουμενες φωνες. Με το που δυει ο ηλιος, οπως μας εξηγησε ο Jad, πανε για "πρωινο" (ναι πρωινο) και τα ξημερωματα, καμια ωρα πριν ανατειλει ο ηλιος δηλαδη, πανε για δειπνο!! Προσωπικα νομιζω οτι τρωνε ολη νυχτα, σα να προσπαθουν να "αποθηκευσουν" ενεργεια κατα καποιον τροπο.
Πηγαμε στην καντινα Reem που, βασει κριτικων, υποτιθεται φτιαχνει τον καλυτερο γυρο της Μεσης Ανατολης. Πηραμε τους γυρους μας και, επειδη φυσικα δεν εχει τραπεζια, κατευθυνηθηκαμε στην κοντινοτερη πλατεια οπου ντοπιες οικογενειες ειχαν ηδη στρωσει φαγητα καταχαμα πανω σε τραπεζομαντηλα, ειχαν και τρανζιστορακια που επαιζαν ανατολιτικη μουσικη και ξεκινουσαν το φαγοποτι. Στρωθηκαμε κι εμεις οκλαδον, μας χαμογελασαν-τους χαμογελασαμε, κι αισθανθηκαμε αμεσως πολυ οικεια. Ο γυρος μπορει να μην μας αρεσε γιατι βρωμαγε τρελη αρνιλα για τα γουστα μας αλλα η ολη φαση ηταν ωραια.
Συνεχισαμε τον περιπατο μας προς την γνωστη οδο Rainbow οπου εχει πολλα εστιατορια και τυπου fast food αλλα και πιο ατμοσφαιρικα μεσα σε δροσερες ανθισμενες αυλες.
Διαλεξαμε ενα συμπαθητικο μαγαζακι, παραγγειλαμε καφε και ναργιλε και αραξαμε χαλαρωνοντας απο την κουραση της μερας αλλα και καταστρωνοντας το προγραμμα της επομενης.
Εισοδος στη Γερασα
Νυμφαιο Γερασα
Βορειο Θεατρο Γερασα
Οβαλ Πλατεια Γερασα
Αμμαν
Αμμαν
Ανεβαινοντας στην Ακροπολη, Αμμαν
θεα απο την Ακροπολη, Αμμαν
Last edited:
