ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Στεκόμαστε στην έξοδο του τελωνίου, στα πόδια μας οι βαλίτσες μας κλεισμένες όπως όπως μετά από τον έλεγχο. Ο αλήτης δηλώνει την δυσαρέσκεια του γέρνοντας ατσούμπαλα στο πλάι. Είναι πολύ θυμωμένος και μουρμουράει συνεχώς συνθήματα για «δικτατορικά γρούνια».
Έχουμε ήδη χαιρετήσει τους οδηγούς και έχει έρθει η σειρά της Ντρόγκα. Είναι πολύ περίεργο, βρισκόμαστε στην άκρη του Θιβέτ, δύο βήματα πιο πέρα τελειώνει η χώρα. Για πρώτη φορά τα σύνορα έχουν τόσο ουσιαστική σημασία. Η Ντρόγκα δεν μπορεί να πατήσει αυτή την διαχωριστική γραμμή, οι συμπατριώτες της δεν μπορούν ελεύθερα να περπατήσουν πάνω στην γέφυρα. Από αυτό το σημείο το Θιβέτ μοιάζει σαν μια τεράστια φυλακή. Ο αποχωρισμός είναι πάντα δύσκολος. Αγκαλιάσαμε λοιπόν αυτό το πλάσμα με την τόσο χαρακτηριστική ομορφιά, το ευχαριστήσαμε για την φροντίδα και την προσοχή που μας έδωσε, και δεν το ξανάδαμε ποτέ πια.
Αριστερά και δεξιά της γέφυρας είναι τοποθετημένα δύο βάθρα, πάνω τους στέκονται δύο άψογοι στρατιώτες, ήταν οι πιο ακούνητοι ανέκφραστοι και ψυχροί φύλακες που έχω δει. Με τον αλητάμπουρα στην πλάτη περπατώ πάνω στην γέφυρα της φιλίας. Κάθε βήμα και μια ανάμνηση από την χώρα που μένει πίσω μου.
Πρώτο βήμα, η πλατεία με τους προσκυνητές, τα χρωματιστά παράθυρα, τα φιλικά χαμόγελα, τα περίεργα ρούχα.
Δεύτερο βήμα, η Ποτάλα, τα στενά με τα μαγαζάκια, οι μοναχές με το τσάι τους.
Άλλο ένα βήμα, η Nam Tso γεμίζει με το γαλάζιο χρώμα της τα μάτια μου, οι σημαίες προσευχής, οι νομάδες, τα βουνά.
Ένα βήμα ακόμα, το Reting monastery με την υπέροχη αίθουσα, η τελετές των νεκρών, το δάσος με τους κέδρους.
Στο επόμενο βήμα το Gaden monastery μεγάλο σαν πολιτεία, γεμάτο χρώματα, πορτοκαλί ράσα, ψαλμούς και κατάνυξη.
Μετά με περιμένει η γιορτή σοδιάς στο Samye με τους χωρικούς ντυμένους στα καλά τους, και τα κασελάκια στις πλάτες.
Ακολουθούν πεδιάδες με σοδειές...
..γυμνά τοπία, αμμώδεις εκτάσεις, φιλικοί μοναχοί που κερνούν τσα στις σκοτεινές κουζίνες τους. Και άλλους που μας υποδέχθηκαν με τα τεράστια πνευστά τους όργανα.
Το Έβερεστ, οι σκηνές, οι χιονισμένες κορφές.
Η δραματική αλλαγή του τοπίου από γυμνό και άγριο, σε οργιώδη βλάστηση, και τώρα η γέφυρα, η αναχώρηση το τέλος.
Με μάτια βουρκωμένα αφήνω το πολύβουο ζωηρό πλήθος του Νεπάλ να με ρουφήξει στην αγκαλιά του.
Έχουμε ήδη χαιρετήσει τους οδηγούς και έχει έρθει η σειρά της Ντρόγκα. Είναι πολύ περίεργο, βρισκόμαστε στην άκρη του Θιβέτ, δύο βήματα πιο πέρα τελειώνει η χώρα. Για πρώτη φορά τα σύνορα έχουν τόσο ουσιαστική σημασία. Η Ντρόγκα δεν μπορεί να πατήσει αυτή την διαχωριστική γραμμή, οι συμπατριώτες της δεν μπορούν ελεύθερα να περπατήσουν πάνω στην γέφυρα. Από αυτό το σημείο το Θιβέτ μοιάζει σαν μια τεράστια φυλακή. Ο αποχωρισμός είναι πάντα δύσκολος. Αγκαλιάσαμε λοιπόν αυτό το πλάσμα με την τόσο χαρακτηριστική ομορφιά, το ευχαριστήσαμε για την φροντίδα και την προσοχή που μας έδωσε, και δεν το ξανάδαμε ποτέ πια.
Αριστερά και δεξιά της γέφυρας είναι τοποθετημένα δύο βάθρα, πάνω τους στέκονται δύο άψογοι στρατιώτες, ήταν οι πιο ακούνητοι ανέκφραστοι και ψυχροί φύλακες που έχω δει. Με τον αλητάμπουρα στην πλάτη περπατώ πάνω στην γέφυρα της φιλίας. Κάθε βήμα και μια ανάμνηση από την χώρα που μένει πίσω μου.
Πρώτο βήμα, η πλατεία με τους προσκυνητές, τα χρωματιστά παράθυρα, τα φιλικά χαμόγελα, τα περίεργα ρούχα.
Δεύτερο βήμα, η Ποτάλα, τα στενά με τα μαγαζάκια, οι μοναχές με το τσάι τους.
Άλλο ένα βήμα, η Nam Tso γεμίζει με το γαλάζιο χρώμα της τα μάτια μου, οι σημαίες προσευχής, οι νομάδες, τα βουνά.
Ένα βήμα ακόμα, το Reting monastery με την υπέροχη αίθουσα, η τελετές των νεκρών, το δάσος με τους κέδρους.
Στο επόμενο βήμα το Gaden monastery μεγάλο σαν πολιτεία, γεμάτο χρώματα, πορτοκαλί ράσα, ψαλμούς και κατάνυξη.
Μετά με περιμένει η γιορτή σοδιάς στο Samye με τους χωρικούς ντυμένους στα καλά τους, και τα κασελάκια στις πλάτες.
Ακολουθούν πεδιάδες με σοδειές...
..γυμνά τοπία, αμμώδεις εκτάσεις, φιλικοί μοναχοί που κερνούν τσα στις σκοτεινές κουζίνες τους. Και άλλους που μας υποδέχθηκαν με τα τεράστια πνευστά τους όργανα.
Το Έβερεστ, οι σκηνές, οι χιονισμένες κορφές.
Η δραματική αλλαγή του τοπίου από γυμνό και άγριο, σε οργιώδη βλάστηση, και τώρα η γέφυρα, η αναχώρηση το τέλος.
Με μάτια βουρκωμένα αφήνω το πολύβουο ζωηρό πλήθος του Νεπάλ να με ρουφήξει στην αγκαλιά του.
